[Përkthyer nga Spanjisht nga Vivi]
Nga Felix i Amerikës së Jugut. (Emrat ndryshohen për të shmangur hakmarrjen.)
Familja ime dhe organizata
Unë u rrita në atë që njihej si «e vërteta» që kur prindërit e mi filluan të studionin me Dëshmitarët e Jehovait kur isha afërsisht 4 vjeç në fund të viteve 1980. Në atë kohë, ne ishim një familje me 6 persona, pasi ishim 4 vëllezër respektivisht 8, 6, 4 dhe 2 vjeç (përfundimisht u bëmë 8 vëllezër megjithëse njëri vdiq me dy muaj jetë), dhe unë kujtoj qartë që u takuam në një Sallë Mbretërie që ndodhej rreth 20 blloqe larg shtëpisë sime. Dhe meqenëse ishim në gjendje të përulur ekonomike sa herë që merrnim pjesë në takime, të gjithë ecnim së bashku. Mbaj mend që na u desh të kalonim nëpër një lagje shumë të rrezikshme dhe një rrugë të zënë për të arritur në takimet tona. Megjithatë, kurrë nuk kemi humbur një takim, duke ecur nëpër vjeshtë të rrëmbyeshëm shiu ose duke mbytur nxehtësinë 40 celsius në verë. E mbaj mend qartë. Mbërritëm në takim i lagur nga djersa nga nxehtësia, por ishim gjithmonë të pranishëm në mbledhje.
Nëna ime përparoi dhe u pagëzua shpejt, dhe shumë shpejt filluan të shërbejnë si një pionier i rregullt, kur ata kishin një kërkesë për të përmbushur një minimum prej 90 orësh mesatare të veprimtarisë së raportuar në muaj ose 1,000 orë në vit, që do të thotë se nëna ime kaloi shumë kohë duke predikuar larg shtëpisë. Pra, kishte shumë raste kur ajo linte 3 vëllezërit e mi dhe mua të mbyllur vetëm në një hapësirë me 2 dhoma, një korridor dhe një banjo për shumë orë, sepse ajo duhej të dilte për të përmbushur angazhimin e saj ndaj Jehovait.
Tani, konsideroj se ishte e gabuar që nëna ime të linte 4 të mitur vetëm të mbyllur, të ekspozuar ndaj shumë rreziqeve dhe pa mundur të dilte për të kërkuar ndihmë. Unë gjithashtu e kuptoj. Por kjo ishte ajo që një person i indoktrinuar drejtohet nga organizata për të bërë për shkak të "urgjencës së kohërave në të cilat jetojmë".
Për nënën time, mund të them se për shumë vite ajo ishte një pioniere e rregullt shumë aktive në të gjitha mënyrat: duke komentuar, predikuar dhe kryer studime biblike. Familja ime ishte familja tipike e viteve 1980, kur edukimi dhe trajnimi i fëmijëve kryhej nga nëna; dhe imja gjithmonë kishte një karakter shumë të fortë për të mbrojtur atë që dukej e drejtë, dhe ajo ndoqi me zjarr atë që mëson Bibla. Dhe kjo ishte ajo që, në shumë, shumë raste, e çoi atë të thirrej në dhomën B të Sallës së Mbretërisë për t'u qortuar nga pleqtë.
Megjithëse ishim të përulur, nëna ime ndihmonte gjithmonë kur ndonjë anëtari të kongregacionit kishte nevojë për mbështetje të çdo lloji dhe kjo ishte gjithashtu një arsye që ajo të thirrej në dhomën B, për të mos respektuar urdhrin e udhëheqjes dhe për të mos pritur që pleqtë të merrnin përsipër . Më kujtohet një herë që një vëlla po kalonte një situatë të rëndë dhe nëna ime po predikonte shumë afër shtëpisë së një plaku dhe i shkoi ndërmend të shkonte në shtëpinë e plakut për ta njoftuar situatën. Mbaj mend që ishte afërsisht ora 2 kur ajo trokiti në derën e shtëpisë së tij dhe dera u përgjigj nga gruaja e plakut. Kur nëna ime i kërkoi gruas që të lejohej të fliste me burrin e saj për shkak të situatës serioze të një vëllai tjetër, përgjigjja e gruas së plakut ishte: “Kthehuni motër më vonë, sepse burri im po bën një sy gjumë në këtë kohë, dhe ai nuk dëshiron askënd për ta shqetësuar atë. ”Nuk mendoj se barinjtë e vërtetë, të cilët duhet të kujdesen për kopenë, do të tregonin kaq pak interes për delet e tyre, kjo është e sigurt.
