ប្រព័ន្ធតុលាការរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា (ភាគ ២)៖ ការវង្វេងស្មារតី ... តើនេះជាអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវចង់បានទេ?

សួស្តីខ្ញុំឈ្មោះ Eric Wilson ។

ការអនុវត្តន៍មួយដែលបានបង្កឱ្យមានការរិះគន់យ៉ាងខ្លាំងដល់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាគឺការប្រព្រឹត្ដរបស់គេចំពោះមនុស្សណាដែលវង្វេងចេញពីសាសនារបស់គេឬដែលត្រូវបានបណ្តេញចេញដោយពួកអែលឌើរចំពោះអ្វីដែលគេចាត់ទុកថាជាការប្រព្រឹត្ដដែលមិនមែនជាគ្រីស្ទសាសនា។ បច្ចុប្បន្ននេះមានកាលវិភាគរឿងត្រូវទៅតុលាការនៅបែលហ្ស៊ិកនៅខែកុម្ភៈឆ្នាំ ២០២១ ដែលអង្គការរបស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាកំពុងត្រូវគេចោទប្រកាន់ថាបានចូលរួមក្នុងឧក្រិដ្ឋកម្មស្អប់ដល់កម្រិតមួយដ៏ធំដោយសារតែគោលនយោបាយដែលពួកគេវង្វេងស្មារតី។

ឥឡូវនេះស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមិនប្រកាន់នូវការរិះគន់នេះទេ។ ពួកគេពាក់វាជាផ្លាកសញ្ញាកិត្តិយស។ សម្រាប់ពួកគេវាជាការធ្វើទុក្ខបុកម្នេញអាក្រក់ទៅលើពួកគ្រីស្ទានស្មោះត្រង់ដែលគ្រាន់តែធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ពួកគេថាពួកគេត្រូវតែធ្វើ។ ពួកគេខ្ញាល់នឹងការវាយប្រហារទាំងនេះពីព្រោះពួកគេត្រូវបានគេប្រាប់ថារដ្ឋាភិបាលនឹងវាយប្រហារពួកគេហើយនេះត្រូវបានគេព្យាករណ៍ហើយជាភស្តុតាងដែលបង្ហាញថាពួកគេជារាស្ដ្ររបស់ព្រះហើយថាទីបញ្ចប់គឺជិតដល់ហើយ។ ពួកគេក៏ត្រូវបានគេប្រាប់ថាការបណ្តេញចេញនៅពេលពួកគេអនុវត្តវាត្រូវបានធ្វើចេញពីសេចក្តីស្រឡាញ់មិនមែនស្អប់ទេ។

តើពួកគេនិយាយត្រូវទេ?

នៅក្នុងវីដេអូមុនរបស់យើងយើងបានដឹងថាមនុស្សមានបាបដែលមិនប្រែចិត្តត្រូវតែត្រូវបានគេចាត់ទុកជា "បុរសនៃប្រជាជាតិនានានិងអ្នកប្រមូលពន្ធ" ឬដូចព្រះគម្ពីរអង់គ្លេសអង់គ្លេសបានចែងថា៖

“ ប្រសិនបើគាត់បដិសេធមិនស្តាប់ពួកគេទេចូរប្រាប់ដល់អង្គប្រជុំ។ ប្រសិនបើគាត់មិនព្រមស្ដាប់ក្រុមជំនុំទេសុំអោយអ្នកនោះទៅជាជនបរទេសឬជាអ្នកទារពន្ធចុះ»។ (ម៉ាថាយ ១៨:១៧)

ឥឡូវដើម្បីយល់ពីបរិបទយើងត្រូវតែចងចាំថាព្រះយេស៊ូកំពុងតែមានបន្ទូលទៅកាន់សាសន៍យូដានៅពេលដែលទ្រង់បានបញ្ជាពួកគេ។ ប្រសិនបើគាត់បាននិយាយជាមួយរ៉ូម៉ាំងឬក្រិកពាក្យរបស់គាត់អំពីការប្រព្រឹត្តមនុស្សមានបាបដូចសាសន៍ដទៃនោះពិតជាសមហេតុផលណាស់។

ប្រសិនបើយើងនឹងនាំសេចក្តីណែនាំដ៏ទេវភាពនេះឆ្ពោះទៅមុខដល់ថ្ងៃនិងវប្បធម៌ជាក់លាក់របស់យើងនោះយើងត្រូវតែយល់ពីទស្សនៈរបស់ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវចំពោះពួកសាសន៍ដទៃនិងពួកអ្នកយកពន្ធ។ ជនជាតិយូដាគ្រាន់តែទាក់ទងនឹងជនជាតិយូដាផ្សេងទៀត។ ការទាក់ទងរបស់ពួកគេជាមួយសាសន៍ដទៃត្រូវបានរឹតត្បិតចំពោះការធ្វើជំនួញនិងសកម្មភាពដែលបង្ខំដោយពួកគេដោយការគ្រប់គ្រងរបស់រ៉ូម។ ចំពោះជនជាតិយូដាជនជាតិដទៃគឺមិនស្អាតអ្នកគោរពបូជារូបព្រះ។ រីឯអ្នកប្រមូលពន្ធវិញពួកគេជាជនជាតិយូដាដែលបានបង់ពន្ធសំរាប់ជនជាតិរ៉ូមហើយច្រើនតែដាក់ហោប៉ៅផ្ទាល់ខ្លួនដោយជំរិតទារប្រាក់ច្រើនជាងអ្វីដែលគេមាន។ ដូច្នេះជនជាតិយូដាចាត់ទុកមនុស្សទន់ភ្លន់និងអ្នកប្រមូលពន្ធថាជាមនុស្សមានបាបហើយពួកគេមិនមានអ្វីដែលត្រូវធ្វើជាមួយពួកគេក្នុងសង្គមទេ។

ដូច្នេះពេលពួកផារិស៊ីព្យាយាមរកកំហុសលោកយេស៊ូពួកគេបានសួរពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាគ្រូរបស់អ្នកបរិភោគជាមួយនឹងអ្នកយកពន្ធនិងមនុស្សមានបាប? »។ (ម៉ាថាយ ៩:១១)

ប៉ុន្តែចាំបន្តិច។ លោកយេស៊ូបានប្រាប់ពួកគេ ឲ្យ ប្រព្រឹត្ដចំពោះអ្នកដែលប្រព្រឹត្ដអំពើខុសឆ្គងដែលមិនប្រែចិត្ដដូចពួកគេជាអ្នកយកពន្ធប៉ុន្ដែលោកយេស៊ូបានបរិភោគជាមួយនឹងអ្នកយកពន្ធ។ គាត់ក៏បានធ្វើអព្ភូតហេតុនៃការព្យាបាលដល់សាសន៍ដទៃផងដែរ (សូមមើលម៉ាថាយ ១៥: ២១-២៨ លូកា ៧: ១-១០) ។ តើលោកយេស៊ូបានប្រាប់អ្នកកាន់តាមលោកនូវសារចម្រុះទេ?

ខ្ញុំបាននិយាយរឿងនេះពីមុនហើយខ្ញុំប្រាកដថាខ្ញុំនឹងនិយាយវាច្រើនដងទៀតប្រសិនបើអ្នកចង់យល់សារព្រះគម្ពីរវាជាការល្អបំផុតដើម្បីរក្សាគំនិតគ្រួសារនៅខាងក្រោយគំនិតរបស់អ្នក។ វាជារឿងគ្រួសារទាំងអស់។ វាមិនមែនអំពីព្រះដែលបញ្ជាក់ពីអធិបតេយ្យភាពរបស់ទ្រង់ទេ។ (ពាក្យទាំងនោះមិនមាននៅក្នុងគម្ពីរទេ។ ) ព្រះយេហូវ៉ាមិនចាំបាច់ដោះសាខ្លួនគាត់ទេ។ គាត់មិនចាំបាច់បង្ហាញថាគាត់មានសិទ្ធិគ្រប់គ្រងទេ។ ប្រធានបទព្រះគម្ពីរគឺអំពីសេចក្ដីសង្គ្រោះ។ អំពីការស្តារមនុស្សជាតិឡើងវិញនៅក្នុងគ្រួសាររបស់ព្រះ។ 

ឥឡូវនេះពួកសិស្សគឺជាក្រុមគ្រួសាររបស់ព្រះយេស៊ូវ។ គាត់បានហៅពួកគេថាជាបងប្អូននិងមិត្តភក្តិ។ គាត់បានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយពួកគេគាត់ញ៉ាំជាមួយពួកគេគាត់បានធ្វើដំណើរជាមួយពួកគេ។ ការទាក់ទងនៅខាងក្រៅរង្វង់គ្រួសារនោះគឺតែងតែជួយជំរុញនគរមិនមែនសម្រាប់ការប្រកបទេ។ ដូច្នេះបើយើងយល់ពីរបៀបដែលយើងត្រូវប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សបាបដែលមិនប្រែចិត្តដែលជាបងប្អូនប្រុសស្រីខាងវិញ្ញាណរបស់យើងនោះយើងគួរតែមើលទៅក្រុមជំនុំនៅសតវត្សទីមួយ។

បើកជាមួយខ្ញុំទៅកិច្ចការ ២:៤២ ដើម្បីមើលពីរបៀបដែលពួកគេគោរពបូជានៅពេលចាប់ផ្តើម។

«ហើយពួកគេបានបន្ដលះបង់ការបង្រៀនរបស់ពួកសាវ័កការសេពគប់ជាមួយគ្នាការបរិភោគអាហារនិងការអធិស្ឋាន»។ (កិច្ចការ 2: 42)

មានធាតុ ៤ នៅទីនេះ៖

1. ពួកគេសិក្សាជាមួយគ្នា។
2. ពួកគេភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយគ្នា។
3. ពួកគេបរិភោគជាមួយគ្នា។
4. ពួកគេបានអធិស្ឋានជាមួយគ្នា។

តើព្រះវិហារនៅសព្វថ្ងៃនេះធ្វើបែបនេះទេ?

