អត្ថបទដែលមានចំណងជើងថា៖ 'អ្នករាល់គ្នាជាសាក្សីរបស់ខ្ញុំ› - អេសា។ 43: 10”

នេះជាលើកដំបូងនៃការសិក្សាពីរផ្នែកដែលមានគោលបំណងដើម្បីពង្រឹងជំនឿរបស់យើងទៅលើដើមកំណើតដ៏ទេវភាពនៃឈ្មោះរបស់យើងគឺស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។
កថាខណ្ឌ 2 ចែងថា៖ដោយផ្ដល់ការងារដល់សាក្សីនេះជាអាទិភាពយើងបង្ហាញការពិតចំពោះ ឈ្មោះដែលព្រះបាន ឲ្យ យើងដូចបានចែងនៅគម្ពីរអេសាយ 43: 10 ៈ“ ព្រះយេហូវ៉ាជាសាក្សីរបស់ខ្ញុំបាទអ្នកបំរើដែលខ្ញុំបានជ្រើសរើស” កថាខណ្ឌបន្ទាប់ប្រាប់យើងថាឈ្មោះ "ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា" ត្រូវបានគេយកមកប្រើនៅក្នុង 1931 ។
វាជាក្រុមដិតសម្រាប់ក្រុមណាមួយដើម្បីធ្វើការអះអាងថាព្រះបានដាក់ឈ្មោះពួកគេ។ ការដាក់ឈ្មោះនរណាម្នាក់គឺទាមទារសិទ្ធិអំណាចដ៏អស្ចារ្យលើបុគ្គលនោះ។ ឪពុកម្តាយដាក់ឈ្មោះកូន ៗ របស់ពួកគេ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្លាស់ប្ដូរឈ្មោះរបស់អាប់រ៉ាមទៅជាអាប្រាហាំនិងយ៉ាកុបទៅជាអ៊ីស្រាអែលវិញពីព្រោះពួកគេជាអ្នកបម្រើរបស់គាត់ហើយនេះជាសិទ្ធិរបស់គាត់។ (Ge 17: 5; 32: 28) នេះធ្វើឱ្យមានសំណួរត្រឹមត្រូវថាតើយើងដឹងថាវាគឺជាព្រះដែលបានដាក់ឈ្មោះយើងនេះយ៉ាងដូចម្តេច?
នៅអេសាយជំពូក ៤៣ ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែមានបន្ទូលទៅកាន់ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែល។ កំណត់ហេតុនេះពណ៌នាអំពីបន្ទប់ជំនុំជំរះដែលសាសន៍អ៊ីស្រាអែលត្រូវបានហៅ ឲ្យ ធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះយេហូវ៉ានៅមុខប្រជាជាតិនានា។ ពួកគេត្រូវដើរតួជាសាក្សីរបស់គាត់ពីព្រោះពួកគេជាអ្នកបំរើរបស់គាត់។ តើគាត់កំពុងប្រាប់ពួកគេនូវឈ្មោះ«ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា»ទេ? តើគាត់ដាក់ឈ្មោះពួកគេថាជា«អ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»ឬទេ? គាត់និយាយអំពីពួកគេទាំងពីរនៅក្នុងកំណត់ហេតុនេះប៉ុន្តែជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមិនត្រូវបានគេហៅដោយឈ្មោះណាមួយឡើយ។ កាលដែលពួកគេបានសម្ដែងជាសាក្សីនៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះពួកគេនៅតែត្រូវបានគេស្គាល់រាប់សតវត្សរ៍ក្នុងនាមជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមិនមែនជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាទេ។
តើអ្វីដែលយើងត្រូវជ្រើសរើសយកខគម្ពីរដែលបានណែនាំដល់ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលជាង ២៥០០ ឆ្នាំមុនហើយអះអាងថាវាអនុវត្តចំពោះយើង - មិនមែនចំពោះពួកគ្រីស្ទានជាទូទៅទេប៉ុន្តែចំពោះយើងវិញ? កុមារមិនដាក់ឈ្មោះខ្លួនឯងទេ។ ឪពុកម្តាយរបស់គាត់ដាក់ឈ្មោះគាត់។ ប្រសិនបើគាត់ផ្លាស់ប្តូរឈ្មោះរបស់គាត់នៅពេលក្រោយតើវាមិនត្រូវបានគេមើលឃើញថាជាការប្រមាថដល់ឪពុកម្តាយរបស់គាត់ទេ? តើព្រះបិតារបស់យើងបានដាក់ឈ្មោះយើងទេ? ឬយើងប្តូរឈ្មោះរបស់យើងទាំងអស់ដោយខ្លួនឯង?
សូម ឲ្យ យើងពិនិត្យមើលអ្វីដែលព្រះគម្ពីរចែងអំពីរឿងនេះ។
មួយរយៈក្រោយមកក្រុមជំនុំនេះត្រូវបានគេហៅថា“ មាគ៌ា” ។ (សកម្មភាព 9: 2; 19: 9, 23) ទោះយ៉ាងណានេះមិនមែនជាឈ្មោះដែលត្រូវបានគេកំណត់នោះទេ។ ដូចជានៅពេលដែលយើងធ្លាប់ហៅខ្លួនឯងថាជានិស្សិតព្រះគម្ពីរ។ លើកដំបូងដែលយើងបានដាក់ឈ្មោះដោយព្រះគឺនៅក្រុងអាន់ទីយ៉ូក។

