គោរពអ្នកគង្វាលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា (w13 11 / 15 ទំ។ xNUMX)

ផា។ 7 -“ ក្នុងការផ្តល់ការណែនាំដល់អ្នកជឿគ្នីគ្នាអ្នកចាស់ទុំផ្តល់ការលើកទឹកចិត្តនិងការប្រឹក្សាដោយផ្អែកលើបទគម្ពីរផ្ទាល់ឬគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ” ។  តើឱវាទផ្អែកលើបទគម្ពីរដោយខ្លួនឯងនិងគោលការណ៍គម្ពីរខុសគ្នាយ៉ាងណា? គោលការណ៍គម្ពីរទាំងអស់មានក្នុងបទគម្ពីរ។ តើមានប្រភពផ្សេងទៀតសម្រាប់គោលការណ៍គម្ពីរទេ? ជាការពិតមិនមែនទេ។ ដូច្នេះហេតុអ្វីបានជាប្រើពាក្យថា“ ខ្លួនឯង”? ពីព្រោះគោលការណ៍ដែលសំដៅទៅលើមិនត្រឹមតែមកពីបទគម្ពីរដោយខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះទេតែមកពីប្រភពដែលមិនមែនជាបទគម្ពីរផង។ អ្នកណាម្នាក់ដែលបានបម្រើជាអ្នកចាស់ទុំដឹងថាគោលការណ៍និងគោលការណ៍ណែនាំនិងគោលការណ៍ក្រៅនិងច្បាប់ចេញមកពីគណៈអភិបាលតាមរយៈការបោះពុម្ពផ្សាយការឆ្លើយឆ្លងនិងអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យរបស់យើង។ ទាំងអស់នេះត្រូវបានសន្មតដោយផ្អែកលើច្បាប់និងគោលការណ៍ដែលមាននៅក្នុងបទគម្ពីរ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយក្នុងករណីជាច្រើនពួកគេផ្អែកលើការបកស្រាយរបស់បុរស។ ដើម្បីផ្តល់នូវឧទាហរណ៍យ៉ាងរហ័សមួយនៅក្នុងខែមករាឆ្នាំ ១៩៧២“ គោលការណ៍បទគម្ពីរ” ត្រូវបានអនុវត្តចំពោះប្រជាជនរបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលហាមស្ត្រីមិនអោយលែងលះប្តីដែលជាអ្នកស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាឬអ្នកដែលមានភាពស្មោះត្រង់បំផុត។ (w៧២ ១/២ ទំព័រ ៣១)
ផា។ 8 -“ លើសពីនេះទៅទៀតមុននឹងត្រូវបានតែងតាំងពួកគេបានបង្ហាញថាពួកគេមានការយល់ដឹងច្បាស់អំពីបទគម្ពីរហើយថាពួកគេមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបង្រៀនអ្វីដែលមានសុខភាពល្អ”  ខ្ញុំសង្ឃឹមថាសេចក្តីថ្លែងការណ៍ពិសេសនេះពិត។ ដោយបានអង្គុយប្រជុំជាច្រើនរាប់មិនអស់ខ្ញុំអាចបញ្ជាក់ថាក្នុងករណីជាច្រើនអ្នកចាស់ទុំច្រើនតែមិនប្រើគម្ពីរពេលប្រជុំអ្នកចាស់ទុំដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្ដ។ នៅក្នុងរាងកាយល្អនឹងមានមនុស្សម្នាក់ឬពីរនាក់ដែលពូកែប្រើព្រះគម្ពីរយ៉ាងត្រឹមត្រូវហើយអ្នកដែលនឹងនាំបទគម្ពីរចូលមកក្នុងការពិភាក្សាដើម្បីជួយដល់ហេតុផលដែលនៅសល់លើគោលការណ៍មួយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយឥទ្ធិពលញឹកញាប់បំផុតដែលកំណត់ទិសដៅដែលបានកើតឡើងគឺកម្លាំងនៃបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់សមាជិកមួយឬពីរនៃរាងកាយ។ ជារឿយៗអ្នកចាស់ទុំមិនទាំងដឹងអំពីគោលការណ៍ក្នុងការបោះពុម្ពផ្សាយរបស់យើងដូចជាសៀវភៅ ឃ្វាលហ្វូងចៀមរបស់ព្រះ។ សៀវភៅ។ ដូច្នេះវាមិនគ្រាន់តែជាគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរដែលត្រូវបានគេមើលរំលងជាញឹកញាប់នោះទេប៉ុន្តែជាគោលការណ៍ណែនាំនិងវិន័យផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អង្គការ។ ក្នុងមួយជីវិតរបស់ខ្ញុំខ្ញុំបានបម្រើនៅកន្លែងជាច្រើនក្នុងប្រទេសនេះក៏ដូចជានៅក្រៅសហរដ្ឋអាមេរិកហើយខ្ញុំធ្លាប់ធ្វើការស្មាជាមួយបុរសខាងវិញ្ញាណខ្លះប៉ុន្តែខ្ញុំអាចយល់បានថាគំនិតនោះគឺថាពួកអែលឌើរទាំងអស់ - ឬក៏សូម្បីតែអ្នកចាស់ទុំភាគច្រើនមាន«ការយល់ច្បាស់អំពីបទគម្ពីរ»ក៏ជាការគិតដែលប៉ងប្រាថ្នាយ៉ាងល្អបំផុតដែរ។
ផា។ 9, 10 -“ តាមរយៈអង្គការរបស់លោកព្រះយេហូវ៉ាផ្គត់ផ្គង់អាហារខាងវិញ្ញាណជាច្រើន…”  ខ្ញុំពិតជាសង្ឃឹមថានេះជាការពិត។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាខ្ញុំអាចចូលរួមការប្រជុំនិងស្វែងយល់ពី“ សេចក្តីជ្រាលជ្រៅរបស់ព្រះ” ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថាការសិក្សាព្រះគម្ពីរសហគមន៍ ៣០ នាទីរបស់យើងគឺជាការសិក្សាព្រះគម្ពីរយ៉ាងពិតប្រាកដ។ ការផ្លាស់ប្តូរថ្មីទៅឯកសារ ចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា។ សៀវភៅគឺជាការកែលម្អដ៏ធំធេងមួយចំពោះការសិក្សារបស់អង្គការពីមុនរបស់យើងប៉ុន្តែយើងនៅតែមិនជ្រាលជ្រៅនឹងរឿង។ ផ្ទុយទៅវិញយើងរំwhatកឡើងវិញនូវអ្វីដែលត្រូវបានបង្រៀនជាច្រើនរាប់មិនអស់ពីមុន។ យើងប្រើលេសថាទាំងនេះគឺជាការរំthatកដែលយើងត្រូវលឺម្តងហើយម្តងទៀត។ ខ្ញុំធ្លាប់ទិញលេសនោះប៉ុន្តែមិនមានទៀតទេ។ ខ្ញុំបានឃើញអ្វីដែលអាចសម្រេចបានហើយខ្ញុំសង្ឃឹមថាបងប្អូនរបស់ខ្ញុំទាំងអស់អាចទទួលបាននូវសេរីភាពដែលខ្ញុំបានរីករាយក្នុងខែកន្លងមកនេះនៅលើវេទិកានេះ។ ការផ្លាស់ប្តូរការលើកទឹកចិត្តនិងការស្រាវជ្រាវព្រះគម្ពីរដែលបានចែករំលែកបានជួយខ្ញុំអោយរៀនសេចក្ដីពិតពីព្រះគម្ពីរច្រើនជាងអ្វីដែលខ្ញុំបានទទួលពីការចូលរួមប្រជុំទៀងទាត់ជាច្រើនទសវត្សកន្លងមក។
មែនហើយព្រះយេហូវ៉ាផ្គត់ផ្គង់អាហារខាងវិញ្ញាណយ៉ាងបរិបូរ។ ប៉ុន្តែប្រភពរបស់វាគឺជាព្រះបន្ទូលដែលបានបំផុសគំនិតរបស់គាត់មិនមែនការបោះពុម្ពផ្សាយរបស់អង្គការឬសាសនាណាមួយឡើយ។ សូមផ្តល់កិត្តិយសដែលឥណទានត្រូវដល់។
