Nuk do të shkruaja për këtë, por ndonjëherë është shumë e vështirë të lësh diçka. Ka të bëjë me këtë fjali nga ajo e djeshmja kullë vrojtimi Studimi:
(w12 7 / 15 f. 28 par. 7)
Edhe pse Zoti i ka shpallur të mirosurit e tij të drejtë si djem dhe delet e tjera të drejta si miq në bazë të sakrificës së shpërblesës së Krishtit, dallimet personale do të lindin për sa kohë që ndonjëri nga ne është i gjallë në tokë në këtë sistem të gjërave.
Kjo është një fjali e çuditshme për të filluar. Theështja që bëhet është se të qenit i deklaruar i drejtë nuk do të thotë që ndryshimet personale do të pushojnë së ekzistuari. Pavarësisht nëse disa prej nesh janë bijtë e Zotit ose disa prej nesh janë miq të Zotit, nuk ka asnjë lidhje me pikën e bërë. Dikush pyes veten se si ngritja e këtij dallimi të klasës këtu është madje e rëndësishme për temën e kësaj veçantie kullë vrojtimi studimi Ende çështja u bë dhe më bëri të mendoj për bazën për këtë kuptim të veçantë. Më dukej sikur ishte një ide e re, megjithëse pas një studimi të vogël zbulova se nuk ishte kështu. A keni provuar ndonjëherë ta hulumtoni atë? Dua të them, a jeni përpjekur ndonjëherë të gjeni mbështetje nga shkrimet e shenjta për idenë e një strukture dy nivelesh në kongregacionin e krishterë; domethënë, për idenë se ka të krishterë që janë bij të Zotit, përveç të krishterëve që nuk janë bij, por miq?
Ne duket se e bazojmë këtë në faktin se Abrahami u shpall i drejtë nga Zoti për shkak të besimit të tij dhe si pasojë u referua si shoku i Zotit. Sigurisht, Abrahami jetoi në kohërat para-krishtere shumë kohë para sakrificës shlyese të mëkatit që bëri Jezusi, që njerëzit të mund të riktheheshin në një marrëdhënie të vërtetë baba-bir me Perëndinë. Por nuk duket se ka ndonjë mbështetje biblike për të lidhur statusin e Abrahamit me atë të një klase të veçantë të krishterë. Duket se marrëdhënia supozohet pasi asnjë provë biblike nuk sigurohet për ta mbështetur sa herë që tema është duke u shqyrtuar.
Ata thonë se ndryshimi midis familjes dhe miqve është se ju mund të zgjidhni miqtë tuaj. Demonët që zbritën për të jetuar si njerëz në kohën e Noesë përmenden si bijtë e Perëndisë. Po kështu, gjykatësit e ligj të përmendur në një nga Psalmet quhen gjithashtu bij të Më të Lartit. Por vetëm një njeri i drejtë mund të quhet mik i Zotit. (Zn 6: 2; Ps 82: 6) Fakti është që ju mund të jeni një bir i Zotit pa qenë shoku i tij, por a mund të jeni shok i Jehovait pa qenë djali i tij? A mund të ekzistojë një univers në të cilin ekzistojnë krijesa që konsiderohen miq të Zotit, por që nuk janë krijuar nga Zoti dhe prandaj nuk janë bij të Zotit?
Akoma, pyetja është: Mbi çfarë baze përcaktojmë që vetëm të krishterët që shkojnë në parajsë mund të quhen bij të Zotit, ndërsa ata me një shpresë tokësore nuk janë bij, por miq? Unë nuk kam qenë në gjendje të gjej ndonjë mbështetje nga shkrimet e shenjta për këtë dallim të rëndësishëm. Një shpërblim qiellor në krahasim me një tokësor nuk është arsye për të bërë një dallim midis të qenit bir dhe të qenit mik. Si engjëjt ashtu edhe njerëzit referohen si bijtë e Zotit në Bibël.
