តើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជួយយើងយ៉ាងដូចម្តេច

«មិត្ដសំឡាញ់ពិតបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់គ្រប់ពេលវេលា» ។— សុភាសិត ១៧:១៧

 [ពី ws ១១/១៩ ទំព័រ ៨.៨ សិក្សាមាត្រា ៤៥: ៦ មករា - ១២ មករា ២០២០]

ការស្កេនខ្លីនៃអត្ថបទសិក្សានេះបង្ហាញថាវាផ្ទុកនូវការសន្មត់ជាច្រើន។ ដូច្នេះមុនពេលយើងចាប់ផ្តើមពិនិត្យឡើងវិញវាជាការប្រសើរណាស់ដែលអ្នកមានប្រវត្តិខ្លះៗអំពីពេលវេលានិងរបៀបដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានប្រទានដល់អ្នកបំរើរបស់ព្រះនិងអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូដោយផ្ទាល់ពីបទគម្ពីរ។ នេះនឹងផ្ដល់ ឲ្យ យើងនូវប្រវត្ដិបទគម្ពីរដែលត្រូវពិនិត្យមើលអត្ថបទសិក្សាទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនិងដើម្បីអាចដឹងថាអត្ថបទនោះមានភាពលំអៀងខាងអង្គការឬមានប្រយោជន៍ខ្លាំង។

ដើម្បីជួយអ្នកក្នុងការទទួលបានផ្ទៃខាងក្រោយនេះអត្ថបទខាងក្រោមត្រូវបានរៀបចំ៖

• សកម្មពលបរិសុទ្ធក្នុងសកម្មភាព - នៅមុនគ្រឹស្តសករាជ
• សកម្មពលបរិសុទ្ធក្នុងសកម្មភាព - នៅក្នុងគ្រឹស្តសករាជសតវត្សរ៍ទី ១

យើងសង្ឃឹមថាអត្ថបទទាំងនេះនឹងជួយអ្នកអានឱ្យឃើញពីភាពផ្ទុយគ្នារវាងកំណត់ត្រាបទគម្ពីរនិងសារដែលអង្គការបានបង្ហាញ។

ការពិនិត្យអត្ថបទ។

កថាខណ្ឌ 1“ក្រឡេកមើលទៅក្រោយ អ្នក​មាន​អារម្មណ៍ អ្នកអាចដើរពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃបានពីព្រោះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានដល់អ្នកនូវ«តេជានុភាពដ៏លើសលប់»។ — ២ កូ។ ៤: ៧-៩” ។ 

តើសកម្មភាពនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងគ្រឹស្តសករាជមុនគ្រិស្តសាសនានិងគ្រឹស្តសករាជទីមួយបានផ្តល់នូវអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនដែរឬទេ?

ឬតើប្រតិបត្តិការនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធផ្ទុយទៅវិញបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ដល់អ្នកដទៃនិងបុគ្គលនោះ?

កថាខណ្ឌ 2“យើងផងដែរ ពឹង​ផ្អែក​លើ​ការ សកម្មពលបរិសុទ្ធដើម្បីទប់ទល់នឹងឥទ្ធិពលនៃពិភពលោកដ៏អាក្រក់នេះ។ (យ៉ូហានទី ១ ៥:១៩)”

តើមានសូម្បីតែបទគម្ពីរមួយដែលពិពណ៌នាអំពីគ្រីស្ទបរិស័ទឬអ្នកផ្សេងទៀតដែលជាអ្នកបំរើព្រះត្រូវបានប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើម្បីប្រឆាំងនឹងឥទ្ធិពលរបស់ពិភពលោក?

យើងក៏មិនគួរទប់ទល់នឹងឥទ្ធិពលរបស់ពិភពលោកនេះដែរដើម្បីបង្ហាញព្រះថាយើងចង់ធ្វើតាមព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់មែនទេ?

