Ingelesez eta gaztelaniaz Jesusi otoitz egitea komeni den ala ez galderari buruzko nire azken bideoa ingelesez eta gaztelaniaz kaleratu ostean, atzera bota nuen. Orain, hori espero nuen Trinitario mugimendutik, azken finean, trinitarioentzat, Jesus Jainko Ahalguztiduna delako. Beraz, noski, Jesusi otoitz egin nahi diote. Hala ere, baziren kristau zintzoak ere, Trinitatea Jainkoaren izaeraren baliozko ulermen gisa onartzen ez zuten arren, Jesusen otoitza Jainkoaren Seme-alabek praktikatu beharko luketen zerbait dela uste dutenak.
Hemen zerbait faltan ote naizen galdetzera eraman ninduen. Hori bada, niretzat, gaizki iruditzen zait Jesusi otoitz egitea. Baina ez gara gure sentimenduek gidatu behar, zerbaitetarako balio duten arren. Jesusek egia guztietara eramango gaituela agindu zuen espiritu sainduak gidatu behar gaitu.
Hala ere, hura ethorri denean, egiaren Espirituak ere, egia guztietara eramango zaitu, ez baitu berez hitz egingo, baina entzungo duen guztia, esango du. Eta ezagutaraziko dizkizute etorriko diren gauzak. (Joan 16:13 Bertsio fidela)
Beraz, neure buruari galdetu nion ea Jesusi otoitzarekiko dudan erretilua Jehobaren lekuko izan nintzen garaietatik eratorritako bat besterik ez ote zen? Sakon lurperatutako alborapenetan amore eman al ote nintzen? Alde batetik, argi eta garbi aitortu nuen “otoitza” eta “otoitz” adierazten duen hitz grekoa ez dela inoiz erabiltzen kristau Eskrituretan Jesusekin lotuta, gure Aitarekin lotuta baizik. Bestalde, korrespontsal askok adierazi didatenez, Biblian kristau fidelek gure Jesusi dei egiten dioten eta eskaera egiten dioten kasuak ikusten ditugu.
Adibidez, badakigu Stephenek, Eginak 7:59an, egin zuela eskaera bat Jesusi, ikuskari batean harrika hiltzen ari zela ikusi zuena. «Harrikatzen ari ziren bitartean, Stephen errekurritu, "Jesus Jauna, jaso nire espiritua". Era berean, Pedrok ikuskera bat izan zuen eta Jesusen ahotsa entzun zuen zerutik aginduak ematen eta Jaunari erantzun zion.
“...Ahots bat etorri zitzaion: “Jaiki, Pedro; hil eta jan”. Baina Pedrok esan zuen: «Ez, Jauna; izan ere, ez baitut inoiz jan arrunta edo kutsatua den ezer». Eta ahotsa berriro etorri zitzaion bigarren aldiz: «Jainkoak garbitu duena, ez deitu arrunt». Hau hiru aldiz gertatu zen, eta gauza bereala zerura eraman zen. (Eginak 10:13-16).
Gero Paulo apostoluak, inguruabarrik eman gabe, esaten diguna hiru aldiz erregutu ziola Jesusi bere haragiko arantza bat kentzeko. "Hiru aldiz erregutu nuen Jaunarekin nigandik kentzeko». (2 Korintoarrei 12:8)
Hala ere, kasu horietako bakoitzean, grezierazko "otoitza" hitza ez da erabiltzen.
Esanguratsua iruditzen zait hori, baina orduan, gehiegi egiten ari al naiz hitzik eza? Egoera bakoitzak otoitzarekin lotutako ekintzak deskribatzen baditu, "otoitza" hitza testuinguruan erabili behar al da otoitztzat hartzeko? Batek pentsatuko luke ezetz. Baten batek arrazoitu dezake deskribatzen dena otoitz bat den bitartean, ez dugula "otoitz" izena edo "otoitz" aditza irakurri behar otoitz bat izan dadin.
Hala eta guztiz ere, nire buruaren atzeko aldean zerbait astintzen ari zen. Zergatik Bibliak ez du inoiz erabiltzen "otoitz" aditza edo "otoitz" izena, gure Aita Jainkoarekiko komunikazioarekin izan ezik?
