មនុស្សមួយហ្វូងយ៉ាងធំនៃចៀមឯទៀតសរសើរតម្កើងព្រះនិងព្រះគ្រីស្ទ

“ សេចក្តីសង្គ្រោះយើងជំពាក់ព្រះរបស់យើងដែលអង្គុយលើបល្ល័ង្កនិងកូនចៀម” វិវរណៈ ៧:១០

 [សិក្សាទី ១ ពី ws ១/២១ ទំព័រ ២, ថ្ងៃទី ១ ខែមីនា - ៧ មីនា ២០២១]

ក្នុងនាមជាសាវតាអ្នកអាចចង់អានអត្ថបទដែលបានចុះផ្សាយពីមុនដែលពិភាក្សាអំពីអ្នកណាជាក្រុមមនុស្សដ៏ធំនៃចៀមឯទៀតដែលស៊ីជម្រៅ។

https://beroeans.net/2019/11/24/look-a-great-crowd/

https://beroeans.net/2019/05/02/mankinds-hope-for-the-future-where-will-it-be-a-scriptural-examination-part-6/

https://beroeans.net/2020/03/22/the-spirit-itself-bears-witness/

បញ្ហា 1

វគ្គ ២ សម្រង់ ខ្ញុំមានចៀមឯទៀតៗដែលមិននៅក្នុងក្រោលនេះទេ។ ខ្ញុំត្រូវតែនាំចៀមទាំងនោះមកដែរ។ ចៀមទាំងនោះនឹងស្ដាប់សំឡេងខ្ញុំហើយពួកវានឹងទៅជាហ្វូងតែមួយអ្នកគង្វាលតែមួយ។ (យ៉ូហាន ១០:១៦) ។

សូមកត់សម្គាល់ពីរបៀបដែលចៀមផ្សេងទៀតត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងហ្វូងតែមួយនៅក្រោមអ្នកគង្វាលតែមួយគឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ គឺដោយលោកយេស៊ូផ្ទាល់។

ឥឡូវប្រៀបធៀបព្រឹត្តិការណ៍ពីរខាងក្រោម៖

• ការបើកគ្រីស្ទសាសនាដល់ជនជាតិសាម៉ារីដែលបានកត់ទុកនៅក្នុងកិច្ចការ ៨: ១៤-១៧ និងដល់ពួកសាសន៍ដទៃដែលបានកត់ទុកនៅក្នុងកិច្ចការ ១០ ។
  • ជនជាតិសាម៉ារីបានទទួលវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបន្ទាប់ពីពួកសាវកពេត្រុសនិងយ៉ូហានបានអធិស្ឋានទំនងជាប្រើកូនសោរនៃនគរស្ថានសួគ៌ក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ។ (ម៉ាថាយ ១៦:១៩)
  • ពួកសាសន៍ដទៃបានទទួលវិញ្ញាណបរិសុទ្ធពេលដែលសាវ័កពេត្រុសកំពុងនិយាយទៅកាន់ពួកគេបន្ទាប់ពីការណែនាំរបស់ទេវតានិងចក្ខុវិស័យប្រហែលជាមកពីព្រះយេស៊ូ។ កិច្ចការ ១០: ១០-១៦; កិច្ចការ ១០: ៣៤-៣៦; កិច្ចការ ១០: ៤៤-៤៨ ។
  • បរិបទនៃបទគម្ពីរទាំងអស់នេះបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាព្រះយេស៊ូបានប្រើពេត្រុសបន្ថែមចៀមឯទៀតទៅក្នុងហ្វូងតូចនៃពួកគ្រីស្ទានសាសន៍យូដា។
• “ សុន្ទរកថាបង្កើតប្រវត្តិសាស្ត្រដែលមានចំណងជើងថា“ មហាអស្ចារ្យ” ។ សុន្ទរកថានោះបានត្រូវធ្វើឡើងនៅឆ្នាំ ១៩៣៥ ដោយជេហ្វហ្វរធូហ្វឺតនៅឯមហាសន្និបាតមួយនៅទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនឌីស៊ីសហរដ្ឋអាមេរិកតើអ្វីបានត្រូវបង្ហាញនៅឯសន្និបាតនោះ? ² នៅក្នុងសុន្ទរកថារបស់គាត់បងប្រុសរ៉ូថឺហ្វឺតបានរកឃើញអ្នកដែលនឹងបង្កើតជា«មនុស្ស ១ ហ្វូងយ៉ាងធំ» (King James Version) ឬ“ មនុស្ស ១ ហ្វូងយ៉ាងធំ” ដែលបានរៀបរាប់នៅវិវរណៈ ៧: ៩ ។ រហូតមកដល់ពេលនោះក្រុមនេះត្រូវបានគេគិតថាជាវណ្ណៈឋានសួគ៌ទីពីរដែលមិនសូវស្មោះត្រង់។ បងប្រុសរ៉ូធើហ្វឺតបានប្រើបទគម្ពីរដើម្បីពន្យល់ថាមនុស្សមួយក្រុមធំមិនត្រូវបានជ្រើសរើស ឲ្យ រស់នៅស្ថានសួគ៌ទេប៉ុន្តែពួកគេគឺជាចៀមឯទៀតរបស់ព្រះគ្រីស្ទដែលនឹងរួចរស់ជីវិតពី«គ្រាវេទនាយ៉ាងធំ»ហើយរស់នៅជារៀងរហូតលើផែនដី។
  • សុន្ទរកថាមួយដែលបានថ្លែងដោយជេហ្វរ៉ូតហ្វដនៅឆ្នាំ ១៩៣៥ ហ្វូងចៀមដ៏អស្ចារ្យជាច្រើនទៀតដែលត្រូវបានសម្គាល់ដោយបងប្រុសរ៉ូតហ្វដ។
  • ហ្វូងចៀមរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់ចែកជាពីរផ្នែកដោយមានវាសនាខុសៗគ្នា។