« ... វាដំបូងនៅក្រុងអាន់ទីយ៉ូកដែលពួកសិស្សត្រូវបានហៅដោយព្រះដ៏ស្មោះត្រង់ថាជាគ្រីស្ទសាសនា»។ (អេ។ ១១:២៦)

ត្រូវហើយឃ្លាថា«ដោយភាពស្មោះត្រង់របស់ព្រះ»គឺជាការបកស្រាយដែលមានលក្ខណៈពិសេសសម្រាប់អិន។ អិលធីប៉ុន្តែការពិតដែលថា«គ្រីស្ទសាសនា»ត្រូវបានប្រើនៅកន្លែងផ្សេងទៀតនៅក្នុងព្រះបន្ទូលដែលបានបំផុសគំនិតរបស់ព្រះបង្ហាញថាឈ្មោះនេះគឺជាការយល់ព្រមពីព្រះ។
ដែលបានផ្តល់ឱ្យនេះហេតុអ្វីបានជាយើងមិនគ្រាន់តែហៅខ្លួនយើងថាជាគ្រីស្ទាន? ហេតុអ្វីមិនជាក្រុមជំនុំគ្រិស្ដសាសនិកនៅខាងត្បូងប៊្រុនណុសញូយ៉កឬក្រុមជំនុំគ្រិស្ដសាសនិកនៅហ្គ្រីនវីននៅទីក្រុងឡុង? ហេតុអ្វីបានជាយើងទទួលបានឈ្មោះដើម្បីសម្គាល់ខ្លួនយើងពីនិកាយគ្រីស្ទសាសនាដទៃទៀត?

តើការធ្វើជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាមានន័យយ៉ាងណា?

មាត្រាដែលគ្មានកំណត់មិនមានចេញពីចំណងជើងរងទេពីព្រោះសំណួរមិនទាក់ទងនឹងការចូលជាសមាជិកនៃអង្គការរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាទេតែគុណភាពនៃការធ្វើជាសាក្សីក្នុងករណីនេះចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ សួរ JW ជាមធ្យមតើវាមានន័យយ៉ាងណាក្នុងការធ្វើជាសាក្សីហើយគាត់នឹងឆ្លើយថាវាមានន័យថាផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីនគរ។ គាត់ទំនងជានឹងដកស្រង់ Matthew 24: 14 ជាភស្តុតាង។
ការសិក្សានៅសប្តាហ៍នេះនឹងមិនជួយធ្វើឱ្យគាត់យល់អំពីគំនិតនោះទេពីព្រោះវាបើកជាមួយពាក្យទាំងនេះ៖

តើការធ្វើជាសាក្សីមានន័យយ៉ាងណា? វចនានុក្រមមួយផ្តល់និយមន័យនេះ៖“ អ្នកណាម្នាក់ដែលឃើញព្រឹត្តិការណ៍និងរាយការណ៍ពីអ្វីដែលបានកើតឡើង” ។

ចំពោះគំនិតរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាអ្វីដែលយើងបានឃើញហើយដែលយើងធ្វើបន្ទាល់ដល់ពិភពលោកគឺជាការសោយរាជ្យរបស់ព្រះយេស៊ូដែលមើលមិនឃើញនៅឆ្នាំ ១៩១៤ និងព្រឹត្តិការណ៍នានាដែលបង្ហាញពីវត្តមានរបស់ទ្រង់និងការចាប់ផ្តើមនៃថ្ងៃចុងក្រោយដូចជា សង្គ្រាមទុរភិក្សជំងឺអាសន្នរោគនិងការរញ្ជួយដី។ (សម្រាប់ការពិនិត្យមើលថាតើជំនឿបែបនេះមាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរទេសូមពិនិត្យមើលប្រភេទ“1914នៅលើគេហទំព័រនេះ។ )
ដោយសារយើងអះអាងថាឈ្មោះនេះត្រូវបានតែងតាំងដោយព្រះជាពិសេសសម្រាប់យើងតើយើងមិនគួរមើលអត្ថន័យនៅក្នុងព្រះគម្ពីរទេឬ?
អ្វីដែលទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមផ្តល់ជានិយមន័យនៃសាក្សីត្រូវបានបង្ហាញនៅលូកា 1: 2៖

“ ។ ។ អ្នកដែលបានចាប់បញ្ជូនមកតាំងពីដើមមកត្រូវប្រគល់អោយយើងហើយ សាក្សីជាសាក្សី និងអ្នកចូលរួមសារ។ ។ ។ (Lu 1: 2)

អ្នកដែលបានឃើញព្រឹត្តិការណ៍និងរាយការណ៍អំពីហេតុការណ៍នេះគឺជាសាក្សីផ្ទាល់ភ្នែក។ ពាក្យក្រិកដែលប្រើនៅទីនេះគឺ ស្វ័យប្រវត្តិ។ ទោះយ៉ាងណាពាក្យនៅ Matthew 24: 14 បានបកប្រែថា“ សាក្សី” គឺ ទុក្ករបុគ្គល។ នៅសកម្មភាពទី 1៖ 22 ការស្វែងរកអ្នកជំនួសយូដាសកំពុងត្រូវបានគេស្វែងរកជា«សាក្សី»អំពីការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ពាក្យនៅទីនោះ martyraដែលយើងទទួលបានពាក្យអង់គ្លេសថា“ ទុក្ករបុគ្គល” ។ Marturion មានន័យថា“ ភ័ស្តុតាងភស្តុតាងសក្ខីកម្មភស្តុតាង” ហើយតែងតែត្រូវបានប្រើក្នុងន័យវិនិច្ឆ័យ។ សាក្សីជាសាក្សី (ស្វ័យប្រវត្តិ) អាចក្លាយជា martyra ប្រសិនបើអ្វីដែលគាត់រាយការណ៍ថាបានឃើញជាភស្ដុតាងក្នុងរឿងក្តីតុលាការ។ បើមិនដូច្នោះទេគាត់គ្រាន់តែជាអ្នកទស្សនាប៉ុណ្ណោះ។
ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាខ្លះជាអ្នកកំណត់ពេលវេលាចាស់ដែលនឹកចាំពីថ្ងៃណាដែលព្រះគម្ពីរមរមន ប៉មយាម ការសិក្សាមិនមែនសាមញ្ញទេពីព្រោះវាច្រើនតែសព្វថ្ងៃនេះនឹងឆ្លើយសំណួរខុសគ្នា។ ពួកគេនឹងនិយាយថាយើងថ្លែងទីបន្ទាល់ក្នុងករណីដ៏អស្ចារ្យដែលបានលើកឡើងដោយសាតាំងដែលវាប្រឆាំងនឹងការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ។ យើងបង្ហាញភស្ដុតាងតាមរយៈការប្រព្រឹត្ដរបស់យើងថាសាតាំងគឺខុស។
ទោះយ៉ាងណាប្រសិនបើសាក្សីនៅក្នុងរឿងក្តីតុលាការត្រូវបានគេចាប់បានកុហកវានឹងធ្វើឱ្យខូចសក្ខីកម្មទាំងអស់របស់គាត់។ ទោះបីជាសក្ខីកម្មរបស់គាត់ភាគច្រើនអាចជាការពិតក៏ដោយក៏គេសង្ស័យដែរថា៖ ហេតុផលគឺប្រសិនបើគាត់អាចកុហកម្តងគាត់អាចកុហកម្តងទៀត។ ហើយតើយើងអាចដឹងថាកន្លែងកុហកនៅកន្លែងណាហើយសេចក្តីពិតចាប់ផ្តើម។ ដូច្នេះយកល្អយើងពិនិត្យមើលមូលដ្ឋានដែលយើងអះអាងយ៉ាងមុតមាំថាព្រះជាម្ចាស់ផ្ទាល់បានដាក់ឈ្មោះយើងអោយយើង។ បើវាកុហកដោយភូតកុហកនោះបន្ទោសសក្ខីកម្មរបស់យើងក្នុងនាមព្រះយេហូវ៉ា។

តើឈ្មោះរបស់យើងជាប្រភពដើមអ្វី?