ផា។ 11 -“ បុគ្គលបែបនេះអាចវែកញែកថា 'ពួកគេជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះដូចយើងដែរ។ ហេតុអ្វីយើងគួរស្ដាប់តាមឱវាទរបស់ពួកគេ?› ។  និយាយការពិតយើងមិនគួរទេ។ យើងគួរស្តាប់ដំបូន្មានរបស់ព្រះដូចដែលបានបង្ហាញតាមរយៈពួកអ្នកចាស់ទុំ។ ប្រសិនបើដំបូន្មានដែលយើងទទួលមិនសមស្របនឹងព្រះគម្ពីរទេនោះយើងមិនគួរស្តាប់វាទេ។ មិនថាអែលឌើរជាគំរូដ៏ភ្លឺចិញ្ចាចនៃភាពខាងវិញ្ញាណរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទឬបុរសដែលជាមនុស្សដែលចេះបន្ទោសទាំងស្រុងនោះមិនគួរមានអ្វីប្លែកទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើកៃផាដែលជាមនុស្សអាក្រក់ដើម្បីព្រមានការព្រមានមិនមែនដោយសារគាត់សមនឹងទទួលទេតែដោយសារគាត់បានតែងតាំងជាសម្ដេចសង្ឃ។ (យ៉ូន។ ១១:៤៩) ដូច្នេះយើងអាចព្រងើយកន្តើយនឹងអ្នកនាំសារប៉ុន្តែអនុវត្តសារ។ សន្មតថាវាមកពីព្រះ។
ផា។ 12, 13 - កថាខណ្ឌទាំងនេះដូចជាផ្នែកផ្សេងទៀតនៃការសិក្សាគឺពោរពេញទៅដោយគោលការណ៍ល្អ ៗ ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយមានការដាច់ទំនាក់ទំនងគ្នាក្នុងការអនុវត្តគោលការណ៍ទាំងនេះទៅក្រុមជំនុំនៃសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ ពិតមែនដាវីឌនិងអ្នកត្រួតពិនិត្យជាច្រើននាក់ទៀតនៃរាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានកំហុសធ្ងន់ធ្ងរ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយនៅពេលគុណវិបត្តិទាំងនោះត្រូវបានចង្អុលបង្ហាញដោយពួកគេដែលស្ថិតក្រោមការមើលថែរបស់ពួកគេបុរសទាំងនេះដែលមានអំណាចនៃជីវិតនិងសេចក្តីស្លាប់បានស្តាប់ដោយរាបសា។ ដាវីឌមានកំហឹងយ៉ាងឃោរឃៅប៉ុន្តែបានស្តាប់សំលេងរបស់ស្ត្រីម្នាក់ដូច្នេះគាត់បានរួចផុតពីអំពើបាប។ គាត់មិនបារម្ភថាប្រហែលជារឿងនេះធ្វើឱ្យគាត់មើលទៅខ្សោយនៅចំពោះមុខបុរសរបស់គាត់។ គាត់មិនបានចាត់ទុកថានេះជាការវាយប្រហារទៅលើសិទ្ធិអំណាចរបស់គាត់ទេ។ ជាទង្វើការបំពានសិទ្ធិឬការបះបោរលើផ្នែករបស់នាងឬជាសញ្ញានៃការមិនគោរព។ (១ សាំ។ ២៥: ១-៣៥) តើសព្វថ្ងៃនេះជាញឹកញាប់ទេ? តើអ្នកអាចទៅជួបអ្នកចាស់ទុំណាម្នាក់ដើម្បីផ្តល់ឱវាទដល់ពួកគេនៅពេលអ្នកបានឃើញពួកគេវង្វេងស្មារតី? តើអ្នកនឹងធ្វើដូច្នេះបានទាំងស្រុងដោយគ្មានការភ័យខ្លាចនៃការសងសឹកទេ? បើដូច្នេះមែនអ្នកមានក្រុមអ្នកចាស់ទុំដ៏អស្ចារ្យហើយគួរស្រឡាញ់ពួកគេ។
