ខិតជិតការចងចាំ 2015 - ផ្នែកទី 3

[ការប្រកាសនេះត្រូវបានបរិច្ចាគដោយ Alex Rover]

 
មាន ព្រះអម្ចាស់មួយមានជំនឿតែមួយពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកនិង ក្តីសង្ឃឹមតែមួយ ដែលយើងត្រូវបានហៅ។ (អេហ្វ 4: 4-6) វាជាការប្រមាថមើលងាយដែលនិយាយថាមានព្រះអម្ចាស់ពីរបុណ្យជ្រមុជទឹកពីរឬក្តីសង្ឃឹមពីរពីព្រោះព្រះគ្រីស្ទបាននិយាយថានឹងមាន ចៀមមួយមានអ្នកគង្វាលតែមួយ។ (ចនស៍ 10: 16)
ព្រះគ្រីស្ទបានចែកចាយតែមួយប៉ុណ្ណោះ នំប៉័ងតែមួយដុំដែលគាត់បានបែកហើយបន្ទាប់ពីអធិស្ឋាន បានផ្ដល់ឱ្យ ទៅកាន់ពួកសាវ័ករបស់លោកដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «នេះជារូបកាយរបស់ខ្ញុំ ផ្តល់ឱ្យ ដល់​អ្នក"។ (លូកា 22: 19; 1Co 10: 17) មានតែនំប៉័ងពិតប្រាកដមួយហើយវាគឺជាអំណោយរបស់ព្រះគ្រីស្ទដល់អ្នក។
តើអ្នកសមនឹងទទួលអំណោយនេះទេ?
 

មានសុភមង្គលហើយ

ក្រុម Beatitudes (Mt 5: 1-11 ។) ពណ៌នាអំពីចៀមទន់ភ្លន់របស់ព្រះគ្រីស្ទដែលនឹងត្រូវបានគេហៅថាជាកូនរបស់ព្រះបានឃើញព្រះសព្វព្រះហប្ញទ័យមេត្តាករុណាការលួងលោមហើយនឹងទទួលមរតកទាំងលើមេឃនិងផែនដី។
មនុស្សរាបសានឹងមានទំនោរចង់និយាយថាពួកគេមិនសក្តិសម។ លោកម៉ូសេបាននិយាយអំពីខ្លួនគាត់ថា៖ «ឱព្រះអម្ចាស់អើយខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សដែលពូកែនិយាយទេកាលពីមុនក៏មិនមែនចាប់តាំងពីអ្នកបាននិយាយជាមួយអ្នកបំរើរបស់អ្នកដែរព្រោះខ្ញុំយឺតនឹងនិយាយនិងអណ្តាតយឺត។ ” បាទីស្ទបាននិយាយថាគាត់មិនសមនឹងយកស្បែកជើងរបស់អ្នកដែលនឹងមកតាមគាត់ទេ។ (Mt 3: 11) ហើយមេទ័ពម្នាក់បាននិយាយថា៖ «លោកម្ចាស់ខ្ញុំមិនសមនឹងទទួលអ្នកចូលទៅក្រោមដំបូលផ្ទះរបស់ខ្ញុំទេ»។ (Mt 8: 8)
ការពិតដែលអ្នកចោទសួរពីភាពសក្ដិសមរបស់អ្នកគឺជាភស្ដុតាងនៃភាពស្លូតបូតរបស់អ្នក។ ភាពរាបសារកើតឡើងមុនកិត្តិយស។ (Pr 18: 12; 29: 23)
 

ការទទួលទានដោយមិនសមហេតុផល

ប្រហែលជាអ្នកបានឆ្លុះបញ្ចាំងពីពាក្យនៅក្នុង 1 កូរិនថូសទី 11: 27៖

អ្នកណាបរិភោគនំប៉័ងឬផឹកពែងរបស់ព្រះអម្ចាស់អ្នកនោះមុខជាត្រូវទទួលពុំខាន ក្នុងលក្ខណៈមិនសមរម្យ គាត់នឹងមានទោសចំពោះព្រះកាយនិងព្រះលោហិតរបស់ព្រះអម្ចាស់។

