ការសិក្សា WT៖ គោរពមនុស្សវ័យចំណាស់ក្នុងចំណោមអ្នក

[ការសិក្សាទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមសម្រាប់សប្ដាហ៍នៃខែឧសភាឆ្នាំទី 19, 2014 - w14 3 / 15 ទំ។ 20]

ខ្លឹមសារនៃអត្ថបទនេះទាក់ទងនឹងការកំណត់ថាតើអ្នកណាគួរយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះមនុស្សវ័យចំណាស់ក្នុងចំណោមយើងនិងរបៀបដែលការថែទាំគួរតែត្រូវបានគ្រប់គ្រង។
ក្រោមចំណងជើងថា“ ទំនួលខុសត្រូវរបស់គ្រួសារ” យើងចាប់ផ្តើមដោយដកស្រង់បទបញ្ជាមួយក្នុងចំណោមបទបញ្ញត្តិទាំងដប់ប្រការគឺ“ គោរពឪពុកនិងម្តាយរបស់អ្នក” ។ឧ។ 20: 12; អេភ។ 6: 2) បន្ទាប់មកយើងបង្ហាញពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវបានថ្កោលទោសពួកផារីស៊ីនិងពួកអាចារ្យពីបទមិនបានគោរពតាមច្បាប់នេះ ដោយសារតែប្រពៃណីរបស់ពួកគេ, (សម្គាល់ 7: 5, 10-13)
ការប្រើ 1 Timothy 5: 4,8,16, កថាខណ្ឌ 7 បង្ហាញថាវាមិនមែនជាក្រុមជំនុំទេប៉ុន្តែកុមារដែលមានទំនួលខុសត្រូវក្នុងការថែទាំឪពុកម្តាយវ័យចំណាស់ឬឪពុកម្តាយដែលមានជំងឺ។
ដល់ចំណុចនេះអ្វីៗគឺល្អហើយល្អ។ បទគម្ពីរបង្ហាញហើយយើងទទួលស្គាល់យ៉ាងពេញលេញ - ថាព្រះយេស៊ូវបានថ្កោលទោសពួកផារិស៊ីដែលបានធ្វើឱ្យឪពុកម្តាយអាប់ឱនដោយដាក់ប្រពៃណី (ច្បាប់របស់មនុស្ស) ខ្ពស់ជាងច្បាប់របស់ព្រះ។ លេសរបស់ពួកគេគឺថាលុយដែលគួរចំណាយដើម្បីថែទាំឪពុកម្តាយជំនួសឱ្យទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ។ ដោយសារនៅទីបំផុតគេប្រើវាក្នុងកិច្ចបំរើព្រះការរំលោភច្បាប់ដ៏ទេវភាពគឺអាចអនុញ្ញាតិបាន។ និយាយម៉្យាងទៀតពួកគេមានអារម្មណ៍ថាចុងបញ្ចប់បានរាប់ជាមធ្យោបាយ។ ព្រះយេស៊ូមិនយល់ស្របទាំងស្រុងហើយបានថ្កោលទោសអាកប្បកិរិយាដែលមិនចេះស្រឡាញ់នេះ។ តោះអានថាសម្រាប់ខ្លួនយើងដើម្បីឱ្យវាច្បាស់នៅក្នុងចិត្ត។

(សម្គាល់ 7: 10-13) ជាឧទាហរណ៍ម៉ូសេមានប្រសាសន៍ថា៖ Honor ចូរគោរពឪពុកម្ដាយរបស់អ្នក› ហើយអ្នកណាដែលនិយាយប្រមាថឪពុកម្ដាយអ្នកនោះត្រូវទទួលទោសដល់ជីវិត។ ¹¹ រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញអ្នករាល់គ្នាពោលថា "បើអ្នកណានិយាយទៅកាន់ឪពុកម្ដាយថា" អ្វីៗដែលខ្ញុំមានអ្នកអាចរកប្រាក់បានតាមតែចិត្ដអ្នកបាន។ អំណោយទានឧទ្ទិសដល់ព្រះ), "' ¹² អ្នកមិនត្រូវអោយគាត់ធ្វើអ្វីមួយសំរាប់ឪពុកម្តាយឡើយ។ ¹³ ដូច្នេះអ្នកធ្វើឱ្យព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះមិនត្រឹមត្រូវតាមប្រពៃណីដែលអ្នកបានប្រគល់ឱ្យ។ ហើយអ្នកធ្វើអ្វីៗជាច្រើនដូចនេះ” ។