ផា។ 14, 15 -“ ការគោរពចំពោះអ្នកដែលកំពុងនាំមុខក្នុងចំណោមពួកយើងគឺសំខាន់ណាស់” ការប្រើពាក្យ“ សំខាន់” នៅទីនេះផ្អែកលើបរិបទសមនឹងនិយមន័យនេះពីវចនានុក្រមខ្លីរបស់អ័រហ្វដស៍ថា“ ចាំបាច់ចំពោះអត្ថិភាពនៃអ្វីមួយ។ ពិតជាមិនអាចខ្វះបានឬចាំបាច់ សំខាន់ខ្លាំងណាស់។ ផ្អែកលើអត្ថបទកាលពីសប្តាហ៍មុនក៏ដូចជាអ្វីដែលត្រូវបាននិយាយនៅទីនេះទាក់ទងនឹងលោកម៉ូសេការគោរពប្រតិបត្តិចំពោះពួកព្រឹទ្ធាចារ្យគឺជាបញ្ហាជីវិតនិងសេចក្តីស្លាប់។
ប្រសិនបើនេះជាគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមនុស្សម្នាក់ត្រូវតែឆ្ងល់ពីមូលហេតុដែលគាត់ជំរុញប៉ូល ឲ្យ សរសេរហេប្រឺ ១៣: ១៧ - ជាបទគម្ពីរតែមួយគត់ដែលនិយាយអំពីការស្ដាប់បង្គាប់អ្នកដែលនាំមុខ - វិធីដែលលោកបានធ្វើ។ មានពាក្យក្រិក peitharcheó។ដែលមានន័យថា“ គោរព” ដូចគ្នានឹងសមភាគីអង់គ្លេសដែរ។ អ្នកនឹងរកឃើញនៅកិច្ចការ ៥:២៩ ។ បន្ទាប់មកមានពាក្យក្រិកដែលទាក់ទង peithó។ដែលមានន័យថា“ ជម្រុញលើកទឹកចិត្តនិងជឿជាក់” ។ នោះគឺជាពាក្យដែលយើងបកប្រែមិនត្រឹមត្រូវដូចជា“ ស្តាប់បង្គាប់” នៅក្នុងហេព្រើរ ១៣:១៧ ។ (សម្រាប់ការពិភាក្សាពេញលេញសូមមើល ត្រូវគោរពឬមិនគោរពតាម - នោះជាសំណួរ.)
យើងច្រើនតែប្រើម៉ូសេជាសមភាគីជាមួយគណៈអភិបាល។ អ្នកដែលបះបោរប្រឆាំងនឹងម៉ូសេឬអ្នកដែលត្អូញត្អែរប្រឆាំងនឹងគាត់ត្រូវបានគេប្រៀបធៀបទៅនឹងអ្នកដែលចោទសួរអំពីសិទ្ធិអំណាចដាច់ខាតនៃគណៈអភិបាលបច្ចុប្បន្ន។ ប្រាកដជាមានបទគម្ពីរដែលត្រូវនឹងលោកម៉ូសេគឺព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដដែលឧត្ដមជាងម៉ូសេ។ គាត់ជាប្រមុខនៃក្រុមជំនុំ។ ម៉ូសេពិតជាសំខាន់ណាស់សូមអាន រក្សា​ជីវិត- ការប្តូរទិសទៅជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដូចដែលកថាខណ្ឌពន្យល់។ ទោះយ៉ាងណា 10^th ប៉េស្តដែលបានលើកឡើងនៅក្នុងកថាខណ្ឌបានកើតឡើងបន្ទាប់ពីប្រាំបួនផ្សេងទៀត។ មូលហេតុ ៩ យ៉ាងដែលត្រូវដឹងនិងជឿថាព្រះជាម្ចាស់កំពុងតែមានបន្ទូលតាមរយៈលោកម៉ូសេ។ គាត់គឺជាហោរាដ៏អស្ចារ្យ។ គាត់មិនដែលទាយខុសទេ។ វាគឺជាការប្រមាថមើលងាយចំពោះអ្វីទាំងអស់ដែលគាត់តំណាងឱ្យប្រៀបធៀបភាពជាអ្នកដឹកនាំនៃអង្គការរបស់យើងចាប់ពីឆ្នាំ ១៩១៩ តទៅ។ យើងមានព្យញ្ជនៈឥតឈប់ឈរនៃការព្យាករណ៍ដែលបរាជ័យនិងបរាជ័យ។ យើងគ្មានលិខិតសម្គាល់ណាមួយរបស់លោកម៉ូសេទេ។ វាជាការពិតដូចកថាខណ្ឌចែងថាព្រះយេហូវ៉ាតែងតែមានបន្ទូលទៅកាន់រាស្ដ្រទ្រង់តាមរយៈមាត់របស់បុរសម្នាក់ដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយខ្លះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយមិនដែលចេញពីមាត់គណៈកម្មការរបស់ព្យាការីឡើយ។ តែងតែជាបុគ្គល។ ហើយក៏មិនមានកំណត់ហេតុក្នុងគម្ពីរដែលថាហោរាប្រកាសខ្លួនឯងថាជាហោរាមុនហេតុការណ៍ពិតដែរ។ គ្មានហោរាពិតណាម្នាក់ចេញមុខហើយនិយាយថា“ ឥឡូវនេះខ្ញុំមិននិយាយក្រោមការបំផុសគំនិតទេហើយព្រះយេហូវ៉ាក៏មិនដែលមានបន្ទូលមកខ្ញុំដែរប៉ុន្តែពេលខ្លះនៅពេលអនាគតព្រះយេហូវ៉ានឹងហើយអ្នកនឹងស្តាប់ខ្ញុំប្រសើរជាងបើមិនដូច្នោះទេអ្នកនឹងស្លាប់” ។
នៅតែមានពាក្យទាំងនេះនៅក្នុង ប៉មយាម អាចជំរុញឱ្យមានការភ័យខ្លាចនៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្សស្មោះត្រង់ជាច្រើន។ អ្នកខ្លះនឹងវែកញែកថា៖ «បើគាត់មិននិយាយតាមរយៈគណៈអភិបាលទេតើគាត់នឹងនិយាយជាមួយអ្នកណា? »។ កុំ ឲ្យ យើងសន្និដ្ឋានថាតើព្រះយេហូវ៉ាមានបំណងធ្វើអ្វីដោយសារយើងមិនអាចមើលឃើញជម្រើសផ្សេង។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយប្រសិនបើអ្នកត្រូវការការធានាណាមួយសូមពិចារណាពីព្រឹត្តិការណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រនេះពីក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានដំបូង៖

«ប៉ុន្តែកាលដែលយើងនៅសេសសល់ប៉ុន្មានថ្ងៃមានហោរាម្នាក់ឈ្មោះអ័កាអាបានចុះពីយ៉ូសៀសមក។ ¹¹ ហើយគាត់បានមករកយើងហើយចាប់យកខ្សែក្រវ៉ាត់របស់ប៉ូលចងដៃនិងដៃរបស់គាត់ហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានព្រះបន្ទូលថា man បុរសម្នាក់ដែលជាអ្នកចំបាំងនោះជារបស់សាសន៍យូដានឹងត្រូវគេចងភ្ជាប់គ្នានៅក្រុងយេរូសាឡិមហើយបញ្ជូនទៅក្នុង ដៃរបស់ប្រជាជាតិនានា។ '(កិច្ចការ ២១:១០, ១១)

អាហ្គាប៊ូសមិនមែនជាសមាជិកគណៈអភិបាលទេប៉ុន្តែគាត់ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាហោរា។ ព្រះយេស៊ូមិនបានប្រើប៉ូលដើម្បីបង្ហាញទំនាយនេះទេទោះជាប៉ូលជាអ្នកនិពន្ធគម្ពីរហើយ (យោងទៅតាមការបង្រៀនរបស់យើង) សមាជិកនៃគណៈអភិបាលនៅសតវត្សរ៍ទី ១ ។ ដូច្នេះហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូប្រើអាហ្គាបាស? ពីព្រោះនោះជារបៀបដែលគាត់ធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដូចព្រះបិតារបស់គាត់បានធ្វើនៅទូទាំងអ៊ីស្រាអែលដែរ។ ប្រសិនបើអាហ្គាប៊ូសបានប្រកាសទំនាយដែលមិនបានសម្រេច - ដូចដែលយើងបានធ្វើម្តងហើយម្តងទៀតនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់យើងតើអ្នកគិតថាព្រះយេស៊ូវនឹងប្រើគាត់ទេ? ក្នុងករណីនេះតើបងប្អូនអាចដឹងយ៉ាងដូចម្តេចថាពេលនេះនឹងមិនមែនជាការធ្វើម្តងទៀតនៃការបរាជ័យរបស់គាត់ពីមុនទេ? ទេគាត់ត្រូវបានគេដឹងថាជាហោរាដោយមានហេតុផលល្អគាត់ជាហោរាពិត។ ដូច្នេះពួកគេជឿលើគាត់។
