អនុស្សាវរីយ៍ 2016 របស់ខ្ញុំ។

ខ្ញុំមានសេចក្តីរីករាយដែលបានចូលរួមក្នុងពិធីរំonlineកអនុស្សាវរីយ៍តាមអ៊ិនធរណេតនៃការរំdeathកមរណភាពរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅថ្ងៃអង្គារទី 22rd ជាមួយ 22 ផ្សេងទៀតដែលរស់នៅក្នុងប្រទេសចំនួនបួនផ្សេងគ្នា។[ខ្ញុំ]  ខ្ញុំដឹងថាអ្នករាល់គ្នាភាគច្រើនបានជ្រើសរើសចូលរួមនៅថ្ងៃទី ២៣ នៅឯសាលព្រះរាជាណាចក្រក្នុងតំបន់របស់អ្នក។ អ្នកខ្លះទៀតបានសំរេចចិត្ដប្រើថ្ងៃទី ២២ ឬ ២៣ ខែមេសាដោយផ្អែកលើរបៀបដែលជនជាតិយូដាតាមដានឱកាសនៃបុណ្យរំលង។ អ្វីដែលសំខាន់នោះគឺយើងទាំងអស់គ្នាកំពុងព្យាយាមគោរពតាមបញ្ជារបស់ព្រះអម្ចាស់និងដើម្បីបន្តធ្វើវា។

កាលពីប៉ុន្មានខែមុនប្រពន្ធខ្ញុំនិងខ្ញុំបាននៅឆ្ងាយពីផ្ទះ។ យើងបានរស់នៅក្នុងប្រទេសនិយាយភាសាអេស្ប៉ាញ។ អ្នកស្នាក់នៅបណ្តោះអាសន្ននៅក្នុងន័យនៃឃ្លា។ (1Pe 1: 1 ។) ដោយសារតែរឿងនេះគ្មាននរណាម្នាក់នឹកខ្ញុំទេប្រសិនបើខ្ញុំមិនបានទៅពិធីរំatកនៅសាលប្រជុំក្នុងស្រុក។ ដូច្នេះខ្ញុំបានសំរេចចិត្តមិនចូលរួមក្នុងឆ្នាំនេះទេ។ បន្ទាប់មកមានអ្វីមួយកើតឡើងដើម្បីផ្លាស់ប្តូរគំនិតខ្ញុំ។

ចេញពីអាគាររបស់ខ្ញុំមួយព្រឹកតាមផ្លូវទៅហាងកាហ្វេក្នុងស្រុកខ្ញុំបានរត់ទៅរកបងប្រុសវ័យចំណាស់ដ៏រីករាយពីរនាក់ដែលចែកចាយការអញ្ជើញរំorialកអនុស្សាវរីយ៍ថា“ អ្នកនឹងនៅជាមួយខ្ញុំក្នុងឋានសួគ៌” ។ ខ្ញុំបានដឹងថាការរំorialកអនុស្សាវរីយ៍របស់ពួកគេត្រូវបានធ្វើឡើងនៅមជ្ឈមណ្ឌលសន្និសិទក្នុងស្រុកមួយនៅលើប្លុកតែមួយជាមួយកន្លែងស្នាក់នៅរបស់ខ្ញុំ - ដើរពីរនាទី។ ហៅការមកដល់របស់ពួកគេនៅពេលវេលាដ៏ជាក់លាក់នោះតាមពេលវេលាដ៏សំខាន់ឬការនាំមុខនៃវិញ្ញាណដូចដែលអ្នកចូលចិត្ត។ អ្វីក៏ដោយវាជាអ្វីដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំគិតហើយខ្ញុំដឹងថានៅក្នុងកាលៈទេសៈពិសេសរបស់ខ្ញុំខ្ញុំត្រូវបានគេផ្តល់ឱកាសឱ្យក្រោកឈរឡើងហើយរាប់។

មានវិធីពីរយ៉ាងដែលយើងអាចជំទាស់នឹងការប្រព្រឹត្តរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំនៃអង្គការដោយមិននិយាយអ្វី។ ទីមួយគឺត្រូវដកហូតមូលនិធិរបស់យើងហើយមួយទៀតគឺការទទួលទាន។

ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយមានអត្ថប្រយោជន៍បន្ថែមសម្រាប់ខ្ញុំសម្រាប់ការចូលរួម។ ខ្ញុំមានទស្សនៈថ្មី។ អ្វីដែលខ្ញុំបានឃើញដើម្បីជឿគឺថាគណៈអភិបាលពិតជាយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការកើនឡើងនៃចំនួនអ្នកចូលរួម។ ក្រៅពីចុងក្រោយនិងសប្តាហ៍នេះ ប៉មយាម សិក្សាអត្ថបទអ្នកមានការអញ្ជើញដោយខ្លួនឯង។ តើវាផ្តោតលើរង្វាន់នៅស្ថានសួគ៌ទេ? ពេលនៅជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ? ទេវាផ្តោតលើរង្វាន់ជេអេសអិលនៅលើផែនដីសម្រាប់អ្នកដែលបដិសេធមិនចូលរួមក្នុងពិធីរំ.ក។ រឿងនេះត្រូវបានគេដឹកទៅផ្ទះខ្ញុំដូចជាមិនដែលឃើញនៅពេលដែលខ្ញុំបានសង្កេតឃើញអ្នកនិយាយកំពុងចែកនំប៉័ងហើយបន្ទាប់មកស្រាទំពាំងបាយជូរ។ គាត់បានយកវាបន្ទាប់មកប្រគល់ឱ្យវិញ។ ការបដិសេធយ៉ាងច្បាស់ក្នុងការទទួលទាន!

សុន្ទរកថាបានពន្យល់អំពីយន្តការនៃការលោះប៉ុន្តែមិនមែនផ្តោតលើការផ្តោតសំខាន់របស់វានោះទេពោលគឺការប្រមូលកូនចៅរបស់ព្រះដែលតាមរយៈការបង្កើតទាំងអស់រកឃើញសុភមង្គល។ (Ro 8: 19-22 ។ទេទេការផ្តោតសំខាន់លើក្តីសង្ឃឹមលើផែនដីតាមទ្រឹស្ដីជីវ៉ាដ។ ម្តងហើយម្តងទៀតវាគ្មិនបានរំtheកដល់ទស្សនិកជនថាមានតែមនុស្សភាគតិចតូចប៉ុណ្ណោះដែលនឹងទទួលទានប៉ុន្តែសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នាយើងត្រូវសង្កេតមើល។ គាត់និយាយក្នុងពាក្យជាច្រើនដងថា probably ប្រហែលជាគ្មានអ្នកណាម្នាក់នឹងចូលរួមនៅយប់នេះទេ› ។ ភាគច្រើននៃសុន្ទរកថាគឺនិយាយអំពីចក្ខុវិស័យ JW នៃឋានសួគ៌លើផែនដី។ វាជាទីលានលក់ធម្មតានិងសាមញ្ញ។ កុំបរិភោគឡើយ។ មើលអ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកនឹងខកខាន។ វាគ្មិនថែមទាំងបានល្បួងយើងដោយគិតថាមាន“ ផ្ទះក្នុងក្តីសុបិន្តរបស់យើង” ទោះបីវាត្រូវចំណាយពេល ៣០០ ឆ្នាំដើម្បីសាងសង់ក៏ដោយ។

ភាគច្រើនមិនបានកត់សំគាល់នោះទេគឺថារាល់បទគម្ពីរដែលគាត់បានប្រើដើម្បីគាំទ្រគំនិតរបស់គាត់អំពីផែនដីមនោរម្យដែលមានក្មេងលេងជាមួយសត្វហើយមនុស្សពេញវ័យសម្រាកនៅក្រោមវល្លិនិងដើមល្វារបស់ពួកគេត្រូវបានគេយកចេញពីអេសាយ។ អេសាយបានប្រកាស«ដំណឹងល្អ»អំពីការស្ដារឡើងវិញពីការជាប់ជាឈ្លើយរបស់បាប៊ីឡូនដែលជាការត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតរបស់ជនជាតិយូដាវិញ។ ប្រសិនបើរូបភាពនៃឋានសួគ៌នៅលើផែនដីគឺជាក្តីសង្ឃឹមយ៉ាងពិតប្រាកដសម្រាប់គ្រីស្ទបរិស័ទទាំងអស់ ៩៩% ហេតុអ្វីបានជាយើងត្រូវត្រលប់ទៅថ្ងៃមុនគ្រិស្តសាសនាដើម្បីគាំទ្រវា? ហេតុអ្វីចាំបាច់ត្រូវមានរូបភាពរបស់យូដាស? នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូបានប្រាប់យើងអំពីដំណឹងល្អអំពីព្រះរាជាណាចក្រហេតុអ្វីក៏ទ្រង់មិនមានបន្ទូលអំពីរង្វាន់នៅលើផែនដីនេះយ៉ាងហោចណាស់ក៏ត្រូវទទួលស្គាល់ថាមានជម្រើសមួយផ្សេងទៀតចំពោះការត្រាស់ហៅនៅឯស្ថានសួគ៌? ការពិពណ៌នាអំពីរូបព្រះនិងគំនូររបស់វិចិត្រករទាំងនេះបាន ធ្វើឲ្យ ការបោះពុម្ភផ្សាយរបស់យើងច្របូកច្របល់ណាស់ប៉ុន្តែតើយើងរកឃើញវាក្នុងចំណោមការសរសេរដែលបំផុសគំនិតរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទនៅសតវត្សរ៍ទី ១ នៅកន្លែងណា?