Orduan deigarria egin zitzaidan. Exegesiaren arau kardinal bat hausten ari nintzen. Gogoratuko baduzu, exegesia Biblia aztertzeko metodoa da, non Eskriturak bere burua interpretatzen uzten digun. Jarraitzen ditugun hainbat arau daude eta lehenengoa da gure ikerketa alborapenik eta aurreiritzirik gabe hastea.
Zein alborapena, zer aurreiritzi ekartzen nuen otoitzaren azterketa honetara? Otoitza zer zen banekiela sinesmena zela konturatu nintzen, Bibliako terminoaren definizioa guztiz ulertzen nuela.
Sinesmen bat edo ulerkera bat hain errotuta egon daitekeenaren adibide bikaina dela ikusten dut, ezen zalantzan jartzea ere bururatzen ez zaigun. Emandakotzat hartzen dugu. Adibidez, otoitza gure erlijio-tradizioaren parte da. Ez dio axola zein erlijio jatorritakoak izan garen, denok dakigu zer den otoitz bat. Hinduek beren jainko askoren baten izena gurtzean deitzen dutenean, otoitz egiten ari dira. Musulmanek Ala deitzen diotenean, otoitz egiten ari dira. Rabino ortodoxoek Jerusalemgo negar harresiaren aurrean behin eta berriz genuflexatzen dutenean, otoitz egiten ari dira. Kristau trinitarioek beren Jainkotasun hirukoitza eskatzen dutenean, otoitz egiten ari dira. Antzinako gizon-emakume leialek, Moisesek, Anak eta Danielek bezala, "Yahweh" izena deitzen zutenean, otoitz egiten ari ziren. Egiazko Jainkoari edo jainko faltsuei, otoitza otoitz da.
Funtsean, SSDD da. Gutxienez SSDDren bertsio bat. Hizketa bera, Jainko ezberdina.
Tradizioaren indarrak gidatzen al gaitu?
Gure Jaunaren irakaspenaren gauza aipagarri bat bere zehaztasuna eta hizkuntzaren erabilera zentzuzkoa da. Ez dago hizkera gaiztorik Jesusekin. Guk otoitz egin behar bagenu, orduan esango zigun hori egiteko, ezta? Azken finean, ordura arte, israeldarrek bakarrik otoitz egin zioten Jaunari. Abrahamek Jainkoari otoitz egin zion, baina ez zuen inoiz otoitz egin Jesusen izenean. Nola liteke? Aurrekaririk gabekoa izan zen. Jesus ez zen eszenara etorriko beste bi milurtekotan. Beraz, Jesusek otoitzean elementu berri bat sartuko balu, zehazki, hura barne hartu behar zuela, hala esan beharko zukeen. Izan ere, hori oso argi utzi beharko zuen, oso aurreiritzi indartsua gainditzen ari zelako. Juduek bakarrik otoitz egiten zioten Jaunari. Paganoek jainko anitzei otoitz egiten zieten, baina ez juduei. Legeak juduen pentsaera eragiteko eta aurreiritziak sortzeko duen ahalmena —zuzena bada ere— nabaria da Jaunak —Jesu Kristo gure Jauna, erregeen erregeak— Pedrori ez behin, ez bi aldiz, hiru aldiz esan behar izan ziolako. aldiz, orain israeldarrek kutsatutzat jotzen zituzten animalien haragia jan zezakeen, txerrikia bezala.
Hortik dator, beraz, Jesusek orain tradizioarekin loturiko judu horiei otoitz egin ziezaioketela eta egin behar ziola esango balu, aurreiritzi asko izango zituela zatitzeko. Adierazpen lausoek ez zuten moztuko.
Bi elementu berri sartu zituen otoitzetan, baina argitasunez eta errepikatuz egin zuen. Batetik, esan zien orain otoitzak Jainkoari eskaini behar zaizkiola Jesusen izenean. Jesusek egin zuen otoitzarekiko beste aldaketa Mateo 6:9an adierazten da,
«Honela, bada, otoitz egin behar duzu: «Zeruko gure Aita, santifikatu bedi zure izena...»
