ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់សេរីភាព ឲ្យ អ្នក

អ្នកត្រូវតែប្រកាសពីសេរីភាពនៅក្នុងទឹកដីដល់អ្នកស្រុកទាំងអស់” ។ - លេវីវិន័យ ២៥:១០

 [ពី ws ១២/១៩ ទំព័រ ២.២ មាត្រា ៤៩ ៈថ្ងៃទី ៣ ខែកុម្ភៈដល់ថ្ងៃទី ៩ ខែកុម្ភៈឆ្នាំ ២០២០]

អត្ថបទសិក្សានៅសប្តាហ៍នេះអាចទទួលយកបានរហូតដល់យើងឈានដល់វគ្គ ១២ ដែលយើងត្រូវបានណែនាំអំពីគំនិតនៃនិមិត្តរូបនៃនិមិត្តរូបដោយគ្មានគំរូក្នុងគម្ពីរទេ។

យោងទៅតាមអត្ថបទនៃទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម (w១៥ ៣/១៥ ទំព័រ ១៧)[ខ្ញុំ] ពួកគេបានសន្យាថានឹងមិនស្វែងរកប្រភេទនិងប្រភេទប្រឆាំងដែលជាគោលការណ៍ទាក់ទងទៅនឹងនិមិត្តសញ្ញាដែរ។

តើអាចមានសេរីភាពពីអំពើបាបនិងសេចក្ដីស្លាប់បានទេ?

បាទបទគម្ពីរសន្យារឿងនេះ។

តើអាចមានសេរីភាពពីការបង្រៀនក្លែងក្លាយទេ?

បាទបទគម្ពីរសន្យារឿងនេះ។

តើនៅពេលណាដែលត្រូវបានប្រកាសអំពីសេរីភាព?

នៅក្នុងឆ្នាំមេត្តាករុណាដែលបន្តដោយប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលទាសករទាំងអស់ត្រូវបានដោះលែងឱ្យមានសេរីភាពនៅដើមនៃឆ្នាំមេត្តាករុណា។

ដូច្នេះតើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចដឹងថាយោងទៅតាមអត្ថបទនៃទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមខ្លះបានត្រូវដោះលែង ជាផ្នែកមួយនៃនិមិត្តរូបនៃការ Jubilee នៅឆ្នាំ ៣០ មុនគ។ ស។ ខ្លះនៅឆ្នាំ ៣៣ មុនគ។ សខ្លះទៀតពេលដែលពួកគេបានត្រូវរើសតាំងរហូតដល់ពេលកំណត់ខ្លះនៅចុងសតវត្សរ៍ទី ១ និងខ្លះពីឆ្នាំ ១៨៧៤ តទៅនិងអ្វីផ្សេងទៀតបានរីករាលដាលក្នុងរយៈពេល ១.០០០ ឆ្នាំដែលចាប់ផ្ដើមបន្ទាប់ពីសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូន។ នោះមិនមែនជារបៀបដែលចូប៊ូសបុរាណធ្វើការនោះទេ។

ប្រសិនបើមាននិមិត្តរូបនៃការរីករាយបានចាប់ផ្តើមនៅឆ្នាំ ៣០ មុនគ។ ស។ (ហើយនេះគឺជាសំណួរដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងណាស់) នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានអានទំនាយពីអេសាយបន្ទាប់មកវាត្រូវតែចាប់ផ្តើមនៅពេលនោះហើយត្រូវបានអនុវត្តចំពោះមនុស្សភ្លាមៗនៅពេលពួកគេទាញយកប្រយោជន៍ពីបទប្បញ្ញត្តិរបស់វា។

បណ្តឹងកថាខណ្ឌ 12“គាត់បានយកពួកគេធ្វើជាកូនរបស់គាត់ដូច្នេះនៅពេលក្រោយមកពួកគេនឹងត្រូវបានរស់ឡើងវិញនៅស្ថានសួគ៌ដើម្បីសោយរាជ្យជាមួយព្រះយេស៊ូ។ (រ៉ូម ៨: ២, ១៥-១៧)” ។ បទគម្ពីរដែលបានដកស្រង់នេះមិនបញ្ជាក់ពីកន្លែងដែលពួកគេនឹងគ្រប់គ្រងជាមួយព្រះគ្រីស្ទទេ។ បន្ថែមទៀតយ៉ូហាន ៨:២១, ខពីរបីមុនដល់យ៉ូហាន ៨:៣៦ ដែលត្រូវបានដកស្រង់នៅក្នុងកថាខណ្ឌទី ១១ ចែងថា “ ដូច្នេះគាត់បាននិយាយទៅពួកគេម្តងទៀតថា“ ខ្ញុំនឹងចាកចេញទៅហើយអ្នកនឹងតាមរកខ្ញុំតែអ្នកនឹងត្រូវស្លាប់នៅក្នុងអំពើបាបរបស់អ្នក។ កន្លែងដែលខ្ញុំទៅអ្នកមិនអាចមកបានទេ” ។ គាត់មិនបាននិយាយទេ អ្នកមិនអាចមកបានទេ បច្ចុប្បន្ន ប៉ុន្តែអ្នកអាចធ្វើបានប្រសិនបើអ្នកប្រែចិត្ត។