តើអ្នកបានកត់សំគាល់ទិសដៅទេវតាដែលបានកត់ទុករបស់សាវ័កកាលពីលើកទីមួយដោយបង្រួបបង្រួមពួកយូដាសាសន៍សាម៉ារីនិងសាសន៍ដទៃអោយរួមគ្នាជាក្រុមតែមួយនៃគ្រីស្ទបរិស័ទបើប្រៀបធៀបជាមួយនឹងការផ្លាស់ប្តូរនៃការបង្រៀនដោយគ្មានមូលហេតុដែលអាចកំណត់បានដូចជាការចង្អុលបង្ហាញពីទេវតា។ ក្រុមគ្រីស្ទាននៅក្នុងអង្គការស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា?

តើការប្រកួតមួយណាដែលត្រូវនឹងអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានសន្យានៅក្នុងយ៉ូហាន ១០:១៦ ដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថាទ្រង់នឹងនាំចៀមឯទៀតៗនិងអោយមានហ្វូងតែមួយ? ចម្លើយគឺជាក់ស្តែង។

បញ្ហា 2

ប្រៀបធៀបសេចក្តីថ្លែងការណ៍ពីរខាងក្រោម៖

• កូរិនថូសទី ១ ១១: ២៣-២៦“ នេះមានន័យថារូបកាយរបស់ខ្ញុំដែលជាប្រយោជន៍ដល់អ្នក។ បន្តធ្វើរឿងនេះដើម្បីរំofកខ្ញុំ។ …បន្តធ្វើវាអោយបានញឹកញាប់ដូចដែលអ្នកផឹកវាដើម្បីរំremកខ្ញុំ។ រាល់ពេលដែលអ្នករាល់គ្នាបរិភោគនំប៉័ងនេះហើយផឹកពីពែងនេះចូរប្រកាសអំពីមរណភាពរបស់ព្រះអម្ចាស់រហូតដល់គាត់មកដល់»។
• "បន្ទាប់ពីសុន្ទរកថានោះយុវជននោះបានរៀបរាប់មុននិងរាប់ពាន់នាក់ទៀតបានឈប់បរិភោគនំប៉័ងនិងស្រាទំពាំងបាយជូរនៅពិធីអាហារល្ងាចរបស់លោកម្ចាស់។(កថាខណ្ឌ ៤) ។ ពួកគេឈប់ទទួលទានហើយឈប់ប្រកាសពីការសុគតរបស់ព្រះអម្ចាស់។

ការណែនាំរបស់លោកយេស៊ូក្នុងប៉ូលនៅក្រុងកូរិនថូសបានធ្វើឡើងម្ដងទៀត ទទួលទាន ហើយប្រកាសអំពីមរណភាពរបស់ព្រះអម្ចាស់។

ដោយការណែនាំរបស់ជេហ្វហ្វរ៉េតហ្វដ មនុស្សរាប់ពាន់នាក់បានឈប់បរិភោគ ដោយហេតុនេះហើយឈប់ប្រកាសមរណភាពរបស់ព្រះអម្ចាស់។

