ផ្នែកសន្និបាតសៀគ្វី - ភាពតែមួយនៃគំនិត

សន្និបាតប្រចាំមណ្ឌលសម្រាប់ឆ្នាំកិច្ចបម្រើនេះរួមមានសន្និសិទបួនផ្នែក។ ផ្នែកទីបីមានចំណងជើងថា“ រក្សាអាកប្បកិរិយាខាងផ្លូវចិត្តនេះ - ស្មារតីតែមួយ” ។ សៀវភៅនេះពន្យល់អំពីគំនិតដែលមានតែមួយនៅក្នុងក្រុមជំនុំគ្រិស្ដសាសនិក។ នៅក្រោមចំណងជើងទី ២“ របៀបដែលព្រះគ្រីស្ទបង្ហាញពីភាពតែមួយនៃគំនិត” សុន្ទរកថាមានពីរចំណុច៖

១) លោកយេស៊ូបានបង្រៀនតែអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាចង់ ឲ្យ លោកបង្រៀនប៉ុណ្ណោះ។

២) សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់លោកយេស៊ូបានបង្ហាញនូវការតាំងចិត្ដរបស់លោកក្នុងការគិតនិងប្រព្រឹត្ដដោយសាមគ្គីភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាសូម្បីតែពេលដែលពិបាកក៏ដោយ។

តើសិស្សគម្ពីរពិតអ្វីដែលនឹងមិនយល់ស្របនឹងសេចក្តីថ្លែងទាំងនោះ? មិនមែនយើងទេសម្រាប់ប្រាកដ។
ក្រោមចំណងជើងទី ៣“ តើយើងអាចបង្ហាញភាពនៃគំនិតតែមួយបានដោយរបៀបណា?” សេចក្តីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះត្រូវបានធ្វើឡើងថា“ ដើម្បី“ រួបរួមគ្នា ឲ្យ បានល្អ” យើងមិនត្រឹមតែត្រូវនិយាយ“ ព្រមព្រៀងគ្នា” ប៉ុណ្ណោះទេប៉ុន្តែត្រូវគិតពីការព្រមព្រៀងផងដែរ (២ កូ ១៣) : ១១)”
ជាថ្មីម្តងទៀតមិនមានបញ្ហាជាមួយវាទេព្រោះវាមកពីព្រះគម្ពីរ។
គំនិតតែមួយគឺចាប់ផ្ដើមពីព្រះយេហូវ៉ា។ ព្រះយេស៊ូវគឺជាការបង្កើតដំបូងបង្អស់ដែលសំរេចបាននូវភាពតែមួយនៃគំនិតជាមួយព្រះ។ បើយើងគិតដោយព្រមព្រៀងគ្នានោះការគិតរបស់យើងត្រូវតែស្របនឹងព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូ។ ប្រសិនបើក្នុងនាមជាប្រជាជនដែលយើងមានស្មារតីតែមួយវាត្រូវស្របនឹងគំនិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ចលើអ្វីៗតើត្រឹមត្រូវទេ? ដូច្នេះគំនិតនៃការមានស្មារតីរួមគ្នាដោយការព្រមព្រៀងគ្នាលើរឿងតែមួយទាមទារអោយមាន-យើងយល់ស្របនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ ជាថ្មីម្តងទៀតតើអាចមានការជជែកវែកញែកអំពីរឿងនោះទេ?
មិនអីទេឥឡូវនេះជាកន្លែងដែលអ្វីៗមានភាពច្របូកច្របល់បន្តិច។ ពីចំណុចសំខាន់យើងមានសេចក្តីថ្លែងការណ៍នេះថា“ ដើម្បី“ គិតពិចារណា” យើងមិនអាចប្រកាន់គំនិតផ្ទុយនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះបានទេ ឬការបោះពុម្ពផ្សាយរបស់យើង។ (១ កូ។ ៤: ៦)”
អ្នកឃើញបញ្ហាទេ? សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះបញ្ជាក់អំពីអ្វីដែលបានចែងក្នុងសៀវភៅរបស់យើងដែលមានមូលដ្ឋានលើបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ ដោយសារវាជាអង្គហេតុប្រវត្តិសាស្រ្តដែលព្រះគម្ពីរមិនដែលត្រូវបានបង្ហាញខុសទេខណៈដែលជំនឿរបស់យើងដូចដែលត្រូវបានបង្រៀននៅក្នុងការបោះពុម្ពផ្សាយគឺខុសជាច្រើនដងសេចក្តីថ្លែងការណ៍នេះមានលក្ខណៈមិនត្រឹមត្រូវហើយមិនអាចផ្សះផ្សាជាមួយនឹងការពិតបានទេ។ ទោះយ៉ាងណាសេចក្តីថ្លែងការណ៍បញ្ចប់ដោយសេចក្តីយោងបទគម្ពីរមួយ៖