Nëna ime u bë një fanatike e madhe e organizatës. Në ato ditë, pikëpamja e disiplinës përmes korrigjimit fizik nuk u hodh poshtë nga organizata, por u konsiderua e natyrshme dhe deri diku e nevojshme. Pra, ishte shumë e zakonshme që nëna ime të na rrihte. Nëse ndonjë vëlla ose motër i tha asaj se ne kishim vrapuar në Sallë, ose se ishim jashtë Sallës në kohën e takimit, ose që padashur e shtymë dikë, ose nëse sapo iu afruam njërit prej vëllezërve të mi për të thënë diçka, ose do të qeshnim gjatë mbledhjes, ajo na pinte veshët ose do të na tërhiqte flokët ose do të na çonte në banjën e Sallës së Mbretërisë për të na tundur. Nuk kishte rëndësi nëse ishim para miqve, vëllezërve apo kujtdo. Mbaj mend që kur studionim «Libri im me tregime biblike», nëna ime na ulte përreth tryezës, duke treguar duart mbi tryezë dhe vinte një rrip pranë saj në tryezë. Nëse përgjigjemi keq ose qeshim ose nuk i kushtonim vëmendje, ajo na goditi në duar me rrip. Çmenduri.
Nuk mund të them se faji për të gjitha këto ishte krejtësisht i organizatës, por herë pas here dolën artikuj në Kullën e Rojës, Zgjohuni! ose tema nga bisedat e vëllait që inkurajuan përdorimin e "shkopit" të disiplinës, që ai që nuk e disiplinon djalin e tij nuk e do atë, etj ... por ato lloj gjërash ishin ato që organizata u mësoi prindërve në atë kohë.
Në shumë raste, pleqtë abuzuan me autoritetin e tyre. Mbaj mend që kur isha afërsisht 12 vjeç, nëna ime më dërgoi të pres flokët në një mënyrë që, në atë kohë, quhej "prerje guaske" ose "prerje kërpudhe". Epo, në takimin e parë që morëm pjesë, pleqtë e çuan nënën time në dhomën B për t'i thënë se nëse nuk do të më ndërronte prerjen e flokëve, unë mund të humbja privilegjin e të qenit mbajtës i mikrofonit, sepse prerja e flokëve ashtu ishte në modë, sipas plakut, dhe se ne nuk duhet të ishim pjesë e botës duke marrë modelet e botës. Edhe pse nëna ime nuk mendonte se ishte e arsyeshme sepse nuk kishte prova të kësaj deklarate, ajo ishte lodhur duke u qortuar vazhdimisht, kështu që më preu flokët shumë shkurt. As unë nuk isha dakord me këtë, por isha 12 vjeç. Çfarë mund të bëj më shumë sesa të ankohem dhe të zemërohem? Çfarë faji im ishte që pleqtë e qortuan nënën time?
Epo, gjëja më poshtëruese nga të gjitha ishte që një javë më vonë, i njëjti djalë i moshuar, i cili ishte në moshën time, erdhi në Sallë me të njëjtën prerje flokësh që mund të më bënte të kisha humbur privilegjet e mia. Me sa duket, prerja e flokëve nuk ishte më në modë, sepse ai mund të përdorte prerjen e dëshirueshme. Asgjë nuk i ndodhi atij ose privilegjit të mikrofonit të tij. Isshtë e qartë se plaku abuzoi me autoritetin e tij. Kjo lloj gjëje ka ndodhur në shumë raste. Duket se ato që kam thënë deri më tani janë gjëra të parëndësishme, por ato tregojnë shkallën e kontrollit që pleqtë ushtrojnë në jetën private dhe vendimet e vëllezërve.
