ជ័យជំនះនៃក្តីមេត្តាករុណាលើការជំនុំជម្រះ

នៅក្នុងវីដេអូចុងក្រោយរបស់យើងយើងបានសិក្សាពីរបៀបដែលសេចក្តីសង្រ្គោះរបស់យើងពឹងផ្អែកលើឆន្ទៈរបស់យើងមិនត្រឹមតែដើម្បីប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេប៉ុន្តែថែមទាំងការត្រៀមខ្លួនរបស់យើងដើម្បីអភ័យទោសដល់អ្នកដទៃដែលប្រែចិត្តពីកំហុសដែលពួកគេបានធ្វើប្រឆាំងនឹងយើង។ នៅក្នុងវីដេអូនេះយើងនឹងរៀនអំពីតម្រូវការមួយបន្ថែមទៀតសម្រាប់សេចក្តីសង្រ្គោះ។ សូមត្រលប់ទៅរឿងប្រៀបប្រដូចដែលយើងបានពិចារណានៅក្នុងវីដេអូចុងក្រោយប៉ុន្តែដោយផ្តោតលើផ្នែកដែលមេត្តាករុណាដើរតួក្នុងសេចក្ដីសង្រ្គោះរបស់យើង។ យើងនឹងចាប់ផ្តើមនៅម៉ាថាយ ១៨:២៣ ពីភាសាអង់គ្លេសស្តង់ដារ។

«ហេតុនេះព្រះរាជ្យនៃស្ថានបរមសុខប្រៀបបាននឹងស្ដេចមួយអង្គដែលចង់គិតបញ្ជីជាមួយអ្នកបំរើ។ នៅពេលដែលគាត់ចាប់ផ្តើមដោះស្រាយមានគេនាំម្នាក់ដែលជំពាក់ប្រាក់គាត់មួយម៉ឺនណែន។ ដោយអ្នកនោះគ្មានប្រាក់សងស្ដេចក៏ចេញបញ្ជាអោយលក់ទាំងគាត់ទាំងប្រពន្ធទាំងកូនទាំងរបស់របរដែលគាត់មានដើម្បីយកប្រាក់មកសងបំណុល។ អ្នកបំរើនោះលុតជង្គង់ក្រាបទៀបព្រះបាទាស្ដេចទូលអង្វរថាៈ "សូមទ្រង់មេត្ដាអត់ឱនពន្យារពេលអោយទូលបង្គំផងទូលបង្គំនឹងសងព្រះអង្គគ្រប់ចំនួន" ។ ហើយដោយអាណិតគាត់ម្ចាស់របស់អ្នកបំរើនោះបានដោះលែងគាត់ហើយអភ័យទោសឱ្យគាត់នូវបំណុល។ ពេលអ្នកបំរើនោះចេញទៅគាត់បានជួបនឹងគូកនម្នាក់ដែលជំពាក់ប្រាក់គាត់មួយរយដួងហើយចាប់អ្នកនោះច្របាច់កទាំងពោលថាៈ "សងប្រាក់ទាំងអស់ដែលអ្នកជំពាក់ទៅ!" ។ អ្នកបំរើឯទៀតៗក៏លុតជង្គង់ចុះអង្វរថា "សុំអត់ឱនពន្យារពេលអោយគ្នាផងគ្នានឹងសងឯងវិញគ្រប់ចំនួន" ។ គាត់មិនព្រមទេហើយចេញទៅចាប់គាត់ដាក់គុករហូតដល់ជំពាក់បំណុលគេ។ អ្នកបំរើឯទៀតៗឃើញដូច្នោះទាស់ចិត្ដជាខ្លាំងគេយករឿងនេះទៅទូលស្ដេច។ ម្ចាស់ក៏ហៅអ្នកបម្រើនោះមកសួរថាៈ“ នែ servant អ្នកបម្រើអាក្រក់! ខ្ញុំបានលុបបំណុលទាំងអស់របស់អ្នកពីព្រោះអ្នកបានអង្វរខ្ញុំ។ ហើយតើអ្នកមិនមានសេចក្ដីមេត្តាករុណាដល់អ្នកបំរើឯទៀតៗដូចយើងបានអាណិតអាសូរអ្នកទេឬ?› ។ ស្ដេចទ្រង់ខ្ញាល់ក្រៃលែងក៏បញ្ជាអោយគេយកអ្នកនោះទៅធ្វើទារុណកម្មរហូតទាល់តែសងបំណុលទាំងអស់។ បើអ្នករាល់គ្នាមិនអត់ទោសអោយបងប្អូនដោយស្មោះអស់ពីចិត្ដទេនោះព្រះបិតារបស់ខ្ញុំដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខក៏នឹងធ្វើទារុណកម្មអ្នករាល់គ្នាដូច្នោះដែរ»។ (ម៉ាថាយ ១៨: ២៣-៣៥ អេស។ អេ។ អេស)

សូមកត់សម្គាល់នូវមូលហេតុដែលព្រះរាជាមិនអត់ទោសអោយអ្នកបំរើរបស់ព្រះអង្គ។ ដូចការបកប្រែរបស់ព្រះដែលមានចែងថា៖ «តើអ្នកមិនគួរធ្វើបាបអ្នកបំរើផ្សេងទៀតដូចមេត្តាករុណាទេឬ?