ទាំងនេះគឺជាក្រុមគ្រួសារតូចៗអង្គុយជុំគ្នាបរិភោគអាហារជជែកគ្នារឿងខាងវិញ្ញាណលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមកអធិស្ឋានជាមួយគ្នា។ 

សព្វថ្ងៃនេះតើយើងឃើញនិកាយគ្រីស្ទានកំពុងតែថ្វាយបង្គំតាមរបៀបនេះទេ? 

ក្នុងនាមជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់ខ្ញុំបានទៅកិច្ចប្រជុំដែលខ្ញុំអង្គុយនៅជួរមុខទល់មុខគ្នាពេលដែលមានគេនិយាយចេញពីវេទិកា។ អ្នកមិនអាចសួរអ្វីដែលត្រូវបានគេនិយាយទេ។ បន្ទាប់មកយើងបានច្រៀងចម្រៀងហើយបងប្រុសខ្លះដែលត្រូវបានជ្រើសរើសដោយអែលឌើរបានអធិស្ឋាន។ ប្រហែលជាយើងជជែកជាមួយមិត្តភក្តិពីរបីនាទីបន្ទាប់ពីប្រជុំប៉ុន្តែបន្ទាប់មកយើងទាំងអស់គ្នាបានទៅផ្ទះត្រឡប់ទៅជីវិតរបស់យើងវិញ។ ប្រសិនបើបុគ្គលដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្ដភាពចូលមកខ្ញុំត្រូវបានគេបង្រៀនមិនឱ្យទទួលស្គាល់ពីអត្ថិភាពរបស់ពួកគេជាមួយនឹងមុខមាត់ឬពាក្យស្វាគមន៍។

តើនោះមានន័យថាព្រះយេស៊ូចង់មានន័យយ៉ាងណានៅពេលដែលទ្រង់ប្រៀបធៀបពួកគេទៅនឹងអ្នកយកពន្ធនិងមនុស្សជំនិត? ព្រះយេស៊ូវបានប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយមនុស្សទន់ភ្លន់។ គាត់ថែមទាំងបានព្យាបាលពួកគេទៀតផង។ គាត់ក៏បានបរិភោគជាមួយអ្នកយកពន្ធផងដែរ។ អ្វីដែលខុសនឹងរបៀបដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបកស្រាយពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូ។

ត្រលប់ទៅគំរូសម្រាប់ការប្រជុំក្រុមជំនុំដែលត្រូវបានអនុវត្តនៅសតវត្សរ៍ទី ១ ប្រសិនបើអ្នកបានជួបនៅក្នុងផ្ទះឯកជនអង្គុយញ៉ាំបាយជជែកគ្នាជជែកគ្នាពីអាហារពេលល្ងាចចូលរួមក្នុងការអធិស្ឋានជាក្រុមដែលនរណាម្នាក់ឬសូម្បីតែអាចអធិស្ឋានបានច្រើនអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ស្រួល ធ្វើអ្វីទាំងអស់រួមគ្នាជាមួយមនុស្សមានបាបដែលមិនប្រែចិត្ត?

អ្នកឃើញភាពខុសគ្នាទេ?

ឧទាហរណ៏នៃវិធីដែលត្រូវបានអនុវត្តនៅក្នុងលេខ 1^st ក្រុមជំនុំនៅសតវត្សរ៍ត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងសំបុត្រទៅកាន់ថែស្សាឡូនិចដែលប៉ូលបានផ្តល់ឱវាទដូចតទៅនេះ៖

brothers Now we Now brothers of Lord, brothers brothers brothers,,,, brothers brothers,, brothers, brothers,, brothers, brothers brothers, brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers brothers, brothers brothers brothers, brothers brothers brothers, brothers brothers brothers brothers brothers, brothers brothers brothers, brothers brothers we instructions brothers brothers brothers យើងបានthatដំណឹងថាមានអ្នកខ្លះក្នុងចំណោមបងប្អូនរស់នៅដោយឥតសណ្ដាប់ធ្នាប់គេហាក់ដូចជារវល់ញាប់ដៃញាប់ជើងតែឥតធ្វើការអ្វីទាល់តែសោះ។ បងប្អូនអើយសូមកុំបោះបង់ការប្រព្រឹត្ដល្អឡើយ។ ប៉ុន្ដែប្រសិនបើអ្នកណាមិនស្ដាប់តាមពាក្យរបស់យើងតាមរយៈសំបុត្រនេះចូរកត់សំគាល់ពាក្យនេះហើយឈប់ចូលរួមជាមួយគាត់ដើម្បីអោយគាត់ខ្មាសគេ។ ហើយកុំចាត់ទុកគាត់ថាជាសត្រូវទេតែនៅតែបន្តដាស់តឿនគាត់ក្នុងនាមជាបងប្អូន។ (ថែស្សាឡូនីចទី ២ ៣: ៦, ១១, ១៣-១៥)

ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាចូលចិត្ដបែងចែកពាក្យរបស់ប៉ូលនៅទីនេះជាគោលការណ៍នៃការសម្គាល់មិនមែនការបណ្ដាច់មិត្ដភាពទេ។ ពួកគេត្រូវធ្វើការវែកញែកនេះពីព្រោះប៉ូលកំពុងនិយាយថា "ឈប់ទាក់ទងជាមួយគាត់" ប៉ុន្តែគាត់បន្ថែមថាយើងគួរតែបន្តដាស់តឿនគាត់ដូចជាបងប្រុស។ នោះមិនសមនឹងគោលការណ៍បណ្តេញចេញ JW ទេ។ ដូច្នេះពួកគេត្រូវបង្កើតមូលដ្ឋានកណ្តាល។ នេះមិនមែនជាការដកខ្លួនចេញទេ។ នេះត្រូវបាន“ សម្គាល់” ។ ជាមួយនឹងការសម្គាល់“ អ្នកចាស់ទុំមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យដាក់ឈ្មោះមនុស្សចេញពីវេទិកាដែលអាចនាំឱ្យមានបណ្តឹង។ ផ្ទុយទៅវិញអ្នកចាស់ទុំត្រូវថ្លែងសុន្ទរកថាសម្គាល់ដែលសកម្មភាពពិសេសដូចជាការណាត់ជួបគ្នាជាមួយអ្នកដែលមិនមែនជាស្មរបន្ទាល់ត្រូវបានថ្កោលទោសហើយមនុស្សគ្រប់គ្នាត្រូវដឹងថាអ្នកណាត្រូវបានគេបញ្ជូនទៅនិងធ្វើទៅតាមនោះ។

ប៉ុន្តែត្រូវគិតឱ្យវែងនិងខឹសលើពាក្យរបស់ប៉ូល។ “ ឈប់សេពគប់ជាមួយគាត់” តើគ្រិស្ដសាសនិកជនជាតិយូដានៅសតវត្សរ៍ទី ១ អាចសេពគប់នឹងអ្នកប្រមូលពន្ធឬកាយសម្ព័ន្ធ? អត់ទេ! ការប្រព្រឹត្ដរបស់ព្រះយេស៊ូបង្ហាញថាគ្រិស្ដសាសនិកគួរដាស់តឿនអ្នកយកពន្ធឬមនុស្សដែលមានចិត្ដស្រឡាញ់ដើម្បីជួយសង្គ្រោះលោក។ អ្វីដែលប៉ូលចង់មានន័យថាឈប់ដើរលេងជាមួយមនុស្សម្នាក់នេះដូចជាគាត់ជាមិត្តភ័ក្ត្រក្រអឺតក្រទមប៉ុន្តែនៅតែពិចារណាអំពីសុខុមាលភាពខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់ហើយព្យាយាមជួយសង្គ្រោះគាត់។

ប៉ូលកំពុងរៀបរាប់អំពីសកម្មភាពជាក់លាក់មួយដែលប្រហែលជាមិនងាយគិតអំពីបាបទេតែគាត់កំពុងណែនាំសមាជិកក្រុមជំនុំ ឲ្យ ប្រព្រឹត្ដតាមរបៀបដែលធ្វើចំពោះមនុស្សបែបនេះដូចជាពួកគេចង់ធ្វើអំពើបាបដែលងាយសម្គាល់ដែរ។ សូមកត់សម្គាល់ផងដែរថាគាត់មិននិយាយជាមួយសមាជិកចាស់ៗទេតែនិយាយទៅកាន់សមាជិកម្នាក់ៗនៃក្រុមជំនុំ។ ការសម្រេចចិត្តចូលរួមឬមិនចូលរួមនេះគឺជាការសំរេចចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនមិនមែនជាលទ្ធផលនៃគោលនយោបាយដែលប្រគល់ដោយអាជ្ញាធរមានអំណាចមួយចំនួននោះទេ។

នេះគឺជាភាពខុសគ្នាដ៏សំខាន់។ តាមពិតប្រព័ន្ធយុត្ដិធម៌ដែលត្រូវបានរៀបចំឡើងដោយស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាធ្វើឱ្យក្រុមជំនុំមានភាពស្អាតស្អំពិតជាមានប្រសិទ្ធភាពដើម្បីធានាដល់ភាពផ្ទុយគ្នា។ តាមពិតវាធានាថាក្រុមជំនុំនឹងត្រូវពុករលួយ។ តើវាអាចទៅរួចយ៉ាងដូចម្តេច?

