បានត្រូវរាប់ជាសុចរិតក្នុងនាមជាមិត្ដសំឡាញ់របស់ព្រះ

ក្នុងសប្តាហ៍នេះនៅក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីរយើងត្រូវបានគេប្រាប់ថាអ្នកណាជាអ្នកចាក់ប្រេងតាំងនិងនរណាជាក្រុមមនុស្សមួយក្រុមធំនិងចៀមឯទៀតគឺជាមិត្តរបស់ព្រះ។ ខ្ញុំនិយាយថា“ ត្រូវបានគេប្រាប់” ពីព្រោះដើម្បីនិយាយថា“ បង្រៀន” នឹងបញ្ជាក់ថាយើងត្រូវបានផ្តល់ភស្តុតាងខ្លះដែលជាគ្រឹះបទគម្ពីរដើម្បីពង្រឹងការយល់ដឹងរបស់យើង។ អាឡាស្កាដោយសារគ្មានមូលដ្ឋានគ្រឹះបទគម្ពីរដែលអាចធ្វើទៅបានទេពីព្រោះ ... គ្មានទេស្ថាប័នទាំងអស់អាចធ្វើបានគឺត្រូវប្រាប់យើងម្តងទៀតនូវអ្វីដែលយើងត្រូវជឿ។ ទោះយ៉ាងណារូបរាងនៃការបង្រៀនបទគម្ពីរគឺសំខាន់ដើម្បីកុំ ឲ្យ យើងគិតថានេះជាគោលលទ្ធិនៃប្រភពដើមរបស់មនុស្ស។ ដូច្នេះការលាយបញ្ចូលគ្នាជាមួយនឹងការណែនាំយើងរកឃើញនូវបទគម្ពីរដែលបកស្រាយខុស។ វាធ្វើឱ្យខ្ញុំពិបាកចិត្តណាស់នៅពេលដែលយើងងាយស្រូបយកការអះអាងទាំងនេះដោយណារីបានរោមចិញ្ចើមដែលបានលើកឡើងហើយក៏មិនមែនជាសំណួរដែលផ្តល់ផលដែរ។ យើងគ្រាន់តែទទួលយកនូវអ្វីដែលបានចុះពី“ ឆានែលដែលព្រះបានតែងតាំង” ។
ប្រសិនបើអ្នកគិតថាខ្ញុំនឹងឡើងលើនាវាសូមពិចារណាប៉ុន្តែឧទាហរណ៍មួយ។ កថាខទី ១៦ ក្នុងជំពូកទី ១៤ នៃសៀវភៅយេរេមាចែងថា៖ «ដូច្នេះឥឡូវនេះសូម្បីតែពួកអ្នកទាំងនេះក៏មានជំហរសុចរិតនៅចំពោះព្រះដែរ។ ពួកគេត្រូវបានប្រកាសថាជាមិត្ដសំឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (រ៉ូម ៤: ២, ៣; យ៉ា។ ២:២៣)”
“ ជំហរសុចរិតជាក់លាក់” ??? មិនមែនជំហរសុចរិតបានប្រគល់ដល់មនុស្សតូចតាចដែលបានត្រូវរើសតាំងនោះទេ។ ប៉ុន្តែនៅតែមានប្រភេទនៃជំហរសុចរិតមួយចំនួនដែលជា“ ប្រភេទជាក់លាក់” ។ ហើយនោះជាអ្វីទៅ? មិនមែនជាភាពជាកូនប្រុសទេលោក! មិនមែនជាមរតករបស់កុមារទេ។ អ្នកទាំងនេះមិនអាចហៅព្រះថាជាព្រះវរបិតារបស់ពួកគេបានទេប៉ុន្តែពួកគេអាចហៅគាត់ថាជាមិត្តរបស់ពួកគេ ... ដូចជាអ័ប្រាហាំដែរ។ ល្អណាស់មែនទេ? គ្មានអ្វីគួរឱ្យសើចចំអកទេ!
ការអះអាងដ៏ប៉ិនប្រសប់នេះថាមនុស្សមួយហ្វូងយ៉ាងធំកំពុងតែត្រូវបានប្រកាសថាជាមនុស្សសុចរិតក្នុងនាមជាមិត្ដសំឡាញ់របស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងបទគម្ពីរទេសូម្បីតែនៅក្នុងបទគម្ពីរក៏មិនបានរកឃើញដែរ។ ប្រសិនបើវាត្រូវបានតើអ្នកមិនគិតថាយើងចង់ឱ្យអត្ថបទទាំងនោះត្រូវបានបញ្ចូលនៅលើអត្ថបទទេ? ប៉ុន្ដែចុះយ៉ាងណាចំពោះបទគម្ពីរទាំងពីរដែលបានយោងក្នុងវង់ក្រចក? (រ៉ូម ៤: ២, ៣; យ៉ា។ ២:២៣) តើនេះមិនមែនជាភស្ដុតាងទេឬ? យើងត្រូវបានគេគិតដូច្នេះ។ យើងចង់អានវាហើយឃើញថាអាប្រាហាំជាមិត្ដសំឡាញ់របស់ព្រះដូច្នេះបើគាត់អាចធ្វើបានយើងក៏ដូច្នោះដែរ។ ប៉ុន្តែតើភ័ស្តុតាងនោះបញ្ជាក់ថាយើងជានរណា? តើនោះជាចំណុចដែលប៉ូលកំពុងធ្វើទេ? ហេតុអ្វីបានជាអ័ប្រាហាំមិនត្រូវបានគេហៅថាជាបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់? មានបុរសតិចណាស់ដែលត្រូវបានគេគោរពព្រះ។ ជំនឿរបស់គាត់គឺអស្ចារ្យណាស់។ គាត់ជាម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកដែលបានរៀបរាប់យ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងហេព្រើរជំពូក ១១។ ដូច្នេះហេតុអ្វីបានជាគាត់មិនត្រូវបានគេហៅថាជាបុត្រារបស់ព្រះជាម្ចាស់?