តើវាមិនត្រឹមត្រូវទេឬអីនៅពេលយើងគិតពីសេចក្តីមេត្តាករុណាយើងនឹងគិតពីស្ថានភាពតុលាការរឿងក្តីរបស់តុលាការដោយមានចៅក្រមកាត់ទោសលើទណ្ឌិតដែលត្រូវបានគេរកឃើញថាមានពិរុទ្ធពីបទឧក្រិដ្ឋមួយចំនួន? យើងគិតពីអ្នកទោសនោះបានអង្វរសុំសេចក្តីមេត្តាករុណាពីចៅក្រម។ ហើយប្រហែលជាប្រសិនបើចៅក្រមជាមនុស្សដែលមានចិត្តល្អគាត់នឹងមិនស្រួលក្នុងការកាត់ទោសទេ។

ប៉ុន្ដែយើងមិនត្រូវវិនិច្ឆ័យគ្នាទេមែនទេ? ដូច្នេះតើសេចក្ដីមេត្តាករុណាមានឥទ្ធិពលយ៉ាងដូចម្តេចរវាងយើង?

ដើម្បីឆ្លើយសំនួរនេះយើងត្រូវកំណត់ថាពាក្យ«មេត្តាករុណា»មានន័យដូចម្តេចនៅក្នុងបរិបទព្រះគម្ពីរមិនមែនអំពីរបៀបដែលយើងអាចប្រើវាក្នុងការនិយាយប្រចាំថ្ងៃទេ។

ភាសាហេព្រើរគឺជាភាសាគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មួយដែលវាគ្រប់គ្រងការបញ្ចេញមតិអរូបីឬអរូបីដោយប្រើនាមបេតុង។ ឧទាហរណ៍ក្បាលមនុស្សគឺជាវត្ថុដែលអាចមើលឃើញមានន័យថាវាអាចប៉ះបាន។ យើងនឹងហៅនាមដែលសំដៅទៅលើវត្ថុដែលអាចមើលឃើញដូចជាលលាដ៍ក្បាលមនុស្សដែលជានាមបេតុង។ បេតុងពីព្រោះវាមាននៅក្នុងរូបវ័ន្តដែលអាចប៉ះបាន។ ពេលខ្លះខ្ញុំឆ្ងល់ថាតើលលាដ៍ក្បាលរបស់មនុស្សខ្លះមិនត្រូវបានបំពេញដោយបេតុងទេប៉ុន្តែនោះគឺជាការពិភាក្សាសម្រាប់ថ្ងៃមួយទៀត។ ក្នុងករណីណាក៏ដោយខួរក្បាលរបស់យើង (នាមបេតុង) អាចកើតឡើងដោយការគិត។ គំនិតមួយមិនមានលក្ខណៈជាក់ស្តែងទេ។ វាមិនអាចប៉ះបានទេហើយវានៅតែមាន។ នៅក្នុងភាសារបស់យើងជារឿយៗមិនមានទំនាក់ទំនងរវាងនាមបេតុងនិងនាមអរូបីទេរវាងអ្វីមួយដែលអាចមើលឃើញច្បាស់និងអ្វីផ្សេងទៀតដែលជាអរូបី។ មិនមែនជាភាសាហេប្រឺទេ។ តើអ្នកនឹងភ្ញាក់ផ្អើលទេពេលដឹងថាថ្លើមត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាភាសាហេប្រឺទៅនឹងគំនិតអរូបីនៃធ្ងន់ហើយបន្ថែមទៀតចំពោះគំនិតនៃភាពរុងរឿង?

ថ្លើមគឺជាសរីរាង្គខាងក្នុងធំបំផុតនៃរាងកាយហេតុដូចនេះធ្ងន់ជាងគេ។ ដូច្នេះដើម្បីបង្ហាញពីគំនិតអរូបីនៃភាពធ្ងន់ភាសាហេព្រើរទាញចេញពីពាក្យដើមសម្រាប់ថ្លើម។ បន្ទាប់មកដើម្បីបង្ហាញពីគំនិតនៃ "ភាពរុងរឿង" វាទទួលបានពាក្យថ្មីពីឫសសម្រាប់ "ធ្ងន់" ។

នៅក្នុងវិធីដូចគ្នានេះដែរពាក្យហេប្រ៊ូ រ៉ាឆាម ដែលត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្ហាញពីគំនិតអរូបីនៃការអាណិតនិងសេចក្ដីមេត្ដាករុណាដែលកើតចេញពីពាក្យឫសសំដៅទៅលើផ្នែកខាងក្នុងស្បូនពោះវៀនពោះវៀន។

«សូមក្រឡេកមើលពីលើមេឃមកមើលពីទីជំរកនៃភាពបរិសុទ្ធនិងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គ។ តើសេចក្តីខ្នះខ្នែងនិងកម្លាំងរបស់អ្នកសំឡេងនៃពោះវៀននិងសេចក្ដីមេត្ដាករុណារបស់អ្នកចំពោះខ្ញុំនៅឯណា? តើពួកគេត្រូវបានឃាត់ឬ? (អេសាយ ៦៣:១៥ គីតិច)

នោះជាឧទាហរណ៍នៃភាពស្របគ្នារបស់ហេព្រើរដែលជាឧបករណ៍កំណាព្យមួយដែលគំនិតប៉ារ៉ាឡែលពីរគឺគំនិតដូចគ្នាត្រូវបានបង្ហាញជាមួយគ្នាគឺ“ សំឡេងនៃពោះវៀននិងសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់អ្នក វាបង្ហាញពីទំនាក់ទំនងរវាងអ្នកទាំងពីរ។