សូមវិភាគរឿងនេះ។ យើងនឹងចាប់ផ្តើមដោយមើលអំពើបាបមួយចំនួនដែលស្ថិតនៅក្រោមឆ័ត្រនៃពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូនៅម៉ាថាយ ១៨: ១៥-១៧ ។ ប៉ូលបានព្រមានពួកអ្នកស្រុកកាឡាទីថា៖ «ការប្រព្រឹត្ដខាងសាច់ឈាមឃើញច្បាស់ហើយពួកគេប្រព្រឹត្ដអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទអំពើស្មោកគ្រោកការប្រព្រឹត្ដអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ការថ្វាយបង្គំរូបព្រះការទាក់ទងនឹងមន្ដអាគមការប្រទូសរ៉ាយការឈ្លោះប្រកែកគ្នាការច្រណែនឈ្នានីសការស្អប់ខ្ពើមការបែកបាក់ការបែកបាក់គ្នាការច្រណែនការស្រវឹងការជក់បារីជាដើម។ ពិធីជប់លៀងព្រៃនិងរបស់ផ្សេងទៀត។ ខ្ញុំកំពុងព្រមានអ្នកអំពីសេចក្ដីទាំងនេះដូចខ្ញុំបានព្រមានអ្នករួចហើយថាអស់អ្នកដែលប្រព្រឹត្ដអំពើទាំងអស់នេះពុំអាចទទួលព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ទុកជាមត៌កបានឡើយ»។ (កាឡាទី ៥: ១៩-២១)

នៅពេលគាត់និយាយថា“ និងរបស់ទាំងនេះ” គាត់ក៏រាប់បញ្ចូលទាំងការនិយាយកុហកនិងភាពកំសាកដែលយើងដឹងនៅក្នុងវិវរណៈ ២១: ៨; ២២:១៥ ក៏ជារបស់ដែលធ្វើអោយអ្នកនៅក្រៅព្រះរាជាណាចក្រដែរ។ 

ការកំណត់នូវអ្វីដែលជាការងារខាងសាច់ឈាមគឺជាជំរើសគោលពីរដ៏សាមញ្ញ។ ប្រសិនបើអ្នកស្រឡាញ់ព្រះនិងអ្នកជិតខាងអ្នកនឹងមិនអនុវត្តការងារខាងសាច់ឈាមទេ។ ប្រសិនបើអ្នកស្អប់អ្នកជិតខាងហើយស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នកជាងអ្វីៗទាំងអស់នោះអ្នកនឹងអនុវត្តការងារខាងសាច់ឈាមតាមធម្មជាតិ។

តើគម្ពីរចែងយ៉ាងណាអំពីប្រធានបទ?

ប្រសិនបើអ្នកមិនស្រឡាញ់បងប្អូនអ្នកគឺជាកូនរបស់អារក្សដែលជាគ្រាប់ពូជរបស់សាតាំង។

ខ្ញុំជាអ្នកចាស់ទុំអស់ ៤០ ឆ្នាំ។ ប៉ុន្តែគ្រប់ពេលវេលាខ្ញុំមិនដែលស្គាល់នរណាម្នាក់ដែលត្រូវបានគេបណ្តេញចេញពីការនិយាយកុហកការប្រទូសរ៉ាយការច្រណែនឈ្នានីសការច្រណែនឬការខឹងសម្បារ។ ជក់បារីឬជក់បារីហើយអ្នកនឹងលែងមានអារម្មណ៍ក្តុកក្តួលដូច្នេះក្បាលរបស់អ្នកនឹងវិលតែវាយប្រពន្ធអ្នកនិយាយដើមគេធ្វើបាបមនុស្សប្រុសៗបង្អាប់បុរសណាម្នាក់ដែលអ្នកច្រណែន…នោះគឺជាបញ្ហាខុសគ្នា។ ខ្ញុំស្គាល់មនុស្សជាច្រើនដែលបានធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ប៉ុន្ដែពួកគេនៅតែជាសមាជិកដ៏ល្អដដែល។ លើសពីនេះទៅទៀតពួកគេច្រើនតែជាមនុស្សលេចធ្លោ។ វាសមហេតុផលណាស់មែនទេ? បើមនុស្សខាងសាច់ឈាមចូលកាន់តំណែងអំណាចតើអ្នកណាទំនងជាតែងតាំងជាសហសេវិក? នៅពេលអ្នកដែលមានអំណាចជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលតែងតាំងអ្នកដែលនឹងឡើងកាន់អំណាចអ្នកមានរូបមន្តធ្វើឱ្យមានវិបត្តិ។ 

តើអ្នកមានមូលហេតុដែលយើងអាចនិយាយបានទេថាប្រព័ន្ធតុលាការរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាជាងធ្វើឱ្យក្រុមជំនុំស្អាតស្អំ?

សូមលើកឧទាហរណ៍។ 

ចូរយើងនិយាយថាអ្នកមានអែលឌើរម្នាក់នៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់អ្នកដែលឧស្សាហ៍ធ្វើការខាងសាច់ឈាម។ ប្រហែលជាគាត់កុហកច្រើនឬចូលរួមក្នុងការនិយាយដើមដែលមានគ្រោះថ្នាក់ឬច្រណែននឹងកំរិតដែលមានគ្រោះថ្នាក់។ តើ​អ្នក​គួរ​ធ្វើអ្វី? សូមលើកឧទាហរណ៍សម្រាប់ជីវិតពិត។ ចូរនិយាយថាអែលឌើរនៅក្នុងសំណួររំលោភបំពានផ្លូវភេទរបស់កូនអ្នក។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយជាមួយកូនតូចរបស់អ្នកជាសាក្សីតែម្នាក់ឯងក្រុមអ្នកចាស់ទុំនឹងមិនធ្វើសកម្មភាពហើយដូច្នេះអ្នកចាស់ទុំនៅតែបន្តបម្រើ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយអ្នកដឹងថាគាត់ជាអ្នករំលោភបំពានលើកុមារដូច្នេះអ្នកសំរេចចិត្តចាត់ទុកគាត់ដូចជាបុរសនៃប្រជាជាតិនិងអ្នកប្រមូលពន្ធ។ អ្នកមិនចូលរួមជាមួយគាត់ទេ។ ប្រសិនបើអ្នកចេញទៅក្រុមផ្សព្វផ្សាយហើយគាត់ចាត់អ្នកអោយទៅក្រុមឡានរបស់គាត់នោះអ្នកមិនព្រមទៅទេ។ ប្រសិនបើអ្នកមានអាហារញ៉ាំអ្នកមិនអញ្ជើញគាត់ទេ។ ហើយប្រសិនបើគាត់បង្ហាញមុខអ្នកសុំឱ្យគាត់ចាកចេញ។ ប្រសិនបើគាត់ឡើងលើវេទិកាដើម្បីនិយាយអ្នកនិងគ្រួសាររបស់អ្នកក្រោកឡើងហើយចាកចេញទៅ។ អ្នកកំពុងអនុវត្តជំហានទីបីពីម៉ាថាយ ១៨:១៧ ។

តើអ្នកគិតថានឹងមានអ្វីកើតឡើង? ដោយគ្មានការសង្ស័យអង្គភាពនៃពួកព្រឹទ្ធាចារ្យនឹងចោទប្រកាន់អ្នកពីការបំផ្លាញការបះបោរដោយការប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិតដោយជំទាស់នឹងសិទ្ធិអំណាចរបស់ពួកគេ។ ពួកគេចាត់ទុកបុរសនោះជាមនុស្សល្អហើយអ្នកត្រូវតែគោរពតាមការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកគេ។

ពួកគេនឹងមិនអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកអនុវត្តតាមបញ្ជារបស់ព្រះយេស៊ូនៅម៉ាថាយ ១៨ ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញអ្នកត្រូវតែគោរពតាមបញ្ជារបស់បុរសទាំងនេះ។ ពួកគេព្យាយាមបង្ខំអ្នកឱ្យសេពគប់ជាមួយអ្នកដែលធ្វើបាបដោយរំលោភលើបញ្ជារបស់ព្រះយេស៊ូ។ ហើយប្រសិនបើអ្នកបដិសេធពួកគេអាចនឹងបណ្តេញអ្នកចេញ។ ប្រសិនបើអ្នកសំរេចចិត្តចាកចេញពីក្រុមជំនុំពួកគេនឹងនៅតែបណ្តេញអ្នកទោះបីពួកគេនឹងហៅវាថាផ្តាច់ខ្លួនក៏ដោយ។ ភាពខុសគ្នាដោយគ្មានភាពខុសគ្នា។ បន្ទាប់មកពួកគេនឹងដកសិទ្ធិសេរីភាពរបស់អ្នកផ្សេងដោយបង្ខំពួកគេទាំងអស់អោយចៀសអ្នក។