មុននឹងបន្តវាគួរតែត្រូវបានចែងថាការធ្វើបន្ទាល់ចំពោះព្រះគឺជាសេចក្តីថ្លៃថ្នូ។ អ្វីដែលត្រូវសួរគឺថាតើយើងមានសិទ្ធិដ៏ទេវភាពដើម្បីហៅខ្លួនយើងដោយឈ្មោះថា«ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា»។
មានប្រភពដើម ៤ នៃឈ្មោះនេះ។

1. វាត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងបទគម្ពីរដែលមានឈ្មោះថា«គ្រីស្ទាន»។
2. វាត្រូវបានបង្ហាញឱ្យយើងដឹងដោយផ្ទាល់ពីព្រះ។
3. វាគឺជាការច្នៃប្រឌិតរបស់មនុស្ស។
4. វាត្រូវបានបង្ហាញឱ្យដឹងដោយអារក្ស។

យើងបានឃើញរួចហើយថាការរាប់ជាសុចរិតតាមបទគម្ពីរដែលបានផ្ដល់ឱ្យគឺអេសាយ ៤៣: ១០ មិនអាចយកមកអនុវត្ដនៅក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានបានទេ។ ទាំងនេះជាពិសេសក៏មិនអាចធ្វើទៅបានដែរ។
នោះនាំយើងទៅដល់ចំនុចទីពីរ។ តើព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ ឲ្យ ចៅក្រមរ៉ូថឺហ្វហ្វឺនូវការបើកសំដែងដ៏បំផុសគំនិតទេ? ចៅក្រមបានគិតដូច្នេះ។ នេះជាអង្គហេតុប្រវត្តិសាស្ត្រ៖
(មុនពេលដំណើរការអ្នកប្រហែលជាចង់ពិនិត្យមើលអត្ថបទដែលបានសរសេរដោយអាប៉ូឡុសដែលមានចំណងជើងថា“ការប្រាស្រ័យទាក់ទងខាងវិញ្ញាណ។")
លោកយេស៊ូបានប្រាប់យើងថាការយល់ដឹងអំពីសេចក្ដីពិតនឹងកើតឡើងតាមរយៈសកម្មពលបរិសុទ្ធ។ (John 14:26; 16:13-14) ទោះយ៉ាងណារ៉ូធើហ្វឺតមិនយល់ស្របទេ។ នៅក្នុង 1930 គាត់បានអះអាងថាការតស៊ូមតិរបស់វិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានបញ្ឈប់ហើយ។ (w30 9 / 1 "ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ" ចុះ។ 24)
ពេលព្រះយេស៊ូមានវត្ដមាននៅពេលនេះទេវតាដែលមិនមែនជាវិញ្ញាណបរិសុទ្ធត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្ហាញនូវសេចក្តីពិតរបស់ព្រះ។

"ប្រសិនបើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាអ្នកជួយដឹកនាំកិច្ចការនោះវាគ្មានហេតុផលល្អសម្រាប់ជួលទេវតាទេ ... បទគម្ពីរហាក់ដូចជាច្បាស់ដើម្បីបង្រៀនថាព្រះអម្ចាស់ដឹកនាំពួកទេវតារបស់គាត់ឱ្យធ្វើអ្វីហើយពួកគេធ្វើក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះអម្ចាស់ក្នុងការដឹកនាំ នៅសល់នៅលើផែនដីទាក់ទងនឹងសកម្មភាពដែលត្រូវអនុវត្ត។ ” (w30 9 / 1 ទំ។ 263)

តើតាមរបៀបណាដែលទេវតាទាំងនេះត្រូវបានប្រើដើម្បីបង្ហាញពីសេចក្តីពិតរបស់ព្រះ? អត្ថបទបន្ត៖

