“ ព្រះអម្ចាស់អើយតើព្រះអង្គកំពុងតែប្រគល់នគរនេះដល់អ៊ីស្រាអែលនៅពេលនេះហើយឬនៅ?” (កិច្ចការ 1: 6)
អាណាចក្រនោះបានបញ្ចប់នៅពេលដែលជនជាតិយូដាត្រូវបានគេនិរទេសទៅបាប៊ីឡូន។ កូនចៅរបស់វង្សដាវីឌនឹងគ្រប់គ្រងលើអ៊ីស្រាអែលដែលមានឯករាជ្យនិងឯករាជ្យ។ ពួកសាវ័កបានចាប់អារម្មណ៍ចង់ដឹងថាតើរាជាណាចក្រនោះនឹងត្រូវស្ដារឡើងវិញនៅពេលណា។ ពួកគេមិនចាំបាច់រង់ចាំយូរទេ។
ពេលលោកយេស៊ូបានត្រឡប់ទៅស្ថានសួគ៌វិញលោកបានធ្វើដូច្នេះជាស្ដេចដែលបានត្រូវរើសតាំង។ ចាប់ពីឆ្នាំ ៣៣ ស។ យ។ លោកបានគ្រប់គ្រងក្រុមជំនុំគ្រិស្ដសាសនិក។ តើមានភស្ដុតាងអ្វីដែលបញ្ជាក់ថាមាន?
នេះជាចំណុចសំខាន់។
នៅពេលណាដែលទំនាយមួយដែលមានឥទ្ធិពលលើរាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវបានសម្រេចនោះមានភស្ដុតាងជាក់ស្ដែងដែលបង្ហាញថាការសម្រេចទំនាយនោះមាន។
យោងទៅតាមកូល៉ុស ១:១៣ ក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយព្រះយេស៊ូវ។ ក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានគឺជា“ អ៊ីស្រាអែលនៃព្រះ” ។ (កាឡ។ ៦:១៦) ដូច្នេះការស្ដារឡើងវិញនូវការគ្រប់គ្រងរបស់ដាវីឌពីការគ្រប់គ្រងលើអ៊ីស្រាអែលបានកើតឡើងនៅឆ្នាំ ៣៣ ស។ យ .។ ពេត្រុសបញ្ជាក់ភស្ដុតាងនេះពេលគាត់សំដៅទៅលើការសម្រេចនៃទំនាយរបស់យ៉ូអែលដែលបានទាយអំពីការចាក់សកម្មពលរបស់ព្រះ។ ការបង្ហាញរូបរាងកាយនៃការសម្រេចនោះត្រូវបានបង្ហាញឱ្យឃើញសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា - អ្នកជឿនិងអ្នកមិនជឿដូចគ្នា។ (កិច្ចការ ២:១៧)
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយមានការបំពេញមួយទៀតនៃការស្តារឡើងវិញនៃការគ្រប់គ្រងរបស់ស្តេចដាវីឌ។ លោកយេស៊ូបានឡើងទៅស្ថានសួគ៌ដើម្បីរង់ចាំព្រះយេហូវ៉ាដាក់សត្រូវរបស់លោកនៅក្រោមជើងរបស់លោក។ (លូកា ២០: ៤២, ៤៣) រាជាណាចក្រមេស្ស៊ីនឹងមកកាន់កាប់អំណាចនិងការគ្រប់គ្រងលើផែនដីទាំងមូល។ នេះមិនគ្រាន់តែរួមបញ្ចូលស្ដេចយេស៊ូគ្រិស្ដប៉ុណ្ណោះទេតែរួមបញ្ចូលទាំងអ្នកគ្រប់គ្រងរួមជំនឿដែលបានត្រូវរើសតាំងដែលបានត្រូវប្រោស ឲ្យ រស់ឡើងវិញដែលតំណាងដោយការបើកបង្ហាញ ១៤៤.០០០ ជានិមិត្តរូប។ តើមានភស្ដុតាងខាងរាងកាយអ្វីខ្លះដែលអ្នកជឿនិងអ្នកមិនជឿដូចគ្នាដឹងថាទំនាយនេះត្រូវបានបំពេញ? តើធ្វើដូចម្តេចអំពីសញ្ញានៅក្នុងព្រះអាទិត្យព្រះច័ន្ទនិងផ្កាយ? ចុះសញ្ញាសំគាល់របស់កូនមនុស្សលេចមកនៅលើមេឃ? ចុះយ៉ាងណាចំពោះការមកដល់នៃអំណាចនៃព្រះមេស្ស៊ីនៅក្នុងពពកដែលគ្រប់ៗគ្នានឹងបានឃើញទ្រង់? (ម។ ២៤: ២៩,៣០; បប។ ១: ៧)