ការពិចារណាមួយគឺថាដោយការបរិភោគតាមរបៀបមិនសក្តិសមមនុស្សម្នាក់មានកំហុសចំពោះរូបកាយនិងឈាមរបស់ព្រះអម្ចាស់។ អំពីយូដាសព្រះគម្ពីរចែងថាវាប្រសើរសម្រាប់គាត់ប្រសិនបើគាត់មិនដែលកើតមក។ (Mt 26: 24) យើងនឹងមិនចង់ចូលរួមក្នុងជោគវាសនាយូដាសដោយការទទួលទានដោយមិនសមហេតុផល។ ដូច្នេះជាការសមហេតុផលដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើបទគម្ពីរនេះជាឧបសគ្គសម្រាប់អ្នកដែលចូលរួម។
គួរកត់សំគាល់ថាការបកប្រែខ្លះប្រើពាក្យថាមិនសមហេតុផល។ នេះអាចធ្វើអោយអ្នកអានយល់ច្រលំពីព្រោះយើងទាំងអស់គ្នាបានធ្វើបាបហើយខ្វះមិនដល់សិរីល្អរបស់ព្រះដូច្នេះយើងគ្រប់គ្នាមិនមានភាពសក្តិសមទេ។ (រ៉ូម ៣:២៣) ផ្ទុយទៅវិញការទទួលទានតាមរបៀបមិនសមរម្យដូចដែលបានរៀបរាប់ក្នុងបទគម្ពីរបង្ហាញពីការមើលងាយចំពោះអំណោយរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។
យើងប្រហែលជាគិតពីភាពស្រដៀងគ្នាជាមួយការមើលងាយតុលាការ។ វិគីភីឌាពិពណ៌នាថានេះជាបទល្មើសនៃការមិនគោរពឬមិនគោរពចំពោះតុលាការនិងមន្ត្រីរបស់ខ្លួនក្នុងទម្រង់នៃឥរិយាបទដែលប្រឆាំងឬប្រឆាំងនឹងអំណាចយុត្តិធម៌និងសេចក្តីថ្លៃថ្នូររបស់តុលាការ។
អ្នកដែលមិនចេះបរិភោគមិនចេះបរិភោគគឺស្ថិតនៅក្នុងការប្រមាថដល់ព្រះគ្រិស្ដព្រោះមិនស្ដាប់បង្គាប់តែអ្នកដែលបរិភោគដោយមិនសមរម្យគេបែរជាមើលងាយព្រោះគេមិនគោរព។
ឧទាហរណ៍មួយអាចជួយឱ្យយើងយល់កាន់តែច្បាស់។ ស្រមៃថាផ្ទះរបស់អ្នកកំពុងឆេះហើយអ្នកជិតខាងជួយសង្គ្រោះអ្នក។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយនៅក្នុងដំណើរការនៃការជួយសង្គ្រោះអ្នកគាត់បានស្លាប់។ តើអ្នកនឹងខិតជិតអនុស្សាវរីយ៍របស់គាត់យ៉ាងដូចម្តេច? ភាពថ្លៃថ្នូរដូចគ្នាគឺជាអ្វីដែលព្រះគ្រីស្ទតម្រូវពីយើងនៅពេលដែលខិតជិតការចងចាំរបស់គាត់។
ដូចគ្នានេះផងដែរសូមស្រមៃគិតថាអ្នកក្រោយមកបានចាប់ផ្តើមចូលរួមក្នុងអាកប្បកិរិយាដែលធ្វើឱ្យជីវិតរបស់អ្នកមានគ្រោះថ្នាក់។ តើនេះមិនដែលមើលងាយដល់ជីវិតអ្នកជិតខាងទេព្រោះគាត់បានស្លាប់ដើម្បីឱ្យអ្នកអាចរស់បាន? ដូច្នេះប៉ូលបានសរសេរថា៖

"ហើយ​គាត់ ស្លាប់សម្រាប់ទាំងអស់គ្នា ដូច្នេះអ្នកដែលរស់នៅមិនត្រូវរស់នៅសម្រាប់ខ្លួនគេទៀតទេប៉ុន្តែសម្រាប់គាត់ដែលបានស្លាប់សម្រាប់ពួកគេហើយបានរស់ឡើងវិញ។ "(2Co 5: 15)

