https://youtu.be/JdMlfZIk8i0

Yn myn foarige fideo dy't diel 1 wie fan dizze searje oer de sabbat en de Mozaïske wet, learden wy dat kristenen net ferplicht binne de sabbat te hâlden lykas âlde Israeliten diene. Dat binne wy ​​fansels frij, mar dat soe in persoanlik beslút wêze. Wy moatte lykwols net tinke dat troch it te hâlden, wy foldogge oan in eask foar ús heil. Ferlossing komt net om't wy besykje it wetskoade te hâlden. As wy tinke dat it docht, as wy oan oaren preekje dat it docht, dan feroardielje wy ússels. As Paulus it oan 'e Galatiërs stelt, dy't ek dit probleem like te hawwen fan tinken dat se wat of de hiele wet moatte hâlde:

"Want as jo besykje om josels goed te meitsjen mei God troch de wet te hâlden, binne jo ôfsnien fan Kristus! Jo binne fallen fan Gods genede." (Galatiërs 5:4 NLT)

Dat, sabbatpromotors lykas eksJW Mark Martin, as de lieding fan 'e Sânde-dei Advintistyske tsjerke, binne op heul tin iis troch te preekjen oan har keppel dat it hâlden fan' e sabbat in eask is foar heil. Fansels binne dy mannen ek op 'e hichte fan it fers dat wy krekt lêzen hawwe, mar se besykje der om hinne te kommen troch te beweare dat it hâlden fan 'e sabbat foar de wet is. Se beweare dat it waard ynsteld foar minsken yn 'e tiid fan' e skepping, om't God rêste op 'e sânde dei en neamde it hillich. No, de besnijenis gie ek foar de wet, dochs ferstoar it en dejingen dy't it promovearren waarden feroardiele. Hoe is de sabbat oars? No, dêr kom ik no net op yn, want dat haw ik al dien. As jo ​​​​de earste fideo net hawwe besjoen om te sjen wêrom't de redenearring fan Sabbatarians net byhâldt oan skriftlike kontrôle, dan soe ik oanbefelje dat jo dizze fideo stopje en de link hjirboppe brûke om de earste fideo te sjen. Ik haw der ek in keppeling nei pleatst yn 'e beskriuwing fan dizze fideo en ik sil der wer in keppeling nei tafoegje oan 'e ein fan dizze fideo.

Dat alles wurdt sein, hawwe wy noch in pear fragen oer dy't net waarden beantwurde yn dy earste fideo. As jo ​​​​bygelyks de tsien geboaden sjogge, sille jo sjen dat de sabbat is opnommen as it fjirde gebod. No docht út in scan fan de oare njoggen bliken dat se noch jildich binne. Bygelyks, it is ús noch altyd ferbean om ôfgoaden te oanbidden, Gods namme te lasteren, te fermoardzjen, te stellen, te lizzen en oerhoer te dwaan. Dus wêrom soe de sabbat oars wêze?

Guon beweare dat de Tsien Geboaden in ivige wet binne en as sadanich apart binne fan 'e oare hûnderten regeljouwing ûnder it wetskoade fan Mozes, mar sa'n ûnderskied bestiet yn har ferbylding. Nearne yn 'e kristlike skriften meitsje Jezus of de bibelskriuwers ea sa'n ûnderskied. As se oer de wet prate, is it de hiele wet wêrfan se prate.

Wat sokke minsken oersjen is dat wy as kristenen net sûnder wet binne. Wy binne noch ûnder de wet. It is gewoan net de Mozaïske wet dy't wy ûnder binne. Dy wet waard ferfongen troch in hegere wet - de Tsien Geboaden waarden ferfongen troch in hegere Tsien Geboaden. Dit waard foarsein troch Jeremia:

Mar dit is it forboun dat Ik nei dy dagen meitsje sil mei it hûs fen Israël, seit de Heare: Ik scil myn wet yn har binnenste sette, en yn har hert scil Ik it skriuwe; en ik sil har God wêze, en se sille myn folk wêze ..." (Jeremia 31:33 American Standard Bible)

Hoe soe Jehovah God in wetskoade nimme skreaun op stiennen tablets en op ien of oare manier dy wetten op minsklike herten ynskriuwe?

