[ប្រែពីភាសាអេស្ប៉ាញដោយវីវី]
ដោយហ្វីលីចនៃអាមេរិកខាងត្បូង។ (ឈ្មោះត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរដើម្បីចៀសវាងការសងសឹក។ )
សេចក្តីផ្តើមៈក្នុងផ្នែកទី ១ នៃភាគបន្តហ្វីលីចមកពីអាមេរិកខាងត្បូងបានប្រាប់យើងអំពីរបៀបដែលឪពុកម្តាយរបស់គាត់បានដឹងអំពីចលនាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានិងរបៀបដែលគ្រួសាររបស់គាត់ចូលរួមក្នុងអង្គការ។ ហ្វែលបានពន្យល់យើងពីរបៀបដែលគាត់បានឆ្លងកាត់ភាពជាកុមារភាពនិងវ័យជំទង់របស់គាត់នៅក្នុងក្រុមជំនុំមួយដែលការរំលោភបំពានអំណាចនិងការមិនយកចិត្តទុកដាក់របស់អែលឌើរនិងអ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលមានឥទ្ធិពលលើគ្រួសារគាត់។ នៅក្នុងផ្នែកទី ២ ហ្វេលីចប្រាប់យើងអំពីការភ្ញាក់ដឹងខ្លួនរបស់គាត់និងរបៀបដែលអែលឌើរបង្ហាញគាត់នូវ“ សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលមិនចេះរីងស្ងួត” ដើម្បីបញ្ជាក់ពីការសង្ស័យរបស់គាត់អំពីការបង្រៀនរបស់អង្គការការព្យាករណ៍ដែលបរាជ័យនិងការរំលោភបំពានផ្លូវភេទលើអនីតិជន។
សម្រាប់ផ្នែករបស់ខ្ញុំខ្ញុំតែងតែព្យាយាមធ្វើខ្លួនជាគ្រីស្ទាន។ ខ្ញុំបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅអាយុ ១២ ឆ្នាំហើយបានឆ្លងកាត់សម្ពាធដូចគ្នានឹងសាក្សីវ័យក្មេងជាច្រើនដូចជាមិនប្រារព្វពិធីខួបកំណើតមិនច្រៀងចំរៀងជាតិមិនស្បថចំពោះទង់ជាតិក៏ដូចជាបញ្ហាសីលធម៌។ ខ្ញុំចាំថាមានពេលមួយខ្ញុំត្រូវសុំការអនុញ្ញាតនៅកន្លែងធ្វើការដើម្បីទៅការប្រជុំអោយបានលឿនហើយថៅកែខ្ញុំបានសួរខ្ញុំថា“ តើអ្នកជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាឬ?”
ខ្ញុំឆ្លើយដោយមោទនភាព។
អ្នកគឺជាម្នាក់ក្នុងចំនោមអ្នកដែលមិនរួមភេទមុនពេលរៀបការមែនទេ?
ខ្ញុំឆ្លើយថា“ បាទ / ចាស” ។
គាត់បានសួរខ្ញុំថា“ អ្នកមិនទាន់រៀបការទេដូច្នេះអ្នកនៅក្រមុំមែនទេ?”
ខ្ញុំបានឆ្លើយថា“ បាទ / ចាស” ហើយបន្ទាប់មកគាត់បានហៅមិត្តរួមការងាររបស់ខ្ញុំទាំងអស់ហើយនិយាយថា“ មើលចុះម្នាក់នេះនៅក្រមុំនៅឡើយ។ គាត់មានអាយុ ២២ ឆ្នាំនិងព្រហ្មចារី។
មនុស្សគ្រប់គ្នាបានសើចចំអកឱ្យខ្ញុំនៅពេលនោះប៉ុន្តែចាប់តាំងពីខ្ញុំជាមនុស្សម្នាក់ដែលយកចិត្តទុកដាក់តិចតួចចំពោះអ្វីដែលអ្នកដទៃគិតខ្ញុំមិនយកចិត្តទុកដាក់ហើយខ្ញុំសើចជាមួយពួកគេ។ ទីបំផុតគាត់បានអោយខ្ញុំចាកចេញពីធ្វើការដំបូងហើយខ្ញុំទទួលបានអ្វីដែលខ្ញុំចង់បាន។ ប៉ុន្តែទាំងនេះគឺជាសម្ពាធដែលសាក្សីទាំងអស់បានប្រឈមមុខ។
ខ្ញុំមានទំនួលខុសត្រូវជាច្រើននៅក្នុងក្រុមជំនុំដូចជាអក្សរសាស្ត្រសម្លេងអ្នកបម្រើការរៀបចំកិច្ចបំរើផ្សាយការថែរក្សាសាលប្រជុំជាដើមខ្ញុំមានទំនួលខុសត្រូវទាំងអស់នេះក្នុងពេលតែមួយ។ សូម្បីតែពួកអ្នកងារជំនួយក៏មិនមានឯកសិទ្ធិច្រើនដូចខ្ញុំដែរ។ ដោយមិនភ្ញាក់ផ្អើលពួកគេបានតែងតាំងខ្ញុំ ឲ្យ ធ្វើជាជំនួយការខាងកិច្ចបម្រើហើយនោះជាលេសដែលពួកអ្នកចាស់ទុំប្រើដើម្បីចាប់ផ្តើមដាក់សម្ពាធខ្ញុំតាំងពីពួកគេចង់គ្រប់គ្រងគ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃជីវិតរបស់ខ្ញុំ - ឥឡូវនេះខ្ញុំត្រូវចេញទៅផ្សព្វផ្សាយនៅថ្ងៃសៅរ៍ទោះបីខ្វះ រឿងនេះមិនបានរារាំងដល់ការណែនាំរបស់ពួកគេទេ។ ខ្ញុំត្រូវទៅដល់ ៣០ នាទីមុនពេលការប្រជុំទាំងអស់នៅពេលពួកគេដែលជាអ្នកចាស់ទុំបានមកដល់“ ចំពេលម៉ោងហើយ” ឬយឺតរាល់ពេល។ អ្វីៗដែលពួកគេមិនបានបំពេញដោយខ្លួនឯងត្រូវបានទាមទារពីខ្ញុំ។ ក្រោយមកខ្ញុំចាប់ផ្តើមមានស្នេហាហើយតាមធម្មជាតិខ្ញុំចង់ចំណាយពេលជាមួយមិត្តស្រីរបស់ខ្ញុំ។ ដូច្នេះខ្ញុំបានចេញទៅផ្សព្វផ្សាយនៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់នាងជាញឹកញាប់ហើយបានចូលរួមការប្រជុំរបស់នាងម្តងម្កាលវាគ្រប់គ្រាន់ហើយសម្រាប់ពួកអែលឌើរនាំខ្ញុំទៅបន្ទប់ខដើម្បីស្តីបន្ទោសខ្ញុំដែលមិនបានចូលរួមការប្រជុំរឺមិនបានផ្សព្វផ្សាយគ្រប់គ្រាន់រឺដែលខ្ញុំបានប្រឌិតម៉ោង។ នៃរបាយការណ៍របស់ខ្ញុំ។ ពួកគេដឹងថាខ្ញុំស្មោះត្រង់នៅក្នុងរបាយការណ៍របស់ខ្ញុំទោះបីពួកគេជេរប្រមាថខ្ញុំបើមិនដូច្នេះទេព្រោះពួកគេដឹងថាខ្ញុំបានជួបនៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់នាងដែលនឹងក្លាយជាភរិយាអនាគតរបស់ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែតាមមើលទៅមានការប្រកួតប្រជែងគ្នារវាងក្រុមជំនុំជិតខាងទាំងពីរនេះ។ តាមពិតពេលខ្ញុំរៀបការអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំខ្ញុំបង្ហាញការមិនពេញចិត្ដចំពោះការសម្រេចចិត្ដរៀបការរបស់ខ្ញុំ។
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានការបដិសេធពីសំណាក់ព្រឹទ្ធាចារ្យនៃក្រុមជំនុំពីព្រោះនៅពេលដែលខ្ញុំត្រូវបានគេស្នើសុំឱ្យទៅធ្វើការនៅថ្ងៃសៅរ៍ក្នុងក្រុមជំនុំក្បែរនោះហើយចាប់តាំងពីយើងទាំងអស់គ្នាជាបងប្អូនខ្ញុំបានយល់ព្រមដោយគ្មានការកក់និងការផ្លាស់ប្តូរ។ ហើយដោយស្មោះត្រង់នឹងទំនៀមទំលាប់របស់ពួកគេអែលឌើរនៃក្រុមជំនុំខ្ញុំបាននាំខ្ញុំត្រឡប់ទៅបន្ទប់ខវិញដើម្បីឱ្យខ្ញុំពន្យល់ពីមូលហេតុដែលខ្ញុំមិនចេញទៅផ្សព្វផ្សាយនៅថ្ងៃសៅរ៍។ ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេថាខ្ញុំបានទៅធ្វើការនៅសាលប្រជុំមួយផ្សេងទៀតហើយពួកគេបាននិយាយថា“ នេះជាក្រុមជំនុំរបស់អ្នក!”