Bai, orain bere ikasleek Jainkoari otoitz egiteko pribilegioa zuten, ez beren subirano gisa, baizik eta beren Aita pertsonal gisa.
Uste al duzu instrukzio hori berehalako entzuleei bakarrik aplikatzen zitzaiela? Noski ezetz. Erlijio guztietako gizakiak esan nahi zuela uste duzu? Jainko paganoak gurtzen zituzten hinduei edo erromatarrei buruz ari al zen? Noski ezetz. Orokorrean juduetaz ere ari al zen? Ez. Bere ikasleei, Mesias bezala onartu zutenei, hitz egiten ari zitzaien. Kristoren gorputza, tenplu berria, osatuko zutenekin hitz egiten ari zen. Jerusalemen fisikoa ordezkatuko zuen tenplu espirituala, hura jada suntsitzeko markatuta zegoelako.
Hau ulertzea garrantzitsua da: Jesus Jainkoaren seme-alabei hitz egiten ari zen. Lehen pizkundea osatzen dutenak, bizitzerako pizkundea (Apokalipsia 20:5).
Biblia exegetikoen azterketaren lehen araua hau da: Hasi zure ikerketa alborapenik eta aurreiritzirik gabe. Dena jarri behar dugu mahai gainean, ezer suposatu. Beraz, ezin dugu uste otoitza zer den jakitea. Ezin dugu hitzaren definizio arrunta onartutzat hartu, Satanasen munduak tradizionalki eta gizakien adimena menderatzen duten erlijioetan zehar definitzen dena Jesusek gogoan zuena dela. Jesusek helarazten digun definizio bera gogoan dugula ziurtatu behar dugu. Hori zehazteko, exegesiaren beste arau bat erabili behar dugu. Ikusleak kontuan hartu behar ditugu. Nori mintzo zen Jesus? Nori ematen zizkion egia berri hauek? Dagoeneko adostu dugu bere izenean otoitz egiteko eta Jainkoari gure Aita bezala zuzentzeko bere norabide berria Jainkoaren Seme-alaba bihurtuko ziren bere ikasleei zuzendutako argibideak zirela.
Hori kontuan izanda, eta guztiz kanpoan, beste Liburu Santu bat pentsatu nuen. Nire Bibliako pasarterik gogokoenetako bat, hain zuzen ere. Ziur zuetako batzuk jada nirekin zaudetela. Beste batzuentzat, hasiera batean garrantzirik gabekoa dirudi, baina laster ikusiko duzu konexioa. Ikus dezagun 1 Korintoarrei 15:20-28.
Baina orain Kristo hilen artetik piztu da, loak hartu dutenen lehen fruituak. Zeren heriotza gizon baten bidez etorri zenez, hildakoen piztuera ere gizon baten bidez dator. Zeren Adamengan denak hiltzen diren bezala, hala Kristorengan ere guztiak bizituko dira. Baina bakoitza bere ordenan: Kristo, lehen fruituak; gero, bere etorreran, Kristorenak direnak. Orduan amaitzen da, erreinua Jainko Aitaren esku uzten duenean, aginte eta aginte eta botere oro ezabatzen dituenean. Zeren errege izan behar du bere etsai guztiak bere oinen azpian jarri arte. Ezabatu beharreko azken etsaia heriotza da. Jainkoak dena bere oinen azpian jarri baitu. Baina "dena" haren azpian jartzen dela dioenean, bistakoa da dena haren azpian jartzen duena salbuespena dela. Eta dena Kristoren menpe dagoenean, orduan Semea bera ere dena subjektu zuenaren menpe egongo da, Jainkoa guzietan izan dadin. (1 Korintoarrei 15:20-28 Holman Christian Standard Bible)
Azken esaldi honek beti hunkitu nau. «Jainkoa dena izan dadin guztietan». Itzulpen gehienak grekoaren hitzez hitz hitzez hitz egiten dira. Batzuek, ordea, interpretazio txiki bat egiten dute:
Itzulpen Bizidun Berria: "guztietako guztiaren gainetik erabatekoa izango da".
Berri Onen Itzulpena: "Jainkoak guztiz gobernatuko du".
Ingelesezko bertsio garaikidea: "Orduan, Jainkoak dena esan nahi du guztiontzat".
