ប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត

អ្នកអានមួយចំនួនបានបញ្ចេញមតិថាពួកគេបានប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ នេះពិតជាអាចយល់បាន។ យើងប្រឈមមុខជានិច្ចនឹងជម្លោះដែលបណ្តាលមកពីការកាន់កាប់ជំហរប្រឆាំង។ នៅម្ខាងយើងចង់បំរើព្រះយេហូវ៉ាជាមួយគ្នានឹងគ្រីស្ទានគ្នីគ្នា។ ម៉្យាងទៀតយើងមិនចង់ត្រូវបានបង្ខំឱ្យស្តាប់ការបង្រៀនមិនពិតនោះទេ។ នោះគឺជាហេតុផលមួយក្នុងចំណោមហេតុផលជាច្រើនដែលយើងបានចាកចេញពីព្រះវិហារប្រពៃណីច្រើនជាងនេះ។
ដូច្នេះនេះជាមូលហេតុដែលខ្ញុំបានរកឃើញថាកិច្ចប្រជុំ TMS និងការប្រជុំសេវាកម្មនៅសប្តាហ៍នេះមានលក្ខណៈគួរឱ្យកត់សម្គាល់។
ដំបូងមានសុន្ទរកថានិស្សិតលេខ ២“ តើគ្រីស្ទបរិស័ទស្មោះត្រង់នឹងត្រូវគេនាំទៅស្ថានសួគ៌ដោយសម្ងាត់ដោយមិនស្លាប់ឬ?” ចម្លើយជាផ្លូវការរបស់យើងគឺទេហើយបងស្រីដែលត្រូវបានចាត់ឱ្យផ្នែកនេះបានបង្រៀនជំហរនោះដោយផ្អែកលើព្រះគម្ពីរមរមន ហេតុផល។ សៀវភៅពន្យល់ថាមនុស្សគ្រប់រូបត្រូវតែស្លាប់មុនពេលពួកគេអាចត្រូវប្រោស ឲ្យ រស់ឡើងវិញនៅស្ថានសួគ៌។ ជាការពិតនាងមិនបានអាននិងពន្យល់កូរិនថូសទី ១ ១៥: ៥១, ៥២៖

"យើងទាំងអស់គ្នាមិនដេកលក់ទេ [ពេលស្លាប់]ប៉ុន្តែយើងទាំងអស់គ្នានឹងត្រូវផ្លាស់ប្តូរគឺ 52 ក្នុងពេលមួយភ្លេតភ្នែកនៅពេលត្រែចុងក្រោយ។ សំឡេងត្រែនឹងផ្លុំឡើងហើយមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញដោយមិនចេះរលួយហើយ យើងនឹងត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរ"។