"វាហាក់ដូចជាមិនមានភាពចាំបាច់សម្រាប់ servant អ្នកបំរើ› ដែលមានអ្នកគាំទ្រដូចជាវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនោះទេ servant អ្នកបំរើ› មានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ជាមួយព្រះយេហូវ៉ា និងជាឧបករណ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាហើយព្រះគ្រិស្ដយេស៊ូធ្វើសម្រាប់រូបកាយទាំងមូល។” (w30 9 / 1 ទំ។ 263)

«អ្នកបំរើ»ដែលគាត់ចង់សំដៅទៅលើគឺខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណា។ តើនរណាជាអ្នកបំរើនេះនៅសម័យរ៉ូតហ្វត?
នេះបើយោងតាមសេចក្តីពិតថ្មីមួយចំនួនដែលបានបង្ហាញតាមរយៈគេហទំព័រ ប៉មយាម, ខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណាត្រូវបានតែងតាំងនៅក្នុង 1919 និងមាន «បងប្អូនដែលបានត្រូវរើសតាំងមួយក្រុមតូចដែលចូលរួមដោយផ្ទាល់ក្នុងការរៀបចំនិងចែកសេចក្ដីបង្រៀនដែលប្រៀបដូចជាអាហារក្នុងអំឡុងវត្ដមានរបស់គ្រិស្ដ»។ (w13 7 / 15 ទំ។ 22 ក។ 10) អត្ថបទដដែលបានប្រកាសថាក្រុមនេះបច្ចុប្បន្នមានបុរសដែលបង្កើតជាគណៈអភិបាលនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ នៅសម័យរ៉ូធើហ្វឺតគាត់បានសរសេរភាគច្រើននៃទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមទោះយ៉ាងណាមានគណៈកម្មាធិការវិចារណកថាមួយដែលមាន ៥ នាក់ដែលអាចត្រូវបានរាប់បញ្ចូលនៅក្នុង“ ក្រុមតូចនៃបងប្អូនដែលបានចាក់ប្រេងតាំង” ឬដូចជា Rutherford និយាយថា «អ្នកបំរើ»។ យ៉ាងហោចណាស់វាអាចត្រូវបានប្រកែកតវ៉ារហូតដល់ឆ្នាំ ១៩៣១ ត្បិតនៅក្នុងឆ្នាំនោះជាឆ្នាំដែលយើងទទួលបានឈ្មោះថ្មីរបស់យើង - ចៅក្រមរ៉ូធើហ្វឺតបានប្រើអំណាចប្រតិបត្តិរបស់គាត់ដើម្បីបំបែកគណៈកម្មាធិការវិចារណកថា។ បន្ទាប់ពីនោះគាត់លែងជានិពន្ធនាយកតទៅទៀតហើយតែជានិពន្ធនាយកនៃអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលត្រូវបានបោះពុម្ពផ្សាយ។ ក្នុងនាមជាអ្នកតែមួយ “ ចូលរួមដោយផ្ទាល់ក្នុងការរៀបចំនិងចែកចាយអាហារខាងវិញ្ញាណ”គាត់បានក្លាយជាអ្នកបម្រើឬអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់។
ប្រសិនបើនេះជាការពិបាកសម្រាប់អ្នកជាសាក្សីក្នុងការយល់ព្រមជាមួយអ្នកត្រូវចងចាំថា“ព្រះយេហូវ៉ា ចង់បានយើង ដើម្បីគាំទ្រដល់អង្គការរបស់គាត់និង ទទួលយកការកែតម្រូវ តាមរបៀបដែលយើងយល់ពីសេចក្ដីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរ ... ” (w14 5 / 15 p.25 បោះពុម្ពផ្សាយសាមញ្ញ)
នេះមានន័យថារ៉ូធើហ្វឺត - ដោយពាក្យសរសេររបស់គាត់ផ្ទាល់និង«សេចក្ដីពិតដ៏ចម្រូងចម្រាស»ដែលបានបង្ហាញតាមរយៈគណៈអភិបាលនៅក្នុងទំព័រនានានៃទំព័រ ប៉មយាម កាលពីឆ្នាំមុនគឺ servant អ្នកបំរើ› ក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទងផ្ទាល់ជាមួយព្រះយេហូវ៉ា.