Mundu Berriko itzulpena: “Jainkoa guztiontzat gauza izan dadin”.
Ez dago arrazoirik Jainkoa "guztietan" izango dela esateak nahasteko arrazoirik. Begira hurbileko testuinguruari, exegesiaren beste arau bat. Hemen irakurtzen ari garena gizateriaren gaitzetarako azken irtenbidea da: gauza guztiak berreskuratzea. Lehenik eta behin, Jesus berpiztu da. "Lehen fruituak". Gero, Kristorenak direnak. Nortzuk dira?
Lehenago, Korintoarrei zuzendutako gutun honetan, Paulok erantzuna erakusten du:
“. . .Gauza guztiak ZURI DAGOZKIZUE; aldi berean ZU Kristorena zara; Kristo, berriz, Jainkoarena da». (1 Korintoarrei 3:22, 23)
Paul bereak diren Jainkoaren Seme-alabekin hitz egiten ari da. Kristo itzultzean, bere etorreran edo erregetza garaian berpiztuko dira bizitza hilezkorrera parousia. (1 Joan 3:2)
Ondoren, Paulek mila urteko milurteko erregealdiaren gainetik jauzi egiten du amaiera arte, gizakiaren aginte guztia indargabetu eta bekatuaren ondoriozko heriotza ere desegin denean. Une horretan, ez da Jainkoaren edo Gizonaren etsairik geratzen. Orduan bakarrik, azkenean, Jesus erregeak bere burua menpetzen du gauza guztiak haren mende jarri zizkionari, Jainkoa guztiontzat gauza izan dadin. Badakit Mundu Berriko Itzulpena asko kritikatzen dela, baina Bibliako itzulpen bakoitzak bere akatsak ditu. Kasu honetan, bere interpretazio errenda zehatza dela uste dut.
Galdetu zeure buruari, zer ari da berrezartzen Jesus hemen? Galdu zena berreskuratu beharra zegoen. Gizakion betiko bizitza? Ez. Hori galdutakoaren azpiproduktua da. Berreskuratzen ari dena Adamek eta Evak galdu zutena da: Jaunarekin zuten familia-harremana Aita gisa. Izan zuten eta bota zuten betiko bizitza harreman horren azpiproduktua izan zen. Jainkoaren seme-alaba gisa haien herentzia izan zen.
Aita maitekorra ez dago bere seme-alabengandik urrun. Ez ditu abandonatzen eta gidari eta instrukziorik gabe uzten. Genesisek erakusten du Jaunak bere seme-alabekin aldian-aldian hitz egiten duela, egunaren zati haizetsuetan, ziurrenik arratsaldean.
"Jainko Jaunaren ahotsa entzun zuten egunaren freskotasunean baratzean zihoala, eta gizona eta bere emaztea Jaunaren Jainkoaren aurrean ezkutatu ziren lorategiko zuhaitzen artean". (Hasiera 3:8 Mundu Ingelesezko Biblia)
Zeruko erreinua eta lurrekoa lotuta zeuden orduan. Jainkoak bere giza seme-alabekin hitz egin zuen. Aita zen haientzat. Hitz egin zioten eta hark erantzun zion. Hori galdu zen. Lorategitik bota zituzten. Orduan galdutakoa berreskuratzea prozesu luzea izan da. Fase berri batean sartu zen Jesus etorri zenean. Une horretatik aurrera, posible izan zen berriro jaiotzea, Jainkoaren seme-alabatzat hartuta. Orain Jainkoarekin ez hitz egin dezakegu gure Errege, Burujabe edo Jainko Ahalguztidun gisa, gure Aita pertsonal gisa baizik. “Abba Aita”.
