“ ប្រយ័ត្នប្រយែងអ្នកណាដែលចាប់អ្នកយកទៅ”!

“ ប្រយ័ត្នប្រយែងថាគ្មាននរណាម្នាក់ចាប់អ្នកធ្វើជាឈ្លើយដោយទស្សនវិជ្ជានិងការបោកបញ្ឆោតដោយទំនៀមទម្លាប់របស់មនុស្សជាតិឡើយ” - កូល៉ុស 2: 8

 [ពី ws ៦/១៩ ទំព័រ ២-២ សិក្សាមាត្រា ២៣ ៈថ្ងៃទី ៥ ខែសីហាថ្ងៃទី ១១ ខែសីហាឆ្នាំ ២០១៩]

ដោយផ្តល់នូវខ្លឹមសារនៃបទគម្ពីរប្រធានបទអ្នកអាចត្រូវបានអត់ទោសឱ្យដោយគិតថាអត្ថបទនឹងនិយាយអំពីប្រភេទនៃទស្សនវិជ្ជានិងការបោកប្រាស់។ ទោះយ៉ាងណាវាចាប់ផ្តើមយ៉ាងលឿនទៅនឹងការសាកល្បងរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលត្រូវបានល្បួងដោយសាតាំងឱ្យប្រព្រឹត្តអំពើអសីលធម៌ល្បួងសាតាំងឱ្យអំពាវនាវដល់ព្រះមិនពិតសម្រាប់ទឹកហើយសាតាំងបានធ្វើឱ្យច្បាស់ពីភាពច្បាស់អំពីថាតើនរណាជាព្រះពិត។ បន្ទាប់មកវាផ្តល់នូវការអនុវត្តបែបទំនើបនៃអង្គការដែលរួមបញ្ចូលទាំងបំណងប្រាថ្នាសម្រាប់ការអប់រំ! មែនហើយយោងទៅតាមអង្គការនេះកំណត់ហេតុអំពីបំណងប្រាថ្នារបស់អ៊ីស្រាអែលចំពោះទឹកនិងការគោរពបូជាព្រះមិនពិតដើម្បីនាំទឹកនោះគឺស្មើនឹងបំណងប្រាថ្នាធម្មតារបស់មនុស្សម្នាក់សម្រាប់ការអប់រំ។ តាមមើលទៅបំណងប្រាថ្នានេះនឹងទាក់ទាញអ្នក ឲ្យ ថ្វាយបង្គំព្រះមិនពិតលើកលែងតែអ្នកបោះបង់ចោលការអប់រំថែមទៀត!

សូមឱ្យយើងត្រឡប់មកវិញបទភ្លេងមួយភ្លែតហើយពិនិត្យមើលបរិបទនៃបទគម្ពីរ។ កូល៉ុស 2: 18 នៅក បោះពុម្ពឯកសារយោងអិន។ អិល បាននិយាយថា:

“ មើលទៅ៖ ប្រហែលជាមានអ្នកណាម្នាក់នាំអ្នកទៅធ្វើជាសត្វរបស់គាត់តាមរយៈទស្សនវិជ្ជានិងការបោកបញ្ឆោតដោយទំនៀមទម្លាប់របស់មនុស្សយោងទៅតាមប្រវត្ដិសាស្ដ្ររបស់ពិភពលោកមិនមែនតាមគ្រិស្ដទេ។ ៩ ពីព្រោះវាគឺនៅក្នុងខ្លួនគាត់ដែលភាពពេញលេញនៃគុណភាពដ៏ទេវភាពរស់នៅក្នុងរូបកាយ” ។

បទគម្ពីរនោះកំពុងតែដាស់តឿនយើង ឲ្យ ស្វែងរកនរណាម្នាក់ដែលមិនមែនជាវិញ្ញាណដែលមើលមិនឃើញដែលអាចបញ្ឆោតយើងដោយទំនៀមទម្លាប់របស់បុរស។ តើគេអាចមានទំនៀមទម្លាប់បែបណាទៅ?

