“ រត់ដល់ទីបញ្ចប់”

«ខ្ញុំបានរត់ដល់ទីដៅ» ។— ធីម៉ូថេទី ២ ៤: ៧

 [ពី ws ០៤/២០ ទំព័រ ២៦ ថ្ងៃទី ២៩ ខែមិថុនា - ថ្ងៃទី ៥ ខែកក្កដាឆ្នាំ ២០២០]

យោងទៅតាមការមើលជាមុនការផ្តោតអារម្មណ៍នៃអត្ថបទគឺថាតើយើងទាំងអស់គ្នាអាចឈ្នះការរត់ប្រណាំងដើម្បីជីវិតបានទេទោះបីជាយើងទទួលរងនូវផលប៉ះពាល់នៃការជឿនលឿនអាយុឬជំងឺដែលចុះខ្សោយក៏ដោយ។

កថាខណ្ឌទីមួយចាប់ផ្តើមដោយសួរថាតើនរណាម្នាក់ចង់រត់ប្រណាំងដែលពិបាកជាពិសេសនៅពេលមានអារម្មណ៍ឈឺឬអស់កម្លាំង។ មែនហើយចំលើយចំពោះរឿងនោះពិតជាអាស្រ័យលើអ្វីដែលត្រូវប្រឈម។ ប្រសិនបើយើងកំពុងនិយាយអំពីអូឡាំពិកដែលចំណាយពេលតែ ៤ ឆ្នាំម្តងនោះម្ចាស់ជើងឯកពិភពលោកទំនងជាចង់ចូលរួមក្នុងការប្រណាំងនោះសូម្បីតែពេលមានអារម្មណ៍ថាឈឺក៏ដោយ (នៅក្នុងពេលវេលាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកស្វែងរកអេមីលហ្សាតប៉េកក្នុងព្រឹត្តិការណ៍អូឡាំពិកហេលគីនគីឆ្នាំ ១៩៥២) ។ ទោះយ៉ាងណាយើងភាគច្រើនមិនចង់រត់ប្រណាំងទេលើកលែងតែមានអ្វីដែលសំខាន់។ តើមានអ្វីសំខាន់ទេ? ត្រូវហើយយើងប្រាកដជាកំពុងរត់ប្រណាំងដើម្បីជីវិត។

តើអ្វីជាបរិបទនៃពាក្យរបស់ប៉ុលនៅក្នុងធីម៉ូថេទី ១ ៤: ៧?

ប៉ូលហៀបនឹងត្រូវគេសម្លាប់ជាអ្នកទុក្ករកម្មខណៈពេលកំពុងជាប់គុកនៅទីក្រុងរ៉ូម:

ត្បិតខ្ញុំត្រូវបានគេបង្ហូរដូចជាដង្វាយភេសជ្ជៈហើយពេលវេលានៃការចាកចេញរបស់ខ្ញុំគឺជិតដល់ហើយ។ ខ្ញុំបានតយុទ្ធយ៉ាងល្អខ្ញុំបានបញ្ចប់ការប្រណាំងខ្ញុំបានរក្សាសេចក្តីជំនឿ។ ឥឡូវនេះខ្ញុំនឹងទទួលមកុដនៃសេចក្ដីសុចរិតដែលព្រះអម្ចាស់ជាចៅក្រមដ៏សុចរិតនឹងប្រទានដល់ខ្ញុំនៅថ្ងៃនោះហើយមិនត្រឹមតែចំពោះខ្ញុំប៉ុណ្ណោះទេថែមទាំងដល់អស់អ្នកដែលចង់បានបង្ហាញខ្លួនទៀតផង»។ - ធីម៉ូថេទី ១ ៤: ៦-៨ (កំណែថ្មីអន្ដរជាតិ)