ខ្ញុំគិតថាគណៈអភិបាលកំពុងតែអស់សង្ឃឹមតិចតួចក្នុងការរក្សាឋានៈនិងចងជួរគណបក្សដូច្នេះពួកគេកំពុងផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់លើក្តីសង្ឃឹមផ្សេងទៀតដែលពួកគេបានផ្សព្វផ្សាយចាប់តាំងពីសម័យចៅក្រមរ៉ូតហ្វតតមក។

អ្វីមួយដែលគួរឱ្យអស់សំណើចនិងរំខានដែលបានកើតឡើងនៅពេលដែលវត្ថុតំណាងត្រូវបានឆ្លងកាត់។ ខ្ញុំកំពុងអង្គុយនៅជួរខាងមុខនៃផ្នែកដូច្នេះមានបន្ទប់ដើរនៅខាងមុខ។ ទោះយ៉ាងណាម៉ាស៊ីនមេគ្រាន់តែឈរនៅចុងជួរហើយឱ្យមនុស្សម្នាក់ៗហុចចាន។ នៅពេលបងប្រុសនៅក្បែរខ្ញុំបានចែកវាខ្ញុំបានយកនំប៉័ងមួយដុំហើយចែកចាននោះទៅមិត្តដែលនៅក្បែរខ្ញុំ។ គាត់ច្បាស់ជាអ្នកថ្មីព្រោះគាត់ហាក់ដូចជាធុញទ្រាន់នឹងអ្វីដែលគាត់ត្រូវបានគេសន្មត់ថាធ្វើដោយបានឃើញខ្ញុំយកនំប៉័ងខ្លះ។ ម៉ាស៊ីនមេនៅចុងបញ្ចប់នៃខ្សែរត់យ៉ាងលឿនប្រហែលជាមានការព្រួយបារម្ភថាភាពអាក់អន់ចិត្តមិនអាចនិយាយបានអំពីឱកាសនោះបានចាប់យកចានហើយបានចង្អុលបង្ហាញដោយស្ងៀមស្ងាត់ថាបុរសនោះគួរតែហុចវាដែលគាត់បានធ្វើ។

ម៉ាស៊ីនមេនេះទុកឱ្យខ្ញុំនៅម្នាក់ឯង។ វាយឺតពេលហើយ។ ខ្ញុំមាននំប៉័ងនៅក្នុងដៃរួចហើយ។ ប្រហែលជាពេលឃើញហ្គីហ្គោចាស់ជរានាំឱ្យគាត់ជឿថាខ្ញុំមាន“ សិទ្ធិ” ក្នុងការទទួលទាន។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយពួកគេច្បាស់ជាមិនច្បាស់ទេព្រោះនៅពេលស្រាបានឆ្លងកាត់ម៉ាស៊ីនមេដំបូងបានដើរចុះក្រោមដោយប្រគល់វាទៅមនុស្សម្នាក់ៗ។ ដំបូងគាត់ហាក់ដូចជាស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការប្រគល់វាឱ្យខ្ញុំនៅពេលដំបូងប៉ុន្តែខ្ញុំគ្រាន់តែយកវាពីគាត់ហើយផឹក។

បន្ទាប់ពីការប្រជុំបងប្រុសនៅក្បែរខ្ញុំដែលជាមិត្តល្អអំពីអាយុរបស់ខ្ញុំដែលបានសាទរពីសហរដ្ឋអាមេរិកបានប្រាប់ខ្ញុំថាខ្ញុំបានធ្វើចលនាពួកគេពីព្រោះពួកគេមិនរំពឹងថានឹងមានអ្នកណាម្នាក់ចូលរួមហើយខ្ញុំប្រហែលជាគួរតែប្រាប់ពួកគេជាមុន។ ស្រមៃ! គោលបំណងនៃការប្រគល់វត្ថុតំណាងដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាត្រូវបានគេសន្មត់ថាផ្តល់នូវឱកាសទាំងអស់ដើម្បីទទួលទានប្រសិនបើពួកគេជ្រើសរើស។ ហេតុអ្វីម៉ាស៊ីនមេត្រូវជូនដំណឹងជាមុន? ដូច្នេះដូចជាមិនធ្វើឱ្យពួកគេភ្ញាក់ផ្អើលទេ? ឬវាផ្តល់ឱ្យពួកគេនូវឱកាសដើម្បីពិនិត្យមើលដល់អ្នកទទួលទាន។ រឿងទាំងមូលមិនមានន័យទេ។

