اقدامات ناامید کننده! دیوید اسپلین زمینه را برای تغییر اساسی در مورد اینکه چه کسی نجات خواهد یافت ایجاد می کند

دیوید اسپلین از هیئت حاکمه شاهدان یهوه دومین سخنرانی برنامه نشست سالانه اکتبر 2023 را با عنوان «به قاضی مهربان تمام زمین اعتماد کنید» ارائه می کند.

مخاطبان توجه او در آستانه دریافت اولین بارقه های آنچه که هیئت حاکم دوست دارد از جانب خدا «نور جدید» نامیده شود، که توسط روح القدس به آنها مکشوف شده است. من مخالف این نیستم که خدایی در کار است یا روحی که او فرستاده است آنها را راهنمایی می کند، اما چگونه می توانیم بفهمیم که آیا آنها به خدای یگانه گوش می دهند؟

خوب، یک چیزی که ما در مورد خدای قادر متعال می دانیم، چه همه ما یهوه باشد، چه یهوه، این است که او خدای حقیقت است. بنابراین، اگر کسی ادعا کند که بنده اوست، صدای او روی زمین، کانال ارتباطی او با بقیه ما... اگر آن شخص دروغ بگوید، ما پاسخ خود را خواهیم داشت که کدام خدا به آنها الهام می کند، اینطور نیست؟

من قصد ندارم شما را تابع کل صحبت کنم. اگر می خواهید آن را بشنوید، به من اطلاع داده شده است که برنامه نشست سالانه در ماه نوامبر در JW.org پخش خواهد شد. ما فقط به چند کلیپ افشاگر نگاه خواهیم کرد.

آیا تا به حال پرسیده اید، برای مثال، آیا هیچ یک از کسانی که در طوفان مرده اند، رستاخیز نمی کنند، حتی آنهایی که ممکن است هرگز نام نوح را نشنیده باشند؟ و سدوم و عمورا چطور؟ آیا همه کسانی که در سدوم و گومورا مردند خوابی ابدی خواهند داشت؟ زنان، کودکان، نوزادان؟

ما پاسخی برای آن سوالات نداریم. یک دقیقه صبر کن. درست شنیدم؟ ما پاسخی برای این سوالات نداریم؟ فکر کردم انجام دادیم. در گذشته، نشریات ما اعلام کرده‌اند که هیچ امیدی به رستاخیز برای کسانی که در سیل مرده‌اند یا در سدوم و گومورا نابود شده‌اند وجود ندارد. آیا می‌توانیم به طور جزمی بگوییم که اگر الزامات یَهُوَه توضیح داده می‌شد، هیچ یک از افراد سودومی پشیمان نمی‌شد؟

داوود می‌گوید که آن‌ها، هیئت حاکم، پاسخی به این سؤالات ندارند: «آیا کسانی که در طوفان یا سدوم و عموره مرده‌اند رستاخیز خواهند داشت؟» سپس او ما را با یک قطعه ناز کوچک و ناپسند از تواضع صحنه‌ای پذیرایی می‌کند.

"یک دقیقه صبر کن. درست شنیدم؟ ما پاسخی برای این سوالات نداریم؟ فکر می‌کردم این کار را کردیم.»

سپس تمرکز خود را از شخص اول «ما» به شخص دوم «نشریات» تغییر می‌دهد و سپس به شخص اول «ما» برمی‌گردد. او می‌گوید: «در گذشته، نشریات ما اعلام کرده‌اند که هیچ امیدی به رستاخیز برای کسانی که در سدوم و گومورا نابود شده‌اند وجود ندارد. اما آیا ما واقعاً این را می دانیم؟»

ظاهراً تقصیر این نور قدیمی بر گردن دیگران است، هر کسی که آن نشریات را تألیف کرده است.

من اتفاقاً با این "نور جدید" موافقم، اما نکته اینجاست: این نور جدید نیست. در واقع، این نور بسیار قدیمی است و ما می دانیم که به دلیل انتشاراتی که او به آنها اشاره می کند. چرا این مهم است؟ زیرا اگر نور جدید دیوید در واقع نور قدیمی است، پس ما قبلاً اینجا بوده ایم و او این واقعیت را از ما پنهان می کند.