ចាប់តាំងពីព្រះគ្រីស្ទបានលះបង់ជីវិតរបស់គាត់សម្រាប់អ្នករបៀបដែលអ្នកមើលនិងប្រព្រឹត្ដចំពោះអំណោយទាននៃជីវិតរបស់អ្នកបង្ហាញថាតើអ្នកនឹងចូលរួមក្នុងលក្ខណៈសក្ដិសមឬអត់។
 

ពិនិត្យមើលខ្លួនឯង

មុនពេលទទួលទានយើងត្រូវបានគេប្រាប់ឱ្យពិនិត្យខ្លួនយើង។ (1Co 11: 28) នេះ គម្ពីរអារ៉ាប់ជាភាសាអង់គ្លេសសាមញ្ញ។ ប្រៀបធៀបការពិនិត្យមើលខ្លួនឯងនេះទៅនឹងការស្វែងរកព្រលឹងរបស់មនុស្សម្នាក់។ នេះមានន័យថាយើងមិនធ្វើការសម្រេចចិត្តស្រាលក្នុងការទទួលទានទេ។
ជាការពិតការពិនិត្យបែបនេះពាក់ព័ន្ធនឹងការឆ្លុះបញ្ចាំងយ៉ាងខ្លាំងទៅលើអារម្មណ៍និងជំនឿរបស់អ្នកដូច្នេះប្រសិនបើអ្នកសំរេចចិត្តទទួលទានអ្នកនឹងទទួលដោយការជឿជាក់និងការយោគយល់។ ការទទួលទានជាភស្ដុតាងបញ្ជាក់ថាយើងយល់ពីស្ថានភាពបាបរបស់យើងហើយត្រូវការការប្រោសលោះ។ ដូច្នេះវាជាទង្វើនៃការបន្ទាបខ្លួន។
ប្រសិនបើការពិនិត្យមើលខ្លួនឯងយើងដឹងថាយើងពិតជាត្រូវការការអភ័យទោសចំពោះអំពើបាបរបស់យើងហើយយើងឃើញថាចិត្តរបស់យើងស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពត្រឹមត្រូវចំពោះថ្លៃលោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទបន្ទាប់មកយើងមិនចូលរួមក្នុងវិធីដែលមិនសក្តិសមទេ។
 

ធ្វើឱ្យមានភាពសក្ដិសម

យោងទៅថ្ងៃដែលព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវនឹងត្រូវបានបង្ហាញពីលើមេឃជាមួយពួកទេវតាដ៏ខ្លាំងពូកែរបស់គាត់នៅពេលដែលគាត់ត្រូវបានគេលើកតម្កើងសិរីរុងរឿងក្នុងចំណោមអ្នកដែលបានរើសតាំងគាត់ប៉ូលស៊ីលវ៉ានសនិងធីម៉ូថេធ្លាប់អធិស្ឋានដើម្បីព្រះរបស់យើង។ នឹងធ្វើឱ្យយើងសមនឹងការហៅរបស់គាត់ តាមរយៈគុណដ៏វិសេសលើសលប់។ (2Th 1)
នេះបង្ហាញថាយើងមិនសមនឹងទទួលដោយស្វ័យប្រវត្តិនោះទេប៉ុន្តែមានតែតាមរយៈព្រះគុណរបស់ព្រះនិងព្រះគ្រីស្ទប៉ុណ្ណោះ។ យើងមានភាពសក្ដិសមនៅពេលយើងបង្កើតផលបានច្រើន។ កូន ៗ របស់ព្រះទាំងអស់មានវិញ្ញាណដែលមានឥទ្ធិពលលើពួកគេហើយអភិវឌ្ឍគុណសម្បត្តិគ្រីស្ទាន។ វាអាចចំណាយពេលច្រើនហើយព្រះវរបិតាសួគ៌យើងអត់ធ្មត់ប៉ុន្តែការបង្កើតផ្លែឈើបែបនេះគឺចាំបាច់។
វាជាការត្រឹមត្រូវដែលយើងធ្វើតាមគំរូរបស់បងប្អូននៅសតវត្សទីមួយរបស់យើងហើយអធិស្ឋានសម្រាប់ខ្លួនយើងនិងគ្នាថាព្រះអាចជួយយើង ឲ្យ សក្ដិសមនឹងការហៅរបស់ទ្រង់។ ក្នុងនាមជាកូនតូចយើងប្រាកដជាស្រឡាញ់ព្រះវរបិតាយើងចំពោះយើងហើយព្រះអង្គនឹងផ្តល់ឱ្យយើងនូវរាល់ជំនួយដែលយើងត្រូវការដើម្បីទទួលជោគជ័យ។ យើងដឹងអំពីការការពារនិងការណែនាំរបស់លោកហើយធ្វើតាមការណែនាំរបស់លោកដើម្បី ឲ្យ យើងមានលទ្ធផលល្អ។ (អេហ្វ 6៖ 2-3 ។)
 

