ខ្ញុំស្អប់ការលេងសើចប៉ុន្តែពេលខ្លះខ្ញុំមិនអាចជួយខ្លួនឯងបានទេ។
អត្ថបទប្រចាំថ្ងៃថ្ងៃនេះជាឧទាហរណ៍ដំបូងបង្អស់នៃកន្លែងគួរឱ្យអស់សំណើចដែលគោលលទ្ធិមិនពិតអាចយកយើងបាន។ វានិយាយថា«បើយើងចង់ prove បង្ហាញខ្លួនយើងជាកូនរបស់ព្រះវរបិតានៃយើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ we យើងត្រូវតែមានភាពខុសគ្នា” ។ និងកាន់តែឆ្ងាយថែមទៀត“ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះអ្នកជឿគ្នីគ្នាកាន់តែខ្លាំងទៅ ៗ ។ យើងមានកាតព្វកិច្ចលះបង់ជីវិតសម្រាប់បងប្អូនរបស់យើង។ (យ៉ូហានទី ១ ៣:១៦, ១៧)”
បញ្ហាគឺថាយោងទៅតាមការបង្រៀនរបស់យើងមានតែគ្រីស្ទបរិស័ទមួយម៉ឺនក្នុងចំណោមប្រាំពីរលាននាក់នៅលើផែនដីគឺជាកូនរបស់ព្រះនិងជាបងប្អូនរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។
ដោយ«ប្លែក»ដូចបទគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃដាស់តឿនស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាភាគច្រើនមិនអាចបង្ហាញថាខ្លួនជាកូនរបស់ព្រះទេ។ អ្វីដែលយើងមានគឺ“ មិត្ដសំឡាញ់” របស់ព្រះ ៧ លាននាក់។ តើនេះមានន័យថាយើងមិនមានកាតព្វកិច្ចខុសប្លែកពីគេឬវាគ្រាន់តែថាការខិតខំរបស់យើងមិនដូចកូនប្រុសរបស់គាត់ទេ?
ហើយចុះយ៉ាងណាចំពោះការសុខចិត្តលះបង់ជីវិតសម្រាប់បងប្អូនយើង? ពួកគេមិនមែនជាបងប្អូនរបស់យើងទេ។ ពួកគេជាបងប្អូនរបស់ព្រះគ្រីស្ទប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងមិនមែនជាកូនចៅរបស់ព្រះទេនោះល្អបំផុតនោះព្រះគ្រីស្ទនិងបងប្អូនរបស់គាត់គឺជាមិត្តរបស់យើង។
វាមានសារៈសំខាន់ណាស់ក្នុងការគោរពតាមព្រះគ្រីស្ទហើយបើចាំបាច់ត្រូវតែលះបង់ព្រលឹងអ្នកសម្រាប់បងប្អូនអ្នកប៉ុន្តែសម្រាប់ពួកយើងដែលនៅសល់យើងក៏មិនមានបញ្ញត្ដិនោះដែរពីព្រោះគ្មានអ្នកណាម្នាក់ដាស់តឿនយើង ឲ្យ លះបង់ព្រលឹងរបស់យើងសម្រាប់មិត្តភក្តិរបស់យើងឬយើងទេ។ ទោះយ៉ាងណាយើងអាចធ្វើតាមបញ្ញត្ដិនេះហើយរឹតតែប្រសើរជាង“ បងប្អូន” ពីព្រោះយើងនឹងស្លាប់មិនមែនសម្រាប់សមាជិកគ្រួសារទេតែសំរាប់តែមិត្តម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។
គួរឱ្យអស់សំណើចណាស់មែនទេ? ប៉ុន្តែនោះជាកន្លែងដែលជំនឿខុសនេះនាំយើង។

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។
    18
    0
    សូមជួយផ្តល់យោបល់។x