សមាជិកម្នាក់នៃវេទិការរបស់យើងនិយាយថានៅក្នុងសុន្ទរកថាអនុស្សាវរីយ៍របស់ពួកគេអ្នកនិយាយបាននិយាយថា“ ប្រសិនបើអ្នកសួរខ្លួនឯងថាតើអ្នកគួរទទួលទានឬមិនទទួលទានវាមានន័យថាអ្នកមិនត្រូវបានគេជ្រើសរើសហើយមិនគួរទទួលទាន” ។

សមាជិកនេះមានហេតុផលល្អ ៗ ខ្លះដែលបង្ហាញពីគុណវិបត្តិនៅក្នុងពាក្យរួមនេះដែលច្រើនតែធ្វើដោយអ្នកដែលព្យាយាមមិនជឿគ្រីស្ទសាសនាពីការធ្វើតាមការណែនាំរបស់ព្រះយេស៊ូក្នុងការទទួលទាន។ (សំគាល់ៈខណៈពេលដែលការសន្និដ្ឋានសម្រាប់សេចក្តីថ្លែងខាងលើមានគុណវិបត្តិពីការទទួលបានវាអាចមានប្រយោជន៍ក្នុងការទទួលយកការសន្និដ្ឋានរបស់គូប្រជែងថាមានសុពលភាពហើយបន្ទាប់មកយកវាទៅការសន្និដ្ឋានឡូជីខលដើម្បីពិនិត្យមើលថាតើវាអាចរក្សាទឹកបានដែរឬទេ)

លោកម៉ូសេបានទទួលការហៅផ្ទាល់ពីព្រះ។ គ្មានអ្វីអាចច្បាស់ជាងនេះទេ។ គាត់បានលឺសំលេងរបស់ព្រះដោយផ្ទាល់ទទួលស្គាល់អ្នកដែលកំពុងហៅហើយទទួលបានសារអំពីការតែងតាំងរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែតើគាត់មានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? គាត់បានបង្ហាញការសង្ស័យ។ គាត់បានប្រាប់ព្រះអំពីឋានៈដែលមិនមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់របស់គាត់ដែលជាឧបសគ្គរបស់គាត់។ គាត់បានសុំ ឲ្យ ព្រះចាត់អ្នកផ្សេង។ គាត់បានសុំទីសំគាល់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានដល់គាត់។ នៅពេលដែលគាត់លើកឡើងនូវបញ្ហានៃការនិយាយរបស់គាត់វាហាក់ដូចជាព្រះខឹងបន្តិចដោយប្រាប់គាត់ថាគាត់ជាអ្នកធ្វើឱ្យមនុស្សគនិយាយខ្វាក់ខ្វាក់បន្ទាប់មកគាត់បានធានាដល់លោកម៉ូសេថា“ ខ្ញុំនឹងនៅជាមួយអ្នក” ។

តើម៉ូសេសង្ស័យខ្លួនឯងមិនសមនឹងទទួលគាត់ទេ?

ព្រះគេឌានដែលបានសហការជាមួយនឹងចៅក្រមដេបូរ៉ាត្រូវបានបញ្ជូនមកដោយព្រះ។ ប៉ុន្ដែគាត់បានសុំទីសំគាល់។ ពេលគេប្រាប់គាត់ថាគាត់នឹងជាអ្នករំដោះអ៊ីស្រាអែលនោះគេឌាននិយាយដោយសុភាពរាបសាអំពីសារៈសំខាន់របស់គាត់។ (ចៅក្រម ៦: ១១-២២) នៅពេលមួយផ្សេងទៀតដើម្បីបញ្ជាក់ថាព្រះជាម្ចាស់គង់នៅជាមួយគាត់គាត់បានស្នើសុំអោយមានសញ្ញាសំគាល់ហើយបន្ទាប់មកមួយទៀត (បញ្ច្រាស) ជាភស្តុតាង។ តើការសង្ស័យរបស់គាត់មិនសមនឹងគាត់ទេ?

នៅពេលដែលព្រះជាម្ចាស់បានតែងតាំងលោកយេរេមាឆ្លើយថា“ ខ្ញុំជាក្មេងប្រុសម្នាក់” ។ តើការសង្ស័យខ្លួនឯងនេះធ្វើឱ្យគាត់បាត់បង់សមត្ថភាពទេ?