Ashtë e dhënë që Bibla është fjala e frymëzuar e Zotit dhe për këtë arsye nuk mban asgjë tjetër përveç të vërtetës. Sidoqoftë, ndërsa nuk është asgjë tjetër përveç të vërtetës, nuk është e vërteta e plotë. Thatshtë ajo pjesë e së vërtetës që Jehovai zgjedh t'ua zbulojë shërbëtorëve të tij. Për ta ilustruar, kuptimi i sekretit të shenjtë që iu zbulua të krishterëve të shekullit të parë u ishte fshehur shkrimtarëve të Shkrimeve Hebraike. Bibla Hebraike nuk e përmbante të gjithë të vërtetën, sepse nuk ishte ende koha e Jehovait ta zbulonte atë. Në të njëjtën mënyrë, është e qartë nga shkrimet e krishtera që ky proces i shpalosjes së së vërtetës gradualisht vazhdoi gjatë gjithë shekullit të parë. Quiteshtë mjaft e qartë nga leximi i shkrimeve të Palit që besimi i pranuar ishte se të gjithë të krishterët do të shkonin në parajsë. Ai nuk e shpreh qartë atë sigurisht, pasi nuk ka asnjë gënjeshtër në Bibël. Thjesht, shkrimet e tij nuk pasqyrojnë asnjë mundësi tjetër. Në të vërtetë, vetëm një tetëdhjetë vjet më parë një mundësi tjetër u shqyrtua edhe nga studentë seriozë të Biblës. Por ka një aluzion për diçka në një nga librat e fundit të Biblës që është shkruar.
(1 Gjonit 3: 1, 2). . .Shikoni se çfarë lloj dashurie na ka dhënë Ati, në mënyrë që të quhemi bij të Perëndisë; dhe të tillë jemi. Kjo është arsyeja pse bota nuk ka njohuri për ne, sepse nuk e ka njohur atë. 2 Të dashur, tani jemi bij të Perëndisë, por akoma nuk është bërë e qartë se çfarë do të jemi. Ne e dimë se sa herë që ai shfaqet, ne do të jemi si ai, sepse do ta shohim ashtu siç është.
Grshtë e dhënë, kjo është një deklaratë e paqartë. Sidoqoftë, duke pasur parasysh që Pali u kishte sqaruar vetëm Korintasve për ringjalljen e një trupi shpirtëror të pakorruptueshëm, askush nuk mund të ndihmojë por të pyes veten se me çfarë po merret shkrimi i frymëzuar nga Gjoni.
Këtu, Gjoni pranon që të krishterët - të gjithë të krishterët - quhen fëmijë të Zotit. Në fakt, ata quhen fëmijë të Zotit ndërsa janë ende në gjendjen e tyre të papërsosur. Si mund ta kuptojmë ndryshe një frazë si, "tani ne jemi fëmijë të Zotit"? Ajo që është interesante për tërë këtë fjali është se ndërsa ai i quan të krishterët fëmijë të Zotit ai gjithashtu pranon se nuk dihet ende se çfarë do të jenë ata. A po aludon ai këtu për mundësinë që ndërsa të gjithë të krishterët janë fëmijë të Zotit, shpërblimi i tyre individual ishte ende i panjohur? A do të "shfaqeshin" disa fëmijë si bij shpirtërorë të Perëndisë, ndërsa të tjerët do të bëheshin bij të përsosur prej mishi të Perëndisë?
A është ky një Shkrim që na jep bazën për të konsideruar që të gjithë të krishterët, pavarësisht nëse shpërblehen me jetë qiellore apo tokësore, quhen ende fëmijë të Zotit? A varet emërtimi i "birit të Zotit" nga shpërblimi dhe destinacioni përfundimtar i dikujt? Duket se nuk ka mbështetje për këtë besim në Shkrimet; as nuk ka mbështetje për idenë që disa të krishterë duhet të quhen si miq të Zotit në vend të bijve të tij. Ne e mësojmë këtë, por kurrë nuk e kemi provuar atë nga Shkrimet.
Disa do të sugjerojnë që prova qëndron në faktin se ekzistojnë dy tufa: tufa e vogël dhe delet e tjera. Tufa e vogël shkon në parajsë dhe delet e tjera jetojnë në tokë. Ah, por ka një fërkim. Ne nuk mund ta themi vetëm këtë, ashtu edhe për ta provuar atë; dhe kurrë nuk kemi. Ka vetëm një referencë të vetme në frazën "dele të tjera" në Bibël dhe asgjë fare për ta lidhur atë me një grup njerëzish që bëhen miq të Zotit dhe jetojnë në tokë.
(Gjoni 10:16). . "Dhe unë kam dele të tjera, të cilat nuk janë të kësaj vathe; edhe ata duhet t'i sjell, dhe ata do të dëgjojnë zërin tim dhe do të bëhen një tufë e vetme, një çoban.