Sels saakkundigen yn 'e Mozaïske wet yn' e tiid fan Jezus wisten it antwurd op dy fraach net, wat blykt út dizze útwikseling tusken ien fan har en ús Hear Jezus.

Ien fan 'e leararen fan 'e wet kaam en hearde se debattearjen. Hy merkte op dat Jezus har in goed antwurd jûn hie, en frege him: "Fan alle geboaden, wat is it wichtichste?"

"De wichtichste," antwurde Jezus, "is dit: 'Harkje, o Israel: De Heare ús God, de Heare is ien. Leaf de Heare dyn God mei dyn hiele hert en mei dyn hiele siel en mei dyn hiele ferstân en mei al dyn krêft.' It twadde is dit: 'Leaf dyn neiste as dysels.' D'r is gjin gebod grutter dan dizze."

"Goed sein, juf," antwurde de man. "Jo hawwe gelyk as jo sizze dat God ien is en dat d'r gjin oar is as hy. Om him leaf te hawwen mei jo hiele hert, mei al jo ferstân en mei al jo krêft, en jo neiste leaf te hawwen as josels is wichtiger as alle brânoffers en slachtoffers."

Doe't Jezus seach dat er wiis antwurde hie, sei er tsjin him: Jo binne net fier fan it keninkryk fan God. (Markus 12:28-34)

Leafde! Leafde foar God en leafde foar oaren. It komt der allegear op del. It is sa wichtich dat doe't Jezus seach dat dizze Farizeeër it krige, hy him fertelde dat hy "net fier fan it keninkryk fan God wie." De wet wurdt gearfette yn twa geboaden: leafde foar God en leafde foar de neiste. It begripen fan dy wierheid brocht dy bepaalde Fariseeër ticht by it keninkryk fan God. De earste trije geboaden fan 'e Tsien sille natuerlik wurde hâlden troch ús as wy wirklik fan God hâlde. De oerbleaune sân, ynklusyf de fjirde, de sabbatswet, sille wurde hâlden troch elke kristen nei syn gewisse motivearre troch leafde.

De wet dy't de wet fan Mozes ferfong, is de wet fan 'e Kristus, de wet fan 'e leafde. Paul skreau:

"Dra inoars lêst, en op dizze manier sille jo de wet fan Kristus folbringe." (Galatiërs 6:2)

Hokker wet ferwize wy nei? Wêr binne dizze geboaden opskreaun? Litte wy begjinne mei dizze:

"Dat no jou ik dy in nij gebod: hâld fan elkoar. Krekt sa't ik fan dy hâlde, moatte jim fan inoar hâlde." (Johannes 13:34, 35 NL

Dit is in nij gebod dat betsjut dat it net opnommen wie yn 'e wetkoade fan Mozes. Hoe is it nij? Fertelt hy ús net om fan inoar te hâlden en is dat net wat wy natuerlik dogge? Doe't Jezus spruts oer it leafhawwe fan 'e fijannen yn Matthew 5:43-48, sei Jezus: "As jo ​​​​allinich jo bruorren groetsje, wat dogge jo dan in bûtengewoane ding? Doch it folk fan 'e folken net itselde? (Mattéus 5:47)

Nee, it is net itselde. Alderearst binne d'r yn elke groep learlingen dejingen mei wa't jo in natuerlike sibskip sille fiele, mar oaren dy't jo allinich sille tolerearje om't se jo geastlike bruorren en susters binne. Mar hoe fier berikt jo leafde foar har? Jezus fertelt ús net allinich om fan al ús geastlike famyljeleden te hâlden, mar hy jout ús in kwalifikaasjetoer, in manier om dy leafde te mjitten. Hy seit, om inoar leaf te hawwen "lykas ik dy leaf haw."