វាគ្រប់គ្រាន់ហើយសម្រាប់ការសង្ស័យបំផុតក្នុងចំណោមពួកយើង។
ដូច្នេះយើងមានការបំពេញនូវទំនាយពីរដែលទាក់ទងនឹងការស្ដារឡើងវិញនៃការគ្រប់គ្រងរបស់ស្តេចដាវីឌ។ អនីតិជនម្នាក់និងម្នាក់ទៀតធំ។ ចុះយ៉ាងណានៅឆ្នាំ ១៩១៤? តើនោះជាការបំពេញទីបីទេ? បើដូច្នោះមែនត្រូវតែមានភ័ស្តុតាងខាងរាងកាយខ្លះសម្រាប់ទាំងអស់គ្នាដើម្បីមើលដូចជានឹងមានសំរាប់ការបំពេញពីរផ្សេងទៀតដែរ។
តើសង្រ្គាមដ៏ធំដែលបានចាប់ផ្តើមនៅឆ្នាំ ១៩១៤ ជាភស្ដុតាងទេ? គ្មានអ្វីដែលជាប់ទាក់ទងនឹងការចាប់ផ្ដើមនៃការសោយរាជ្យដែលមើលមិនឃើញនៃស្តេចនៃព្រះមេស្ស៊ីចំពោះសង្គ្រាមដ៏ធំតែមួយ។ អូប៉ុន្តែមានអ្នកខ្លះនឹងប្រឆាំង។ ការចាប់ផ្តើមនៃនគរដែលមើលមិនឃើញបានបណ្តាលឱ្យសាតាំងត្រូវបានទម្លាក់ចុះ។ “ វេទនាដល់ផែនដី…ពីព្រោះអារក្សបានចុះមកហើយ…មានសេចក្តីក្រោធយ៉ាងខ្លាំង” ។ (បប ១២:១២)
បញ្ហាជាមួយនឹងការបកស្រាយនោះគឺថាវាពិតជាអាចបកស្រាយបាន។ ការឡើងគ្រងរាជ្យនៅឆ្នាំ ៣៣ ស។ យ។ ត្រូវបានសម្គាល់ដោយភស្ដុតាងដែលមិនអាចប្រកែកបានដែលជាការបង្ហាញរូបកាយនៃអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ។ មានភស្ដុតាងដែលមនុស្សរាប់រយនាក់បានធ្វើបន្ទាល់ពីព្រះយេស៊ូដែលបានរស់ឡើងវិញ។ ក៏មានព្រះបន្ទូលដែលព្រះបាន បណ្ដាលឲ្យ សរសេរបញ្ជាក់ពីហេតុការណ៍នេះដែរ។ ដូចគ្នាដែរការបង្ហាញវត្ដមានរបស់គ្រិស្ដនៅហាម៉ាគេដូននឹងឃើញច្បាស់ដល់មនុស្សទាំងអស់នៅលើផែនដី។ (ថែស្សាឡូនីចទី ២ ២: ៨) មិនចាំបាច់បកស្រាយភស្តុតាងចាំបាច់ទេ។
យើងចង្អុលបង្ហាញសង្គ្រាមលោកលើកទី ១ ថាជាភ័ស្តុតាងជាក់ស្តែងនៃការសោយរាជ្យនៅឆ្នាំ ១៩១៤។ ប៉ុន្តែវាមិនមែនទេ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះវាបានចាប់ផ្តើមមុនពេលដែលអារក្សគិតថាខឹង។ សង្រ្គាមបានចាប់ផ្តើមនៅក្នុងខែសីហាឆ្នាំ ១៩១៤។ យើងបានអះអាងថាការឡើងគ្រងរាជ្យបានកើតឡើងនៅក្នុងខែតុលាឆ្នាំនោះនិង“ ការធ្លាក់ចុះ” បន្ទាប់ពីនោះ។
តាមពិតព្រឹត្តិការណ៍តែមួយគត់ដែលបង្ហាញកាយវិការដែលយើងអាចអះអាងបានគឺកំហឹងរបស់មេកំណាច។ ប្រសិនបើមេកំណាចខឹង ១០០ ឆ្នាំមកហើយដោយសារថ្ងៃរបស់វាខ្លីវាដូចខាងក្រោមដែលវាកាន់តែខឹងឥឡូវនេះ។ ប្រសិនបើសង្គ្រាមលោកលើកទី ១ និងទី ២ ជាភស្ដុតាងនៃកំហឹងនោះតើគាត់បានធ្វើអ្វីខ្លះក្នុងរយៈពេល ៦០ ឆ្នាំកន្លងមកនេះ? តើគាត់បានស្ងប់ទេ? ប្រាកដថារឿងអាក្រក់។ យើងស្ថិតនៅថ្ងៃចុងក្រោយហើយ។ ប៉ុន្តែនេះគ្មានអ្វីសោះបើប្រៀបធៀបនឹងការរស់នៅឆ្លងកាត់សង្គ្រាម។ ខ្ញុំមិនស្គាល់អ្នកទេប៉ុន្តែខ្ញុំបានរស់នៅអស់រយៈពេលជាងកន្លះសតវត្សរ៍ដោយសន្តិភាពនិងភាពស្ងប់ស្ងាត់។ គ្មានសង្គ្រាមការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញដើម្បីនិយាយអំពី គ្មានអ្វីដែលខុសប្លែកពីសម័យប្រវត្តិសាស្ត្រដទៃទៀតទេហើយប្រសិនបើសេចក្តីពិតត្រូវបានប្រាប់នោះជីវិតរបស់ខ្ញុំប្រហែលជាមិនស្អាតទេបើប្រៀបធៀបនឹងប្រវត្តិសាស្ត្រភាគច្រើន។ តាមពិតអ្នកដែលរស់នៅទ្វីបអាមេរិកឬទ្វីបអឺរ៉ុបដែលជាកន្លែងដែលរាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាភាគច្រើនរស់នៅនិងផ្សព្វផ្សាយមិនបានឃើញការសម្ដែងនូវកំហឹងរបស់មេកំណាចក្នុងរយៈពេល ៥០ ឆ្នាំចុងក្រោយនេះទេ។ ប្រាកដថាអ្វីៗកាន់តែអាក្រក់ទៅ ៗ ពីព្រោះយើងស្ថិតនៅក្នុងថ្ងៃចុងក្រោយ។ ប៉ុន្តែ“ វេទនាដល់ផែនដី” មែនទេ? យើងភាគច្រើនមិនដឹងថានោះជាអ្វីទេ។
តើយើងពិតជាជឿថាមានតែភស្ដុតាងតែមួយគត់ដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រទានសំរាប់ការសម្រេចនៃការចាប់ផ្ដើមនៃព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះមេស្ស៊ីគឺដើម្បីពឹងផ្អែកលើកំហឹងរបស់អារក្ស?
យើងបាននិយាយរឿងនេះរួចហើយប៉ុន្តែវានិយាយដដែលៗ។ ការសម្រេចនៃបទទំនាយជាច្រើនដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានដល់រាស្ដ្ររបស់ទ្រង់អស់ជាច្រើនសតវត្សរ៍គឺឃើញជាក់ស្ដែងហើយមិនអាចផ្លាស់ប្ដូរបានហើយច្រើនតែលើសលប់។ បើនិយាយអំពីការសម្រេចនៃទំនាយនោះព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនប្រទានការយល់ដឹងទេ។ ហើយគាត់ក៏មិនច្បាស់ដែរ។ សំខាន់បំផុតយើងមិនដែលពឹងផ្អែកលើការបកស្រាយរបស់អ្នកប្រាជ្ញទើបដឹងថាមានអ្វីមួយបានបំពេញហើយ។ នៅគ្រានោះសូម្បីតែភាពស្រពិចស្រពិលក្នុងចំណោមយើងក៏ត្រូវបានគេសង្ស័យដែរថាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះបានក្លាយជាការពិតហើយ។
យើងគួរតែមានបញ្ហាជាមួយនឹងការបំពេញបទគម្ពីរដែលអាចត្រូវបាន“ បង្ហាញភស្តុតាង” ដោយផ្អែកលើការបកស្រាយរបស់មនុស្ស។
សូមអរគុណអ្នក Meleti …ចំណុចហេតុផលល្អណាស់! វាហាក់ដូចជាខ្ញុំនៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា“ គ្រប់ទាំងអំណាចបានប្រគល់មកខ្ញុំនៅលើស្ថានសួគ៌និងនៅលើផែនដី” ។ - (ម៉ាថ។ ២៨:១៨) ថាព្រះអង្គត្រូវបានឡើងសោយរាជ្យជាស្តេចមិនមែននៅឆ្នាំ ១៩០០ ឆ្នាំ ១៩១៤ ទេ។ ពួកគេមិនទាន់ទទួលបានវានៅឡើយទេ។ ——————————————————- រ៉ាសិលបានផ្សព្វផ្សាយថា៖ ១៧៩៩ គឺជាពេលវេលានៃការបញ្ចប់ - ឬការចាប់ផ្តើមនៃថ្ងៃចុងក្រោយ ១៨៧៤ គឺជាការត្រឡប់មកវិញដែលមើលមិនឃើញរបស់ព្រះគ្រីស្ទឆ្នាំ ១៩១៤ - គឺជាចុងបញ្ចប់នៃ... អានបន្ថែម "