(កូរិនថូសទី ១ ៤: ៦) ឥឡូវបងប្អូនអើយខ្ញុំបានផ្ទេរអ្វីៗទាំងនេះដើម្បីអនុវត្តខ្លួនខ្ញុំនិងអេលប៉ូលដើម្បីប្រយោជន៍ដល់អ្នកដើម្បី ឲ្យ អ្នកអាចរៀនច្បាប់នេះ៖កុំធ្វើលើសពីអ្វីដែលបានសរសេរ," នៅ​ក្នុង​លំដាប់ ដើម្បីកុំអោយអ្នកអួតខ្លួន ជាលក្ខណៈបុគ្គលនៅក្នុងការពេញចិត្តនៃការមួយប្រឆាំងនឹងផ្សេងទៀត។

ប៉ូលកំពុងនិយាយយ៉ាងច្បាស់អំពីអ្វីដែលបានសរសេរក្រោមការបំផុសគំនិត។ ប៉ុន្ដែដោយរួមបញ្ចូលឯកសារយោងបទគម្ពីរនៅទីនេះយើងកំពុងបញ្ជាក់ថាយើងមិនគួរហួសពីអ្វីដែលបានសរសេរនៅក្នុងការបោះពុម្ពផ្សាយរបស់យើងឡើយ។
គ្រាន់តែដើម្បីបង្ហាញថាការបង្រៀនបែបនេះអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណយ៉ាងណាក្ដីសូមលើកឧទាហរណ៍ពីអតីតកាលរបស់យើង។ រហូតមកដល់ទសវត្សឆ្នាំ ១៩៦០ យើងជឿថារាល់ថ្ងៃច្នៃប្រឌិតមានអាយុកាល ៧០០០ ឆ្នាំ។ ព្រះគម្ពីរមិនបានបង្រៀនដូច្នេះជំនឿនេះផ្អែកលើការរំពឹងទុករបស់មនុស្ស។ យើងជឿជាក់ថាផ្អែកលើការរំពឹងទុកកាលបរិច្ឆេទនៃការបង្កើតអេវ៉ា - ថាឆ្នាំ ១៩៧៥ បានបញ្ចប់ការបញ្ចប់ ៦,០០០ ឆ្នាំនៃអត្ថិភាពរបស់មនុស្សហើយថាវាសមស្របសម្រាប់ ១.០០០ ឆ្នាំចុងក្រោយនៃថ្ងៃច្នៃប្រឌិតទី ៧ នេះស្របគ្នានឹងការសោយរាជ្យមួយពាន់ឆ្នាំ។ នៃព្រះគ្រីស្ទ។ ទាំងអស់នេះគឺជាការរំពឹងទុករបស់មនុស្សដែលគ្មានមូលដ្ឋានប៉ុន្តែចាប់តាំងពីវាបានមកពីប្រភពដែលមិនអាចចូលទៅដល់បានផ្ទាំងបដាត្រូវបានធ្វើឡើងដោយអ្នកត្រួតពិនិត្យមណ្ឌលនិងមណ្ឌលអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានិងអ្នកត្រួសត្រាយជាច្រើននៅទូទាំងពិភពលោកហើយមិនយូរប៉ុន្មានវាបានក្លាយជាជំនឿដែលត្រូវបានគេទទួលយកជាទូទៅ។ ការសួរសំណួរវានឹងមិនត្រឹមត្រូវទេក្នុងការវាយប្រហារទៅលើសាមគ្គីភាពរបស់ក្រុមជំនុំ។ អ្នកប្រឆាំងណាម្នាក់នឹងមិន“ គិតក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀង” ទេ។
ដូច្នេះតោះពិនិត្យមើលចំណុចសំខាន់ៗ៖