តើអ្វីបានជួយសាវ័កប៉ូលឱ្យបង្ហាញភាពខ្នះខ្នែងនិងកម្លាំងខ្លាំងបែបនេះ? ចូរយើងពិនិត្យមើលថាតើយើងអាចរកឃើញចម្លើយចំពោះសំណួរនេះនៅក្នុងការសិក្សានៅសប្តាហ៍នេះដែរឬទេ។

វគ្គ ២ និយាយយ៉ាងត្រឹមត្រូវថាសាវ័កប៉ូលបាននិយាយថាគ្រិស្ដសាសនិកពិតទាំងអស់កំពុងប្រណាំង។ ហេព្រើរ ១២: ១ ត្រូវបានដកស្រង់។ ប៉ុន្តែសូមឱ្យយើងអានខ ១ ដល់ ៣ ។

ដូច្នេះដោយព្រោះយើងមានសាក្សីជាច្រើននៅជុំវិញខ្លួនយើងហើយយើងត្រូវលះបង់ចោលនូវរាល់បន្ទុកនិងអំពើបាបដែលងាយនឹងបង្កជាហេតុដល់យើងហើយយើងត្រូវរត់ដោយស៊ូទ្រាំនឹងការប្រណាំងដែលនៅខាងមុខយើង ²  ពេលដែលយើងសំឡឹងមើលទៅព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទដែលជាភ្នាក់ងារដ៏ប្រសើរបំផុតនិងជាអ្នកគ្រប់លក្ខណ៍នៃសេចក្តីជំនឿរបស់យើង។ ដោយអំណរដែលបានដាក់នៅមុខគាត់គាត់បានស៊ូទ្រាំនឹងបង្គោលទារុណកម្មដោយមើលងាយភាពអាម៉ាស់ហើយបានអង្គុយនៅខាងស្ដាំបល្ល័ង្ករបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ³ ត្រូវពិចារណា ឲ្យ បានដិតដល់អំពីអ្នកដែលបានស៊ូទ្រាំនឹងពាក្យសម្ដីដ៏កាចសាហាវទាំងនេះពីមនុស្សមានបាបប្រឆាំងនឹងផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីកុំឲ្យ អ្នកនឿយហត់និងចុះចាញ់»

តើយើងអាចនិយាយអ្វីខ្លះដែលជាចំណុចសំខាន់នៅក្នុងពាក្យរបស់ប៉ូលខាងលើនៅពេលនិយាយជាមួយគ្រីស្ទបរិស័ទអំពីការប្រណាំង?

• យើងត្រូវបានព័ទ្ធជុំវិញដោយសាក្សីជាច្រើន
• យើងគួរតែបោះចោលរាល់ទំងន់និងអំពើបាបដែលងាយនឹងទាក់ទាញយើង
• យើងគួរតែរត់ប្រណាំងដោយស៊ូទ្រាំ
• យើងគួរតែមើលទៅ ការយកចិត្តទុកដាក់ [ដិតរបស់យើង] នៅភ្នាក់ងារដ៏ឆ្នើមនិងជាជំនឿល្អឥតខ្ចោះរបស់យើង ព្រះយេស៊ូវ
• ដោយសារអំណរដែលនៅចំពោះមុខគាត់គាត់បានស៊ូទ្រាំនឹងបង្គោលទារុណកម្ម
• សូមពិចារណាឱ្យបានដិតដល់អំពីបុគ្គលដែលបានស៊ូទ្រាំនឹងពាក្យសម្ដីដ៏កាចសាហាវបែបនេះពីមនុស្សមានបាបប្រឆាំងនឹងផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីកុំអោយអ្នកធុញទ្រាន់និងបោះបង់ចោល

បទគម្ពីរនេះមានអានុភាពខ្លាំងនៅពេលពិចារណាប្រធានបទជាក់លាក់នេះហើយយើងនឹងត្រលប់ទៅចំណុចនីមួយៗវិញនៅចុងបញ្ចប់នៃការពិនិត្យមើលនេះ។

តើមុខមាត់ជាអ្វី?

