اجتناب، قسمت 2: چگونه هیئت حاکم متی 18 را برای حمایت از یک سیستم قضایی منحرف کرد

اکنون این دومین ویدیوی این مجموعه است که در مورد سیاست‌ها و شیوه‌های اجتناب‌ناپذیر شاهدان یهوه است. من مجبور شدم از نوشتن این مجموعه کمی نفس بکشم تا به ادعای واقعاً ظالمانه ای که در یک ویدیوی عبادت صبحگاهی در JW.org مطرح شده بود بپردازم که گوش دادن به صدای هیئت حاکمه مانند گوش دادن به صدای عیسی مسیح است. تسلیم شدن به هیئت حاکمه به منزله تسلیم شدن در برابر عیسی است. اگر آن ویدیو را ندیده اید، در انتهای این ویدیو لینک آن را قرار می دهم.

سیاست اجتناب از شاهدان یهوه به عنوان نقض حقوق بشر و آزادی عبادت به طور گسترده مورد انتقاد قرار می گیرد. بی رحمانه و مضر دیده می شود. این امر نام همان خدایی را که شاهدان یهوه ادعای نمایندگی آن را دارند مورد سرزنش قرار داده است. البته، رهبران شاهد ادعا می کنند که آنها صرفاً همان کاری را انجام می دهند که خدا در کلام خود، کتاب مقدس، به آنها گفته است. اگر این درست باشد، آنها از یَهُوَه خدا هیچ ترسی ندارند. اما اگر صحت نداشته باشد، اگر از آنچه نوشته شده فراتر رفته باشند، عواقب جدی در پی خواهد داشت.

البته اشتباه می کنند. ما این را می دانیم. علاوه بر این، ما می توانیم آن را از کتاب مقدس ثابت کنیم. اما نکته اینجاست: تا دهه شصتی که داشتم، فکر می‌کردم آن‌ها درست می‌گویند. من آدم نسبتاً باهوشی هستم، با این حال آنها در بیشتر عمرم مرا فریب دادند. چگونه این کار را کردند؟ تا حدی به این دلیل که من طوری تربیت شده بودم که به آن مردان اعتماد کنم. اعتماد به مردان مرا در برابر استدلال آنها آسیب پذیر کرد. آنها حقیقت را از کتاب مقدس نگرفتند. آنها ایده های خود را در کتاب مقدس کاشتند. آنها برنامه و ایده های خود را داشتند، و مانند بسیاری از ادیان قبل از خود، راه هایی برای تفسیر نادرست و پیچاندن اصطلاحات و عبارات کتاب مقدس پیدا کردند تا به نظر برسد که آنها کلام خدا را آموزش می دهند.

در این سریال قرار نیست این کار را بکنیم. ما قصد داریم این موضوع را به صورت تفسیری بررسی کنیم، به این معنی که می خواهیم حقیقت را از کتاب مقدس استخراج کنیم و درک خود را بر آنچه نوشته شده تحمیل نکنیم. اما هنوز عاقلانه نیست که این کار را انجام دهیم. چرا؟ زیرا بارهای JW زیادی برای تخلیه وجود دارد.

ما باید درک کنیم که چگونه آنها در وهله اول توانستند ما را متقاعد کنند که سیستم قضایی آنها، با اخراج، جداسازی و دوری جستن از کتاب مقدس بود. اگر ترفندها و تله هایی را که برای انحراف حقیقت استفاده می شود درک نکنیم، ممکن است در آینده طعمه معلمان دروغین شویم. این لحظه «دشمن خود را بشناس» است. یا همانطور که پولس می گوید، ما باید "در برابر اعمال حیله گر ابلیس محکم بایستیم" (افسسیان 6:11) زیرا ما "از نقشه های او بی اطلاع نیستیم" (دوم قرنتیان 2:2).

عیسی در مورد برخورد با گناهکاران در جامعه مسیحی حرف چندانی برای گفتن نداشت. در واقع، تمام آنچه او در مورد این موضوع به ما داد همین سه آیه در متی است.