A ka ndonjë gjë në Shkrimet e Krishtere Greke që tregon se ndonjë nga shkrimtarët e tij i kuptonte delet e tjera për t'iu referuar një klase të krishterësh që nuk do të ishin bij të Zotit, por vetëm miqtë e tij, dhe që do të jetonin në tokë në vend që të shkonin në parajsë? Po të ishte ashtu, ata me siguri do ta kishin përmendur atë.
Sigurisht, disa do të argumentonin se ky kuptim modern u zbulua tek ne vetëm përmes frymës së shenjtë. Prandaj, ne besojmë sepse burimi i kësaj zbulese është i besuar, jo sepse mund të gjejmë ndonjë provë të vërtetë në Shkrime. Kthimi i pasurive të lashta ishte një zbulesë e ngjashme moderne. Nëse do të kishim vërejtur Moisiun ose Abrahamin duke ecur mes nesh në vitin 1925, do të mund ta kishim pranuar këtë 'zbulesë' nga Zoti pasi do të kishim pasur provat e dukshme para nesh. Sidoqoftë, pa prova biblike dhe pa fenomene të vëzhgueshme, si duhet të shmangim mashtrimin nga spekulimet njerëzore?
Nëse diçka nuk thuhet qartë dhe posaçërisht në Shkrime, ne në rastin më të mirë mund të anojmë drejt një interpretimi të veçantë, për sa kohë që ajo mbetet në përputhje me pjesën tjetër të shënimeve biblike. Ne ende duhet të jemi të kujdesshëm dhe të shmangim dogmatizmin, por kjo teknikë do të na ndihmojë të eleminojmë spekulimet që largohen shumë larg.
Prandaj, le të shqyrtojmë kontekstin e fjalëve të Jezuit në lidhje me «delet e tjera».
Jezui po u flet dishepujve të tij hebrenj. Asnjë jo-hebrenj nuk ishte midis dishepujve të tij në atë kohë. Ai u dërgua së pari në Izrael. Izraeli ishte kopetë e Perëndisë. (Ps 23: 1-6; 80: 1; Jer 31: 10; Eze 34: 11-16) Nga Izraeli erdhi një tufë e vogël që do të quhej të krishterë. Pasuesit e tij çifutë nuk ishin të gatshëm në atë kohë për të mësuar se johebrenjtë do të përfshiheshin në numrin e tyre. Ishte thjesht një e vërtetë për të cilën ata nuk ishin të gatshëm. (Gjoni 16: 12) Prandaj, mund të bëhet një argument që Jezui po fliste për johebrenjtë ("delet e tjera") që nuk janë nga kjo palë (Izrael), por do të bashkohen me të në mënyrë që të dy kopetë të bëhen një tufë e vetme. Si mund të bëhen të dy kopetë një tufë e vetme nëse disa prej tyre konsiderohen fëmijë të Zotit ndërsa pjesa tjetër nuk janë djem por miq?
Sigurisht, sa më sipër nuk është provë se delet e tjera që u referohet Jezusi janë të krishterët johebrenj të cilët do të fillonin të bashkoheshin në kongregacionin e krishterë që nga viti 36 i e.s. Nuk duket se ne mund të vërtetojmë përtej dyshimit se kush janë delet e tjera. E tëra çfarë mund të bëjmë është të shkojmë me skenarin më të mundshëm, një që harmonizohet me pjesën tjetër të Shkrimit. A ka ndonjë bazë biblike që do të na lejojë të konkludojmë se delet e tjera për të cilat Jezusi po u referohet do të rezultonin të ishin një grup të krishterësh që janë miq të Zotit, por jo bij?
Kjo nuk është për të sugjeruar se të jesh miku i Perëndisë është ndonjë gjë për t'u përqeshur. Në fakt, të gjithë të krishterët nxiten të jenë miq të Zotit. (Lu 16: 9) Jo, përkundrazi, ajo që po themi është se nuk duket të ketë një bazë biblike për këtë dallim klasor cilësor. Bibla duket se tregon qartë se të gjithë të krishterët janë fëmijë të Zotit dhe se të gjithë janë miq të Zotit dhe që të gjithë deklarohen të drejtë në bazë të besimit. Mënyra se si zgjedh Jehovai t'i shpërblejë nuk ka asnjë lidhje me qëndrimin e tyre para tij.