រ៉ូធើហ្វឺតជឿថា the អ្នកបំរើ› គឺមានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ជាមួយព្រះ។

 
នេះគឺជាអាកាសធាតុនៅក្នុង 1931 នៅពេលដែលរ៉ូធើហ្វឺតបានអានដំណោះស្រាយចំពោះហ្វូងមនុស្សដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងរូបថតនៅដើមសប្តាហ៍នេះ ប៉មយាម អត្ថបទសិក្សា។ នៅពេលនោះតួនាទីនៃវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក្នុងការបើកសម្តែងសេចក្តីពិតចេញពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានគេបោះបង់ចោល។ ការគ្រប់គ្រងរបស់បងប្អូនចាក់ប្រេងតាំងបង្កើតគណៈកម្មាធិការវិចារណកថាដែលគ្រប់គ្រងអ្វីដែលរ៉ូធើហ្វឺតត្រូវបានលុបចោល។ អ្នកបំរើដែលឥឡូវនេះបានបញ្ចូលនៅក្នុងចៅក្រមរ៉ូធើហ្វឺតយោងទៅតាមការពិតថ្មីរបស់យើងត្រូវបានគេអះអាងថាមានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ជាមួយព្រះ។
ហេតុដូច្នេះហើយយើងមានជំរើសបីដែលនៅសល់សម្រាប់យើងគឺ 1) យើងអាចជឿជាក់ថាតាមពិតព្រះយេហូវ៉ាពិតជាបានជំរុញទឹកចិត្តឱ្យ Rutherford ផ្តល់ឈ្មោះនេះដល់យើង។ ឬ 2) យើងអាចជឿបានថារ៉ូធើហ្វឺតបានបង្កើតវាដោយខ្លួនឯង។ ឬ 3) យើងអាចជឿថាវាបានមកពីប្រភពរបស់អារក្ស។
តើព្រះជម្រុញរ៉ូធើហ្វតទេ? តើគាត់ពិតជាមានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ជាមួយព្រះឬ? ដោយសារក្នុងរយៈពេលនោះរូថហ្វតបានបោះបង់ចោលការបង្រៀនព្រះគម្ពីរយ៉ាងច្បាស់ថាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺជាមធ្យោបាយដែលសេចក្ដីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរត្រូវបានបង្ហាញដល់ពួកគ្រីស្ទានវាពិបាកនឹងជឿលើការបំផុសគំនិតរបស់ព្រះ។ យ៉ាងណាមិញបើព្រះបានដឹកនាំរ៉ូថឺហ្វឺត ឲ្យ ធ្វើជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាតើគាត់ក៏នឹងជំរុញគាត់ ឲ្យ សរសេរសេចក្ដីពិតអំពីតួនាទីនៃវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាសេចក្ដីពិតដែលយើងកាន់តាមប្រកាសនវត្ថុរបស់យើងដែរឬទេ? លើសពីនេះទៅទៀតទើបតែ ៦ ឆ្នាំមុនទេរូធើហ្វដបានព្យាករណ៍ពីការរស់ឡើងវិញរបស់បុរសស្មោះត្រង់ពីអតីតកាលដែលនឹងកើតឡើងនៅក្នុង 1925 ដែលជាឆ្នាំតែមួយដែលគាត់បាននិយាយថាគ្រាវេទនានឹងមកដល់។ ហេតុអ្វីបានជាគាត់និយាយថាប្រសិនបើគាត់កំពុងនិយាយជាមួយព្រះ? “ ប្រភពទឹកមិនបណ្តាលឱ្យផ្អែមនិងល្វីងជូរចេញពីការបើកតែមួយនោះទេ?” (James 3: 11)
នេះទុកឱ្យយើងមានជម្រើសពីរសម្រាប់ប្រភពដើមនៃឈ្មោះ។
វាអាចជាអំណោយផលក្នុងការនិយាយថានេះគ្រាន់តែជាការច្នៃប្រឌិតរបស់មនុស្សប៉ុណ្ណោះ។ ការប្រព្រឹត្ដរបស់បុរសម្នាក់ដែលចង់ញែកប្រជាជនរបស់គាត់ចេញពីនិកាយគ្រីស្ទសាសនាផ្សេងទៀតហើយបង្កើតជាអង្គការពិសេសមួយនៅក្រោមការដឹកនាំរបស់គាត់។ យើងមិនអាចដឹងច្បាស់នៅចំណុចនេះនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តថាតើវាជាអ្វីទាំងអស់។ ទោះយ៉ាងណាវាមិនសមហេតុផលទេក្នុងការបណ្តេញលទ្ធភាពផ្សេងទៀតចេញពីដៃព្រោះព្រះគម្ពីរព្រមានថា៖