ត្រង់ចំណុចនេះវាអាចជារឿងឈ្លាសវៃដែលយើងត្រូវបញ្ឈប់និងបំភ្លឺអ្វីមួយ។ ការបណ្ដាច់មិត្ដភាពដែលបានកំណត់ដោយអង្គការស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាការកាត់ផ្តាច់ទាំងស្រុងនិងការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នារវាងបុគ្គលដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្ដភាពនិងសមាជិកទាំងអស់នៃក្រុមជំនុំទូទាំងពិភពលោក។ វាត្រូវបានគេហៅផងដែរថាជាមនុស្សវង្វេងស្មារតីដោយពិភពខាងក្រៅទោះបីជាស្មរបន្ទាល់ជាទូទៅបដិសេធពាក្យនេះក៏ដោយ។ វាត្រូវការគណៈកម្មាធិការវិនិច្ឆ័យមួយដែលបង្កើតឡើងដោយពួកព្រឹទ្ធាចារ្យនៃក្រុមជំនុំដើម្បីផ្តាច់សមាជិកក្រុមជំនុំណាមួយ។ មនុស្សគ្រប់គ្នាត្រូវតែគោរពតាមការណែនាំទោះបីពួកគេមិនដឹងពីលក្ខណៈនៃអំពើបាបក៏ដោយ។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចអភ័យទោសនិងដាក់ទោសអ្នកដែលធ្វើបាបបានទេ។ មានតែគណៈកម្មាធិការយុត្តិធម៌ដើមទេដែលអាចធ្វើបាន។ ព្រះគម្ពីរមិនមានមូលដ្ឋានទេដែលគ្មានមូលដ្ឋានសំរាប់ការរៀបចំនេះ។ វាមិនស្របតាមបទគម្ពីរទេ។ វាក៏ឈឺចាប់និងមិនស្រឡាញ់ផងដែរពីព្រោះវាព្យាយាមបង្ខំឱ្យមានការអនុលោមតាមការភ័យខ្លាចនៃការដាក់ទណ្ឌកម្មមិនមែនជាការស្រឡាញ់ព្រះទេ។

វាជាការជំរិតទារុណកម្មព្រះធិបតេយ្យការស្តាប់បង្គាប់ដោយការគំរាមកំហែង។ មិនថាអ្នកគោរពចាស់ទុំឬអ្នកនឹងត្រូវទទួលទណ្ឌកម្ម។ ភ័ស្តុតាងនេះគឺជាអំពើគួរស្អប់ខ្ពើមដែលផ្តាច់ទំនាក់ទំនង។ 

នៅពេលណាថាននន័រនិងហ្វ្រេដហ្វ្រង់ស័របានចាប់ផ្ដើមបណ្ដាច់មិត្ដភាពនៅឆ្នាំ ១៩៥២ ពួកគេបានជួបនឹងបញ្ហា។ អ្វីដែលត្រូវធ្វើជាមួយនរណាម្នាក់ដែលបានចូលរួមជាមួយយោធាឬបោះឆ្នោតនៅក្នុងការបោះឆ្នោត។ ពួកគេមិនអាចបណ្តេញពួកគេដោយគ្មានការរំលោភបំពានច្បាប់អាមេរិកធ្ងន់ធ្ងរឡើយ។ ហ្វ្រង់ស័របានរកឃើញដំណោះស្រាយនៃការផ្តាច់ទំនាក់ទំនង។ “ អូយើងមិនបណ្តេញអ្នកណាម្នាក់ចេញពីការធ្វើបែបនេះទេប៉ុន្តែពួកគេបានសំរេចចិត្តចាកចេញពីពួកយើងដោយខ្លួនពួកគេផ្ទាល់។ ពួកគេបានផ្តាច់ខ្លួន។ យើងមិនគេចចេញពីពួកគេទេ។ ពួកគេបានគេចពីយើងហើយ។

ពួកគេបានស្តីបន្ទោសជនរងគ្រោះរបស់ពួកគេចំពោះការឈឺចាប់ដែលពួកគេកំពុងតែធ្វើ។ 

ការចៀសចេញឬការបណ្តេញចេញឬការបែកបាក់ដូចដែលបានអនុវត្តដោយស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាគឺមានន័យដូចគ្នាហើយការអនុវត្តន៍នេះគឺផ្ទុយនឹងច្បាប់របស់ព្រះគ្រីស្ទដែលជាច្បាប់នៃសេចក្តីស្រឡាញ់។ 

ប៉ុន្តែសូមកុំឱ្យទៅហួសហេតុផ្សេងទៀត។ ត្រូវចាំថាស្នេហាតែងតែស្វែងរកអ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់អ្នកដទៃ។ សេចក្តីស្រឡាញ់មិនធ្វើអោយអាកប្បកិរិយាដែលបង្កអន្តរាយឬបំផ្លាញឡើយ។ យើងមិនចង់ក្លាយជាមនុស្សពូកែធ្វើឱ្យពិការភ្នែកទៅជាសកម្មភាពដែលមានគ្រោះថ្នាក់ទេ។ ប្រសិនបើយើងមិនធ្វើអ្វីទាំងអស់នៅពេលដែលយើងឃើញនរណាម្នាក់ប្រព្រឹត្ដអំពើបាបតើយើងអាចអះអាងថាពិតជាស្រឡាញ់មនុស្សនោះយ៉ាងដូចម្តេច។ អំពើបាបដោយចេតនាបំផ្លាញទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះ។ តើវាអាចមានបញ្ហាអ្វីក្រៅពីគ្រោះថ្នាក់?

យូដាសព្រមានថា៖

សម្រាប់បុគ្គលមួយចំនួនដែលការថ្កោលទោសត្រូវបានសរសេរតាំងពីយូរយារមកហើយបានធ្លាក់ចូលក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា។ ពួកគេជាមនុស្សដែលមិនគោរពព្រះដែលបង្វែរព្រះគុណនៃព្រះរបស់យើងទៅជាអាជ្ញាប័ណ្ណធ្វើអំពើអសីលធម៌ហើយបដិសេធព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទជាព្រះមហាក្សត្រនិងព្រះអម្ចាស់តែមួយអង្គគត់របស់យើង»។ (យូដាស ៤ អិម។ អាយ។ អេស)

នៅម៉ាថាយ ១៨: ១៥-១៧ មានតែព្រះមហាក្សត្រនិងព្រះអម្ចាស់តែមួយគត់របស់យើងដែលបានដាក់នូវនីតិវិធីច្បាស់លាស់ដើម្បីធ្វើតាមនៅពេលដែលមាននរណាម្នាក់នៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើងប្រែចិត្តដោយប្រព្រឹត្ដអំពើបាប។ យើងមិនត្រូវធ្វើឱ្យពិការភ្នែកទេ។ យើងត្រូវបានតម្រូវឱ្យធ្វើអ្វីមួយប្រសិនបើយើងចង់ផ្គាប់ចិត្តព្រះមហាក្សត្ររបស់យើង។

ប៉ុន្តែអ្វីដែលយើងត្រូវសន្មត់ថាត្រូវធ្វើ? ប្រសិនបើអ្នករំពឹងថានឹងរកឃើញច្បាប់មួយដែលមានទំហំតែមួយអ្នកនឹងខកចិត្ត។ យើងបានឃើញរួចហើយថាតើការធ្វើបែបនេះមិនល្អជាមួយស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្តេច។ ពួកគេបានដកស្រង់បទគម្ពីរពីរពីបទគម្ពីរដែលយើងនឹងពិនិត្យមើលក្នុងពេលឆាប់ៗនេះ - រឿងមួយអំពីឧប្បត្តិហេតុមួយនៅក្នុងទីក្រុងកូរិនថូសនិងមួយទៀតដែលជាបញ្ជារបស់សាវ័កចនហើយពួកគេបានបង្កើតរូបមន្តមួយ។ វាទៅដូចនេះ។ “ ប្រសិនបើអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើបាបដោយផ្អែកលើបញ្ជីដែលយើងបានចងក្រងហើយមិនប្រែចិត្តនៅក្នុងផេះនិងបាវទេនោះយើងនឹងបដិសេធអ្នក” ។

វិធីគ្រីស្ទានមិនខ្មៅនិងសទេ។ វាមិនផ្អែកលើច្បាប់ទេប៉ុន្តែផ្អែកលើគោលការណ៍។ ហើយគោលការណ៍ទាំងនេះមិនត្រូវបានអនុវត្តដោយនរណាម្នាក់ដែលទទួលខុសត្រូវនោះទេប៉ុន្តែត្រូវបានអនុវត្តតាមមូលដ្ឋានបុគ្គល។ អ្នកមិនអាចស្តីបន្ទោសនរណាម្នាក់ក្រៅពីខ្លួនអ្នកបានទេប្រសិនបើអ្នកធ្វើឱ្យពួកគេខុសហើយត្រូវបានធានាថាព្រះយេស៊ូវនឹងមិនចាត់វិធានការទេ“ ខ្ញុំគ្រាន់តែធ្វើតាមបញ្ជាប៉ុណ្ណោះ” ដែលជាលេសត្រឹមត្រូវសម្រាប់ការធ្វើខុស។

ការផ្លាស់ប្តូរកាលៈទេសៈ។ អ្វីដែលអាចដំណើរការក្នុងការដោះស្រាយជាមួយអំពើបាបមួយប្រភេទអាចនឹងមិនមានប្រសិទ្ធិភាពក្នុងការដោះស្រាយជាមួយនឹងប្រភេទមួយផ្សេងទៀត។ អំពើបាបដែលប៉ូលបានធ្វើនៅពេលនិយាយទៅកាន់ពួកថែស្សាឡូនិចអាចត្រូវបានដោះស្រាយដោយការសេពគប់ឈប់ខណៈពេលដែលគាត់នៅតែដាស់តឿនបងប្អូនដែលធ្វើខុសនឹងបងប្អូន។ ប៉ុន្តែតើនឹងមានអ្វីកើតឡើងប្រសិនបើអំពើបាបនោះមិនល្បីល្បាញ? សូមមើលកំណត់ហេតុមួយទៀតទាក់ទងនឹងអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅទីក្រុងកូរិនថូស។