ដូច្នេះតាមទំនៀមទម្លាប់របស់ពួកគេអំណោយឬយញ្ញបូជាដែលបានឧទ្ទិសដល់ព្រះបានលើកលែងពួកគេពីការគោរពតាមបទបញ្ជាមួយក្នុងចំណោមបទបញ្ញត្តិទាំងដប់។
បទគម្ពីរក៏បង្ហាញដែរហើយយើងទទួលស្គាល់ជាថ្មីម្តងទៀតថាវាជាទំនួលខុសត្រូវរបស់កុមារក្នុងការមើលថែឪពុកម្តាយ។ ប៉ូលមិនអនុញ្ញាតឱ្យក្រុមជំនុំធ្វើដូចនេះទេប្រសិនបើកុមារជាអ្នកជឿ។ គាត់មិនមានករណីលើកលែងដែលអាចទទួលយកបានចំពោះច្បាប់នេះទេ។

“ ប៉ុន្តែប្រសិនបើស្ត្រីមេម៉ាយមានកូនរឺចៅសូមអោយអ្នកទាំងនេះរៀនជាមុនសិន ដើម្បីគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះ នៅក្នុងគ្រួសារផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេនិងទៅ សងឪពុកម្តាយនិងជីដូនជីតារបស់ពួកគេ តើមានអ្វីកើតឡើងដោយសារតែពួកគេអាចទទួលយកបាននៅចំពោះព្រះនេត្ររបស់ព្រះ…។⁸ ប្រាកដណាស់ប្រសិនបើនរណាម្នាក់មិនផ្តល់សម្រាប់អ្នកដែលជារបស់ខ្លួនហើយជាពិសេសសម្រាប់អ្នកដែលជាសមាជិកគ្រួសាររបស់គាត់។ គាត់បានបដិសេធជំនឿ។ ហើយអាក្រក់ជាងមនុស្សដែលគ្មានជំនឿ។ ¹⁶ ប្រសិនបើស្ត្រីដែលជឿមានសាច់ញាតិដែលជាស្ត្រីមេម៉ាយសូមឱ្យនាងជួយពួកគេ ថាក្រុមជំនុំមិនមានបន្ទុកទេ។ បន្ទាប់មកវាអាចជួយអ្នកដែលជាស្ត្រីមេម៉ាយពិតប្រាកដ។ (1 ធីម៉ូថេ 5: 4, 8, 16)

