សាមគ្គីភាពទល់នឹងសេចក្តីពិត

កាលពីពេលមុននៅឯសាលាចាស់ៗមានផ្នែកមួយនៃការសាមគ្គីភាព។ ការរួបរួមគឺធំណាស់ឥឡូវនេះ។ អ្នកបង្ហាត់បង្រៀនបានសួរថាតើក្រុមជំនុំនឹងមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើក្រុមជំនុំដែលអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ដែលមានបុគ្គលិកលក្ខណៈរឹងមាំបានគ្រប់គ្រងលើរូបកាយរបស់គាត់។ ចម្លើយដែលរំពឹងទុកគឺថាវានឹងបំផ្លាញសាមគ្គីភាពរបស់ក្រុមជំនុំ។ គ្មាននរណាម្នាក់កត់សំគាល់ពីភាពអសកម្មនៅក្នុងការឆ្លើយតបនោះទេ។ តើវាមិនពិតទេឬដែលថាបុគ្គលិកលក្ខណៈរឹងមាំម្នាក់អាចនិងជាញឹកញាប់ធ្វើឱ្យអ្នកដទៃទាំងអស់ឈានជើងចូលជួរ។ ក្នុងសេណារីយ៉ូបែបនេះសាមគ្គីភាពពិតជាមានលទ្ធផល។ គ្មាននរណាម្នាក់ប្រកែកថាអាល្លឺម៉ង់មិនរួបរួមគ្នានៅក្រោមហ៊ីត្លែរឡើយ។ ប៉ុន្តែនោះមិនមែនជាប្រភេទនៃសាមគ្គីភាពដែលយើងគួរតែព្យាយាមនោះទេ។ វាមិនមែនជាប្រភេទនៃសាមគ្គីភាពដែលបទគម្ពីរបានចែងនៅ ១ កូ។ ១:១០
យើងសង្កត់ធ្ងន់លើការរួបរួមគ្នានៅពេលយើងគួរសង្កត់ធ្ងន់លើស្នេហា។ សេចក្ដីស្រឡាញ់បង្កើតសាមគ្គីភាព។ តាមពិតគ្មានការបែកបាក់គ្នានៅកន្លែងដែលមានស្នេហាទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយសាមគ្គីភាពអាចមាននៅកន្លែងដែលគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់។
ការគិតបែបឯកភាពរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទពឹងផ្អែកលើប្រភេទនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ពិសេសមួយគឺការស្រឡាញ់សេចក្តីពិត។ យើងមិនជឿការពិតទេ។ យើងស្រឡាញ់វា! វាគឺជាអ្វីគ្រប់យ៉ាងសម្រាប់យើង។ តើសមាជិកសាសនាឯណាទៀតដែលសម្គាល់ខ្លួនពួកគេថាកំពុងស្ថិតនៅក្នុងសេចក្តីពិត?
ជាអកុសលយើងចាត់ទុកការរួបរួមគឺសំខាន់ណាស់ទោះបីយើងកំពុងបង្រៀនអ្វីដែលខុសក៏ដោយយើងត្រូវតែទទួលយកវាដើម្បីយើងអាចមានសាមគ្គីភាព។ ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ចង្អុលបង្ហាញកំហុសនៃការបង្រៀនជំនួសឱ្យការទទួលបានការគោរពអ្នកទាំងនោះត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាអ្នកជួយដល់អ្នកក្បត់ជំនឿ។ នៃការលើកកម្ពស់ការបែកបាក់។
តើយើងកំពុងមានភាពរំភើបហួសហេតុឬ?
សូមពិចារណាចំណុចនេះ៖ ហេតុអ្វីបានជារ័សុលនិងមនុស្សនៅជំនាន់របស់គាត់ត្រូវបានគេកោតសរសើរចំពោះការស្វែងរកការពិតតាមរយៈការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួននិងក្រុមដោយឧស្សាហ៍ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះការសិក្សាជាក្រុមឯកជនឬការពិនិត្យមើលបទគម្ពីរនៅក្រៅក្របខ័ណ្ឌនៃការបោះពុម្ពផ្សាយរបស់យើងត្រូវបានធ្វើឡើង ការបោះបង់ចោលព្រះពិត? តើយើងកំពុងល្បងលព្រះយេហូវ៉ាក្នុងចិត្ដទេ?
មានតែនៅពេលដែលយើងព្យាយាមខ្លាំងពេកដើម្បីក្លាយជាអ្នកថែរក្សានៃ“ សេចក្តីពិត” ដាច់ខាត។ មានតែនៅពេលដែលយើងអះអាងថាព្រះជាម្ចាស់បានបង្ហាញអោយឃើញនូវព្រះបន្ទូលចុងក្រោយរបស់ព្រះអង្គចំពោះយើង។ មានតែនៅពេលដែលយើងអះអាងថាបុរសមួយក្រុមតូចគឺជាបណ្តាញផ្តាច់មុខរបស់ព្រះជាម្ចាស់សំរាប់មនុស្សជាតិ។ មានតែពេលនោះទេដែលឯកភាពពិតត្រូវបានដាក់នៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់។ ជម្រើសក្លាយជាការទទួលយកដោយបង្ខំនៃការបកស្រាយខុសបទគម្ពីរដើម្បីជាប្រយោជន៍នៃសាមគ្គីភាពឬបំណងប្រាថ្នាសម្រាប់សេចក្តីពិតដែលតម្រូវឱ្យមានការបដិសេធនូវភាពមិនត្រឹមត្រូវដូច្នេះនាំឱ្យមានការបែកបាក់គ្នា។
ប្រសិនបើយើងព្រមទទួលយកគោលការណ៍ទូលំទូលាយនៃសេចក្តីពិតហើយកំណត់នូវអ្វីដែលពិតជាសំខាន់ប៉ុន្តែនៅពេលដំណាលគ្នានោះអ្នកត្រូវបន្ទាបខ្លួនចំពោះបញ្ហាទាំងនោះដែលមិនអាចត្រូវបានគេដឹងច្បាស់នៅពេលនេះនោះសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះនិងអ្នកជិតខាងគួរតែក្លាយជា ដែនកំណត់ដែលយើងត្រូវការដើម្បីការពារការបែងចែកនៅក្នុងក្រុមជំនុំ។ ផ្ទុយទៅវិញយើងព្យាយាមការពារការបែងចែកបែបនេះដោយការអនុវត្តយ៉ាងតឹងរឹងនៃការទទួលយកគោលលទ្ធិ។ ហើយជាការពិតប្រសិនបើអ្នកគ្រាន់តែមានច្បាប់មួយដែលមានតែអ្នកដែលជឿដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌនៅក្នុងការអះអាងរបស់អ្នកចំពោះការពិតដាច់ខាតអាចនៅតែមាននៅក្នុងអង្គការរបស់អ្នកនោះអ្នកនឹងសម្រេចបាននូវគោលបំណងរបស់អ្នកដើម្បីមានឯកភាពនៃការគិត។ ប៉ុន្តែតើត្រូវចំណាយប៉ុន្មាន?

ការប្រកាសនេះគឺជាកិច្ចសហការរវាង
មីលីធីវីវីឡុលនិងអាប៉ូឡូសអូហ្វអាឡិនឌ្រីយ៉ា

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។