វាមិនមែនជារឿងចម្លែកទេ។ នៅពេលយើងឃើញឈុតឆាកនៃការរងទុក្ខវេទនារបស់មនុស្សយើងនឹងហៅពួកគេថាជា“ វង្វេងស្មារតី” ពីព្រោះយើងមានអារម្មណ៍ថាមាននៅក្នុងពោះវៀនរបស់យើង។ ពាក្យក្រិក splanchnizomai ដែលត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្ហាញពីការមានឬអារម្មណ៍អាណិតត្រូវបានដកចេញពី ស្ពៃក្តោប ដែលមានន័យថា“ ពោះវៀនឬផ្នែកខាងក្នុង” ។ ដូច្នេះពាក្យដែលគួរអោយអាណិតគឺទាក់ទងទៅនឹង“ អារម្មណ៍នៃការលួងលោម” ។ ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចវាគឺ "ដោយការអាណិតអាសូរ" ដែលត្រូវបានជំរុញឱ្យអភ័យទោសដល់បំណុល។ ដូច្នេះដំបូងមានការឆ្លើយតបចំពោះការរងទុក្ខរបស់អ្នកដទៃអារម្មណ៍អាណិតអាសូរប៉ុន្តែនោះគឺនៅជាប់នឹងអ្វីដែលគ្មានប្រយោជន៍ប្រសិនបើមិនបានតាមដានសកម្មភាពវិជ្ជមានមួយចំនួនដែលជាទង្វើនៃសេចក្តីមេត្តា។ ដូច្នេះការអាណិតគឺជាអារម្មណ៍ដែលយើងមានប៉ុន្តែសេចក្តីមេត្តាគឺជាសកម្មភាពដែលត្រូវបានជំរុញដោយការអាណិតអាសូរ។

អ្នកអាចចាំបាននៅក្នុងវីដេអូចុងក្រោយរបស់យើងដែលយើងបានដឹងថាគ្មានច្បាប់ប្រឆាំងនឹងផលផ្លែនៃវិញ្ញាណមានន័យថាវាគ្មានដែនកំណត់ថាតើយើងអាចមានគុណសម្បត្ដិទាំង ៩ នោះទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយសេចក្ដីមេត្ដាករុណាមិនមែនជាផលផ្លែនៃវិញ្ញាណទេ។ ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចសេចក្ដីមេត្ដាករុណារបស់ស្ដេចត្រូវបានកំណត់ដោយសេចក្ដីមេត្ដាករុណាដែលអ្នកបំរើរបស់គាត់បានបង្ហាញដល់ខ្ញុំបម្រើឯទៀត។ នៅពេលដែលគាត់មិនបានបង្ហាញសេចក្តីមេត្តាករុណាដើម្បីបន្ធូរបន្ថយទុក្ខវេទនារបស់អ្នកដទៃនោះស្តេចក៏ធ្វើដូចគ្នាដែរ។

តើអ្នកគិតថាព្រះមហាក្សត្រក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនោះតំណាងនរណា? វាកាន់តែច្បាស់នៅពេលដែលអ្នកពិចារណាបំណុលដែលទាសករជំពាក់ស្តេច: ប្រាក់ដប់ម៉ឺន។ ជាលុយបុរាណវាមានដល់ទៅហុកសិបលានឌីណារី។ ប្រាក់ឌីណារីគឺជាកាក់មួយដែលត្រូវបានប្រើដើម្បីបង់ថ្លៃឈ្នួលកម្មករម្នាក់សម្រាប់ធ្វើការ ១២ ថ្ងៃ។ មួយឌីណារីសម្រាប់ការងារមួយថ្ងៃ។ ហុកសិបលានឌីណារីនឹងទិញអ្នកនូវហុកសិបលានថ្ងៃនៃការងារដែលមានកម្លាំងពលកម្មប្រហែលពីរសែនឆ្នាំ។ ដោយសារបុរសបាននៅលើផែនដីអស់រយៈពេលប្រហែលជា ៧០០០ ឆ្នាំមកហើយវាគឺជាប្រាក់ដ៏គួរឱ្យអស់សំណើច។ គ្មានស្ដេចណាម្នាក់ដែលនឹង ឲ្យ ខ្ញុំបម្រើត្រឹមតែជាតារាសាស្ត្របែបនោះទេ។ ព្រះយេស៊ូកំពុងប្រើការប្រៀបធៀបដ៏ខ្លាំងដើម្បីជំរុញសេចក្តីពិតគ្រឹះ។ អ្វីដែលអ្នកនិងខ្ញុំជំពាក់ស្តេចគឺមានន័យថាយើងជំពាក់ព្រះច្រើនជាងយើងសង្ឃឹមថានឹងចំណាយទោះបីយើងរស់នៅបានពីររយពាន់ឆ្នាំក៏ដោយ។ មធ្យោបាយតែមួយគត់ដែលយើងអាចដោះបំណុលបានគឺត្រូវអត់ទោសឱ្យ។

បំណុលរបស់យើងគឺជាអំពើបាបដែលយើងបានទទួលពីអ័ដាមហើយយើងមិនអាចរំដោះខ្លួនពីបាបនោះបានទេយើងត្រូវតែអត់ទោសអោយ។ ប៉ុន្តែហេតុអ្វីបានជាព្រះនឹងអភ័យទោសឱ្យយើងពីអំពើបាបរបស់យើង? រឿងប្រៀបប្រដូចបង្ហាញថាយើងត្រូវតែមានចិត្ដមេត្ដាករុណា។