«به علاوه، اگر برادرت گناهی کرد، برو و عیب او را بین خودت و او به تنهایی آشکار کن. اگر به تو گوش دهد، برادرت را به دست آورده ای. اما اگر نشنید، یکی دو نفر دیگر را همراه خود ببرید تا به شهادت دو یا سه شاهد همه چیز ثابت شود. اگر به آنها گوش نمی دهد، با جماعت صحبت کنید. اگر او حتی به سخنان جماعت گوش نمی‌دهد، برای شما مانند مردی از قوم‌ها و باجگیر باشد.» (متی 18:15-17 NWT)

این آیات برای هیئت حاکمه مشکل ایجاد می کند. ببینید، آنها نمی خواهند که شاهدان یهوه مستقیماً با گناهکاران برخورد کنند. آنها همچنین نمی خواهند اعضای جماعت به طور جمعی با گناهکاران برخورد کنند. آنها از همه اعضا می خواهند که همه گناهکاران را به بزرگان جماعت گزارش دهند. آنها می خواهند کمیته ای متشکل از سه نفر از بزرگان در یک جلسه خصوصی و پشت درهای بسته به دور از چشم جماعت به قضاوت گناهکار بنشینند. آنها همچنین از همه اعضای جماعت انتظار دارند که بدون چون و چرا تصمیم کمیته را بپذیرند و از هر کسی که بزرگان آنها را به عنوان اخراج یا جدا شده معرفی می کنند کاملاً اجتناب کنند. چگونه می‌توانید از دستورالعمل‌های ساده عیسی به سیستم قضایی بسیار پیچیده‌ای که شاهدان یَهُوَه اعمال می‌کنند، برسید؟

این نمونه ای از کتاب درسی است که نشان می دهد چگونه eisegesis برای گسترش دروغ و شرارت استفاده می شود.

کتاب بینش، جلد اول، در صفحه 787، تحت عنوان «اخراج» با این تعریف از اخراج آغاز می‌شود:

«تکفیر قضایی، یا اخراج بزهکاران از عضویت و انجمن در یک جامعه یا سازمان. (it-1 ص 787 اخراج)

این همان کسانی است که معلمان دروغین شما را وادار می کنند تا ارتباطی برقرار کنید که وجود ندارد. شما می توانید موافقت کنید که هر سازمانی حق دارد اعضا را از میان خود حذف کند. اما این موضوع در اینجا مطرح نیست. موضوع این است که پس از برکناری فرد با او چه می کنند. برای مثال، یک شرکت حق دارد شما را به دلایلی اخراج کند، اما این حق را ندارد که هر کسی را که می‌شناسید وادار کند علیه شما مخالفت کند و از شما دوری کند. آنها از شما می خواهند بپذیرید که آنها حق اخراج دارند، سپس می خواهند فکر کنید که اخراج همان چیزهایی است که دوری جستن. این نیست.

La بینش کتاب سپس توضیح می دهد که چگونه رهبران یهودی شریر از سلاح جدا شدن از جامعه به عنوان وسیله ای برای کنترل گله خود استفاده کردند.

کسی که به عنوان شریر بیرون رانده شد، به طور کامل قطع شد، سزاوار مرگ تلقی می شد، اگرچه یهودیان ممکن بود صلاحیت اعدام چنین شخصی را نداشته باشند. با این وجود، شکل قطع ارتباط آنها سلاح بسیار قدرتمندی در جامعه یهودی بود. عیسی پیشگویی کرد که پیروانش از کنیسه ها اخراج خواهند شد. ‏ (‏ یوحنا ۱۶:‏۲‏)‏ ترس از اخراج،‏ یا «بی کلیسا»، باعث شد که برخی از یهودیان، حتی حاکمان، از اعتراف به عیسی جلوگیری کنند. (یوحنا 16:2، ftn؛ 9:22) (it-12 p. 42)

بنابراین، آنها اعتراف می‌کنند که اخراج یا اخراج، همانطور که توسط یهودیان انجام می‌شد، سلاح بسیار قدرتمندی بود تا مردم را از اعتراف به عیسی، خداوند ما، باز دارد. با این حال، هنگامی که شاهدان این کار را انجام می دهند، فقط از خدا اطاعت می کنند.

سپس، آنها سعی می کنند متی 18:15-17 را توضیح دهند تا از سیستم قضایی JW خود حمایت کنند.