ទាំងនេះគឺជាសេចក្តីថ្លែងដ៏រឹងមាំនិងមិនច្បាស់។ ការមើលថែឪពុកម្តាយនិងជីដូនជីតាត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជា“ ការគោរពប្រតិបត្តិដល់ព្រះ” ។ ការខកខានមិនបានធ្វើបែបនេះធ្វើអោយមនុស្សម្នាក់“ អន់ជាងមនុស្សដែលគ្មានជំនឿ” ។ កុមារនិងសាច់ញាតិត្រូវជួយមនុស្សចាស់ដើម្បី“ ក្រុមជំនុំមិនមានបន្ទុក” ។
ពីកថាខណ្ឌ 13 ស្តីពីយើងពិចារណាលើព័ត៌មានក្រោមចំណងជើងថា“ ការទទួលខុសត្រូវរបស់ក្រុមជំនុំ” ។ ផ្អែកលើអ្វីដែលបានរៀបរាប់ខាងលើអ្នកអាចសន្និដ្ឋានបានយ៉ាងល្អនៅក្នុងការឃ្លាំមើលនេះក្នុងការសិក្សាថាទំនួលខុសត្រូវរបស់ក្រុមជំនុំគឺស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពដែលគ្មានសាច់ញាតិជឿ។ Alas មិនមែនដូច្នោះទេ។ ដូចពួកផារិស៊ីយើងក៏មានប្រពៃណីរបស់យើងដែរ។
តើប្រពៃណីគឺជាអ្វី? តើវាមិនមែនជាច្បាប់ទូទៅទេដែលណែនាំសហគមន៍? វិធានទាំងនេះត្រូវបានអនុវត្តដោយឥស្សរជនអាជ្ញាធរនៅក្នុងសហគមន៍។ ដូច្នេះទំនៀមទម្លាប់ឬទំនៀមទម្លាប់ក្លាយជាគំរូនៃអាកប្បកិរិយាដែលត្រូវបានគេទទួលយកប៉ុន្តែត្រូវបានទទួលយកជាសកលនៅក្នុងសហគមន៍មនុស្ស។ ឧទាហរណ៍ប្រពៃណីឬទំនៀមទម្លាប់របស់បស្ចឹមប្រទេសរបស់យើងធ្លាប់ តម្រូវឲ្យ បុរសស្លៀកឈុតនិងក្រវ៉ាត់កហើយស្ត្រីស្លៀកសំពត់ឬសម្លៀកបំពាក់ពេលទៅព្រះវិហារ។ វាក៏តម្រូវឱ្យបុរសម្នាក់ជាកោរសក់ស្អាតដែរ។ ក្នុងនាមជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាយើងធ្វើតាមប្រពៃណីនេះ។ សព្វថ្ងៃអ្នកជំនួញកម្រស្លៀកឈុតនិងក្រវ៉ាត់ហើយពុកចង្ការត្រូវបានគេទទួលយកយ៉ាងទូលំទូលាយ។ ម៉្យាងវិញទៀតស្ត្រីស្ទើរតែមិនអាចទិញសំពត់នៅថ្ងៃនេះបានទេព្រោះខោគឺជាម៉ូត។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើងទំនៀមទំលាប់នេះនៅតែបន្តអនុវត្ត។ ដូច្នេះអ្វីដែលបានចាប់ផ្តើមជាទំនៀមទម្លាប់ឬទំនៀមទម្លាប់របស់ពិភពលោកត្រូវបានយកមកធ្វើជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ យើងបន្តធ្វើតាមរបៀបនេះដោយផ្តល់ហេតុផលថាវាត្រូវបានធ្វើដើម្បីថែរក្សាសាមគ្គីភាព។ ចំពោះស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាពាក្យ«ទំនៀមទម្លាប់»មានអត្ថន័យមិនល្អដោយសារការថ្កោលទោសរបស់ព្រះយេស៊ូជាញឹកញាប់។ ដូច្នេះយើងដាក់ស្លាកវាថា“ សាមគ្គីភាព” ។
បងស្រីជាច្រើនចង់ទៅផ្សព្វផ្សាយដោយស្លៀកខោទ្រនាប់ឆើតឆាយជាពិសេសនៅរដូវត្រជាក់តែពួកគេមិនធ្វើដូច្នេះទេពីព្រោះទំនៀមទម្លាប់របស់យើងដែលអនុវត្ដដោយតួលេខអាជ្ញាធរសហគមន៍ក្នុងតំបន់របស់យើងនឹងមិនអនុញ្ញាតិទេ។ ប្រសិនបើត្រូវបានគេសួរពីមូលហេតុចម្លើយនឹងមានជាអាទិ៍ៈ“ ដើម្បីឯកភាព” ។
បើនិយាយពីការមើលថែមនុស្សចាស់យើងក៏មានប្រពៃណីដែរ។ កំណែរបស់យើង ច្រាំង គឺជាកិច្ចបំរើពេញពេល។ ប្រសិនបើកូន ៗ ដែលមានឪពុកឬម្ដាយចាស់ជរាកំពុងបម្រើនៅបេតអែលឬជាសាសនទូតឬអ្នកត្រួសត្រាយដែលកំពុងបម្រើនៅឆ្ងាយយើងស្នើ ឲ្យ ក្រុមជំនុំប្រហែលជាចង់បំពេញភារកិច្ចថែទាំឪពុកម្ដាយវ័យចាស់ដើម្បីពួកគេអាចនៅពេញពេល។ សេវាកម្ម។ នេះត្រូវបានចាត់ទុកថាជារឿងល្អនិងគួរឱ្យស្រឡាញ់ដែលត្រូវធ្វើ។ វិធីនៃការបម្រើព្រះ។ កិច្ចបម្រើពេញពេលនេះជាគ្រឿងបូជារបស់យើងចំពោះព្រះឬ ច្រាំង (អំណោយដែលឧទ្ទិសដល់ព្រះ) ។
អត្ថបទពន្យល់ៈ

អ្នកស្ម័គ្រចិត្តខ្លះចែកភារកិច្ចជាមួយអ្នកឯទៀតក្នុងក្រុមជំនុំហើយមើលថែទាំមនុស្សវ័យចាស់ដោយផ្អែកលើវេនវិល។ ពេលដឹងថាកាលៈទេសៈរបស់ពួកគេមិនអនុញ្ញាត ឲ្យ ពួកគេចូលរួមក្នុងកិច្ចបំរើពេញពេលពួកគេសប្បាយនឹងជួយក្មេងៗ ឲ្យ នៅជាប់ អាជីពដែលបានជ្រើសរើស ឱ្យបានយូរតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ តើបងប្អូនទាំងនោះបង្ហាញនូវស្មារតីដ៏អស្ចារ្យយ៉ាងណាទៅ!” (វគ្គទី 16)

