អត្ថបទទី ៣ នេះពីកាសែតប្រចាំថ្ងៃរបស់ទួរគីត្រូវបានសរសេរជាទម្រង់សំភាសន៍។ អ្នក​អាច សូមអានច្បាប់ដើមនៅទីនេះ។.

ក្នុងចំណោមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្រុមនេះមកមុនបុគ្គលម្នាក់ៗ។

យោងតាមការស៊ើបអង្កេតរបស់ក្រុមហ៊ុន Trouw បានអោយដឹងថាវិធីដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដោះស្រាយការរំលោភបំពានគឺជារឿងដ៏ឈឺចាប់សម្រាប់ជនរងគ្រោះ ជនល្មើសត្រូវបានការពារ។ តើវប្បធម៌បិទជិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជំរុញឱ្យមានការរំលោភបំពានទេ?

នាងបានអានសៀវភៅស្រាវជ្រាវនិងស្រាវជ្រាវអំពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលត្រូវធ្វើជាមួយនិកាយការបែងចែកនិងសម្ពាធក្រុម។ បន្ទាប់ពីហ្វ្រង់ស័រផេតស៍ (58) នៅក្នុង 2004 ត្រូវបានគេបណ្តេញចេញនាងចង់យល់ពីរបៀបដែលនាងអាចត្រូវបានជះឥទ្ធិពលគ្រប់ឆ្នាំទាំងនោះ។ តើនាងបានក្លាយជាស្មរបន្ទាល់ស្មោះត្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច?

បន្ដិចម្ដងៗនាងចាប់ផ្ដើមយល់អំពីការដាក់សម្ពាធរបស់ក្រុមសាសនាដូចជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាហើយនាងបានដើរតាមគ្រូបង្វឹក។ នៅក្នុងការអនុវត្តផ្ទាល់របស់នាងគឺការជ្រើសរើសដោយសេរីភីធើរប្រើបទពិសោធន៍និងចំណេះដឹងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់នាងដើម្បីជួយមនុស្សដែលជាសមាជិកនៃក្រុមនិងនិកាយទាំងនេះ។

ការស៊ើបអង្កេតរបស់ថូវឺរចំពោះការរំលោភបំពានផ្លូវភេទរបស់សមាគមប៉មយាមដែលជាឈ្មោះផ្លូវការរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញថាវិធីនៃការរំលោភបំពានត្រូវបានដោះស្រាយដោយមានផលវិបាកដ៏តក់ស្លុតដល់ជនរងគ្រោះ។ កាលពីប៉ុន្មានថ្ងៃមុនកាសែតនេះបានចុះផ្សាយអត្ថបទជាច្រើន។

ជនរងគ្រោះសមាជិកនិងអតីតសមាជិកដែលបាននិយាយទៅកាន់លោកទួរបានទទួលស្គាល់ថាមានការយកចិត្តទុកដាក់តិចតួចចំពោះជនរងគ្រោះហើយជនជាប់ចោទតែងតែត្រូវបានការពារ។ នេះបង្កើតឱ្យមានស្ថានភាពមិនមានសុវត្ថិភាពសម្រាប់កុមារ។ Peters ទទួលស្គាល់រឿងនេះពីការអនុវត្តផ្ទាល់ខ្លួនរបស់នាង។ នាងមិនស្គាល់វប្បធម៌ណាផ្សេងទៀតដូចព្រះយេហូវ៉ាទេ។

តើក្រុមសាសនាដូចជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាផ្សារភ្ជាប់សមាជិករបស់ខ្លួនយ៉ាងដូចម្តេច?

