Haud facile inveniatur thema plus "felis globuli" pro Iehovae Testibus quam in disceptatione eorum qui in caelum vadit. Intelligentes ea quae in Bibliis re vera praedicare debent, vitalia sunt - in sensu plenissimo verbi. Sed est aliquid in nostro modo, ut cum primo agamus.

Cum Apostatae

Testes altissimi Jehovae qui offendunt in hoc situ sicut hoc statim avertent. Ratio est conditionis. Viri et feminae audacter de domo in domum eunt nescientes quos ex altera parte ianuae occurrent; homines ac mulieres, quae ad eas res agendas vehementer confidebant, ad eos incitatos incitari arbitrabantur; iidem viri et mulieres ibunt muti, palmam dimittentes, et ab honesta scripturae disputatione avertent, si ab aliquo apostatam appellaverint.
Nunc reales apostatae certe sunt. Sunt etiam sinceri Christiani qui simpliciter a quibusdam doctrinis hominum dissentiunt. Attamen, si illi homines sunt Corpus Imperandi, isti in eandem situlam ac reales apostatae mentes Sanctissimi Testis Iehovae profunduntur.
Talis habitus spiritum Christi reflectit, an corporis habitus est homo?

 Animalis autem homo non percipit ea quæ sunt Spiritus Dei: stultitia enim est illi. nec scire potest, quia spiritualiter explorantur. 15 Spiritualis autem judicat omnia, et ipse non examinatur ab aliquo. 16 Quis enim cognovit sensum Domini, qui instruat eum? nos autem sensum Christi habemus. (1Co 2, 14-16).

Consentire omnes possumus Iesum esse epitomen « hominis spiritualis ». Omnia exploravit. Cum ultimis occurrit apostata, quod exemplum posuit Iesus? Non recusavit audire. Sed utrasque scripturas speciosas diaboli allegationes redarguit, occasione increpandi Satanam. Et hoc fecit utendo virtute sacrae Scripturae et in fine, non erat qui avertit. Diabolus fuit, qui vicit.[ego]
Si unus ex Testibus Domini mei fratres vere spiritualis homo se tenet, tunc mens Christi erit et omnia examinabit, quae scripturarum argumenta sequentia comprehendunt. Haec si sana sunt, ille recipiet; si autem vitiosum, me et eos qui hunc articulum per solida Scripturae ratione utentes, corriget.
Si vero ad institutionis doctrinam tenuerit, eam spiritualiter examinare recusabit, id est, spiritu ductus, qui nos in profunda Dei ducit — se ipsum seducit, se esse putando. spiritualis homo. Ipsam definitionem corporis hominis quadrat. (1Co 2:10; John 16:13)

Quaeritur ante Us

Numquid filii Dei sumus?
Iuxta Corpus gubernandi sunt testes plusquam VIII decies centena milia Iehovae, qui se censent privilegiatos amicos Dei appellandos esse. Liberi eius non sunt in mensa. Hi admonentur ut emblemata in ventura memoriam mortis Christi die 8 apr.rd, 2015 praecHaec opinio a Iudice Rutherford orta est, et sumitur ex suppositis antitypis propheticis quae in Scriptura non inveniuntur. Usus talium generum et anti-typorum a gubernatione Corporis prohibitus est. Docere tamen pergunt etiam post fundamentum remoto doctrinam.
Quamvis omnino defectus scripturae huic doctrinae fulciatur, unus textus Bibliorum qui semper in nostris evulgationibus ad probationem evehitur, adhibitus est ut Domini testes servarent ne hanc spem comprehenderent.

Litmus Test Text

Revocare licet ex alta schola chymiae tuae quod a litmus test Involvit fragmen tractata charta liquori exponere utrum acidum vel alkaline sit. Caeruleus litmus charta rubescit in acido intincta.
Testes Jehovae versionem spiritualem huius litmi test habent. Utimur, ut metiamur utrum filii Dei sumus, an non.

