A კომენტარის ჩემი ქვეშ გაკეთდა ცოტა ხნის წინ პოსტი ჩვენი "სისხლი არ არის" დოქტრინის შესახებ. ეს მაცნობიერებდა, რამდენად ადვილია სხვების შეურაცხყოფა უნებლიეთ, რომ გამოჩნდნენ, რომ შეამცირონ მათი ტკივილი. ასეთი არ იყო ჩემი განზრახვა. ამასთან, ამან განაპირობა ის, რომ მე უფრო ღრმად ჩავწვებოდი საგნებს, განსაკუთრებით ჩემს საკუთარ მოტივაციებს ამ ფორუმში მონაწილეობის მისაღებად.
პირველ რიგში, თუ ვინმეს შეურაცხყოფა მიაყენა შენიშვნების გამო, რაც შეუმჩნეველია, ბოდიშს ვუხდი.
რაც შეეხება აღნიშნულ საკითხში წამოჭრილ საკითხს კომენტარის მათთვის, ვინც შეიძლება კომენტატორი გაიზიაროს, ნება მიბოძეთ განვმარტო, რომ მე მხოლოდ ჩემს პირად განცდას გამოხატავდი იმის თაობაზე, თუ როგორ ვუყურებ საკუთარ თავს სიკვდილს. ეს არ არის ისეთი, რისიც მეშინია - საკუთარი თავისთვის. ამასთან, სხვების სიკვდილს ასე არ ვუყურებ. მეშინია ახლობლების დაკარგვის. რომ დავკარგო ჩემი ძვირფასი ცოლი, ან ახლო მეგობარი, მე განადგურებული ვიქნებოდი. ცოდნა იმის შესახებ, რომ ისინი ჯერ კიდევ ცოცხლები არიან იეჰოვას თვალში და რომ ისინი სიტყვის ყველა გაგებით დარჩებიან მომავალში, შეამსუბუქებს ჩემს ტანჯვას, მაგრამ მხოლოდ მცირედი ხარისხით. მე მაინც მომენატრებოდა ისინი; მე მაინც ვწუხვართ; და მე ნამდვილად იქნებოდა ტანჯვა. რატომ? რადგან ისინი აღარ მექნებოდა გარშემო. მე მათ დავკარგავდი. მათ ასეთი ზარალი არ აქვთ. მიუხედავად იმისა, რომ მათ მენატრებოდა ჩემი ცხოვრების დარჩენილი დღეები ამ ბოროტ ძველ სისტემაში, ისინი უკვე ცოცხლები იქნებოდნენ და, თუ ერთგულად მოვკვდებოდი, ისინი უკვე ჩემს კომპანიას მიზიარებდნენ.
როგორც დავითმა უთხრა თავის მრჩევლებს, გაუკვირდა შვილის დაკარგვის გამო აშკარა უკმაყოფილება, ”ახლა ის გარდაიცვალა, რატომ ვარ მარხვა? შევძლებ მას კვლავ დაბრუნებას? მე მივდივარ მას, მაგრამ რაც შეეხება მას, ის არ დაბრუნდება ჩემთან. ”(2 სამუელ 12: 23)
ის, რომ ბევრი რამ მაქვს სასწავლი იესოს და ქრისტიანობის შესახებ, ძალიან მართალია. რაც შეეხება იმას, თუ რა იყო იესოს წინა პლანზე, კომენტარის გაკეთება არ ჩავთვლი, მაგრამ დიდი მტრის, სიკვდილის მოსპობა ერთ – ერთი მთავარი მიზეზი იყო, რის გამოც იგი ჩვენთან გაგზავნეს.
რაც შეეხება იმას, თუ რას შეიძლება გრძნობდეს თითოეული ჩვენგანი, ცხოვრების ყველაზე მნიშვნელოვანი საკითხია, რაც მეტად სუბიექტური იქნება. მე ვიცნობ ზოგიერთს, რომლებსაც ბავშვობაში ძალადობდნენ და რომლებმაც კიდევ უფრო განიცადეს სისტემა, რომელიც, როგორც ჩანს, უფრო მეტად დაინტერესდა მისი ბინძური სარეცხის დამალვაში, ვიდრე მისი ყველაზე დაუცველი წევრების დაცვაში. მათთვის ბავშვზე ძალადობა ყველაზე მნიშვნელოვანი საკითხია.
ამასთან, მშობელი, რომელმაც დაკარგა ბავშვი, რომელიც შესაძლოა სისხლისგან გადატანილიყო, მართალია იგრძნობს, რომ ამას დიდი მნიშვნელობა არ უნდა ჰქონოდა.
რომ თითოეულ მათგანს განსხვავებული შეხედულება არ ჰქონდეს, არ უნდა იქნას აღქმული სხვისადმი უპატივცემულოდ.
მე პირადად მე არცერთი მათგანი არ მომხდარა ამ საშინელებებზე, ამიტომ შეეცადე, რომ შემეძლოს, მხოლოდ იმის წარმოდგენა შემეძლო, რომ წარმომედგინა ის მშობლის ტკივილი, რომელმაც შვილი დაკარგა, რომელიც შეიძლება გაეღვიძა, თუ სისხლი გამოიყენებოდა; ან ბავშვის აგონიას, რომელიც ბოროტად გამოიყენა, შემდეგ კი უგულვებელყოფილია იმით, ვინც მის დაცვას ითვლიდა.