1. ការគិតដូចជាព្រះយេហូវ៉ាមានន័យថាបង្រៀនអ្វីដែលគាត់ចង់បាន។
2. គាត់មិនចង់ ឲ្យ យើងបង្រៀនជំនឿខុសទេ។
3. ឆ្នាំ ១៩៧៥ គឺជាជំនឿមិនពិត។
4. ការបង្រៀនឆ្នាំ ១៩៧៥ មានន័យថាបង្រៀនអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនចង់បាន។
5. ការបង្រៀនឆ្នាំ ១៩៧៥ មានន័យថាយើងមិនបានគិតដល់កិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយព្រះទេ។
6. ការបង្រៀនឆ្នាំ ១៩៧៥ មានន័យថាយើងកំពុងតែយល់ស្របជាមួយនឹងគណៈអភិបាល។

ដូច្នេះតើវាជាអ្វីទៅ? គិតដោយមានការព្រមព្រៀងជាមួយមនុស្សឬគិតថាមានការព្រមព្រៀងជាមួយព្រះ? បើមនុស្សម្នាក់រក្សាគំនិតនៃភាពតែមួយដោយ«មិនយកគំនិតផ្ទុយនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះឬសៀវភៅរបស់យើងចេញទេនោះម្នាក់នឹងត្រូវឈរនៅចន្លោះផ្ទាំងថ្មនិងកន្លែងរឹងមួយ។ ការជឿថានៅឆ្នាំ ១៩៧៥ នឹងធ្វើឱ្យមានការមិនចុះសម្រុងនឹងព្រះយេហូវ៉ាប៉ុន្តែការព្រមព្រៀងគ្នាជាមួយសាក្សីភាគច្រើននៅសម័យនោះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយការមិនទទួលយកការបង្រៀនរបស់យើងនៅឆ្នាំ ១៩៧៥ នឹងធ្វើអោយមានការគិតគូររបស់ព្រះយេហូវ៉ាមួយស្របពេលដែលការបោះជំហានទៅមុខមួយជំហានជាមួយគណៈអភិបាល។
ការពិភាក្សាបន្តនិយាយ៖

ប៉ុន្ដែចុះយ៉ាងណាបើយើងរកការបង្រៀនព្រះគម្ពីរឬការណែនាំពីអង្គការដែលពិបាកយល់ឬទទួលយក? “
«អធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាដើម្បី ឲ្យ មានសាមគ្គីភាពជាមួយនឹងលោក»។