چرا او این واقعیت را پنهان می کند؟ چرا او وانمود می‌کند که آن‌ها، هیئت حاکم، فقط یک چیز را باور کرده‌اند و حالا دارند - اوه بله، چه کلمه‌ای را به کار می‌برند - حالا فقط یک "تفاهم روشن" را با ما به اشتراک می‌گذارند. هوم، خوب، در اینجا حقایقی از همان نشریات است.

آیا مردم سدوم زنده خواهند شد؟

آره! - جولای 1879 برج نگهبانی ص 8

نه! - ژوئن 1952 برج نگهبانی ص 338

آره! - 1 آگوست 1965 برج نگهبانی ص 479

نه! - 1 ژوئن، 1988 برج نگهبانی ص 31

آره! – بینش جلد 2 ، نسخه چاپی، ص. 985

نه!  بینش جلد 2 ، آنلاین چاپ، ص. 985

آره! – برای همیشه زیستن 1982 نسخه ص. 179

نه! – برای همیشه زیستن 1989 نسخه ص. 179

بنابراین، در 144 سال گذشته، "نشریات" در مورد این موضوع تلنگری زده اند! آیا خداوند حقیقت را اینگونه بر بندگان عزیزش آشکار می کند؟

جفری ویندر در سخنرانی آغازین خود ادعا کرد که آنها نور جدیدی از خدا دریافت می کنند زیرا او حقیقت را به تدریج و به تدریج آشکار می کند. خوب، به نظر می رسد خدای آنها دارد بازی می کند، چراغ را روشن و سپس خاموش می کند و دوباره روشن می کند و دوباره خاموش می کند. خدای این نظام بسیار قادر به انجام این کار است، اما پدر آسمانی ما؟ من اینطور فکر نمی کنم. آیا تو؟

چرا آنها نمی توانند در این مورد با ما صادق باشند؟ در دفاع از آنها، ممکن است بگویید که شاید آنها از همه چیزهایی که نشریات در این مورد یا هر موضوع دیگری می‌گفتند آگاه نبودند. ممکن است فکر کنیم که اگر قبلاً در اولین سخنرانی این سمپوزیوم که توسط جفری ویندر، عضو GB ارائه شد، طور دیگری به ما گفته نشده بود:

و سوال این است که آیا این نیاز به تحقیقات بیشتری دارد یا نیاز دارد؟ برادران در مورد اینکه درک جدید چه خواهد بود تصمیم نهایی نمی‌گیرند، فقط می‌پرسند آیا این نیاز به تحقیقات بیشتری دارد؟ و اگر پاسخ مثبت است، یک تیم تحقیقاتی برای ارائه توصیه ها و تحقیقات برای هیئت حاکمه تعیین می شود. و این تحقیق شامل خلاصه ای از همه چیزهایی است که ما گفته ایم، سازمان از سال 1879 در این مورد گفته است. همه برج های مراقبت، ما چه گفته ایم؟

"این تحقیق شامل خلاصه ای از همه چیزهایی است که ما در مورد این موضوع از سال 1879 گفته ایم." بنابراین، به گفته جفری، اولین کاری که آن‌ها انجام می‌دهند این است که همه چیزهایی را که تا به حال در مورد موضوعی نوشته‌اند، از 144 سال پیش تا سال 1879 تحقیق کنند.

این بدان معناست که دیوید اسپلین از دست و پا زدن و تلنگر تاریخی آنها در مورد این سوال که آیا کسانی که در سیل یا در سدوم و گومورا جان باختند، زنده خواهند شد یا خیر، آگاه است.

چرا او نمی تواند در مورد این تاریخ درهم و برهم با ما صادقانه صحبت کند؟ چرا در حالی که یک حقیقت کامل آن چیزی است که شنوندگان او سزاوار آن هستند، با نیمه حقیقت صحبت کنید.

متأسفانه، دوگانگی با پنهان کردن تاریخ آنها متوقف نمی شود. یادتان هست در پایان آن کلیپی که ما تازه تماشا کردیم چه گفت؟ دوباره اینجاست.

