“ ធ្វើវាដើម្បីរំofកខ្ញុំ” - លូកា 22: 19 ។

វាជាការរំofកនៅ 2013 ដែលខ្ញុំបានគោរពតាមពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទជាព្រះអម្ចាស់របស់ខ្ញុំ។ ភរិយាចុងរបស់ខ្ញុំបានបដិសេធមិនទទួលទាននៅឆ្នាំដំបូងនោះទេព្រោះនាងមិនមានអារម្មណ៍ថាស័ក្តិសម។ ខ្ញុំបានឃើញថានេះគឺជាការឆ្លើយតបជាទូទៅមួយក្នុងចំណោមស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដែលបានចូលប្រឡូកក្នុងជីវិតរបស់គេដើម្បីចាត់ទុកការទទួលទានវត្ថុតំណាងជារបស់ដែលទុកសំរាប់មនុស្សមួយចំនួន។

ស្ទើរតែពេញមួយជីវិតរបស់ខ្ញុំខ្ញុំមានទស្សនៈដូចគ្នានេះ។ នៅពេលនំប៉័ងនិងស្រាទំពាំងបាយជូរបានកន្លងផុតទៅក្នុងពិធីរំMeកប្រចាំឆ្នាំនៃពិធីអាហារល្ងាចរបស់ព្រះអម្ចាស់ខ្ញុំបានចូលរួមជាមួយបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់ខ្ញុំក្នុងការបដិសេធមិនទទួលទាន។ ទោះយ៉ាងណាខ្ញុំមិនបានចាត់ទុកវាជាការបដិសេធឡើយ។ ខ្ញុំបានមើលឃើញថាវាជាសកម្មភាពនៃការបន្ទាបខ្លួន។ ខ្ញុំត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ជាសាធារណៈថាខ្ញុំមិនសមនឹងទទួលទានទេពីព្រោះខ្ញុំមិនបានត្រូវបានជ្រើសរើសដោយព្រះ។ ខ្ញុំមិនដែលគិតយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះយេស៊ូវនៅពេលដែលគាត់បានណែនាំប្រធានបទនេះដល់ពួកសិស្សរបស់គាត់៖

«ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា៖ «ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថា បើអ្នកមិនបរិភោគសាច់របស់កូនមនុស្សហើយផឹកឈាមរបស់គាត់នោះអ្នកគ្មានជីវិតនៅក្នុងខ្លួនទេ។ 54 អ្នកណាបរិភោគសាច់និងផឹកឈាមរបស់ខ្ញុំអ្នកនោះមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចហើយខ្ញុំនឹងប្រោសអ្នកនោះ ឲ្យ រស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃចុងក្រោយបំផុត។; 55 សាច់របស់ខ្ញុំជាអាហារដ៏ពិតប្រាកដលោហិតរបស់ខ្ញុំក៏ជាភេសជ្ជៈដ៏ពិតប្រាកដដែរ។ 56 អ្នកណាបរិភោគសាច់របស់ខ្ញុំនិងផឹកឈាមរបស់ខ្ញុំអ្នកនោះនៅជាប់នឹងខ្ញុំហើយខ្ញុំនៅជាប់នឹងអ្នកនោះ។ 57 ដូចព្រះបិតាដែលបានចាត់ខ្ញុំអោយមកទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ហើយខ្ញុំមានជីវិតដោយសារព្រះអង្គយ៉ាងណាអ្នកបរិភោគខ្ញុំក៏នឹងរស់ដោយសារខ្ញុំយ៉ាងនោះដែរ។ 58 នេះជានំប៉័ងដែលចុះមកពីស្ថានសួគ៌។ វាមិនដូចជាពេលដែលជីដូនជីតារបស់អ្នកបានស៊ីហើយស្លាប់នោះទេ។ អ្នកណាបរិភោគអាហារនេះនឹងរស់នៅអស់កល្បជានិច្ច។។ "” (ចចស៊ីធីអិចៈ 6-53)

ទោះយ៉ាងណាខ្ញុំជឿថាគាត់នឹងប្រោសខ្ញុំអោយរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃចុងក្រោយដែលខ្ញុំអាចទទួលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចខណៈពេលដែលបដិសេធមិនទទួលទាននិមិត្តរូបនៃសាច់ឈាមនិងឈាមដែលអនុញ្ញាតឱ្យទទួលជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ ខ្ញុំបានអានខ ៥៨ ដែលប្រៀបធៀបសាច់របស់គាត់ទៅនឹងនំម៉ាណា ពួកអ៊ីសស្ត្រាតទាំងកូន ៗ ក៏បានទទួលទានដែរ។ និងមានអារម្មណ៍ថានៅក្នុងកម្មវិធីមិនពិតរបស់គ្រីស្ទសាសនាវាត្រូវបានបម្រុងទុកសម្រាប់តែឥស្សរជនពីរបីនាក់ប៉ុណ្ណោះ។