Fëmijëria ime dhe e vëllezërve të mi vërtiteshin rreth asaj që dëshmitarët i quajnë «veprimtari shpirtërore» siç janë mbledhjet dhe predikimi. (Me kalimin e kohës, ndërsa miqtë tanë u rritën, një nga një, ata u përjashtuan ose u shkëputën.) E gjithë jeta jonë vërtitej rreth organizatës. Ne u rritëm duke dëgjuar se fundi ishte afër cepit; se tashmë ishte kthyer në cep; që tashmë kishte arritur te dera; se tashmë po trokiste në derë - fundi po vinte gjithmonë, përse do të studionim laikisht nëse po vinte fundi. Kjo është ajo që nëna ime besoi.
Dy vëllezërit e mi më të vjetër mbaruan vetëm shkollën fillore. Kur motra ime mbaroi, ajo u bë një pionere e rregullt. Dhe vëllai im 13-vjeçar filloi të punojë për të ndihmuar familjen. Kur erdhi koha që unë të mbaroja shkollën fillore, nëna ime nuk ishte më aq e sigurt për të jetuar në periudha të tilla urgjente, kështu që unë isha e para që studiova shkollën e mesme. (Në të njëjtën kohë, dy vëllezërit e mi të mëdhenj vendosën të fillojnë studimet e mesme edhe pse u kushtoi shumë më tepër përpjekje për ta përfunduar atë.) Me kalimin e kohës, nëna ime kishte edhe 4 fëmijë të tjerë dhe atyre iu dha një edukim tjetër, pa qenë nevoja të kalonte kaq shumë dënime, por me të njëjtat presione nga organizata. Mund të tregoja shumë gjëra që ndodhën në kongregacion - padrejtësi dhe shpërdorim të pushtetit - por dua të tregoj vetëm një tjetër.
Vëllai im i vogël ishte gjithmonë një Dëshmitar i Jehovait shumë shpirtëror në sjelljen dhe mënyrën e tij. Kjo e bëri atë që në moshë të re të merrte pjesë në asamble, të ndante përvoja, të jepte demonstrata dhe intervista. Kështu që, ai u bë një shërbëtor ndihmës në moshën e re 18 vjeçare (një gjë e jashtëzakonshme, pasi duhej të ishe shumë shembullor në një kongregacion për t'u emëruar në moshën 19 vjeç) dhe ai vazhdoi të merrte përgjegjësi në kongregacion dhe i përmbushi plotësisht ato.
Vëllai im erdhi të jetë përgjegjës për zonën e Kontabilitetit në kongregacion dhe ai e dinte që në këtë departament duhej të tregohej shumë i kujdesshëm, sepse çdo gabim mund të ketë pasoja dhe keqinterpretime. Epo, udhëzimet që ai kishte ishte që çdo 2 muaj një i moshuar ndryshe duhej të rishikonte llogaritë; domethënë, pleqtë duhej të shkonin dhe të kontrollonin që gjithçka kryhej në mënyrë të rregullt dhe nëse kishte gjëra për të përmirësuar, reagimet i jepeshin personit përgjegjës me shkrim.
Dy muajt e parë kaluan dhe asnjë plak nuk kërkoi të rishikonte llogaritë. Kur arriti 4 muaj, asnjëri nuk erdhi për të rishikuar llogaritë. Kështu, vëllai im pyeti një plak nëse ata do të rishikonin llogaritë dhe plaku tha: "Po". Por koha kaloi dhe askush nuk i shqyrtoi llogaritë, deri në ditën kur u njoftua mbërritja e vizitës së Mbikëqyrësit të Qarkut.