“ ។ ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយពាក្យដែលបានបំផុសគំនិតនិយាយយ៉ាងច្បាស់ថានៅពេលក្រោយអ្នកខ្លះនឹងឃ្លាតឆ្ងាយពីជំនឿដោយយកចិត្តទុកដាក់លើពាក្យដែលបានបំផុសគំនិតនិងការបង្រៀនរបស់អារក្ស។ (១ ធី ៤: ១)

យើងរហ័សអនុវត្តខនេះនិងខបន្ទាប់ទៅនឹងសាសនាកាតូលិកជាពិសេសហើយចំពោះនិកាយគ្រីស្ទសាសនាទាំងអស់ដោយសមាគម។ យើងមិនមានបញ្ហាទេក្នុងការជឿថាការបង្រៀនរបស់ពួកគេត្រូវបានបំផុសគំនិតដោយបិសាច។ ហេតុអ្វី? ព្រោះពួកគេមិនពិត។ ព្រះជាម្ចាស់មិនជម្រុញអោយមនុស្សប្រុសបង្រៀនសេចក្តីកុហកឡើយ។ ពិត។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងមានឆន្ទៈក្នុងការទទួលយកតំណែងនោះយើងត្រូវតែមានភាពយុត្តិធម៌និងទទួលស្គាល់ការពិតដែលបានចងក្រងជាឯកសារយ៉ាងច្បាស់ថាការបង្រៀនជាច្រើនរបស់រ៉ូតហ្វតក៏មិនពិតដែរ។ តាមពិតមានមនុស្សតិចតួចណាស់ដែលបានរស់រានមានជីវិតរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះដែលជាផ្នែកមួយនៃ“ គំរូនៃពាក្យសុខភាព” ដូចដែលយើងចង់ហៅរចនាសម្ព័ន្ធគោលលទ្ធិជាក់លាក់របស់យើង។
ដូចដែលយើងបានឃើញពីការដកស្រង់ចេញពី 1930 នោះ ប៉មយាម អត្ថបទរ៉ូធើហ្វឺតជឿថាពួកទេវតាកំពុងត្រូវបានប្រើដើម្បីផ្សាយសាររបស់ព្រះ។ រ៉េតហ្វដបានបង្រៀនថាវត្តមានរបស់ព្រះគ្រីស្ទបានកើតឡើងរួចហើយ។ គាត់បានបង្រៀនថាអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំងដែលបានស្លាប់ទៅបានជួបជុំគ្នាជាមួយនឹងគ្រិស្ដនៅស្ថានសួគ៌រួចហើយ។ គាត់បានបង្រៀន (ហើយយើងនៅតែធ្វើ) ថ្ងៃនៃព្រះអម្ចាស់បានចាប់ផ្តើមនៅក្នុង 1914 ។

ទោះយ៉ាងណាបងប្អូនអើយទាក់ទងនឹងវត្តមានរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដជាព្រះអម្ចាស់របស់យើងនិងអោយយើងមកជួបជុំគ្នានៅជាមួយយើងយើងសូមអង្វរកុំអោយអ្នករង្គោះរង្គើពីហេតុផលរបស់អ្នកមិនអោយភាន់ច្រលំដោយពាក្យពេចន៍ដែលបំផុសគំនិតឬសារសំដីរឺលិខិត។ ដែលលេចចេញពីពួកយើងដើម្បីមានឥទ្ធិពលលើថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ា (តាមពិត“ ព្រះអម្ចាស់” នៅដើម) គឺនៅទីនេះ” ។ (2Th 2: 1, 2)