កថាខណ្ឌ 3 ចែងដូចខាងក្រោមៈ

“ ពេលខ្លះប៉ូលបានប្រើលក្ខណៈពិសេសពីល្បែងដែលបានធ្វើនៅប្រទេសក្រិកបុរាណដើម្បីបង្រៀនមេរៀនសំខាន់ៗ។ (១ កូ។ ៩: ២៥-២៧; ធីម៉ូថេទី ២ ២: ៥) គាត់ធ្លាប់រត់ដូចជានៅជាន់ក្រោមដើម្បីបង្ហាញអំពីដំណើរជីវិតរបស់គ្រិស្ដសាសនិក។ (១ កូ។ ៩:២៤; កាឡ។ ២: ២; ភី។ ២:១៦) បុគ្គលម្នាក់ចូលក្នុង«ការរត់ប្រណាំង»នេះពេលគាត់ប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ាហើយទទួលការជ្រមុជទឹក (១ ពេ។ ៣:២១) លោកឆ្លងផុតទីផ្ដាច់ព្រ័ត្រនៅពេលដែលព្រះយេហូវ៉ា ឲ្យ រង្វាន់ដល់ជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ដល់គាត់»។ [ដិតរបស់យើង]

ការពិនិត្យមើលពេត្រុសទី ១ ៣:២១ បង្ហាញថាវាពិតជាកើតឡើងមែន មិនមាន គាំទ្រសេចក្តីថ្លែងការណ៍ទាក់ទងនឹងការលះបង់និងពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកដែលមានចែងនៅក្នុងវគ្គ ៣ ។

បទគម្ពីរចែងយ៉ាងសាមញ្ញថាបុណ្យជ្រមុជទឹកដែលជាការសន្យានៃមនសិការជ្រះថ្លាចំពោះព្រះជួយយើងជាគ្រីស្ទាន។ ប៉ូលមិនបានបញ្ជាក់ថាយើងត្រូវលះបង់ខ្លួនហើយទទួលការជ្រមុជទឹកមុនពេលយើងចូលក្នុងការរត់ប្រណាំងនេះទេ។ ដោយសារការលះបង់គឺជាបញ្ហាឯកជនការប្រណាំងពិតជាចាប់ផ្តើមនៅពេលយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តក្លាយជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។

សម្រាប់ការពិភាក្សាលម្អិតបន្ថែមទៀតអំពីពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកសូមមើលអត្ថបទខាងក្រោម

https://beroeans.net/2020/05/10/are-you-ready-to-get-baptized/

https://beroeans.net/2020/05/03/love-and-appreciation-for-jehovah-lead-to-baptism/

កថាខ័ណ្ឌទី ៤ បង្ហាញពីភាពស្រដៀងគ្នាបីរវាងការរត់ប្រណាំងចម្ងាយឆ្ងាយនិងការរស់នៅក្នុងជីវិតជាគ្រីស្ទបរិស័ទ។

• យើងត្រូវដើរតាមផ្លូវត្រូវ
• យើងត្រូវតែផ្តោតលើផ្លូវដែលបានបញ្ចប់
• យើងត្រូវជំនះឧបសគ្គនានានៅតាមផ្លូវ

កថាខណ្ឌបន្ទាប់បន្ទាប់ពិនិត្យមើលចំណុចនីមួយៗនៃចំណុចទាំងបីលម្អិត។

ធ្វើតាមវគ្គសិក្សាត្រឹមត្រូវ

កថាខ័ណ្ឌ ៥ ចែងថាអ្នករត់ប្រណាំងត្រូវធ្វើតាមវគ្គដែលបានរៀបចំដោយអ្នករៀបចំព្រឹត្តិការណ៍។ ស្រដៀងគ្នាដែរយើងត្រូវតែដើរតាមមាគ៌ារបស់គ្រីស្ទបរិស័ទដើម្បីទទួលបានរង្វាន់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។

