Sub anno elapso Apollo et in natura Iesu seriem articulorum facere decrevi. Sententiae nostrae eo tempore de quibusdam elementis elementis in intellegendo tam ipsius naturae quam eius munere deflexerunt. Faciunt adhuc, sed minus.
Nesciebamus nos tum verum scopum negotii quod inivimus, quocirca menses longae morae in hoc primo articulo exeundi capiendae sunt. Latitudo, longitudo, altitudo et profunditas Christi secunda est in complexione solius Dei ipsius Domini. Nostri nisus nonnisi superficiem scalpere possunt. Nihil tamen melius quam conetur cognoscere Dominum nostrum, quia licet ipsum Deum cognoscere possimus.
Quod tempus permittit, Apollo etiam operam suam conferet in ea re, quam, certe, uberem multae disputationi praebebit.
Nemini putet rudibus his conatibus quaerimus ut cogitationes nostras ad doctrinam instituamus. Non est nostrum. Nos a religionis Pharisaicae orthodoxiae strato liberati, ad eam redire non animum habemus, nec alios ab ea coarctare cupimus. Hoc est dicere non accipimus unam veritatem et unam tantum veritatem. Per definitionem non possunt esse duo vel plura vera. Neque suggerimus intellectum veritatis non esse vitalis. Si gratiam inueniamus cum Patre nostro, ueritatem amemus et quaeramus eam, quia Dominus quaerit ueros cultores, qui eum in spiritu et ueritate adorabunt. (John 4: 23)
Videtur quod aliquid sit in natura nostra quod appetit approbationem parentum, et specialiter patrem. Nam puer orbatus in nativitate, ejus desiderium perpetuum est cognoscendi quales fuerunt parentes ejus. Omnes pupilli eramus, donec Deus vocaret nos per Christum ut filii eius fierem. Nunc omnia quae possumus de Patre nostro volumus cognoscere et viam perficiendi quae est cognoscendi Filium, quia « qui vidit me [Iesus]] vidit Patrem ». John 14:9; Hebrews 1:3
Dissimilis antiquis Hebraeis Occidentis rebus chronologicis accedere placet. Conveniens ergo videtur ut a Iesu originem incipiamus.[ego]

logos

Priusquam aggrediamur, aliud intelligere debemus. Cum Dei Filium ut Iesum soleamus referre, hoc nomen solum exiguum temporis habuit. Si opiniones scientiarum credenda sunt, mundus tam minimum XV miliardis annorum est. Filius Dei appellatus est Iesus bis15 annos — merum oculi ictu. Si accurate ergo de ipso originis loco referendo, alio nomine utendum est. Iucundum est quod solum cum biblia completa sunt, hoc nomen homines appellaverunt. Ioannes Apostolus commemorare inspiratus est ad Io.

In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum. (Joh. i. 1).

et induitur veste exteriore infecta sanguine, et est nomen verbi Dei. (Re 19:13).

In publicationibus nostris aequivocamus et hoc "nomen" dicimus.vel fortasse titulus) " ad Jesum datum.[II] Quod hic non fiat. Ioannes clare affirmat hoc nomen esse « in principio ». Utique non graece loquimur, et translatio latina nos relinquit phrasin, "Verbum Dei", vel, ut Ioannes abbreviat, apud Ioannem 1, "Verbum". Nostris recentioribus Occidentis questae hoc titulo similior quam nomen adhuc videtur. Nobis nomen est pittacium et titulus titulum designat. "Praeses Obama" narrat humanum exitum per monitorem Obamae praesidem esse. Possumus dicere, "Obama dixit ...", sed non diceremus, "Praeses dixit ..." Sed volumus dicere, "quod Praeses dixit…”. Plane titulum. "Praeses" est id quod "Obama" factus est. Praeses iam est, sed unus dies non erit. Semper erit "Obama". Priusquam nomen Iesu assumeret, « Verbum Dei erat ». Ex eo quod Ioannes refert, adhuc est, et ipse erit cum revertitur. Nomen eius est, et mens Hebraea, nomen personam definiit - totam eius indolem.
Gravis est nobis id adipisci sentio; ut in tuo hodierno mentis studio innitatur quod nomen praecesserit articulum definitum, cum de homine applicatum esse non potest nisi titulus vel determinatio esse. Quod ut facias, propono vetustissimam Anglorum oratorum traditionem. Linguam alienam furamur. Cur non? Res ipsa nobis bona pro saeculis permansit et locupletissimum cuiuslibet linguae in terris vocabularium nobis dedit.
In Graeco, verbum, est ho logos. Articulum definitum omittamus, italici qui linguam alienam transliterationem identificant, capitaliter prout volumus quodlibet aliud nomen, eique simpliciter nomine "Logos" referimus. Grammatice, hoc licebit nobis sententias condere, quae eum suo nomine describere cogunt, ut nos parum mentis adgrediamur singulis diebus, ut nosmet ipsos admoneamus, non titulum. Tarde conabimur Hebraeae questae assequi quae efficiet ut nomen suum cum omnibus, cum fuit, sit, nobis adaequare possit. (Ad analysin, quam ob causam hoc nomen Iesu non solum proprium sed singulare sit, thema vide, "Secundum Johannem Quid est verbum?")[III]

Revelata fuit Logos Judaeis in Temporibus Pre-christianis?