ប្រសិនបើស្បែកជើងសមនឹង…។
រ៉េតហ្វដបានអះអាងថាឈ្មោះរបស់យើងគឺមកពីព្រះហើយគាត់មានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ជាមួយព្រះ។ យើងដឹងថារឿងនេះមិនពិតទេ។ យើងក៏ដឹងដែរថាចាប់ពីពេលនោះតទៅសេចក្តីសង្ឃឹមនៅស្ថានសួគ៌ត្រូវបានគេដកហូតពីចំណុចដែលឥឡូវត្រូវបានដកចេញពី ៩៩,៩% នៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាទាំងអស់។ ដោយដៃផ្ទាល់ជាមួយនោះតួនាទីរបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវរបស់យើងគឺយឺត ៗ ប៉ុន្តែថយចុះជាលំដាប់។ អ្វីៗទាំងអស់ឥឡូវនេះគឺអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាមធ្យមនឹងមិនមានបញ្ហាជាមួយនឹងការសម្រេចនោះទេ។ គាត់នឹងវែកញែកថាព្រះយេហូវ៉ាគឺសំខាន់ជាងលោកយេស៊ូដូច្នេះយើងគួរ ធ្វើឲ្យ មនុស្សស្គាល់នាមរបស់លោក។ គាត់នឹងមានអារម្មណ៍មិនស្រួលប្រសិនបើការសង្កត់ធ្ងន់លើកូនប្រុសរបស់ព្រះសូម្បីតែនៅក្នុងការសន្ទនាធម្មតាក៏ដោយ។ (ខ្ញុំបានឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែក។ ) ប៉ុន្តែប្រសិនបើកូនម្នាក់មានចេតនាបដិសេធនឹងឈ្មោះដែលឪពុកដាក់ឈ្មោះគាត់តើគាត់នឹងឈប់នៅទីនោះទេ? តើគាត់ច្បាស់ជានឹងបដិសេធឆន្ទៈរបស់ឪពុកគាត់ចំពោះគាត់ដែរដោយសន្មតថាគាត់ដឹងច្បាស់ជាងហើយដូច្នេះគាត់បន្តអនុវត្តឆន្ទៈផ្ទាល់ខ្លួនមែនទេ?
បំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះត្រូវបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងបទគម្ពីរគ្រិស្ដសាសនិកហើយវាគឺអំពីលោកយេស៊ូដែរ។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាព្រះនាមរបស់ព្រះយេស៊ូត្រូវបានរំrepeatedកឡើងវិញនៅក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់គ្រឹស្តខណៈដែលអវត្តមានរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ នោះគឺជាឆន្ទៈរបស់ព្រះ។ តើយើងត្រូវប្រកួតប្រជែងជាមួយអ្នកណា?
ពិតណាស់ព្រះវរបិតាមានសារៈសំខាន់បំផុត។ គ្មាននរណាម្នាក់បដិសេធថាយ៉ាងហោចណាស់ព្រះយេស៊ូទាំងអស់។ ប៉ុន្តែផ្លូវទៅកាន់ព្រះវរបិតាគឺតាមរយៈព្រះរាជបុត្រា។ ដូច្នេះយើងត្រូវបានហៅថាស្មរបន្ទាល់របស់ព្រះយេស៊ូនៅក្នុងបទគម្ពីរមិនមែនជារបស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ។ (សកម្មភាព 1: 7; 1 សហ 1: 4; ឡើងវិញ 1: 9; 12: 17) សូម្បីតែព្រះយេហូវ៉ាក៏បានធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់អំពីលោកយេស៊ូដែរ។ (យ៉ូហាន 8: 18) យើងមិនគួរព្យាយាមរត់ដល់ទីបញ្ចប់នៃព្រះអម្ចាស់របស់យើងទេ។ គាត់គឺជាអ្នកបើកទ្វារ។ ប្រសិនបើយើងព្យាយាមចូលផ្លូវផ្សេងទៀតតើព្រះគម្ពីរនិយាយថាយើងជាអ្វី? (យ៉ូហាន 10: 1)
រ៉ូធើហ្វឺតជឿថាឥឡូវនេះពួកទេវតាកំពុងយកទំនាក់ទំនងរបស់ព្រះមកគាត់។ មិនថាឈ្មោះរបស់យើងមកពីការច្នៃប្រឌិតរបស់មនុស្សឬពីការបំផុសគំនិតរបស់អារក្សទេភស្តុតាងគឺស្ថិតនៅក្នុងភក់។ វាបានឃ្លាតឆ្ងាយពីបេសកកម្មពិតរបស់យើងនិងអត្ថន័យពិតនៃដំណឹងល្អ។ ព្រះគម្ពីរមានការព្រមាននេះសំរាប់យើងទាំងអស់គ្នា៖

ទោះយ៉ាងណាទោះបីយើងឬទេវតាមួយពីលើមេឃត្រូវប្រកាសប្រាប់អ្នកនូវដំណឹងល្អក្រៅពីដំណឹងល្អដែលយើងបានប្រាប់ដល់អ្នកក៏ដោយចូរ ឲ្យ អ្នកនោះត្រូវបណ្តាសាចុះ” ។

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។