តើការក្លាយជាមនុស្សខាងវិញ្ញាណមានន័យយ៉ាងណា?

[ពី ws2 / 18 ទំ។ ៣ - ថ្ងៃទី ២ ដល់ថ្ងៃទី ៨ ខែមេសា]

“ សូមអោយ [ព្រះជាម្ចាស់] ផ្តល់ឱ្យអ្នកមានអាកប្បកិរិយាខាងចិត្ដគំនិតដូចគ្នានឹងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវដែរ” ។ រ៉ូម 15: 5

សរុបសេចក្ដីមកនេះគឺជាការពិនិត្យមើលបទគម្ពីររាក់មួយទៀតដោយប្រើអ៊ីស៊ីសស៊ីស (មានការបកប្រែផ្ទាល់ខ្លួននិងស្វែងរកការគាំទ្រក្នុងបទគម្ពីរសម្រាប់រឿងនេះស្រាលហើយហួសបរិបទ) ។

ជាឧទាហរណ៍ដ៏ជ្រាលជ្រៅសូមឱ្យយើងស្មាន (ខុសណាស់) សម្រាប់ពេលមួយដែលយើងចង់បង្ហាញថាព្រះយេស៊ូវមិនមានចិត្ដរាបទាបទេហើយផ្ទុយទៅវិញមានមោទនភាព។ តើយើងអាចគាំទ្រគំនិតមិនត្រឹមត្រូវរបស់យើងយ៉ាងដូចម្តេច? ចុះយ៉ាងណានៅពេលដែលព្រះយេស៊ូត្រូវបានអារក្សល្បួង? យើងអាចដកស្រង់ម៉ាថាយ ៤: ៨-១០ ហើយនិយាយដូចតទៅ“ នៅទីនេះសាតាំងចង់បានការពេញចិត្តបន្តិចបន្តួចជាថ្នូរនឹងអំណោយដ៏អស្ចារ្យជាអ្វីដែលព្រះវរបិតារបស់ព្រះយេស៊ូវបានសន្យាថានឹងជារបស់គេនៅថ្ងៃណាមួយ។ ដូច្នេះជាជាងធ្វើឱ្យសាថានពេញចិត្ដលោកយេស៊ូបានបដិសេធដោយមោទនភាពហើយបានប្រាប់គាត់ ឲ្យ «ទៅឆ្ងាយ»។ “

ឥឡូវយើងដឹងថានេះផ្ទុយនឹងបទគម្ពីរឯទៀតហើយមិនយល់ស្របនឹងបរិបទផ្សេងទៀតដែរប៉ុន្តែអ្វីៗទាំងអស់ដែលដកស្រង់គឺមានភាពត្រឹមត្រូវលើកលែងតែពាក្យមួយ“ អួតខ្លួន” ដែលជាការបន្ថែមការគិតរបស់ខ្ញុំសម្រាប់ជាប្រយោជន៍នៃឧទាហរណ៍។

ដូច្នេះឥឡូវនេះសូមឱ្យយើងពិនិត្យមើលដូចខាងក្រោម:

• តើយើងនឹងពិចារណាណូអេជាមនុស្សខាងវិញ្ញាណទេ? ត្រូវហើយ។ ហេតុអ្វី? ដោយសារតែលោកុប្បត្តិ 6 ៈ 8-9,22 និយាយថាណូអេបានគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះគឺសុចរិតហើយបានធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះបានបញ្ជាគាត់។ គណនីក្នុងលោកុប្បត្តិមិននិយាយពីការផ្សព្វផ្សាយទេតែវាផ្តោតសំខាន់ទៅលើការបង្កើតទូកធំរបស់គាត់។ ការបកប្រែព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ និយាយថាណូអេគឺជាអ្នកនាំសាររបស់ព្រះរបស់គាត់ដែលបានប្រាប់ប្រជាជនអំពីប្រភេទនៃជីវិតដែលគាប់ព្រះហឫទ័យនឹងព្រះ។ ការយល់ដឹងនេះសមនឹងដំណើររឿងនៅក្នុងលោកុប្បត្តិ។
• តើយើងអាចពិចារណាថាអាប្រាហាំជាមនុស្សខាងវិញ្ញាណទេ? ត្រូវហើយ។ ហេតុអ្វី? យ៉ាកុប ២: ១៤-2២៦ ពិភាក្សាអំពីសេចក្តីជំនឿនិងការប្រព្រឹត្ដដែលបង្ហាញពីចំណុចសំខាន់ៗក្នុងចំណោមអាប្រាហាំជាមនុស្សសុចរិតដោយសារជំនឿនិងការប្រព្រឹត្ដរបស់គាត់។ តើអាប្រាហាំបានផ្សព្វផ្សាយទេ? មិនមានកំណត់ត្រាអំពីគាត់ធ្វើដូច្នេះទេ។ ប៉ុន្តែហេព្រើរ ១៣: ២ រំusកយើងថាអ្នកស្មោះត្រង់ខ្លះពីសម័យបុរាណដែលមិនបានស្គាល់ពួកគេបានធ្វើឱ្យពួកទេវតារីករាយ។ និយាយម៉្យាងទៀតពួកគេមានភាពរាក់ទាក់ទោះបីជាពួកគេធ្វើឱ្យគ្រួសាររបស់ពួកគេមានគ្រោះថ្នាក់ក៏ដោយ (ឧទាហរណ៍ឡុត) ។
• តើយើងអាចពិចារណាថាដានីយ៉ែលជាមនុស្សខាងវិញ្ញាណទេ? ត្រូវហើយ។ ហេតុអ្វី? យោងទៅតាមដានីយ៉ែល ១០: ១១-១២ គាត់ជាមនុស្សដែលគួរអោយគាប់ចិត្តដល់ព្រះយេហូវ៉ាពីព្រោះគាត់បានផ្តល់គំនិតអោយគាត់យល់និងបន្ទាបខ្លួននៅចំពោះព្រះ។ អេសេគាល ១៤:១៤ ភ្ជាប់លោកណូអេដានីយ៉ែលនិងយ៉ូបជាមនុស្សសុចរិត។ ប៉ុន្ដែតើគាត់បានធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយទេ? ចម្លើយគឺទេ!

មានវិធីជាច្រើនទៀតដែលយើងអាចនិយាយបាន។ តើអ្វីជាភាពធម្មតាក្នុងចំណោមពួកគេ? ពួកគេបានធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះដូចដែលពួកគេបានដឹកនាំដោយទ្រង់ហើយពួកគេមានជំនឿលើទ្រង់។

ដូច្នេះយោងតាមឧទាហរណ៍ដ៏ស្មោះត្រង់ទាំងនេះតើអ្នកនឹងយល់សេចក្តីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោមយ៉ាងដូចម្តេច? “តើយើងដូចជាព្រះយេស៊ូវទេដែលត្រៀមខ្លួនបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់នៅពេលយើងជួបមនុស្សដែលត្រូវការជំនួយ? បន្ថែមទៅទៀតព្រះយេស៊ូបានលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនិងបង្រៀនដំណឹងល្អ។ (លូកា 4: 43) អារម្មណ៍និងសកម្មភាពទាំងអស់នេះគឺជាសញ្ញាណរបស់មនុស្សខាងវិញ្ញាណ។ (កថាខណ្ឌ 12)