កថាខណ្ឌ 2“លើសពីនេះទៀតយើងត្រូវតែតស៊ូប្រឆាំងនឹង«ពួកវិញ្ញាណអាក្រក់»។ (អេភេសូរ ៦:១២)

ការឆ្លងកាត់ខនេះបញ្ជាក់ពីសេចក្តីពិតសេចក្តីសុចរិតការចែករំលែកដំណឹងល្អសេចក្តីជំនឿសេចក្តីសង្ឃឹមសេចក្តីសង្គ្រោះព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះការអធិស្ឋាននិងការអង្វរ។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍នៅក្នុងបទគម្ពីរនេះគឺថាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនត្រូវបានលើកឡើងនោះទេគឺសំដៅទៅលើការទាក់ទងនឹងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។

កថាខណ្ឌ 3“សកម្មពលបរិសុទ្ធបានផ្ដល់កម្លាំង ឲ្យ ប៉ូលទាំងការធ្វើការនិងបំពេញកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់គាត់»។

ការអះអាងថាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានប្រទានអំណាចដល់ប៉ូលដើម្បីធ្វើការខាងលោកិយគឺជាការអះអាងសុទ្ធ។ វាប្រហែលជាបានធ្វើហើយប៉ុន្តែកំណត់ត្រាព្រះគម្ពីរហាក់ដូចជាស្ងាត់ស្ងៀមចំពោះបញ្ហានេះលើកលែងតែភីលីព ៤:១៣ ។ តាមពិតកូរិនថូសទី ១ ១២: ៩ ប្រហែលជាមានន័យថាមិនមែនដូច្នោះទេ។

កថាខណ្ឌ 5“ដោយមានជំនួយពីព្រះប៉ូលអាចរក្សាអំណរនិងសេចក្ដីសុខសាន្ដក្នុងចិត្ដ! - ភីលីព ៤: ៤-៧

យ៉ាងហោចណាស់វាត្រឹមត្រូវហើយខណៈដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនត្រូវបានលើកឡើងជាពិសេសវាសមហេតុផលក្នុងការសន្និដ្ឋានថាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺជាយន្តការដែលសន្តិភាពនេះត្រូវបានផ្តល់ឱ្យ។

បណ្តឹងកថាខណ្ឌ 10“សកម្មពលបរិសុទ្ធនៅតែមានឥទ្ធិពលទៅលើរាស្ដ្ររបស់ព្រះ»

ការអះអាងនេះអាចឬមិនពិត។ សំណួរសំខាន់ជាងនេះគឺតើអ្នកណាជារាស្ដ្ររបស់ព្រះសព្វថ្ងៃនេះ? តើគាត់មានក្រុមមនុស្សដែលអាចសម្គាល់បាននៅថ្ងៃនេះឬគ្រាន់តែជាបុគ្គលទេ?

អង្គការនេះអះអាងថាមែនហើយស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាមនុស្ស។ បញ្ហាគឺថាការទាមទាររបស់អង្គការគឺផ្អែកទៅលើមូលដ្ឋានគ្រឹះដែលបានដួលរលំ។ គ្រឹះនេះគឺជាការអះអាងថាព្រះយេស៊ូវបានក្លាយជាស្តេចដែលមើលមិនឃើញនៅលើមេឃក្នុងឆ្នាំ ១៩១៤ យោងទៅតាមព្រះគម្ពីរទំនាយហើយបានជ្រើសរើសនិស្សិតព្រះគម្ពីរដំបូងនៅឆ្នាំ ១៩១៩ ដែលក្រោយមកបានក្លាយជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាប្រជាជនរបស់ទ្រង់នៅក្នុងយុគសម័យទំនើបនេះ។

ដូចដែលអ្នកអានទាំងអស់នៃព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះដឹងហើយព្រះយេស៊ូវបានព្រមានយើងកុំអោយជឿមនុស្សដែលនិយាយថាទ្រង់បានយាងមកប៉ុន្តែត្រូវបានគេលាក់នៅក្នុងបន្ទប់ខាងក្នុងដែលគ្មាននរណាម្នាក់អាចមើលឃើញបានឡើយ (ម៉ាថាយ ២៤: ២៤-២៧) ។ បន្ថែមលើនេះគឺថាគ្មានការចង្អុលបង្ហាញពីព្រះគម្ពីរដែលថាការដាក់ទណ្ឌកម្មរបស់នេប៊ូក្នេសា ៧ ដង (រដូវឬឆ្នាំ) មានគោលបំណងដើម្បីបំពេញនូវអនាគតដ៏អស្ចារ្យជាងនេះទេ។ នៅចុងបញ្ចប់កំណត់ត្រាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់មិនត្រូវនឹងការបង្រៀនរបស់អង្គការដែលកាលបរិច្ឆេទចាប់ផ្តើមនៃការស្មាន ៧ ដងគឺ ៦០៧ មុនគ។ ស។ ដោយហេតុផលជាច្រើន។[ខ្ញុំ]

