[ការសិក្សាទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមសម្រាប់សប្ដាហ៍នៃខែមិថុនា 23, 2014 - w14 4 / 15 ទំ។ 22]

 
ការសិក្សានៅសប្តាហ៍នេះមានដំបូន្មានជាក់ស្តែងមួយចំនួនសម្រាប់ឪពុកម្តាយដែលបានធ្វើការឆ្ងាយពីក្រុមគ្រួសារអស់រយៈពេលជាយូរមកហើយហើយឥឡូវនេះកំពុងព្យាយាមជួសជុលការខូចខាតខាងអារម្មណ៍ដែលស្ថានភាពបែបនេះអាចបង្កឱ្យមាន។ នៅក្នុងព្រំដែននៃប្រវត្ដិសាស្ដ្រដែលអត្ថបទបានពិពណ៌នាឱវាទភាគច្រើនមានសុពលភាពនិងមានប្រយោជន៍។ វាមិនអាចគ្របដណ្តប់គ្រប់ស្ថានភាពទាំងអស់ដែលកើតឡើងនៅក្នុងជីវិតនោះទេប៉ុន្តែអត្ថបទមិនមានការទទួលស្គាល់ពីការពិតនោះទេដោយទុកវាឱ្យអ្នកអានប្រើការវែកញែកផ្ទាល់ខ្លួន។ ក្នុងនាមជាគ្រិស្ដសាសនិកយើងមិនចង់ចូលរួមវិនិច្ឆ័យបងប្អូនរបស់យើងទេពីព្រោះយើងមិនអាចដឹងពីអ្វីដែលមាននៅក្នុងចិត្តរបស់គាត់។ យើងមិនចង់អោយអត្ថបទដូចអត្ថបទនេះបង្ហាញឱ្យយើងឃើញពីចំណុចកាត់ខូឃីជាក់លាក់មួយទេ។
វាងាយស្រួលណាស់ក្នុងការធ្វើតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរដែលមានសុពលភាពហើយបន្ទាប់មកអនុវត្តវាអោយទូលំទូលាយផងដែរដោយធ្វើឱ្យល្អឡើងវិញបើមិនដូច្នោះទេនឹងទទួលបានលទ្ធផលល្អពីការធ្វើតាមដំបូន្មានព្រះគម្ពីរ។ ឧទាហរណ៍កថាខណ្ឌ 16 ចែងថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែ ឲ្យ ពរដល់ការសម្រេចចិត្ដដោយផ្អែកលើជំនឿរបស់គាត់ប៉ុន្ដែតើតាមរបៀបណាដែលគាត់អាច ឲ្យ ពរដល់ការសម្រេចចិត្ដដែលផ្ទុយពីបំណងប្រាថ្នារបស់គាត់ជាពិសេសពេលដែលគាត់លះបង់ឯកសិទ្ធិពិសិដ្ឋដោយមិនចាំបាច់? សេចក្តីថ្លែងការណ៍នេះមានសុពលភាពនៅក្នុងខ្លួនវាផ្ទាល់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយការដាក់វាចូលទៅក្នុងបរិបទដែលបានផ្តល់ដោយកថាខណ្ឌនាំឱ្យអ្នកអានសន្និដ្ឋានថាគ្រួសារដែលផ្លាស់ទៅប្រទេសអ្នកមានកាន់តែច្រើនគឺផ្ទុយនឹងឆន្ទៈរបស់ព្រះ។ តើយើងជានរណាដើម្បីកំណត់ឆន្ទៈរបស់ព្រះដូចដែលវាទាក់ទងនឹងបុគ្គលនិងគ្រួសារ។ តើការបំពានសិទ្ធិរបស់យើងយ៉ាងម៉េចដើម្បីបង្កើតជាការបំភាន់។ តើយើងត្រូវណែនាំអ្នកណាដែលព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រទានពរឬរបៀបដែលទ្រង់បំពេញគោលបំណងរបស់ទ្រង់? ទ្រង់គឺជាព្រះដែល«ធ្វើឱ្យមានភ្លៀងធ្លាក់លើទាំងមនុស្សសុចរិតនិងមនុស្សទុច្ចរិត»។Mt 5: 45)
កថាខណ្ឌ 17 ចែងថា៖ “ …តើអ្នកសុខចិត្តស្តាប់បង្គាប់គាត់ទេនៅពេលវាមានន័យថាត្រូវបន្ទាបកំរិតជីវភាព? (លូកា 14: 33) " ជាថ្មីម្តងទៀតដំបូន្មានត្រឹមត្រូវ។ ប៉ុន្តែតើការស្តាប់បង្គាប់ពិសេសអ្វីដែលអត្ថបទនេះសំដៅទៅលើ? ការគោរពប្រតិបត្តិចំពោះព្រះឬអង្គការនេះ? ដោយបានរស់នៅប្រទេសជាងមួយភាគបីនៃពិភពលោកហើយបានឃើញដោយផ្ទាល់នូវភាពក្រីក្រខ្លាំងដែលបងប្អូនយើងជាច្រើនចិញ្ចឹមហើយបន្ទាប់មកបានទៅលេងផ្ទះបេតអែលនៅប្រទេសដដែលនោះខ្ញុំមានទំនុកចិត្តក្នុងការនិយាយថាពាក្យទាំងនេះមិនសមហេតុផលទេ។ សម្រាប់ ៩៥% នៃបងប្អូននៅប្រទេសទាំងនោះការរស់នៅបេតអែលគឺជាជំហានដ៏ធំមួយ។ ជាការពិតណាស់សម្រាប់ពួកគេវាពិតជារស់នៅក្នុងភាពប្រណីត។ គេអាចណែនាំថាជាជាងចំណាយប្រាក់រាប់លានដុល្លារដើម្បីបង្កើតបរិយាកាសដូចរមណីយដ្ឋានទូទៅសម្រាប់ផ្ទះនៅបេតអែលទូទាំងពិភពលោកហេតុអ្វីមិនយកដំបូន្មានពី លូកា 14: 33 ថាពួកគេកំពុងតែធ្វើអំពើអ្នកដទៃហើយអនុវត្តវាដោយខ្លួនឯង? ហេតុអ្វីមិនយកតំរាប់តាមអ្នកដឹកនាំយើងដែលមិនមានកន្លែងដាក់ក្បាល។ (Mt 8: 20)
ដោយទុកគំរូដោយខ្លួនឯងនោះពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគេដែលលើកស្ទួយការបដិសេធខ្លួនឯងសម្រាប់សេចក្ដីល្អនៃការផ្សព្វផ្សាយនឹងមានទម្ងន់ធ្ងន់ជាង។ បើមិនដូច្នោះទេពួកគេប្រហែលជាយកតម្រាប់តាមក្រុមអ្នកដឹកនាំសាសនាផ្សេងទៀតដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូល ម៉ាថាយ 23: 4.

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។
    25
    0
    សូមជួយផ្តល់យោបល់។x