កត្តាសំខាន់គឺចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ក្រុមខាងលើចំណង់ចំណូលចិត្តនិងគំនិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក។ ភាពឯកភាពរវាងបងប្អូនប្រុសស្រីគឺសំខាន់ជាងចំណូលចិត្តនិងបំណងប្រាថ្នារបស់អ្នក។ នេះបណ្តាលឱ្យអត្តសញ្ញាណផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកត្រូវបានបង្ក្រាប។ កុមារដែលធំឡើងនៅក្នុងក។ ក្រុមដែលមានតម្រូវការខ្ពស់។ដូចដែលវាត្រូវបានគេហៅថារៀនកុំទុកចិត្តលើវិចារណញាណរបស់ពួកគេ។ ពួកគេច្រឡំជាញឹកញាប់ទាក់ទងនឹងអារម្មណ៍និងតម្រូវការផ្ទាល់ខ្លួន។ ក្រៅពីនេះមានឋានានុក្រមខ្លាំងណាស់។ ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះវរបិតាជាជាងអង្គការនេះគឺជាព្រះមាតា។ នេះធ្វើឱ្យអ្នកជឿដូចកូនក្មេងដែលគួរតែស្តាប់បង្គាប់។ អាយុរបស់អ្នកមិនសំខាន់ទេ។

តើពួកគេធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីឱ្យអ្នកជឿស្គាល់ការដឹកនាំរបស់ព្រះ?

ពួកគេប្រើព្រះគម្ពីរប៊ីបពីបរិបទ។ ព្យាការីយេរេមាមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចិត្ដជាគ្រឿងបញ្ឆោត»។ បទគម្ពីរនេះត្រូវបានប្រើដើម្បីបញ្ជាក់ថា៖ «កុំទុកចិត្តខ្លួនឯងទុកចិត្តលើយើង។ ការបកស្រាយរបស់យើងគឺជាសិទ្ធិតែមួយ។ តើអ្នកគិតថាអ្នកស្គាល់ច្បាស់ជាងអង្គការដែលជាបណ្តាញទំនាក់ទំនងរបស់ព្រះនៅលើផែនដីទេ?

នេះត្រូវបានគេចាប់អារម្មណ៍លើអ្នកដូច្នេះវាជាប់នឹងគំនិតរបស់អ្នក។ ការគិតគឺមានទោស។ ការដាក់ទណ្ឌកម្មដ៏អាក្រក់បំផុតគឺការបណ្តេញចេញទំនាក់ទំនងទាំងអស់ជាមួយអង្គការនិងសមាជិកត្រូវបានបញ្ឈប់។ មនុស្សម្នាក់ពឹងផ្អែកទាំងស្រុងលើអង្គការ។ ប្រសិនបើអ្នកត្រូវបានទម្លាក់គ្រាប់បែកដូចជាកូនក្មេងជាមួយនឹងការបកប្រែព្រះគម្ពីរនេះតើអ្នកនឹងមានឱកាសធំឡើងជាមនុស្សពេញវ័យដែលមានសមត្ថភាពរិះគិតយ៉ាងដូចម្តេច? ការស្តាប់មតិផ្ទុយពីអ្វីដែលត្រូវបានបង្រៀនគឺពិបាកវាយតម្លៃឱ្យបានត្រឹមត្រូវ។ អ្នកមិនត្រូវបានបង្រៀនឱ្យចេះគិតពិចារណាទេហើយអ្នកក៏មិនមានពេលវេលាសម្រាប់រឿងនោះដែរ។

ហេតុអ្វីគ្មានពេល?

ទម្លាប់ប្រចាំថ្ងៃគឺខ្លាំងណាស់។ វាពិបាកក្នុងការរក្សាការងារក្រៅពីការងារឬសាលារៀន។ មានការប្រជុំនៅឯសាលព្រះរាជាណាចក្រ (ឈ្មោះក្រុមជំនុំរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា) ពីរដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ដោយរៀបចំសំរាប់ការប្រជុំការសិក្សាអក្សរសាស្ត្រនិងពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយ។ អ្នកធ្វើអ្វីៗទាំងអស់នេះពីព្រោះកេរ្តិ៍ឈ្មោះរបស់អ្នកមានសារៈសំខាន់សម្រាប់ការទទួលយកនៅក្នុងក្រុម។ អ្នកមានពេលវេលានិងកម្លាំងតិចតួចណាស់ក្នុងការគិតអំពីអ្វីដែលអ្នកកំពុងធ្វើ។

អត្ថបទដែលត្រុវបានផ្សាយបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាការបណ្ដាច់មិត្ដភាពគឺជាវិន័យតឹងរ៉ឹងបំផុតដែលអង្គការចាត់ចែង។ ហេតុអ្វីបានជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាភ័យរន្ធត់ដូច្នេះ?