សួរស្មរបន្ទាល់នូវមូលហេតុពិតចំពោះមូលហេតុដូចតទៅនេះ៖

• ហេតុអ្វីបានជាយើងមានការប្រជុំពីរដងក្នុងមួយសប្តាហ៍? តើការណែនាំជាក់លាក់ពីបទគម្ពីរឬទំនៀមទម្លាប់របស់បុរសឬទេ?
• ហេតុអ្វីយើងរំពឹងថានឹងផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយនៅរៀងរាល់សប្ដាហ៍ជាអប្បបរមា? បទគម្ពីរឬប្រពៃណី?
• ហេតុអ្វីបានជាយើងត្រូវគេដេញអោយរាយការណ៍ពីកិច្ចបំរើផ្សាយរៀងរាល់ខែ? បទគម្ពីរឬប្រពៃណី?
• ហេតុអ្វីយើងសិក្សាអត្ថបទសិក្សាទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមរៀងរាល់សប្ដាហ៍នៅឯកិច្ចប្រជុំចុងសប្ដាហ៍? បទគម្ពីរឬប្រពៃណី?
• ហេតុអ្វីយើងផ្សាយសៀវភៅពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយជាជាងប្រើព្រះគម្ពីរ? បទគម្ពីរឬប្រពៃណី?
• ហេតុអ្វីបានជាស្មរបន្ទាល់ xNUMX% មិនចូលរួមទទួលទាននំប៉័ងនិងស្រាទំពាំងបាយជូររំonកដល់ការសោយទិវង្គតរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅពេលមានការណែនាំពីបទគម្ពីរតែមួយគត់ថា«គាត់ [ព្រះយេស៊ូវ] បានយកនំប៉័ងមួយដុំថ្លែងអំណរគុណកាច់ហើយចែកអោយគេ ដោយពោលថា៖ «នេះមានន័យថារូបកាយរបស់ខ្ញុំដែលនឹងត្រូវ ប្រគល់ឲ្យ ដើម្បីអ្នករាល់គ្នា។ បន្តធ្វើរឿងនេះដើម្បីរំofកខ្ញុំ។លោកមានប្រសាសន៍ថា“ ពែងនេះមានន័យថាសម្ពន្ធមេត្រីថ្មីដោយសារឈាមខ្ញុំដែលនឹងត្រូវបង្ហូរជំនួសអ្នក”? បទគម្ពីរឬប្រពៃណី?

អង្គការតែងតែជំរុញស្មរបន្ទាល់ ឲ្យ ធ្វើកិច្ចបំរើផ្សាយច្រើនជាងហើយធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយ។ តើគ្រិស្ដសាសនិកនៅសម័យដើមធ្លាប់ធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយចំណាយពេលយ៉ាងតិច ៧០ ម៉ោងក្នុងមួយខែក្នុងការផ្សព្វផ្សាយទេ? ជាថ្មីម្តងទៀតយើងមានទំនៀមទម្លាប់របស់បុរសដែលបានដាក់ចេញជាមធ្យោបាយមួយដើម្បីរក្សាគ្រីស្ទសាសនាចាប់យកគំនិតដែលពួកគេត្រូវតែគោរពតាមការណែនាំរបស់គណៈអភិបាលដើម្បីបានសង្រ្គោះ។ ការបំរើបបូរមាត់ត្រូវបានផ្តល់ដល់ការបញ្ជាមួយដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រទានដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ភ្លាមៗមុនពេលដែលទ្រង់សោយទិវង្គតនៅយ៉ូហាន ១៣:៣៤, ៣៥ ប៉ុន្តែនៅក្នុងការអនុវត្តជាក់ស្តែងការផ្សព្វផ្សាយជាទម្លាប់ដែលស្មរបន្ទាល់ជឿតាមពាក្យទាំងនេះនៃព្រះអម្ចាស់របស់យើង៖