ខ្ញុំបានតបថា“ ប៉ុន្ដែកិច្ចបំរើរបស់ខ្ញុំគឺសំរាប់ព្រះយេហូវ៉ា។ វាមិនមានបញ្ហាទេប្រសិនបើខ្ញុំបានធ្វើវាសម្រាប់ក្រុមជំនុំមួយផ្សេងទៀត។ គឺសំរាប់ព្រះយេហូវ៉ា” ។
ប៉ុន្តែពួកគេបាននិយាយមកខ្ញុំថា“ នេះជាក្រុមជំនុំរបស់អ្នក” មានស្ថានភាពជាច្រើនទៀតដូចនេះ។
នៅក្នុងឱកាសមួយផ្សេងទៀតខ្ញុំបានគ្រោងនឹងទៅវិស្សមកាលទៅផ្ទះបងប្អូនជីដូនមួយខ្ញុំហើយចាប់តាំងពីខ្ញុំដឹងថាពួកអែលឌើរកំពុងមើលខ្ញុំខ្ញុំបានសំរេចចិត្តទៅផ្ទះរបស់អែលឌើរដែលទទួលខុសត្រូវលើក្រុមរបស់ខ្ញុំហើយអោយគាត់ដឹងថាខ្ញុំជា ចាកចេញសម្រាប់មួយសប្តាហ៍; ហើយគាត់បានប្រាប់ខ្ញុំឱ្យទៅនិងមិនបារម្ភ។ យើងជជែកគ្នាមួយសន្ទុះក្រោយមកខ្ញុំក៏ចាកចេញទៅវិស្សមកាល។
នៅក្នុងការប្រជុំបន្ទាប់បន្ទាប់ពីខ្ញុំត្រឡប់មកពីវិស្សមកាលខ្ញុំត្រូវបានអែលឌើរពីរនាក់នាំខ្ញុំទៅបន្ទប់ខម្តងទៀត។ គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ដែលអែលឌើរម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងនោះគឺជាម្នាក់ដែលខ្ញុំបានទៅលេងមុនពេលទៅវិស្សមកាល។ ហើយខ្ញុំត្រូវបានគេសួរអំពីមូលហេតុដែលខ្ញុំអវត្តមានពីការប្រជុំក្នុងមួយសប្តាហ៍។ ខ្ញុំបានក្រឡេកមើលទៅអែលឌើរដែលទទួលបន្ទុកក្រុមរបស់ខ្ញុំហើយឆ្លើយថា“ ខ្ញុំបានទៅវិស្សមកាល” ។ រឿងដំបូងដែលខ្ញុំគិតថាគឺប្រហែលជាពួកគេគិតថាខ្ញុំបានទៅជាមួយមិត្តស្រីរបស់ខ្ញុំនៅវិស្សមកាលដែលមិនពិតហើយនោះជាមូលហេតុដែលពួកគេនិយាយជាមួយខ្ញុំ។ អ្វីដែលចម្លែកនោះគឺពួកគេបានអះអាងថាខ្ញុំបានចាកចេញដោយគ្មានការព្រមានហើយខ្ញុំបានធ្វេសប្រហែសនឹងឯកសិទ្ធិរបស់ខ្ញុំនៅសប្តាហ៍នោះហើយគ្មាននរណាម្នាក់មកជំនួសខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំបានសួរបងប្រុសដែលទទួលបន្ទុកក្រុមរបស់ខ្ញុំប្រសិនបើគាត់មិនចាំថាខ្ញុំបានទៅផ្ទះរបស់គាត់នៅថ្ងៃនោះហើយបានប្រាប់គាត់ថាខ្ញុំនឹងទៅឆ្ងាយមួយសប្តាហ៍។
គាត់បានមើលមកខ្ញុំហើយនិយាយថា“ ខ្ញុំមិនចាំទេ” ។
ខ្ញុំមិនត្រឹមតែបាននិយាយជាមួយអែលឌើរនោះទេប៉ុន្តែខ្ញុំក៏បានប្រាប់អ្នកជំនួយការខ្ញុំផងដែរដើម្បីកុំអោយគាត់អវត្តមានប៉ុន្តែគាត់អវត្តមាន។ ជាថ្មីម្តងទៀតខ្ញុំបាននិយាយម្តងទៀតថា "ខ្ញុំបានទៅផ្ទះរបស់អ្នកដើម្បីប្រាប់អ្នកឱ្យដឹង" ។
បុរសនោះតបវិញថា៖ «ខ្ញុំមិនចាំទេ»។
អែលឌើរម្នាក់ទៀតបានប្រាប់ខ្ញុំថា "ចាប់ពីថ្ងៃនេះអ្នកមានតែងារជាអ្នកបំរើរហូតដល់អ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលមកដល់ហើយគាត់សំរេចថាតើយើងនឹងធ្វើយ៉ាងណាចំពោះអ្នក" ។
វាច្បាស់ណាស់ថារវាងពាក្យរបស់ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើនិងពាក្យរបស់អែលឌើរពាក្យរបស់អែលឌើរបានឈ្នះ។ វាមិនមែនជាបញ្ហានៃការដឹងថាអ្នកណាត្រូវនោះទេផ្ទុយទៅវិញវាជាបញ្ហានៃឋានានុក្រម។ វាមិនមានបញ្ហាទេប្រសិនបើខ្ញុំបានជូនដំណឹងដល់អែលឌើរទាំងអស់ថាខ្ញុំនឹងវិស្សមកាល។ ប្រសិនបើពួកគេនិយាយថាវាមិនពិតទេពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគេមានតម្លៃជាងខ្ញុំដោយសារសំណួរនៃឋានៈ។ ខ្ញុំខឹងខ្លាំងណាស់អំពីរឿងនេះ។
បន្ទាប់ពីនោះខ្ញុំបានបាត់បង់ឯកសិទ្ធិជាជំនួយការខាងកិច្ចបំរើរបស់ខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងខ្លួនខ្ញុំផ្ទាល់ខ្ញុំបានសំរេចចិត្តថាខ្ញុំនឹងមិនបង្ហាញខ្លួនពីស្ថានភាពបែបនេះទៀតទេ។
ខ្ញុំបានរៀបការនៅអាយុ ២៤ ឆ្នាំហើយបានរើទៅនៅក្រុមជំនុំដែលប្រពន្ធខ្ញុំសព្វថ្ងៃចូលរួមហើយមិនយូរប៉ុន្មានប្រហែលជាដោយសារខ្ញុំចូលចិត្ដជួយខ្ញុំមានភារកិច្ចច្រើនក្នុងក្រុមជំនុំថ្មីជាងអ្នកបម្រើឯទៀត។ ដូច្នេះពួកអែលឌើរបានជួបជាមួយខ្ញុំដើម្បីប្រាប់ខ្ញុំថាពួកគេបានណែនាំខ្ញុំអោយធ្វើជាអ្នកងារជំនួយហើយពួកគេបានសួរខ្ញុំថាតើខ្ញុំយល់ព្រមទេ។ ហើយខ្ញុំបាននិយាយដោយស្មោះថាខ្ញុំមិនយល់ស្របទេ។ ពួកគេបានមើលមកខ្ញុំដោយភ្នែកភ្ញាក់ផ្អើលហើយសួរថាហេតុអ្វី។ ខ្ញុំបានពន្យល់ពួកគេអំពីបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំនៅក្នុងក្រុមជំនុំផ្សេងទៀតថាខ្ញុំមិនចង់ណាត់ជួបម្តងទៀតទេដោយផ្តល់សិទ្ធិឱ្យពួកគេព្យាយាមគ្រប់គ្រងនិងជ្រៀតជ្រែកក្នុងគ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃជីវិតរបស់ខ្ញុំហើយខ្ញុំសប្បាយចិត្តដោយគ្មានការណាត់ជួប។ ពួកគេបានប្រាប់ខ្ញុំថាមិនមែនក្រុមជំនុំទាំងអស់សុទ្ធតែដូចគ្នាទេ។ ពួកគេបានដកស្រង់ធីម៉ូថេទី ១ ៣: ១ ហើយប្រាប់ខ្ញុំថាអ្នកណាដែលមានមុខតំណែងក្នុងក្រុមជំនុំធ្វើការដើម្បីអ្វីដែលល្អប្រសើរប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែបដិសេធ។