Jezus joech alles foar ús op. De Bibel fertelt ús dat hy de foarm fan in slaaf oannaam. Hy hat sels in pynlike dea foar ús trochmakke. Dus doe't Paulus de Galaten fertelde om elkoars lêst te dragen, sadat wy de wet fan Kristus folbringe kinne, sjogge wy no hoe't dy wet wurket. It wurdt net liede troch in stive koade fan skreaune wetten, want mei elke skreaune wetkoade sille d'r altyd gatten wêze. Nee, hy skreau it op ús hert. De wet fan leafde is in wet basearre op prinsipes dy't kinne oanpasse oan elke situaasje. D'r kinne gjin gatten wêze.

Dat, krekt hoe hat de wet fan 'e Kristus de wet fan Mozes ferfongen? Nim it seisde gebod: "Jo sille net deadzje." Jezus wreide út oer dat sizzende:

"Jo hearden dat der tsjin dy fan âlde tiden sein waard: 'Jo meie net moardearje; mar hwa't in moard pleegt, sil by de rjochtbank ferantwurding komme.' Ik sis lykwols tsjin JOU dat elkenien dy't lilk bliuwt mei syn broer sil ferantwurding wêze foar de rjochtbank; mar hwa't syn broer oansprekt mei in ûnútspreklik wurd fan minachting, dy scil oan it Heechgerjochtshôf ferantwurdzje; wylst wa't seit: 'Do ferachtlike gek!' sil oanspraaklik wêze foar de fûle Ge·henʹna. (Mattéus 5:21, 22 NWT)

Dat moard, ûnder de wet fan Kristus, is net langer beheind ta de fysike hanneling fan it yllegaal nimmen fan in libben. It omfettet no it haatsjen fan jo broer, it ferachtlik wêze fan in kollega-kristen, en it feroardieljen fan feroardieling.

Troch de irony haw ik hjir trouwens de Nije Wrâldoersetting brûkt. Jo sjogge, de definysje dy't se jouwe oan "Jo ferachtlike gek!" is dit:

"It neamt in persoan as moreel weardeleas, in ôffaller en in rebel tsjin God." (w06 2/15 p. 31 Fragen fan lêzers)

Dus, as jo sa lilk en ferachtlik binne foar jo broer dat jo him in "ôffalle" markearje, jouwe jo oardiel oer josels en feroardielje josels ta de twadde dea yn Gehenna. Is it net fassinearjend hoe't it Bestjoersorgaan de Tsjûgen fan Jehovah hat oantrún om dizze wet fan Kristus te brekken, yn feite om har bruorren en susters te fermoardzjen troch se haatlik te feroardieljen as ôffallen, krekt om't sokken moedich stean foar wierheid en fersette tsjin 'e falske lear fan' e regearing. Lichem.

Ik wit dat it in bytsje off topic is, mar it moast sein wurde. Litte wy no noch ien foarbyld sjen fan hoe't de wet fan Kristus de wet fan Mozes te boppe giet.

"Jo hearden dat der sein waard: 'Jo moatte gjin oerhoer pleagje.' Mar ik sis tsjin JOU dat elkenien dy't trochgiet nei in frou te sjen om in passy foar har te hawwen, al oerhoer pleegd mei har yn syn hert. (Mattéus 5:27, 28 NWT)

Nochris, ûnder de wet, kwalifisearre allinich de fysike hanneling as oerhoer, mar hjir giet Jezus boppe de wet fan Mozes.

Hoe ferfangt de wet fan Kristus de Mosaïske wet as it giet om de sabbat? It antwurd op dy fraach komt yn twa dielen. Litte wy begjinne mei it analysearjen fan 'e morele diminsje fan' e sabbatwet.