Ky është thjesht një draft i parë i kësaj ideje. Ne do të mirëpresnim çdo koment që mund të sqarojë këtë mirëkuptim ose madje të na çojë në një drejtim të ri. Nëse pozicioni zyrtar i organizatës vërtet mund të shoqërohet me një bazë shkrimore, atëherë do të mirëpresim të mësonim gjithashtu.
Përshëndetje Jomaix. Ju keni bërë një pikë interesante. Me të vërtetë duket se adoptimi i plotë është një ngjarje e ardhshme. Albern Barnes në komentin e tij (Rom 8: 19-23) tregon një pikë të ngjashme: Manifestimi i bijve të Zotit - Zhvillimi i plotë i dobive të bijve të Zotit; koha kur ata do të pranohen dhe marrin privilegjet e plota të djemve. Këtu të krishterët kanë disa prova të birësimit të tyre. Por ata janë në një botë të mëkatit; ata janë të ekspozuar ndaj provave; ato janë subjekt i shumë fatkeqësive; dhe megjithëse ata kanë prova këtu se ata... Lexo më shumë "
Meleti .. Unë kam lexuar Shkrimet Greke pa përdorur ndonjë botim… Kam hasur në disa nga tekstet të cilave ju referoheni. ..por sa herë që lexoj, nuk mund të mos kujtoj se WT mëson se Shkrimet e Krishtere Greke janë shkruar kryesisht për 144000, cili është mendimi juaj për këtë. ? .. Si mund t'i kishte shkruar Zoti shkrimet e shenjta dhe të ruheshin vetëm për disa? si arriti WT në një përfundim të tillë? a nuk na distancon kjo vetëm nga Ati ynë qiellor Jehova dhe Shpëtimtari ynë Jezus? Kur Jezusi u mësoi dishepujve të tij të luteshin, ai u tha atyre që t'i drejtoheshin Perëndisë... Lexo më shumë "
Unë jam duke shkuar për të mbajtur duke iu përgjigjur kësaj për momentin. Anshtë një pyetje e rëndësishme, por ka shumë aspekte në të cilat unë do të doja t'i trajtoja në mënyrë më të përshtatshme në një postim.
Post shumë interesant. Unë jam dakord me pikëpamjen e deleve të tjera që janë të krishtera johebrenjë ... në kontekst, Jezusi nuk po diskutonte për shpresën tokësore
Jomaix bën gjithashtu argument bindës.
Korrigjimet e komentit tim preview:
Paragrafi i tretë: "Zbulesa 21: 7" në vend të "Zbulesa 1: 7"
Paragrafi i shtatë: “Isaia 9: 6” në vend të “6: 9”.
Ka shumë gabime gramatikore, por unë do të doja të tregoja gabimet e parashikimit në lidhje me kapitujt dhe vargjet.
Ju shkruani shumë mirë, veçanërisht duke pasur parasysh që anglishtja është gjuha juaj e dytë. Unë mora lirinë për të bërë disa korrigjime të vogla gramatikore dhe drejtshkrimore në komentin tuaj, si dhe për të ndryshuar dy referencat e shkrimeve të shenjta që dëshironi të korrigjohen. Besoj se është në rregull. Kishte edhe të tjerë, por do të kishte ndryshuar "shijen" e komentit tuaj dhe unë nuk doja ta humbja atë. Komenti juaj është i zgjuar dhe na jep ushqim për të menduar. Do të më duhet ta mendoj para se të komentoj më tej, por deri më tani, më kishte humbur rëndësia e kohës së ardhshme të fjalëve të Palit si... Lexo më shumë "
Unë kam një këndvështrim tjetër për çështjen e bijve të Zotit. Mënyra ime e të menduarit shkon kështu: Të dy të krishterët, ata me një shpresë qiellore dhe ata me shpresë tokësore janë bij të Zotit në perspektivë dhe mund t'i thonë Jehovait "Ati" (abba) vetëm paraprakisht për atë që do të marrin në të ardhmen . Pse e them kete? 1. Zbulesa 21: 7 lexon: «Kushdo që do të pushtojë do t'i trashëgojë këto gjëra, dhe unë DUA të jem Perëndia i tij dhe ai do të jetë djali im. Vini re të ardhmen. Unë e kuptoj që ky varg u referohet atyre që kanë jetën e përjetshme... Lexo më shumë "