"Jarraitu hau egiten nire oroimenez". – Lukas 22:19

2013ko oroigarrian egin nituen lehen aldiz Jesukristo nire Jaunaren hitz horiek. Nire emazteak uko egin zion lehen urte hartan parte hartzeari, ez zelako duin sentitzen. Ikusi dut Jehobaren lekukoen artean erantzun arrunta dela bizitza osoan doktrinatuak izan diren ikurrak parte hartzea hautetsi batzuentzat gordetako zerbait bezala ikusteko.

Nire bizitza osoan zehar, ikuspegi hori bera izan nuen. Ogia eta ardoa Jaunaren afariaren urteroko ospakizunean igarotzen zirenez, nire anai-arrebekin bat egin nuen parte hartzeari uko egin ziotenean. Ez nuen uko gisa ikusi, ordea. Umiltasun ekintza bat bezala ikusi nuen. Jendaurrean aitortzen ari nintzen ez nintzela parte hartzeko duin, Jainkoak ez nintzelako hautatua izan. Ez nuen inoiz sakon pentsatu Jesusen hitzetan gai hau bere ikasleei aurkeztu zienean:

«Horregatik esan zien Jesusek: «Egiaz diotsuet: Gizonaren Semearen haragia jan eta haren odola edan ezean, ez duzue bizirik zeuen baitan. 54 Nire haragiaz elikatzen eta nire odola edaten duenak betiko bizia du, eta azken egunean piztuko dut.; 55 zeren nire haragia egiazko janaria da, eta nire odola egiazko edaria da. 56 Nire haragiaz elikatzen dena eta nire odola edaten duena nirekin bat egiten da, eta ni harekin bat eginda. 57 Aita biziak igorri nauen bezala, eta ni Aitagatik bizi naiz, nitaz elikatzen dena ere, nigatik biziko da. 58 Au da zerutik jautsi dan ogia. Ez da ZURE arbasoek jan eta hil zirenean bezala. Ogi honetaz elikatzen dena betiko biziko da.” (Joan 6:53-58)

Nolabait uste nuen azken egunean berpiztuko ninduela, betiko bizia jaso nezakeela, betiere betiko bizitza ematen duten haragizko eta odoleko sinboloez parte hartzeari uko egiten nion. 58. bertsoa irakurriko nuke bere haragia horren manarekin parekatzen duena israeldar guztiek —haurrak ere bai— parte hartu zuten eta, hala ere, sentitu kristau-aplikazio antitipikoan elite gutxi batzuentzat bakarrik zegoen gordeta.

Egia esan, Bibliak dio asko gonbidatuta daudela baina gutxi aukeratuak direla. (Mt 22:14) Jehobaren Lekukoen buruzagitzak esaten dizu hautatua izan bazara bakarrik parte hartu behar duzula, eta aukeraketa prozesu misteriotsu baten bidez egiten dela, zeinaren bidez Jehobaren Jainkoak bere seme-alaba zarela esaten dizu. Ados, utzi dezagun une batez mistizismo guztia alde batera, eta goazen benetan idatzitakoarekin. Jesusek esan al digu parte hartzeko aukeratutakoaren sinbolo gisa? Abisua eman zigun Jainkoaren seinalerik jaso gabe parte hartzen badugu, bekatu egingo genuela?

Agindu oso argi eta zuzena eman zigun. "Jarraitu hau egiten nire oroimenez". Ziur aski, ez balu nahi bere ikasleen gehiengo zabalak "hau egiten jarraitzea" hura gogoratzeko, esango zukeen. Ez gaitu ziurgabetasunean murgilduta utziko. Zein bidegabea izango litzateke hori?

Merezitasuna Baldintza bat al da?

Askorentzat, Jehobak gaitzetsi dezakeen zerbait egiteko beldurra ironikoki bere onespena lortzea galarazten die.

Ez al zenituzke Paulo eta 12 apostoluak hartuko ikurretan parte hartzeko gizonik duinenak direla?

Jesusek 13 apostolu aukeratu zituen. Lehenengo 12ak otoitz gau baten ostean aukeratu zituzten. Merezi al zuten? Zalantzarik gabe, hutsegite asko izan zituzten. Beraien artean eztabaidatu zuten nor izango zen handiena hil baino pixka bat lehenago. Zalantzarik gabe, protagonismo-nahia ez da merezi duen ezaugarria. Tomas zalantzazkoa zen. Guztiek abandonatu zuten Jesus beharrik handienaren unean. Haietako lehenak, Simon Pedrok, hiru aldiz ukatu zuen gure Jauna publikoki. Geroago bizitzan, Pedrok gizakiaren beldurrari utzi zion. (Gal 2:11-14)

Eta gero Paulengana gatoz.

Esan daiteke Jesusen jarraitzaile batek ez duela berak baino eragin handiagoa izan kristau kongregazioaren garapenean. Gizon duin bat? Desiragarria, ziur, baina bere merezimenduagatik aukeratua? Izan ere, merezi ez zuen garaian aukeratu zuten, Damaskorako bidean kristauen atzetik. Jesusen jarraitzaileen jazarle nagusia izan zen. (1Ko 15:9)

Gizon hauek guztiak ez ziren aukeratu merezi zirenean, hots, Jesusen benetako jarraitzaile bati zegozkion ekintza nabarmenak egin ondoren. Aukeratzea lehenik, eskriturak gero. Eta gizon oiek gure Jaunaren zerbitzuan egintza andiak egin baziren ere, onenek ere ez zuten aski merezi saria irabazteko. Saria beti doako opari gisa ematen zaie merezi ez dutenei. Jaunak maite dituenei ematen zaie eta berak erabakitzen du nor maite duen. Guk ez. Agian, eta askotan egiten dugu, maitasun horren merezi ez izatea, baina horrek ez dio gu gehiago maitatzea eragozten.

Jesusek aukeratu zituen apostolu haiek haien bihotza ezagutzen zuelako. Berak beraiek baino askoz hobeto ezagutzen zituen. Jakitun zitekeen Tarsoko Saulok bere bihotzean hain preziatu eta desiragarria den nolakotasun bat zegoela, non gure Jaunak bere burua argi itsugarrian agertuko zuela hura dei egiteko? Apostoluetako batek ba al zekien benetan zer ikusi zuen Jesusek haietan? Ikus dezaket neure baitan, Jesusek nigan ikusten duena? Ahal duzu? Aita batek haur txiki bati begiratu diezaioke eta haur horren potentziala ikusi dezake une horretan haurrak imajina dezakeen ezer baino urrunago. Ez dagokio umeari bere merezimendua epaitzea. Haurrak obeditzea baino ez da.

Oraintxe bertan Jesus zure atetik kanpo egongo balitz, sartzeko eskatuz, utziko al zenuke zuloan, zure etxean sartzea ez zarela duin arrazoituz?

“Begira! Atean zutik nago eta jotzen. Norbaitek nire ahotsa entzuten badu eta atea irekitzen badu, haren [etxera] sartuko naiz eta harekin afaria hartuko dut eta bera nirekin». (Ap 3:20)

Ardoa eta ogia da arratsaldeko bazkariaren janaria. Jesus gure bila dabil, gure atea jotzen. Irekiko diogu, sartzen utziko diogu eta harekin jango diogu?

Ez dugu ikurrak parte hartzen duinak garelako. Merezi ez garelako parte hartzen dugu.

Meleti Vivlon

Meleti Vivlon-en artikuluak.
    31
    0
    Zure pentsamenduak maite dituzu, komentatu.x