Një ditë para vizitës, vëllait tim iu kërkua të rishikonte llogaritë. Vëllai im u tha atyre që nuk kishte asnjë problem dhe u dha atyre një dosje në të cilën ai raportoi gjithçka që lidhej me llogaritë e gjashtë muajve të fundit. Në ditën e parë të vizitës, Mbikëqyrësi i Qarkut kërkoi të fliste me vëllain tim në mënyrë private dhe i tha atij që puna që po bënte ishte shumë e mirë, por që kur pleqtë bënin rekomandime për gjërat që të përmirësoheshin, ai duhej t'i përmbahej përulësi. Vëllai im nuk e kuptoi se çfarë po i referohej, kështu që e pyeti në cilin sugjerim po i referohej. Dhe Mbikëqyrësi i Qarkut u përgjigj se vëllai im nuk kishte bërë ndryshimet që pleqtë sugjeruan me shkrim në tre recensionet që ata bënë (pleqtë jo vetëm që gënjejnë datat e kur ata i bënë ndërhyrjet, ata gjithashtu guxuan të bënin rekomandime të rreme që vëllai nuk e dinte, sepse nuk ishin bërë kur ishte e përshtatshme, duke u përpjekur të fajësonin vëllanë tim për çfarëdo gabimi që kishte ndodhur).
Vëllai im i shpjegoi Mbikëqyrësit të Qarkut se pleqtë i kishin kërkuar që të rishikojnë llogaritë një ditë para vizitës së tij dhe se, nëse rishikimet do të ishin bërë kur ato duhej të ishin bërë, ai do të kishte bërë ndryshimet e sugjeruara, por kjo nuk ishte rasti. Mbikëqyrësi i Qarkut i tha që ai do t'i tregonte pleqve këtë dhe e pyeti vëllain tim nëse kishte ndonjë problem të ndeshej me pleqtë për shqyrtimet e pretenduara. Vëllai im u përgjigj se nuk kishte asnjë problem me këtë. Pas disa ditësh, Mbikëqyrësi udhëtues i tha vëllait tim se ai kishte folur me pleqtë dhe ata rrëfenin se ata nuk kishin kohë për të shqyrtuar llogaritë, dhe se ajo që tha vëllai im ishte e vërtetë. Pra, nuk ishte e nevojshme që vëllai im të ndeshej nga pleqtë.
Një muaj pas kësaj, u bë një ristrukturim në kongregacion dhe vëllai im shkoi papritmas nga shumë privilegje të njëkohshme si llogari, caktimi i predikimeve, administrimi i pajisjeve të tingullit dhe folja shumë shpesh në platformë, për të menaxhuar thjesht mikrofonin. Në atë kohë, të gjithë po pyesnim se çfarë kishte ndodhur.
Një ditë shkuam me vëllanë për të ngrënë në shtëpinë e disa miqve. Dhe pastaj ata i thanë se duhej të flisnin me të, dhe ne nuk e dinim për çfarë bëhej fjalë. Por e mbaj mend shumë mirë atë bisedë.
Ata thanë: “Ju e dini që ne ju duam shumë, dhe kështu që ne jemi të detyruar t’ju themi këtë. Një muaj më parë me gruan time, ishim në hyrje të Sallës së Mbretërisë dhe dëgjuam dy pleq (ai na tha emrat, rastësisht ata ishin pleqtë që shfaqeshin në raportet e rishikimit në llogaritë e parealizuara) që po flisnin për atë që kishin të bënin me ty. Nuk e dimë për çfarë arsye, por ata thanë që duhej të fillonin, pak nga pak, për të të hequr nga privilegjet e kongregacionit, në mënyrë që të fillosh të ndihesh i zhvendosur dhe i vetëm, dhe më pas të të hiqnin nga detyrat ministrore . Ne nuk e dimë pse e thanë këtë, por na duket se kjo nuk është mënyra për t'u marrë me askënd. Nëse keni bërë diçka të gabuar, ata do të duhet t'ju telefonojnë dhe t'ju thonë pse do t'ju heqin privilegjet. Kjo nuk na duket se është mënyra e krishterë për t'i bërë gjërat ".
Pastaj vëllai im u tha atyre për situatën që kishte ndodhur me llogaritë.