در طول خدمت زمینی عیسی، کنیسه ها به عنوان دادگاهی برای محاکمه ناقضان قوانین یهود عمل می کردند. سنهدرین بالاترین دادگاه بود... کنیسه های یهودی سیستم تکفیر یا اخراج داشتند که سه مرحله یا سه نام داشت. (it-1 ص 787)

بر اساس شریعت موسی، نه سنهدرین وجود داشت، نه تدارکاتی برای کنیسه ها، و نه سیستم سه مرحله ای اخراج وجود داشت. اینها همه کار مردان بود. به یاد داشته باشید که رهبران یهود توسط عیسی به عنوان فرزندان شیطان قضاوت می شدند. ‏ (‏یوحنا ۸:‏۴۴‏) بنابراین، قابل توجه است که هیئت حاکم در حال حاضر سعی دارد بین دستورالعمل‌هایی که عیسی به شاگردانش داده و سیستم قضایی شریر یهودی که خداوند ما را به مرگ محکوم می‌کند، تشبیه کند. چرا انها باید این کار را انجام دهند؟ زیرا آنها سیستم قضایی مشابهی با یهودیان ایجاد کرده اند. مشاهده کنید که چگونه آنها از سیستم یهود برای انحراف کلمات عیسی استفاده می کنند:

عیسی در طول خدمت زمینی خود دستوراتی را در مورد روشی که اگر الف جدی گناه در حق شخصی مرتکب شد، اما گناه به گونه ای بود که اگر به درستی برطرف شود، نیازی به دخالت در آن نیست. یهودی جماعت ‏ (‏ متی ۱۸:‏۱۵-‏۱۷)‏ او تلاش جدی برای کمک به خطاکار را تشویق کرد و در عین حال از آن جماعت در برابر گناهکاران دائمی محافظت کرد. تنها جماعت خدا که در آن زمان وجود داشت، جماعت اسرائیل بود. (it-18 ص 15)

چه تفسیر احمقانه ای از معنای کلمات عیسی. هیئت حاکمه از ناشران جماعت می‌خواهد که همه گناهان را به بزرگان محلی گزارش کنند. آنها واقعاً نگران بی اخلاقی جنسی و البته هرگونه مخالفت با آموزه های اعتقادی خود هستند. اما آنها واقعاً دوست ندارند با چیزهایی مانند کلاهبرداری و تهمت اذیت شوند. آنها بسیار خوشحال هستند که این مسائل توسط افراد بدون دخالت کمیته قضایی حل و فصل می شود. بنابراین آنها ادعا می کنند که عیسی به گناهانی اشاره می کند که ذاتاً جزئی هستند، اما نه گناهان کبیره مانند زنا و زنا.

اما عیسی هیچ تمایزی در مورد گرانش گناه قائل نیست. از گناهان صغیره و گناهان کبیره صحبت نمی کند. فقط گناه کن می گوید: اگر برادرت گناهی بکند. گناه گناه است. حانیا و سافیرا چیزی را گفتند که ما آن را "دروغ سفید کوچک" می نامیم، اما هر دو به خاطر آن مردند. بنابراین، سازمان با ایجاد تمایز در جایی که هیچ کدام توسط عیسی ساخته نشده است، شروع می‌کند، و سپس خطای خود را با واجد شرایط ساختن سخنان او در مورد جماعت به گونه‌ای ترکیب می‌کند که آن را فقط برای ملت اسرائیل اعمال کند. دلیلی که می‌آورند این است که تنها جماعت در آن زمان که این سخنان را بیان کرد، جماعت اسرائیل بود. واقعا شما می دانید که اگر می خواهید نشان دهید که یک خط استدلال چقدر احمقانه، حتی کاملاً احمقانه است، فقط باید آن را به نتیجه منطقی خود ببرید. ضرب المثل می گوید: «جواب احمق را با حماقت خود بده، وگرنه او را عاقل می پندارد.» (امثال 26:5 ترجمه کلام خدا)

بنابراین، بیایید این کار را انجام دهیم. اگر بپذیریم که عیسی به قوم اسرائیل اشاره می کرد، پس هر گناهکاری که توبه نکرده بود باید نزد رهبران یهودی کنیسه محلی برده می شد تا با آنها برخورد شود. هی، یهودا به عیسی خیانت کرد. حالا اگر گناهی وجود داشته باشد، وجود دارد.

