ابر بزرگی از شاهدان

من فکر می کنم که فصل 11 کتاب عبری ها یکی از فصل های مورد علاقه من در تمام کتاب مقدس است. اکنون که آموخته ام - یا شاید باید بگویم ، اکنون که یاد می گیرم - خواندن کتاب مقدس بدون تعصب ، چیزهایی را می بینم که قبلاً هرگز ندیده ام. صرفاً اجازه دادن به کتاب مقدس به معنای آنچه می گوید چنین کاری تازه کننده و دلگرم کننده است.
پولس کار خود را با تعریف تعریفی از ایمان آغاز می کند. مردم اغلب ایمان را با اعتقاد اشتباه می گیرند ، و فکر می کنند این دو اصطلاح مترادف هستند. البته ما می دانیم که اینها نیستند ، زیرا جیمز از شیاطین معتقد و لرزیدن صحبت می کند. شیاطین ایمان دارند ، اما ایمان ندارند. سپس پولس در ادامه مثال عملی تفاوت بین ایمان و ایمان را برای ما بیان کرد. او هابیل را با قابیل مقایسه می کند. شکی نیست که قابیل به خدا ایمان داشت. کتاب مقدس نشان می دهد که او در واقع با خدا و خدا با او صحبت کرده است. با این حال او فاقد ایمان بود. گفته شده است که ایمان اعتقاد به وجود خدا نیست ، بلکه به شخصیت خداوند است. پولس می گوید ، "کسی که به خدا نزدیک می شود باید ایمان بیاورد ... او پاداش می گیرد با ایمان می دانیم که خدا آنچه را که می گوید انجام خواهد داد و ما مطابق با این عمل خواهیم کرد. سپس ایمان ما را به سمت عمل ، به اطاعت سوق می دهد. (عبرانیان 11: 6)
در طول فصل ، پولس قبل از زمان خود لیست گسترده ای از نمونه های ایمان را ارائه می دهد. وی در آیه آغازین فصل بعد از این افراد به عنوان ابر بزرگی از شاهدان پیرامون مسیحیان یاد می کند. به ما آموخته شده است که به مردان پیش از مسیحیان ایمان ، جوایز زندگی آسمانی اعطا نمی شود. با این حال ، با خواندن این مورد بدون عینک رنگی مغرضانه ، می بینیم که تصویری بسیار متفاوت ارائه می شود.
آیه 4 می گوید كه با ایمان او "هابیل شاهد شهادت او بود كه او عادل بود". آیه 7 می گوید که نوح "وارث عدالت شد که مطابق ایمان است." اگر وارث هستید ، از پدر به ارث می برید. نوح درست مانند مسیحیانی که وفادار می می شوند ، میراث را به ارث می برد. بنابراین ، چگونه می توانیم تصور کنیم که وی در قیامت هنوز ناقص است ، برای هزار سال کار دیگر ، و پس از آنکه فقط پس از گذراندن یک آزمون نهایی ، صالح اعلام شد؟ بر این اساس ، او و قیام وراث چیزی در قیام او نخواهد بود ، زیرا وارث تضمین میراث است و لازم نیست در جهت آن کار کند.
در آیه 10 از ابراهیم صحبت شده است "در انتظار شهر با پایه های واقعی". اشاره پولس به اورشلیم جدید است. ابراهیم نمی توانست از بیت المقدس جدید آگاهی داشته باشد. در واقع او از قدیم هم چیزی نمی دانست اما در انتظار تحقق وعده های خدا بود هرچند که نمی دانست شکل آنها چه خواهد بود. با این حال پل اطلاع داشت و به ما نیز می گوید. مسیحیان مسح همچنین "در انتظار شهر با بنیان واقعی هستند." امید ما با ابراهیم هیچ تفاوتی ندارد ، با این تفاوت که تصویر واضح تری از او داریم.
آیه 16 به ابراهیم و همه زنان و مردان فوق الذکر اعتقاد دارد که "رسیدن به مکان بهتر ... متعلق به بهشت" است و با بیان این نتیجه گیری می کند: "او یک شهر ساخته است. آماده برای آنها"مجدداً معادل سازی بین امید مسیحیان و ابراهیم را می بینیم.
در آیه 26 درباره موسی قائل شده است كه "سرزنش مسیح [مسح] را به عنوان ثروتهای بزرگتر از گنجینه های مصر ارزیابی می كند. زیرا او مشتاقانه به دنبال پرداخت پاداش بود. " مسیحیان مسح همچنین اگر بخواهند پاداش خود را دریافت کنند باید ملامت مسیح را بپذیرند. همان سرزنش همان پرداخت (متی 10:38 ؛ لوقا 22:28)
در آیه 35 پولس در مورد مردانی که مایل به وفاداری هستند می گوید تا آنها بتوانند "رستاخیز بهتری پیدا کنند." استفاده از اصلاح کننده مقایسه "بهتر" نشان می دهد که باید حداقل دو قیامت وجود داشته باشد ، یکی بهتر از دیگری. کتاب مقدس از دو رستاخیز در تعدادی مکان صحبت می کند. مسیحیان مسح شده بهتر هستند و به نظر می رسد این همان چیزی است که پیرمردان مومن پیر از آن می خواستند.
اگر این آیه را با توجه به موضع رسمی خود در نظر بگیریم ، معنایی ندارد. نوح ، ابراهیم و موسی همانند بقیه زنده شده اند: ناقص ، و برای تلاش برای رسیدن به کمال برای هزار سال ما باید تلاش کنند تا فقط آزمایش نهایی را پشت سر بگذارند تا ببینند آیا می توانند به زندگی ابدی خود ادامه دهند یا نه. چگونه قیام "بهتر" است؟ بهتر از چی؟
پولس این فصل را با این آیات پایان می دهد:

(عبرانیان 11: 39، 40) و با این حال همه اینها ، اگرچه از طریق ایمان خود شاهد به وجود آمدن آنها بودند ، اما وعده (تحقق وعده) را نگرفتند ، ⁴⁰ همانطور که خدا چیزهای بهتری را برای ما پیش بینی کرده است ، تا آنها جدا از ما کامل نشوند.

"چیزی بهتر" که خدا برای مسیحیان پیش بینی کرده بود ، پاداش بهتری نبود زیرا پولس آنها را با جمل final نهایی "گروهی می کند" که آنها ممکن نیست کاملاً جدا از ما ساخته شده" کمالی که وی به آن اشاره می کند همان کمالی است که عیسی به آن دست یافت. (عبرانیان 5: 8 ، 9) مسیحیان مسح از الگوی خود پیروی می کنند و با ایمان کامل می شوند و همراه با برادرشان ، عیسی ، جاودانگی می یابند. ابر عظیمی از شاهدان که پل به آنها اشاره می کند ، نه جدا از آنها ، همراه با مسیحیان کامل شده است. بنابراین ، "چیزی بهتر" که او به آن اشاره می کند باید "تحقق وعده" ذکر شده باشد. خدمتگزاران وفادار قدیم تصور نمی کردند که پاداش به چه شکلی در می آید یا وعده چگونه تحقق می یابد. ایمان آنها به جزئیات بستگی نداشت ، بلکه فقط این بود که یهوه در پاداش دادن آنها کوتاهی نخواهد کرد.
پولس فصل بعدی را با این کلمات باز می کند: "بنابراین ، بنابراین ، زیرا ما ابرهای بزرگی از شاهد را در اطراف خود داریم ... "او چگونه می توانست مسیحیان مسح را با این شاهدان مقایسه کند و پیشنهاد کند که اگر آنها را به نظر نمی رساند که آنها را در کنار هم قرار می دهند با کسانی که می نویسد در کنار هم باشد. ؟ (عبرانیان 12: 1)
آیا یک خواندن ساده و بی طرفانه از این آیات می تواند ما را به نتیجه دیگری برساند غیر از این مردان و زنان با ایمان پیر ، همان پاداشی را که مسیحیان مسح دریافت می کنند ، دریافت می کنند؟ اما موارد بیشتری وجود دارد که با تعالیم رسمی ما مغایرت دارد.

(عبرانیان 12: 7، 8) . . .خدا مثل پسرها با شما سر و کار دارد. برای کدام پسر اوست که پدری نظم نمی دهد؟ ⁸ اما اگر شما بدون نظم و انضباطی که همه در آن شرکت کرده اند ، هستید ، شما واقعاً فرزندان نامشروع هستید و نه پسر.

اگر یهوه ما را تربیت نکند ، پس ما نامشروع هستیم و پسر نیستیم. این نشریات غالباً در مورد چگونگی نظم و انضباط یهوه در ما صحبت می کنند. بنابراین ، ما باید پسران او باشیم. درست است که پدری مهربان فرزندان خود را تربیت می کند. با این حال ، یک مرد دوستان خود را نظم نمی دهد. با این حال به ما آموخته اند که ما پسران او نیستیم بلکه دوستان او هستیم. در کتاب مقدس هیچ چیز در مورد این نیست که خداوند دوستانش را تربیت کند. اگر همچنان این عقیده را حفظ کنیم که میلیون ها مسیحی پسران خدایان نیستند بلکه فقط دوستان او هستند ، این دو آیه از عبرانی معنایی ندارد.
نکته دیگری که فکر کردم جالب بود استفاده از "اعلام عمومی" در آیه 13 بود. ابراهیم ، اسحاق و یعقوب از درب به در خانه نمی رفتند ، اما با این وجود اعلام کردند که "آنها غریبه ها و اقامتگاه های موقت در سرزمین بودند". شاید ما نیاز به تعریف خود در مورد آنچه در اعلامیه عمومی وجود دارد ، گسترش دهیم.
این جالب و ناامیدکننده است که ببینیم چگونه آموزه های ساده بیان شده از کلام خدا پیچیده شده اند تا آموزه های مردان را بپیوندند.

Meleti Vivlon

مقالات Meleti Vivlon.