ឥឡូវនេះខ្ញុំគិតថាយើងអាចយល់ស្របនឹងបញ្ហានេះមែនទេ? ទោះបីជាប្រហែលជាមិនមែនតាមរបៀបដែលអ្នកនិពន្ធគ្រោងទុក។ ប្រសិនបើការបង្រៀនព្រះគម្ពីរពិបាកយល់យើងគួរតែអធិស្ឋានសុំព្រះជួយយើងគិតដូចគាត់ដែរ។ នោះមានន័យថាទទួលយកការបង្រៀនព្រះគម្ពីរទោះបីយើងមិនយល់ក៏ដោយ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយប្រសិនបើយើងនិយាយអំពីការណែនាំពីអង្គការដែលយើងដឹងថាខុសហើយនោះយើងនៅតែអធិស្ឋានដើម្បីមានស្មារតីតែមួយជាមួយព្រះយេហូវ៉ាប៉ុន្តែក្នុងករណីនេះការមានស្មារតីតែមួយអាចធ្វើឱ្យយើងមិនចុះសម្រុងជាមួយគណៈអភិបាល។ ការបង្រៀនរបស់ពួកគេ។
មនុស្សម្នាក់ត្រូវបានគេបង្ខំឱ្យឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីបានជាការជំរុញនេះដើម្បីដាក់ការបង្រៀនរបស់មនុស្ស ឲ្យ ដូចគ្នានឹងសេចក្តីបង្រៀនរបស់ព្រះ? យើងបានគិតដូច្នេះពីចំណុចសំខាន់នៃសុន្ទរកថាដែលថា៖ «រំពឹងគិតអំពីការពិតដែលយើងបានរៀនហើយបានបង្រួបបង្រួមរាស្ដ្ររបស់ព្រះដែលបានមកពីអង្គការរបស់លោក»។
នោះគឺជាការមិនពិតប៉ាតង់! សេចក្ដីពិតទាំងអស់ដែលយើងបានរៀនមកពីព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈពាក្យជាលាយលក្ខណ៍អក្សររបស់លោក។ ពួកគេបានមកពីព្រះគម្ពីរ។ ពួកគេមិនបានមកទេ ពី អង្គការមួយ។ ខ្ញុំខ្លាចរឿងនេះម្តងទៀតផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់របស់យើងទៅលើបុរសមួយក្រុមដែលដឹកនាំអង្គការរបស់យើងជាប្រភពនៃសេចក្តីពិតជាជាងការសង្កត់ធ្ងន់និងលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងទាំងអស់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះអង្គនិងបណ្តាញទំនាក់ទំនងនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះគឺព្រះបន្ទូលដែលបានសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ។
ខ្ញុំប្រាកដថាយើងពិតជាមានអំណរគុណណាស់ចំពោះអ្វីទាំងអស់ដែលយើងបានរៀនតាមរយៈអង្គការប៉ុន្តែឥឡូវនេះពួកគេហាក់ដូចជាកំពុងស្នើសុំអ្វីមួយត្រឡប់មកវិញ។ ពួកគេហាក់ដូចជាចង់បានច្រើនជាងអ្វីដែលយើងគួរតែផ្តល់។ ពួកគេហាក់ដូចជាកំពុងស្នើសុំធ្វើជាអ្នកថែរក្សាព្រលឹងរបស់យើង។
ខ្ញុំអាចនិយាយបានថាអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលខ្ញុំបានរៀនអំពីគណិតវិទ្យាខ្ញុំបានរៀនពីគ្រូរបស់ខ្ញុំនៅឯសាលារៀន។ ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះពួកគេប៉ុន្តែវាមិនផ្តល់សិទ្ធិដល់ពួកគេក្នុងការទាមទារឱ្យខ្ញុំទទួលយកអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេនិយាយអំពីគណិតវិទ្យាឥឡូវនេះនិងទៅអនាគតដូចជាវាបានមកពីប្រភពដែលមិនអាចពន្យល់បាន។ ដូចជាវាមកពីព្រះ។ ពួកគេជាគ្រូរបស់ខ្ញុំប៉ុន្តែពួកគេមិនមែនជាគ្រូរបស់ខ្ញុំទៀតទេ។ ហើយពួកគេមិនមែនជាអ្នកគ្រប់គ្រងខ្ញុំទេ។ តើការបង្រៀនប្រភេទណាដែលបានមកពីគ្រូរបស់មនុស្សក៏ដូចគ្នាដែរមែនទេ?