“ វាត្រូវបានគេរាយការណ៍ថាមានអំពើអសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទក្នុងចំណោមអ្នកហើយសូម្បីតែអ្នកមិនជឿក៏មិនអត់អោនដែរគឺបុរសម្នាក់កំពុងដេកជាមួយប្រពន្ធឪពុករបស់គាត់។ ហើយអ្នកមានមោទនភាព! តើអ្នកមិនកាន់ទុក្ខទេហើយបានដកខ្លួនចេញពីបុរសដែលបានធ្វើបែបនេះទៅ? (កូរិនថូសទី ១ ៥: ១, ២ គ។ ស។ )

ខ្ញុំបានសរសេរមកអ្នករាល់គ្នាក្នុងសំបុត្រដែលខ្ញុំមិនអោយទាក់ទងនឹងអ្នកដែលប្រាសចាកសីលធម៌ - មិនមានន័យថាប្រជាជននៅលោកីយ៍ដែលប្រព្រឹត្ដអំពើប្រាសចាកសីលធម៌អ្នកលោភលន់និងមនុស្សលោភលន់ឬយករូបព្រះក្លែងក្លាយនោះឡើយ។ ក្នុងករណីនេះអ្នកនឹងត្រូវចាកចេញពីពិភពលោកនេះ។ តែខ្ញុំសរសេរមកបងប្អូនវិញថាកុំអោយសេពគប់ជាមួយអ្នកណាដែលអះអាងថាខ្លួនជាបងប្អូនប្រុសតែបែរជាប្រព្រឹត្ដអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទលោភលន់ចង់បានទ្រព្យសម្បត្ដិឬនិយាយបង្កាច់បង្ខូចអ្នកប្រមឹកឬជេរប្រមាថ។ កុំបរិភោគជាមួយមនុស្សបែបនេះ” ។

តើខ្ញុំត្រូវរកស៊ីអ្វីនៅខាងក្រៅព្រះវិហារ? តើអ្នកមិនវិនិច្ឆ័យអ្នកនៅខាងក្នុងទេឬ? ព្រះនឹងវិនិច្ឆ័យអ្នកខាងក្រៅ។ «ចូរបណ្ដេញមនុស្សអាក្រក់ចេញពីចំណោមអ្នករាល់គ្នា»។ (កូរិនថូសទី ១ ៥: ៩-១៣ គ។ ស។ )

ឥឡូវនេះយើងនឹងឆ្ពោះទៅមុខយ៉ាងលឿនប្រហែលកន្លះឆ្នាំ។ នៅក្នុងសំបុត្រទី ២ របស់គាត់ទៅកាន់ពួកកូរិនថូសប៉ូលបានសរសេរថា៖

“ ប្រសិនបើអ្នកណាម្នាក់បានធ្វើអោយអ្នកមានទុក្ខព្រួយគាត់មិនធ្វើអោយខ្ញុំព្រួយចិត្តទេព្រោះគាត់បានធ្វើអោយអ្នកទាំងអស់គ្នាឈឺចាប់ខ្លះៗមិនអោយធ្វើទុក្ខគាត់ធ្ងន់ធ្ងរពេក។ ការដាក់ទណ្ឌកម្មបានដាក់លើគាត់ដោយ ភាគច្រើន គឺគ្រប់គ្រាន់ហើយ។ ផ្ទុយទៅវិញអ្នកគួរតែអភ័យទោសនិងលួងលោមគាត់ដើម្បីកុំអោយគាត់មានទុក្ខព្រួយហួសហេតុពេក។ ដូច្នេះខ្ញុំសូមអោយអ្នកបញ្ជាក់ជាថ្មីនូវសេចក្តីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះគាត់។ មូលហេតុមួយទៀតដែលខ្ញុំបានសរសេរអ្នកគឺដើម្បីមើលថាតើអ្នកនឹងឈរមើលការសាកល្បងនិងគោរពប្រតិបត្តិនៅក្នុងអ្វីគ្រប់យ៉ាង។ អ្នកណាដែលអ្នកអត់ទោសខ្ញុំក៏អត់ទោសដែរ។ ហើយអ្វីដែលខ្ញុំបានអភ័យទោស - បើមានអ្វីដែលត្រូវអត់ទោសអោយខ្ញុំបានអត់ទោសអោយព្រះគ្រិស្ដដោយយល់ដល់អ្នកដើម្បីកុំអោយសាតាំងលួងលោមយើង។ យើងមិនដឹងអំពីផែនការរបស់គាត់ទេ។ (កូរិនថូសទី ២ ២: ៥-១១ គ។ ស។ )

ឥឡូវរឿងដំបូងដែលយើងត្រូវយល់គឺការសម្រេចចិត្តផ្តាច់ទំនាក់ទំនងគឺជារឿងផ្ទាល់ខ្លួន។ គ្មាននរណាម្នាក់មានសិទ្ធិបញ្ជាអ្នកឱ្យធ្វើដូច្នេះទេ។ នេះច្បាស់ណាស់នៅទីនេះសម្រាប់ហេតុផលពីរ។ ទីមួយគឺសំបុត្ររបស់ប៉ូលត្រូវផ្ញើទៅក្រុមជំនុំនានាហើយមិនផ្ញើទៅក្រុមជំនុំនីមួយៗទេ។ ឱវាទរបស់គាត់គឺត្រូវអាន ឲ្យ មនុស្សទាំងអស់ស្ដាប់។ ទី ២ គឺលោកបញ្ជាក់ថាការដាក់ទណ្ឌកម្មនេះត្រូវបានធ្វើដោយមនុស្សភាគច្រើន។ មិនមែនជាអ្វីដែលកើតឡើងនៅក្នុងក្រុមជំនុំនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាទេដែលគ្រប់គ្នាត្រូវគោរពតាមក្រុមអ្នកចាស់ៗឬត្រូវទទួលទណ្ឌកម្មដោយខ្លួនឯងតែភាគច្រើន។ វាទំនងថាអ្នកខ្លះសម្រេចចិត្តមិនអនុវត្តតាមដំបូន្មានរបស់ប៉ូលប៉ុន្តែវាគ្រប់គ្រាន់ហើយដែលមនុស្សភាគច្រើនបានធ្វើ។ ភាគច្រើននោះមានលទ្ធផលជាវិជ្ជមាន។

ក្នុងករណីនេះប៉ូលប្រាប់ក្រុមជំនុំថាកុំបរិភោគជាមួយបុរសបែបនេះ។ នេះប្រហែលជាត្រូវបានសរសេរនៅក្នុងសំបុត្រទៅថែស្សាឡូនិចប៉ុន្តែនៅទីនេះវាត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់។ ហេតុអ្វី? យើងអាចប៉ាន់ស្មានបាន។ ប៉ុន្តែនេះគឺជាការពិត៖ អំពើបាបត្រូវបានគេដឹងជាសាធារណៈហើយត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជារឿងអាស្រូវសូម្បីតែចំពោះអ្នកមិនជឿ។ ប៉ូលបានប្រាប់យ៉ាងពិសេសដល់ក្រុមជំនុំថាកុំឈប់សេពគប់ជាមួយអ្នកណាដែលប្រព្រឹត្ដអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទដែលមានន័យថាពួកគេត្រូវចេញពីពិភពលោក។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយអ្វីៗគឺខុសគ្នាប្រសិនបើអ្នកដែលធ្វើអំពើអសីលធម៌គឺជាបងប្អូន។ បើអ្នកមិនជឿបានឃើញគ្រិស្ដសាសនិកនៅឯពិធីបរិភោគអាហារនៅកន្លែងសាធារណៈជាមួយអ្នកមិនជឿឯទៀតគ្រិស្ដសាសនិកនឹងមិនត្រូវមានការសេពគប់ដោយដៃឡើយ។ ក្នុងគ្រប់លទ្ធភាពទាំងអស់អ្នកមិនជឿនឹងគិតថាគ្រីស្ទបរិស័ទកំពុងតែព្យាយាមផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿដល់បងប្អូនរបស់គាត់។ ទោះយ៉ាងណាប្រសិនបើអ្នកមិនជឿនោះបានឃើញគ្រិស្ដសាសនិកម្នាក់បរិភោគអាហារជាមួយពួកគ្រីស្ទានម្នាក់ទៀតដែលពួកគេដឹងថាបានធ្វើអំពើអសីលធម៌ផ្លូវភេទគាត់នឹងគិតថាគ្រីស្ទបរិស័ទយល់ព្រមនឹងអាកប្បកិរិយានេះ។ ជនគ្រីស្ទាននឹងត្រូវប្រឡាក់ដោយការសេពគប់ជាមួយមនុស្សមានបាប។

ការរៀបចំការប្រជុំនៅសតវត្សរ៍ទីមួយត្រូវបានកំណត់នៅកិច្ចការ ២:៤២ ដែលយើងបានពិចារណារួចហើយ។ តើអ្នកចង់អង្គុយក្នុងការរៀបចំដូចក្រុមគ្រួសារដើម្បីទទួលទានអាហារជាមួយគ្នាអធិស្ឋានជាមួយគ្នាសិក្សាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាមួយគ្នាហើយហុចនំប៉័ងនិងស្រាទំពាំងបាយជូរដែលជានិមិត្តរូបនៃសេចក្ដីសង្រ្គោះរបស់យើងជាមួយនរណាម្នាក់ដែលជាប់ទាក់ទងនឹងការប្រព្រឹត្តផ្លូវភេទដោយអយុត្តិធម៌ឬទេ? 