បើពិត «ពិធីបុណ្យប្រពៃណីជានិមិត្តរូបដែលចាប់ផ្ដើមដោយការចាក់ប្រេងតាំងនៃអ្នកកាន់តាមគ្រិស្ដនៅឆ្នាំ ៣៣ ស។ យ។ នឹងចប់នៅចុងបញ្ចប់នៃការគ្រប់គ្រង ១.០០០ ឆ្នាំរបស់លោកយេស៊ូ» តើបទគម្ពីរនេះបានត្រូវធ្វើឡើងដោយផ្អែកលើមូលដ្ឋានអ្វី? ដូចដែលគ្មានការនិយាយអំពីរយៈពេលណាមួយឬរយៈពេលនិមិត្តរូបនៃការរីករាយត្រូវបានធ្វើឡើងនៅក្នុងវិវរណៈ ២០ និងកូរិនថូសទី ១ ១៥:២៤ ក្រៅពីការសោយរាជ្យមួយពាន់ឆ្នាំរបស់ព្រះគ្រីស្ទនោះវាប្រាកដជាមានការអះអាង។

លើសពីនេះទៀតការអានបរិបទ (លូកា ៤: ១៨,២១) នឹងបង្ហាញថាប្រសិនបើនិមិត្តរូបនៃការរីករាយបានចាប់ផ្តើមវានឹងចាប់ផ្តើមនៅឆ្នាំ ៣០ មុនគ។ ស .។ បន្ទាប់ពីចប់លូកា ៤ និយាយថា៖ «វិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាសណ្ឋិតលើខ្ញុំពីព្រោះគាត់បានចាក់ប្រេងតាំងខ្ញុំអោយផ្សាយដំណឹងល្អដល់ជនក្រីក្រគាត់បានចាត់ខ្ញុំអោយទៅផ្សព្វផ្សាយដល់ពួកអ្នកដែលត្រូវគេចាប់យកទៅហើយបានធ្វើអោយភ្នែកមនុស្សខ្វាក់មើលឃើញវិញ។ ដើម្បីបញ្ជូនអ្នកដែលត្រូវកំទេចចោលទៅជាមួយការដោះលែង” ។ នៅពេលនោះការផ្សព្វផ្សាយអំពីការដោះលែងគឺដូចជាការបញ្ជូនអ្នកដែលត្រូវគេកំទេច ឲ្យ ទៅនៅឆ្នាំ ៣០ មុនគ។ ស .។ យោងទៅតាមលូកា ៤:២១ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ បទគម្ពីរនេះដែលអ្នកទើបតែបាន។ ត្រូវបានបំពេញ” ។ ដូច្នេះវានឹងរួមបញ្ចូល“ដើម្បីបញ្ជូនអ្នកដែលត្រូវកំទេចចោលទៅជាមួយការដោះលែង"។

កថាខណ្ឌទី ១៤ បន្ទាប់មកអះអាងថា៖សូមគិតផងដែរអំពីពរដែលអ្នកទទួល ពីព្រោះអ្នកត្រូវបានរំដោះចេញពីជំនឿមិនស្របតាមបទគម្ពីរដែលបានកាន់ជាយូរមកហើយ។ លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នករាល់គ្នានឹងស្គាល់សេចក្ដីពិតហើយសេចក្ដីពិតនោះនឹងរំដោះអ្នករាល់គ្នា ឲ្យ មានសេរីភាព»។ (យ៉ូហាន ៨:៣២)” ។