«ខ្ញុំ ឲ្យ បញ្ញត្ដិថ្មីមួយដល់អ្នករាល់គ្នាគឺថាអ្នករាល់គ្នាត្រូវស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកដូចខ្ញុំបានស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នាដែរ។ ៣៥ អ្នកទាំងអស់គ្នានឹងដឹងថាអ្នករាល់គ្នាជាសិស្សរបស់ខ្ញុំប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក»។ (យ៉ូហាន ១៣:៣៤, ៣៥)

កថាខណ្ឌ 2 បន្តជាមួយប្រពៃណីបុរសពីរបន្ថែមទៀត:

"សាថានបានត្រូវឃុំឃាំងនៅជិតផែនដីហើយវាផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្នកបម្រើស្មោះត្រង់របស់ព្រះដែលបំភាន់ពួកគេ។ (បប។ ១២: ៩, ១២, ១៧) បន្ថែមទៅទៀតយើងកំពុងរស់នៅក្នុងគ្រាដែលមនុស្សអាក្រក់និងពួកបោកបញ្ឆោតកំពុង«ជឿនលឿនទៅអាក្រក់»។ — ២ ធី។ ៣: ១, ១៣

ទីមួយការយល់ដឹងជាប្រពៃណីរបស់អង្គការលើខទាំងនេះពឹងផ្អែកលើរឿងមួយចំនួនដែលជាការពិតដែលទាំងអស់នេះអាចត្រូវបានបញ្ជាក់ថាមិនពិត។ ឧទាហរណ៍ៈ

• បុរាណវិទ្យាបង្ហាញថាការបំផ្លាញចុងក្រោយនៃក្រុងយេរូសាឡិមដោយពួកបាប៊ីឡូនមិនមែននៅក្នុង 607 ទេប៉ុន្តែ 586 / 587 BCE
• មិនមានការគាំទ្របទគម្ពីរដែលសុបិន្តនៃ 7 ដងទាក់ទងនឹង 7 ឆ្នាំនៃការឆ្កួតរបស់នេប៊ូក្នេសាមានការបំពេញបន្ទាប់បន្សំណាមួយទេ។
• ដូច្នេះព្រះយេស៊ូមិនបានឡើងសោយរាជ្យនៅស។ វ។ ត។ ក។ ស។ (តាមពិតគាត់បានក្លាយជាស្តេចជិត 2000 ឆ្នាំមុន) ។
• លោកយេស៊ូមិនមែនជាមីកែលជាមហាទេវតាទេ។
• ទាំងព្រះយេស៊ូវនិងម៉ៃឃើលមិនបានបោះសាតាំងចុះមកផែនដីទេ។
• យើងមិនអាចដឹងថាយើងកំពុងរស់នៅគ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះទេពីព្រោះមានតែព្រះទេដែលដឹងថាតើគ្រានេះនឹងមកដល់នៅពេលណា។ (ម៉ាថាយ 24: 36-39)

កថាខណ្ឌ 3-6 ស្ថិតនៅក្រោមចំណងជើងរង“ការល្បួងធ្វើអំពើអសីលធម៌។"។

នេះទាក់ទងនឹងរបៀបដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានល្បួងគោរពបូជាព្រះបាលដើម្បីធានាថាពួកគេមានភ្លៀងនិងការប្រមូលផលដោយជោគជ័យទោះជាព្រះយេហូវ៉ាសន្យាថាប្រជាជាតិនឹងទទួលពរក៏ដោយបើពួកគេស្ដាប់បង្គាប់លោក។ បញ្ហាជាមួយនឹងការប៉ុនប៉ងណាមួយនៅឯកម្មវិធីទំនើបគឺថាវាតម្រូវឱ្យមានភស្តុតាងថាអង្គការមួយត្រូវបានជ្រើសរើសដោយព្រះហើយបន្ទាប់មកបានផ្តល់ការណែនាំដើម្បីធ្វើតាមដើម្បីទទួលបានពរជ័យ។ ដោយសារគ្មាននរណាម្នាក់អាចដឹងពីដួងចិត្តរបស់អ្នកដទៃវាជាការខុសសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ដែលអះអាងថាខ្លួនជាគ្រីស្ទានចង្អុលទៅគ្រីស្ទានម្នាក់ទៀតហើយនិយាយថាពួកគេមិនថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាទេប៉ុន្តែពួកគេកំពុងតែថ្វាយបង្គំរូបព្រះគ្រាន់តែពួកគេយល់ព្រះគម្ពីរខុសគ្នាពីចំនុចខ្លះ។