មួយឆ្នាំក្រោយមកក្នុងក្រុមជំនុំនោះប្រពន្ធខ្ញុំនិងខ្ញុំមានឱកាសទិញផ្ទះរបស់យើងដូច្នេះយើងត្រូវរើទៅនៅក្រុមជំនុំមួយដែលយើងទទួលបានការគាំទ្រយ៉ាងខ្លាំង។ ក្រុមជំនុំមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ខ្លាំងណាស់ហើយពួកអ្នកចាស់ទុំហាក់ដូចជាខុសគ្នាឆ្ងាយពីក្រុមជំនុំមុន ៗ ។ យូរ ៗ ទៅពួកអ្នកចាស់ទុំនៃក្រុមជំនុំថ្មីរបស់ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមផ្ដល់ឯកសិទ្ធិដល់ខ្ញុំហើយខ្ញុំបានទទួលយកពួកគេ។ ក្រោយមកអ្នកចាស់ទុំពីរនាក់បានជួបខ្ញុំដើម្បីប្រាប់ខ្ញុំថាពួកគេបានណែនាំខ្ញុំជាជំនួយការខាងកិច្ចបម្រើហើយខ្ញុំបានអរគុណពួកគេហើយបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាខ្ញុំមិនចាប់អារម្មណ៍នឹងការតែងតាំងទេ។ ពួកគេភ័យខ្លាចសួរពួកគេថាហេតុអ្វីបានជា“ ហើយ” ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេម្តងទៀតនូវអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំបានឆ្លងកាត់ជាមន្រ្តីក្រសួងនិងអ្វីដែលបងប្រុសខ្ញុំបានឆ្លងកាត់ផងដែរហើយខ្ញុំមិនមានឆន្ទៈក្នុងការឆ្លងកាត់វាម្តងទៀតទេដែលខ្ញុំយល់ថាពួកគេ ខុសគ្នាពីអែលឌើរផ្សេងទៀតពីព្រោះពួកគេពិតជាមានមែនប៉ុន្តែខ្ញុំមិនចង់ ទុកឲ្យ អ្វីដាក់ខ្ញុំក្នុងស្ថានភាពនោះម្តងទៀតឡើយ។
នៅលើកក្រោយដែលអ្នកត្រួតពិនិត្យរួមជាមួយនឹងអ្នកចាស់ទុំបានជួបខ្ញុំដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលខ្ញុំ ឲ្យ ទទួលយកឯកសិទ្ធិដែលពួកគាត់បាន ឲ្យ ខ្ញុំ។ ហើយម្តងទៀតខ្ញុំបានបដិសេធ។ ដូច្នេះអ្នកត្រួតពិនិត្យបានប្រាប់ខ្ញុំថាជាក់ស្តែងខ្ញុំមិនបានត្រៀមខ្លួនឆ្លងកាត់ការសាកល្បងទាំងនោះទេហើយអារក្សបានសំរេចគោលបំណងរបស់គាត់ជាមួយខ្ញុំដែលជាការរារាំងខ្ញុំពីការរីកចម្រើនខាងស្មារតី។ តើការតែងតាំងមួយដែលមានចំណងជើងអ្វីទាក់ទងនឹងភាពខាងវិញ្ញាណ? ខ្ញុំសង្ឃឹមថាអ្នកត្រួតពិនិត្យនឹងប្រាប់ខ្ញុំថា“ អាក្រក់ណាស់ដែលអែលឌើរនិងអ្នកត្រួតពិនិត្យម្នាក់ទៀតបានធ្វើបាបខ្លួនឯងយ៉ាងលំបាក” ហើយយ៉ាងហោចណាស់គាត់នឹងប្រាប់ខ្ញុំថាវាជាឡូជីខលដែលមានបទពិសោធន៍ដូចនេះខ្ញុំនឹងបដិសេធ ដើម្បីមានឯកសិទ្ធិ។ ខ្ញុំរំពឹងថានឹងមានការយល់ដឹងនិងការយល់ចិត្តបន្តិចបន្តួចប៉ុន្តែមិនមែនការរើសអើងទេ។
នៅឆ្នាំដដែលនោះខ្ញុំបានដឹងថានៅក្នុងក្រុមជំនុំដែលខ្ញុំបានចូលរួមមុនពេលដែលខ្ញុំរៀបការមានករណីរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់ដែលបានរំលោភបំពានក្មួយស្រីបីនាក់របស់គាត់ដែលទោះបីពួកគេបានបណ្តេញគាត់ចេញពីក្រុមជំនុំក៏មិនបានជាប់ពន្ធនាគារដែរ ច្បាប់តម្រូវក្នុងករណីមានឧក្រិដ្ឋកម្មធ្ងន់ធ្ងរនេះ។ តើនេះអាចជាអ្វីទៅ? ខ្ញុំសួរខ្លួនឯងថា“ តើប៉ូលីសមិនត្រូវបានគេជូនដំណឹងទេឬ?” ខ្ញុំបានសុំម៉ាក់ខ្ញុំប្រាប់ខ្ញុំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចាប់តាំងពីនាងនៅក្នុងក្រុមជំនុំនោះហើយនាងបានបញ្ជាក់ពីស្ថានភាព។ គ្មានអ្នកណាម្នាក់មកពីក្រុមជំនុំទាំងអ្នកចាស់ជរានិងឪពុកម្ដាយរបស់អនីតិជនដែលបានរងគ្រោះដោយការរំលោភបំពាននោះបានរាយការណ៍អំពីរឿងនេះទៅអាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ចដែលសន្មតថាមិនធ្វើឱ្យស្មោកគ្រោកឈ្មោះឬអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំមានការភ័ន្តច្រឡំច្រើន។ ម៉េចក៏មិនថាឪពុកម្តាយជនរងគ្រោះនិងចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យដែលបង្កើតគណៈកម្មការវិនិច្ឆ័យនិងបណ្តេញជនល្មើសនឹងមិនបដិសេធគាត់? តើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវមានបន្ទូលទៅ“ សេសាររឿងសេសារនិងរបស់ព្រះរឿងរបស់ព្រះ”? ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់ណាស់ដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមស៊ើបអង្កេតនូវអ្វីដែលអង្គការបាននិយាយទាក់ទងនឹងការរំលោភបំពានផ្លូវភេទកុមារហើយខ្ញុំមិនអាចរកឃើញអ្វីអំពីស្ថានភាពនេះទេ។ ហើយខ្ញុំបានមើលនៅក្នុងព្រះគម្ពីរអំពីរឿងនេះហើយអ្វីដែលខ្ញុំបានរកឃើញថាមិនត្រូវគ្នានឹងរបៀបដែលអែលឌើរដោះស្រាយរឿងនោះទេ។
ក្នុងរយៈពេល ៦ ឆ្នាំខ្ញុំមានកូនពីរនាក់ហើយច្រើនជាងនេះទៀតបញ្ហានៃរបៀបដែលអង្គការចាត់ចែងការរំលោភបំពានលើកុមារចាប់ផ្តើមរំខានខ្ញុំហើយខ្ញុំកំពុងគិតថាប្រសិនបើខ្ញុំត្រូវឆ្លងកាត់ស្ថានភាពជាមួយកូន ៗ របស់ខ្ញុំវាមិនអាចទៅរួចទេ ឱ្យខ្ញុំគោរពតាមអ្វីដែលអង្គការបានស្នើសុំ។ ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំនោះខ្ញុំមានការសន្ទនាជាច្រើនជាមួយម៉ាក់និងសមាជិកគ្រួសារខ្ញុំហើយពួកគេបានគិតដូចខ្ញុំអំពីរបៀបដែលអង្គការអាចនិយាយថាពួកគេស្អប់ខ្ពើមទង្វើរបស់អ្នកចាប់រំលោភនិងនៅឡើយទេដោយសារតែភាពអសកម្មរបស់ពួកគេទុកឱ្យគាត់ដោយគ្មានផលវិបាកផ្នែកច្បាប់។ នេះមិនមែនជាផ្លូវយុត្ដិធម៌របស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ដូច្នេះខ្ញុំចាប់ផ្តើមងឿងឆ្ងល់ប្រសិនបើនៅក្នុងសំណួរច្បាស់លាស់ខាងសីលធម៌និងព្រះគម្ពីរនេះពួកគេនឹងបរាជ័យតើមានអ្វីទៀតដែលពួកគេអាចនឹងបរាជ័យ? តើការប្រព្រឹត្តមិនត្រឹមត្រូវនៃករណីរំលោភបំពានផ្លូវភេទកុមារនិងអ្វីដែលខ្ញុំបានជួបប្រទះក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំទាក់ទងនឹងការរំលោភអំណាចនិងការដាក់ឋានៈអ្នកដែលនាំមុខរួមជាមួយនិទណ្ឌភាពនៃសកម្មភាពរបស់ពួកគេដែលបង្ហាញពីអ្វីមួយ?