Ipse enim Spiritus testimonium reddit spiritui nostro quod sumus filii Dei. (Ro 8, 16).

Ita res est, omnes in baptismo incipimus sicut aliae oves, Dei amici spe terrena. Nos sicut charta caerulea litmus sumus. Tamen quandoque in sua spirituali progressu, quidam miraculose cognoscuntur per quaedam media clausa se filios Dei esse. Litmus charta rubra est.
Testes Jehovae non credunt miracula hodierna, non somnia et visiones inspirata. Nostra applicatio ad Rom. Credimus aliquo inenarrato miraculorum instrumento, quos vocatos Deus revelat. Nempe Deus omnino hoc facere potest. Si solida sunt Scripturae argumenta huic interpretationi, tum accipere debemus. Quod non tamen, eum tamquam hodiernum diem mysticum dimittere debemus.
Sequamur igitur ipsius moderandi Corporis consilium et contextus versuum 16 respiciamus, ut discamus quid in animo habuerit Paulus. Incipiemus ab initio capitis.

Qui ergo adhærent Christo Jesu, non habent judicium. Lex enim spiritus in communione cum Christo Jesu liberavit te a lege peccati et mortis. Quod enim lex per carnem infirmata non erat, Deus Filium suum mittens in similitudinem carnis peccati et de peccato, damnavit peccatum in carne, ut justum legis exigentiam impleretur. nos qui non secundum carnem sed secundum spiritum ambulamus (Romans 8:1-4).

Paulus repugnat effectu Legis Mosaicae, quae omnes homines damnat ad mortem, quia nullus potest eam plene servare ob carnem peccatricem. Ipse nos liberavit ab illa lege diversam legem introducentes, aliam secundum spiritum. (Vide Romans 3: 19 26,) Cum nostram lectionem prosequamur, patebit quomodo Paulus has leges in duas contrarias copias componat, carnem et spiritum.

Qui enim secundum carnem sunt, quæ carnis sunt, sapiunt: qui vero secundum spiritum sunt, quæ sunt spiritus, sentiunt. Nam ponere mentem carni mortem, mentem autem spiritui vita et pax; quia mentem carnis, inimicitiam cum Deo, non enim subjicitur legi Dei, nec fieri potest. Qui autem secundum carnem sunt, Deo placere non possunt. (Romans 8:5-8);

Si hoc qui legis, credas te inter ceteras oves esse spe terrena; si Deum credis amicum esse, non filium; interroga te ipsum quod ex his duobus elementis persequeris? Persequeris carnem cum morte? An spiritum Dei vivi propter vos creditis habere? Utroque modo confitendum est Paulum te duobus tantum optionibus exhibere.

Vos autem non carni sed spiritu concordate, si vere spiritus Dei habitat in vobis. Si quis autem spiritum Christi non habet, hic non est ejus. Romans 8:9

Vis Christi esse an non? Si illum, ergo spiritum Dei vis habitare in te. Relinquitur, ut nuper legimus, carnis mentem, sed ad mortem. Iterum ad electionem binarii sumus. Duo tantum optiones.

Si autem Christus in vobis est, corpus quidem mortuum est propter peccatum, spiritus autem vita est propter iustitiam. quod si nunc Spiritus est eius, qui suscitavit Iesum a mortuis, habitat in vobis, qui suscitavit Christum Iesum a mortuis, vivificabit et mortalia corpora vestra per inhabitantem spiritum eius in vobis. Rom.

Non possum me per opera redimere, quia caro mea me damnat. Solus est spiritus Dei in me qui vivificat me in oculis eius. Ut spiritum custodiat, non secundum carnem vivere debeo, sed secundum spiritum. Praecipuum hoc est Pauli.

Ergo, fratres, debitores sumus non carni, ut secundum carnem vivamus. Si enim secundum carnem vixeritis, moriemini; si autem spiritu opera carnis mortificaveritis, vivetis ». Rom.