អ្នកខ្លះនឹងជំទាស់ថា“ ប៉ុន្ដែសព្វថ្ងៃនេះព្រះយេហូវ៉ាមិនលើកព្យាការីរបស់ទ្រង់ដូចដែលគាត់បានធ្វើនៅសម័យនោះទេ” ។
អ្នកណាត្រូវដឹងថាតើព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើអ្វី។ អស់រយៈពេលជាច្រើនសតវត្សរ៍មុនគ្រឹស្តសករាជគ្មានព្យាការីណាម្នាក់ត្រូវបានគេកត់ត្រាថាត្រូវបានប្រើទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានតែងតាំងអ្នកប្រកាសទំនាយនៅពេលដែលសមនឹងគាត់ធ្វើដូច្នេះហើយរឿងមួយគឺត្រូវស្របពេលណាដែលគាត់លើកព្យាការីម្នាក់គាត់បោះត្រាគាត់ដោយមានសញ្ញាសំគាល់ដែលមិនអាចប្រកែកបាន។
វគ្គ ១៥ ចែងថា៖ «អ្នកទំនងជាអាចគិតអំពីគ្រាផ្សេងទៀតជាច្រើនក្នុងប្រវត្ដិសាស្ដ្រព្រះគម្ពីរពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ការណែនាំដែលសង្គ្រោះជីវិតតាមរយៈអ្នកតំណាងមនុស្សឬទេវតា។ ក្នុងករណីទាំងអស់នេះ ព្រះសព្វព្រះហឫទ័យនឹងសិទ្ធិអំណាច។ អ្នកនាំសារបាននិយាយក្នុងនាមរបស់គាត់ហើយពួកគេបានប្រាប់ប្រជាជនរបស់គាត់នូវអ្វីដែលពួកគេត្រូវធ្វើដើម្បីអាចរួចផុតពីវិបត្ដិ។ យើងមិនអាចស្រមៃគិតថាព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើអ្វីដែលស្រដៀងគ្នានៅឯហាម៉ាគេដូនទេ? តាមធម្មជាតិ សព្វថ្ងៃនេះពួកអ្នកចាស់ទុំដែលទទួលភារកិច្ចធ្វើជាតំណាងព្រះយេហូវ៉ាឬអង្គការរបស់លោក.... "
របៀបដែលយើងរអិលក្នុងការបង្រៀនរបស់យើងដោយវែកញែកហេតុផល។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានប្រគល់សិទ្ធិអំណាចទេ។ ហោរាគឺជាអ្នកនាំសារម្នាក់ដែលជាអ្នកនាំសារមិនមែនម្នាក់ជាអ្នកមានអំណាច។ សូម្បីតែនៅពេលដែលទេវតាត្រូវបានប្រើជាអ្នកនិយាយរបស់គាត់ក៏ដោយពួកគេបានផ្តល់ការណែនាំប៉ុន្តែពួកគេមិនបានស្មាន។ បើមិនដូច្នោះទេវាមិនមានការសាកល្បងជំនឿទេ។
ប្រហែលជាព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រើអ្នកតំណាងទេវតាម្ដងទៀត។ វាគឺជាពួកទេវតាមិនមែនជាក្រុមរបស់បុរសណាដែលនឹងប្រមូលស្រូវសាលីពីស្មៅនោះទេ។ (ម៉ាថ។ ១៣:៤១) ឬប្រហែលជាលោកនឹងប្រើបុរសដូចជាអ្នកដែលនាំមុខក្នុងចំណោមយើង។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយធ្វើតាមគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះនៃពាក្យដែលបានបំផុសគំនិតគាត់នឹងវិនិយោគបុរសបែបនេះដោយមានភស្តុតាងបញ្ជាក់ពីការគាំទ្រដ៏ទេវភាពរបស់គាត់។ បើគាត់សម្រេចចិត្ដធ្វើដូច្នេះតាមគំរូចាស់បុរសទាំងនោះនឹងផ្សាយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដល់យើងតែនឹងមិនមានអំណាចពិសេសណាមកលើយើងទេ។ ពួកគេនឹងជំរុញនិងបញ្ចុះបញ្ចូលយើងអោយធ្វើ (peithó។) ប៉ុន្តែវាអាស្រ័យលើយើងម្នាក់ៗក្នុងការធ្វើតាមការជម្រុញនោះ។ ដើម្បីឱ្យមានទំនុកចិត្តនៅក្នុងការបញ្ចុះបញ្ចូលរបស់ពួកគេ; ហើយដូច្នេះដើម្បីធ្វើឱ្យជម្រើសរបស់យើងផ្ទាល់ជាសកម្មភាពនៃសេចក្ដីជំនឿ។
និយាយឱ្យត្រង់ទៅទិសដៅទាំងមូលនេះយើងធ្វើឱ្យខ្ញុំព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំង។ មានមេដឹកនាំសាសនាជាច្រើនដែលបានក្រោកឡើងហើយបំភាន់មនុស្សជាច្រើនដែលបង្កឱ្យមានគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងខ្លាំងសូម្បីតែការស្លាប់ក៏ដោយ។ វាងាយស្រួលក្នុងការបោះបង់ចោលការព្រួយបារម្ភបែបនេះដែលជាការហួសសម័យ។ យើងអាចមានអារម្មណ៍ថាយើងស្ថិតនៅលើរបស់ទាំងនេះ។ យ៉ាងណាមិញនេះគឺជាអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ទោះយ៉ាងណាយើងមានពាក្យទំនាយរបស់ព្រះយេស៊ូជាព្រះអម្ចាស់របស់យើងដើម្បីរស់នៅ។

“ បើមានអ្នកណាប្រាប់អ្នកថាមើល! នេះហើយជាព្រះគ្រិស្ដ 'ឬ There នៅទីនោះ!› ។ កុំជឿវា។ ²⁴ ដ្បិតព្រះគ្រីស្ទនិងព្យាការីក្លែងក្លាយនឹងលេចមកហើយនឹងសំដែងទីសំគាល់ដ៏អស្ចារ្យនិងឫទ្ធិបាដិហារិយ៍ផ្សេងៗទៀត ដើម្បីបំភាន់, ប្រសិនបើ​អាច​ទៅរួច, សូម្បីតែអ្នកដែលបានជ្រើសរើស។ ” (ម៉ាថាយ 24: 23, 24)

ប្រសិនបើនៅពេលណាដែលមានការណែនាំមិនត្រឹមត្រូវនិងមិនយុទ្ធសាស្ត្រពីព្រះជាម្ចាស់ដែលឆ្លងកាត់គណៈអភិបាលនោះចូរយើងចងចាំពាក្យខាងលើហើយអនុវត្តតាមដំបូន្មានរបស់ចន៖

«មនុស្សជាទីស្រឡាញ់កុំជឿរាល់ការបញ្ចេញមតិដែលត្រូវបានបំផុសគំនិតប៉ុន្តែសាកល្បងការសំដែងដែលត្រូវបានបំផុសគំនិតដើម្បីដឹងថាតើវាមានដើមកំណើតមកពីព្រះឬអត់ព្រោះហោរាក្លែងក្លាយជាច្រើនបានចេញមកក្នុងលោកនេះ»។ (យ៉ូហានទី ១ ៤: ១)

អ្វីក៏ដោយដែលយើងត្រូវបានគេប្រាប់ឱ្យធ្វើត្រូវតែស្របតាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់តាមគ្រប់មធ្យោបាយទាំងអស់។ ព្រះយេស៊ូដែលជាគង្វាលដ៏ឧត្ដមនឹងមិន ទុកឲ្យ ហ្វូងចៀមរបស់គាត់វង្វេងស្មារតីឡើយ។ ប្រសិនបើ“ ការដឹកនាំដ៏បំផុសគំនិត” ប្រឆាំងនឹងអ្វីដែលយើងដឹងថាជាការពិតនោះយើងមិនត្រូវសង្ស័យហើយក៏មិនធ្វើអោយការភ័យខ្លាចបាំងការវិនិច្ឆ័យរបស់យើងដែរ។ ក្នុងករណីបែបនេះយើងត្រូវតែចងចាំថាវាគឺ with ដោយការបំពានសិទ្ធិដែលព្យាការីនិយាយ។ យើងមិនត្រូវខ្លាចគាត់ទេ› ។ (ចោទិយកថា ១៨:២២)

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។