កថាខ័ណ្ឌ ១៣ យ៉ាងហោចណាស់មានអ្វីដែលសំខាន់បំផុតត្រូវបានពិពណ៌នាយ៉ាងត្រឹមត្រូវដូចតទៅ៖

"ទីមួយសិក្សាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ (អាន ២ ធីម៉ូថេ ៣:១៦, ១៦ 17 ។ ) ពាក្យជាភាសាក្រិកដែលបកប្រែថា«ព្រះបាន បណ្ដាលឲ្យ តែងមកពីព្រះ»មានន័យថា«ព្រះដកដង្ហើម»។ ព្រះបានប្រើសកម្មពលរបស់លោកដើម្បី«ដកដង្ហើម»គំនិតរបស់គាត់ចូលក្នុងគំនិតរបស់អ្នកនិពន្ធគម្ពីរ។ ពេលយើងអានគម្ពីរហើយរំពឹងគិតអំពីអ្វីដែលយើងអានការណែនាំរបស់ព្រះនឹងមាននៅក្នុងចិត្ដនិងគំនិតរបស់យើង។ គំនិតទាំងនោះជំរុញយើង ឲ្យ មានជីវិតរស់នៅស្របតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ។ (ហេប្រឺ ៤:១២) ប៉ុន្ដែដើម្បីទទួលប្រយោជន៍ពេញលេញពីសកម្មពលបរិសុទ្ធយើងត្រូវទុកពេលដើម្បីសិក្សាគម្ពីរយ៉ាងទៀងទាត់ហើយគិត ឲ្យ បានជ្រៅជ្រះអំពីអ្វីដែលយើងបានអាន។ បន្ទាប់មកបណ្ដាំរបស់ព្រះនឹងមានឥទ្ធិពលលើអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងនិយាយនិងធ្វើ"។

បាទ, វាគឺជា "គឺជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ [នោះ] គឺនៅរស់និងពូកែហើយមុតជាងដាវមុខពីរទៅទៀត…។ ហើយអាចស្គាល់គំនិតនិងចេតនារបស់ចិត្តបាន (ហេព្រើរ ៤:១២) ។ (ដកស្រង់ចេញពីអត្ថបទតែប៉ុណ្ណោះ)

កថាខ័ណ្ឌ ១៤ ចែងថាយើងគួរធ្វើ «ថ្វាយបង្គំព្រះជាមួយគ្នា» ការប្រើទំនុកតម្កើង ២២:២២ ជាការរាប់ជាសុចរិត។

វាជាការពិតដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលនៅក្នុងម៉ាថាយ ១៨:២០ «កន្លែងណាដែលមានពីរឬបីនាក់ជួបជុំគ្នាក្នុងនាមខ្ញុំខ្ញុំក៏នៅកណ្ដាលពួកគេដែរ»។ ប៉ុន្តែគាត់ក៏បាននិយាយនៅក្នុងយ៉ូហាន ៤:២៤ ដែរ ព្រះជាវិញ្ញាណ"នោះ"អ្នកដែលថ្វាយបង្គំព្រះអង្គត្រូវតែថ្វាយបង្គំដោយវិញ្ញាណនិងសេចក្តីពិត” ។ នេះមិនមែននៅក្នុងទីតាំងដូចជាព្រះវិហារឬសាលប្រជុំទេប៉ុន្តែតាមកំរិតផ្ទាល់ខ្លួន។ តាមពិតមានខគម្ពីរតិចតួចណាស់ដែលនិយាយអំពីព្រះនិងការថ្វាយបង្គំនៅក្នុងប្រយោគតែមួយហើយគ្មាននរណាម្នាក់ដែលតំរូវអោយគោរពបូជាព្រះជាមួយគ្នាទេ។ ការថ្វាយបង្គំត្រូវបានធ្វើឡើងដោយខ្លួនឯងមិនមែនជាមូលដ្ឋានសមូហភាពទេ។ សេចក្តីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដែល“យើងអធិដ្ឋានសុំសកម្មពលបរិសុទ្ធយើងច្រៀងចម្រៀងរាជាណាចក្រដែលមានមូលដ្ឋានលើបណ្ដាំរបស់ព្រះហើយយើងស្ដាប់ការណែនាំដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរដែលបង្ហាញដោយបងប្អូនដែលបានត្រូវតែងតាំងដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធ» មិនមានន័យថាព្រះនឹងប្រទានវិញ្ញាណដល់យើង (ម៉ាថាយ ៧: ២១-២៣) ។