Hactenus Paulus duas tantum bene dixit, unam bonam et alteram malam. Caro duci ad mortem possumus; vel spiritu ducimur qui vitam consequitur. Sentisne vos spiritum Dei ad vitam ducere? An per totam vitam te deduxit? Aut omnibus his annis carnem secutus es?
Videbis Paulum nihil provideri de tertia optione, mediam inter carnem et spiritum.
Quid si Christianus spiritum sequitur?

"Quicumque enim Spiritu Dei aguntur hii filii sunt Dei, immo". (Epistula ad Romanos 8: 14)

Haec simplex et aperta est. nulla interpretatione eget. Paulus simpliciter dicit quid dicat. Si spiritum sequimur, filii Dei sumus. Si spiritum non sequamur, non sumus. Nullam dicit catervam Christianorum, qui spiritum sequuntur, filii Dei non sunt.
Si credis te membrum esse alterius generis ovibus a testibus Domini definitum, tunc te ipsum interroga: Spiritu Dei ductus sum? Si non, tunc mortem pro animo sapis. Si est, ergo filius Dei es secundum Rom.
Qui adhuc brevem probationem cedere nolunt, ad Rom 8:16, suggerent tam unctis quam aliis ovibus spiritum Dei habere, sed spiritus ille tantum testificatur quibusdam filios esse Dei, alios ut solos amicos respuentes.
Attamen haec ratio limitationem cogit quae non habetur Rom. Hoc ut ulterius pateat, versum sequentem considera.

Non enim accepistis spiritum servitutis iterum in timore, sed accepistis spiritum adoptionis filiorum, in quo clamamus: Abba (Pater). Romans 8:15

Lex Mosaica erat, quae timorem inferebat, ostendens nos esse peccato obnoxios, et sic mori damnatos. Spiritus, quem christiani accipiunt, unus est « adoptionis in filios », quo omnes clamare possumus: « Abba, Pater! Hoc prorsus nihil sapit si credamus omnes testes Jehovae spiritum Dei habere, sed aliquos ex illis esse ejus filios.
Probatio validitatis cuiuslibet intellegentiae scripturae est quod consonat cum verbo Dei inspirato cum ceteris. Quod Paulus hic exhibet, spes unica est christianis nititur in omnibus recipiendis unum verum Dei spiritum. Quam rationem perspicue reddit in epistola ad Ephesios.

Unum corpus, et unus spiritus, sicut vocati estis in una spe vocationis vestræ. 5 Unus Dominus, una fides, unum baptisma. 6 Unus Deus et Pater omnium, qui est super omnes, et per omnia, et in omnibus nobis. (Eph. 4, 4-6).

Una spes aut duae?

Cum primum ad effectum adduci, spem caelestem omnibus Christianis prolatam, valde dissentiebam. Didici hanc communem esse reactionem inter testes Jehovae. Quod omnes in caelum veniant, nihil ad nos facit. Talem cogitationem accipere foret sicut ex parte nostra retrocedens in falsam religionem. Proxima verba ex ore nostro similia erunt, "Si omnes in coelum eunt, quis in terra moratur?" Denique quaerere debemus: "Quis habet spem terrenam?"
Has dubitationes et quaestiones in puncto forma interponant.

  1. Nonnulli in coelum eunt.
  2. Plerique — re vera magna, magna pars — in terra vivent.
  3. Una spes est.
  4. Nulla est spes terrena.

Si duo puncta et quattuor pugnare videntur, fac me tibi non esse.
Loquimur hic de Christianismo. In ambitu christiano spes una est, una merces, quae in uno Spiritu per unum baptisma impertitur sub uno Domino Iesu, pro uno Patre, Domino. Iesus numquam discipulis suis de secunda spe locutus est, quoddam consolationis praemium pro iis qui incisam non faciunt.
Suspendium hoc verbum "spes" est. Spes in promissione fundatur. Ante Christum cognoscentes, Ephesii spem non habebant, quia non erant in foedere cum Deo. Foedus quod cum Israele pepigit, eius promissionem constituit. Sperent ergo Israelitae praemium promissum recipere.