თითოეული მათგანისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი საკითხია ის, რამაც ყველაზე მეტად იმოქმედა მასზე.
იმდენი საშინელებაა, რაც ყოველდღიურად გვაყენებს ტკივილს. როგორ შეუძლია ადამიანის ტვინს გაუმკლავდეს? ჩვენ გადატვირთულები ვართ და ამიტომ უნდა დავიცვათ თავი. ჩვენ ვბლოკავთ იმაზე მეტს, ვიდრე შეგვიძლია გავუმკლავდეთ მწუხარებას, სასოწარკვეთასა და უიმედობას. მხოლოდ ღმერთს შეუძლია გაუმკლავდეს კაცობრიობის ყველა პრობლემას.
ჩემთვის ის, რაც პირადად ჩემზე იმოქმედა, იქნება ის, რაც ყველაზე მეტად მაინტერესებს. ეს არანაირად არ უნდა იქნას განხილული, როგორც სხვისი უპატივცემულობის უპატივცემულობა.
ჩემთვის "უსისხლო" დოქტრინა გაცილებით დიდი საკითხის მნიშვნელოვანი ნაწილია. მე არ ვიცი იმის ცოდნა, თუ რამდენი ბავშვი და მოზარდი გარდაიცვალა ნაადრევად ამ მოძღვრების გამო, მაგრამ კაცობრიობის მიერ ღვთის სიტყვაში ჩარევის შედეგად გამოწვეული ნებისმიერი სიკვდილი საზიზღარია. რაც კიდევ უფრო მეტად მაწუხებს, არა მხოლოდ ათასობით, არამედ მილიონობით ადამიანია, ვინც პოტენციურად დაკარგა.
იესომ თქვა: „ვაი თქვენ, მწიგნობარნო და ფარისევლებო, თვალთმაქცებო! რადგან თქვენ გადალახავთ ზღვასა და ხმელეთზე, რომ გახადოთ ერთი პროზელიტი, და როდესაც ის გახდება, თქვენ გეონიას დაექვემდებარეთ, ორჯერ უფრო მეტს, ვიდრე საკუთარ თავს. ”(მათე) 23: 15
ჩვენი თაყვანისცემის გზა დატვირთულია ისეთი წესებით, როგორიცაა ფარისევლები. დოქტრინა "არა სისხლი" შესანიშნავი მაგალითია. ჩვენ გვაქვს ვრცელი სტატიები, სადაც განისაზღვრება რომელი ტიპის სამედიცინო პროცედურაა მისაღები და რომელი არა; რომელი სისხლის ფრაქციაა კანონიერი და რომელი არა. ჩვენ ასევე ვაწესებთ სასამართლო სისტემას ხალხს, რომელიც აიძულებს მათ იმოქმედონ ქრისტეს სიყვარულის საწინააღმდეგოდ. ჩვენ ვაშორებთ შვილსა და ზეციერ მამას შორის ურთიერთობას, რომელიც იესომ ჩამოგვიცხადა. მთელი ეს სიცრუე ჩვენს მოწაფეებს ასწავლიან, როგორც ღმერთს მოსაწონი სათანადო გზა, ისევე როგორც ფარისევლები თავიანთ მოწაფეებთან. ჩვენ, მათ მსგავსად, ვაკეთებთ gehenna- ს ასეთ საგნებს ორჯერ უფრო მეტს, ვიდრე საკუთარ თავს? ჩვენ არ ვსაუბრობთ სიკვდილზე, საიდანაც აქ არის აღდგომა. ეს არის ერთხელ და სამუდამოდ. მე კანკალებს იმის ფიქრი, თუ რას შეიძლება ვაკეთებდეთ გლობალური მასშტაბით.
ეს ის თემაა, რომელიც ყველაზე მეტად მაინტერესებს, რადგან საქმე გვაქვს მილიონობით ადამიანის სიცოცხლის პოტენციურ დანაკარგთან. ჯარიმა პატარებისთვის დაბრკოლებისთვის არის წისქვილის ქვა კისერზე და სწრაფი ჩაყრა ღრმა ლურჯ ზღვაში. (მათ. 18: 6)
ასე რომ, როდესაც ვსაუბრობდი ისეთ საკითხებზე, რაც უფრო მეტად მაინტერესებდა, არანაირად არ ვცდილობდი სხვისი ტრაგედიისა და ტანჯვის ტრივიალობას. უბრალოდ, ტანჯვის პოტენციალს კიდევ უფრო მასშტაბურად ვხედავ.
რა შეგვიძლია გავაკეთოთ? ეს ფორუმი დაიწყო, როგორც ბიბლიის უფრო ღრმა შესწავლის საშუალება, მაგრამ ის გახდა რაღაც სხვა - პატარა ხმა დიდ ოკეანეში. ზოგჯერ ვგრძნობ, რომ ოკეანეების მასიური ლაინერის მშვილდში ვართ, აისბერგისკენ მივდივართ. ჩვენ გაფრთხილებას ვიძახებთ, მაგრამ მოსმენა და ზრუნვა არავის სჭირდება.

Meleti Vivlon

სტატიები Meleti Vivlon.
    16
    0
    მოგწონთ თქვენი აზრები, გთხოვთ კომენტარი.x