ស្តាប់មើលទៅពិតជាល្អណាស់។ កុមារមានអាជីព។ យើងចង់មានអាជីពនោះប៉ុន្តែយើងមិនអាចធ្វើបានទេ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយយ៉ាងហោចបំផុតដែលយើងអាចធ្វើបានគឺជួយកុមារឱ្យស្ថិតក្នុងស្ថានភាពរបស់ពួកគេ អាជីពដែលបានជ្រើសរើស ដោយបំពេញឱ្យពួកគេនៅក្នុងការថែទាំតម្រូវការរបស់ឪពុកម្តាយឬជីដូនជីតារបស់ពួកគេ។
យើងអាចប្រាកដថាប្រពៃណីរបស់ ច្រាំង ទាំងអ្នកដឹកនាំសាសនានិងអ្នកកាន់តាមពួកគេនៅសម័យលោកយេស៊ូមើលទៅល្អមើលហើយស្អាតបាត។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយព្រះអម្ចាស់បានយកការលើកលែងយ៉ាងខ្លាំងចំពោះប្រពៃណីនេះ។ គាត់មិនអនុញ្ញាតឱ្យប្រធានបទរបស់គាត់មិនស្តាប់បង្គាប់គាត់ទេពីព្រោះពួកគេហេតុផលដែលពួកគេកំពុងប្រព្រឹត្ដដោយយុត្ដិធម៌។ ចុងបញ្ចប់មិនបង្ហាញអំពីមធ្យោបាយត្រឹមត្រូវទេ។ ព្រះយេស៊ូមិនត្រូវការអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាម្នាក់ដើម្បីបន្តនៅក្នុងកិច្ចការរបស់គាត់ទេប្រសិនបើឪពុកម្តាយរបស់បុគ្គលនោះត្រូវការជំនួយត្រឡប់មកផ្ទះវិញ។
ពិតសង្គមចំណាយពេលវេលានិងថវិកាយ៉ាងច្រើនក្នុងការបណ្តុះបណ្តាលនិងថែរក្សាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាឬបេតអែល។ អ្វីៗទាំងអស់អាចត្រូវបានខ្ជះខ្ជាយប្រសិនបើបងប្អូនប្រុសស្រីត្រូវចាកចេញដើម្បីមើលថែឪពុកម្តាយវ័យចំណាស់។ ក៏ប៉ុន្ដែតាមទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ានេះមិនមែនជាលទ្ធផលទេ។ គាត់បានបំផុសគំនិតដល់សាវ័កប៉ូល ឲ្យ បង្រៀនក្រុមជំនុំ ឲ្យ កូន ៗ និងចៅ ៗ «រៀនគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះជាម្ចាស់នៅក្នុងគ្រួសាររបស់ខ្លួននិងតបស្នងទៅឪពុកម្តាយនិងជីដូនជីតារបស់គេវិញព្រោះរឿងនេះគាប់ព្រះហឫទ័យព្រះជាម្ចាស់»។1 ធីម។ 5: 4 ។)
សូមវិភាគវាមួយភ្លែត។ ទម្លាប់នៃការគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះនេះត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាការតបស្នង។ តើកុមារត្រូវសងឪពុកម្តាយឬជីដូនជីតាអ្វីខ្លះ? មើលថែធម្មតាទេ? តើឪពុកម្តាយទាំងអស់របស់អ្នកបានធ្វើដើម្បីអ្នកទេ? ចុកអ្នកស្លៀកពាក់អ្នកដាក់អ្នក? ប្រហែលជាប្រសិនបើអ្នកមានឪពុកម្តាយដែលមិនស្រឡាញ់ប៉ុន្តែសម្រាប់ពួកយើងភាគច្រើនខ្ញុំមិនហ៊ានផ្តល់ឱ្យទេ។ ឪពុកម្តាយរបស់យើងបាននៅទីនោះសម្រាប់យើងតាមគ្រប់មធ្យោបាយ។ ពួកគេបានផ្តល់ការគាំទ្រផ្នែកអារម្មណ៍ដល់យើង។ ពួកគេបានផ្តល់ក្តីស្រឡាញ់ដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌដល់យើង។