ពិតមែនព្រះគម្ពីរចែងថាមានមនុស្សជាច្រើនដែលបានត្រូវអញ្ជើញតែមានមនុស្សតិចទេដែលបានជ្រើសរើស។ (ម។ ២២:១៤) ការដឹកនាំរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់អ្នកថាអ្នកគួរចូលរួមតែក្នុងករណីដែលអ្នកបានត្រូវជ្រើសរើសហើយថាការជ្រើសរើសត្រូវធ្វើឡើងតាមរយៈដំណើរការដ៏អាថ៌កំបាំងខ្លះដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់អ្នកថាអ្នកជាកូនរបស់គាត់។ មិនអីទេ, សូមដាក់អាថ៌កំបាំងទាំងអស់ទុកមួយភ្លែតហើយធ្វើតាមអ្វីដែលបានសរសេរ។ តើលោកយេស៊ូបានប្រាប់យើង ឲ្យ ទទួលទានជានិមិត្តរូបនៃការជ្រើសរើស? តើគាត់បានព្រមានយើងថាប្រសិនបើយើងបរិភោគដោយមិនបានទទួលសញ្ញាពីព្រះជាម្ចាស់តើយើងនឹងធ្វើបាបទេ?

គាត់បានផ្តល់ឱ្យយើងនូវពាក្យបញ្ជាច្បាស់លាស់និងត្រង់។ “ ធ្វើបែបនេះដើម្បីរំofកខ្ញុំ” ។ ប្រាកដហើយប្រសិនបើគាត់មិនចង់ ឲ្យ សិស្សភាគច្រើនរបស់គាត់“ ធ្វើនេះ” ដើម្បីចងចាំគាត់នោះគាត់នឹងនិយាយដូច្នេះ។ គាត់នឹងមិន ទុកឲ្យ យើងឈរនៅភាពមិនប្រាកដប្រជាទេ។ តើវាអយុត្តិធម៌យ៉ាងម៉េចទៅ?

តើភាពសក្ដិសមគឺជាតម្រូវការដែរឬទេ?

ចំពោះមនុស្សជាច្រើនការខ្លាចធ្វើអ្វីមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រហែលជាមិនពេញចិត្ដគឺរារាំងពួកគេមិន ឲ្យ ទទួលការពេញចិត្ដពីលោក។

តើអ្នកមិនចាត់ទុកប៉ូលនិងសាវ័ក 12 ថាជាមនុស្សដែលសក្តិសមបំផុតក្នុងការទទួលទានវត្ថុតំណាងទេឬ?

លោកយេស៊ូបានជ្រើសរើសសាវ័ក ១៣ នាក់។ អ្នកទាំង ១២ នាក់ដំបូងត្រូវបានជ្រើសរើសបន្ទាប់ពីការអធិស្ឋានមួយយប់។ តើពួកគេសមទេ? ពួកគេពិតជាមានការបរាជ័យជាច្រើន។ ពួកគេបានជជែកវែកញែកក្នុងចំណោមពួកគេអំពីអ្នកណាដែលជាអ្នកធំជាងគេរហូតដល់មុនពេលគាត់ស្លាប់។ ពិតណាស់សេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាដ៏ប៉ិនប្រសប់សម្រាប់ភាពលេចធ្លោមិនមែនជាលក្ខណៈសក្ដិសមទេ។ ថូម៉ាសគឺជាអ្នកសង្ស័យ។ មនុស្សគ្រប់គ្នាបានបោះបង់ចោលព្រះយេស៊ូវនៅពេលដែលគាត់មានសេចក្តីត្រូវការខ្លាំងបំផុត។ សំខាន់បំផុតក្នុងចំណោមពួកគេគឺស៊ីម៉ូនពេត្រុសបានបដិសេធព្រះអម្ចាស់របស់យើងជាសាធារណៈចំនួនបីដង។ ក្រោយមកក្នុងជីវិតពេត្រុសបានលះបង់ការភ័យខ្លាចមនុស្ស។ (កាឡ។ ២: ១១-១៤)

ហើយបន្ទាប់មកយើងមកដល់ប៉ូល។

គេអាចប្រកែកបានថាគ្មានអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូណាដែលមានឥទ្ធិពលច្រើនលើការអភិវឌ្ឍក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានជាងគាត់ឡើយ។ បុរសដែលសក្តិសម? គួរឱ្យចង់បានមួយសម្រាប់ប្រាកដប៉ុន្តែបានជ្រើសរើសសម្រាប់ភាពសក្ដិសមរបស់គាត់? តាមពិតគាត់ត្រូវបានគេជ្រើសរើសនៅពេលគាត់មិនសក្តិសមបំផុតនៅតាមផ្លូវទៅក្រុងដាម៉ាសក្នុងការតាមរកគ្រីស្ទបរិស័ទ។ គាត់ជាអ្នកបៀតបៀនអ្នកកាន់តាមព្រះយេស៊ូមុនគេ។ (១ កូ ១៥: ៩)