ចៀមវង្វេងតែមួយ

តើអ្វីដែលធ្វើឱ្យចៀមតូចមួយមានភាពសក្ដិសមនឹងការយកចិត្តទុកដាក់របស់អ្នកគង្វាល? ចៀមបានវង្វេងបាត់! ដូច្នេះព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានមានបន្ទូលថានឹងមានអំណរជាខ្លាំងចំពោះចៀមតែមួយដែលបានរកឃើញហើយត្រលប់មកហ្វូងចៀមវិញ។ ប្រសិនបើអ្នកមានអារម្មណ៍ថាមិនសក្តិសមនិងវង្វេងបាត់ - តើអ្វីដែលធ្វើអោយអ្នកសក្តិសមជាងចៀមឯទៀតរបស់ព្រះគ្រីស្ទដើម្បីទទួលបានសេចក្តីស្រឡាញ់និងការយកចិត្តទុកដាក់បែបនេះ?

“ នៅពេលដែលគាត់រកវាឃើញគាត់ដាក់វានៅលើស្មារបស់គាត់ហើយត្រលប់ទៅផ្ទះវិញ។ បន្ទាប់មកគាត់ហៅមិត្តភក្តិនិងអ្នកជិតខាងមកជុំគ្នាហើយនិយាយថា, អរសប្បាយជាមួយខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានរកឃើញចៀមដែលបាត់របស់ខ្ញុំ› ។ ខ្ញុំប្រាប់អ្នកថានៅស្ថានសួគ៍នឹងមានអំណរច្រើនជាងនៅលើមនុស្សបាបដែលបានប្រែចិត្តជាជាងមនុស្សសុចរិតកៅសិបប្រាំបួននាក់ដែលមិនត្រូវការប្រែចិត្ត»។

រឿងប្រៀបប្រដូចនៃប្រាក់កាក់ដែលបាត់និងប្រស្នាអំពីកូនប្រុសដែលបាត់បានបង្ហាញនូវសេចក្ដីពិតដូចគ្នា។ យើងមិនចាត់ទុកខ្លួនយើងសមទេ! កូនប្រុសដែលបាត់បង់បាននិយាយថា៖

“ ឱព្រះវរបិតាអើយទូលបង្គំបានធ្វើបាបនឹងស្ថានសួគ៌និងអ្នក។ ខ្ញុំលែងសក្តិសមហើយ ដែលត្រូវបានគេហៅថាជាកូនប្រុសរបស់អ្នក។ ” (លូកា 15: 21 NIV)

ប៉ុន្ដែឧទាហរណ៍ទាំងបីនៅក្នុងលូកាជំពូកទី 15 បង្រៀនយើងថាទោះបីយើងមិនសមនឹងខ្នាតតម្រាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងក៏ដោយព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងនៅតែស្រឡាញ់យើងដដែល។ សាវ័កប៉ូលយល់ពីរឿងនេះយ៉ាងច្បាស់ព្រោះគាត់បានទទួលបន្ទុកពីអតីតកាលដ៏ឃោរឃៅរបស់គាត់នៅពេលគាត់ធ្វើទុក្ខបុកម្នេញចៀមរបស់ព្រះហើយត្រូវការការអភ័យទោសនិងសេចក្តីស្រឡាញ់នេះមិនតិចជាងយើងទេ។ កត់សម្គាល់ការសន្និដ្ឋានដ៏ស្រស់ស្អាតរបស់គាត់:

«ខ្ញុំជឿជាក់ថាមិនថាសេចក្ដីស្លាប់ជីវិតឬទេវតាឬពីវត្ថុសក្ដិសិទ្ធិអំណាចនានាបច្ចុប្បន្នកាលនិងវត្ថុដែលនឹងមកទេ

កំពស់និងជំរៅរឺក៏សត្វលោកដទៃទៀតនឹងមិនអាចញែកយើងចេញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះជាម្ចាស់ដែលស្ថិតនៅក្នុងព្រះគ្រិស្ដយេស៊ូជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងបានឡើយ»។ (រ៉ូម 8: 38-39 KJV)

សេចក្តីសញ្ញានៅក្នុងព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់

ដូចគ្នានឹងនំប៉័ងនោះព្រះយេស៊ូយកពែងនោះមកមានបន្ទូលថា៖ពែងនេះជាសម្ពន្ធមេត្រីនៅក្នុងឈាមរបស់ខ្ញុំ; ធ្វើបែបនេះជាញឹកញាប់ដូចដែលអ្នកផឹកវាដើម្បីរំofកដល់ខ្ញុំ។ (1Co 11: 25 NIV) ការផឹកពែងគឺដើម្បីរំremកដល់ព្រះគ្រីស្ទ។
កិច្ចព្រមព្រៀងដំបូងជាមួយអ៊ីស្រាអែលគឺជាកិច្ចព្រមព្រៀងមួយសម្រាប់ប្រជាជាតិមួយតាមរយៈច្បាប់ម៉ូសេ។ សេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះចំពោះអ៊ីស្រាអែលមិនបានក្លាយជាឥតប្រយោជន៍ទេដោយកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មី។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទក៏ជាឬសដើមអូលីវដែរ។ ជនជាតិយូដាត្រូវបានបែកជាមែកដោយសារតែការមិនជឿលើព្រះគ្រីស្ទទោះបីជាជនជាតិយូដាធម្មជាតិគឺជាមែកធម្មជាតិក៏ដោយ។ គួរឱ្យស្តាយមិនមានជនជាតិយូដាជាច្រើននៅជាប់នឹងឫសគល់របស់អ៊ីស្រាអែលទេប៉ុន្តែការអញ្ជើញឱ្យទទួលយកព្រះគ្រីស្ទនៅតែបើកចំហសម្រាប់ពួកគេ។ ពួកយើងដែលជាមនុស្សសុភាពមិនមែនជាមែកធម្មជាតិទេប៉ុន្តែយើងត្រូវបានគេផ្សាំចូល។

“ ហើយអ្នកទោះបីជាដើមអូលីវព្រៃត្រូវបានគេផ្សាំក្នុងចំនោមផ្លែដទៃទៀតហើយឥឡូវនេះបានចូលរួមនៅក្នុងបឹងដែលមានជីវជាតិបំប៉នពីឫសអូលីវហើយអ្នកឈរដោយជំនឿ។ ” (រ៉ូម 11: 17-24)

ដើមអូលីវតំណាងអ៊ីស្រាអែលនៃព្រះក្រោមកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មី។ ប្រជាជាតិថ្មីមិនមានន័យថាប្រជាជាតិចាស់គឺត្រូវបានគេដកហូតទាំងស្រុងនោះទេដូចជាផែនដីថ្មីមិនមានន័យថាផែនដីចាស់នឹងត្រូវបំផ្លាញហើយការបង្កើតថ្មីមិនមានន័យថាសាកសពបច្ចុប្បន្នរបស់យើងហួតដូចម្ដេចទេ។ ដូចគ្នានេះដែរកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីមិនមានន័យថាការសន្យាចំពោះអ៊ីស្រាអែលក្រោមកិច្ចព្រមព្រៀងចាស់ត្រូវបានធ្វើវិញទេប៉ុន្តែវាមានន័យថាជាកិច្ចព្រមព្រៀងល្អប្រសើរឬថ្មី។
តាមរយៈព្យាការីយេរេមាព្រះបិតារបស់យើងបានសន្យាថានឹងយាងមកសម្ពន្ធមេត្រីថ្មីដែលព្រះអង្គនឹងចងជាមួយពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលនិងកូនចៅយូដា។

យើងនឹងដាក់ក្រឹត្យវិន័យរបស់យើងនៅក្នុងពួកគេហើយយើងនឹងចារក្រឹត្យវិន័យនោះទុកក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ។ ហើយយើងនឹងធ្វើជាព្រះរបស់គេហើយគេនឹងធ្វើជាប្រជារាស្ត្ររបស់យើង។ (Jer 31: 32-33)

តើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះវរបិតារបស់អ្នកហើយតើអ្នកបានក្លាយជាចំណែករបស់មនុស្សឬទេ?
 

រាត្រីដ៏ពិសិដ្ឋបំផុត

នៅ Nisan 14 (ឬជាញឹកញាប់យើងផឹកពែងនិងញ៉ាំនំប៉័ង) យើងចងចាំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទចំពោះមនុស្សជាតិហើយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទចំពោះយើងផ្ទាល់។ (លូកា 15: 24) យើងអធិស្ឋានថាអ្នកអាចត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឱ្យ“ ស្វែងរកព្រះអម្ចាស់នៅពេលដែលគាត់ធ្វើឱ្យខ្លួនគាត់មាន; ហៅទៅគាត់ពេលគាត់នៅក្បែរ!” (អេសាយ 55: 3, 6; លូកា 4: 19; អេសាយ 61: 2; 2Co 6: 2)
កុំអោយការភ័យខ្លាចមនុស្សប្លន់អ្នកពីអំណររបស់អ្នក! (1 ចន 2: 23; ម៉ាត់ 10: 33)

បើអ្នកណាលះបង់អ្វីដែលល្អតើអ្នកណានឹងធ្វើបាបអ្នក? ប៉ុន្តែការពិតប្រសិនបើអ្នកកើតទុក្ខដោយសារការធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវអ្នកនឹងទទួលបានពរ។ ប៉ុន្តែកុំភ័យខ្លាចពួកគេឡើយ។ តែត្រូវដាក់ព្រះគ្រិស្ដអោយធ្វើជាព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់អ្នកជានិច្ចហើយប្រុងប្រៀបចម្លើយចំពោះអ្នកដែលសួរអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់អ្នក។ ផ្ទុយទៅវិញត្រូវប្រព្រឹត្ដដោយសមរម្យនិងដោយគោរពមានមនសិការល្អដើម្បីអោយអស់អ្នកដែលនិយាយមួលបង្កាច់កិរិយាល្អរបស់បងប្អូនក្នុងអង្គព្រះគ្រិស្ដនឹងត្រូវអាម៉ាស់នៅពេលដែលគេចោទប្រកាន់បងប្អូន។ សម្រាប់ការរងការធ្វើល្អប្រសិនបើព្រះទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យជាការប្រសើរជាងការធ្វើអាក្រក់»។ (1Pe 3: 13-17)

ទោះបីយើងមិនសក្តិសមនិងខ្លួនយើងក៏ដោយយើងអនុញ្ញាតឱ្យសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះធ្វើឱ្យយើងសក្តិសម។ ញែកចេញជាកម្មសិទ្ធិដ៏វិសុទ្ធរបស់ព្រះអង្គនៅក្នុងពិភពលោកដ៏អាក្រក់នេះយើងទុកអោយសេចក្តីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះវរបិតានិងអ្នកជិតខាងរបស់យើងភ្លឺដូចជាពន្លឺដែលមិនអាចរលត់បានឡើយ។ សូមទទួលផ្លែផ្កាច្រើនហើយប្រកាសយ៉ាងក្លាហាន ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទដែលសោយទិវង្គតរបស់យើងគឺវង្វេងស្មារតីប៉ុន្ដែមានគ្រោះថ្នាក់ណាស់.

លើកលែងតែមានការកត់សំគាល់បើមិនដូច្នេះទេរាល់ការដកស្រង់ចេញមកពីការបកប្រែណេត។
 

arover2014