ទោះយ៉ាងណានៅពេលប៉ូលនិយាយថាមិនបរិភោគជាមួយបុរសបែបនេះគាត់មិនបាននិយាយថា“ កុំនិយាយជាមួយគាត់” ។ ប្រសិនបើយើងអនុវត្តនោះយើងនឹងហួសពីអ្វីដែលបានសរសេរ។ មានមនុស្សដែលខ្ញុំមិនចង់ចែករំលែកអាហារជាមួយហើយខ្ញុំប្រាកដថាអ្នកមានអារម្មណ៍ដូចគ្នាចំពោះមនុស្សមួយចំនួនប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែនិយាយជាមួយពួកគេ។ យ៉ាងណាមិញតើខ្ញុំអាចដាស់តឿននរណាម្នាក់ក្នុងនាមជាបងប្អូនប្រុសប្រសិនបើខ្ញុំមិនទាំងនិយាយជាមួយគាត់ទៀតផង។

លើសពីនេះទៅទៀតការពិតដែលថាមានតែប៉ុន្មានខែប៉ុណ្ណោះដែលប៉ូលបានណែនាំឱ្យពួកគេស្វាគមន៍គាត់នោះបង្ហាញថាសកម្មភាពដែលបានធ្វើដោយភាគច្រើនបានបង្កើតផលល្អ។ ឥឡូវនេះពួកគេមានគ្រោះថ្នាក់ក្នុងការធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅទិសដៅផ្សេងទៀត: ពីការអនុញ្ញាតពេកដល់ការមានចិត្តរឹងរូសនិងមិនអភ័យទោស។ ទាំងខ្លាំងគឺមិនស្រឡាញ់។

តើអ្នកបានយល់អត្ថន័យនៃពាក្យចុងក្រោយរបស់ប៉ូលនៅកូរិនថូសទី ១ ២:១១ ទេ? នៅទីនេះពួកគេត្រូវបានបកប្រែដោយការបកប្រែផ្សេងទៀត៖

• “ …ដូច្នេះសាតាំងនឹងមិនពូកែជាងយើងទេ។ យើងស្គាល់គំរោងការណ៍អាក្រក់របស់ព្រះអង្គ»។ (ការបកប្រែក្នុងការរស់នៅថ្មី)
• «…បានធ្វើការនេះដើម្បីរារាំងសាតាំងពីការធ្វើ ឲ្យ យើងប្រសើរឡើង។ យើងទាំងអស់គ្នាដឹងថាមានអ្វីកើតឡើងនៅក្នុងគំនិតរបស់គាត់។ (ភាសាអង់គ្លេសសម័យបច្ចុប្បន្ន)
• “ …ដើម្បីកុំ ឲ្យ សាថានដណ្តើមអំណាចពីយើង។ យើងដឹងថាផែនការរបស់គាត់ជាអ្វី។ (ការបកប្រែព័ត៌មានល្អ)
• «…ដើម្បីកុំ ឲ្យ យើងចាញ់កលល្បិចដោយសាតាំង (យើងមិនដែលមិនដឹងអំពីកលល្បិចរបស់វាទេ) »។ (ព្រះគម្ពីរណេត)
• គាត់បានប្រាប់ពួកគេ ឲ្យ អភ័យទោសដល់បុរសនោះ ដើម្បីកុំឲ្យ សាថានត្រូវបានគេចាប់ឬចាប់ចងដោយសារពួកគេដឹងអំពីកលល្បិចរបស់វា។ និយាយម៉្យាងទៀតដោយរារាំងការអភ័យទោសពួកគេនឹងចូលក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់សាតាំងដោយធ្វើកិច្ចការរបស់គាត់សម្រាប់គាត់។ 

នេះជាមេរៀនដែលគណៈអភិបាលនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានរៀនសូត្រ។ តាមរយៈខ្សែវីដេអូនៃអនុសញ្ញាសាលាចាស់ៗនិងច្បាប់ផ្ទាល់មាត់ដែលត្រូវបានប្រគល់ឱ្យតាមរយៈបណ្តាញសៀគ្វីអ្នកត្រួតពិនិត្យអង្គការបានដាក់បញ្ចូលក ជាក់ស្ដែង រយៈពេលអប្បបរមាសម្រាប់ការអភ័យទោសដែលមិនត្រូវតិចជាង ១២ ខែហើយច្រើនតែវែងជាងនេះ។ ពួកគេនឹងមិនអនុញ្ញាតឱ្យបុគ្គលផ្តល់ការអភ័យទោសដោយខ្លួនឯងទេហើយពួកគេថែមទាំងដាក់ទណ្ឌកម្មដល់អ្នកដែលប៉ុនប៉ងធ្វើបាបទៀតផង។ មនុស្សទាំងអស់ត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងចូលរួមចំណែករបស់ពួកគេនៅក្នុងអ្វីដែលជាការប្រព្រឹត្តដ៏ថោកទាបនិងគួរឱ្យអាម៉ាស់ចំពោះនរណាម្នាក់ដែលប្រែចិត្ត។ ដោយមិនធ្វើតាមឱវាទដ៏ទេវភាពដែលបានប្រទានដល់ពួកកូរិនថូសស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវបានកេងប្រវ័ញ្ចជាលក្ខណៈប្រព័ន្ធ។ ពួកគេបានប្រគល់ដៃដល់ព្រះអម្ចាស់នៃភាពងងឹត។ វាហាក់ដូចជាពួកគេពិតជាល្ងង់ខ្លៅចំពោះគ្រោងការណ៍របស់គាត់។

ដើម្បីការពារការអនុវត្តរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការមិននិយាយច្រើនដូចពាក្យហេឡូទៅកាន់មិត្តដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្ដភាពអ្នកខ្លះនឹងចង្អុលទៅយ៉ូហានទី ២ ៧-១១ ដែលអានថា៖

«ដ្បិតមានអ្នកបោកបញ្ឆោតជាច្រើនបានចូលមកក្នុងលោកនេះហើយអស់អ្នកដែលមិនទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទថាបានយាងមកជាមនុស្ស។ នេះគឺជាអ្នកបោកបញ្ឆោតនិងជាមេប្រឆាំងព្រះគ្រិស្ដ។ ចូរប្រយ័ត្នក្រែងលោអ្នកមិនខាតបង់អ្វីដែលយើងបានផលិតដើម្បីផលិតនោះទេតែអ្នកនឹងទទួលបានរង្វាន់ពេញលេញ។ អ្នកណាដែលឈានទៅមុខហើយមិននៅជាប់នឹងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ព្រះគ្រីស្ទអ្នកនោះមិនមានព្រះទេ។ អ្នកណាស្ថិតនៅជាប់នឹងព្រះ ‌ ឱវាទរបស់ព្រះ ‌ អង្គគឺអ្នកនោះមានព្រះ ‌ បិតានិងព្រះ ‌ បុត្រា។ ប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់មករកអ្នករាល់គ្នាតែមិននាំពាក្យនេះមកទេកុំទទួលគេនៅក្នុងផ្ទះអ្នករាល់គ្នាឡើយហើយក៏មិនជំរាបសួរគេផង។ អ្នកណាពោលពាក្យជម្រាបសួរគេអ្នកចូលរួមក្នុងអំពើអាក្រក់របស់គេ»។ (យ៉ូហានទី ២ ៧-១១ អិន។ អិល។ ធី។ )

ជាថ្មីម្តងទៀតនេះមិនមែនជាច្បាប់មួយដែលមានទំហំតែមួយទេ។ យើងត្រូវពិចារណាអំពីបរិបទ។ ប្រព្រឹត្ដអំពើបាបនៃភាពទន់ខ្សោយរបស់មនុស្សគឺមិនដូចគ្នានឹងការធ្វើអំពើបាបដោយចេតនានិងដោយចេតនាបង្កគ្រោះថ្នាក់។ នៅពេលខ្ញុំធ្វើបាបខ្ញុំអាចអធិស្ឋានដល់ព្រះសុំការអភ័យទោសដោយផ្អែកលើមូលដ្ឋាននៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ខ្ញុំដែលតាមរយៈនោះខ្ញុំទទួលស្គាល់ព្រះយេស៊ូវជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់ខ្ញុំ។ ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកនេះផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវមនសិការជ្រះថ្លានៅចំពោះព្រះពីព្រោះវាជាការទទួលស្គាល់នូវយញ្ញបូជាលោះបាបដែលព្រះបានប្រទានដល់យើងតាមរយៈកូនប្រុសរបស់គាត់ដែលបានមកជាសាច់ឈាមដើម្បីលោះយើងរាល់គ្នា។ (ពេត្រុសទី ១ ៣:២១)