Personalisht, kuptova që nuk u pëlqente që vëllai im mbrojti veten kundër sjelljes së keqe të pleqve. Gabimi ishte i tyre dhe në vend që ta njihnin me përulësi gabimin, ata komplotinuan të zhdukin personin që bëri atë që duhej të bënte. A e ndoqën pleqtë shembullin e Zotit Jezus? Për fat të keq, jo.
Unë sugjerova që vëllai im të fliste me Mbikëqyrjen e Qarkut, pasi ai ishte në dijeni të situatës, dhe kështu që kur të vinte koha, vëllai im do të dinte arsyen pse u sugjerua largimi i tij si shërbëtor ndihmës. Vëllai im foli me Mbikëqyrësit dhe i tregoi për bisedën që kishin ata pleq dhe vëllezërit që e dëgjuan. Mbikëqyrësi i tha që ai nuk besonte që pleqtë vepronin në atë mënyrë, por se ai do të tregonte vigjilent për të parë se çfarë ndodhi gjatë vizitës tjetër në kongregacion. I lehtësuar ngaqë i kishte thënë Mbikëqyrësit të situatës, vëllai im vazhdoi të zbatonte disa detyra që i dhanë.
Ndërsa koha përparonte, ata e caktuan atë që të bënte më pak fjalime; ata e thirrën atë më rrallë për të dhënë komente në takime; dhe iu bë më shumë presion. Për shembull, ata e kritikuan atë sepse pleqtë nuk e panë atë në veprën e predikimit të Shtunave. (Vëllai im punoi me mua, por dilte të predikonte shumë pasdite gjatë javës. Por të Shtunave, ishte e pamundur të dilnim për të predikuar, sepse shumica e klientëve tanë ishin në shtëpi të Shtunave dhe ata thanë se mund të na merrnin në punë vetëm të shtunave.) Pleqtë dilnin për të predikuar në territor të Shtunave dhe të Dielave, por gjatë javës ata binin në sy nga mungesa e tyre. Pra, pasi ata nuk e shihnin vëllanë tim të Shtunave në veprën e predikimit, dhe pavarësisht se raporti i tij mujor ishte gjithnjë mbi dyshifror, dhe pavarësisht se u shpjegonte situatën atyre, ata ishin të paarsyeshëm.
Në fakt, dy muaj para vizitës së Mbikëqyrësit, vëllai im u aksidentua ndërsa luante futboll, goditi kokën në një mur dhe i çau kafkën. Gjithashtu, ai kishte një goditje në tru që shkaktoi humbje të përkohshme të kujtesës, fotofobi dhe migrenë. Për një muaj ai nuk shkoi në mbledhje,… një muaj në të cilin pleqtë ishin në dijeni të situatës (sepse nëna ime u sigurua që u tha pleqve, një nga një, çfarë ndodhi), por askush prej tyre nuk u ndal vizitojeni atë, as në spital dhe as në shtëpi. Ata nuk e thirrën atë në telefon dhe as nuk i shkruan një kartë apo letër inkurajuese. Ata kurrë nuk u interesuan për të. Kur ai ishte në gjendje të merrte pjesë përsëri në mbledhje, dhimbjet e kokës dhe fotofobia e bënë që ai të duhej të linte mbledhjet përpara se të mbaronin.
Vizita e Mbikëqyrësit të Qarkut mbërriti dhe pleqtë kërkuan largimin si shërbëtor ndihmës të vëllait tim. Dy pleq (i njëjti që komplotoi kundër tij) dhe Mbikëqyrësi u takuan për t'i thënë se ai nuk do të ishte më një shërbëtor ndihmës. Vëllai im nuk e kuptoi pse. Ata vetëm i shpjeguan atij se ishte për shkak se ai nuk kishte «sinqeritet të shprehur», sepse nuk dilte të predikonte të Shtunave dhe sepse nuk merrte pjesë shpesh në mbledhje. Çfarë shembulli ishte ai që hyri në platformë dhe u tha vëllezërve të dilnin dhe të predikonin dhe të ndiqnin mbledhjet nëse nuk e bëri? Ata i kërkuan atij sinqeritet në të shprehur kur ata nuk ishin të sinqertë dhe as nuk mund të ishin të sinqertë. Me çfarë sinqeriteti mund të thonë nga platforma se duhet të jenë të përulur dhe të njohin gabimet e tyre nëse nuk e bëjnë vetë? Si mund të flisnin për dashurinë ndaj vëllezërve nëse nuk e treguan atë? Si mund ta inkurajonin kongregacionin të ishte i drejtë nëse nuk ishin të tillë? Si mund t'u thoshin të tjerëve se duhet të jemi të arsyeshëm nëse nuk do të ishin? Tingëllonte si një shaka.