តើអ្នកបានកត់សំគាល់ពីការសន្និដ្ឋានដ៏អស្ចារ្យទេ? ខ្ញុំប្រាកដថាអ្នកនឹងយល់ស្របថាវាគឺជាការកាត់ទោសចុងក្រោយ។ យើងទើបតែត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយការសិក្សាសិក្សា (អនុញ្ញាតឱ្យព្រះគម្ពីរបកស្រាយដោយខ្លួនឯង) ថាអ្វីដែលកំណត់ថាតើមនុស្សម្នាក់ជាមនុស្សខាងវិញ្ញាណកំពុងធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះមិនថាតើនរណាម្នាក់ផ្សព្វផ្សាយឬក៏អត់នោះទេ។ សេចក្តីថ្លែងការណ៍ទាំងពីរអំពីព្រះយេស៊ូវគឺជាការពិតប៉ុន្តែការសន្និដ្ឋានមិនត្រូវបានគាំទ្រទេ។ ដើម្បីវែកញែកអំពីរឿងនេះអ្នកស្មោះត្រង់ទាំងបីនាក់ដែលយើងបានពិចារណា (ហើយយើងអាចពិចារណាបានច្រើនជាមួយការសន្និដ្ឋានដូចគ្នា) គឺជាមនុស្សដែលយើងនឹងចាត់ទុកជាមនុស្សខាងវិញ្ញាណតែតាមបទដ្ឋានដែលបានចែងនៅក្នុងអត្ថបទនេះនៅពេលពិភាក្សាអំពីព្រះយេស៊ូវគ្មានមនុស្សស្មោះត្រង់ មុនពេលដែលព្រះយេស៊ូនិងសិស្សរបស់ទ្រង់ត្រូវបានរាប់ជាខាងវិញ្ញាណចាប់តាំងពីពួកគេមិនបានផ្សព្វផ្សាយ។ វាច្បាស់ជាមិនសមហេតុផលចំពោះទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ៖

• ណូអេ (គ្មានកំហុសក្នុងចំណោមមនុស្សជំនាន់របស់គាត់)
• អ័ប្រាហាំ (ហៅថាមិត្តរបស់ព្រះ)
• ការងារ (គ្មាននរណាម្នាក់ដូចគាត់នៅលើផែនដីគ្មានទោសនិងទៀងត្រង់)
• និងដានីយ៉ែល (បុរសដែលគួរឱ្យចង់បានណាស់) ។

ជាឧទាហរណ៍ឯកអគ្គរដ្ឋទូតធ្វើតាមការណែនាំរបស់ប្រទេសរបស់គាត់។ ប្រសិនបើគាត់ធ្វើដូច្នេះគាត់នឹងត្រូវបានគេចាត់ទុកថាស្មោះត្រង់។ ឥឡូវនេះប្រសិនបើគាត់ធ្វើសកម្មភាពតាមគំនិតផ្ទាល់ខ្លួនគាត់អាចនឹងត្រូវបានគេស្អប់និងដកខ្លួនចេញពីតំណែងរបស់គាត់ជាមនុស្សមិនស្មោះត្រង់។ គាត់ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាស្មោះត្រង់ពីព្រោះគាត់ធ្វើតាមឆន្ទៈរបស់រដ្ឋាភិបាលរបស់គាត់ដែលជាឆន្ទៈរបស់ប្រទេសរបស់គាត់។ ដូចគ្នានេះដែរ“ ក្នុងនាមជាទូតជំនួសព្រះគ្រីស្ទ” (2 កូរិនថូសទី 5: 20) យើងនឹងមានស្មារតីល្អបើយើងធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះគ្រីស្ទដូចដែលគាត់បានធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះវរបិតានិងព្រះវរបិតាយើង។ (ម៉ាថាយ 7: 21, ចនស៍ 6: 40, ម៉ាថាយ 12: 50, ចនស៍ 12: 49, 50)