Garaia bete zenean, Jainkoak bere Semea bidali zuen, emakume batengandik jaioa, legearen pean jaioa, legearen azpian daudenak erredimitzera, seme-alabatzat har genitzan. Eta semeak zaretelako, Jainkoak bere Semearen Espiritua bidali digu gure bihotzetara, oihu eginez: «Abba, Aita!». Beraz, jada ez zara esklabo semea baizik, eta semea bada, Jainkoaren bidez oinordeko. (Galatasi 4:4-7 HCSB)
Baina fede hori etorri denez gero, ez gaude gehiago zaindariaren azpian, zeren denak zarete Jainkoaren semeak, Jesukristoren fedeagatik. Izan ere, Kristorengan bataiatu izan diren guziek jantzi duzue Kristo jantzia bezala. Ez dago judu edo grekorik, esklabo edo libre, gizon edo emakumerik; zeren guziak bat zarete Kristo Jesusengan. Eta Kristorena bazara, orduan Abrahamen hazia zarete, promesaren arabera oinordeko. (Galatarrak 3:26, 27 HCSB)
Orain, Jesusek otoitzaren alderdi berri hauek agerian utzi dituenean, ikus dezakegu munduko erlijioek otoitza ematen duten definizio arrunta ez dela guztiz egokitzen. Otoitza beren jainkotasuna eskatzeko eta goraipatzeko moduan ikusten dute. Baina Jainkoaren Seme-alabentzat, ez da zer esaten duzun, baizik eta nori esaten diozun. Otoitza Jainkoaren eta Jainkoaren beraren arteko komunikazioa da, gure Aita gisa. Egiazko Jainko bakarra eta guztien Aita bakarra dagoenez, otoitza zeruko Aita horrekin komunikazioari soilik aipatzen duen hitza da. Hori da Bibliako definizioa nik ikusten dudan bezala.
Gorputz bat eta Espiritu bakarra da —zure deiari dagokion itxaropen bakarrera deituak izan zineten bezala— Jaun bakarra, fede bakarra, bataio bat, Jainko bat eta guztien Aita bat, guztien gainetik eta guztien bidez eta guztietan dena. (Efesioarrei 4:4-6 ESV)
Jesus gure Aita ez denez, ez diogu otoitz egiten. Berarekin hitz egin dezakegu, noski. Baina "otoitz" hitzak gure Aita zerukoaren eta bere adoptatutako giza seme-alaben artean dagoen komunikazio forma berezia deskribatzen du.
Otoitza, Jainkoaren seme-alabek, dugun eskubidea da baina atetik eskaini behar diogu Jainkoari, hau da, Jesusi. Haren izenean otoitz egiten dugu. Ez dugu hori egin beharko behin bizitzera berpiztuta, orduan Jainkoa ikusiko baitugu. Mateoren Jesusen hitzak beteko dira.
«Bihotz garbiak bedeinkatuak dira, Jainkoa ikusiko baitute.
Zorionekoak dira bakegileak, Jainkoaren seme deituko baitituzte.
Zorionekoak dira zuzenagatik jazarri direnak, zeruetako erreinua haiena baita».
(Mateo 5:8-10)
Baina gainerako gizateriaren kasuan Aita/seme-alaben arteko harreman horrek amaierara arte itxaron beharko du Paulek deskribatzen duen moduan.
Jainkoaren eta Gizonen etsai guztiak ezabatzen direnean, orduan ez da Jainkoari otoitz egin beharrik izango Jesusen izenean, orduan Aita/seme-alaben arteko harremana guztiz berreskuratuko baita. Jainkoa dena izango da guztientzako, gauza guztiak guztientzako, hau da, guztientzako Aita esan nahi du. Ez da urrun egongo. Otoitza ez da alde bakarrekoa izango. Adam eta Eva beren Aitarekin hitz egin eta beraiekin hitz egin eta gidatu zituen bezala, horrela hitz egingo digu Jaunak, gure Jainkoak eta gure Aitak. Semearen lana beteko da. Bere koroa mesianikoa errendituko du eta gauza guztiak bere menpe jarri zizkionaren menpe egingo du, Jainkoa guztientzako izan dadin.
Otoitza da Jainkoaren seme-alabek aitarekin hitz egiteko modua. Aitaren eta haurraren arteko komunikazio modu berezia da. Zergatik nahi duzu ureztatu edo arazoa nahastu. Nork nahi luke hori? Nori ateratzen dio mesede harreman hori iraultzeak? Uste dut guztiok dakigula horren erantzuna.
Nolanahi ere, hauxe da nik ulertzen dudana Eskritura Santuak otoitzaren gaiari buruz esaten ari dena. Bestela sentitzen bazara, jokatu zure kontzientziaren arabera.