កថាខណ្ឌទី ១៥ អះអាងថា“ប៉ុន្ដែដើម្បីទទួលប្រយោជន៍ពេញលេញពីសកម្មពលរបស់ព្រះអ្នកត្រូវចូលរួមយ៉ាងទៀងទាត់ក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយហើយប្រើគម្ពីរពេលណាដែលអាចធ្វើទៅបាន»

បទគម្ពីរគ្មានកន្លែងណាដែលភ្ជាប់កិច្ចផ្សព្វផ្សាយជាមួយនឹងភាពទៀងទាត់ទេ។ ការលើកឡើងថាមនុស្សម្នាក់មិនអាចទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ពេញលេញពីចំនួនតិចតួចនៃការផ្សព្វផ្សាយឬនៅពេលកំពុងផ្សព្វផ្សាយមិនទៀងទាត់ទេ។ ចេញមកពីព្រះវាផ្តល់ផលចំណេញទាំងស្រុងសម្រាប់រយៈពេលនោះឬមិនត្រូវបានផ្តល់ឱ្យដូចដែលព្រះធ្វើបានយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ។ នេះមិនមែនជាសំណួរដែលថាតើគាត់នឹងប្រទានពរដល់ការផ្សាយពាក្យមិនពិតដូចជាក្រុមចាក់ប្រេងតាំងដាច់ដោយឡែកឬឆ្នាំ ១៨៧៤, ១៩១៤, ១៩២៥, ១៩៧៥ ឬ“ ជាន់ក្រោយបង្អស់” ឬជាដើម។

ទាក់ទងនឹងការប្រើប្រាស់ព្រះគម្ពីរនៅពេលណាដែលអាចធ្វើទៅបានដោយសារយើងភាគច្រើនបានចំណាយពេលវេលាជាច្រើនដើម្បីផ្តល់ជូនអក្សរសាស្ត្ររបស់អង្គការដោយប្រើព្រះគម្ពីរដើម្បីចង្អុលបង្ហាញមាតិការបស់អក្សរសិល្ប៍ជាជាងព្យាយាមយកព្រះគម្ពីរចូលក្នុងដៃរបស់មនុស្សការផ្តល់យោបល់គឺល្អ។ ប៉ុន្ដែសាក្សីភាគច្រើននឹងខំធ្វើការតាមរបៀបដែលមានអត្ថន័យ។

វគ្គ ១៦-១៧ ពិភាក្សាលូកា ១១: ៥-១៣ ។ នេះគឺជាឧទាហរណ៍នៃការសួរដោយខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងការអធិស្ឋានហើយត្រូវបានរង្វាន់ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ យោងតាមកថាខណ្ឌ“តើមេរៀនអ្វីសម្រាប់យើង? ដើម្បីទទួលបានជំនួយពីវិញ្ញាណបរិសុទ្ធយើងត្រូវតែអធិស្ឋានអោយវាដោយខ្ជាប់ខ្ជួន” ។

ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយដើម្បីទុកការយល់ដឹងពីបទគម្ពីរនេះគឺដើម្បីធ្វើឱ្យរឿងប្រៀបប្រដូចទាំងមូលមានលក្ខណៈតូចតាច។ វគ្គ ១៨ រំ18កយើងថា“ឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូក៏ជួយយើង ឲ្យ យល់អំពីមូលហេតុដែលព្រះយេហូវ៉ានឹង ឲ្យ សកម្មពលបរិសុទ្ធដល់យើងដែរ។ បុរសនៅក្នុងឧទាហរណ៍នេះចង់ធ្វើជាម្ចាស់ផ្ទះដ៏ល្អម្នាក់។ ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកវាបន្តខកខានទាំងស្រុងដោយបញ្ជាក់ថា“តើលោកយេស៊ូចង់បញ្ជាក់អំពីអ្វី? បើមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ម្នាក់សុខចិត្តជួយអ្នកជិតខាងដែលខ្ជាប់ខ្ជួននោះព្រះវរបិតាសួគ៌ារបស់យើងដែលនៅស្ថានសួគ៌នឹងជួយអ្នកដែលទទូចអង្វរសុំវិញ្ញាណបរិសុទ្ធពីទ្រង់ជានិច្ច! ដូច្នេះយើងអាចអធិស្ឋានដោយទំនុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ានឹងឆ្លើយតបចំពោះសំណូមពរដ៏បន្ទាន់របស់យើងចំពោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ»។

តើនេះពិតជាចំណុចដែលព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូលឬទេ? នៅក្នុងការពិនិត្យរបស់យើងអំពីការបង្ហាញនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធកាលពីមុនវាច្បាស់ណាស់ថាតែងតែមានគោលបំណងដែលមានប្រយោជន៍ដល់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលត្រូវបានផ្តល់ឱ្យ។ ព្រះយេហូវ៉ាប្រាកដជាមិន ឲ្យ សកម្មពលបរិសុទ្ធដល់យើងទេពីព្រោះយើងបន្ដសុំហើយ ធ្វើឲ្យ លោកឆាប់ខឹងពីព្រោះគ្មានគោលបំណងពិសេសណាដែលមានប្រយោជន៍ចំពោះបំណងប្រាថ្នារបស់លោកឡើយ។ ពិតណាស់ការស្នើសុំញឹកញាប់ត្រូវបានទាមទារយ៉ាងច្បាស់ប៉ុន្តែនោះអាចបង្ហាញពីបំណងប្រាថ្នាមួយដែលត្រូវធ្វើអំពើល្អបំពេញគោលបំណងដែលមានប្រយោជន៍។ បំណងប្រាថ្នារបស់អ្នកជិតខាងគឺជួយអ្នកធ្វើដំណើរដែលនឿយហត់និងឃ្លានដូច្នេះសំណូមពរដែលយើងស្នើសុំត្រូវតែមានប្រយោជន៍ចំពោះគោលបំណងរបស់ព្រះ។

ការស្នើសុំឱ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធសាងសង់សាលប្រជុំឬផ្សាយដំណឹងល្អរបស់អង្គការឬបំពេញសេចក្តីត្រូវការរបស់អង្គការផ្សេងៗទៀតមិនចាំបាច់ជាផ្នែកមួយនៃគោលបំណងរបស់ព្រះទេហើយមិនផ្តល់ផលប្រយោជន៍ដល់គាត់ទេគឺមានតែអង្គការប៉ុណ្ណោះ។

នៅក្នុងសេចក្តីសន្និដ្ឋាន

អត្ថបទសិក្សាទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមដែលបំភាន់។ ច្បាស់ណាស់អ្នកដែលចូលរួមក្នុងការសរសេរអត្ថបទសិក្សាមិនត្រឹមតែបរាជ័យក្នុងការធ្វើតាមឱវាទរបស់ពួកគេផ្ទាល់ហើយសួរសួរសុំព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជួយពួកគេក្នុងការសរសេរអត្ថបទត្រឹមត្រូវមួយ។ ជាលទ្ធផលពួកគេក៏មិនបានផ្តល់នូវភាពត្រឹមត្រូវមួយដែរ។ ការសន្និដ្ឋានដែលមិនអាចចៀសផុតបានអាចមកពីរឿងនេះគឺថាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមិនអាចដឹកនាំពួកគេដូចដែលពួកគេបានអះអាងនោះទេ។

ចំពោះរូបភាពពិតនៃរបៀបនិងថាតើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចជួយយើងបានវាពិតជាមានប្រយោជន៍ជាងក្នុងការពិនិត្យមើលឡើងវិញនូវអ្វីដែលបទគម្ពីរនិយាយអំពីវាដោយផ្ទាល់សម្រាប់ខ្លួនយើង។

លេខយោង:

តើសកម្មពលបរិសុទ្ធជួយតែងតាំងអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំឬទេ?