គ្មានការប្រកែកអ្វីឡើយថានៅសតវត្សរ៍ទី ១ លោកយេស៊ូបានប្រគល់ភារកិច្ច ឲ្យ អ្នកកាន់តាមលោកផ្សព្វផ្សាយ។ នៅលើគេហទំព័រនេះយើងបានពិភាក្សាអំពីម៉ាថាយ 24 នៅក្នុងវីដេអូ។ តាមរយៈការសិក្សាដោយយកចិត្តទុកដាក់យើងអាចបញ្ជាក់បានថាទីសំគាល់នៃកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយត្រូវបានបំពេញនៅសតវត្សរ៍ទី ១ ហើយមិនមានមូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់ការព្យាករវាទៅរយៈពេលណាមួយនាអនាគតទេ។ (Mt 24: 14) លើសពីនេះទៀតកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយបានជួយសង្គ្រោះជនជាតិយូដាដែលបានស្តាប់ដំណឹងល្អនៃព្រះរាជាណាចក្រពីព្រោះក្នុងការជឿលើព្រះយេស៊ូវជាព្រះមេស្ស៊ីពួកគេក៏អាចធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់គាត់ ឲ្យ រត់ចេញពីក្រុងយេរូសាឡិមនិងយូដាសដែរ។ ទៅភីឡានៅពេលដែលរ៉ូមទាំងអស់ប៉ុន្តែបានបំផ្លាញជនជាតិយូដានៅ 70 CE ។ មិនថាថ្ងៃនេះយើងស្ថិតនៅក្រោមមហាបេសកកម្មតែមួយដែលត្រូវផ្សព្វផ្សាយគឺជាការពិភាក្សាសំរាប់ថ្ងៃផ្សេងទៀតទេ។

អត្ថបទព្យាយាមឆ្លើយសំនួរ 3 ខាងក្រោម៖”

1. តើការធ្វើជាមនុស្សខាងវិញ្ញាណមានន័យយ៉ាងណា?
2. តើឧទាហរណ៍អ្វីខ្លះដែលនឹងជួយយើង ឲ្យ រីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណ?
3. តើការខិតខំរបស់យើងដើម្បីមាន«គំនិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ»នឹងជួយយើង ឲ្យ ទៅជាមនុស្សខាងវិញ្ញាណដោយរបៀបណា?

ដូច្នេះតើអត្ថបទឆ្លើយសំណួរដំបូងយ៉ាងដូចម្តេច?

ក្នុងកថាខណ្ឌទី ៣ យើងត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឱ្យអានកូរិនថូសទី ១ ២: ១៤-១៦ ។ ប៉ុន្តែយើងក៏នឹងលើកទឹកចិត្តអ្នកឱ្យអានបរិបទជាពិសេសកូរិនថូសទី ១ ២: ១១-១៣ ។ ខមុន ៗ ទាំងនេះបង្ហាញថាពួកគេត្រូវការវិញ្ញាណរបស់ព្រះដាក់លើពួកគេខាងវិញ្ញាណរួមផ្សំជាមួយបញ្ហាខាងវិញ្ញាណនិងពាក្យខាងវិញ្ញាណ។ ព្រះមិនដាក់វិញ្ញាណរបស់គាត់លើអ្នកដែលគ្មានបេះដូងត្រឹមត្រូវទេ។ លូកា ១១:១៣ រំusកយើងថា«ព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដល់អស់អ្នកដែលសូមទ្រង់! »។ យើងត្រូវសុំដោយចិត្ដរាបទាបនិងដោយការប្រែចិត្ត។ យ៉ូហាន ៣: ១-៨ បញ្ជាក់អំពីរឿងនេះនៅពេលដែលវានិយាយថា“ អ្វីដែលបានកើតពីសាច់ឈាមគឺជាសាច់ហើយអ្វីដែលបានកើតពីវិញ្ញាណគឺជាវិញ្ញាណ” ហើយ“ លើកលែងតែអ្នកណាកើតពីទឹកនិងពីវិញ្ញាណគាត់មិនអាចចូលបានទេ។ ចូលទៅក្នុងនគរព្រះជាម្ចាស់”

"ម៉្យាងទៀត“ បុរសខាងវិញ្ញាណ” គឺជាមនុស្សម្នាក់ដែល“ ពិនិត្យពិចារណាអំពីអ្វីៗទាំងអស់” ហើយមាន“ គំនិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ” ។ (វគ្គ 3)