Eskerrik asko entzuteagatik eta gure lana laguntzen jarraitzen duzuen guztioi, eskerrik asko bihotz-bihotzez.
Kaixo Eric, Eskerrik asko ondo ikertutako bideoengatik. Beno, bai, "otoitza" hitza Jesusentzat erabiltzen da, NTk Jehobarekin ordezkatu duela izan ezik... Eginak 1:24an, apostoluek otoitz egiten diote Jaunari (grezieraz: Kurié) haiek gidatzeko eskatzeko. apostolu berria. Greziako Kurie hitza beti erabiltzen dute apostoluek Jesusi zuzentzen diotenean, zuk adierazi duzun bezala, zuzenean hitz egiten diotenean. Bertso honetan Greziako hitza hauxe da: proseukomia, Mateo 5:44, 6:5, 6, 7, 9 etab.-n aurkitzen dena. Bestalde, 2 Korintoarrei 12:8-n,... Irakurri gehiago "
Kaixo Sophie, Eskerrik asko eztabaidan egindako ekarpenagatik. Honela idatzi zenuen: "Eginak 1:24an, apostoluek Jaunari otoitz egiten diote (grezieraz: Kurié) apostolu berri bat aukeratzeko gidatzeko eskatzeko". Barneko lineari erreparatuz gero, Berean Literal Bibliak ederki adierazten duen ikuspegi apur bat desberdina ematen digu: "Eta otoitz egin ondoren, esan zuten: "Zu Jauna, guztien bihotzen ezagutzen duzuna, erakutsi bi hauetatik zein aukeratu duzun". Horrek adierazten du otoitz egin zutela, gero otoitz egin ostean –otoitza amaituta– bietatik zein aukeratu behar zen erakusteko eskatu zioten Jesusi. Hau... Irakurri gehiago "
Bonjour Eric, Merci pour tes videos très recherchées. Nahiz eta, bada, le mot “prière” da Jesus pour erabilia, sauf que la TMN bat Jéhovah-ren ordez… En Actes 1:24, les apôtres prient le Seigneur (en grezieraz : Kurié) pour lui demander de les guider dans le choix d. 'un nouvel apôtre. Le terme grec Kurié est toujours utilisé par les apôtres quand ils s'adressent à Jésus, ainsi comme tu le soulignes, quand ils lui parlent directement. Dans ce verset le mot grec est : proseuchomia, que l'on trouve en Matthieu 5:44, 6:5, 6, 7, 9 etc. D'autre part, en 2 Corinthiens... Irakurri gehiago "
Zoragarria. Orain, ilea zatitzen ari naizela agertzeko arriskuan, ba al dago alderik otoitz egitearen eta hitz egitearen artean? Niri behintzat, ez dago anbiguotasunik NTko bertso zehatzei dagokienez, fededun batzuek Jesusi erregutu ziotenean (horietako batzuk labur-labur nabarmendu dituzu). Bata da Paulok Jesusi erregutu zion 2 Kor 12:8-n. Paulok, zalantzarik gabe, bazekien Jesusek bere kausa defenda zezakeela Aitari – agian Pauloren eskaria berehala eman Aitari kontsultatu gabe… «Aginpide guztiak («aginpidea» azpimarratuz) eman didatelako.... Irakurri gehiago "
Goiko nire adierazpenaren xedapena:
Eztabaida dago Paul gure "Jauna" Jesusi edo Jahri zuzentzen ari ote zen 2 Kor 12:8-n. Hala ere, arrazoi batzuk daude ziurrenik Jesusi zuzentzen ari zela uste dut, horietako bat hurrengo bertsoa da. 9. bertsoak Paul Jesusi zuzentzen ari zela ziurtatzen du.
Gainera, "ez esplizitua, baztertu" argudioa zirkularra dela dirudi... kasu honetan uste dut egokia dela, argudioan adierazten ditudan arrazoiengatik.