ចនកំពុងនិយាយអំពីបុគ្គលម្នាក់ដែលជាមេប្រឆាំងព្រះគ្រិស្ដដែលជាអ្នកបោកបញ្ឆោតដែលបដិសេធថាព្រះគ្រីស្ទបានមកនៅក្នុងសាច់ឈាមហើយអ្នកដែលមិននៅជាប់នឹងសេចក្តីបង្រៀនរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ លើសពីនេះទៅទៀតបុគ្គលនេះកំពុងព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលអ្នកដទៃឱ្យដើរតាមគាត់ក្នុងការបះបោររបស់គាត់។ នេះគឺជាអ្នកក្បត់ជំនឿពិតប្រាកដ។ ហើយសូម្បីតែនៅទីនេះក៏ដោយចនមិនប្រាប់យើងមិនឱ្យស្តាប់មនុស្សបែបនេះទេពីព្រោះអ្នកផ្សេងទៀតប្រាប់យើងឱ្យធ្វើ។ ទេគាត់រំពឹងថាយើងនឹងស្តាប់និងវាយតម្លៃសម្រាប់ខ្លួនយើងពីព្រោះគាត់និយាយថា“ ប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់មករកអ្នកហើយមិននាំយកការបង្រៀននេះ…ដូច្នេះវាអាស្រ័យលើយើងម្នាក់ៗក្នុងការស្តាប់និងវាយតម្លៃរាល់ការបង្រៀនដែលយើងបាន before មុនពេលធ្វើសកម្មភាពណាមួយ” ។ ។

ជាទូទៅអ្នកប្រាជ្ញយល់ស្របថាចនកំពុងសំដៅទៅលើពួកជីណូទិចដែលជាឥទ្ធិពលរីកលូតលាស់និងពុករលួយនៅក្នុងក្រុមជំនុំនៅសតវត្សរ៍ទី ១ ។

ដំបូន្មានរបស់ចនទាក់ទងនឹងការដោះស្រាយករណីនៃការបោះបង់ចោលព្រះពិត។ ដើម្បីទទួលយកវាហើយអនុវត្តវាទៅនឹងប្រភេទនៃអំពើបាបណាមួយជាថ្មីម្តងទៀតដើម្បីបង្កើតច្បាប់មួយដែលមានទំហំតែមួយ។ យើងនឹកសញ្ញា។ យើងខកខានអនុវត្តគោលការណ៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់ហើយផ្ទុយមកវិញយើងត្រូវដើរតាមគោលការណ៍ដែលមិនតម្រូវឱ្យយើងគិតហើយក៏មិនត្រូវធ្វើការជ្រើសរើសដែលមានទំនួលខុសត្រូវដែរ។ 

ហេតុអ្វីប៉ូលមិននិយាយសូម្បីតែសួរសុខទុក្ខអ្នកក្បត់ជំនឿ?

ចូរកុំបណ្តោយឱ្យមានការយល់ដឹងពីបស្ចិមប្រទេសអំពីអត្ថន័យនៃពាក្យ“ ស្វាគមន៍” ។ ផ្ទុយទៅវិញសូមយើងពិចារណាអំពីរបៀបដែលការបកប្រែផ្សេងទៀតបកប្រែខនេះ៖

• “ អ្នកណាដែលស្វាគមន៍ពួកគេ…” (ច្បាប់អន្តរជាតិថ្មី)
• “ អ្នកណាដែលលើកទឹកចិត្តមនុស្សបែបនោះ…” (បកប្រែការរស់នៅថ្មី)
• «សម្រាប់អ្នកដែលប្រាប់គាត់ ឲ្យ អរសប្បាយ ... » (ព្រះគម្ពីរប៊ីរែនសិក្សា)
• «ត្បិតអ្នកណាដែលដេញថ្លៃគាត់ថាព្រះ ... » (King James Bible)
• “ សំរាប់អ្នកដែលចង់អោយគេមានសន្តិភាព…” (ការបកប្រែពត៌មានល្អ)
• តើអ្នកនឹងស្វាគមន៍លើកទឹកចិត្តឬរីករាយជាមួយនរណាម្នាក់ដែលប្រឆាំងនឹងព្រះគ្រីស្ទយ៉ាងសកម្មទេ? តើអ្នកចង់ ឲ្យ គាត់គោរពបូជាឬចាកចេញដោយលាហើយព្រះប្រទានពរអ្នកទេ?

ការធ្វើដូច្នេះគឺមានន័យថាអ្នកយល់ព្រមនឹងគាត់ហើយដូច្នេះក្លាយជាអ្នកចូលរួមជាមួយពួកគេក្នុងអំពើបាបរបស់គាត់។

សរុបសេចក្ដីៈកាលណាយើងដើរចេញពីសាសនាមិនពិតនិងទៅក្នុងការថ្វាយបង្គំពិតយើងចង់ដើរតាមព្រះគ្រីស្ទមិនមែនបុរសទេ។ លោកយេស៊ូបានផ្ដល់មធ្យោបាយដល់យើងដើម្បីប្រព្រឹត្ដចំពោះអ្នកប្រព្រឹត្ដអំពើខុសឆ្គងដែលមិនប្រែចិត្ដក្នុងក្រុមជំនុំនៅម៉ាថាយ ១៨: ១៥-១៧ ។ ប៉ូលបានជួយយើង ឲ្យ យល់អំពីរបៀបអនុវត្ដតាមឱវាទនោះតាមរបៀបដែលមានប្រយោជន៍ដោយប្រើស្ថានភាពដែលមាននៅក្រុងថែស្សាឡូនិចនិងក្រុងកូរិនថូស។ នៅសតវត្សរ៍ទី ១ ជិតដល់ទីបញ្ចប់ហើយក្រុមជំនុំកំពុងប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គពីការកើនឡើងនៃជីណូសស៊ីមដែលបានគំរាមកំហែងដល់គ្រឹះគ្រឹះនៃគ្រីស្ទសាសនានោះសាវ័កយ៉ូហានបានផ្តល់ឱ្យយើងនូវទិសដៅច្បាស់លាស់អំពីរបៀបអនុវត្តសេចក្តីណែនាំរបស់ព្រះយេស៊ូ។ ប៉ុន្តែវាអាស្រ័យលើយើងម្នាក់ៗក្នុងការអនុវត្តការណែនាំពីព្រះដោយផ្ទាល់។ គ្មានបុរសឬក្រុមបុរសណាមានសិទ្ធិប្រាប់យើងថាយើងនឹងចូលរួមជាមួយអ្នកណាទេ។ យើងមានការណែនាំទាំងអស់ដែលយើងត្រូវការពីគម្ពីរ។ ពាក្យរបស់លោកយេស៊ូនិងសកម្មពលបរិសុទ្ធនឹងដឹកនាំយើង ឲ្យ មានសកម្មភាពល្អបំផុត។ ជាជាងច្បាប់តឹងរឹងនិងរហ័សយើងនឹងអនុញ្ញាតឱ្យសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះនិងសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះមនុស្សគ្នីគ្នាជាអ្វីដែលជួយណែនាំយើងអោយស្វែងរកសកម្មភាពល្អបំផុតសម្រាប់អ្នកដែលពាក់ព័ន្ធ។

មុនពេលយើងទៅមានរបស់មួយទៀតដែលខ្ញុំចង់ពិភាក្សា។ មានអ្នកដែលមើលរឿងនេះដែលចង់ការពារប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌របស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាហើយអ្នកដែលទំនងជាអះអាងថាយើងកំពុងតែរងការរិះគន់មិនចាំបាច់ហើយយើងត្រូវយល់ថាព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែប្រើគណៈអភិបាលជាប៉ុស្តិ៍របស់គេ។ ដូច្នេះនៅពេលប្រព័ន្ធនៃគណៈកម្មាធិការបីនាក់និងគោលនយោបាយទាក់ទងនឹងការបណ្តេញចេញការផ្តាច់ទំនាក់ទំនងនិងការផ្តល់ការងារឡើងវិញអាចមិនត្រូវបានកំណត់យ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងបទគម្ពីរទេនោះគឺជាប៉ុស្តិ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលបានតែងតាំងដែលប្រកាសថាទាំងនេះមានសុពលភាពនិងស្របតាមបទគម្ពីរនៅក្នុងថ្ងៃនិងអាយុបច្ចុប្បន្នរបស់យើង។

ល្អណាស់ចាំមើលថាតើឆានែលនេះនិយាយអ្វីខ្លះអំពីការដកខ្លួនចេញ? តើពួកគេនឹងថ្កោលទោសសកម្មភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេទេ?

និយាយអំពីព្រះវិហារកាតូលិកលេខ ៨ មករា ១៩៤៧ ភ្ញាក់ឡើង! មានរឿងនេះនិយាយនៅទំព័រទី ២៧ ក្រោមចំណងជើងថា“ តើអ្នកក៏ត្រូវបានគេបណ្តេញចេញដែរឬទេ?”