ខ្ញុំចាប់ផ្តើម cases ករណីបងប្រុសផ្សេងទៀតដែលរងគ្រោះដោយសារការរំលោភបំពានផ្លូវភេទពេលពួកគេនៅជាអនីតិជននិងរបៀបដែលអែលឌើរដោះស្រាយរឿងរ៉ាវ។ ខ្ញុំបានដឹងពីករណីផ្សេងៗគ្នាជាច្រើនដែលកត្តាទូទៅនៃពួកគេទាំងអស់តែងតែប្រាប់បងប្អូនថាការធ្វើសេចក្តីរាយការណ៍ទៅអាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ចគឺដើម្បីធ្វើឱ្យប្រឡាក់ព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាហើយដូច្នេះគ្មាននរណាម្នាក់ត្រូវបានរាយការណ៍ទៅអាជ្ញាធរឡើយ។ អ្វីដែលរំខានខ្ញុំបំផុតនោះគឺ“ ច្បាប់ហ្គាស” ដែលបានដាក់លើជនរងគ្រោះពីព្រោះពួកគេមិនអាចពិភាក្សាបញ្ហានេះជាមួយអ្នកណាបានទេពីព្រោះវាអាចនិយាយអាក្រក់ពីអ្នករំលោភបំពាន“ បងប្រុស” ហើយដែលអាចនាំឱ្យមានការបណ្តេញចេញ។ តើអ្វីទៅជា“ អស្ចារ្យនិងប្រកបដោយសេចក្តីស្រឡាញ់” ជួយអ្នកចាស់ទុំដែលបានផ្តល់ដល់ជនរងគ្រោះដោយផ្ទាល់និងដោយប្រយោល! ហើយភាគច្រើនជាអកុសលគ្មានក្រុមគ្រួសារដែលមានអនីតិជនត្រូវបានគេជូនដំណឹងថាមានសត្វតិរច្ឆានខាងផ្លូវភេទក្នុងចំណោមបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំនោះទេ។
នៅពេលនោះម៉ាក់ខ្ញុំចាប់ផ្តើមសួរខ្ញុំនូវសំណួរអំពីគម្ពីរអំពីគោលលទ្ធិរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា - ឧទាហរណ៍ជំនាន់ដែលជាន់គ្នា។ ក្នុងនាមជាស្មរបន្ទាល់មិនស្មោះត្រង់ម្នាក់ខ្ញុំបានប្រាប់នាងតាំងពីដំបូង ឲ្យ ប្រយ័ត្នព្រោះនាងនៅជាប់នឹង“ ការបោះបង់ចោលព្រះ” (ពីព្រោះនោះជាអ្វីដែលគេហៅថាប្រសិនបើមានការសង្ស័យលើការបង្រៀនណាមួយរបស់អង្គការ) ហើយទោះបីខ្ញុំសិក្សាជំនាន់ជាន់គ្នាក៏ដោយ បានទទួលយកវាដោយគ្មានសំណួរអ្វីទាំងអស់។ ប៉ុន្តែការសង្ស័យបានកើតឡើងជាថ្មីម្តងទៀតទាក់ទងនឹងថាតើពួកគេខុសក្នុងការដោះស្រាយការរំលោភបំពានផ្លូវភេទកុមារឬអត់ព្រោះនេះជាបញ្ហាដាច់ដោយឡែក។
ដូច្នេះខ្ញុំចាប់ផ្តើមពីចំណុចដំបូងជាមួយម៉ាថាយជំពូក ២៤ ដោយព្យាយាមស្វែងយល់ថាតើគាត់កំពុងសំដៅទៅលើជំនាន់ណាហើយខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលដែលឃើញថាមិនត្រឹមតែមិនមានធាតុផ្សំណាមួយដើម្បីបញ្ជាក់ពីជំនឿលើជំនាន់ជាន់គ្នាប៉ុណ្ណោះទេប៉ុន្តែគំនិតនៃជំនាន់អាច មិនត្រូវបានអនុវត្តដូចដែលវាត្រូវបានបកស្រាយនៅក្នុងឆ្នាំកន្លងមក។
ខ្ញុំបានប្រាប់ម៉ាក់ខ្ញុំថាគាត់និយាយត្រូវហើយ។ អ្វីដែលព្រះគម្ពីរចែងមិនអាចត្រូវនឹងការបង្រៀនរបស់មនុស្សជំនាន់នោះទេ។ ការស្រាវជ្រាវរបស់ខ្ញុំបាននាំឱ្យខ្ញុំដឹងផងដែរថារាល់ពេលដែលគោលលទ្ធិនៃជំនាន់ត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរវាគឺបន្ទាប់ពីគោលលទ្ធិមុនបានបរាជ័យ។ ហើយរាល់ពេលដែលវាត្រូវបានរៀបចំឡើងវិញទៅនឹងព្រឹត្តិការណ៍នាពេលអនាគតហើយការខកខានមិនបានបំពេញម្តងទៀតពួកគេបានប្តូរវាម្តងទៀត។ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមគិតថាវាគឺអំពីការព្យាករណ៍ដែលបរាជ័យ។ ហើយព្រះគម្ពីរនិយាយអំពីហោរាក្លែងក្លាយ។ ខ្ញុំបានរកឃើញថាអ្នកប្រកាសទំនាយមិនពិតត្រូវបានគេថ្កោលទោសចំពោះការព្យាករណ៍តែម្នាក់ឯងក្នុងព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាហើយខកខាន។ អាណានាសគឺជាឧទាហរណ៍មួយនៅក្នុងគម្ពីរយេរេមាជំពូក ២៨។ ហើយ«គោលលទ្ធិនៃជំនាន់»បានបរាជ័យយ៉ាងហោចណាស់បីដងហើយបីដងជាមួយគោលលទ្ធិតែមួយ។
ដូច្នេះខ្ញុំបានប្រាប់វាដល់ម៉ាក់ខ្ញុំហើយនាងបាននិយាយថានាងកំពុងរករឿងនៅលើអ៊ីនធឺណិត។ ដោយសារតែខ្ញុំនៅតែជាអ្នកមានឥទ្ធិពលខ្លាំងខ្ញុំបានប្រាប់នាងថានាងមិនគួរធ្វើនោះទេដោយនិយាយថា“ ប៉ុន្តែយើងមិនអាចស្វែងរកនៅលើទំព័រដែលមិនមែនជាទំព័រផ្លូវការរបស់ jw.org"។
នាងបានឆ្លើយថានាងបានដឹងថាបទបញ្ជាមិនឱ្យមើលអ្វីនៅលើអ៊ិនធរណេតគឺដូច្នេះយើងនឹងមិនឃើញការពិតនៃអ្វីដែលព្រះគម្ពីរបានចែងទេហើយនោះនឹងធ្វើឱ្យយើងមានការបកស្រាយពីអង្គការ។
ដូច្នេះខ្ញុំបាននិយាយទៅខ្លួនឯងថា“ ប្រសិនបើអ្វីដែលនៅលើអ៊ីនធឺណិតគឺជាការកុហកនោះសេចក្តីពិតនឹងយកឈ្នះវាបាន”
ដូច្នេះខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមស្រាវជ្រាវតាមអ៊ីធឺណិតផងដែរ។ ហើយខ្ញុំបានរកឃើញទំព័រនិងប្លក់ផ្សេងៗគ្នារបស់មនុស្សដែលត្រូវបានរំលោភបំពានផ្លូវភេទនៅពេលដែលពួកគេជាអនីតិជនដោយសមាជិកនៃអង្គការហើយដែលត្រូវបានព្រឹទ្ធាចារ្យនៃក្រុមជំនុំធ្វើបាបផងដែរចំពោះការបរិហារពីការឈ្លានពាន។ ដូចគ្នានេះផងដែរខ្ញុំបានរកឃើញថាករណីទាំងនេះមិនមែនជាករណីបែកបាក់គ្នានៅក្នុងក្រុមជំនុំនោះទេប៉ុន្តែវាជារឿងដែលរីករាលដាលយ៉ាងខ្លាំង។