Nik ere uste dut Paul Jesusekin hitz egiten ari dela 2 Korintoarrei 12:8-n. Hala ere, ez dut uste Paulek espero zuenik Jesusek bere Aitari erreklamatzea. Batetik, gure Jaunaren hitz hauek ditugu Jainkoaren aurrean gure alde erregutzeko ideiari buruz. “. . .Egun hartan ene izenean eskatuko duzue, eta ez dizuet esango Aitari ZUETAKO eskaria egingo diodanik. Izan ere, Aitak berak ZUgatik du afektua, ZUEK nigatik izan zaretelako eta Aitaren ordezkari gisa atera nintzela sinetsi duzuelako». (Joan 16:26,... Irakurri gehiago "
Eric maitea - "Jesus kanal hori da, ez errelebo geltoki bat". Eguna egin didazu!
Frankie
Eskerrik asko Eric. Nire pentsamenduak argiagoak dira gaur zure hausnarketagatik. Izan ere, erlijio askotan sortu dugun otoitzari buruzko iritzia dugu, baita Jehobaren lekuko askorentzat ere, erritual gisa. Baina Jainkoaren seme-alaba izanik, erritual gisa zuzentzen al diogu? Arraroa litzateke gure aita haragizkoarekin gauza bera egingo bagenu. Jesusek bere ikasleei nola otoitz egin behar duten esaten hasi zen: «Horregatik...». Beraz, modu sinplean, aita/seme-alaba batean hitz egin behar diogu, besterik gabe otoitz egin. Gure Aitari bakarrik da, bestela... Irakurri gehiago "
Kaixo Eric maitea. Eskerrik asko Jesukristorekin otoitz edo komunikazioaren gaia hartzeagatik. Gure Aita Zerukoak bere Seme bakarrarengana erakarri gintuen. Joan 6:44. 45. bertsoan, Jesusek dio: "... Aita entzuten eta bere irakaspenak onartzen dituena etorriko da niregana". Jesusengana Jainkoaren seme-alaba bezala etorri bagara, nolabaiteko harremana izan behar dugu berarekin. Nolako harremana? Batek esan beharko lioke: kaixo, zure izenean sinesten nuen, maite zaitut, eskertzen zaitut eta eskerrak ematen dizut niregatik zure heriotzagatik. Aurreko hitzaldian,... Irakurri gehiago "
Pentsamendu bikainak Zbigniew maitea. Horregatik, gure Jesusek ez zion Tomasi aurka egin Tomasek esan zionean: «Ene Jauna eta ene Jainkoa». (Joan 20:28) Nire ustez, bi arrazoi daude horretarako. A. Aita-semeen arteko harremana da Jehobaren eta Jesusen arteko harremana ulertzeko gakoa, baita kristau baten eta Jehobaren arteko harremana ere. Jesus Seme bakarra da, ez du anai-arrebarik (konparatu Lukas 7:12-rekin). Jesus ez zen sortu, sortu zen. Era berean, ni sortu nintzen. Nire aita maiteak gauza asko sortu zituen bere bizitzan, baina berak sortu ninduen, ez... Irakurri gehiago "
Frankie maitea, zure iradokitako otoitza urrunegi doa niretzat, zure otoitzean Jehobarengandik Bere Semearengana aldatzen zarelako. Hori eginez, Jesus gurtzeko objektu bihurtzen duzu. Deabruak bakarrik nahi zuen rol hori, ez Jesusek. Honi buruz Paulok idatzi zuen Filipoarren 2:6 (ESV): "Jainkoaren itxuran bazegoen ere, ez zuen Jainkoarekiko berdintasuna atzeman beharreko gauzatzat". Badakigu Jesusek bere izenean eskatzen dugun guztia emango digula. Eskerrak emateko, eta bereziki eskaera guztiak, hitz hauekin has ditzakegu: “Ene Aita, zure izenean... Irakurri gehiago "