បុរសទាំងអស់នេះមិនត្រូវបានគេជ្រើសរើសនៅពេលដែលពួកគេសមនឹងទទួលនោះទេគឺចង់និយាយថាបន្ទាប់ពីពួកគេបានធ្វើកិច្ចការគួរអោយចាប់អារម្មណ៍ដែលជាអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវដ៏ពិត។ ការជ្រើសរើសបានមកមុនការប្រព្រឹត្ដបានកើតឡើងជាបន្តបន្ទាប់។ ហើយទោះបីជាបុរសទាំងនេះបានធ្វើកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យក្នុងការបម្រើព្រះអម្ចាស់របស់យើងក៏ដោយសូម្បីតែអ្នកដែលពូកែបំផុតក៏មិនដែលធ្វើបានគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីឈ្នះរង្វាន់ដោយកុសលដែរ។ រង្វាន់តែងតែត្រូវបានផ្តល់ជាអំណោយឥតគិតថ្លៃដល់អ្នកដែលមិនសមនឹងទទួល។ វាត្រូវបានផ្តល់ដល់អ្នកដែលព្រះអម្ចាស់ស្រឡាញ់ហើយគាត់សម្រេចចិត្តថាអ្នកណាដែលគាត់នឹងស្រឡាញ់។ យើងធ្វើមិនបាន។ យើងប្រហែលជាហើយច្រើនតែមានអារម្មណ៍ថាមិនសក្តិសមនឹងសេចក្តីស្រឡាញ់នោះប៉ុន្តែវាមិនបញ្ឈប់គាត់ពីការស្រឡាញ់យើងកាន់តែខ្លាំងនោះទេ។

លោកយេស៊ូបានជ្រើសរើសសាវ័កទាំងនោះពីព្រោះលោកស្គាល់ចិត្ដរបស់ពួកគេ។ គាត់ស្គាល់ពួកគេច្បាស់ជាងពួកគេស្គាល់ខ្លួនឯង។ តើសូលពីក្រុងតើសុសអាចដឹងថានៅក្នុងបេះដូងរបស់គាត់មានគុណសម្បត្ដិដែលគួរអោយស្រឡាញ់ណាស់ហើយលោកម្ចាស់របស់យើងនឹងបង្ហាញអោយឃើញច្បាស់នូវពន្លឺដែលអាចធ្វើអោយគាត់បណ្តេញគាត់ចេញឬ? តើសាវ័កណាម្នាក់ពិតជាដឹងអំពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានឃើញនៅក្នុងពួកគេទេ? តើខ្ញុំអាចមើលឃើញនៅក្នុងខ្លួនខ្ញុំអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានឃើញនៅក្នុងខ្ញុំទេ? តើអ្នកអាចទេ? ឪពុកម្នាក់អាចមើលកូនតូចហើយឃើញសក្តានុពលរបស់ទារកនោះហួសពីអ្វីដែលកូនអាចស្រមៃបាននៅចំណុចនោះ។ វាមិនមែនសម្រាប់កុមារដើម្បីវិនិច្ឆ័យភាពសក្ដិសមរបស់គាត់ទេ។ វាគឺសម្រាប់តែកុមារប៉ុណ្ណោះដែលស្តាប់បង្គាប់។

ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវកំពុងឈរនៅខាងក្រៅទ្វាររបស់អ្នកឥឡូវនេះដោយស្នើសុំឱ្យចូលតើអ្នកនឹងទុកឱ្យគាត់នៅលើជណ្តើរដោយគិតថាអ្នកមិនសមនឹងគាត់ចូលក្នុងផ្ទះរបស់អ្នកទេ?

“ មើល! ខ្ញុំកំពុងឈរនៅមាត់ទ្វារនិងគោះ។ ប្រសិនបើអ្នកណាម្នាក់ my សំឡេងខ្ញុំហើយបើកទ្វារខ្ញុំនឹងចូលទៅក្នុងផ្ទះរបស់គាត់ហើយទទួលទានអាហារពេលល្ងាចជាមួយគាត់ហើយគាត់នឹងនៅជាមួយខ្ញុំដែរ។ "(Re 3: 20)

ស្រានិងនំប៉័ងជាអាហារពេលល្ងាច។ ព្រះយេស៊ូវកំពុងតែស្វែងរកយើងហើយគោះទ្វាររបស់យើង។ តើយើងនឹងបើកទ្វារឱ្យគាត់អនុញ្ញាតឱ្យគាត់ចូលហើយបរិភោគជាមួយគាត់ទេ?

យើងមិនទទួលទានវត្ថុតំណាងទេពីព្រោះយើងសក្តិសម។ យើងទទួលទានព្រោះយើងមិនសក្តិសម។

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។
    31
    0
    សូមជួយផ្តល់យោបល់។x