យោងតាមវគ្គទី 11 សាតាំងបានធ្វើឱ្យព្រិលដល់ទស្សនៈរបស់មនុស្សចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ឥលូវនេះគឺជាការពិតចំពោះវិសាលភាពដ៏ធំមួយក្នុងចំណោមពិភពគ្រីស្ទសាសនាជាទូទៅ។ អ្វីដែលកថាខណ្ឌខកខានមិនបាននិយាយគឺថាគាត់ក៏បានធ្វើឱ្យព្រិលដល់ទស្សនៈរបស់មនុស្សចំពោះព្រះគ្រីស្ទផងដែរ។ មិនមែនយើងទេនឹងឆ្លើយសាក្សីប្រសិនបើអ្នកសួរពួកគេ។ ប៉ុន្តែពួកគេមាន។ ដោយមានបំណងចង់បំបាត់ចោលនូវការភាន់ច្រឡំរវាងព្រះយេហូវ៉ាដែលជាអ្នកបង្កើតនិងព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់គឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទអង្គការបានឈានដល់ផ្លូវមួយផ្សេងទៀត។ ពួកគេបានជំនួសព្រះអម្ចាស់ជាមួយព្រះយេហូវ៉ានៅកន្លែងជាច្រើនដែលបរិបទបង្ហាញថាវាកំពុងតែនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូ។

ជាឧទាហរណ៍សូមមើលកូរិនថូសទី ២ ៣: ១៣-១៨ (សេចក្តីយោងអិន។ អិម។ ធី។ ) នៅក្នុងខទី ១៦ និង ១៧ ឯកសារយោងគួរតែមានចំពោះ“ ព្រះអម្ចាស់” ហើយប្រហែលជានៅក្នុងខ ១៨ ផងដែរ។ ហេតុអ្វីយើងអាចនិយាយដូច្នេះ? ខទី ១៤ ចែងថា“ វាំងនននៅតែមិនងាកទៅរកការអាននៃសម្ពន្ធមេត្រីទេពីព្រោះវាត្រូវបាត់ទៅដោយព្រះគ្រិស្ដ” ។ ដូច្នេះ, ខទី ៩ បានសរសេរយ៉ាងឡូជីខល“ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលមានការងាកទៅរកព្រះអម្ចាស់នោះស្បៃមុខត្រូវបានដកចេញ” ។ Galatians 5 និយាយអំពីសេរីភាពដែលទទួលយកព្រះគ្រីស្ទដែលបាននាំដូច្នេះខទី ១០ ខឡូជីខលនឹងអានថា“ ឥឡូវព្រះអម្ចាស់ជាព្រះវិញ្ញាណហើយនៅទីណាវិញ្ញាណរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅមានសេរីភាព”

ជាលទ្ធផលសារៈសំខាន់ពិតរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងត្រូវបានបាត់បង់សម្រាប់ស្មរបន្ទាល់ទាំងអស់។

កថាខណ្ឌ 12 ពិភាក្សាអំពីរបៀបដែលសាថានទាក់ទាញសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាអសីលធម៌ជាមួយសាសនាមិនពិតដែលអត់ធ្មត់នឹងអំពើអសីលធម៌។ ប៉ុន្តែអង្គការនេះគឺមិនមានចំណុចទាល់តែសោះនៅក្នុងបញ្ហានេះ។ វាអត់ឱនចំពោះជនរួមភេទជាមួយក្មេងនៅកណ្តាលវាដែលអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេលាក់ខ្លួននៅពីក្រោយច្បាប់នៃសាក្សីពីរនាក់ហើយខកខានមិនបានរាយការណ៍ពីពួកគេដោយគោរពតាមរ៉ូម 13: 1-7 សូម្បីតែនៅពេលដែលវាបានបង្កើតឡើងថាអំពើបាបបានកើតឡើងក៏ដោយ។ (ម៉ាថាយ 23: 24) ។