យ៉ាកុប ២:១៣ ឆ្លើយសំណួរនេះ។ គាត់​និយាយ:

«ដ្បិតការវិនិច្ឆ័យគ្មានសេចក្តីមេត្តាករុណាដល់អ្នកណាដែលមិនមានមេត្តាករុណាទេ។ មេត្តាករុណាទទួលជ័យជំនះលើការវិនិច្ឆ័យ។ នោះមកពីភាសាអង់គ្លេសស្តង់ដារអង់គ្លេស។ សេចក្ដីបកប្រែការរស់នៅថ្មីអានថា“ នឹងគ្មានសេចក្តីមេត្តាករុណាចំពោះអ្នកដែលមិនបានបង្ហាញសេចក្តីមេត្តាករុណាដល់អ្នកដទៃឡើយ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកមានមេត្តាករុណាព្រះជាម្ចាស់នឹងមានព្រះហឫទ័យមេត្ដាករុណានៅពេលព្រះអង្គវិនិច្ឆ័យទោសអ្នក»។

ដើម្បីបង្ហាញពីដំណើរការនេះព្រះយេស៊ូប្រើពាក្យដែលទាក់ទងនឹងគណនេយ្យ។

ចូរប្រយ័ត្នកុំប្រព្រឹត្ដសេចក្ដីសុចរិតរបស់អ្នកនៅចំពោះមុខមនុស្សដើម្បី ឲ្យ គេសង្កេតមើលពួកគេ។ បើមិនដូច្នោះទេអ្នករាល់គ្នាមិនទទួលរង្វាន់អ្វីពីព្រះបិតារបស់អ្នកដែលគង់នៅស្ថានបរមសុខទេ។ ពេលណាអ្នកធ្វើទានដល់ជនក្រីក្រកុំផ្លុំត្រែពីមុខអ្នកដូចមនុស្សមានពុតតែងធ្វើនៅក្នុងសាលាប្រជុំនិងនៅតាមដងផ្លូវដើម្បីអោយមនុស្សម្នាកោតសរសើរនោះឡើយ។ ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាអ្នកទាំងនោះបានទទួលរង្វាន់របស់គេហើយ។ រីឯអ្នកវិញកាលណាអ្នកធ្វើទានដោយដៃកុំអោយដៃឆ្វេងដឹងថាសិទ្ធិដែលអ្នកធ្វើនោះធ្វើអោយអំណោយទាននៃសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់អ្នកនៅស្ងាត់កំបាំងឡើយ។ ព្រះបិតារបស់អ្នកដែលទតឃើញនៅក្នុងទីស្ងាត់កំបាំងទ្រង់នឹងតបស្នងអ្នកវិញ។ (ម៉ាថាយ ៦: ១-៤ សេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មី)

នៅសម័យព្រះយេស៊ូបុរសអ្នកមានម្នាក់អាចជួលជណ្តើរ ឲ្យ ដើរនៅពីមុខគាត់នៅពេលដែលគាត់យកតង្វាយអំណោយមកព្រះវិហារ។ មនុស្សម្នានឹងលឺសំលេងហើយចេញពីផ្ទះរបស់ពួកគេដើម្បីមើលឃើញពីអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងដើម្បីមើលឃើញគាត់កំពុងជិះហើយពួកគេនឹងគិតថាគាត់ជាបុរសអស្ចារ្យនិងសប្បុរស។ ព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលថាអ្នកដែលបានទទួលប្រាក់ខែគ្រប់គ្រាន់។ នោះមានន័យថាគ្មានអ្វីដែលជំពាក់ពួកគេទៀតទេ។ គាត់ព្រមានយើងកុំ ឲ្យ ស្វែងរកការបង់ប្រាក់បែបនេះសម្រាប់អំណោយនៃសេចក្តីមេត្តារបស់យើង។

នៅពេលយើងឃើញនរណាម្នាក់ដែលកំពុងត្រូវការនិងមានអារម្មណ៍ពីការរងទុក្ខរបស់ពួកគេហើយបន្ទាប់មកត្រូវបានជំរុញឱ្យធ្វើសកម្មភាពជំនួសពួកគេនោះយើងកំពុងសំដែងសេចក្តីមេត្តា។ ប្រសិនបើយើងធ្វើបែបនេះដើម្បីទទួលបានភាពរុងរឿងសម្រាប់ខ្លួនយើងនោះអ្នកដែលសរសើរយើងចំពោះភាពមនុស្សធម៌របស់យើងនឹងត្រូវចំណាយ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយប្រសិនបើយើងធ្វើវាដោយសម្ងាត់មិនស្វែងរកការលើកតម្កើងពីមនុស្សទេតែដោយសារសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្សគ្នីគ្នារបស់យើងនោះព្រះដែលមើលដោយអាថ៌កំបាំងនឹងត្រូវកត់សម្គាល់។ វាដូចជាមានសៀវភៅមួយនៅលើមេឃហើយព្រះកំពុងបង្កើតគណនេយ្យចូលក្នុងនោះ។ នៅទីបំផុតនៅថ្ងៃវិនិច្ឆ័យរបស់យើងបំណុលនោះនឹងមកដល់។ ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងនឹងសងយើង។ ព្រះជាម្ចាស់នឹងតបស្នងសងគុណចំពោះអំពើដែលយើងមានដោយមេត្តាករុណាដល់យើង។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាយ៉ាកុបនិយាយថា“ សេចក្តីមេត្តាករុណាជ័យជំនះលើការជំនុំជំរះ” ។ ត្រូវហើយយើងមានទោសពីអំពើបាបហើយយើងសមនឹងទទួលមរណភាពប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់នឹងអត់ទោសអោយបំណុលរបស់យើងចំនួនហុកសិបលានឌីណារី (10,000 រៀល) ហើយដោះលែងយើងពីសេចក្តីស្លាប់។