អូ! ការនិយាយបដិសេធនៅទីនេះ។ ផ្ទុយទៅវិញតើវាមិនច្បាស់ទេថាតាមពិតយើងត្រូវបានដោះលែងពីការប្រមូលជំនឿខុសឆ្គងតែមួយដើម្បីបានក្លាយជាទាសករទៅក្នុងការប្រមូលជំនឿមិនពិតមួយទៀតនៅពេលនេះដូចដែលបានបង្រៀនដោយអង្គការប៉មយាម។ ដូចជាការបង្រៀនដែលមានតែពីរបី (អ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំង) ដែលមានចំនួនយ៉ាងច្រើនបំផុតចំនួន ១៤៤.០០០ នាក់ត្រូវបានដោះលែងដោយអំណោយនិមិត្តរូបដែលមានអាយុកាលជិត ២.០០០ ឆ្នាំ។ បន្ថែមពីលើការបង្រៀនដែលថាយ៉ាងហោចណាស់មនុស្សរាប់លាននាក់នឹងត្រូវបន្តរង់ចាំរហូតដល់ ១.០០០ ឆ្នាំទៀតដើម្បីទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ពេញលេញពីការនិមិត្តរូបដែលតំណាងដោយជូរូ។

(សូមចុចលើបណ្តាញភ្ជាប់ដើម្បីពិនិត្យបទគម្ពីរពេញលេញនៃប្រធានបទនៃ ក្តីសង្ឃឹមរបស់មនុស្សជាតិសម្រាប់អនាគត។, ហ្វូងមនុស្សដ៏អស្ចារ្យ, ទីក្រុងយេរូសាឡិមបានធ្លាក់ចុះនៅឆ្នាំ ៦០៧ ប៊ី។ អេ។ ,  និង ម៉ាថាយ ២៤ ។)

កថាខ័ណ្ឌ ១៦ បន្តទាមទារ៖ក្នុងរជ្ជកាលមួយពាន់ឆ្នាំលោកយេស៊ូនិងអ្នកគ្រប់គ្រងជាមួយលោកនឹងជួយមនុស្សជាតិ ឲ្យ មានសុខភាពរាងកាយនិងវិញ្ញាណល្អឥតខ្ចោះ។ ដូចដែលបានបង្ហាញមួយចំនួនដងមុននៅក្នុងអត្ថបទនៅលើគេហទំព័រនេះការអះអាងថាចំណាយពេលយូរដើម្បីឈានទៅរកភាពល្អឥតខ្ចោះ (រហូតដល់មួយពាន់ឆ្នាំសម្រាប់អ្នកដែលរស់រានមានជីវិតពីសង្គ្រាមហាម៉ាគេដូន) មិនមានមូលដ្ឋានរឹងមាំនៅក្នុងបទគម្ពីរហើយជាថ្មីម្តងទៀតគឺជាការអះអាងនិងការរំពឹងទុក។

នៅពេលអត្ថបទសិក្សាបញ្ចប់ដោយកថាខណ្ឌ ៣ យ៉ាងដែលមិនគួរគប្បីសូមឱ្យយើងពិនិត្យមើលឡើងវិញនូវអ្វីដែលយើងដឹងថាព្រះគម្ពីរបានចែងអំពីការរំដោះយើងពីអំពើបាបនិងសេចក្ដីស្លាប់។

រ៉ូម ៨ ទាំងមូលមានតម្លៃក្នុងការអាននិងការរំពឹងគិតដោយយកចិត្តទុកដាក់ប៉ុន្តែយើងសូមគូសបញ្ជាក់រ៉ូម ៨:១១៖

“ ប្រសិនបើវិញ្ញាណរបស់គាត់ដែលបានរស់ពីសុគតឡើងវិញនៅក្នុងព្រះអង្គអ្នកនឹងរស់ឡើងវិញនូវរូបកាយរបស់អ្នកដែលរស់ពីស្លាប់ដោយសារវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់។

នេះជាចំណុចដំបូងរបស់យើង៖ ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ “ សាកសពរមែងស្លាប់” ។

រ៉ូម ៨: ១៤-១៥ បន្ដនិយាយថា៖

«អស់អ្នកណាដែលដឹកនាំដោយសកម្មពលរបស់ព្រះអ្នកទាំងនេះជាកូនរបស់ព្រះ។ ១៥ ព្រោះអ្នកមិនបានទទួលវិញ្ញាណនៃទាសភាពដែលបង្កការភ័យខ្លាចម្ដងទៀតទេតែអ្នកបានទទួលស្មារតីចិញ្ចឹមជាកូនវិញ»។