Ai u shpjegoi përsëri se nëse nuk e shihnin në veprën e predikimit të Shtunave, kjo ishte për shkak se ai punonte, por ai predikoi gjatë javës në pasdite. Dhe, se ai nuk mund të merrte pjesë rregullisht në mbledhje për shkak të aksidentit për të cilin ata vetë dinin. Çdo person i arsyeshëm do ta kuptonte situatën. Përveç kësaj, Mbikëqyrësi i Qarkut, i cili ishte i pranishëm dhe bashkë me ta, e dinte mirë se kjo nuk ishte arsyeja e vërtetë pse po largohej. Për habinë e vëllait tim, CO mbështeste pleqtë dhe rekomandoi largimin. Të nesërmen, CO-ja kërkoi të dilte për të predikuar me vëllanë tim dhe më shpjegoi se ai e dinte arsyen e vërtetë pse pleqtë rekomanduan largimin, që ishte ajo që kishte ndodhur në vizitën e mëparshme, por që ai nuk mund të shkonte kundër pleqve. (Personalisht mendoj se ai nuk bëri asgjë sepse nuk dëshironte. Ai kishte autoritetin.) Ai i tha vëllait tim që ta merrte atë si përvojë, dhe se në të ardhmen kur të jetë plakur, ai do të kujtojë se çfarë bënë pleqtë atë, dhe se ai do të qeshë, dhe siç themi gjithmonë, për të "Lënë gjërat në duart e Jehovait".
Ditën e njoftimit, të gjithë vëllezërit (i gjithë kongregacioni, përveç pleqve) që e dinin shumë mirë se sa e padrejtë ishte situata, erdhën te vëllai im për t'i thënë që të rrinte i qetë, se e dinin se çfarë kishte ndodhur në të vërtetë. Ai akt dashurie nga vëllezërit e la atë me një ndërgjegje të pastër se gjithçka që kishte ndodhur ishte për shkak të tij duke bërë atë që ishte e drejtë në sytë e Jehovait.
Personalisht, u indinjova kur mësova për këtë - si pleqtë, «barinj të dashur që duan gjithmonë më të mirën për kopenë», mund t'i bënin këto gjëra dhe të mbeteshin pa u ndëshkuar? Si mundet që mbikëqyrësi udhëtues, i cili ka përgjegjësinë të shohë që pleqtë bëjnë gjënë e duhur dhe duke qenë të vetëdijshëm për situatën, të mos bëjë asgjë për të mbrojtur të drejtin, për të bërë të mbizotërojë drejtësia e Jehovait, për t'i treguar të gjithëve se askush nuk është mbi të standardet e drejta? Si mund të ndodhte kjo brenda "njerëzve të Zotit"? Gjëja më e keqe nga të gjitha ishte se kur njerëzit e tjerë nga kongregacionet e tjera morën vesh që vëllai im nuk ishte më një shërbëtor ndihmës dhe pyeti pleqtë, ata u thanë disave se ishte për shkak se ai luante video lojëra të dhunshme, të tjerët thanë se kjo ishte për shkak se vëllai im ishte i varur nga pornografia dhe se vëllai im kishte refuzuar "ndihmën që i ofruan". Gënjeshtra të ndyra të shpikura nga pleqtë! Kur e dimë që një heqje supozohet të trajtohet në mënyrë konfidenciale. Po në lidhje me dashurinë dhe respektimin e procedurave të organizatës që pleqtë duhej të demonstronin? Kjo ishte diçka që ndikoi shumë në këndvështrimin tim në lidhje me organizatën.