ការយល់អំពីរឿងនេះនឹងជួយយើងឱ្យយល់ពីរឿងប្រៀបប្រដូចដ៏ចម្រូងចម្រាសនៃចៀមនិងពពែ។ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាប្រើពាក្យប្រៀបប្រដូចនោះខុសទាំងអស់។ នៅក្នុងវីដេអូនាពេលថ្មីៗនេះសមាជិកគណៈអភិបាលលោកខេវិនឃុកជុនបានពន្យល់ថាមូលហេតុដែលមនុស្សនឹងត្រូវស្លាប់នៅហាម៉ាគេដូនគឺដោយសារពួកគេមិនបានប្រព្រឹត្ដចំពោះសមាជិកដែលបានត្រូវរើសតាំងរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដោយមេត្ដាករុណា។ មានស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាប្រមាណ ២០.០០០ នាក់ដែលអះអាងថាបានត្រូវចាក់ប្រេងតាំងមានន័យថាមនុស្ស ៨ ពាន់លាននាក់នឹងត្រូវស្លាប់នៅអើម៉ាគេដូនពីព្រោះពួកគេមិនបានរកទីតាំងមួយក្នុងចំណោម ២០.០០០ នាក់ហើយធ្វើអ្វីដែលល្អសំរាប់ពួកគេ។ តើយើងពិតជាជឿទេថាកូនក្រមុំដែលមានអាយុប្រហែលជា ១៣ ឆ្នាំនៅអាស៊ីនឹងស្លាប់ជារៀងរហូតពីព្រោះនាងមិនដែលបានជួបស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាទេសូម្បីតែម្នាក់ដែលអះអាងថាបានត្រូវចាក់ប្រេងតាំង? នៅពេលការបកស្រាយដ៏ល្ងង់ខ្លៅទៅនេះបានកើតឡើងនៅទីនោះជាមួយនឹងគោលលទ្ធិជំនាន់ជាន់គ្នាដែលឆ្កួត ៗ ។

គិតអំពីរឿងនេះមួយភ្លែត៖ នៅយ៉ូហាន ១៦:១៣ ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់សិស្សរបស់ទ្រង់ថាវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹង«នាំគេទៅរកសេចក្តីពិតទាំងអស់»។ គាត់ក៏និយាយផងដែរនៅម៉ាថាយ ១២: ៤៣-៤៥ ថានៅពេលវិញ្ញាណមិននៅក្នុងមនុស្សផ្ទះរបស់គាត់នៅទទេហើយមិនយូរប៉ុន្មានវិញ្ញាណអាក្រក់ ៧ នឹងកាន់កាប់វាហើយស្ថានភាពរបស់គាត់នឹងកាន់តែអាក្រក់ជាងមុន។ បន្ទាប់មកសាវ័កប៉ូលប្រាប់យើងនៅកូរិនថូសទី ២ ១១: ១៣-១៥ ថានឹងមានអ្នកបម្រើដែលធ្វើពុតជាមនុស្សសុចរិតតែពិតជាត្រូវបានដឹកនាំដោយវិញ្ញាណរបស់សាតាំង។

ដូច្នេះតើអ្នកគិតថាមានស្មារតីមួយណាដែលដឹកនាំគណៈអភិបាល? តើវាជាសកម្មពលបរិសុទ្ធកំពុងដឹកនាំពួកគេ ឲ្យ «គ្រប់ទាំងសេចក្ដីពិត»ឬតើវាជាវិញ្ញាណអាក្រក់មួយទៀតដែលជាវិញ្ញាណអាក្រក់ដែលធ្វើឱ្យពួកគេមានការបកស្រាយដ៏ល្ងីល្ងើនិងខ្លី?

គណៈអភិបាលត្រូវរវល់នឹងពេលវេលានៃរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីចៀមនិងពពែ។ នេះក៏ព្រោះតែពួកគេពឹងផ្អែកលើទ្រឹស្ដី Adventist ថ្ងៃចុងក្រោយដើម្បីរក្សាភាពបន្ទាន់ក្នុងហ្វូងសត្វដែលធ្វើឱ្យពួកគេងាយនិងងាយគ្រប់គ្រង។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងយល់ពីតម្លៃរបស់វាចំពោះយើងម្នាក់ៗយើងត្រូវឈប់បារម្ភអំពីពេលណាដែលវានឹងត្រូវអនុវត្តហើយចាប់ផ្តើមព្រួយបារម្ភអំពីរបៀបនិងអ្នកណាដែលវាត្រូវអនុវត្ត។

ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីសត្វចៀមនិងពពែហេតុអ្វីបានជាចៀមទទួលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចហើយហេតុអ្វីបានជាសត្វពពែទៅរកសេចក្តីវិនាសអស់កល្បជានិច្ច? វាគឺអំពីសេចក្ដីមេត្ដាករុណា! ក្រុមមួយប្រព្រឹត្តដោយមេត្តាករុណាហើយក្រុមមួយទៀតមិនបង្ហាញសេចក្តីមេត្តា។ ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចព្រះយេស៊ូរៀបរាប់អំពីសេចក្ដីមេត្ដាករុណា ៦ យ៉ាង។