នៅពេលអ្នកចាកចេញពីក្រុមអ្នកត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាកូនរបស់សាតាំង។ អ្នកដែលនៅសេសសល់មិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យមានទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកទេ។ យ៉ាងណាមិញអ្នកបានចាកចេញពីព្រះហើយនោះគឺជាសុបិន្តអាក្រក់បំផុតរបស់ពួកគេ។ ស្មរបន្ទាល់ជាច្រើនស្ទើរតែគ្មានទំនាក់ទំនងខាងក្រៅអង្គការ។ ការបណ្ដាច់មិត្ដភាពគឺជាវិធីមួយនៃការផ្ញើសារផ្លូវចិត្តយ៉ាងខ្លាំងហើយព្យួរដូចដាវដាចនៅពីលើក្បាលរបស់អ្នក។ ខ្ញុំឆ្ងល់ថាតើមនុស្សជាច្រើននឹងស្នាក់នៅប្រសិនបើការបណ្តេញចេញមិនមានទេ។

ប៉ុន្តែសមាជិកអាចចាកចេញតើមែនទេ?

វាធ្វើឱ្យខ្ញុំខឹងនៅពេលមនុស្សនិយាយរឿងនេះដូចដែលវាបង្ហាញពីការយល់ដឹងតិចតួចដែលពួកគេមាននៅក្នុងការស្វែងយល់ពីរបៀបដែលក្រុមថាមវន្តដំណើរការ ក្រឡេកមើល“ ការសាកល្បងការរើសអើងជាតិសាសន៍” ដែលចាក់ផ្សាយដោយប៊ី។ អិន។ អិន។ អិនអិននៅឆ្នាំ ២០១៣។ ក្រុមអ្នកគិតវ័យក្មេងមានឥទ្ធិពលខ្លាំងណាស់ក្នុងរយៈពេល ៣ ម៉ោងពួកគេចាត់ទុកមនុស្សទាបជាងដោយផ្អែកលើពណ៌ភ្នែករបស់ពួកគេ។ ហើយពួកគេដឹងថាពួកគេគឺជាអ្នកចូលរួមក្នុងការពិសោធន៍មួយ។ មានតែអ្នកចូលរួម ២ នាក់ប៉ុណ្ណោះដែលបានចាកចេញ។ ម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេបានត្រឡប់មកវិញនៅពេលពួកគេនិយាយជាមួយនាងដោយជឿជាក់។ ស្ថានភាពដែលអ្នកកំពុងមានឥទ្ធិពលលើជំរើសរបស់អ្នក។ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាជឿជាក់ថាពិភពលោកជារបស់សាថានឬពួកគេនឹងទទួលការវិនិច្ឆ័យទោសរបស់ព្រះបើពួកគេចូលរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យ។ អង្គការមានវិធីឈ្លានពានអកម្មប្រកបដោយអកម្ម។

ពួកគេនិយាយថា: វាស្ថិតនៅក្នុងព្រះគម្ពីរដូច្នេះយើងត្រូវតែធ្វើតាម។ យើងមិនអាចផ្លាស់ប្តូរវាបានទេ។ នេះជាឆន្ទៈរបស់ព្រះ។ បញ្ហាមិនមែនថាពួកគេគិតទេវាជាការប្រើប្រាស់បច្ចេកទេសជះឥទ្ធិពលរបស់ពួកគេដើម្បីបង្ខំឆន្ទៈរបស់ពួកគេទៅលើមនុស្សផ្សេងទៀត។ ពួកគេនិយាយថាសមាជិកមានសិទ្ធិធ្វើអ្វីៗដែលពួកគេចូលចិត្ត។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើនេះជារបៀបដែលពួកគេគិតអំពីជម្រើសផ្ទាល់ខ្លួនតើអ្នកពិតជាមានសេរីភាពទេ?

តើយន្តការនេះដើរតួយ៉ាងដូចម្តេចក្នុងការដោះស្រាយការបំពាន?