កថាខណ្ឌ 13-16 ត្រូវបានឧទ្ទិសដល់ការគាំទ្រជំហររបស់អង្គការស្តីពីការអប់រំខ្ពស់ក្រោមចំណងជើង“ សេចក្តីប្រាថ្នាធម្មជាតិ” ។

យកសេចក្តីថ្លែងការណ៍នេះ៖

"គ្រីស្ទបរិស័ទខ្លះដែលបានបន្តការសិក្សានៅសកលវិទ្យាល័យមានគំនិតរបស់ពួកគេដែលត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយការគិតរបស់មនុស្សជាជាងការគិតរបស់ព្រះ” ។

នេះគឺជាអ្វីដែលមនុស្សម្នាក់ហៅថាទិដ្ឋភាពអវិជ្ជមានពាក់កណ្តាលកញ្ចក់។ "ខ្លះ" មានន័យថាខ្លះដូច្នេះការកាត់ទោសសរសេរឡើងវិញផ្តល់នូវហេតុការណ៍ដូចគ្នាប៉ុន្តែការបង្ហាញពីទស្សនៈវិជ្ជមាននឹងអានថា“ គ្រីស្ទបរិស័ទភាគច្រើនដែលបានបន្តការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យមិនអនុញ្ញាតឱ្យគំនិតរបស់ពួកគេត្រូវបានអប់រំតាមការគិតរបស់មនុស្សទេតែផ្ទុយទៅវិញការគិតរបស់ព្រះ” ។

កថាខណ្ឌ 15-16 ត្រូវបានឧទ្ទិសដល់ទស្សនៈផ្ទាល់ខ្លួនរបស់បងស្រីអ្នកត្រួសត្រាយ - ជាធម្មតាមិនមានភាពជឿជាក់ដូចជាគ្មានឈ្មោះ។ វាត្រូវបានដកស្រង់សម្តីដើម្បីគាំទ្រដល់ទស្សនៈអវិជ្ជមានរបស់អង្គការចំពោះការអប់រំខ្ពស់។

នាង​និយាយ​ថា, «ការរៀនមុខវិជ្ជារបស់ខ្ញុំត្រូវការពេលវេលានិងការខំប្រឹងប្រែងជាច្រើនដែលខ្ញុំរវល់ពេកក្នុងការអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបដែលខ្ញុំធ្លាប់ហត់នឿយពេកដើម្បីរីករាយនឹងការពិភាក្សាអំពីគម្ពីរជាមួយអ្នកឯទៀតនិងហត់នឿយផងដែរដើម្បីរៀបចំយ៉ាងល្អសម្រាប់កិច្ចប្រជុំ»។

ចំពោះបញ្ហានេះអ្នកនិពន្ធនឹងនិយាយថានាងមិនល្អគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទប់ទល់នឹងការងារហើយប្រហែលជាគួរតែធ្វើទាំងវគ្គសិក្សាផ្សេងឬអ្វីផ្សេងទៀត។ ផ្ទុយទៅវិញអ្នកនិពន្ធស្គាល់ដោយផ្ទាល់អំពីបងប្រុសម្នាក់ដែលមានកូនតូច 3 និងបម្រើការជាអ្នកចាស់ទុំមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ជាគណនេយ្យករជំនាញក្នុងរយៈពេលអប្បបរមាដែលអាចធ្វើទៅបានហើយមិនខកខានការប្រជុំ។