នេះជាចំណុចសំខាន់បំផុតនៃបញ្ហានេះ៖ ប្រសិនបើយើងមិនបានពិនិត្យពិចារណាអ្វីៗទាំងអស់ថាតើរឿងនោះជាការពិតឬក៏អត់នោះយើងអាចនឹងបង្រៀនអ្នកដទៃនូវដំណឹងល្អមួយទៀតពីដំណឹងល្អដែលព្រះគ្រីស្ទបានបង្រៀន។ នោះមានន័យថាយើងនឹងបោះបង់ចោលគំនិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ តើមានសាក្សីប៉ុន្មាននាក់ដែលបានពិនិត្យមើលអ្វីៗទាំងអស់ដោយខ្លួនឯង? ឬភាគច្រើនបានធ្វើដូចពួកយើងភាគច្រើនបានធ្វើ (រួមទាំងរូបខ្ញុំផង) ហើយអនុញ្ញាតអោយអ្នកដទៃអះអាងថាពួកគេបានពិនិត្យរឿងទាំងអស់ក្នុងនាមយើងដោយទុកចិត្តពួកគេ?

"ស្រដៀងគ្នានេះដែរអ្នកដែល ឲ្យ តម្លៃទៅលើផលប្រយោជន៍ខាងសាសនាឬខាងសាសនាត្រូវបានគេហៅថាជាអ្នកមានគំនិតខាងវិញ្ញាណ” (វគ្គ 7)

នេះជាករណីហេតុអ្វីបានជានរណាម្នាក់ដែលបន្ថយការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់ពួកគេចំពោះអង្គការឬទុកវាហៅថា“ ខ្សោយខាងវិញ្ញាណ”? ឥឡូវនេះប្រហែលជាករណីមួយចំនួនដែលបានចាកចេញពីព្រោះពួកគេបានជំពប់ដួលនិងបាត់បង់ជំនឿឬមានជំនឿលើព្រះចុះខ្សោយដោយសារការរំលោភសិទ្ធិអំណាច។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយមានមនុស្សជាច្រើនបានចាកចេញដោយសារតែពួកគេមានភាពរឹងមាំខាងវិញ្ញាណដោយបានធ្វើដោយខ្លួនឯងនូវអ្វីដែលអង្គការបានផ្តល់អនុសាសន៍ (ហើយបទគម្ពីរបានណែនាំជានិច្ច): បានពិនិត្យមើលរឿងជាច្រើនសម្រាប់ខ្លួនគេដោយប្រើព្រះគម្ពីរ។ ការធ្វើដូច្នេះពួកគេបានដឹងថាមានអ្វីដាច់ខាតរវាងអ្វីដែលយើងធ្លាប់ជឿថាជាសេចក្តីពិតនិងអ្វីដែលព្រះគម្ពីរពិតជាបង្រៀន។ លើសពីនេះទៀតវាក៏មានការដាច់ទំនាក់ទំនងគ្នារវាងអ្វីដែលបង្រៀនដោយព្រះគម្ពីរនិងអង្គការនិងការអនុវត្តជាក់ស្តែងរបស់អង្គការ។

កថាខណ្ឌ 10 ពិភាក្សាអំពីឧទាហរណ៍របស់យ៉ាកុប។ គាត់ពិតជាមានជំនឿលើការសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះគាត់និងបុព្វបុរសរបស់គាត់ហើយចង់ប្រព្រឹត្ដស្របតាមបំណងប្រាថ្នានិងគោលបំណងរបស់ព្រះ»។  នេះបញ្ជាក់ពីការសន្និដ្ឋានផ្អែកលើបទគម្ពីររបស់យើងខាងលើថាមនុស្សខាងវិញ្ញាណគឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលខិតខំធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាជាងគោលដៅសិប្បនិម្មិតរបស់អង្គការ។

ស្រដៀងគ្នានេះដែរនៅពេលពិភាក្សាអំពីម៉ារីក្នុងវគ្គបន្ទាប់វានិយាយថា“ ខអ្នកទាំងនោះ [ម៉ារីនិងយ៉ូសែប] មានច្រើនជាង។ យកចិត្ដទុកដាក់នឹងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ជាជាងបំពេញបំណងប្រាថ្នាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ»។