បន្ទាប់ពីពិនិត្យមើលឡើងវិញនូវរបៀបដែលអ្នកគង្វាលបានត្រូវតែងតាំងក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាននៅសតវត្សទីមួយ (ក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន) សកម្មពលបរិសុទ្ធក្នុងសកម្មភាព - នៅក្នុងអត្ថបទរបស់គ្រីស្ទម៉ាស់ Times នៅសតវត្សរ៍ទី ១) អ្នកត្រួតពិនិត្យបានទាញសេចក្តីសន្និដ្ឋានដូចខាងក្រោមៈ

ការពន្យល់របស់អង្គការអំពីរបៀបដែលពួកអ្នកចាស់ទុំនិងអ្នកងារជំនួយបានត្រូវតែងតាំងក្នុងក្រុមជំនុំសព្វថ្ងៃនេះមានលក្ខណៈស្រដៀងនឹងអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅក្រុមជំនុំគ្រិស្ដសាសនិកនាសតវត្សរ៍ទី ១ ។ នៅសម័យបច្ចុប្បន្ននេះប្រាកដជាគ្មានការដាក់ដៃដោយពួកសាវកដែលបានតែងតាំងដោយព្រះយេស៊ូដោយផ្ទាល់ឬប្រហែលជាអ្នកដែលពួកគេហាក់ដូចជាបានប្រគល់ការទទួលខុសត្រូវនេះដោយផ្ទាល់ដល់អ្នកដែលធីម៉ូថេហាក់ដូចជាម្នាក់នោះទេ។

យោងទៅតាមការបោះពុម្ពផ្សាយរបស់អង្គការបុរសត្រូវបានតែងតាំងដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក្នុងន័យថាអ្នកចាស់ទុំពិនិត្យឡើងវិញនូវគុណសម្បត្តិរបស់បេក្ខជនប្រឆាំងនឹងតម្រូវការព្រះគម្ពីរ។

បោះពុម្ពផ្សាយទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមខែវិច្ឆិកាឆ្នាំ ២០១៤ មានចំណងជើងថា Questions សំណួរពីអ្នកអាន› ផ្នែកខ្លះ“ទីមួយសកម្មពលបរិសុទ្ធបានជំរុញអ្នកសរសេរគម្ពីរ ឲ្យ កត់ទុកនូវគុណសម្បត្ដិរបស់អ្នកចាស់ទុំនិងជំនួយការខាងកិច្ចបម្រើ។ តម្រូវការចំនួនដប់ប្រាំខុសគ្នារបស់អ្នកចាស់ទុំត្រូវបានចុះបញ្ជីនៅធីម៉ូថេទី ១ ៣: ១-៧ ។ គុណសម្បត្ដិបន្ថែមទៀតមាននៅក្នុងបទគម្ពីរដូចជាទីតុស ១: ៥-៩ និងយ៉ាកុប ៣:១៧, ១៨ ។ លក្ខណៈសម្បត្តិសម្រាប់អ្នកបម្រើព្រះមានចែងនៅធីម៉ូថេទី ១ ៣: ៨-១០, ១២, ១៣ ទី ២ អ្នកដែលណែនាំនិងធ្វើការណាត់ជួបជាពិសេស សូមអធិដ្ឋានសុំសកម្មពលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដឹកនាំពួកគេកាលដែលពួកគេពិនិត្យមើលថាតើបងប្អូនប្រុសមានល័ក្ខខ័ណ្ឌក្នុងគម្ពីរដល់កម្រិតសមហេតុសមផល។ ទីបីបុគ្គលដែលត្រូវបានណែនាំត្រូវការបង្ហាញផលផ្លែនៃវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះនៅក្នុងជីវិតរបស់គាត់។ (កាឡ។ ៥:២២, ២៣) ដូច្នេះសកម្មពលរបស់ព្រះជាប់ទាក់ទងនឹងអ្វីៗទាំងអស់នៃការតែងតាំង»។