"Tink oan 'e sabbatdei troch it hillich te hâlden. Seis dagen scilstû arbeidzje en al dyn wurk dwaen, mar de saunde deis is in sabbat foar de Heare dyn God. Dû scilst dêr gjin wurk oan dwaen, noch dû, noch dyn soan of dochter, noch dyn feint of tsjinstfeint, noch dyn bisten, noch in frjemdling dy't yn dyn stêdden wennet. Hwent yn seis dagen makke de Heare de himel en de ierde, de sé en alles hwat deryn is, mar Hy rêste op 'e saunde deis. Dêrom seinge de Heare de sabbatdei en makke dy hillich. (Exodus 20:8-11)

Merk op dat de ienige eask wie om te rêstjen fan alle wurk foar in folsleine 24 oeren. Dit wie in leafdefolle goedens. Sels slaven koene net oproppen wurde om har hearen op 'e sabbat te tsjinjen. Elke man en frou hie tiid foar harsels. Tiid om mentaal, fysyk, emosjoneel en geastlik te ûntspannen. Tiid foar trochtochte meditaasje. Tiid frij fan wearze ferplichtingen.

Se moasten it op in spesifike tiid hâlde, om't se in naasje wiene. Yn Kanada nimme wy twa dagen frij fan it wurk. Wy neame it it wykein. Wy binne it der allegear oer iens om it sneon en snein te dwaan, want oars soe it gaos wêze.

Tiid ôf fan it wurk is sûn en herstellend foar de siel. De sabbat wie in leafdefolle foarsjenning, mar it moast wurde hanthavene ûnder de deastraf.

En de Heare sei tsjin Mozes: Dû scilst sprekke ta it folk fen Israël en sizze: Jo moatte boppe alles myn sabbatten hâlde, hwent dit is in teken tusken My en jimme yn jimme slachten, dat jimme witte meije dat ik, de Heare, hilligje Jo. Dû scilst de sabbat hâlde, om't it foar dy hillich is. Elkenien dy't it ûntheiligt, scil deade wirde. Hwa't dêr in wurk oan docht, dy siel scil útroege wirde út syn folk. Seis dagen scil wurk dien wurde, mar de saunde deis is in sabbat fan plechtige rêst, hillich de Heare. Wa't op 'e sabbat in wurk docht, scil deade wurde. Dêrom scil it folk fen Israël de sabbat hâlde, de sabbat hâlde yn hjar slachten, as in forboun foar altyd. It is in teken foar ivich tusken my en it folk fan Israel dat de Heare yn seis dagen himel en ierde makke hat, en op 'e sânde deis rêste er en waard ferfrissen.'” (Exodus 31:12-17 Ingelsk Standard Version)

Wêrom soe in leafdefolle foarsjenning moatte wurde hanthavene mei de deastraf? No, wy witte út har skiednis dat de Israeliten in barbaarsk folk wiene, stiif-nekke en opstannich. Se soene de wet net út in gefoel fan leafde foar har neiste hâlden hawwe. Mar it wie wichtich dat se de hiele wet hâlde, om't de wet, ynklusyf de Tsien Geboaden, ynklusyf de sabbat, in grutter doel tsjinne.

Yn Galatiërs lêze wy hjiroer:

"Foardat de wei fan it leauwen yn Kristus foar ús beskikber wie, waarden wy troch de wet ûnder bewaking pleatst. Wy waarden hâlden yn beskermjende bewarring, om sa te sizzen, oant de wei fan it leauwen iepenbiere waard. Lit my it oars sizze. De wet wie ús hoeder oant Kristus kaam; it beskerme ús oant wy troch it leauwe goed makke wurde mei God. En no't de wei fan it leauwe kommen is, wy hawwe de wet net mear nedich as ús hoeder.” (Galatiërs 3:23-25)

De wei fan it leauwe is no kommen. Wy binne no bewarre, net troch stive neilibjen fan in wetskoade - in koade dy't gjin sûnder koe yn alle gefallen hâlde - mar troch leauwen. De wetskoade hat it folk taret op in hegere wet, de wet fan Kristus, de wet fan leafde.