Eo tempore eras sine Christo, alienus a statu Israel, alienus a testamentis promissionis; spem non habuisti sine Deo in mundo. (Eph 2, 12).

Sine pacta promissione nihil spei habebant Ephesii. Quidam Christum susceperunt ac Novum Foedus inierunt, novam a Deo promissionem, ideoque spem implendae promissionis, si partem haberent. Primi saeculi Ephesii plerique Christum non receperunt ideoque nullam promissionem speraverunt. Sed revertentur in resurrectione iniquorum. Sed id nulla est, nulla promissio. Mori resurrec- tionem facere debebant. Eorum resurrectio inevitabilis est, sed spem nullam, occasionem tantum tenet.
Ita cum dicimus billions resurrecturos et in Novo mundo victuros, id est non spem sed eventum. Plerique haec omnia penitus ignorantes peribunt et solum in vita sua discent.
Cum ergo dicimus plurimos homines in terra victuros, exspectationem resurrectionis iniquorum commemoramus, in qua innumerabiles billiones in vitam in terris reddentur, et tunc promissio offeretur vitae aeternae, si fides in Iesum. Christum. In tempore illo spem terrenam habebunt, nunc autem nulla promissio extenditur christianis ad vitam in terris.

Quattuor servi

In Evangelium secundum Lucam 12: 42 48,Iesus quattuor servis significat.

  1. Fidelis qui praeest omnibus suis.
  2. Malus qui caeditur, et cum infidelibus expellitur.
  3. Servus qui sponte Domino inobediens est, multis plagis vapulat.
  4. Servus inscius domino non paruit, paucis percussus est verberibus.

Servi 2 ictus 4 missi sunt in praemio a Magistro oblato. Apparet tamen servos 3 et 4 superstites esse in domo domini permanentes. puniuntur, sed non occiduntur. Cum plausus fit postquam Magister advenit, oportet eventum futurum.
Non potest cogitari Deum omnis justitiae aeternae mortis damnantem eum qui in ignorantia egerat. Quod videtur dictare talem homini facultatem daturum recte agendi suum agendi cognitionem in percipienda divina voluntate.
Parabola discipulos Iesu alloquitur. Non omnes terrae incolas circumdare in animo est. Discipuli unam spem vitae aeternae in caelis habent cum Domino nostro. Millions Christianorum in terris hodie illam spem habent sed a suis ducibus seducti sunt. Quidam scientes non faciunt voluntatem Domini, sed plures ignoranter.
Qui non iudicantur fideles et discreti, non accipiunt mercedem supernam, sed nec moriuntur in eternum, nisi pro servo malo, videtur. Num paucis aut multis ictibus exitum consideres, spem in opere? Vix.
Christianis una tantum spes est, sed plures eventus qui desunt in adimpletione illius promissionis.
Propterea dicit Scriptura: Beatus et sanctus est qui habet partem in resurrectione prima; in his secunda mors potestatem non habet, sed erunt sacerdotes Dei et Christi, et regnabunt cum illo reges per mille annos. (Re 1,000:20).
Si ergo sequitur eos qui habent partem in resurrectione secunda iniquorum, futuros esse sub potestate secundae mortis, ad minus donec finiantur mille anni.