បន្ទាប់មកកថាខណ្ឌដកស្រង់បទគម្ពីរពីរដើម្បីគាំទ្រសេចក្តីថ្លែងការណ៍នោះ៖

ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយខ្ញុំមិនគិតពីជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំដែលមានសារៈសំខាន់ចំពោះខ្ញុំទេប្រសិនបើខ្ញុំអាចបញ្ចប់នូវការងាររបស់ខ្ញុំនិងកិច្ចបំរើដែលខ្ញុំបានទទួលពីព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវដើម្បីធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងល្អិតល្អន់អំពីដំណឹងល្អនៃព្រះគុណដ៏ថ្លៃថ្លារបស់ព្រះ” ។ - កិច្ចការ 20: 24

តាមពិតអ្នកត្រូវបានគេហៅមកក្នុងដំណើរនេះពីព្រោះសូម្បីតែព្រះគ្រីស្ទបានរងទុក្ខជំនួសអ្នកហើយទុកគំរូដល់អ្នកអោយដើរតាមគន្លងរបស់ព្រះអង្គយ៉ាងជិតស្និទ្ធ” ។ - 1 Peter 2: 21

បទគម្ពីរទាំងពីរទាក់ទងនឹងការពិភាក្សានេះ។ ប្រហែលជាពេត្រុសទី ១ ២:២១ គឺរឹតតែអស្ចារ្យទៅទៀត។ នេះគឺស្រដៀងនឹងពាក្យនៅក្នុងហេព្រើរ ១២: ២ ដែលយើងបានពិចារណានៅដើមនៃការពិនិត្យមើលនេះ។

ចុះពាក្យនៅក្នុងកិច្ចការ? បទគម្ពីរនេះក៏សមរម្យផងដែរពីព្រោះព្រះយេស៊ូបានផ្ដោតអារម្មណ៍លើជីវិតរបស់គាត់ជុំវិញកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់ទ្រង់ហេតុដូច្នេះហើយនេះជាដំណើរដ៏គួរអោយសរសើរដែលយើងត្រូវដើរតាម។ ទោះយ៉ាងណាយើងមិនអាចនិយាយរឿងនេះដោយភាពប្រាកដប្រជាបានទេវាហាក់ដូចជាការប៉ុនប៉ងល្បិចមួយទៀតដើម្បីផ្តោតលើស្មរបន្ទាល់លើការងារពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយជាពិសេសនៅពេលអ្នកពិចារណាវគ្គ ១៦ ក្រោយមកនៅក្នុងការពិនិត្យមើលនេះ។

មានបទគម្ពីរជាច្រើនទៀតដែលទាក់ទងនឹងការពិភាក្សានេះដែលមិនបានដកស្រង់ក្នុងអត្ថបទរបស់ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម។ ឧទាហរណ៍សូមគិតអំពីយ៉ាកុប ១:២៧ ដែលនិយាយ “ ទម្រង់នៃការថ្វាយបង្គំដែលស្អាតស្អំនិងឥតសៅហ្មងពីទស្សនៈរបស់ព្រះវរបិតារបស់យើងគឺនេះគឺត្រូវមើលថែរក្សាក្មេងកំព្រានិងស្ត្រីមេម៉ាយក្នុងពេលពួកគេមានទុក្ខវេទនានិងថែរក្សាខ្លួនឯងដោយគ្មានកន្លែងណាពីលោកីយ៍នេះ” ។ តើព្រះយេស៊ូវបានថែរក្សាស្ត្រីមេម៉ាយនិងក្មេងកំព្រាទេ? ដោយគ្មានការសង្ស័យ។ លោកយេស៊ូពិតជាគំរូល្អសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នា។