Nihil propriae Scripturae Hebraeae dicunt de Filio Dei, Logos; sed est admonitus in Ps. 2:7

". . Referam ad decretum Jehovae; dixit ad me filius meus es tu ego hodie genui te ego hodie genui te.

Sed quis suspicari poterit veram Logon naturam ex uno illo loco? Facile ratiocinari potest hanc propheticam propheticam prophetiam solummodo in speciali homine filiorum Adami electo demonstrasse. Denique Judaei Deum patrem aliquo modo posuerunt. (John 8: 41) Patet etiam quod sciebant Adamum esse Filium Dei. Exspectaverunt Messiam venturum et liberandum eos, sed viderunt eum magis sicut alium Moysen vel Eliam. Messiae veritas, cum ipse manifestatus est, longe fuit ultra omnium phantasmatum mentium. Usque adeo ut paulatim vera ejus natura patefacta sit. Quaedam vero mirabilia de eo tantum a Ioanne apostolo revelata sunt post eius resurrectionem annos LXX. Hoc satis intelligibile est, quod cum Iesus Iudaeos lumen verae originis dare conaretur, pro blasphemo sumentes eum occidere conabantur.

Sapientia Personified

Quidam suggesserunt Proverbs 8: 22-31 Logos significat personam sapientiae. Causa fieri potest ut cum sapientia definita sit practica cognitionis.[Iv] Est scientia applicata, scientia in actu. Dominus omnibus scientiam. Ea re applicavit ac universum — spiritale ac materiale — exstitit. Quod, Proverbs 8: 22-31 sensum facit, etiam si simpliciter consideretur personificatio sapientiae ut artifex metaphoricus. Rursum, si Logos in his versibus repraesentatur ut « per quem et per quem » facta sunt omnia, personam tamen ei, ut Dei Sapientia, convenit. (Col 1: 16) Ipse est sapientia, quia per ipsum solum applicata est scientia Dei, et omnia facta sunt. Sine dubio, creatio universi considerari debet ut maxima applicatio cognitionis semper. Attamen sine omni dubitatione probari non potest hos versus Logos ut Sapientia Personificata referre.
Sit ut licet, et quamvis qua- cunque conclusione unumquodque trahat, fatendum est neminem Dei servum praechristianum ex illis versibus deducere posse existentiam ac naturam ipsius Ioannis describit. Logos adhuc incognitus erat Proverbiorum scriptori.

Danielis testimonium

Daniel de duobus angelis, Gabriele et Michaele. Haec sola nomina angelica in Scriptura revelantur. Angeli enim videntur esse remissius de eorum nominibus revelandis. Iudices 13: 18) Nonnulli suggesserunt Iesum prehumanum Michaelem esse notum. Daniel autem ad eum refert "unum principes principes "[V] non 'quod princeps princeps ". Ex Ioannis Logos descriptione in primo Evangelii eius capite — necnon ex aliis testimoniis aliorum scriptorum christianorum — manifestum est munus Logos unicum esse. Logos unus sine pari pingitur. Quod simpliciter non aequatur ei ut "unum" aliquid. Quomodo enim unus ex primis angelis censendus est, si ipse est, per quem omnes creati sunt? (John 1: 3)
Quicquid argumenti in utramque partem haberi potest, rursus fatendum est Danielis relationem ad Michaelem et Gabrielem non deducturum Iudaeos sui temporis ad concludendum talem esse sicut Logos..

Et Filius hominis

Quid de titulo, "Filius hominis", quem Iesus saepenumero de se praedicabat? Visionem notavit Daniel, in qua vidit « filium hominis ».

Videbam in visione noctis, et ecce ibi. cum nubibus caelorum aliquem sicut Filius hominis forte venio; et ad antiquum dierum accessum, et ante illum unum admoverunt. 14 Et dedit ei principatum, et dignitatem, et regnum, ut omnes populi, nationales, et linguae ipsi serviant. Ipsius autem principatus, principatus sine fine mansus, qui non transibit, et regnum eius, quod non corrumpetur. Da.

Impossibile videtur concludere Danielem eiusque coaetanei ex hac una prophetica visione exsistentiam ac naturam Logos desumi potuisse. Post omnia Deus suum prophetam vocat Ezechielem "filium hominis" supra 90 tempora in eo libro. Omnia quae ex Danielis ratione tuto deduci possunt, est quod Messias sit homo, aut sicut homo, et quod rex.