Tink oan it op dizze manier. As in Israelityske lâneigner de sabbat hâlde om net ta de dea feroardiele te wurden, mar syn slaven de oare seis dagen oant de bonke wurke, soe hy ûnder de wet feroardiele wurde. Nee, om't hy de letter fan 'e wet hâlde, mar foar God hâlde hy de geast fan 'e wet net. Hy toande gjin leafde foar de neiste. As kristenen hawwe wy gjin gatten, om't de wet fan leafde alle omstannichheden beslacht.

Johannes fertelt ús: "Elkenien dy't in broer of suster hatet, is in moardner, en jo witte dat gjin moardner ivich libben yn him wennet. Dit is hoe't wy witte wat leafde is: Jezus Kristus hat syn libben foar ús dellein. En wy moatte ús libben deljaan foar ús bruorren en susters. (1 Jehannes 3:15, 16)

Dat, as jo it prinsipe sille folgje wêrop de sabbat is basearre, soene jo derfoar soargje dat jo earlik omgeane mei jo meiwurkers en se net oerwurkje. Jo hawwe gjin regel nedich dy't jo twingt om in strikte perioade fan 24 oeren te hâlden. Ynstee sil leafde jo bewege om te dwaan wat dejingen dy't foar jo wurkje, en yndie, josels ek profitearje, want as jo non-stop wurkje en noait rêstje, soene jo jo freugde ferlieze en jo sûnens skealje.

Dit docht my tinken oan myn libben as ien fan Jehova's Tsjûgen. Wy moasten fiif gearkomsten yn 'e wike bywenje en waard ferwachte dat wy jûns en yn it wykein meidwaan oan it hús-oan-hûs-bedienjen. Dit alles by it fersoargjen fan in famylje en it hâlden fan in folsleine baan. Wy hiene nea in dei fan rêst, útsein as wy sels ien namen, en doe waarden wy makke skuldich te fielen, om't wy net op 'e fjildtsjinstgroep kamen of in gearkomste miste. Selsopoffering, waard it neamd, ek al sprekke de Kristlike Skriften neat oer sa'n selsopoffering. Besjoch it. Sykje "selsopoffering*" op yn it programma Watchtower Library - op dizze manier stavere mei it jokerteken om alle fariaasjes te fangen. Jo sille mear as tûzen hits fine yn Watch Tower-publikaasjes, mar net ien yn 'e Bibel, sels yn' e New World Translation. Wy tsjinnen hurde taakmasters dy't ús oertsjûgen dat it Jehovah God wie dat wy tsjinnen. De lieding fan 'e Organisaasje makke God út as in hurde taakmaster.

Ik fyn it heul iepenbierend dat de lêste skriften fan 'e ynspireare Skrift dy fan Johannes binne. Wêrom? Om't dy skriften rjochtsje op leafde boppe alles. It is as soe ús himelske Heit, nei't ús it gehiel fan Gods omgong mei minsken foarsjoen hat, Johannes ynspirearret om it allegear op te summajen troch ús ta it konklúzjen te bringen dat it echt om leafde giet.

En dit bringt ús by de echte en wûnderlike wierheid dy't iepenbiere wurdt yn 'e sabbat, de faktor dy't alle sabbatariërs misse, krekt as goede lytse Fariseeërs dy't bloeie op it fokusjen op wetten, regels en regeljouwing foar rjochtfeardiging en misse it grutte byld fan 'e folsleine breedte, en lingte, en hichte, en djipte fan Gods leafde. Yn 'e brief oan' e Hebreeërs wurde wy ferteld:

"De wet is allinich in skaad fan 'e goede dingen dy't komme - net de realiteiten sels. Om dizze reden kin it nea, troch deselde offers dy't einleas jier nei jier werhelle wurde, dejingen perfekt meitsje dy't tichterby oanbidding komme." (Hebreeërs 10:1 NIV)

As "de wet allinich in skaad is fan 'e goede dingen dy't komme," dan moat de sabbat, dy't diel útmakket fan dy wet, ek foarsjen fan goede dingen dy't komme, net? Wat binne de goede dingen dy't de sabbat spesifyk foarskriuwt?