តាមពិតចាប់តាំងពីខ្ញុំបានធំឡើងក្នុងសេចក្ដីពិតវាជាការត្រឹមត្រូវក្នុងការនិយាយថារហូតមកដល់ពេលថ្មីៗនេះរាល់សេចក្ដីពិតនិងសេចក្ដីមិនពិតដែលទាក់ទងនឹងបទគម្ពីរដែលខ្ញុំបានរៀនខ្ញុំបានរៀនពីអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ខ្ញុំបានរៀនថាគ្មានភ្លើងនរកទេហើយគ្មានព្រះត្រីឯកទេ។ ខ្ញុំបានដឹងថាព្រះយេស៊ូវគឺជាមនុស្សដំបូងដែលបានត្រូវបង្កើតមក។ ខ្ញុំបានដឹងថាហាម៉ាគេដូននឹងបំផ្លាញរបបលោកីយ៍ចាស់នេះហើយថានឹងមានការគ្រប់គ្រង ១.០០០ ឆ្នាំដោយព្រះគ្រីស្ទ។ ខ្ញុំបានដឹងថានឹងមានការរស់ឡើងវិញនៃមនុស្សស្លាប់។ ទាំងអស់នេះខ្ញុំបានរៀនពីគម្ពីរដោយមានជំនួយពីរាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ខ្ញុំបានរៀនសេចក្ដីពិតដ៏អស្ចារ្យទាំងអស់នេះតាមរយៈរាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាឬបើអ្នកចង់អង្គការរបស់លោកនៅផែនដី។
ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏បានរៀនផងដែរហើយមួយរយៈក្រោយមកខ្ញុំបានជឿនិងធ្វើសកម្មភាព - រឿងមិនពិត។ ខ្ញុំបានដឹងថាឆ្នាំ ១៩៧៥ ជាការបញ្ចប់នៃប្រវត្ដិសាស្ដ្ររបស់មនុស្ស ៦.០០០ ឆ្នាំហើយថាការគ្រប់គ្រង ១.០០០ ឆ្នាំរបស់ព្រះគ្រីស្ទនឹងចាប់ផ្ដើមបន្ទាប់ពីនោះ។ ខ្ញុំបានដឹងថាមនុស្សជំនាន់នេះដែលជាក្រុមសមូហភាពដែលបានឃើញឆ្នាំ ១៩១៤ នឹងមិនស្លាប់មុនពេលចុងបញ្ចប់បានមកដល់ឡើយ។ ខ្ញុំបានដឹងថាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងបានចាប់ផ្ដើមនៅឆ្នាំ ១៩១៤។ ខ្ញុំបានដឹងថាប្រជាជននៅក្រុងសូដុមនិងកូម៉ូរ៉ានឹងមិនរស់ឡើងវិញហើយបន្ទាប់មកពួកគេនឹងក្លាយជាហើយបន្ទាប់មកពួកគេនឹងមិនមានហើយបន្ទាប់មកខ្ញុំបានដឹងថាប្រពន្ធមិនអាច មិនលែងលះប្ដីរបស់នាងចំពោះការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាឬការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា។ បញ្ជីនេះបន្ត…។ ទាំងអស់នេះគឺជារឿងមិនពិតដែលខ្ញុំត្រូវបានបង្រៀនដោយអង្គការតែមួយឥឡូវនេះទាមទារឱ្យខ្ញុំជឿអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេប្រាប់ខ្ញុំដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌ។