Përshëndetje, trajneri i famshëm i futbollit Bill Parcels tha: "Ju jeni ajo që rekordi juaj thotë se jeni". Unë mund ta kuptoj papërsosmërinë njerëzore duke shkaktuar problemin e rastit këtu dhe atje dhe mund ta justifikoj atë. Problemi për mua është se unë kam dëshmuar personalisht në më shumë se një rast dhe kam dëshminë e kaq shumë njerëzve në shumë raste të hipokrizisë, miqësisë, manipulimit, ngacmimit, paarsyeshmërisë, etj. Unë nuk kam parasysh vetëm çështjet e personelit. Shumica e mësimeve të organizatave janë llogaritur aq qartë për të mashtruar saqë disa prej tyre kufizohen me gënjeshtra të drejta. Këto nuk janë gabime të thjeshta;... Lexo më shumë "
Argumente të shkëlqyera, New Englander.
I dashur vëlla i dashur, faleminderit që na tregove historinë tënde. Kur lexoja përvojën tuaj, unë mund ta ndieja dhimbjen tuaj në zemrën time, sepse kam përjetuar për veten time një trajtim të tillë nga pleqtë e zonës. Dhe është e vërtetë që oficeri i qarkut, dhe. Menaxherët e tjerë organizativë (si e quaj unë) nuk bëjnë asgjë. Kjo më kujton Studimin Watch-Tower të kësaj fundjave, se Eli nuk i korrigjoi vërtet bijtë e tij: Ofni dhe Fineaz. Mjerisht, gjëja ndodh në organizatën JW. Por jam i lumtur të dëgjoj që këto përvoja ju bënë të mendoni seriozisht, për sistemin e procedurave organizative kundrejt asaj... Lexo më shumë "
Faleminderit Felix për derdhjen e ndjenjave dhe emocioneve tuaja rreth kësaj përvoje që keni ndarë me ne. Unë i di saktësisht ndjenjat që keni përjetuar gjatë atyre shumë viteve. Duke menduar se ishit në organizatën e Jehovait, se ajo kishte frymën e Zotit, që pleqtë dhe të gjithë të tjerët me të cilët kishim të bënin kishin shpirtin e Zotit dhe prandaj ju dhe familja juaj kishit pritshmëri të caktuara që binin shumë larg nga ato që pritej. Unë mund ta imagjinoj zhgënjimin tuaj për të mos kuptuar pse gjërat po ndodhnin ashtu siç ishin. Duke u lutur me zell për një përgjigje të lutjeve tuaja,... Lexo më shumë "
Kur keni një rregullim si kulla e vrojtimit që mat progresin me numra, atëherë fatkeqësisht, dhëmbëzat e vegjël në makinë prishen, atyre u hiqen dhëmbët, por makineria vazhdon të rrotullohet së bashku. Vaji i dashurisë dhe mirësisë rrallë kontrollohet, siç do të ishte në një makinë, kështu që problemet ndërtohen. Si plak në pjesë të ndryshme të botës kam parë që kjo mizori të ndodhë shpesh me një numër viktimash, dhe gjithashtu të ndodhë me veten time. Kur kuptova, si shumica prej nesh këtu, që isha në gjendje të adhuroja Zotin pa Shoqërinë si një... Lexo më shumë "
Feliks, përvoja që vëllai juaj pati me pleqtë nuk është e rrallë. Disa që e lexojnë këtë mund të mendojnë se ky ishte një përjashtim, por në 40 vjet shërbim si plak në tre vende e di se është shumë e rrallë që mbikëqyrësi qarkor ose zyra e degës të qëndrojë për të voglin kundër pleqve. Në fakt, nuk mund të mendoj për një rast të vetëm kur kjo ka ndodhur, por nuk kam gishta të mjaftueshëm për të llogaritur numrin e rasteve që kam parë situata shumë të ngjashme me ato që ka përjetuar vëllai juaj.