ប្រសិនបើយើងព្យាយាមអនុវត្តផលផ្លែនៃវិញ្ញាណនោះយើងគឺជាកូនរបស់ព្រះជំនួសឱ្យកូនចៅរបស់អារក្ស។ (យ៉ូហាន ៨:៤៤) ។ ព្រះគម្ពីរក៏ចែងដែរថា៖ «អស់អ្នកណាដែលត្រូវដឹកនាំឬនាំដោយសកម្មពលរបស់ព្រះគឺជាកូនរបស់ព្រះ». នេះរំusកយើងអំពីពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូនៅក្នុងយ៉ូហាន ៦: ៤៤,៦៥ ដែលគ្មានអ្នកណាអាចមករកព្រះយេស៊ូវបានទេលើកលែងតែព្រះវរបិតាទ្រង់ទាញនាំពួកគេ។ ម៉្យាងទៀតអ្នកទាំងនេះនឹងត្រូវបានរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃចុងក្រោយមិនមែននៅពេលផ្សេងទៀតទេ។

កូរិនថូសទី ២ ១: ២២-២៣ និយាយអំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺជានិមិត្តរូបនៃអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនាពេលអនាគតនៅពេលវានិយាយថា៖

“ ប៉ុន្តែអ្នកដែលធានាថាអ្នកនិងយើងជារបស់ព្រះគ្រីស្ទហើយអ្នកដែលបានចាក់ប្រេងតាំងយើងគឺជាព្រះ។ 22 ព្រះអង្គក៏បានបោះត្រាលើយើងនិងប្រទាននិមិត្តសញ្ញានៃអ្វីដែលត្រូវមកនោះគឺវិញ្ញាណនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើង” ។ (សូមមើលផងដែរកូរិនថូសទី ២ ៥: ៥, អេភេសូរ ១:១៤) ។

នេះជាចំណុចទី ២ របស់យើង៖ យោងទៅតាមរ៉ូមនិមិត្តសញ្ញានេះគឺសម្រាប់កូនចិញ្ចឹមរបស់ព្រះនាពេលអនាគត។

រ៉ូម ៨:២៣ ដូច្នេះវាសមហេតុផលនៅពេលដែលវានិយាយថា៖

មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹងទេប៉ុន្តែយើងផងដែរដែលមានផលដំបូងពោលគឺវិញ្ញាណមែនហើយយើងក៏ថ្ងូរនៅក្នុងខ្លួនយើងផងដែរខណៈពេលដែលយើងកំពុងតែរង់ចាំការសុំកូនចិញ្ចឹមជាកូនប្រុសការដោះលែងពីរាងកាយរបស់យើងដោយតម្លៃលោះ” ។

សូមកត់សម្គាល់ថាបទគម្ពីរចែងអំពីសកម្មភាពនៃការសុំកូនចិញ្ចឹមនៅពេលអនាគតនៅពេលដែលអត្ថប្រយោជន៍ពេញលេញនៃថ្លៃលោះត្រូវបានអនុវត្ត។

ចំណុចទីបីៈ Tគាត់មានសេរីភាពពិតប្រាកដគឺនៅពេលអនាគតនៅពេលដែលជីវិតអស់កល្បជានិច្ចត្រូវបានផ្តល់ឱ្យ។

នៅក្នុងយ៉ូហាន ៦:៤០ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលទៅកាន់អ្នកស្តាប់ទាំងអស់ថា៖

“ នេះគឺជាព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះវរបិតាខ្ញុំដែលអ្នករាល់គ្នាដែលឃើញព្រះរាជបុត្រាហើយអនុវត្តសេចក្តីជំនឿលើទ្រង់គួរតែមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចហើយខ្ញុំនឹងរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃចុងក្រោយ” ។ (យ៉ូហាន ១០: ២៤-២៨) ។

រ៉ូម ៦:២៣ រំusកយើងថា៖"

សម្រាប់ប្រាក់ឈ្នួលដែលអំពើបាបបានបង់គឺសេចក្ដីស្លាប់រីឯអំណោយដែលព្រះជាម្ចាស់ប្រទានអោយនោះគឺជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដោយសារព្រះគ្រិស្ដយេស៊ូជាព្រះអម្ចាស់នៃយើង។

ជំពូកដដែលនេះរំusកយើងផងដែរថាដោយទទួលយកព្រះយេស៊ូវយើងបានរួចផុតពីអំពើបាបក្នុងន័យថាលែងត្រូវបានដាក់កម្រិតដើម្បីទទួលបានរង្វាន់តែមួយគត់នៃអំពើបាបសេចក្ដីស្លាប់តែផ្ទុយទៅវិញមានលទ្ធភាពរស់ឡើងវិញដើម្បីទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។