It antwurd dêrop leit yn 'e oarspronklike sabbatwet.

"Want yn seis dagen makke de Heare de himel en de ierde, de see en alles wat deryn is, mar hy rêste op 'e sânde deis. Dêrom seinge de Heare de sabbatdei en makke dy hillich. (Exodus 20:11)

Lykas werjûn yn 'e foarige fideo, binne dit gjin letterlike dagen fan 24 oeren, noch is it skeppingsakkount fan Genesis bedoeld om letterlik te nimmen as in projektplan foar planetêre terraforming. Wat wy hjir hawwe is in poëtyske beskriuwing dy't bedoeld is om in primityf folk te helpen de eleminten fan it kreatyf proses te begripen en it konsept fan in sândaagse wurkwike yn te fieren dy't einiget op in rêstdei. Dy sabbat is Gods rêst, mar wat stelt it wier foar?

Jezus liedt ús nei it antwurd yn in rekken wêryn't hy opnij tsjin stive Fariseeske regeljouwing kaam.

Ien sabbat gyng Jezus troch de nôtfjilden, en syn learlingen begûnen de nôtkoppen te pakken wylst se lâns rûnen. Sa seine de Fariseeërs tsjin Him: Sjuch, wêrom dogge se wat yllegaal is op 'e sabbat? Jezus antwurde: "Hawwe jo noait lêzen wat David die doe't hy en syn maten honger en yn need wiene? Tidens it hegeprysterskip fan Abjatar gie er it hûs fan God yn en iet it hillige brea, dat allinnich foar de prysters wetlik wie. En hy joech ek wat oan syn maten." Doe sei Jezus: "De sabbat waard makke foar de minske, net de minske foar de sabbat. Dêrom, de Minskesoan is Hear sels fan 'e sabbat.(Markus 2:23-28)

Dy lêste twa útspraken binne sa swier fan betsjutting dat ik leau dat it in hiel boek duorje soe om se út te lizzen. Mar wy hawwe mar in pear minuten. Litte wy begjinne mei de earste útspraak: "De sabbat is makke foar de minske, net de minske foar de sabbat." Minsken waarden net makke sadat se de sabbat hâlde koene. De sabbat is makke foar ús foardiel, mar hjir ferwiist Jezus net nei ien dei fan 'e wike. De sabbatdei dy't de Fariseeërs heulendal waarm en lestich wiene, wie gewoan it symboal foar wat folle grutters - it skaad fan in realiteit.

De farizeïske oanstriid wêrfan in protte minsken lije, makket lykwols gau mear in symboal as fan 'e realiteit dy't it fertsjintwurdiget. Nim as bewiis hjirfan de regels makke troch de hjoeddeistige Fariseeërs dy't it Bestjoersorgaan fan Jehova's Tsjûgen útmeitsje. As it giet om Gods wet oer bloed, meitsje se mear fan it symboal dan it ding dat it fertsjintwurdiget. Bloed stiet foar it libben, mar se soene leaver in libben opofferje, en dan har ynterpretaasje fan it ferbod tsjin it iten fan bloed skeine. Troch de ferklearring fan Jezus oer de sabbat oan dizze band fan Fariseeërs te nimmen en in ienfâldige wurdferfanging te dwaan, jout ús: "Bloed is makke foar de minske, net de minske foar bloed." Jehovah God hat noait bedoeld dat minsken stjerre om't se in bloedtransfúzje wegerje. Jo offerje de realiteit net op om it symboal te bewarjen, wol? It is ûnsin.

Likegoed tochten dy âlde Farizeeërs dat it folgjen fan de wet op 'e sabbat wichtiger wie as it fersêftsjen fan it lijen fan in minske, itsij troch honger as troch sykte. Tink derom hoe't se klagen oer de protte kearen dat Jezus de siken genêzen en de blinen op in sabbat it sicht werombrocht.