ថ្ងៃមួយខ្ញុំបានរកឃើញវីដេអូមួយដែលមានចំណងជើងថា“ហេតុអ្វីខ្ញុំចាកចេញពីស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាក្រោយពីបានបម្រើជាអ្នកចាស់ទុំអស់រយៈពេលជាង ៤០ ឆ្នាំ” នៅលើប៉ុស្តិ៍ YouTube ឡូសបេរេណាសហើយខ្ញុំចាប់ផ្តើមមើលពីរបៀបដែលអង្គការបានបង្រៀនគោលលទ្ធិជាច្រើនដែលខ្ញុំបានកាន់ថាជាការពិតហើយការពិតវាមិនពិត។ ឧទាហរណ៍ការបង្រៀនដែលថាមហាទេវតាមីកែលគឺជាព្រះយេស៊ូវ។ សម្រែកនៃសន្តិភាពនិងសន្តិសុខដែលយើងរង់ចាំជាយូរមកហើយនឹងត្រូវបានបំពេញ; ថ្ងៃចុងក្រោយ។ ទាំងអស់គឺជាការកុហក។
ព័ត៌មានទាំងអស់នេះប៉ះពាល់ដល់ខ្ញុំយ៉ាងខ្លាំង។ វាមិនងាយស្រួលទេដែលដឹងថាអ្នកត្រូវបានគេបោកពេញមួយជីវិតរបស់អ្នកហើយបានស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខវេទនាយ៉ាងខ្លាំងដោយសារតែនិកាយមួយ។ ការខកចិត្តគឺគួរឱ្យខ្លាចណាស់ហើយភរិយាខ្ញុំបានកត់សម្គាល់វា។ ខ្ញុំខឹងនឹងខ្លួនឯងជាយូរមកហើយ។ ខ្ញុំមិនអាចគេងបានជាងពីរខែហើយខ្ញុំមិនអាចជឿថាខ្ញុំត្រូវបានគេបោកបញ្ឆោតបែបនេះទេ។ សព្វថ្ងៃនេះខ្ញុំមានអាយុ ៣៥ ឆ្នាំហើយក្នុងរយៈពេល ៣០ ឆ្នាំខ្ញុំត្រូវបានគេបោក។ ខ្ញុំបានចែករំលែកទំព័ររបស់ឡូសបេរេណាសជាមួយម៉ាក់និងប្អូនស្រីខ្ញុំហើយពួកគេក៏ពេញចិត្តនឹងមាតិកានេះដែរ។
ដូចដែលខ្ញុំបានរៀបរាប់ពីខាងដើមប្រពន្ធខ្ញុំចាប់ផ្តើមដឹងថាមានអ្វីខុសជាមួយខ្ញុំហើយចាប់ផ្តើមសួរខ្ញុំថាហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំបែបនេះ។ ខ្ញុំទើបតែបាននិយាយថាខ្ញុំមិនយល់ស្របនឹងវិធីជាក់លាក់ក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហានៅក្នុងក្រុមជំនុំដូចជាបញ្ហារំលោភផ្លូវភេទលើអនីតិជន។ ប៉ុន្តែនាងមិនបានមើលឃើញថាវាជារឿងធ្ងន់ធ្ងរទេ។ ខ្ញុំមិនអាចប្រាប់នាងនូវអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំបានឃើញទាំងអស់នៅពេលតែមួយទេពីព្រោះខ្ញុំដឹងថាដូចជាសាក្សីណាម្នាក់ហើយដូចខ្ញុំធ្លាប់មានប្រតិកម្មជាមួយម្ដាយខ្ញុំដែរនាងនឹងបដិសេធអ្វីៗទាំងអស់។ ភរិយាខ្ញុំក៏ធ្លាប់ជាសាក្សីដែរតាំងពីនាងនៅតូចប៉ុន្តែនាងបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅពេលនាងមានអាយុ ១៧ ឆ្នាំហើយបន្ទាប់មកនាងធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយទៀងទាត់អស់រយៈពេល ៨ ឆ្នាំ។ ដូច្នេះនាងពិតជាមានអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់ណាស់ហើយមិនមានការសង្ស័យអ្វីដែលខ្ញុំមាននោះទេ។
បន្ដិចម្ដងៗខ្ញុំចាប់ផ្ដើមបដិសេធឯកសិទ្ធិដែលខ្ញុំមានដោយដោះសារថាកូន ៗ របស់ខ្ញុំត្រូវការការយកចិត្ដទុកដាក់ក្នុងការប្រជុំហើយវាមិនសមហេតុផលទេដែលខ្ញុំទុកប្រពន្ធខ្ញុំដោយបន្ទុកនោះ។ ហើយលើសពីលេសវាជាការពិត។ នេះបានជួយខ្ញុំ ឲ្យ ដកឯកសិទ្ធិក្រុមជំនុំទាំងនោះ។ មនសិការរបស់ខ្ញុំក៏មិនអនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំឆ្លើយនៅក្នុងកិច្ចប្រជុំដែរ។ វាមិនងាយស្រួលសម្រាប់ខ្ញុំក្នុងការដឹងនូវអ្វីដែលខ្ញុំបានដឹងហើយនៅតែនៅក្នុងការប្រជុំដែលខ្ញុំបានបន្តកុហកខ្លួនខ្ញុំនិងភរិយានិងបងប្អូនរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងជំនឿ។ ដូច្នេះបន្តិចម្ដងៗខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមខកខានការប្រជុំហើយខ្ញុំក៏ឈប់ផ្សព្វផ្សាយ។ ភ្លាមៗនេះការចាប់អារម្មណ៍របស់អែលឌើរនិងពួកគេពីរនាក់បានមកផ្ទះរបស់ខ្ញុំដើម្បីរកឱ្យឃើញនូវអ្វីដែលកំពុងកើតឡើង។ ដោយមានវត្តមានភរិយាខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេថាខ្ញុំមានការងារនិងបញ្ហាសុខភាពជាច្រើន។ បន្ទាប់មកពួកគេបានសួរខ្ញុំថាតើមានអ្វីដែលខ្ញុំចង់សួរពួកគេហើយខ្ញុំបានសួរពួកគេអំពីនីតិវិធីក្នុងករណីមានការរំលោភបំពានផ្លូវភេទលើអនីតិជន។ ហើយពួកគេបានបង្ហាញខ្ញុំនូវសៀវភៅសម្រាប់ពួកអែលឌើរគឺ“ ឃ្វាលហ្វូងចៀម” ហើយបាននិយាយថាពួកអែលឌើរគួរតែបដិសេធពួកគេនៅពេលដែលច្បាប់ក្នុងតំបន់បង្ខំពួកគេឱ្យធ្វើបែបនេះ។
បង្ខំពួកគេ? តើច្បាប់ត្រូវបង្ខំឱ្យអ្នករាយការណ៍អំពីឧក្រិដ្ឋកម្មទេ?