ប្រហែលជាយើងអាចសន្និដ្ឋានផ្នែកនេះជាមួយកាឡាទី ៥: ៤-៥ ដែលរំusកយើង៖

«អ្នករាល់គ្នាបានត្រូវញែកចេញពីគ្រិស្ដហើយអ្នកណាដែលចង់ធ្វើជាមនុស្សសុចរិតដោយសារច្បាប់។ អ្នកបានឃ្លាតឆ្ងាយពីគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់លោក។ សម្រាប់ផ្នែករបស់យើងយើងដោយវិញ្ញាណកំពុងរង់ចាំសេចក្តីសង្ឃឹមនៃសេចក្តីសុចរិតដែលជាលទ្ធផលនៃជំនឿ” ។

នៅក្នុងសេចក្តីសន្និដ្ឋាន

ជាជាងទាក់ទងនឹងខ្លួនយើងខ្លាំងពេកជាមួយនឹងការរកឃើញរូបសំណាកនិមិត្តរូបនៅក្នុងបទគម្ពីរតើយើងមិនអាចប្រើពេលវេលារបស់យើងបានល្អប្រសើរជាងមុនដោយធ្វើការស្របជាមួយនឹងវិញ្ញាណដើម្បីបង្ហាញផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណទេឬ? (កាឡាទី ៥: ២២-២៣)

កុំ ឲ្យ យើងចាប់បាន«បងប្អូនក្លែងក្លាយនាំគេមកដោយស្ងាត់ស្ងៀមដែលលួចចូលដើម្បីស៊ើបការណ៍សេរីភាពរបស់យើងដែលយើងមាននៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវដើម្បី ឲ្យ គេអាចចាប់យើងបានទាំងស្រុង» (កាឡាទី ២: ៤) ។

តាមរបៀបនេះយើងនឹងមានសេរីភាពពិតប្រាកដនៅពេលណាដែលព្រះយេស៊ូវបាននាំអើម៉ាគេដូន។

យើងទុកពាក្យចុងក្រោយទៅកាន់យ៉ាកុប ១: ២៥-២៧៖

«ប៉ុន្តែអ្នកណាដែលពិនិត្យមើលច្បាប់ល្អឥតខ្ចោះដែលជាសិទ្ធិសេរីភាពនិងជាអ្នកដែលតស៊ូ [ពីព្រោះ] គាត់បានក្លាយជាអ្នកដែលមិនភ្លេចតែអ្នកដែលធ្វើកិច្ចការនេះនឹងរីករាយក្នុងការធ្វើ [របស់គាត់] វា] ។ ២៦ ប្រសិនបើអ្នកណានឹកស្មានថាខ្លួនជាអ្នកគោរពបូជាហើយមិនចេះទប់អណ្ដាតខ្លួនអ្នកនោះបញ្ឆោតចិត្ដខ្លួនហើយ។ ដូច្នេះការគោរពបូជារបស់បុរសគឺឥតប្រយោជន៍ទេ។ 26 ទម្រង់នៃការថ្វាយបង្គំដែលស្អាតស្អំនិងឥតសៅហ្មងពីទស្សនៈរបស់ព្រះវរបិតានៃយើងគឺនេះគឺត្រូវមើលថែរក្សាក្មេងកំព្រានិងស្ត្រីមេម៉ាយក្នុងពេលពួកគេមានទុក្ខវេទនានិងថែរក្សាខ្លួនឯងដោយគ្មានចំណុចណាមួយពីលោកីយ៍នេះ”

____________________________________________

[ខ្ញុំ] "ប្រសិនបើការបកស្រាយបែបនេះមើលទៅឆ្ងាយអ្នកអាចយល់ពីភាពលំបាក។ មនុស្សជាតិមិនអាចដឹងថាកំណត់ហេតុគម្ពីរមួយណាជាស្រមោលនៃអ្វីៗដែលត្រូវមកហើយដែលមិនមែនជាអ្វីដែលកើតឡើងនោះទេ។ អ្វីដែលច្បាស់បំផុតនោះគឺកន្លែងដែលបទគម្ពីរបង្រៀនថាបុគ្គលព្រឹត្តិការណ៍ឬវត្ថុណាមួយជារឿងធម្មតាយើងទទួលយកវា។ បើមិនដូច្នេះទេ, យើងគួរតែមានភាពស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការដាក់ពាក្យសុំភាពមិនស្មោះត្រង់ទៅមនុស្សម្នាក់ឬគណនីប្រសិនបើមិនមានមូលដ្ឋានជាក់លាក់ក្នុងបទគម្ពីរសម្រាប់ធ្វើដូច្នេះ។" (w15 3 / 15 ទំ។ 17)