In Summary

Quod ex nostra recognitione cap. 8 Rom. XNUMX. didicimus, nobis sine dubio relinquendum est, omnes Christiani filii Dei vocati. Sed spiritum oportet sequi, non carnem consequi. Aut spiritum Dei habemus aut non sumus. Mentis dispositio et vitae cursus ostendet, sive spiritu Dei, sive carne ducamur. Conscientia spiritus Dei in nobis ea est quae nobis persuadet filios Dei esse. Quod totum patet ex verbis Pauli ad Corinthios et ad Ephesios. Duae spes, una terrena, una coelestis, humana est inventio, nulla in Scripturis fundamentis. Spes terrena non est ad contendendum, sed adsit terrestris casus.
Quae omnia cum notabili certitudine dicere possumus, sed si quis dissentiat, scripturarum testimoniis in contrarium prospiciat.
Ultra hoc regnum speculationis ingredimur. Scientes amorem Dei sicut nos facimus, difficile est putare missionem sibi congruere cum amore illo, in quo miliarda ex ignorantia consilii Dei moriuntur. At hoc est missionis quam institutio Testium Domini nos acceptet. Quid verisimilius videtur et quid fidelis servi parabolae consentaneum sit, multi Iesu discipulorum, qui resurrec- buntur resurrectionis iniquorum. Fortassis haec est quae repraesentatur poena per verbera, sive multi sive pauci, repraesentat. Sed quis potest vere dicere?
Maior pars Christianorum ad veritatem resurrectionis terrenae praeparabitur. Quidam mirari possunt iucundius si mortui sunt exspectantes eundum ad infernum. Graviter autem alii confunduntur, ut discant spem suam caelestem esse abalienatam. Irrisivum est quod Christiani ad hoc inopinato eventu praeparati testes Domini erunt. Si intellectus nostri servi, qui Iesu nesciens non parebat, verum est, haec decies centena milia testium Domini se possunt invenire in ipso statu, quem exspectant homines - resuscitati adhuc homines peccatores. Utique, cognita quae ipsi desiderabant, filios Dei in coelis cum Christo regnare potuisse, iram et tristitiam habere tenentur. Utique, si haec missionis est accurate repraesentatio eorum quae eventura sunt, hoc tantum valet de iis qui ante decedunt eventus qui signum praesentiae Christi comprehendunt. Quae futura praesaverint, nemo pro certo praedixit.
Utcumque sit, inhaerendum scimus. Scimus unam esse spem, et porrectam occasionem mirae mercedis capiendae, adoptionis in filios Dei. Nunc nobis praesto est haec. nemo nos ab hoc dissuadet. Timor hominum ne nos servet, quominus mandato Christi obtemperet, ut insignia sumamus, quae sanguinem et carnem significant, quam obtulerat ad redimendum te et me, ut nos in familiam Dei introducamus.
Nemo adoptionem vestram obsistat!
In consideratione huius thematis prosequemur proximum et ultimum articulum In serie.
______________________________________________
[ego] De gubernatione Corporis Ioannis admonitio at . John 2 10 ut se ab iis, qui eius dogmata devincunt, defendat. Dicendo nos clausos oculos tenere, fac nos non videre. Periculosa opinio, etiam cum apostata loquens, apostatas prope superhumanas persuasionis potentias imbuit. Testes sunt Domini vere infirmi? Non puto. Non quos novi. Veritatem amant? Ita multi faciunt; inde periculum est ex parte organizationis. Si audiant, mox veritatis anulum audiant. Quod Ioannes praemonuit, conversatio fuit - apostatam in domos nostras non recipiens; non salutationem ei dicens, quae multo plus erat in illis diebus quam salve fortuita, dum transit alium in platea. Iesus cum diabolo non collidebatur, sedens et secum gustabat, invitabat ad chat amice. Quodlibet id facere debuisset implicite approbationem eius agendi, ut Iesus peccati eius particeps fieret. Sed falsam rationem refellendi diaboli aliud est, et Ioannes numquam voluit significare quod cum adversario loqui deberemus. Alioquin impossibile esset nos ostiatim in nostro ministerio egredi.

Meleti Vivlon

Per vasa Meleti Vivlon.
    62
    0
    An diligite cogitationes, placere comment.x