آیا می‌توانیم به طور جزمی بگوییم که اگر الزامات یَهُوَه توضیح داده می‌شد، هیچ یک از افراد سودومی پشیمان نمی‌شد؟

این انتخاب جمله بندی جالبی است، نمی گویید؟ او از مخاطبانش می‌پرسد: «آیا می‌توانیم جزم‌آمیز بگوییم...» او در سخنرانی‌اش چهار بار به جزم‌گرایی اشاره می‌کند:

آیا می توانیم جزمی بگوییم؟ ما فقط نمی توانیم جزم اندیش باشیم. پس نمی توانیم جزم اندیش باشیم. خوب چه چیزی از این صحبت ها تا به حال حاصل شده است؟ آنچه ما می گوییم این است که ما نباید در مورد اینکه چه کسی زنده می شود و چه کسی زنده نمی شود، دگم باشیم. ما فقط نمی دانیم.

چرا این مهم است؟ برای توضیح، بیایید با معنای کلمه "دگماتیک" شروع کنیم که به عنوان "مایل به وضع اصولی" تعریف می شود. به طور غیر قابل بحث درست است" یا "اظهار نظرات در یک دکترینر یا شیوه متکبرانه; صاحب نظر».

توصیه دیوید به ما مبنی بر اینکه جزم اندیش نباشیم متعادل و روشن فکر به نظر می رسد. با شنیدن او، فکر می کنید که او و سایر اعضای هیئت حاکمه هرگز جزم اندیش نبوده اند. اما واقعیت این است که آنها در طول تاریخ خود از جزم گرایی فراتر رفته اند، و بنابراین سخنان او برای هر کسی که با شیوه ها و سیاست های سازمان شاهدان یهوه آشناست، زنگی توخالی دارد.

به عنوان مثال، اگر در سال 1952، با موضع سازمان مخالفت کنید و آموزش دهید که مردان سدوم و گومورا دوباره زنده خواهند شد، مجبور می شوید که دست از کار بکشید، یا مجازات اخراج را تحمل کنید. سپس سال 1965 فرا می رسد. ناگهان، آموزش نور قدیمی از 1952 منجر به دوری جستن شما می شود. اما اگر بخواهید آن چراغ قدیمی 1952 را در سال 1988 آموزش دهید، زمانی که دوباره به نور جدید تبدیل شد، همه چیز خوب خواهد بود. و اکنون آنها به نور قدیمی 1879 و 1965 بازگشته اند.

پس چرا این تغییر؟ چرا آنها نور قدیمی را پذیرفته اند و دوباره آن را جدید می نامند؟ چرا می گویند که نمی توانند جزم اندیش باشند، در حالی که جزم گرایی تکیه گاه الهیات آنها بوده است و معمولاً ردای تقوای «حفظ وحدت» را پوشانده است.

همه ما می دانیم که همه شاهدان باید هر آنچه را که حقیقت فعلی هیئت حاکم اتفاق می افتد باور کرده و آموزش دهند، در غیر این صورت خود را در اتاق پشتی سالن پادشاهی روبروی یک کمیته قضایی خواهند دید.

وقتی کنت کوک این نشست سالانه را معرفی کرد، آن را «تاریخی» نامید. من با او موافقم، البته نه به دلایلی که او فرض می کند. این یک رویداد تاریخی است، واقعاً یک رویداد برجسته، اما همچنین یک رویداد بسیار قابل پیش بینی است.

اگر کتاب ری فرانتس را خوانده اید، عذاب وجدان، ممکن است این نقل قول از WL Brown نماینده پارلمان بریتانیا را به خاطر داشته باشید.

طبقه بندی های زیادی وجود دارد که ممکن است مردان و زنان به آنها تقسیم شوند…

اما، همانطور که فکر می‌کنم، تنها طبقه‌بندی که واقعاً اهمیت دارد، این است که مردان را بین خادمان روح و زندانیان سازمان تقسیم می‌کند. این طبقه‌بندی، که مستقیماً در میان سایر طبقه‌بندی‌ها قرار می‌گیرد، در واقع طبقه‌بندی اساسی است. ایده، الهام، از دنیای درونی، دنیای روح سرچشمه می گیرد. اما، همانطور که روح انسان باید در یک بدن تجسم یابد، ایده نیز باید در یک سازمان تجسم یابد... نکته این است که، با تجسم ایده در سازمان، سازمان سپس به تدریج به کشتن ایده ای که آن را به وجود آورده است، می پردازد.