Se miste it punt dat it hiele doel fan 'e sabbat wie om lijen te ferleegjen. In dei fan rêst fan ús wurk.

Mar as Jezus net ferwiisde nei de letterlike 24-oere dei doe't er sei dat de sabbat makke wie foar de minske, hokker sabbat hie er dan ferwiisd nei? De oanwizing is yn syn folgjende ferklearring: "De Minskesoan is Hear sels fan 'e sabbat."

Hy hat it net oer dagen fan 'e wike. Wat? Is Jezus Hear fan 'e sabbat, mar net de oare dagen? Wa is dan de Hear fan moandei, tiisdei of woansdei?

Unthâld dat de sabbat symboal wie foar de rêstdei fan 'e Hear. Dy sabbat fan God is oanhâldend.

Ik sil no in lang diel út de Hebreeërs lêze begjinnend yn haadstik 3 fers 11 en einigjend yn haadstik 4 fers 11. Ik koe dit alles yn myn eigen wurden útlizze, mar it ynspireare wurd hjir is safolle machtiger en selsferklearjend.

"Dus yn myn grime haw ik in eed ôflein: 'Se sille myn rêstplak nea yngean." Wês dan foarsichtich, leave bruorren en susters. Soargje derfoar dat jo eigen herten net kwea en ûnleauwich binne, dy't jo fan 'e libbene God ôfkeare. Jo moatte inoar elke dei warskôgje, wylst it noch "hjoed" is, sadat gjinien fan jo troch sûnde ferrifele wurdt en tsjin God ferhurde wurdt. Want as wy trou binne oant it ein, God fertrouwe krekt sa fêst as doe't wy earst leauden, sille wy diele yn alles dat heart ta Kristus. Unthâld wat it seit: "Hjoed as jo syn stim hearre, ferhard jo herten net lykas Israel die doe't se yn opstân kamen." En wa wie it dy't tsjin God yn opstân kaam, ek al hearden se syn stim? Wie it net it folk dat Mozes út Egypte brocht hat? En wa makke God fjirtich jier lilk? Wie it net it folk dat sûndige hat, waans liken yn 'e woastenije leine? En tsjin wa spriek God doe't er in eed die dat se nea yn syn rêst yngean soene? Wiene it net de minsken dy't him net hearden? Sa sjogge wy dat se fanwegen har ûnleauwe net yn syn rêst koene yngean. Gods belofte om syn rêst yn te gean, stiet noch altyd, dus wy moatte trilje fan eangst dat guon fan jimme it miskien net belibje. Want dit goede nijs - dat God dizze rêst taret hat - is ús oankundige krekt sa't it oan har wie. Mar it die har gjin goed, om't se it leauwen net dielden fan dyjingen dy't nei God harken. Want allinne wy ​​dy't leauwe kinne syn rêst yngean. Wat de oaren oangiet, sei God: "Yn myn grime haw ik in eed ôflein: 'Se sille myn rêstplak nea yngean," ek al is dizze rêst klear sûnt hy de wrâld makke. Wy witte dat it klear is fanwege it plak yn 'e Skriften wêr't it de sânde dei neamt: "Op 'e sânde dei rêste God fan al syn wurk." Mar yn 'e oare passaazje sei God: "Se sille myn plak fan rêst noait yngean." Dat Gods rêst is der foar minsken om yn te gean, mar dejingen dy't dit goede nijs earst hearden, slaggen der net yn om't se God net hearden. Dat God sette in oare tiid foar it yngean fan syn rêst, en dy tiid is hjoed. God kundige dit troch David folle letter oan yn 'e wurden dy't al oanhelle binne: "Hjoed as jo syn stim hearre, ferhard jo herten net." No as Jozua der yn slagge wie harren dizze rêst te jaan, dan soe God net sprutsen hawwe oer in oare dei fan rêst dy't noch komme soe. Sa wachtet der noch in spesjale rêst op it folk fan God. Want allegearre dy't yn Gods rêst yngien binne, hawwe rêst fan har arbeid, krekt as God die nei it skeppen fan de wrâld. Lit ús dus ús bêst dwaan om dy rêst yn te gean. Mar as wy God net hearre, lykas it folk fan Israel dien hat, sille wy falle. (Hebreeërs 3:11-4:11 NLT)