តើវាអាចបញ្ជាក់យ៉ាងដូចម្តេចទៅ? ប៉ុន្ដែឋានៈជាផ្លូវការរបស់យើងគឺផ្ទុយពីអ្វីដែលយើងរកឃើញនៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះហើយគ្មាននរណាម្នាក់ភ្ញាក់ផ្អើលអ្វីដែលគួរអោយភ្ញាក់ផ្អើលនោះទេ។
បន្ទាប់មកមានព្រះគម្ពីរមរមន ប្រអប់សំណួរ ដែលបានដាក់តម្រូវការសម្រាប់នរណាម្នាក់ដើម្បីទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក។ ខ្ញុំអាចស្រមៃគិតអំពីពេត្រុសមុនពេលក្រុមគ្រួសារកូនេលាសប្រាប់ដល់មនុស្សទាំងអស់ដែលបានជួបជុំគ្នានៅទីនោះថាទោះបីពួកគេទើបតែបានទទួលវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏ដោយពួកគេត្រូវរង់ចាំជាច្រើនខែដើម្បីបញ្ជាក់ថាពួកគេអាចជាអ្នកចូលរួមការប្រជុំទៀងទាត់។ វាក៏ជាការគួរអោយពួកគេផ្តល់យោបល់ជាប្រចាំ។ នៅទីបំផុតពួកគេត្រូវចូលរួមក្នុងកិច្ចបំរើ«ដោយមានហេតុផលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបង្ហាញថាពួកគេបានតាំងចិត្ដខ្នះខ្នែង ឲ្យ ចូលរួមយ៉ាងទៀងទាត់និងខ្នះខ្នែងក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយពីមួយខែទៅមួយខែ»។ ឬប្រហែលជាភីលីពពេលសួរសំណួរដោយជនជាតិអេចូពីថា៖ «មើល! មានទឹក! តើមានអ្វីរារាំងខ្ញុំមិនឱ្យទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក?” អាចឆ្លើយថាៈ“ វេទនាណាស់! ចូរកុំឈានមុខយើង។ អ្នកមិនបានចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំមួយនៅឡើយទេដែលមិននិយាយពីការចូលធ្វើការបម្រើ។
ហេតុអ្វីបានជាយើងដាក់តម្រូវការដែលមិនមាននៅក្នុងបទគម្ពីរ?
ប៉ុន្តែអ្នកទាត់សម្រាប់ខ្ញុំគឺជាផ្នែកចុងក្រោយដែលម៉ាថាយ 5: 43-45 ត្រូវបានពិភាក្សា។ ខគម្ពីរទាំងនេះអានដូចខាងក្រោម៖

«អ្នក heard គេនិយាយថាអ្នកត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងហើយស្អប់ខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នក។ ៤៤ ប៉ុន្ដែខ្ញុំសូមប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថាចូរស្រឡាញ់សត្រូវរបស់អ្នកហើយអធិស្ឋានសំរាប់អ្នកដែលបៀតបៀនអ្នក។ ៤៥ ដើម្បីអោយអ្នករាល់គ្នាស្គាល់ថាអ្នករាល់គ្នាជាបុត្ររបស់ព្រះបិតា ព្រះអង្គដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខព្រោះព្រះអង្គប្រទានអោយព្រះអាទិត្យរះលើមនុស្សអាក្រក់និងអំពើអាក្រក់ហើយព្រះអង្គបង្អុរភ្លៀងមកលើមនុស្សសុចរិតនិងមនុស្សទុច្ចរិត»។

តើតាមរបៀបណាយើងអាចនិយាយត្រង់ចំណុចនេះដល់ក្រុមជំនុំទូទាំងពិភពលោកក្នុងកម្មវិធីប្រជុំខាងកិច្ចបម្រើក្នុងពេលដំណាលគ្នាកំពុងបង្រៀន ប៉មយាម សាក្សី 7,000,000 + នៅជុំវិញពិភពលោកមិនមែនជាបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់ទេប៉ុន្តែគ្រាន់តែជាមិត្តភក្តិរបស់គាត់? តើវាអាចទៅរួចយ៉ាងដូចម្តេចដែលយើងទាំងអស់គ្នាអង្គុយនៅទីនោះជាមួយភ្លឹបភ្លែតៗអំពីការបាត់ការពិតដែលថាយើងត្រូវបានជម្រុញឱ្យធ្វើអ្វីមួយដែលផ្ទុយនឹងការបង្រៀនផ្លូវការរបស់យើង?
ការស៊ូទ្រាំនឹងការប្រព្រឹត្តខុសជាច្រើននៅក្នុងការប្រជុំតែមួយខណៈពេលដែលខាំអណ្តាតរបស់មនុស្សម្នាក់អោយឈប់ស្រែកថា“ ប៉ុន្តែព្រះចៅអធិរាជគ្មានសម្លៀកបំពាក់ទេ!” គឺគ្រប់គ្រាន់ហើយដែលអាចដាក់អ្នកណាម្នាក់ទៅក្នុងរណសិរ្សប្រសិនបើមិនមែនជាការធ្លាក់ទឹកចិត្តពេញទំហឹងនោះទេ។
 

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។