សេចក្តីពិតនៃសេចក្តីថ្លែងការណ៍ចុងក្រោយគឺអាចជជែកបាន។ ចំណុចទី ២ ពឹងផ្អែកលើបរិវេណសំខាន់ពីរដែលជាការពិត។ (១) អ្នកចាស់ៗអធិស្ឋានសំរាប់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធហើយត្រៀមខ្លួនដើម្បីអនុញ្ញាតអោយខ្លួនគេដឹកនាំគេ។ តាមការពិតអ្នកចាស់ទុំដែលមានឆន្ទៈខ្ពស់បំផុតធានាថាពួកគេមានផ្លូវផ្ទាល់ខ្លួន។ (២) តើព្រះយេហូវ៉ា ឲ្យ ពួកអ្នកចាស់ៗនូវវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើម្បីធ្វើការណាត់ជួបទេ? មានករណីមួយចំនួនដែលបុរសត្រូវបានតែងតាំងត្រូវបានអនុវត្តដោយលួចលាក់រួមភេទជាមួយបុរសឬរៀបការជាមួយមនុស្សដែលធ្វើអំពើអសីលធម៌ដោយមានស្រីកំណាន់ឬអ្នកស៊ើបការណ៍រដ្ឋាភិបាល (ដូចជានៅអ៊ីស្រាអែលពួកកុម្មុយនិស្តនិងមិនមែនកុម្មុយនិស្តរុស្ស៊ីណាស៊ីអាឡឺម៉ង់ក្នុងចំណោមអ្នកដទៃទៀត) វាអាចត្រូវបានបកស្រាយ។ ដូចជាប្រមាថដល់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើម្បីអះអាងថាវាជាប់ទាក់ទងនឹងការតែងតាំងអ្នកទាំងនោះ។ មិនមានភស្តុតាងណាមួយនៃការជូនដំណឹងផ្ទាល់ឬការចង្អុលបង្ហាញដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធតាមរបៀបណាមួយនៅក្នុងការតែងតាំងបែបនេះមិនដូចនៅសតវត្សរ៍ទីមួយទេ។

ទោះយ៉ាងណាទស្សនៈជាក់ស្តែងរបស់អង្គការមិនមែនជាបងប្អូនប្រុសស្រីប៉ុន្មាននាក់ដែលយល់ពីវាទេ។ នេះគឺដោយសារផ្នែកនៃរបៀបដែលពាក្យ«ពួកអ្នកចាស់ទុំបានតែងតាំងដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធ»ត្រូវបានប្រើក្នុងការបោះពុម្ពផ្សាយ។ ជាលទ្ធផលមនុស្សជាច្រើនជឿថាព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះបានតែងតាំងពួកអែលឌើរដោយផ្ទាល់និងជាអ្នកតែងតាំងបែបនេះពួកគេមិនអាចធ្វើអ្វីខុសហើយមិនអាចត្រូវគេចោទសួរបានឡើយ។
ទោះយ៉ាងណានៅពេលដែលអង្គការបន្ថែមនូវតំរូវការផ្ទាល់ខ្លួនរបស់វានៅខាងលើវាមានការបន្ថែមផ្នែកផារ៉ាស្មីយយ៉ាងច្បាស់។ នៅក្នុងបទពិសោធន៍របស់បងប្អូនភាគច្រើនដែលភ្ញាក់ដឹងខ្លួនវាគឺជាតម្រូវការរបស់អង្គការនៃមធ្យោបាយជាក់លាក់និងបរិមាណនៃការផ្សព្វផ្សាយនៅតាមកន្លែងរួមជាមួយនឹងការនិយមដែលជាធម្មតាមានឥទ្ធិពលលើចរិតដែលចង់បាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ជាឧទាហរណ៍គុណសម្បត្ដិរបស់បុរសដែលជាគ្រិស្ដសាសនិកមានច្រើនណាស់បើគាត់អាចចំណាយពេលត្រឹមតែ ១ ម៉ោងក្នុងមួយខែក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយឱកាសដែលគាត់អាចធ្វើជាអ្នកចាស់ទុំប្រហែលជាមិនមានទេ។

[ខ្ញុំ] សូមមើលស៊េរី “ ដំណើរឆ្លងកាត់ពេលវេលា” ក្នុងចំណោមអ្នកដទៃទៀតសម្រាប់ការពិភាក្សាពេញលេញនៃប្រធានបទនេះ។

តាដា។

អត្ថបទដោយតាដា។