«بفرمایید پسرا! ما فقط یک ماهیگیر حقیر هستیم، پس بیایید یهودا را به کنیسه، یا حتی بهتر از آن، به سنهدرین، نزد کاهنان، کاتبان و فریسیان ببریم، تا بتوانند او را محاکمه کنند و اگر گناهکار بود، او را از جماعت اسرائیل اخراج کنند.»

این همان جایی است که تفسیر eisegetical ما را می برد. تا این حد افراط احمقانه. بر اساس فرهنگ لغت مریام-وبستر، معنای EISEGESIS «تفسیر یک متن (به عنوان کتاب مقدس) با خواندن ایده های خود در آن است».

ما دیگر به تعبیر eisegetic نمی پردازیم، زیرا این مستلزم اعتماد به مردان است. در عوض، ما اجازه می دهیم کتاب مقدس برای خودش صحبت کند. منظور عیسی از «جماعت» چه بود؟

کلمه ای که عیسی در اینجا استفاده می کند و در NWT به عنوان "جماعت" ترجمه شده است اککلیا، که اکثر انجیل ها آن را "کلیسا" ترجمه می کنند. اشاره به قوم اسرائیل نیست. در سراسر کتاب مقدس مسیحی برای اشاره به جماعت مقدسان، بدن مسیح استفاده می شود. کمک می کند که مطالعات کلمه آن را اینگونه تعریف می کند: «مردم از جهان و خدا فراخوانده می شوند که نتیجه آن کلیسا است – یعنی بدن جهانی (کل) مؤمنانی که خدا آنها را از جهان و به ملکوت ابدی خود فرا می خواند.

[کلمه انگلیسی «کلیسا» از کلمه یونانی kyriakos، «متعلق به خداوند» (kyrios) گرفته شده است.»

استدلال از بینش کتابی که دیگر وجود نداشت اککلیا در آن زمان مزخرف است اول، آیا آنها واقعاً پیشنهاد می‌کنند که عیسی نمی‌توانست به شاگردانش دستور دهد که چگونه با گناهکاران پس از رفتنش و بعد از اینکه آنها به عنوان فرزندان خدا جمع شدند، رفتار کنند؟ آیا باید باور کنیم که او به آنها می گفت که چگونه در کنیسه محلی با گناه برخورد کنند؟ اگر قبلاً به آنها نگفته بود که می خواهد جماعت خود را بسازد اککلیا، از آنهایی که خدا را صدا می کردند؟

همچنین به شما می گویم: تو پطرس هستی و من بر این صخره جماعت خود را بنا خواهم کرد.اککلیاو درهای قبر بر آن چیره نمی شود.» (متی 16:18)

تا کنون، هیئت حاکمه از طریق انتشار خود، بینش در کتاب مقدس، سخنان عیسی را پذیرفته و قدرت آنها را تضعیف کرده است و ادعا می کند که آنها فقط به گناهان خاصی اشاره می کنند که ماهیت کمتری دارند، و اینکه او به سیستم قضایی کنیسه و سنهدرین در آن روزها اشاره می کند. اما اگر بخواهند از کمیته‌های قضایی خود متشکل از سه بزرگان منتخب جماعت حمایت کنند، این کافی نیست. پس در مرحله بعد، آنها باید توضیح دهند که این جماعت مسیحی با همه اعضای آن نیست که گناهکاران را قضاوت می کند، بلکه فقط بزرگان است. آنها باید از ترتیبات کمیته قضایی خود که هیچ مبنایی در کتاب مقدس ندارد، حمایت کنند.

«صحبت کردن با جماعت» به این معنا نیست که کل ملت یا حتی همه یهودیان در یک جامعه معین به قضاوت مجرم بنشینند. مردان بزرگتری از یهودیان بودند که این مسئولیت را بر عهده داشتند. (متی 5:22) (it-1 ص 787)

اوه، پس از آنجایی که آنها کاری را در اسرائیل به روش خاصی انجام دادند، قرار است ما نیز در جماعت مسیحی این کار را انجام دهیم؟ چه، آیا ما هنوز تحت شریعت موسی هستیم؟ آیا ما همچنان به سنت های یهودیان پایبند هستیم؟ نه! سنت های قضایی قوم اسرائیل برای جماعت مسیحی بی ربط است. این سازمان در تلاش است تا یک وصله جدید بر روی یک لباس قدیمی بدوزد. عیسی به ما گفت که کار نمی کند. (مرقس 2:21، 22)

اما البته، آنها هم نمی خواهند که ما عمیقاً به منطق آنها نگاه کنیم. بله، بزرگترهای اسرائیل به پرونده های قضایی رسیدگی می کردند، اما کجا آنها را شنیدند؟ در دروازه های شهر! در معرض دید عموم. در آن روزها، کمیته‌های قضایی درهای آخر شب، بدون سری. البته یکی بود. کسی که عیسی را به مرگ بر صلیب محکوم کرد.