Eskerrik asko Christi Nachfolger maitea zure erantzunagatik. Mesedez, utzi nire iruzkinaren ondorioa azaltzen, ziurrenik ez nuen ondo deskribatu. Nire otoitzetan aipatzen ditudan gauza batzuk (beste askoren artean) aipatu nahi nituen. Ez da otoitz bat egiteko iradokizun bat, ezta otoitz eredu bat ere; ez nioke inoiz hori egiten utziko. Gutako bakoitzak bere baitan dagoen Jainkoaren Espirituaren arabera otoitz egiten dugu. Beharbada amaierako "amen"-ak posible egin zuen Jehobari eta Jesusi zuzentzea otoitz oso gisa ulertzea. Ez. "Amen" hori bakarrik... Irakurri gehiago "
Kaixo Frankie!!! Eskerrik asko zure iruzkinagatik. Pozten naiz hain aho batez gaudelako. Gure Aitak bere Semearengana erakartzen bagaitu, orduan berarekin harremanetan jarri behar dugu, eskerrak eman, eskatu, eske edo eman behar zaion aintza. Jesusek esan zuen Joan 5:23an: Semea ohoratzen ez duenak ez du Aita ohoratzen. Aita ez da jeloskor bere Semearekin dugun harremanaz. Niretzat, Paulok Kristorekin duen harremana nire Jaunarekin komunikatzeko beharraren froga da. 2TIM 4:18 Jaunak libratuko nau lan gaizto guztietatik eta salbatuko nau... Irakurri gehiago "
Zbigniew maitea, Jesusen lekukoa. Eskerrik asko hitz eta desio politengatik. Jesusekiko komunikazioa garrantzitsua da. Inork ezin nau gelditu nire Jaunarekin eta nire anaiarekin hitz egitea. Bertso indartsu bat aipatu duzu – 2 Tim 4:18 – Kristo da gure salbatzailea: “Jesus hau da zuek, eraikitzaileok, baztertu zenuten harria, giltzarri bihurtu dena. Eta ez dago salbazioa beste inorengan, zeruaren azpian ez baitago gizonen artean eman beste izenik, zeinen bidez salbatu behar garen». (Eginak 4:11-12). Gauza garrantzitsua ere idatzi duzu: “Aita ez da jeloskor gure harremanaz... Irakurri gehiago "
Eskerrik asko ZbigniewJan
Oso ondo Eric ondo egin 👍
Eskaera bat eskatuko dizut, Mateo 24 berriro bisitatu ahal izango zenuke.
Zure anaia Kristorengan
Hamahiru bideoak nire YouTube kanalean daude oraindik, baina liburu bat ere idatziko dut kapitulu horretan.
Hori oso argi zegoen Eric. Aspalditik galdetzen dudan gaia da hau. Argi duzu Jesusekin hitz egin dezakegula, baina horrek ez du otoitz egiten. Otoitza Jainkoarentzat da. Gai zaila da, ez baitugu Jehobarekin bi norabideko elkarrizketa zuzenik. Eta ez nuke hori espero. Ez nago ziur bi puntutaz:- A. Jehobak egunaren zati zabalean hitz egin zuenean, hori al zen benetan Jehoba edo hura ordezkatzen zuen aingeru bat? Horrek ezer aldatzen al du hala ere. B. 2 Korintoarrei 12:8an, non... Irakurri gehiago "
Kaixo Leonardo maitea. Zure bi galderei erantzuten saiatuko naiz. A. Bertso honetatik, ez dakit nola izan zen, Jainkoak modu ezberdinetan hitz egin diezaiokelako jendeari – zuzenean (Mt 17:5), edo aingeruen bidez (Gen 18:1-2) edo pertsonen bidez (adib. profetak) . Baina Jehobaren informazioa bada, ez du axola nola eman den, berak bermatuko duelako zuzentasuna. B. Uste dut 2 Korintoarrei 12:8 Paulok Jesukristori zuzenean erregutzen diola. Hau 9. bertsoan azaltzen da, non idatzita dagoen “…. Nire grazia nahikoa da zuretzat, nire [Jaunarentzat]... Irakurri gehiago "
Eskerrik asko zure bideoan argitzeagatik. Jesus gure Jaunari jarraitzen diogu denetan. Hala ere, gurtza Aitari bakarrik dagokio, berak irakatsi zigun bezala. Jainkoaren aurkariak bakarrik nahi zuen gurtu. Jesusek gogor kontra egin zion deabruaren eskaera horri, gurtza Aitari baino ez zaiolako.
Pixka bat galdu naiz amaiera aldera hemen.
Zure diskurtsoetan lagunduko luke "puntu" puntuak erabiliko bazenitu.
desio onenak..