ដូចគ្នានេះដែរនៅពេលពិភាក្សាអំពីព្រះយេស៊ូវនៅក្នុងកថាខទី ៩ ស។ អ។ និយាយថា“ពេញមួយជីវិតនិងកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់គាត់គាត់បានបង្ហាញថាគាត់ចង់យកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតារបស់លោក។ គាត់បានគិតមានអារម្មណ៍និងធ្វើដូចព្រះយេហូវ៉ានិង បាន​រស់​នៅ​ក្នុង សមស្របនឹងព្រះហឫទ័យនិងខ្នាតតម្រារបស់ព្រះ។ (ចនស៍ 8 ៈ 29, ចនស៍ 14 ៈ 9, ចនស៍ 15 ៈ 10)”

បន្ទាប់ពីកថាខណ្ឌនីមួយៗនៃការពិភាក្សាអំពីយ៉ាកុបម៉ារីនិងព្រះយេស៊ូវ (បាទមានតែកថាខណ្ឌមួយសំរាប់ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ - ដូចគ្នានឹងយ៉ាកុបនិងម៉ារា) យើងត្រូវបានគេចាត់ទុកជាពីរកថាខណ្ឌនៃ“ បទពិសោធន៍” ដែលមិនអាចទទួលយកបាននៃរបៀបដែលបុគ្គលពីរនាក់“ មានលក្ខណៈខាងវិញ្ញាណ ” ។ មួយដោយការផ្លាស់ប្តូររបស់នាង“សម្លៀកបំពាក់មិនថ្លៃថ្នូរ” និងមួយទៀតដោយបោះបង់សង្ឃឹមថានឹងទទួលបានការអប់រំនិងការងារល្អ” ។ ការស្លៀកពាក់ដោយសុភាពរាបសាគឺជាគោលការណ៍បទគម្ពីរដើម្បីប្រាកដប៉ុន្តែវាធ្វើឱ្យភាពខាងវិញ្ញាណផ្តោតលើទិដ្ឋភាពតូចតាចបែបនេះ។ ជាការពិតមនុស្សជាច្រើនស្លៀកពាក់សុភាពរាបសាប៉ុន្តែមានអ្វីក្រៅពីខាងវិញ្ញាណ។ ដូចជាសម្រាប់ការបដិសេធ “ ការអប់រំបន្ថែមនិងការងារល្អ” ស្មើនឹងភាពខាងវិញ្ញាណយើងគ្រាន់តែអាចនិយាយបានថានេះគឺជាល្បែងផ្គុំរូបមួយពីព្រោះព្រះគម្ពីរមិនបានចែងអំពីតម្រូវការនោះទេ។

កថាខណ្ឌ 3 ចុងក្រោយ (15-18) ព្យាយាមជួយយើង“មានគំនិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ” ។ ដូច្នេះក្នុងចំណោមកថាខណ្ឌ 18 មានតែ 4 ទេសូម្បីតែពិភាក្សាអំពីឧទាហរណ៍របស់ព្រះយេស៊ូ។

ដើម្បីធ្វើដូចព្រះគ្រីស្ទយើងត្រូវដឹងពីគំរូនៃការគិតរបស់គាត់និងបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់គាត់។ បន្ទាប់មកយើងត្រូវដើរតាមគន្លងរបស់គាត់។ គំនិតរបស់លោកយេស៊ូផ្តោតលើទំនាក់ទំនងរបស់លោកជាមួយព្រះ។ ដូច្នេះការធ្វើដូចលោកយេស៊ូ ធ្វើឲ្យ យើងកាន់តែដូចព្រះយេហូវ៉ា។ ដោយសារហេតុផលទាំងនេះវាច្បាស់ថាវាសំខាន់ណាស់ក្នុងការរៀនគិតដូចព្រះយេស៊ូ។ ” (វគ្គ 15)