ព្រះជាម្ចាស់បានត្រាស់ហៅសាំយូអែល។ គាត់មិនដឹងថានរណាហៅគាត់ទេ។ វាបានធ្វើឱ្យអេលីអាចដឹងបន្ទាប់ពីឧប្បត្តិហេតុបីយ៉ាងដែលថាព្រះជាម្ចាស់បានហៅសាំយូអែលឱ្យធ្វើកិច្ចការមួយ។ សម្ដេចសង្ឃដែលមិនស្មោះត្រង់ជួយអ្នកដែលព្រះបានហៅ។ តើនោះមិនសមនឹងគាត់ទេ?

តើនោះមិនមែនជាការពន្យល់ហេតុផលពីបទគម្ពីរទេឬអី? ដូច្នេះទោះបីយើងទទួលយកការហៅជាបុគ្គលពិសេស - ដែលខ្ញុំស្គាល់ភាគច្រើនរួមទាំងសមាជិកដែលចូលរួមនេះក៏ដោយក៏យើងនៅតែត្រូវទទួលស្គាល់ថាការសង្ស័យខ្លួនឯងមិនមែនជាហេតុផលដែលមិនត្រូវចូលរួមនោះទេ។

ឥឡូវនេះដើម្បីពិនិត្យមើលការសន្មតជាមុនសម្រាប់ខ្សែបន្ទាត់នៃហេតុផលរបស់អ្នកនិយាយសាលប្រជុំ។ វាកើតចេញពីការអានរ៉ូម ៨:១៦៖

“ វិញ្ញាណធ្វើបន្ទាល់ដោយវិញ្ញាណរបស់យើងថាយើងជាកូនរបស់ព្រះ” ។

រ៉ូធើហ្វឺតបានបង្កើតនូវគោលលទ្ធិ«ចៀមឯទៀត»នៅឆ្នាំ ១៩៣៤[ខ្ញុំ] ដោយប្រើភាពមិនស្មោះត្រង់នៃការជ្រៀតជ្រែកនៃទីក្រុងនានារបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។[ii]  នៅចំណុចខ្លះក្នុងការស្វែងរកការគាំទ្រខាងបទគម្ពីរអង្គការបានដោះស្រាយតាមរ៉ូម ៨:១៦ ។ ពួកគេត្រូវការបទគម្ពីរមួយដែលហាក់ដូចជាគាំទ្រដល់ទស្សនៈរបស់ពួកគេដែលមានតែសំណល់តូចតាចប៉ុណ្ណោះដែលគួរទទួលទានហើយនេះគឺជាអ្វីដែលល្អបំផុតដែលពួកគេអាចរកឃើញ។ ជាការពិតណាស់ការអានជំពូកទាំងមូលគឺជាអ្វីដែលពួកគេជៀសវាងព្រោះខ្លាចព្រះគម្ពីរអាចបកស្រាយដោយខ្លួនឯងតាមរបៀបផ្ទុយពីការបកស្រាយរបស់មនុស្ស។

រ៉ូមជំពូក ៨ និយាយពីគ្រីស្ទសាសនាពីរក្រុមដើម្បីប្រាកដប៉ុន្តែមិនមែនជាវណ្ណៈពីររបស់គ្រីស្ទបរិស័ទដែលបានយល់ព្រមទេ។ (ខ្ញុំអាចហៅខ្លួនខ្ញុំថាជាគ្រីស្ទបរិស័ទម្នាក់ប៉ុន្តែវាមិនមានន័យថាព្រះគ្រីស្ទគិតពីខ្ញុំជាម្នាក់របស់គាត់ទេ) វាមិននិយាយពីអ្នកខ្លះដែលត្រូវបានចាក់ប្រេងតាំងនិងយល់ព្រមដោយព្រះនិងអ្នកផ្សេងទៀតដែលស្របពេលដែលព្រះយល់ព្រមនឹងគាត់ដែរ។ ចាក់ប្រេងតាំងដោយវិញ្ញាណ។ អ្វីដែលវានិយាយអំពីគឺគ្រីស្ទបរិស័ទដែលកំពុងវង្វេងស្មារតីដោយគិតថាពួកគេត្រូវបានគេពេញចិត្តខណៈពេលដែលពួកគេរស់នៅស្របតាមសាច់ឈាមនិងបំណងប្រាថ្នា។ សាច់ឈាមនាំអោយស្លាប់រីឯវិញ្ញាណនាំអោយមានជីវិត។

«ត្បិតការគិតខាងសាច់ឈាមមានន័យថាសេចក្ដីស្លាប់តែការគិតខាងវិញ្ញាណវិញមានន័យថាជីវិតនិងសេចក្ដីសុខសាន្ដ ... » (រ៉ូម ៨: ៦)