ខ្ញុំបានឃើញច្បាស់ថាបងប្អូនប្រុសៗមានអបិយជំនឿស្ទើរតែទាំងអស់ក្នុងការទទួលទានយ៉ាងហោចណាស់នៅក្នុងវប្បធម៌អាមេរិកឡាទីន។ នេះមិនមានអ្វីថ្មីទេ។ ខ្ញុំចាំអនុស្សាវរីយ៍ពិសេសមួយនៅពេលខ្ញុំជាបុរសវ័យក្មេងម្នាក់កំពុងអធិប្បាយនៅទីនេះ។ ស្ត្រីវ័យចំណាស់ម្នាក់ជាអ្នកកំណត់ពេលវេលាដំបូងបានព្យាយាមទទួលទាន។ នៅពេលដែលនាងទៅដល់វត្ថុតំណាងនោះមានសម្លេងស្រែកខ្លាំង ៗ ពីមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលនៅជុំវិញនាងដែលកំពុងមើល។ គួរឱ្យខ្មាស់អៀនណាស់ដែលជាទីស្រឡាញ់ជាទីស្រឡាញ់បានដកដៃរបស់នាងហើយស្រក់ទៅក្នុងខ្លួននាង។ គេគិតថានាងជិតនឹងប្រមាថមើលងាយ។

ទាំងអស់នេះបានធ្វើឱ្យខ្ញុំឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីបានជាយើងមិនសួរអ្នកដែលចង់ទទួលទាននៅខាងមុខដូចជាយើងធ្វើសំរាប់បេក្ខជនដែលទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក។ វិធីនោះប្រសិនបើយើងឃើញថាជួរខាងមុខនៅទទេយើងអាចចែកចាយជាមួយនឹងពិធីដែលគ្មានន័យនៃការហុចវត្ថុតំណាងនៅចំពោះមុខអ្នកដែលមិនព្រមទទួលទានឬគ្រាន់តែជាការភ័យខ្លាចធម្មតាហើយត្រលប់ទៅផ្ទះវិញ។ ចំពោះបញ្ហានេះហេតុអ្វីត្រូវធ្វើពិធីរំifកប្រសិនបើគ្មាននរណាម្នាក់នឹងទទួលទាន? តើអ្នកនឹងរៀបចំពិធីជប់លៀងអញ្ជើញមនុស្សរាប់រយនាក់ទេដោយដឹងថាសូម្បីតែពួកគេមួយក៏មិនដែលខាំសូម្បីតែមួយខាំសូម្បីតែផឹកមួយដុំក៏ដោយ? តើវាល្ងង់ប៉ុណ្ណាទៅ?

ខណៈពេលដែលអ្វីៗទាំងអស់នេះត្រូវបានបង្ហាញជាកម្មសិទ្ធិដល់ខ្ញុំឥឡូវនេះខ្ញុំក៏ធ្លាប់មានគំនិតបែបនេះដែរ។ ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំបានធ្វើរឿងត្រឹមត្រូវហើយសរសើរព្រះអម្ចាស់របស់ខ្ញុំដោយមិនព្រមទទួលយក។ ខ្ញុំសុបិនចង់រស់នៅជារៀងរហូតនៅលើផែនដីហើយនិយាយដោយត្រង់ទៅគំនិតនៃរង្វាន់នៅស្ថានសួគ៌ហាក់ដូចជាត្រជាក់និងមិនគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍។ នេះបានធ្វើឱ្យខ្ញុំដឹងថាតើឧបសគ្គអ្វីខ្លះដែលយើងកំពុងជួបប្រទះនៅពេលដែលយើងព្យាយាមជួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងឱ្យភ្ញាក់ដឹងខ្លួនពីការពិតដូចដែលយើងមាន។

នេះបានធ្វើឱ្យខ្ញុំគិតអំពីអ្វីដែលសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទពិតជាមាន។ ដើម្បីតាមដានប្រធានបទនេះសូមពិនិត្យមើលអត្ថបទនេះ៖“ទីផ្សារពិភពលោកថ្មី"។

_______________________________________________

[ខ្ញុំ] សូមមើល តើនៅពេលណាដែលជាពិធីរំofកមរណភាពរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅស៊ីអេសអិច"

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។

អ្នកអាចចូលចិត្តផងដែរ:

ការកើនឡើងនិងការដួលរលំនៃ JW.org ។

កុំគិតពីវាម្តងទៀត!

«ព្រះមិនរើសមុខទេ»