យើងលឺច្រើនណាស់អំពីការផ្តល់អាហារខាងវិញ្ញាណត្រឹមត្រូវនៅពេលត្រឹមត្រូវ។ តើនេះល្អបំផុតដែលពួកគេអាចធ្វើបានទេ? បទប្បញ្ញត្តិនេះហាក់ដូចជាខ្វះសារធាតុទាំងស្រុងហើយដូចជាទឹកឬទឹកដោះគោដែលមានជាតិខ្លាញ់។ ចុះយ៉ាងណាបើក្នុងការដកស្រង់នេះអ្នកបានជំនួសព្រះយេស៊ូវជាមួយប៉ានិងព្រះយេហូវ៉ាដោយហ្គេដដាដ។ បន្ទាប់មកសូម្បីតែក្មេងអាយុប្រាំឆ្នាំក៏អាចសរសេរអ្វីដែលស្ទើរតែដូចគ្នាដែរ។ ដើម្បីធ្វើដូចឪពុកខ្ញុំខ្ញុំត្រូវអោយគាត់ប្រាប់ខ្ញុំពីអ្វីដែលគាត់គិតនិងអ្វីដែលគាត់ធ្វើ។ បន្ទាប់មកខ្ញុំអាចចំលងគាត់។ ឪពុកចម្លងឪពុករបស់គាត់។ ដូច្នេះប្រសិនបើខ្ញុំចម្លងឪពុកខ្ញុំពេលនោះខ្ញុំដូចជាហ្គ្រេដដាដ។ ប៉ាចង់ ឲ្យ ខ្ញុំរៀនធ្វើដូចគាត់› ។

ស្ទើរតែជាការយល់ព្រមដ៏ភ្លឺស្វាងសម្រាប់អង្គការមួយដែលអះអាងថាជាបណ្តាញទំនាក់ទំនងតែមួយគត់ពីព្រះ។

កថាខណ្ឌបន្ទាប់បន្តជាមួយសេចក្តីថ្លែងដែលសាមញ្ញជាងនេះ។ តាមរយៈការអាននិងការសញ្ជឹងគិតលើសៀវភៅព្រះគម្ពីរម៉ាថាយម៉ាកុសលូកានិងយ៉ូហានយើងបង្ហាញគំនិតរបស់យើងនៅក្នុងគំនិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ដូច្នេះយើងអាច«ដើរតាមលំអានដានរបស់ទ្រង់យ៉ាងជិតស្និត»និង«ប្រដាប់ខ្លួនដោយសតិអារម្មណ៍ដូចព្រះគ្រីស្ទ»។ — ១ ពេ។ ២:២១; ៤: ១”

មិនមែនថាយើងចង់ធ្វើតាមគំនិតរបស់ហ៊ីត្លែរឆ្ងាយពីវានោះទេប៉ុន្តែវាដូចជាការនិយាយថា 'តាមរយៈការអាននិងការសញ្ជឹងគិតលើ' ម៉ីនកាំហ្វ 'យើងបង្ហាញគំនិតរបស់យើងទៅក្នុងចិត្តរបស់ហ៊ីត្លែរ។ ដូច្នេះយើងអាចដើរតាមគន្លងរបស់គាត់យ៉ាងជិតហើយបំពាក់ខ្លួនយើងដោយមានស្មារតីដូចហ៊ីត្លែរ។

ផលប៉ះពាល់នៃសេចក្តីថ្លែងសាមញ្ញទាំងនោះគឺគ្រាន់តែអានសៀវភៅដំណឹងល្អ (បន្ទាប់ពីធ្វើការងារផ្ទះនិងរាល់តម្រូវការរបស់អង្គភាពក្រសួងការប្រជុំការសំអាតនិងថែទាំសាលការរៀបចំការប្រជុំការងារការបោះពុម្ពផ្សាយនិងការធ្វើសមាធិក្នុងរយៈពេលពីរនាទីមុនពេលអ្នក ដេកលក់ដោយអស់កំលាំង) ហើយអ្នកនឹងអាចមានគំនិតដូចគ្នានឹងព្រះគ្រីស្ទដែរ។ សាមញ្ញឬវាផ្ទុយពីនេះ?

