[Nga ws11 / 17 f. 3 - Dhjetor 25-31]

«Goodshtë mirë t'i këndojmë lavde Perëndisë tonë.» - Ps 147: 1

Paragrafi i parë i këtij studimi thotë:

Nuk është çudi që të kënduarit është një aspekt i spikatur i adhurimit të pastër, pavarësisht nëse jemi vetëm kur këndojmë ose jemi me kongregacionin e popullit të Perëndisë. - par. 1

Të kënduarit është gjithashtu një aspekt i spikatur i adhurimit të rremë. Kështu që bëhet pyetja, si ta mbrojmë veten në mënyrë që kënga jonë të jetë e pranueshme për Perëndinë tonë?

Shtë e lehtë të këndosh një këngë që dikush tjetër ka shkruar, duke ndjerë se dikush thjesht po merret me një aktivitet, duke mos shprehur ndjenja ose besime personale. Kjo mund të jetë e vërtetë për të kënduarit rekreativ, por në rastin e këndimit të lavdërimit të Jehovait, duhet të kemi parasysh se të këndosh me zë të lartë për të lavdëruar Perëndinë tonë me këngë do të thotë që ne po pranojmë dhe shpallim publikisht si të vërteta fjalët që vijnë nga goja jonë. Ato bëhen fjalët tona, ndjenjat tona, besimet tona. Në të vërtetë, këto nuk janë këngë, por himne. Një himn përcaktohet si "një këngë ose poezi fetare, zakonisht për lavdërimin e Zotit ose të një perëndie". Organizata dekurajon përdorimin e asaj fjale si pjesë e përpjekjes së saj për të diferencuar veten nga pjesa tjetër e të ashtuquajturit krishterim, por duke e zëvendësuar atë me fjalën e zakonshme "këngë" nuk arrin të flasë për natyrën e saj të vërtetë. Në realitet, ne nuk kemi një libër këngësh, por një himn.

Mund të këndoja këngën kryesore nga filmi "Frozen", por kur them, "Ftohja nuk më shqetësoi kurrë", nuk po flas për veten time, dhe kushdo që dëgjon nuk do të mendonte se isha. Thjesht po i këndoj tekstet. Sidoqoftë, kur këndoj një himn, unë po shpall besimin tim dhe pranimin e fjalëve që po këndoj. Tani mund të vë interpretimin tim mbi ato fjalë, por duhet të marr parasysh kontekstin dhe mënyrën se si të tjerët brenda po këtij konteksti do të kuptonin se çfarë po këndoj. Për ta ilustruar, merrni këngën 116 nga Këndojini Zotit:

2. Zoti ynë ka caktuar një skllav të besueshëm,
Përmes të cilit Ai jep ushqim në kohën e duhur.
Drita e së vërtetës është bërë më e ndritshme me kohën,
Tërheqëse për zemër dhe për të arsyetuar.
Rruga jonë gjithnjë e më e qartë, hapat tanë gjithnjë e më të fortë,
Ne ecim në shkëlqimin e ditës.
Faleminderit Zotit, Burimit të gjithë së vërtetës,
Ne me mirënjohje ecim në rrugën e tij.

(REFRENI)

Rruga jonë tani bëhet gjithnjë e më e ndritshme;
Ne ecim në dritën e plotë të ditës.
Ja çfarë po zbulon Perëndia ynë;
Ai na udhëzon në çdo hap të rrugës.

Për shembull, në Sallën e Mbretërisë, të gjithë ata që këndojnë këtë himn pranojnë se «skllavi i besueshëm» është Trupi Udhëheqës i Dëshmitarëve të Jehovait. Ata gjithashtu e pranojnë që drita bëhet më e ndritshme është një referencë te Proverbat 4:18, e cila kuptohet se i referohet interpretimeve biblike të Trupit Udhëheqës. Siç thotë himni, ata besojnë se Jehovai po udhëzon Trupin Udhëheqës «në çdo hap të rrugës». Prandaj, çfarëdo që mund të besojmë ju ose unë, nëse do të këndonim këto fjalë me zë të lartë në kongregacion, do t'u tregonim të gjithëve, duke përfshirë Zotin tonë Jezus dhe Zotin tonë Jehova se pajtohemi me mirëkuptimin zyrtar.

Nëse e bëjmë, është mirë. Ne thjesht do të punonim brenda kufijve të ndërgjegjes tonë bazuar në kuptimin tonë aktual të së vërtetës. Sidoqoftë, nëse nuk jemi dakord, do të shkonim kundër ndërgjegjes tonë, e cila, bazuar në fjalët e Palit në kapitullin 14 të Romakëve, nuk do të ishte diçka e mirë.

[easy_media_download url="https://beroeans.net/wp-content/uploads/2017/12/ws1711-p.-3-Make-a-Joyful-Sound.mp3" text="Download Audio" force_dl="1"]

Meleti Vivlon

Artikuj nga Meleti Vivlon.
    55
    0
    Ju pëlqejnë mendimet tuaja, ju lutemi komentoni.x