خیلی زود دغدغه اصلی کلیسا حفظ خود به عنوان یک سازمان خواهد بود. برای این منظور، هرگونه انحراف از عقیده باید مورد مناقشه قرار گیرد و در صورت لزوم به عنوان بدعت سرکوب شود. در طی چند صد یا چند صد سال، آنچه به عنوان وسیله‌ای برای حقیقتی جدید و برتر تصور می‌شد، به زندانی برای روح انسان تبدیل شده است. و مردان به عشق خدا یکدیگر را می کشند. چیز برعکس خود شده است.

براون در توصیف دو طبقه‌بندی اساسی که انسان‌ها به آن‌ها تقسیم می‌شوند، انتخاب جالبی از کلمات را به کار می‌گیرد، اینطور نیست؟ یا "خادمان روح" هستیم یا "زندانی سازمان". چقدر صحت این سخنان ثابت شده است.

نکته دیگر از این نقل قول روشنگر از WL Brown این است که "دغدغه اصلی کلیسا حفظ خود به عنوان یک سازمان خواهد بود."

من معتقدم که این همان چیزی است که اکنون در سازمان شاهدان یهوه می بینیم، و با پیشروی در این مجموعه که نشست سالانه امسال را پوشش می دهد، آشکارتر می شود.

اما، ما نباید از این واقعیت غافل شویم که یک سازمان یا کلیسا یک موجود آگاه نیست. توسط مردان اداره می شود. بنابراین، وقتی می گوییم دغدغه اصلی سازمان حفظ خود است، در واقع می گوییم که دغدغه اصلی افراد مسئول سازمان و همچنین افرادی که از سازمان منتفع می شوند، حفظ منافع خود است. قدرت، موقعیت و ثروت. این نگرانی به قدری طاقت فرسا است که آنها می توانند تقریباً هر کاری را به نفع آن انجام دهند.

آیا در زمان مسیح در اسرائیل چنین نبود؟ آیا رهبران آن ملتی که به شاهدان گفته می شود سازمان زمینی یهوه بود، قادر به قتل خداوند ما عیسی برای حفظ سازمان خود نبودند؟

«پس رؤسای کاهنان و فریسیان سنهدرین را جمع کردند و گفتند: «چه کنیم، زیرا این مرد نشانه‌های بسیار می‌کند؟ اگر او را به این راه رها کنیم، همه به او ایمان می آورند و رومیان می آیند و هم جای ما را می گیرند و هم ملت ما را.» (یوحنا 11:47، 48)

طنز غم انگیز این است که در تلاش برای حفظ سازمان خود، آنها به همان پایانی رسیدند که بیشتر از همه از آن می ترسیدند، زیرا رومیان آمدند و مکان و ملت آنها را گرفتند.

من پیشنهاد نمی کنم که مردان هیئت حاکمه قصد قتل کسی را دارند. نکته ای که به آن اشاره می شود این است که در مورد حفظ سازمان آنها هر چیزی روی میز است. هیچ مصالحه ای زیاد نیست. بدون دکترین، خیلی مقدس.

آنچه ما در نشست سالانه امسال می بینیم - و به جرأت می گویم، این به سختی پایان نور جدید آنهاست - این است که سازمان آنچه را که باید انجام دهد برای جلوگیری از خونریزی انجام می دهد. شاهدان دسته دسته سازمان را ترک می کنند. برخی به طور کامل ترک می کنند، در حالی که برخی دیگر بی سر و صدا کنار می روند تا روابط خانوادگی را حفظ کنند. اما تنها چیزی که واقعاً در همه اینها اهمیت دارد این است که آنها از اهدای پول که رگ حیات سازمان است، دست بردارند.

در سخنرانی بعدی که توسط جفری جکسون از هیئت حاکمه ارائه شده است، خواهیم دید که چگونه آنها یکی از گوساله‌های طلایی اصلی خود را می‌کشند، ماهیت نقض‌ناپذیر قضاوت نهایی در آغاز مصیبت بزرگ.

از وقتی که در اختیار ما گذاشتید متشکریم و از اینکه ما را در ادامه تولید این ویدیوها یاری می کنید سپاسگزاریم. حمایت مالی شما بسیار قابل قدردانی است.