សូម្បីតែក្មេងអាយុ 5 ប្រឌិតរបស់យើងក៏ដឹងច្បាស់ជាងនេះដែរ។ ប្រសិនបើអ្នកមានកូនហេតុអ្វីមិនណែនាំឱ្យពួកគេព្យាយាមចម្លងអ្វីដែលអ្នកធ្វើដូចជាលាងសម្អាតលាងរថយន្តរុញរទេះដើរទិញឥវ៉ាន់? ឆាប់ៗពួកគេនឹងនិយាយថាប៉ាវាពិបាកណាស់សម្រាប់ខ្ញុំ។ តើ​អ្នក​អាច​ធ្វើ​វា​បាន​ទេ?

យើងដែលជាមនុស្សពេញវ័យដឹងថាតើវាពិបាកប៉ុណ្ណាក្នុងការផ្លាស់ប្តូរចរិតបុគ្គលិកលក្ខណៈសូម្បីតែនៅពេលដែលយើងចង់ធ្វើក៏ដោយ។ យើងប្រហែលជាចង់ស្រកទំងន់ប៉ុន្តែយើងមិនចង់បោះបង់ចោលអាហារនិងភេសជ្ជៈដែលយើងពេញចិត្តខ្លាំងនោះទេ។ ដូច្នេះតើជំនួយក្នុងការមានគំនិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅឯណា? វាហាក់ដូចជាអវត្តមាន។

ចុងបញ្ចប់កថាខណ្ឌ 18 និយាយថា“យើងបានពិចារណាអំពីអត្ថន័យនៃការក្លាយជាមនុស្សខាងវិញ្ញាណ។ តើអត្ថបទនេះពិតជាបានពិចារណាអំពីអត្ថន័យនៃការក្លាយជាមនុស្សខាងវិញ្ញាណទេ? តាមទស្សនៈរបស់អង្គការប្រហែលជាមិនមែនតែបទគម្ពីរទេ។

"យើងក៏បានឃើញថាយើងអាចរៀនពីគំរូល្អរបស់មនុស្សខាងវិញ្ញាណ។

ត្រូវហើយយើងអាចរៀនពីមនុស្សខាងវិញ្ញាណ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងធ្វើតាមគំរូរបស់អ្នកដែលមានខាងវិញ្ញាណដូចអត្ថបទនេះកំណត់ពីភាពខាងវិញ្ញាណនិងក្លាយជាពួកគេតើយើងពិតជាទទួលបានភាពខាងវិញ្ញាណទេ? ឬតើយើងកំពុងតែអនុលោមតាមក្រមសីលធម៌ដែលផ្តល់នូវការបំភាន់នៃភាពខាងវិញ្ញាណ? ព្រះគម្ពីរចែងអំពីអ្នកដែលមាន“ ការគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះ” ហើយបន្ទាប់មកសូមដាស់តឿនយើងពី“ ការទាំងនេះចេញ” ។ (ធីម៉ូថេទី ២ ៣: ៥) បើនិយាយម្យ៉ាងទៀតយើងមិនគួរយកតម្រាប់តាមអ្នកដែលបង្ហាញភាពខាងវិញ្ញាណក្លែងក្លាយ។

នៅទីបំផុតយើងបានរៀនពីរបៀបដែលការមាន«គំនិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ»ជួយយើង ឲ្យ រីកចម្រើនជាមនុស្សខាងវិញ្ញាណ។

យើងត្រូវបានគេប្រាប់ថាវាអាចជួយយើងបានប៉ុន្តែយើងមិនបានរៀនពីរបៀបពីព្រោះគ្មាននរណាម្នាក់បង្ហាញពីរបៀបឬពន្យល់ពីរបៀប។

សរុបមកអត្ថបទដែលកើតឡើងជាសំលេងលើសពីខ្លឹមសារជាមួយនឹងការប្រើប្រាស់តិចតួចណាស់សូម្បីតែកត្តាអារម្មណ៍។

តាដា។

អត្ថបទដោយតាដា។