បន្ទាប់មកការជជែកដេញដោលមួយបានចាប់ផ្តើមថាតើពួកគេគួរធ្វើរបាយការណ៍ឬអត់។ ខ្ញុំបានផ្តល់ឧទាហរណ៍រាប់លានដល់ពួកគេដូចជាអ្វីដែលថាជនរងគ្រោះជាអនីតិជនហើយអ្នករំលោភបំពានគឺជាឪពុករបស់គាត់ហើយអ្នកចាស់ៗមិនរាយការណ៍អំពីរឿងនេះទេប៉ុន្តែពួកគេបានផ្តាច់ចេញពីគាត់បន្ទាប់មកអនីតិជននៅតែទទួលបានមេត្តាករុណាពីអ្នករំលោភបំពានរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែពួកគេតែងតែឆ្លើយតបតាមរបៀបដូចគ្នា។ ថាពួកគេមិនមានកាតព្វកិច្ចរាយការណ៍វាទេហើយការណែនាំរបស់ពួកគេគឺត្រូវហៅតុស្របច្បាប់នៃការិយាល័យសាខាហើយគ្មានអ្វីផ្សេងទៀត។ នៅទីនេះមិនមានអ្វីដែលថាមនសិការដែលបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលបានបញ្ជាឬអ្វីដែលត្រឹមត្រូវខាងសីលធម៌។ គ្មានបញ្ហាអ្វីទាំងអស់។ ពួកគេគ្រាន់តែគោរពតាមការណែនាំរបស់គណៈអភិបាលប៉ុណ្ណោះព្រោះ“ ពួកគេនឹងមិនធ្វើអ្វីដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់នរណាម្នាក់ទេយ៉ាងហោចណាស់គឺសម្រាប់ជនរងគ្រោះដោយសារការរំលោភបំពានផ្លូវភេទ” ។
ការពិភាក្សារបស់យើងបានបញ្ចប់នៅពេលពួកគេបានប្រាប់ខ្ញុំថាខ្ញុំជាមនុស្សល្ងីល្ងើម្នាក់សម្រាប់សាកសួរការសម្រេចចិត្តរបស់គណៈអភិបាល។ ពួកគេមិនបាននិយាយលាហើយដោយមិនបានព្រមានយើងជាមុនកុំពិភាក្សាអំពីបញ្ហានៃការរំលោភបំពានផ្លូវភេទលើកុមារជាមួយនរណាម្នាក់ឡើយ។ ហេតុអ្វី? តើពួកគេខ្លាចអ្វីប្រសិនបើការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកគេត្រឹមត្រូវ? ខ្ញុំបានសួរប្រពន្ធខ្ញុំ។
ខ្ញុំនៅតែខកខានការប្រជុំហើយព្យាយាមមិនផ្សព្វផ្សាយ។ ប្រសិនបើខ្ញុំបានធ្វើខ្ញុំប្រាកដក្នុងការផ្សព្វផ្សាយតែព្រះគម្ពីរហើយព្យាយាមផ្តល់ក្តីសង្ឃឹមដល់ព្រះគម្ពីរដល់មនុស្សនាពេលអនាគត។ ហើយដោយសារខ្ញុំមិនបានធ្វើអ្វីដែលអង្គការបានទាមទារតើគ្រិស្ដសាសនិកល្អគួរធ្វើអ្វីខ្លះនៅថ្ងៃមួយភរិយាខ្ញុំបានសួរខ្ញុំថា "ហើយប្រសិនបើនឹងមិនចង់បម្រើព្រះយេហូវ៉ាតើនឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើងរវាងពួកយើង?"
នាងព្យាយាមប្រាប់ខ្ញុំថានាងមិនអាចរស់នៅជាមួយអ្នកដែលចង់ចាកចេញពីព្រះយេហូវ៉ាបានទេហើយខ្ញុំបានព្យាយាមយល់ពីមូលហេតុដែលនាងនិយាយបែបនេះ។ នេះមិនមែនដោយសារនាងមិនបានស្រឡាញ់ខ្ញុំតទៅទៀតទេតែផ្ទុយទៅវិញបើនាងត្រូវជ្រើសរើសរវាងខ្ញុំនិងព្រះយេហូវ៉ាគឺច្បាស់ថានាងនឹងជ្រើសរើសព្រះយេហូវ៉ា។ ទស្សនៈរបស់នាងអាចយល់បាន។ វាជាចំណុចនៃទស្សនៈរបស់អង្គការ។ ដូច្នេះខ្ញុំគ្រាន់តែឆ្លើយថាមិនមែនខ្ញុំទេដែលនឹងត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តនោះ។
និយាយតាមត្រង់ទៅខ្ញុំមិនតូចចិត្តនឹងអ្វីដែលនាងបានប្រាប់ខ្ញុំទេពីព្រោះខ្ញុំដឹងថាតើមានសាក្សីម្នាក់ត្រូវគិតយ៉ាងម៉េច។ ប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងថាប្រសិនបើខ្ញុំមិនប្រញាប់ដើម្បីដាស់នាងទេគ្មានអ្វីដែលល្អនឹងកើតឡើងទេ។
ម្ដាយរបស់ខ្ញុំដែលបានចូលរួមក្នុងអង្គការនេះអស់រយៈពេល ៣០ ឆ្នាំហើយបានប្រមូលសៀវភៅនិងទស្សនាវដ្តីជាច្រើនដែលអ្នកចាក់ប្រេងតាំងបានប្រកាសថាពួកគេជាព្យាការីរបស់ព្រះនៅសម័យទំនើបនេះគឺជាថ្នាក់អេស្យូស (ប្រជាជាតិនានានឹងដឹងថាខ្ញុំជាព្រះយេហូវ៉ាតើតាមរបៀបណា? ទំព័រ ៦២) ។ ក៏មានការព្យាករណ៍មិនពិតទាក់ទងនឹងឆ្នាំ ១៩៧៥ (ជីវិតអស់កល្បក្នុងសេរីភាពនៃកូនចៅរបស់ព្រះ, ទំព័រ ២៦ ដល់ ៣១; សេចក្តីពិតដែលនាំទៅដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច (ហៅគ្រាប់បែកខៀវ) ទំព័រ ៩ និង ៩៥) ។ នាងបាន heard បងប្អូនផ្សេងទៀតនិយាយថា“ បងប្អូនជាច្រើនជឿថាទីបញ្ចប់នឹងមកដល់នៅឆ្នាំ ១៩៧៥ ប៉ុន្តែវាមិនដែលត្រូវបានទទួលស្គាល់ដោយគណៈអភិបាលដែលអង្គការនេះបានព្យាករនិងផ្តល់ការសង្កត់ធ្ងន់ច្រើនដល់ទីបញ្ចប់ដែលនឹងមកដល់នៅឆ្នាំ ១៩៧៥” ។ ឥឡូវពួកគេនិយាយក្នុងនាមគណៈអភិបាលថាវាជាកំហុសរបស់បងប្អូនប្រុសដែលបានជឿលើកាលបរិច្ឆេទនោះ។ លើសពីនេះទៀតមានការបោះពុម្ពផ្សាយផ្សេងទៀតដែលនិយាយថាទីបញ្ចប់នឹងមកដល់ក្នុង“ សតវត្សទី ២០ របស់យើង” (ប្រជាជាតិនានានឹងដឹងថាខ្ញុំជាព្រះយេហូវ៉ាតើតាមរបៀបណា? ទំព័រ ២១៦) និងទស្សនាវដ្តីដូចជា ប៉មយាម នោះមានចំណងជើងថា“ ១៩១៤ ជាជំនាន់ដែលមិនបានកន្លងផុតទៅ” និងអ្នកផ្សេងទៀត។
ខ្ញុំបានខ្ចីសៀវភៅទាំងនេះពីម្ដាយខ្ញុំ។ ប៉ុន្តែបន្តិចម្តង ៗ ខ្ញុំបានបង្ហាញប្រពន្ធខ្ញុំនូវ“ កែវមុក្ដា” ដូចជាអ្វីដែរ ហេតុផល។ សៀវភៅបាននិយាយថា“ របៀបសម្គាល់ព្យាការីក្លែងក្លាយ” និងរបៀបដែលពួកគេបានលុបចោលចម្លើយល្អបំផុតដែលព្រះគម្ពីរបានផ្តល់នៅក្នុងចោទិយកថា ១៨:២២ ។