មានភាពស្មុគស្មាញបន្ថែមទៀត។

យោងទៅតាមការបង្រៀនរបស់អង្គការលោកយេស៊ូបានមកដល់ដោយមើលមិនឃើញនៅឆ្នាំ ១៩១៤ ។

បើដូច្នេះអ្នកដែលអះអាងថាជា 'អ្នកចាក់ប្រេងតាំង› ឬជាផ្នែកនៃសំណល់នៃហ្វូងតូចនេះបើយោងតាមការបង្រៀនរបស់អង្គការនេះក៏គួរតែឈប់ទទួលទានដែរ។ ដូច្នេះអង្គការកំពុងបំភាន់មនុស្សគ្រប់គ្នា។

ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវមិនទាន់មកដល់ទេនោះគ្រីស្ទបរិស័ទទាំងអស់គួរតែបន្តទទួលទានរហូតដល់បានទទួលការណែនាំពីព្រះយេស៊ូបើមិនដូច្នេះទេ។ ដូច្នេះអង្គការកំពុងបំភាន់មនុស្សគ្រប់គ្នា។

តើអ្នកគិតថាម្ចាស់ផ្ទះរបស់អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាប្រសិនបើអ្នកត្រូវបានគេអញ្ជើញឱ្យញ៉ាំអាហារប៉ុន្តែនៅពេលអ្នកចូលរួមអ្នកបានបដិសេធអាហារហើយគ្រាន់តែមើលអ្នកផ្សេងទៀតញ៉ាំ? តើអ្នកគិតថាពួកគេនឹងអញ្ជើញអ្នកម្តងទៀតទេ? មិនទំនងខ្លាំងណាស់។

ដូច្នេះតើការចូលរួមពិធីអាហារល្ងាចរបស់ព្រះអម្ចាស់យ៉ាងដូចម្តេចហើយមិនបរិភោគពេលនៅទីនោះទេ? តើវាមិនមែនជាចំនុចសំខាន់នៃអាហារពេលល្ងាចរបស់ព្រះអម្ចាស់ដើម្បីចូលរួមនិងទទួលទានទេឬអី? បើមិនដូច្នោះទេហេតុអ្វីត្រូវចូលរួម? លោកយេស៊ូមិនបានផ្ដល់យោបល់ថាអ្នកខ្លះគួរចូលរួមហើយគ្រាន់តែសង្កេតមើលទេ។

បញ្ហា 3

ការបង្ហាញការបកស្រាយខុសនៃវិវរណៈ ៧ ដោយមិនត្រឹមត្រូវ។ អង្គការណែនាំអំពីការផ្លាស់ប្តូរប្រធានបទរវាងវិវរណៈ ៧: ១-៨ និងវិវរណៈ ៧: ៩-១០ ។

សូមចាំថាវិវរណៈយោងទៅតាមវិវរណៈ ១: ១-២ ដែលជាការបើកសម្តែងរបស់ព្រះដល់ព្រះយេស៊ូវដែលបានចាត់ទេវតាមួយរូបដែលបង្ហាញការបើកសម្តែងនេះជាទីសំគាល់ដល់សាវកយ៉ូហាន។ វិវរណៈ ៧: ១-៤ កត់ត្រាថាចន ឮ ចំនួនអ្នកដែលបានបោះត្រាមានចំនួន ១៤៤.០០០ នាក់។ នៅក្នុងវិវរណៈ ៧: ៩-១០ កត់ត្រាថាចន ឃើញ មានមនុស្សមួយក្រុមធំដែលគ្មាននរណាអាចរាប់បញ្ចូលក្នុងចំណោមជាតិសាសន៍ទាំងអស់បានឡើយ។ វាជាឡូជីខលក្នុងការគិតថាហ្វូងមនុស្សដ៏អស្ចារ្យដែលគាត់បានឃើញគឺជាអ្វីដែលគាត់បាន heard កាលពីដើម។

ប្រសិនបើអ្នកកំពុងពន្យល់ពីអ្វីដែលអ្នកបាន heard និងបានឃើញនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះប្រសិនបើហ្វូងមនុស្សមិនមែនជានិមិត្ដរូប ១៤៤.០០០ នាក់ទេនោះអ្នកនឹងមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ដោយនិយាយជាឧទាហរណ៍“ ខ្ញុំក៏បានឃើញក្រុមផ្សេងមួយទៀតដែរ” ដូច្នេះទស្សនិកជនដែលមានបំណងយល់ពីហ្វូងមនុស្សខុសគ្នា និមិត្តរូប ១៤៤.០០០ ។