សិទ្ធិអំណាចរបស់អង្គការគឺខ្ពស់ជាងសង្គម“ សាតាំង” ទាំងមូលយោងទៅតាមស្មរបន្ទាល់។ ពួកគេមានប្រព័ន្ធតុលាការផ្ទាល់ខ្លួនដែលព្រឹទ្ធាចារ្យបីនាក់វិនិច្ឆ័យទោសអំពើបាប។ ពួកគេមិនមានការអប់រំទាក់ទងនឹងរឿងនេះទេប៉ុន្តែពួកគេមានព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះដូច្នេះតើអ្នកចង់បានអ្វីទៀត? ជនរងគ្រោះជាញឹកញាប់កុមារត្រូវតែទាក់ទងទៅបុរសទាំងបីនាក់នេះនូវព័ត៌មានលម្អិតគួរឱ្យខ្លាចនៃការរំលោភបំពានដោយគ្មានការគាំទ្រវិជ្ជាជីវៈ។ មនុស្សចាស់ចាប់អារម្មណ៍តែថាតើនរណាម្នាក់មានទោសមិនមែនជាការខូចខាតខាងផ្លូវចិត្តឬផ្លូវកាយដល់ជនរងគ្រោះទេ។ ក្រៅពីនេះក្នុងករណីមានសាក្សីតែម្នាក់ជនជាប់ចោទអាចរងគ្រោះម្តងហើយម្តងទៀតព្រោះយោងតាមច្បាប់ពួកគេអាចវិនិច្ឆ័យតែម្នាក់គត់ប្រសិនបើមានសាក្សីយ៉ាងហោចណាស់ពីរនាក់។ រហូតមកដល់ពេលនេះពួកគេមិនអាចព្រមានឪពុកម្តាយដោយបើកចំហថាមាននរណាម្នាក់ត្រូវបានចោទប្រកាន់ពីការរំលោភបំពានលើកុមារ។ នោះអាចជាការបរិហារកេរ្តិ៍ហើយអ្នកអាចត្រូវបានគេបណ្តេញចេញពីការប្រព្រឹត្តបទល្មើសនោះ។

ហេតុអ្វីបានជាជនរងគ្រោះតែងតែគិតថាពួកគេមានកំហុស?

ពួកអ្នកចាស់ទុំមិនទទួលខុសត្រូវចំពោះវិធីដែលករណីមួយត្រូវបានដោះស្រាយនោះទេ។ ពួកគេនិយាយថា "នេះជាអ្វីដែលព្រះគម្ពីរចែងថាត្រូវតែមានស្មរបន្ទាល់ពីរនាក់" ។ ជនរងគ្រោះជឿថានេះជាឆន្ទៈរបស់ព្រះហើយអ្នកចាស់ទុំមិនអាចធ្វើអ្វីបានប្រសើរជាងនេះទេ។ ពួកគេមិនដឹងអ្វីប្រសើរជាងនេះទេហើយគិតថានេះគឺជាការបកស្រាយត្រឹមត្រូវនៃព្រះគម្ពីរ។ ជារឿយៗពួកគេត្រូវបានគេប្រាប់ថា 'នេះគឺជាការចោទប្រកាន់ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ។ តើអ្នកដឹងថានេះមានន័យថាម៉េចទេ? ឪពុករបស់អ្នកអាចជាប់គុកដូច្នេះសូមគិតឱ្យបានម៉ត់ចត់នូវអ្វីដែលអ្នកនិយាយ› ។

ជនរងគ្រោះម្នាក់ក្នុងចំនោមជនរងគ្រោះ Trouw បាននិយាយជាមួយថាសហគមន៍នេះគឺជាឋានសួគ៌សម្រាប់ជណ្តើរយន្ត។ តើអ្នកស្គាល់ទេ?

ខ្ញុំយល់ស្របនឹងសេចក្តីថ្លែងការណ៍នេះ។ ដោយសារតែគោលការណ៍របស់សាក្សីទាំងពីរហើយគ្មានរបាយការណ៍ប៉ូលីសណាមួយត្រូវបានធ្វើឡើងទាក់ទងនឹងជនជាប់ចោទឡើយ។ វាជាបញ្ហានៃការធ្វេសប្រហែសរបស់អង្គការ។

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។