ភរិយាខ្ញុំបានបន្តចូលរួមការប្រជុំប៉ុន្តែខ្ញុំមិនបានទៅទេ។ នៅក្នុងការប្រជុំមួយក្នុងចំនោមការប្រជុំទាំងនោះនាងបានសុំនិយាយជាមួយពួកអ្នកចាស់ទុំអោយពួកគេជួយខ្ញុំអោយបំបាត់នូវការសង្ស័យដែលខ្ញុំមាន។ នាងពិតជាគិតថាអ្នកចាស់ទុំអាចឆ្លើយគ្រប់សំណួររបស់ខ្ញុំដោយពេញចិត្តប៉ុន្តែខ្ញុំមិនដឹងថានាងសុំជំនួយទេ។ បន្ទាប់មកថ្ងៃមួយដែលខ្ញុំបានចូលរួមការប្រជុំនោះអ្នកចាស់ទុំពីរនាក់បានមករកខ្ញុំហើយសួរថាតើខ្ញុំអាចស្នាក់នៅបន្ទាប់ពីការប្រជុំបានទេពីព្រោះពួកគេចង់និយាយជាមួយខ្ញុំ។ ខ្ញុំយល់ព្រមទោះបីខ្ញុំមិនមានសៀវភៅជាមួយខ្ញុំដែលម្ដាយខ្ញុំអោយខ្ញុំខ្ចីក៏ដោយតែខ្ញុំសុខចិត្តធ្វើអ្វីៗដែលខ្ញុំអាចធ្វើបានដើម្បីធ្វើឱ្យភរិយាខ្ញុំដឹងថាជំនួយពិតដែលអែលឌើរចង់ផ្តល់ឱ្យខ្ញុំ។ ដូច្នេះខ្ញុំបានសំរេចចិត្តថតសំលេងដែលមានរយៈពេល ២ ម៉ោងកន្លះហើយដែលខ្ញុំសុខចិត្តផ្សព្វផ្សាយតាម ឡូសបេរេណាស តំបន់បណ្តាញ។ នៅក្នុង“ ការនិយាយប្រកបដោយជំនួយពីការជួយដោយសេចក្តីស្រឡាញ់” ខ្ញុំបានបង្ហាញពីការសង្ស័យរបស់ខ្ញុំពាក់កណ្តាលនៃការរំលោភបំពានផ្លូវភេទកុមារដែលថាឆ្នាំ ១៩១៤ មិនមានមូលដ្ឋានព្រះគម្ពីរទេប្រសិនបើ ១៩១៤ មិនមានទេ ១៩១៨ មិនមានទេតិចជាង ១៩១៩ ។ ហើយខ្ញុំបានលាតត្រដាងពីរបៀបដែលគោលលទ្ធិទាំងអស់នេះដួលរលំដោយសារឆ្នាំ ១៩១៤ មិនពិត។ ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេនូវអ្វីដែលខ្ញុំបានអាននៅក្នុងសៀវភៅ JW.Org អំពីការព្យាករណ៍មិនពិតហើយពួកគេបដិសេធមិនឆ្លើយតបនឹងការសង្ស័យទាំងនោះទេ។ ភាគច្រើនពួកគេបានលះបង់ខ្លួនដើម្បីវាយប្រហារខ្ញុំដោយនិយាយថាខ្ញុំធ្វើពុតជាដឹងច្រើនជាងគណៈអភិបាល។ ហើយពួកគេបានចាត់ទុកខ្ញុំជាអ្នកកុហក។
ប៉ុន្តែមិនមានអ្វីដែលសំខាន់សម្រាប់ខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំដឹងថាជាមួយនឹងអ្វីដែលពួកគេបាននិយាយថាពួកគេនឹងជួយខ្ញុំដើម្បីបង្ហាញប្រពន្ធខ្ញុំពីរបៀបដែលអែលឌើរដែលស្មានថាជាគ្រូបង្រៀនដែលចេះការពារ“ ការពិត” តាមពិតមិនដឹងពីរបៀបការពារវាទាល់តែសោះ។ ខ្ញុំថែមទាំងបាននិយាយទៅម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេថា៖ «តើអ្នកគ្មានការសង្ស័យទេថាឆ្នាំ ១៩១៤ ជាគោលលទ្ធិពិត? គាត់ឆ្លើយមកខ្ញុំវិញថា“ ទេ” ។ ហើយខ្ញុំបាននិយាយថា“ សូមបញ្ចុះបញ្ចូលខ្ញុំ” ហើយគាត់បាននិយាយថា“ ខ្ញុំមិនចាំបាច់បញ្ចុះបញ្ចូលអ្នកទេ។ ប្រសិនបើអ្នកមិនជឿថាឆ្នាំ ១៩១៤ ជាការពិតកុំផ្សព្វផ្សាយវាកុំនិយាយអំពីវានៅក្នុងទឹកដីហើយនោះជាអ្វីដែលបានកើតឡើង” ។
តើវាអាចទៅរួចយ៉ាងម៉េចបើឆ្នាំ ១៩១៤ គឺជាគោលលទ្ធិពិតអ្នកអែលឌើរដែលជាអ្នកសន្មតថាជាគ្រូបង្រៀនព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនោះមិនបានការពារវាដល់សេចក្តីស្លាប់ដោយមានអំណះអំណាងក្នុងព្រះគម្ពីរទេ? ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនចង់បញ្ចុះបញ្ចូលខ្ញុំថាខ្ញុំខុស? ឬតើការពិតមិនអាចលេចចេញជាជ័យជំនះនៅចំពោះមុខការត្រួតពិនិត្យបានទេ?
សម្រាប់ខ្ញុំវាច្បាស់ណាស់ថា“ អ្នកគង្វាល” ទាំងនេះមិនមែនជាមនុស្សតែមួយដែលព្រះអម្ចាស់យេស៊ូបានមានបន្ទូលឡើយ។ អ្នកដែលមានចៀមការពារ ៩៩ ក្បាលសុខចិត្តទៅស្វែងរកចៀមដែលវង្វេងបាត់ដោយទុកចៀម ៩៩ ក្បាលនោះទាល់តែរកចៀមដែលបាត់។
ដូចដែលខ្ញុំបានដាក់ចេញនូវប្រធានបទទាំងអស់នេះដល់ពួកគេខ្ញុំដឹងថាវាមិនមែនជាពេលដែលត្រូវឈររឹងមាំតាមអ្វីដែលខ្ញុំបានគិតនោះទេ។ ខ្ញុំបានស្តាប់ពួកគេហើយបដិសេធរាល់ពេលវេលាដែលខ្ញុំអាចប្រកាន់ជំហររឹងមាំប៉ុន្តែដោយមិនផ្តល់ហេតុផលដើម្បីបញ្ជូនខ្ញុំទៅគណៈកម្មាធិការយុត្តិធម៌។ ដូចដែលខ្ញុំបាននិយាយការសន្ទនាមានរយៈពេលពីរម៉ោងកន្លះប៉ុន្តែខ្ញុំបានព្យាយាមរក្សាភាពស្ងប់ស្ងាត់គ្រប់ពេលវេលាហើយនៅពេលខ្ញុំត្រលប់មកផ្ទះវិញខ្ញុំក៏រក្សាភាពស្ងប់ស្ងាត់ចាប់តាំងពីខ្ញុំបានទទួលភស្តុតាងដែលខ្ញុំត្រូវការដើម្បីដាស់ប្រពន្ធខ្ញុំ។ ដូច្នេះហើយបន្ទាប់ពីប្រាប់នាងពីអ្វីដែលបានកើតឡើងខ្ញុំបានបង្ហាញនាងនូវការថតសម្លេងនៃការនិយាយដើម្បីឱ្យនាងអាចវាយតម្លៃវាសម្រាប់ខ្លួននាងផ្ទាល់។ ពីរបីថ្ងៃក្រោយមកនាងបានសារភាពប្រាប់ខ្ញុំថានាងបានស្នើសុំឱ្យអែលឌើរនិយាយជាមួយខ្ញុំប៉ុន្តែនាងមិនបានគិតថាពួកអែលឌើរនឹងមកដោយគ្មានបំណងឆ្លើយសំណួររបស់ខ្ញុំទេ។
ឆ្លុះបញ្ចាំងពីការពិតដែលថាភរិយារបស់ខ្ញុំមានឆន្ទៈចង់ពិភាក្សាអំពីបញ្ហានេះខ្ញុំបានបង្ហាញដល់នាងនូវសៀវភៅដែលខ្ញុំបានរកឃើញហើយនាងបានទទួលយកព័ត៌មានបន្ថែមទៀត។ ហើយចាប់ពីពេលនោះមកយើងចាប់ផ្តើមសិក្សាជាមួយគ្នានូវអ្វីដែលព្រះគម្ពីរពិតជាបង្រៀននិងវីដេអូរបស់បងប្រុសអេរិកវីលសុន។
ការភ្ញាក់ដឹងខ្លួនរបស់ភរិយាខ្ញុំលឿនជាងខ្ញុំនៅពេលដែលនាងបានដឹងពីការកុហករបស់គណៈអភិបាលនិងមូលហេតុដែលពួកគេកុហក។
ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលនៅពេលដែលនាងនិយាយមកខ្ញុំថា "យើងមិនអាចនៅក្នុងអង្គការដែលមិនមែនជាការថ្វាយបង្គំពិតបានទេ" ។