នាងក៏និយាយថា“ខ្ញុំមានការខ្មាស់អៀនក្នុងការទទួលស្គាល់ថាការអប់រំដែលខ្ញុំបានបង្រៀនបានបង្រៀនខ្ញុំអោយមានការរិះគន់អ្នកដទៃជាពិសេសបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់ខ្ញុំអោយរំពឹងលើពួកគេច្រើនពេកហើយអោយខ្ញុំនៅដាច់ដោយឡែកពីគេ” ។ តើអ្វីទៅជាដំណើរដ៏ចម្លែកដែលនាងបានធ្វើ។ មុខវិជ្ជាណាដែលនាងកំពុងធ្វើមិនត្រូវបានលើកឡើងទេ។ ខ្ញុំអាចគិតពីវគ្គសិក្សាល្អ ៗ និងមានប្រយោជន៍ជាច្រើនដូចជាគណនេយ្យគណនេយ្យគ្រូពេទ្យពេទ្យវិស្វកម្មមេកានិកវិស្វកម្មសំណង់ស៊ីវិលនិងអ្វីៗជាច្រើនទៀត។ គ្មានអ្វីទាំងនេះអាចបង្រៀនមនុស្សម្នាក់ឱ្យរិះគន់អ្នកដទៃបានទេ។ តាមពិតភាគច្រើនបង្រៀនផ្ទុយពីនេះ។

អត្ថបទសង្ខេបដោយនិយាយថា“ចូរតាំងចិត្ដមិនដែលចាប់យក«ដោយទស្សនវិជ្ជានិងការបោកបញ្ឆោតឥតប្រយោជន៍»ក្នុងពិភពលោករបស់សាថានឡើយ។ ប្រយ័ត្នជានិច្ចពីកលល្បិចរបស់សាថាន។ (កូរិនថូសទី ១ ៣:១៨; កូរិនថូសទី ២ ២:១១)” ។

ត្រូវហើយកុំត្រូវបោកបញ្ឆោតដោយអ្នកដែលអះអាងថាទទួលការអប់រំបន្ថែមទៀតគឺ“មិនអើពើនឹងដំបូន្មានរបស់ព្រះយេហូវ៉ា” ។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនផ្ដល់យោបល់អំពីការអប់រំជាន់ខ្ពស់ទេ។ ប្រសិនបើវាចាំបាច់វានឹងមាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។

កុំបំភាន់ដោយអ្នកដែលធ្វើឱ្យព្រិលដល់ទស្សនៈរបស់មនុស្សចំពោះព្រះគ្រីស្ទដែលជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងទាំងអស់គ្នា (ទីតុស 2: 13) ។

សូមកុំចាញ់បោកអ្នកដែលអះអាងថាគាំទ្រយុត្តិធម៌របស់ព្រះនៅឡើយទេដោយសារតែទំនៀមទំលាប់របស់ពួកគេពួកគេផ្តល់ជម្រកដល់ជនរួមភេទជាមួយកុមារ។

សូមកុំចាញ់បោកអ្នកដែលប្រកាន់ខ្ជាប់នូវទំនៀមទម្លាប់ជាជាងបទគម្ពីរ។

វាពិតជាការបោកបញ្ឆោតដោយគិតថាការត្រួសត្រាយពេញមួយជីវិតរបស់យើងនឹងធ្វើឱ្យយើងមានភាពសក្ដិសមនៃជីវិតអស់កល្បជានិច្ចជាងអ្នកដែលចំណាយពេលភាគច្រើនក្នុងការថែរក្សាមនុស្សចាស់និងមនុស្សពិការ។

ផ្ទុយទៅវិញចូរយើងទុកចិត្ដលើពាក្យរបស់ព្រះគ្រីស្ទដូចបានកត់ទុកនៅក្នុងយ៉ូហាន ១៣: ៣៤-៣៥ ដែលបានដកស្រង់នៅដើមនៃការពិនិត្យមើលនេះហើយរត់គេចពីពួកអ្នកដែលបំភាន់យើង«តាមទស្សនវិជ្ជានិងការបោកបញ្ឆោតដោយទំនៀមទម្លាប់មនុស្ស»។