1. អាហារសំរាប់អ្នកស្រេកឃ្លាន
2. ទឹកសំរាប់អ្នកស្រេកទឹក
3. បដិសណ្ឋារកិច្ចសម្រាប់ជនចម្លែក,
4. សម្លៀកបំពាក់សម្រាប់អាក្រាត,
5. មើលថែអ្នកជម្ងឺ
6. គាំទ្រអ្នកទោស។

ក្នុងករណីនីមួយៗចៀមត្រូវបានរំជួលចិត្តដោយការរងទុក្ខរបស់អ្នកដទៃហើយបានធ្វើអ្វីមួយដើម្បីកាត់បន្ថយការឈឺចាប់នោះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយពពែមិនបានធ្វើអ្វីសោះដើម្បីជួយហើយមិនមានមេត្តាទេ។ ពួកគេមិនត្រូវបានរំខានដោយការរងទុក្ខរបស់អ្នកដទៃឡើយ។ ប្រហែលជាពួកគេវិនិច្ឆ័យអ្នកដទៃ។ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកឃ្លាននិងស្រេកទឹក? តើអ្នកមិនបានផ្គត់ផ្គង់ខ្លួនឯងទេឬ? ហេតុអ្វីបានជាអ្នកគ្មានសម្លៀកបំពាក់និងលំនៅដ្ឋាន? តើអ្នកបានធ្វើការសម្រេចចិត្តក្នុងជីវិតមិនល្អដែលធ្វើឱ្យអ្នករញ៉េរញ៉ៃទេ? ហេតុអ្វីបានជាអ្នកឈឺ? តើអ្នកមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះខ្លួនឯងទេឬតើព្រះដាក់ទណ្ឌកម្មអ្នកមែនទេ? ហេតុអ្វីបានជាអ្នកនៅក្នុងគុក? អ្នកត្រូវតែទទួលបានអ្វីដែលអ្នកសមនឹងទទួល។

អ្នកឃើញទេការវិនិច្ឆ័យមានជាប់ទាក់ទងទាំងអស់។ តើអ្នកចាំពីពេលវេលាដែលមនុស្សខ្វាក់បានស្រែករកព្រះយេស៊ូវ ឲ្យ បានជាទេ? ហេតុអ្វីបានជាហ្វូងមនុស្សប្រាប់ពួកគេឱ្យបិទទ្វារ?

ហើយមើល! មានមនុស្សខ្វាក់ពីរនាក់អង្គុយនៅក្បែរផ្លូវពេល heard ថាព្រះយេស៊ូយាងមកក៏ស្រែកឡើងថា៖ «ឱព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរាជវង្សព្រះបាទដាវីឌអើយ! សូមអាណិតមេត្ដាយើងខ្ញុំផង! »។ ប៉ុន្តែហ្វូងមនុស្សយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ប្រាប់ពួកគេឱ្យនៅស្ងៀម; ប៉ុន្តែពួកគេស្រែកកាន់តែខ្លាំងឡើង ៗ ថា៖ «ឱព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរាជវង្សព្រះបាទដាវីឌអើយ! សូមអាណិតមេត្ដាយើងខ្ញុំផង! »។ ព្រះ ‌ យេស៊ូក៏ឈប់ហើយហៅគេមកសួរថា៖ «តើអ្នកចង់ ឲ្យ ខ្ញុំធ្វើអ្វីដល់អ្នក? »។ គេទូលព្រះអង្គថា៖ «បពិត្រព្រះអម្ចាស់! សូមប្រោសអោយភ្នែកយើងខ្ញុំបានភ្លឺផង»។ ព្រះយេស៊ូមានព្រះហឫទ័យអាណិតអាសូរអ្នកទាំងនោះពន់ពេកណាស់ព្រះអង្គក៏ពាល់ភ្នែកគេ។ រំពេចនោះគេមើលឃើញភ្លាមហើយដើរតាមព្រះយេស៊ូទៅ។ (ម៉ាថាយ ២០: ៣០-៣៤ អិន។ អេ។ ធី។ )

ហេតុអ្វីបានជាមនុស្សខ្វាក់ស្រែករកការអាណិតអាសូរ? ពីព្រោះពួកគេបានយល់ពីអត្ថន័យនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណាហើយចង់អោយការរងទុក្ខរបស់ពួកគេត្រូវបញ្ចប់។ ហើយហេតុអ្វីបានជាហ្វូងមនុស្សប្រាប់ពួកគេឱ្យនៅស្ងៀម? ពីព្រោះហ្វូងមនុស្សបានវិនិច្ឆ័យពួកគេថាមិនសក្តិសម។ ហ្វូងមនុស្សមិនអាណិតពួកគេទេ។ ហើយមូលហេតុដែលពួកគេមិនអាណិតនោះគឺដោយសារតែពួកគេត្រូវបានគេបង្រៀនថាប្រសិនបើអ្នកពិការភ្នែកខ្វាក់ឬថ្លង់អ្នកបានធ្វើបាបហើយព្រះកំពុងដាក់ទណ្ឌកម្មអ្នក។ ពួកគេកំពុងវិនិច្ឆ័យពួកគេថាមិនសក្តិសមនិងដកហូតសេចក្ដីមេត្ដាករុណាពីមនុស្សធម្មតាអារម្មណ៍និងហេតុដូច្នេះហើយគ្មានការជំរុញទឹកចិត្តដើម្បីប្រព្រឹត្ដដោយមេត្តាករុណាទេ។ ផ្ទុយទៅវិញព្រះយេស៊ូមានព្រះហឫទ័យអាណិតអាសូរពួកគេហើយការអាណិតនោះបានជំរុញចិត្ដគាត់ ឲ្យ ប្រព្រឹត្ដដោយសេចក្ដីមេត្ដាករុណា។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយគាត់អាចធ្វើនូវសេចក្តីមេត្តាព្រោះគាត់មានអំណាចរបស់ព្រះដើម្បីធ្វើវាដូច្នេះពួកគេបានមើលឃើញវិញ។

ពេលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាលះបង់បុគ្គលណាម្នាក់ដែលបានចាកចេញពីអង្គការរបស់ពួកគេពួកគេកំពុងតែធ្វើដូចជនជាតិយូដាបានធ្វើចំពោះបុរសខ្វាក់ទាំងនោះដែរ។ ពួកគេកំពុងវិនិច្ឆ័យពួកគេថាមិនសមនឹងការអាណិតអាសូរណាមួយនៃការមានទោសពីអំពើបាបនិងត្រូវបានកាត់ទោសដោយព្រះ។ ហេតុដូច្នេះហើយនៅពេលនរណាម្នាក់ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបែបនេះត្រូវការជំនួយដូចជាអ្នករងគ្រោះដោយការរំលោភបំពានដើម្បីស្វែងរកយុត្តិធម៌នោះស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបដិសេធ។ ពួកគេមិនអាចប្រព្រឹត្ដដោយមេត្ដាករុណាបានទេ។ ពួកគេមិនអាចកាត់បន្ថយទុក្ខវេទនារបស់អ្នកដទៃបានទេពីព្រោះពួកគេត្រូវបានបង្រៀនឱ្យវិនិច្ឆ័យនិងថ្កោលទោស។

បញ្ហាគឺថាយើងមិនដឹងថាអ្នកណាជាបងប្អូនរបស់ព្រះយេស៊ូទេ។ តើព្រះយេហូវ៉ានឹងវិនិច្ឆ័យអ្នកណាដែលសមទទួលយកជាកូនម្នាក់របស់គាត់? យើងមិនអាចដឹងបានទេ។ នោះគឺជាចំណុចនៃរឿងប្រៀបប្រដូច។ នៅពេលចៀមទទួលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចហើយពពែត្រូវបានគេថ្កោលទោសចំពោះការបំផ្លាញអស់កល្បនោះក្រុមទាំងពីរសួរថា“ ប៉ុន្តែព្រះអម្ចាស់អើយតើពេលណាដែលយើងបានឃើញអ្នកស្រេកឃ្លានគ្មានផ្ទះសម្បែងអាក្រាតឈឺឬជាប់គុក?

អ្នកដែលបង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាករុណាធ្វើដូច្នេះដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់មិនមែនដោយសារពួកគេរំពឹងថានឹងទទួលបានអ្វីមួយទេ។ ពួកគេមិនដឹងថាការប្រព្រឹត្ដរបស់ពួកគេស្មើនឹងការបង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាករុណាចំពោះព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទខ្លួនឯងទេ។ ហើយអ្នកដែលបដិសេធការប្រព្រឹត្ដដោយសេចក្ដីមេត្ដាករុណាពេលដែលពួកគេមានសមត្ថភាពធ្វើអំពើល្អពួកគេមិនបានដឹងថាពួកគេបានរារាំងទង្វើដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ពីព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទខ្លួនឯងនោះទេ។

ប្រសិនបើអ្នកនៅតែព្រួយបារម្ភអំពីពេលវេលានៃរឿងប្រៀបប្រដូចនៃចៀមនិងពពែសូមក្រឡេកមើលវាតាមទស្សនៈផ្ទាល់ខ្លួន។ តើពេលណាជាថ្ងៃវិនិច្ឆ័យរបស់អ្នក? តើមែនទេ? ប្រសិនបើអ្នកត្រូវស្លាប់នៅថ្ងៃស្អែកតើគណនីរបស់អ្នកមើលទៅដូចនៅក្នុងសៀវភៅរបស់ព្រះដែរឬទេ? តើអ្នកនឹងក្លាយជាចៀមដែលមានគណនេយ្យដ៏ធំមួយរឺក៏សៀវភៅរបស់អ្នកអានថា“ បង់ថ្លៃពេញ” ។ គ្មានអ្វីជំពាក់ទេ។

គិត​អំពី​វា។

មុនពេលយើងបិទវាមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ដែលយើងយល់ពីអត្ថន័យរបស់វាដែលថាសេចក្ដីមេត្ដាករុណាមិនមែនជាផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណទេ។ មិនមានកំណត់លើផលផ្លែទាំង ៩ នៃព្រះវិញ្ញាណទេប៉ុន្តែសេចក្ដីមេត្ដាករុណាមិនត្រូវបានកត់ទុកនៅទីនោះទេ។ ដូច្នេះមានការអនុវត្តចំពោះសេចក្តីមេត្តា។ ដូចការអភ័យទោសដែរសេចក្តីមេត្តាករុណាគឺជាអ្វីដែលត្រូវវាស់វែង។ មានគុណសម្បត្ដិសំខាន់ៗចំនួនបួនរបស់ព្រះដែលយើងរាល់គ្នាត្រូវបានបង្កើតឡើងតាមរូបអង្គទ្រង់។ គុណសម្បត្ដិទាំងនោះគឺសេចក្ដីស្រឡាញ់យុត្ដិធម៌ប្រាជ្ញានិងអំណាច។ នេះគឺជាតុល្យភាពនៃគុណសម្បត្ដិទាំងបួនដែលបង្កើតនូវសេចក្តីមេត្តា។