متخلفانی که حتی از شنیدن سخنان این افراد مسئول خودداری می‌کردند، باید «مثل مردی از امت‌ها و مالیات‌گیر» تلقی می‌شدند، که یهودیان از معاشرت با آنها دوری می‌کردند.—مقایسه کنید اعمال ۱۰:۲۸. (it-10 pp. 28-1)

در نهایت، آن‌ها باید شاهدان را با سیاست‌های اجتناب‌ناپذیر خود همراهی کنند. آنها می توانستند بگویند که یهودیان با غیریهودیان یا باجگیران معاشرت نداشتند، اما اجتناب از JW بسیار فراتر از عدم ارتباط است. آیا یک یهودی با غیر یهودی صحبت می کند یا باجگیر؟ البته ما در کتاب مقدس شواهدی از آن داریم. آیا عیسی با باجگیران غذا نخورد؟ آیا او غلام یک افسر ارتش روم را درمان نکرد؟ اگر او تمرینات دوری از سبک JW را داشت، حتی به چنین کسانی سلام نمی کرد. رویکرد ساده‌گرایانه و خودخواهانه‌ای که هیئت حاکمه در مورد تفسیر کتاب مقدس اتخاذ می‌کند، در برخورد با پیچیدگی‌های اخلاقی زندگی در این دنیا که فرزندان واقعی خدا باید با آن روبرو شوند، انجام نمی‌شود. شاهدان، با اخلاق سیاه و سفید خود، آمادگی خوبی برای رویارویی با زندگی ندارند، بنابراین با کمال میل پیله ای را که هیئت حاکمه به آنها ارائه می دهد، می پذیرند. گوششان را قلقلک می دهد.

«زیرا مدتی خواهد بود که آنها تعلیم سالم را تحمل نخواهند کرد، بلکه مطابق میل خود، خود را با معلمانی احاطه خواهند کرد تا گوشهایشان قلقلک داده شود. آنها از گوش دادن به حقیقت رویگردان می شوند و به داستان های دروغ توجه می کنند. اما شما در همه چیز هوشیار باشید، سختی را تحمل کنید، کار مبشری را انجام دهید، خدمت خود را به طور کامل انجام دهید.» (دوم تیموتائوس 2:4-3)

بسه این حماقت در ویدیوی بعدی خود، دوباره به متی 18:15-17 نگاه خواهیم کرد، اما این بار با استفاده از تکنیک تفسیر. این به ما امکان می دهد بفهمیم که پروردگارمان واقعاً چه چیزی را برای ما در نظر گرفته است.

هیئت حاکمه می خواهد ارباب ایمان شاهدان یهوه باشد. آنها می خواهند شاهدان باور کنند که با صدای عیسی صحبت می کنند. آنها می خواهند شاهدان باور کنند که نجات آنها به حمایت آنها از هیئت حاکم بستگی دارد. چقدر آنها با پولس رسول که نوشت:

«اکنون خدا را به عنوان شاهد بر ضد خود می‌خوانم که این برای شماست که هنوز به قرنتس نیامده‌ام. نه اینکه ما بر ایمان شما مسلط هستیم، بلکه برای شادی شما همکار هستیم، زیرا با ایمان شماست که ایستاده اید.» (دوم قرنتیان 2:1، 23)

ما دیگر به هیچ مرد یا گروهی از مردان اجازه نخواهیم داد که بر امید نجات ما قدرت داشته باشند. ما دیگر نوزادانی نیستیم که شیر می‌نوشیم، اما همانطور که نویسنده کتاب عبرانیان می‌گوید: «غذای جامد متعلق به افراد بالغ است، به کسانی که از طریق استفاده، قدرت تشخیص خود را برای تشخیص درست و نادرست آموزش داده‌اند.» (عبرانیان 5:14)