បញ្ហា 4

យើងបានពិភាក្សាជាយូរមកហើយថាមានតែក្តីសង្ឃឹមតែមួយប៉ុណ្ណោះនៅក្នុងស៊េរីនេះ “ ក្តីសង្ឃឹមរបស់មនុស្សជាតិចំពោះអនាគតតើវានៅឯណា?” ខណៈពេលដែលអ្នកខ្លះអាចជឿថាសេចក្តីសង្ឃឹមតែមួយគឺនៅស្ថានបរមសុខទោះបីមានក្តីសង្ឃឹមតែមួយសំរាប់គ្រីស្ទបរិស័ទក្តីមិនមែនក្តីសង្ឃឹមពីរផ្សេងគ្នាទេ។

បញ្ហា 5

ការបង្រៀនរបស់អង្គការចំនួន ២ ក្រុមនាំឱ្យមានសំណួរដូចខាងក្រោមៈ

• ដោយសារព្រះមិនរើសមុខហើយយើងសង្ឃឹមថាអ្នកដែលត្រូវបានជ្រើសរើសមកពីគ្រប់ជាតិសាសន៍និងគ្រប់មជ្ឈដ្ឋាន។ ដូច្នេះហេតុអ្វីបានជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាភាគច្រើនដែលបានត្រូវចាក់ប្រេងតាំងបានទៅជាជនជាតិអាមេរិកាំងខាងជើងឬជនជាតិស្បែកសអឺរ៉ុប? សូម្បីតែគណៈអភិបាលបច្ចុប្បន្នក៏ឆ្លុះបញ្ចាំងពីកង្វះភាពចម្រុះនៃជនជាតិនេះដែរ។
• ការត្រាស់ហៅអ្នកចាក់ប្រេងតាំងគឺមានន័យថាត្រូវបានបញ្ចប់នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៣៥។ រវាងទសវត្សឆ្នាំ ១៨៧០ និង ១៩៣៥ សាក្សីភាគច្រើនមកពីសហរដ្ឋអាមេរិកកាណាដាអង់គ្លេសនិងអឺរ៉ុបខាងលិច។ មានតែបន្ទាប់ពីសង្គ្រាមលោកលើកទី ២ ប៉ុណ្ណោះដែលមានចំនួនតិចពីអាមេរិកខាងត្បូងអាហ្វ្រិកនិងអាស៊ីបានក្លាយជាសាក្សី។ ច្បាស់ហើយនេះមិនមែនជាលទ្ធផលដែលយើងរំពឹងថានឹងមានព្រះដែលត្រឹមត្រូវនិងមិនលំអៀងទេមែនទេ? តើជនជាតិអាមេរិកដើមកំណើតស្បែកសម្នាក់នឹងយល់យ៉ាងដូចម្តេចអំពីបញ្ហានិងវប្បធម៌របស់ជនជាតិអាហ្វ្រិកដែលកំពុងរស់នៅក្នុងភាពក្រីក្រ?
• ការអះអាងទី ១៧ “ ពួកគេគិតអំពីក្តីសង្ឃឹមរបស់ពួកគេអធិស្ឋានអំពីវាហើយពួកគេចង់ទទួលរង្វាន់នៅឯស្ថានសួគ៌។ ពួកគេមិនអាចស្រម៉ៃថារាងកាយខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេនឹងទៅជាយ៉ាងណានោះទេ។ ដូច្នេះហេតុអ្វីបានជាព្រះជាម្ចាស់ផ្តល់ក្តីសង្ឃឹមដល់ពួកគេដែលពួកគេមិនយល់និងមិនត្រូវបានពន្យល់នៅក្នុងបទគម្ពីរ? ម៉្យាងទៀតនៅពេលដែលគ្មានបទគម្ពីរហេតុអ្វីបានជាគាត់មិនបានធ្វើអព្ភូតហេតុឱ្យពួកគេយល់ពីអ្វីដែលគាត់កំពុងហៅពួកគេ?

មានបញ្ហាជាច្រើនទៀតជាមួយអត្ថបទសិក្សានៃទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនេះប៉ុន្តែភាគច្រើនមិនមាននៅក្នុងអត្ថបទដូចជាអត្ថបទដែលបានផ្តល់ឱ្យនៅដើមនៃការពិនិត្យមើលនេះទេ។

តាដា។

អត្ថបទដោយតាដា។