បានរក្សានិងបញ្ឈប់ការទប់ស្កាត់

វគ្គ ៨ ដល់ ១១ ផ្តល់ឱវាទល្អ ៗ ដែលមិនអនុញ្ញាតឱ្យកំហុសរបស់យើងឬកំហុសរបស់អ្នកដទៃធ្វើឱ្យយើងជំពប់ដួលប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញយើងត្រូវផ្តោតអារម្មណ៍និងទុករង្វាន់នៅក្នុងចិត្ត។

រក្សាបញ្ហាប្រឈមចំពោះបញ្ហា

កថាខ័ណ្ឌទី ១៤ ក៏បង្ហាញពីចំណុចល្អផងដែរ៖ “ ប៉ូលត្រូវប្រឈមនឹងបញ្ហាជាច្រើន។ ក្រៅពីត្រូវគេជេរប្រមាថនិងធ្វើទុក្ខបុកម្នេញដោយអ្នកដទៃពេលខ្លះគាត់មានអារម្មណ៍ទន់ខ្សោយហើយគាត់ត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីដែលគាត់ហៅថា“ បន្លាមួយក្នុងសាច់ឈាម” ។ (២ កូ។ ១២: ៧) ប៉ុន្ដែជាជាងចាត់ទុកបញ្ហាទាំងនោះជាមូលហេតុនៃការបោះបង់ចោលគាត់បានឃើញថាពួកគេជា to កាសពឹងផ្អែកលើព្រះយេហូវ៉ា› ។ ប្រសិនបើយើងផ្តោតលើឧទាហរណ៍ដូចជាប៉ូលនិងអ្នកបំរើផ្សេងទៀតរបស់ព្រះដែលជាផ្នែកនៃ“សាក្សីដ៏អស្ចារ្យជាច្រើន យើងនឹងអាចយកតម្រាប់ប៉ូលហើយស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាក។

កថាខណ្ឌ 16 និយាយថា៖

"មនុស្សចាស់និងមនុស្សពិការជាច្រើនកំពុងរត់នៅលើផ្លូវទៅកាន់ជីវិត។ ពួកគេមិនអាចធ្វើកិច្ចការនេះដោយអំណាចផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេទេ។ ផ្ទុយទៅវិញពួកគេទាញយកកម្លាំងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដោយស្ដាប់កិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទានតាមរយៈខ្សែទូរស័ព្ទឬមើលកិច្ចប្រជុំតាមរយៈការផ្សាយវីដេអូ។ ពួកគេចូលរួមក្នុងការបញ្ចុះបញ្ចូល ឲ្យ មានសិស្សដោយធ្វើជាសាក្សីដល់គ្រូពេទ្យគិលានុបដ្ឋាយិកានិងញាតិសន្ដាន។

ទោះជាការមើលការប្រជុំជាមួយការផ្សាយវីដេអូនិងការផ្សាយដល់គ្រូពេទ្យនិងគិលានុបដ្ឋាយិកាក៏គ្មានអ្វីខុសដែរពេលដែលជួបមនុស្សឈឺនិងមនុស្សពិការ? អត់ទេគាត់ក្នុងចំណោមប្រជាជនទាំងអស់បានយល់ពីសារសំខាន់នៃកិច្ចបំរើផ្សាយប៉ុន្តែនៅពេលណាដែលគាត់បានជួបអ្នកក្រអ្នកឈឺឬអ្នកពិការគាត់នឹងចិញ្ចឹមពួកគេព្យាបាលពួកគេនិងផ្តល់ក្តីសង្ឃឹមដល់ពួកគេ។ តាមពិតសកម្មភាពរបស់គាត់បានធ្វើឱ្យមានការសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ា (សូមមើលម៉ាថាយ ១៥: ៣០-៣១) ។ យើងនឹងធ្វើជាសាក្សីដែលមានអំណាចជាងបើយើងបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់និងការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះមនុស្សចាស់និងមនុស្សពិការជាជាងរំពឹងថាពួកគេនឹងផ្សព្វផ្សាយ។ ពួកយើងដែលមានកម្លាំងនិងសុខភាពល្អអាចឆ្លៀតយកឱកាសដើម្បីបង្ហាញអ្នកឯទៀតអំពីគុណសម្បត្ដិអស្ចារ្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលស ឲ្យ ឃើញតាមរយៈការប្រព្រឹត្ដរបស់យើងផ្ទាល់ហើយប្រាប់ពួកគេអំពីសេចក្ដីសន្យាសម្រាប់ពេលអនាគតពេលយើងទៅជួបអ្នកដែលត្រូវការ។ បន្ទាប់មកនៅពេលអ្នកផ្សេងទៀតមើលឃើញពីរបៀបដែលជំនឿរបស់យើងជំរុញយើងឱ្យធ្វើអំពើល្អពួកគេនឹងសរសើរដល់ព្រះយេហូវ៉ា (យ៉ូហាន ១៣:៣៥) ។