ខ្ញុំមិនរំពឹងថានឹងមានដំណោះស្រាយរឹងមាំពីនាងទេ។ ប៉ុន្តែវាមិនអាចសាមញ្ញទេ។ ទាំងនាងនិងខ្ញុំនៅតែមានសាច់ញាតិរបស់យើងនៅក្នុងអង្គការ។ នៅពេលនោះក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំទាំងមូលបានបើកភ្នែកទាក់ទងនឹងអង្គការ។ ប្អូនស្រីខ្ញុំពីរនាក់ទៀតមិនបានចូលរួមការប្រជុំទៀតទេ។ ឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំបន្តទៅកិច្ចប្រជុំសម្រាប់មិត្តភក្តិរបស់ពួកគេនៅក្នុងក្រុមជំនុំប៉ុន្តែម្តាយរបស់ខ្ញុំព្យាយាមធ្វើឱ្យបងប្អូនផ្សេងទៀតបើកភ្នែក។ ហើយបងប្អូនប្រុសចាស់របស់ខ្ញុំនិងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេមិនទៅប្រជុំទៀតទេ។
យើងមិនអាចបាត់ខ្លួនពីការប្រជុំដោយគ្មានការព្យាយាមធ្វើឱ្យក្មួយខ្ញុំភ្ញាក់ដឹងខ្លួនពីការពិតដូច្នេះប្រពន្ធខ្ញុំនិងខ្ញុំបានសំរេចចិត្តបន្តចូលរួមការប្រជុំរហូតដល់យើងសំរេចកិច្ចការនេះ។
ភរិយារបស់ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមបង្កើតការសង្ស័យជាមួយឪពុកម្តាយរបស់នាងអំពីការរំលោភបំពានលើកុមារហើយបានបង្កើតការសង្ស័យអំពីការព្យាករណ៍មិនពិតដល់បងប្រុសរបស់នាង (ខ្ញុំត្រូវតែនិយាយថាឪពុកក្មេករបស់ខ្ញុំគឺជាមនុស្សចាស់ទោះបីជាបច្ចុប្បន្នត្រូវបានគេដកហូតហើយប្អូនថ្លៃរបស់ខ្ញុំគឺជាអតីត។ -Bethelite ដែលជាអែលឌើរនិងអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេល) ហើយដូចដែលបានរំពឹងទុកពួកគេបានបដិសេធដោយមិនបានឃើញភស្តុតាងនៃអ្វីដែលត្រូវបានគេនិយាយ។ ចម្លើយរបស់ពួកគេគឺដូចគ្នានឹងស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់ដែលតែងតែផ្ដល់ឱ្យពោលគឺយើងជាមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ដែលអាចធ្វើខុសហើយអ្នកចាក់ប្រេងតាំងគឺជាមនុស្សដែលធ្វើខុសផងដែរ។
ទោះបីប្រពន្ធខ្ញុំនិងខ្ញុំបន្តចូលរួមការប្រជុំក៏ដោយនេះកាន់តែពិបាកទៅ ៗ ពីព្រោះសៀវភៅវិវរណៈកំពុងត្រូវបានសិក្សាហើយនៅការប្រជុំនីមួយៗយើងត្រូវស្តាប់ការសន្មតដែលត្រូវបានយកជាការពិត។ ការបញ្ចេញមតិដូចជា“ ជាក់ស្តែង”“ ច្បាស់” និង“ ប្រហែលជា” ត្រូវបានគេសន្មតថាជាអង្គហេតុពិតនិងមិនអាចប្រកែកបានទោះបីជាមិនមានភស្តុតាងគ្រប់គ្រាន់ក៏ដោយដូចជាសារនៃការថ្កោលទោសដែលត្រូវបានតំណាងដោយដុំថ្មព្រឹលដែលជាការភ្លេចភ្លាំងសរុប។ នៅពេលយើងមកដល់ផ្ទះយើងចាប់ផ្តើមស៊ើបអង្កេតថាតើព្រះគម្ពីរគាំទ្រការអះអាងបែបនេះទេ។
ខ្ញុំសូមបញ្ជាក់ពីបទពិសោធន៍របស់អ្នកដែលអែលឌើរបានកុហកមុខរបស់អ្នកថាអ្នកបានចាកចេញពីវិស្សមកាលដោយមិនបានជូនដំណឹងដល់នរណាម្នាក់ឡើយ។ ខ្ញុំមានបទពិសោធន៍ស្រដៀងគ្នាជាច្រើនដែលខ្ញុំបានជម្រុញពួកអែលឌើរ ឲ្យ និយាយការពិតហើយពួកគេបានកុហកគាំទ្រមិត្តចាស់របស់ពួកគេជាជាងប្រាប់ការពិត។ ខ្ញុំសូមបញ្ជាក់ពីរឿងនេះក្នុងករណីដែលអ្នកខ្លះអានបទពិសោធន៍របស់អ្នកគិតថាវាអាចគ្រាន់តែជាឧប្បត្តិហេតុដាច់ស្រយាលនៅពេលវាមិនមែន។ វាជារឿងធម្មតាទៅហើយ! អ្នកអាចអរគុណពួកគេចំពោះភាពមិនស្មោះត្រង់របស់ពួកគេនៅពេលវាដឹកនាំអ្នកឱ្យភ្ញាក់ដឹងខ្លួនពីការពិត! ហើយការពិតអ្នកមាន... អានបន្ថែម "
យោបល់ល្អណាស់គ្រាន់តែសួរ។
អរគុណច្រើនដែលបានចែករំលែកបទពិសោធន៍។ ខ្ញុំគិតថាមនុស្សកាន់តែច្រើនដែលចែករំលែកបទពិសោធន៍របស់ពួកគេកាន់តែប្រសើរព្រោះវាបង្ហាញពីពណ៌ពិតនៃភាពជាអ្នកដឹកនាំរបស់អង្គការ។ វាបង្ហាញថាទាំងនេះមិនមែនជាករណីដាច់ឆ្ងាយទេតែជាគំរូនៃឥរិយាបទនិងឥរិយាបទដែលមានពាសពេញអង្គភាព។ សុន្ទរកថារបស់អ្នកជាមួយពួកអែលឌើរស្តាប់ទៅស្រដៀងនឹងការនិយាយដែលខ្ញុំមានជាមួយពួកអែលឌើរ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាខ្ញុំបានកត់ចំណាំនូវការប្រៀនប្រដៅរបស់ខ្ញុំជាមួយពួកអែលឌើរ។ ខ្ញុំពិតជារីករាយណាស់សម្រាប់អ្នកនិងភរិយារបស់អ្នកដែលនាងអាចក្រោកឡើងផងដែរ។ ខ្ញុំ... អានបន្ថែម "
តើអ្វីទៅជាគណនីដែលបានសរសេរយ៉ាងអស្ចារ្យ។
ខ្ញុំសូមជូនពរឱ្យអ្នកនិងភរិយានិងកូន ៗ មានជីវិតពេញលេញនិងសប្បាយរីករាយ។
រស់នៅបានយូរអង្វែងរីកចម្រើនខាងសុខភាពប្រាជ្ញានិងស្នេហា។
សូមអរគុណសម្រាប់ការចែករំលែកបទពិសោធន៍នេះ។ នេះបង្ហាញពីការឈឺចាប់ខាងវិញ្ញាណដែលអ្នកខ្លះព្យាយាមធ្វើឱ្យក្លាយជាការពិត។ ប៉ុន្តែចាំបាច់ត្រូវអង្គុយកៅអីអ្នកបើកបរនៅពេលគោរពបូជា។ វាមិនមែនជាអ្វីដែលយើងអាចធ្វើបានទេ។ ដូចរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីផ្លូវធំទូលាយដែលនាំទៅរកការបំផ្លាញដោយមានមនុស្សជាច្រើនធ្វើដំណើរ។ ផ្ទុយទៅវិញផ្លូវទៅកាន់ជីវិតតូចចង្អៀតនិងចង្អៀតហើយត្រូវការការអត់ធ្មត់បុគ្គលខ្ញុំសង្ឃឹមថាអ្វីៗប្រែជាល្អបំផុត។ ខ្ញុំក៏មិនអាចទ្រាំនឹងការលាក់ពុតហើយត្រូវផ្តាច់ខ្លួនខ្ញុំហើយខ្ញុំមិនដែលសោកស្តាយចំពោះការសម្រេចចិត្តនោះទេទោះបីខ្ញុំមាន... អានបន្ថែម "