ខ្ញុំសូមអរគុណចំពោះការពិតដែលពួកគេបានបង្រៀនខ្ញុំ។ ចំពោះភាពមិនពិត - ខ្ញុំយល់ថាពួកគេមកពីណាដែរ។ ខ្ញុំមិនប្រកាន់កំហឹងនិងការអាក់អន់ចិត្តទេទោះបីខ្ញុំដឹងថាមានមនុស្សជាច្រើនក៏ដោយ។ បញ្ហារបស់ខ្ញុំគឺថាពាក្យសុំរបស់ពួកគេ ២ កូ។ ១៣:១១ ដាច់ខាត។ ខ្ញុំយល់ស្របថាយើងគួរគិតក្នុងការព្រមព្រៀងក្នុងនាមជាប្រជាជនប៉ុន្តែមិនមែនជាការខាតបង់នៃការបាត់ស្មារតីរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ប្រសិនបើខ្ញុំដឹងនិងមិនច្បាស់ថាទទួលយកជាគោលលទ្ធិពីព្រះទំនៀមទម្លាប់និងការបង្រៀនដែលប៉ាន់ស្មានរបស់មនុស្សនោះខ្ញុំនឹងមិនអើពើនឹងឱវាទដ៏ច្បាស់របស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ហើយប្រកាន់ខ្ជាប់នូវអ្វីដែលល្អនោះទេ។ វាពិតជាសាមញ្ញណាស់។
សរុបសេចក្ដីមកយើងគួរតែបន្តទទួលយកគណៈអភិបាលដែលជាផ្នែកមួយនៃក្រុមដែលបង្កើតគ្រូរបស់ខ្ញុំប៉ុន្តែយើងមិនត្រូវអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេពូកែលើព្រលឹងរបស់យើងឡើយ។ វាមិនមែនសម្រាប់ពួកគេដើម្បីកំណត់នូវអ្វីដែលយើងនឹងឬមិនជឿ។ នៅថ្ងៃវិនិច្ឆ័យទោសគ្មាននរណាឈរក្បែរយើងទេ។ បន្ទាប់មកយើងម្នាក់ៗត្រូវឆ្លើយសម្រាប់ជម្រើសនិងសកម្មភាពនីមួយៗរបស់យើង។ ត្រូវហើយយើងត្រូវចេះសាមគ្គីគ្នា។ មានវិធាននៃការប្រព្រឹត្តនិងគោលនយោបាយរដ្ឋបាលនិងការអនុវត្តដែលចាំបាច់សម្រាប់ដំណើរការរលូននៃការិយាធិបតេយ្យណាមួយ។ យើងត្រូវតែសហការប្រសិនបើយើងនឹងបំពេញការងារបាន។
ដូច្នេះតើមួយគូរបន្ទាត់នៅឯណា?
សុន្ទរកថាបញ្ចប់ជាមួយនឹងការដាស់តឿននេះថា“ ទោះបីអ្នកមិនបានយល់ច្បាស់ពីរឿងខ្លះក៏ដោយសូមចាំថាយើងបានទទួល“ សមត្ថភាពវាងវៃ” គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការទទួលបានចំណេះដឹងត្រឹមត្រូវអំពីព្រះពិតដែលឥឡូវនេះយើងមានសាមគ្គីភាព” តាមរយៈរូបលោក ព្រះរាជបុត្រាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ” (យ៉ូហានទី ១ ៥:២០)”
Hear! Hear! ត្រូវ ឲ្យ យើងធ្វើការដោយសាមគ្គីភាពមែន! - ត្រូវព្រមគ្នាបំពេញភារកិច្ចដែលព្រះយេហូវ៉ាបាន ប្រគល់ឲ្យ យើងតាមរយៈព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់។ ចូរយើងសហការជាមួយអ្នកដែលនាំមុខ។ ចូរយើងគិតដោយព្រមព្រៀងគ្នាដោយចងចាំកិច្ចព្រមព្រៀងនោះចាប់ផ្តើមពីការគិតដូចព្រះយេហូវ៉ាធ្វើមិនមែនដូចបុរសទេ។ ចូរយើងធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ប៉ុន្តែក្នុងពេលតែមួយសូមឱ្យយើងស្មោះត្រង់នឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជានិច្ចហើយប្រើ“ សមត្ថភាពវាងវៃ” ដែលព្រះបានប្រទានអោយយើងកុំអោយយើងទុកចិត្តលើពួកអភិជននិងកូនប្រុសរបស់មនុស្សនៅលើផែនដី។ (ទំនុកដំកើង ១៤៦: ៣)

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។