Hoe wie de steat fan 'e wrâld doe't Jehovah rêste fan syn kreatyf wurk? Alles wie goed. Adam en Eva wiene sûnder sûnde en op it punt fan it fuortplantsjen fan it minsklik ras. Se wiene allegear ynsteld om te hearskjen oer de hiele ierdske skepping en de ierde te foljen mei rjochtfeardige minsklike neiteam. En mear as wat oars wiene se yn frede mei God.

Dat is wat yn Gods rêst wêze betsjut: genietsje fan de frede fan God, yn relaasje mei ús Heit wêze.

Se hawwe lykwols sûndige en waarden út 'e paradystún ferdreaun. Se ferlearen har erfskip en stoaren. Om Gods rêst dan yn te gean, moatte wy fan 'e dea nei it libben oergean. Wy moatte tagong krije ta Gods rêst troch middel fan syn genede basearre op ús trou. Jezus makket dit alles mooglik. Hy is de Hear fan 'e sabbat. It is hy dy't, as Hear, it rjocht hat om te oardieljen en ús yn Gods rêst op te nimmen. Lykas Hebreeërs seit, as wy "God krekt sa fêst fertrouwe as doe't wy earst leauden, sille wy diele yn alles wat oan Kristus heart." Dizze rêst is klear sûnt God makke de wrâld fan it minskdom. "Dat lit ús ús bêst dwaan om dy rêst yn te gean."

De wetkoade fan Mozes is in skaad fan goede dingen dy't komme. Ien fan dy goede dingen, foarsjoen troch de wyklikse sabbatdei, is de kâns om yn Gods ivige sabbatdei fan rêst yn te gean. Neidat God in hûs foar ús makke hat, rêste hy. Minsken sieten fan it begjin ôf yn dy rêst en soene der foar altyd yn bliuwe, salang't se har himelske Heit hearden. Dit bringt ús werom nei de fûnemintele wierheid oer leafde.

"Leafhawwe fan God betsjut dat jo syn geboaden hâlde, en syn geboaden binne net lestich." (1 Johannes 5:3 NLV)

"Ik skriuw om jo te ûnthâlden, leave freonen, dat wy inoar hâlde moatte. Dit is gjin nij gebod, mar ien dy't wy fan it begjin ôf hân hawwe. Leafde betsjut dwaan wat God ús gebean hat, en hy hat ús gebean om inoar leaf te hawwen, krekt sa't jo fan it begjin ôf heard hawwe." (2 Jehannes 5, 6 NL)

It gebod dat wy fan it begjin ôf hiene, wie it nije gebod dat Jezus ús joech om inoar leaf te hawwen lykas Hy ús leaf hie.

De duvel splitte ús fan God ôf troch ús te fertellen dat wy goed sûnder him koene meikomme. Sjoch hoe't dat útrûn. Wy hawwe sûnt dy dei net rêst. Rêst fan al ús wurk is allinich mooglik as wy weromkeare nei God, him opnimme yn ús libben, him leaf ha en sa stribje om syn wet te folgjen, jûn oan ús troch Kristus, in wet dy't net lestich is. Hoe koe it wêze? It is folslein basearre op leafde!

Harkje dus net nei minsken dy't jo fertelle dat jo om rêden te wurden in letterlike sabbatdei hâlde moatte. Se besykje it heil te finen troch wurken. Se binne it moderne ekwivalint fan 'e Judaizers dy't de earste ieuske gemeente pleage mei har klam op besnijenis. Nee! Wy wurde bewarre troch it leauwe, en ús hearrigens is oan 'e superieure wet fan Kristus dy't basearre is op leafde.

Tank foar it lústerjen. Tige tank ek foar it trochgean mei stypjen fan dit wurk.