គ្មានការហៅទូរស័ព្ទកណ្តាលអធ្រាត្រពិសេសនៅទីនេះទេ! ប្រសិនបើយើងផ្តោតលើស្មារតីយើងនឹងមានសន្តិភាពជាមួយព្រះជាម្ចាស់និងជីវិត។ ប្រសិនបើយើងផ្តោតលើសាច់ឈាមយើងមានតែសេចក្តីស្លាប់ប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើយើងមានវិញ្ញាណយើងជាកូនរបស់ព្រះ - ជាចុងបញ្ចប់នៃរឿងរ៉ាវ។

«សម្រាប់អស់អ្នកណាដែលត្រូវដឹកនាំដោយសកម្មពលរបស់ព្រះប្រាកដជាកូនប្រុសរបស់ព្រះ»។ (រ៉ូម 8: 14)

ប្រសិនបើព្រះគម្ពីរកំពុងនិយាយអំពីការហៅផ្ទាល់ខ្លួននៅរ៉ូម 8: 16 បន្ទាប់មកខនោះគួរតែអាន៖

វិញ្ញាណនឹងធ្វើជាសាក្សីដោយវិញ្ញាណរបស់អ្នកថាអ្នកគឺជាកូនរបស់ព្រះ»។

ឬប្រសិនបើកាលពីមុនតានតឹង៖

“ វិញ្ញាណបានធ្វើបន្ទាល់ដោយវិញ្ញាណរបស់អ្នកថាអ្នកជាកូនរបស់ព្រះ”

យើងកំពុងនិយាយអំពីព្រឹត្តិការណ៍តែមួយដែលជាការអំពាវនាវពិសេសរបស់ព្រះចំពោះបុគ្គលម្នាក់ៗ។

ពាក្យរបស់ប៉ូលនិយាយពីតថភាពមួយទៀតដែលជាការត្រាស់ហៅ ឲ្យ ប្រាកដប៉ុន្តែមិនមែនចេញពីក្រុមដែលបានយល់ព្រមពីគ្រីស្ទសាសនាទៅជាក្រុមដែលមានការយល់ព្រមផ្សេងទៀតទេ។

គាត់និយាយរួមគ្នានិងក្នុងភាពតានតឹងបច្ចុប្បន្ន។ គាត់កំពុងប្រាប់ដល់គ្រីស្ទបរិស័ទទាំងអស់ដែលត្រូវដឹកនាំដោយវិញ្ញាណរបស់ព្រះមិនមែនខាងសាច់ឈាមថាពួកគេជាកូនរបស់ព្រះរួចហើយ។ គ្មានអ្នកអានណាដែលយល់ថាគាត់កំពុងនិយាយទៅកាន់គ្រីស្ទបរិស័ទដែលដឹកនាំដោយវិញ្ញាណ (គ្រីស្ទានដែលបានបដិសេធសាច់ឈាមដែលមានបាប) ហើយប្រាប់ពួកគេថាពួកគេខ្លះនឹងទទួលឬបានទទួលការហៅពិសេសពីព្រះរួចហើយខណៈពេលដែលអ្នកផ្សេងទៀតមិនបានទទួលការហៅបែបនេះ។ ។ គាត់និយាយក្នុងន័យតឹងតែងបច្ចុប្បន្នថា“ ប្រសិនបើអ្នកមានវិញ្ញាណហើយមិនមែនជាសាច់ទេនោះអ្នកដឹងថាអ្នកជាកូនរបស់ព្រះហើយ។ វិញ្ញាណរបស់ព្រះដែលគង់នៅក្នុងអ្នកធ្វើឱ្យអ្នកដឹងពីការពិតនេះ។

វាគឺជាស្ថានភាពមួយដែលគ្រីស្ទបរិស័ទទាំងអស់ចូលរួម។

គ្មានអ្វីដែលអាចបង្ហាញបានទេថាពាក្យទាំងនោះបានផ្លាស់ប្តូរអត្ថន័យឬពាក្យរបស់ពួកគេទៅនឹងពេលវេលាកន្លងទៅ។

___________________________________________________________

[ខ្ញុំ] សូមមើលកម្រងអត្ថបទដែលមានពីរផ្នែកគឺ“ ព្រះហឫទ័យសប្បុរសរបស់ព្រះអង្គ” នៅខែសីហាឆ្នាំ ២០២០ និង ៩៩០ ។ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម។

[ii] សូមមើលប្រអប់“ មេរៀនឬភាពផ្ទុយគ្នា?” នៅលើទំព័រទី 10 នៃខែវិច្ឆិកា 2017 ។ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម - បោះពុម្ព។

 

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។
    48
    0
    សូមជួយផ្តល់យោបល់។x