និយាយ ឲ្យ ចំទៅអារ៉ាហាមមិនមែនជាគ្រីស្ទានទេ។ គាត់បានស្លាប់រាប់សតវត្សរ៍មុនពេលដែលព្រះគ្រីស្ទបានបើកផ្លូវសម្រាប់មនុស្សដែលត្រូវបានគេហៅថាមិនមែនជាមិត្តភក្តិទេប៉ុន្តែគឺជាកូនរបស់ព្រះ។ តើមានបុរសមិនល្អឥតខ្ចោះម្នាក់ដែលត្រូវបានគេហៅថាកូនប្រុសរបស់ព្រះនៅក្នុងបទគម្ពីរភាសាហេព្រើរឬទេ? ទេ! ហេតុអ្វីមិនដូច្នេះ? ពីព្រោះវាមិនអាចទៅរួចទេរហូតដល់ព្រះយេស៊ូវសោយទិវង្គតហើយបានបើកផ្លូវសម្រាប់«សេរីភាពរុងរឿងរបស់កូនព្រះ»។
ប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់យកចិត្តទុកដាក់ចំណាយពេលអានសេចក្តីយោងទាំងពីរនោះវាច្បាស់ណាស់ថាប៉ូលនិងយ៉ាកុបកំពុងតែចង្អុលស្រដៀងគ្នាអំពីជំនឿនិងការងារ។ ដោយសារជំនឿរបស់គាត់មិនមែនដោយសារស្នាដៃរបស់គាត់ទេអាប្រាហាំត្រូវបានគេហៅថាមិត្តរបស់ព្រះ។ ប្រសិនបើគាត់បានរស់នៅសតវត្សរ៍ទី ១ គាត់នឹងមិនត្រូវបានគេហៅថាជាមិត្តរបស់ព្រះឡើយ។ គាត់ត្រូវបានគេហៅថាជាកូនប្រុសរបស់ព្រះមិនមែនដោយសារការប្រព្រឹត្ដទេតែដោយសារជំនឿ។ អ្នកនិពន្ធទាំងពីរនាក់កំពុងតែសរសេរទៅកាន់ពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងដែលដឹងថាពួកគេជាកូនរបស់ព្រះ។ ការធ្វើជាមិត្ដសំឡាញ់របស់ព្រះជាជំហានមួយសំរាប់ពួកគេ។ តើមានអ្វីនៅក្នុងបទគម្ពីរទាំងពីរដើម្បីចង្អុលបង្ហាញដល់ពួកគ្រីស្ទាននៅសតវត្សទីមួយថាវណ្ណៈថ្មីមួយដែលជា“ មិត្តសំឡាញ់របស់ព្រះ” ដែលជាថ្នាក់គ្រីស្ទាននឹងលេចចេញនាអនាគតទេ? វាមិនអាចទៅរួចទេក្នុងការបង្វែរបទគម្ពីរទាំងនេះឱ្យបានវែងឆ្ងាយដើម្បីអាចជឿទុកចិត្តបាន។ តាមពិតទៅការនិយាយថាខគម្ពីរទាំងនេះកំពុងត្រូវបានគេបកស្រាយខុសគឺការប្រើពាក្យ“ បំភាន់” ។
ទាំងនេះគឺជាឧទាហរណ៍តែមួយគត់នៅក្នុងបទគម្ពីរគ្រីស្ទានរបស់នរណាម្នាក់ដែលត្រូវបានគេហៅថាជាមិត្តរបស់ព្រះហើយពួកគេអនុវត្តចំពោះអាប្រាហាំដោយមិននិយាយអ្វីទាំងអស់ដែលពាក្យនេះនឹងត្រូវបានផ្តល់ដល់នរណាម្នាក់នៅក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងក្រុមជំនុំរាប់ពាន់នៅជុំវិញពិភពលោកនឹងត្រូវបានលើកដៃដើម្បីជំទាស់? ទេត្រូវតែមានជនជាតិភាគតិចច្រើនណាស់ប៉ុន្តែនៅតែមានមនុស្សជាច្រើនដែលកំពុងស្រែកថ្ងូរនិងស្រែកថ្ងូរចំពោះអ្វីដែលបានធ្វើនៅក្រុងយេរូសាឡិម។

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។