កថាខ័ណ្ឌ ១៧ ដល់ ២០ ក៏ផ្តល់នូវដំបូន្មានល្អ ៗ មួយចំនួនទាក់ទងនឹងការដោះស្រាយបញ្ហារាងកាយការថប់បារម្ភឬការធ្លាក់ទឹកចិត្ត។

សន្និដ្ឋាន

សរុបមកអត្ថបទផ្តល់នូវដំបូន្មានល្អ ៗ មួយចំនួន។ ប៉ុន្តែយើងត្រូវប្រយ័ត្ននឹងអង្គការចាត់តាំងក្នុងកថាខ័ណ្ឌ ១៦ ។

ការពង្រីកបទគម្ពីរហេព្រើរ ១២: ១-៣ នឹងបានបន្ថែមអត្ថន័យស៊ីជម្រៅដល់អត្ថបទ។

ប៉ូលពន្យល់អំពីអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើដើម្បីរត់ប្រណាំងដោយស៊ូទ្រាំ៖

• ផ្តោតលើពពកសាក្សីដ៏អស្ចារ្យ។ អ្នករត់ចម្ងាយឆ្ងាយតែងតែរត់ជាក្រុមដើម្បីជួយពួកគេកំណត់ល្បឿន។ យើងអាចទទួលប្រយោជន៍ពីការយកតម្រាប់តាម«ជំហាន»នៃជំនឿរបស់«អ្នករត់»គ្រិស្ដសាសនិកឯទៀតដែលកំពុងរត់ប្រណាំងក្នុងជីវិត។
• យើងគួរតែបោះចោលរាល់ទំងន់និងអំពើបាបដែលងាយនឹងទាក់ទាញយើង។ អ្នករត់ប្រណាំងម៉ារ៉ាតុងច្រើនតែស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ស្រាល ៗ ដើម្បីចៀសវាងទំងន់របស់ពួកគេ។ យើងគួរចៀសវាងនូវអ្វីដែលអាចរារាំងឬបន្ថយល្បឿនរបស់យើងក្នុងដំណើររបស់យើងជាគ្រីស្ទាន។
• សូមក្រឡេកមើលទៅប្រធានភ្នាក់ងារនិងភាពស្មោះត្រង់នៃជំនឿរបស់យើងគឺព្រះយេស៊ូ។ ព្រះយេស៊ូវគឺជាអ្នករត់ប្រណាំងល្អបំផុតដែលមិនធ្លាប់មាននៅក្នុងការរត់ប្រណាំងដើម្បីជីវិត។ គំរូរបស់គាត់សមនឹងទទួលបានការពិចារណានិងធ្វើត្រាប់តាម។ នៅពេលយើងឃើញពីរបៀបដែលគាត់អាចទប់ទល់នឹងការសើចចំអកនិងការបៀតបៀនរហូតដល់ពេលស្លាប់ហើយនៅតែបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលគាត់បានបង្ហាញចំពោះមនុស្សជាតិយើងនឹងអាចស៊ូទ្រាំបាន។

ណូបែល។