Nonne visiones prae-christianae et certationes Divinae Dei Filium revelaverunt?

Item, in visionibus caeli, quae prae- scriptae Scripturae Christianae datae sunt, nemo depingitur qui Jesum repraesentare possit. Propter Job, Deum tenet, sed solum duo nominantur satanas et Jehovah. Iehovah ostenditur directe alloquens Satanam.[VI] Nullus internuntius vel orator in testimonio est. Possumus assumere Logos ibi fuisse, et assumere quod ipse sit qui pro Deo actu loquitur. Loqui persona videtur congruere cum una ratione essendi Logos- "Verbum Dei".. Nihilominus haec suppositiones diligenter et agnoscamus oportet. Pro certo affirmare non possumus quod Moses non inspiravit ut indicaret nobis quod Dominus non faceret pro se loqui.
Quid de certaminibus Adam habuit cum Deo prior peccato originali?
Dictum est nobis Deum locutum esse cum eo "de auram diei partem". Scimus quod Jehovah non Se Adamo ostenderit, nemo enim Deum videre potest et vivere; (Ex 33: 20) Rationem dicit "audivisse vocem Jehovae Dei in horto ambulantem". Postea dicit "secreti sunt a facie Domini Dei". Soletne Deus loqui cum Adam tanquam sine voce? Hoc in tribus vicibus scimus in Christo praesente. Matth. xvii 3; John 17:17)
Quod in Genesi ad "faciem Jehovae Dei" dici potest metaphorice, vel significare praesentiam angeli, qualis est qui Abrahamum visitavit.[I] Fortasse Logos fuit qui cum Adamo visitavit. Conjectura est hoc loco.[VIII]

In Summary

Nihil constat Filium Dei adhibitum esse ut orator vel medius in certaminibus hominum cum Deo prae christianis temporibus. Quod si factum est, Hebrews 2: 2, 3 his communicationibus, non Filio, revelat usus angelis. Eius verae naturae indicia et sensus per scripturas hebraicas sparguntur, sed in posteriori modo sensum habere possunt. Vera eius natura, immo ipsius exsistentia, deduci non potuit cum informationibus tunc temporis servis Dei praechristianis. Tantum in retrospectu possunt illae Scripturae intellectum nostrum Logos e circumducere.

deinde

Logos tantum nobis revelatum est cum libri novissimi Bibliorum scripti sunt. Vera eius natura nobis a Deo abscondita est ante nativitatem humanam, ac modo plene revelata[Ix] annis post resurrectionem suam. Hoc fuit propositum Dei. Tota fuit pars Sacrae Secretae. (Mark 4: 11)
In proximo articulo de Logos, quid Ioannes et alii Christiani scriptores de eius origine ac natura patefecerunt, examinabimus.
___________________________________________________
[ego] De Filio Dei multa possumus cognoscere simpliciter accipiendo ea quae in Scripturis clare dicuntur. Sed id suscipit nisi. Quod ut ultra sit, necesse erit aliquam logicam ratiocinationem inserere. Organizatio Testium Jehovae - sicut religiosissimas religiones - sectatores suos exspectat ut suas conclusiones tamquam Verbum Dei affines habeant. Non ita hic. Reapse alternas et obsequiosas considerationes suscipimus ut intelligentiam Scripturarum emendare possimus.
[II] it-2 Jesus Christus, p. 53/b. 3
[III] Articulus hic erat unus ex primis meis, ut videas me etiam inter nomen et titulum aequivocari. Hoc unum parvum est argumentum quomodo vicissitudo spiritalis intuitus a multis mentibus et directis spiritalibus mentibus et cordibus adiuvit ad melius intellegendum divini Verbi inspirati.
[Iv] w84 5 / 15 p. 11 par. 4
[V] Daniel 10: 13
[VI] Job 1: 6,7
[I] Genesis 18: 17 33,
[VIII] Personaliter, cogitationem vocis corporeae propono duplici de causa. I) Dicendo Deum ageret, non tertiam partem. Est, mihi, elementum impersonale inhaerens cuilibet dialogo nuntiato a tertia factione oratore agente. Hoc vinculum patris/filius mea sententia obstaret. 1) Vis initus visualis tam valida est ut vultus et forma loquentis in mentem humanam veniret ad repraesentandam formam Dei. Imaginatio circumveniretur et Adam adulescens venturum videret Deum in forma ante ipsum definitum.
[Ix] Dico « plene revelatum » sensu subiectivo. Id est, plenitudo Christi, quatenus Dominus Deus eum hominibus revelare voluit, tantum per Ioannem in fine scripturarum inspiratarum completa est. Quod multo magis de tam Jehovah quam Logos patefaciendum certum est ac aliquid exspectari possumus alacri exspectatione.

Meleti Vivlon

Per vasa Meleti Vivlon.
    69
    0
    An diligite cogitationes, placere comment.x