ខ្ញុំសូមពន្យល់វាតាមវិធីនេះ។ នេះជារូបភាពពណ៌ដូចដែលអ្នកបានឃើញនៅក្នុងទស្សនាវដ្តីណាមួយ។ ពណ៌ទាំងអស់នៃរូបភាពនេះគឺជាលទ្ធផលនៃការបញ្ចូលគ្នានៃទឹកថ្នាំពណ៌បួនផ្សេងគ្នា។ មានពណ៌លឿងស្វាយខ្ចីនិងខ្មៅ។ បញ្ចូលគ្នាបានត្រឹមត្រូវពួកគេអាចបង្ហាញពណ៌ណាមួយដែលភ្នែករបស់មនុស្សអាចរកឃើញ។

ស្រដៀងគ្នានេះដែរទង្វើនៃសេចក្តីមេត្តាករុណាគឺជាការលាយបញ្ចូលគ្នានៃគុណសម្បត្ដិសំខាន់ៗបួនរបស់ព្រះនៅក្នុងខ្លួនយើងម្នាក់ៗ។ ជាឧទាហរណ៍ការប្រព្រឹត្ដដោយសេចក្ដីមេត្ដាករុណា តម្រូវឲ្យ យើងប្រើអំណាចរបស់យើង។ អំណាចរបស់យើងមិនថាជាហិរញ្ញវត្ថុរូបវន្តឬបញ្ញាអនុញ្ញាតឱ្យយើងផ្តល់មធ្យោបាយដើម្បីកាត់បន្ថយឬបំបាត់ការរងទុក្ខរបស់អ្នកដទៃ។

ប៉ុន្តែការមានអំណាចដើម្បីធ្វើសកម្មភាពគឺគ្មានន័យទេប្រសិនបើយើងមិនធ្វើអ្វីទាំងអស់។ តើអ្វីជំរុញយើងឱ្យប្រើអំណាចរបស់យើង? ស្នេហា។ ស្រឡាញ់ព្រះនិងស្រឡាញ់មនុស្សគ្នីគ្នារបស់យើង។

ហើយស្នេហាតែងតែស្វែងរកផលប្រយោជន៍ល្អបំផុតពីអ្នកដទៃ។ ឧទាហរណ៍ប្រសិនបើយើងដឹងថានរណាម្នាក់ជាអ្នកសេពគ្រឿងស្រវឹងឬអ្នកញៀនគ្រឿងញៀនការ ឲ្យ លុយពួកគេហាក់ដូចជាអំពើមេត្តារហូតដល់យើងដឹងថាពួកគេបានប្រើអំណោយរបស់យើងដើម្បីញៀននឹងការញៀន។ វាជាការខុសក្នុងការគាំទ្រអំពើបាបដូច្នេះគុណភាពនៃការដឹងពីអ្វីដែលត្រូវពីអ្វីដែលខុសឥឡូវនេះត្រូវបានគេចាប់ផ្តើមអនុវត្តហើយ។

ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកតើយើងអាចជួយនរណាម្នាក់តាមរបៀបមួយដែលធ្វើអោយស្ថានភាពរបស់ពួកគេប្រសើរឡើងជាជាងធ្វើអោយវាកាន់តែអាក្រក់ទៅ ៗ ។ នោះហើយជាកន្លែងដែលប្រាជ្ញាចូលមកលេង។ ការប្រព្រឹត្ដដោយសេចក្ដីមេត្ដាករុណាគឺជាការបង្ហាញនូវអំណាចរបស់យើងដែលជំរុញដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់គ្រប់គ្រងដោយយុត្ដិធម៌និងដឹកនាំដោយប្រាជ្ញា។

យើងទាំងអស់គ្នាចង់បានសង្រ្គោះ។ យើងទាំងអស់គ្នាចង់បានការសង្គ្រោះនិងសេរីភាពពីទុក្ខវេទនាដែលជាផ្នែកមួយនៃជីវិតនៅក្នុងរបបលោកីយ៍ដ៏អាក្រក់នេះ។ យើងទាំងអស់គ្នានឹងប្រឈមមុខនឹងការវិនិច្ឆ័យប៉ុន្តែយើងអាចទទួលបានជ័យជំនះលើការជំនុំជំរះមិនល្អប្រសិនបើយើងបង្កើតគណនីនៅលើមេឃនៃការប្រព្រឹត្ដដោយមេត្តាករុណា។

ដើម្បីបញ្ចប់យើងនឹងអានពាក្យរបស់ប៉ូលគាត់ប្រាប់យើងថា៖

«កុំច្រឡំឡើយព្រះមិនត្រូវគេចំអកឡើយ។ ចំពោះអ្វីដែលមនុស្សម្នាក់សាបព្រោះនោះគាត់នឹងច្រូតបានផលហើយបន្ទាប់មកគាត់បន្ថែមថា«ដូច្នេះដរាបណាយើងមានឱកាសយើងត្រូវធ្វើអ្វីដែលល្អដល់មនុស្សទាំងអស់ជាពិសេសចំពោះអ្នកដែលពាក់ព័ន្ធនឹងយើង។ ។ (កាឡាទី ៦: ៧, ១០ អិន។ អិល។ ធី។ )

សូមអរគុណចំពោះពេលវេលានិងការគាំទ្ររបស់អ្នក។

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។