នៅពេលឪពុកម្តាយជិតដល់សេចក្តីស្លាប់អ្វីដែលពួកគេចង់បាននិងត្រូវការគឺនៅជាមួយកូន ៗ របស់ពួកគេ។ កុមារក៏ត្រូវតបស្នងសងគុណនិងការគាំទ្រដែលឪពុកម្តាយនិងជីដូនជីតាបានចំណាយលើពួកគេក្នុងឆ្នាំដែលងាយរងគ្រោះបំផុត។ គ្មានក្រុមជំនុំណាដែលស្រឡាញ់សមាជិករបស់ខ្លួនយ៉ាងណាក៏ដោយ។
ប៉ុន្តែអង្គការរបស់យើងរំពឹងថាឪពុកម្តាយដែលមានវ័យចំណាស់ឈឺឬជិតស្លាប់បានលះបង់នូវតំរូវការរបស់មនុស្សភាគច្រើននេះដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់កិច្ចបំរើពេញម៉ោង។ អ្វីដែលសំខាន់យើងកំពុងនិយាយថាកិច្ចការដែលសាសនទូតធ្វើគឺមានតម្លៃណាស់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដែលគាត់ចាត់ទុកកិច្ចការនោះថាជាការត្រេកអរនឹងតម្រូវការបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះព្រះដោយតបស្នងឪពុកម្ដាយឬជីដូនជីតារបស់ពួកគេនូវអ្វីដែលពួកគេត្រូវធ្វើ។ នៅក្នុងឧទាហរណ៍នេះមនុស្សម្នាក់មិនលះបង់ជំនឿទេ។ យើងកំពុងតែបញ្ច្រាស់ពាក្យរបស់លោកយេស៊ូហើយនិយាយថា God ព្រះចង់ ឲ្យ ពលិកម្មមិនមែនមេត្ដាករុណាទេ› ។ (ម៉ាត់។ 9: 13)
ខ្ញុំកំពុងពិភាក្សាអំពីប្រធានបទនេះជាមួយអាប៉ូឡុសហើយគាត់បានធ្វើការសង្កេតថាព្រះយេស៊ូមិនដែលផ្តោតលើក្រុមទេប៉ុន្តែតែងតែជាបុគ្គល។ វាមិនដែលជាអ្វីដែលល្អសម្រាប់ក្រុមដែលមានសារៈសំខាន់នោះទេប៉ុន្តែតែងតែជាបុគ្គល។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលអំពីការចាកចេញពី 99 ដើម្បីជួយសង្គ្រោះចៀមដែលបាត់។ (ម៉ាត់។ 18: 12-14) សូម្បីតែការលះបង់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់មិនត្រូវបានធ្វើឡើងសម្រាប់សមូហភាពទេប៉ុន្តែសម្រាប់បុគ្គល។
គ្មានបទគម្ពីរណាដែលគាំទ្រទស្សនៈនេះបាន សឲ្យឃើញថា ព្រះមានព្រះទ័យស្រឡាញ់និងទទួលយកដោយបោះបង់ចោលឪពុកម្ដាយឬជីដូនជីតារបស់ខ្លួនចំពោះការមើលថែរក្សាក្រុមជំនុំខណៈដែលម្នាក់កំពុងតែបន្ដបំរើពេញពេលនៅប្រទេសឆ្ងាយ។ ពិតមែនពួកគេប្រហែលជាត្រូវការការថែទាំលើសពីអ្វីដែលក្មេងៗអាចផ្តល់បាន។ វាប្រហែលជាថាត្រូវការការថែទាំអាជីព។ ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយការទុកនូវការថែរក្សាណាមួយដែលអាចត្រូវបានដោះស្រាយដោយ“ អ្នកស្ម័គ្រចិត្តក្នុងក្រុមជំនុំ” ខណៈពេលដែលមនុស្សម្នាក់នៅតែប្រកាន់ខ្ជាប់នូវប្រពៃណីដែលក្រសួងមានសារៈសំខាន់ហួសប្រមាណនៅចំពោះមុខអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានចែងយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គគឺជាកាតព្វកិច្ចរបស់កុមារ។
តើគួរឱ្យសោកស្តាយណាស់ដែលដូចពួកអាចារ្យនិងពួកផារីស៊ីយើងបានធ្វើអោយព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទៅជាឥតបានការដោយប្រពៃណីរបស់យើង។

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។