ពួកគេអះអាងថាសិទ្ធិអំណាចសម្រាប់ការបណ្តេញចេញគឺផ្អែកលើការបង្រៀនរបស់ព្រះគ្រីស្ទនិងពួកសាវកដូចដែលមាននៅក្នុងបទគម្ពីរដូចខាងក្រោមៈម៉ាថាយ ១៨: ១៥-១៨; កូរិនថូសទី ១ ៥: ៣-៥; កាឡាទី ១: ៨,៩; ធីម៉ូថេទី ១ ១:២០; ទីតុស ៣:១០ ប៉ុន្តែការបណ្តេញចេញរបស់ឋានានុក្រមជាការដាក់ទណ្ឌកម្មនិងជាឱសថបុរាណ (សព្វវចនាធិប្បាយកាតូលិក) រកឃើញថាគ្មានការគាំទ្រនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះទេ។ តាមពិតសេចក្ដីបង្រៀនក្នុងព្រះគម្ពីរគឺខុសគ្នាឆ្ងាយពីការបង្រៀនព្រះគម្ពីរ ។— ហេព្រើរ ១០: ២៦-៣១ ... ក្រោយមកទៀតនៅពេលដែលការឈានទៅមុខនៃឋានានុក្រមបានកើនឡើងអាវុធនៃការបណ្តេញចេញបានក្លាយជាឧបករណ៍ដែលបព្វជិតទទួលបានការរួមបញ្ចូលគ្នារវាងអំណាចខាងសាសនានិងអំណាចផ្តាច់ការដែលរកឃើញថាមិនមានភាពស្របគ្នានៅក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រ។ ព្រះអង្គម្ចាស់និងអ្នកខ្លាំងពូកែដែលប្រឆាំងនឹងអំណាចរបស់ហូលីត្រូវបានគេដាក់បន្ទុកយ៉ាងលឿននៅលើបង្គោលនៃការផ្សព្វផ្សាយហើយត្រូវបានព្យួរនៅលើភ្លើងធ្វើទុក្ខបុកម្នេញ។ (g៤៧ ១/៨ ទំព័រ ២៧)

តើសំឡេងនោះស៊ាំទេ? គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ថាគ្រាន់តែប្រាំឆ្នាំក្រោយមកនៅឆ្នាំ ១៩៥២ ការអនុវត្តស្មរបន្ទាល់សម័យទំនើបនេះបានកើតមក។ វាគ្រាន់តែជាការបញ្ចោញឈ្មោះផ្សេងទៀត។ ជាមួយនឹងពេលវេលាវាត្រូវបានពង្រីករហូតដល់វាក្លាយជាច្បាប់ចម្លងកាបូនជាក់ស្តែងនៃ“ អាវុធនៃការបញ្ចោញចេញ” ដែលពួកគេបានថ្កោលទោសយ៉ាងខ្លាំងនៅឆ្នាំ ១៩៤៧។ សូមពិចារណាលិខិតនេះទៅកាន់អ្នកត្រួតពិនិត្យមណ្ឌលចុះថ្ងៃទី ១ ខែកញ្ញាឆ្នាំ ១៩៨០៖

«ត្រូវចាំថាដើម្បីត្រូវបណ្ដាច់មិត្ដភាពអ្នកក្បត់ជំនឿមិនចាំបាច់ផ្សព្វផ្សាយទស្សនៈរបស់អ្នកក្បត់ជំនឿទេ។ ដូចបានរៀបរាប់ក្នុងកថាខណ្ឌពីរទំព័រ ១៧ នៃថ្ងៃទី ១ ខែសីហាឆ្នាំ ១៩៨០ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម«ពាក្យថាការក្បត់ជំនឿ»មកពីពាក្យភាសាក្រិចដែលមានន័យថា a ការឃ្លាតឆ្ងាយពី 'ការថយទៅឆ្ងាយ def ការងាកចេញ› ការបះបោរការបោះបង់ចោល។ ដូច្នេះបើគ្រីស្ទានដែលបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកបោះបង់ចោលការបង្រៀនរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដូចដែលបានបង្ហាញដោយខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណា [ដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាគណៈអភិបាល] ហើយនៅតែបន្ដជឿលើគោលលទ្ធិឯទៀតទោះបីមានការប្រៀនប្រដៅពីបទគម្ពីរក៏ដោយគាត់កំពុងតែក្បត់ជំនឿ។ ការខិតខំប្រឹងប្រែងដោយសប្បុរសគួរតែត្រូវបានធ្វើឡើងដើម្បីកែតម្រូវការគិតរបស់គាត់។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយប្រសិនបើបន្ទាប់ពីបានខិតខំប្រឹងប្រែងយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីកែតម្រូវការគិតរបស់គាត់គាត់នៅតែបន្តជឿលើគំនិតរបស់អ្នកក្បត់ជំនឿហើយបដិសេធនូវអ្វីដែលគាត់បានផ្តល់តាមរយៈក្រុមទាសករនោះគួរតែមានវិធានការយុត្តិធម៌សមស្រប។

តើមានអ្វីដែលជាគ្រីស្ទានពីចម្ងាយអំពីគោលការណ៍បែបនេះទេ? ប្រសិនបើអ្នកមិនយល់ស្របជាមួយពួកគេវាមិនគ្រប់គ្រាន់ទេក្នុងការនៅស្ងៀមដើម្បីបិទមាត់។ ប្រសិនបើអ្នកមិនយល់ស្របនឹងការបង្រៀនរបស់ពួកគេនៅក្នុងបេះដូងអ្នកត្រូវតែដកចេញនិងកាត់ចេញពីក្រុមគ្រួសារនិងមិត្តភក្តិទាំងអស់របស់អ្នក។ កុំគិតថានេះជាគោលនយោបាយតែម្តងដែលត្រូវបានកែដំរូវហើយ។ មិនមានអ្វីផ្លាស់ប្តូរទេចាប់តាំងពីឆ្នាំ ១៩៨០។ តាមពិតវាកាន់តែអាក្រក់ទៅ ៗ ។

នៅឯសន្និបាតប្រចាំតំបន់ឆ្នាំ ២០១២ ផ្នែកមួយដែលមានចំណងជើងថា«ជៀសពីការល្បងលព្រះយេហូវ៉ាក្នុងចិត្ដរបស់អ្នក»សាក្សីត្រូវបានគេប្រាប់ថាការគិតថាគណៈអភិបាលបានធ្វើខុសគឺស្មើនឹងការគិតថាព្រះយេហូវ៉ាបានប្រគល់ពស់ជាជាងត្រី។ ទោះជាស្មរបន្ទាល់ម្នាក់នៅស្ងៀមហើយជឿលើចិត្ដរបស់គេថាអ្វីមួយដែលគេកំពុងតែបង្រៀនគឺខុសក៏ដោយពួកគេដូចជាពួកអ៊ីស្រាអែលដែលបះបោរដែលកំពុងតែ«ល្បងព្រះយេហូវ៉ាក្នុងចិត្ដគេ»។

បន្ទាប់មកនៅក្នុងកម្មវិធីសន្និបាតប្រចាំមណ្ឌលនាឆ្នាំនោះក្នុងផ្នែកមួយដែលមានចំណងជើងថា“ តើយើងអាចបង្ហាញគំនិតនៃភាពតែមួយដោយរបៀបណា?” ពួកគេបានប្រកាសថា“ ដើម្បី“ គិតដោយយល់ស្រប” យើងមិនអាចយកគំនិតផ្ទុយពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះឬសៀវភៅរបស់យើងចេញទេ។ (១ កូ។ ៤: ៦)”

មនុស្សជាច្រើនមានការព្រួយបារម្ភអំពីសេរីភាពនៃការនិយាយនៅថ្ងៃនេះប៉ុន្តែគណៈអភិបាលមិនត្រឹមតែចង់គ្រប់គ្រងអ្វីដែលអ្នកនិយាយប៉ុណ្ណោះទេថែមទាំងអ្វីដែលអ្នកគិតហើយប្រសិនបើការគិតរបស់អ្នកខុសពួកគេនឹងមានឆន្ទៈក្នុងការដាក់ទណ្ឌកម្មអ្នកជាមួយនឹងការអស្ចារ្យបំផុត។ ភាពធ្ងន់ធ្ងរសម្រាប់“ ការគិតខុស” របស់អ្នក។

ខ្ញុំបានលឺមនុស្សជាច្រើនអះអាងថាស្មរបន្ទាល់មានទំនៀមទម្លាប់គ្រប់គ្រងគំនិត។ អ្នកផ្សេងទៀតមិនយល់ស្រប។ ខ្ញុំនិយាយពិចារណាលើភស្តុតាង។ ពួកគេនឹងបណ្តេញអ្នកដោយផ្តាច់អ្នកចេញពីប្រព័ន្ធគាំទ្រសង្គមរបស់អ្នកដែលជាការបាត់បង់ដ៏ធំធេងដែលពួកគេបានយកជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេជាជាងស៊ូទ្រាំនឹងវាហើយហេតុអ្វី? ដោយសារតែអ្នកគិតខុសគ្នាពីពួកគេពីព្រោះអ្នកប្រកាន់គំនិតផ្ទុយ។ ទោះបីជាអ្នកមិននិយាយជាមួយអ្នកផ្សេងអំពីជំនឿរបស់អ្នកក៏ដោយប្រសិនបើពួកគេដឹងអំពីវា - អរគុណដល់ភាពល្អដែលពួកគេមិនអាចអានគំនិត - បន្ទាប់មកពួកគេនឹងបណ្តេញអ្នកចេញ។ ពិតណាស់នេះបានក្លាយជាអាវុធនៃភាពងងឹតដែលឥឡូវនេះត្រូវបានប្រើដើម្បីគ្រប់គ្រងចិត្ត។ ហើយកុំគិតថាពួកគេមិនមានការប្រុងប្រយ័ត្នក្នុងការព្យាយាមស្វែងយល់ពីគំនិតរបស់អ្នក។ ពួកគេរំពឹងថាអ្នកនឹងអនុវត្តវិធីជាក់លាក់មួយហើយនិយាយរបៀបជាក់លាក់។ ភាពខុសគ្នាណាមួយពីបទដ្ឋាននោះនឹងត្រូវបានកត់សម្គាល់។ ព្យាយាមនិយាយច្រើនពេកអំពីព្រះគ្រីស្ទសូម្បីតែមិនមានអ្វីខុសប្លែកពីអ្វីដែលបានសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅនានាឬព្យាយាមអធិស្ឋានឬនិយាយដោយមិននិយាយពីឈ្មោះរបស់ព្រះយេហូវ៉ាហើយអង់តែនរបស់ពួកគេចាប់ផ្ដើមភ្ញាក់ផ្អើល។ ឆាប់ៗនេះពួកគេនឹងហៅអ្នកទៅបន្ទប់ខាងក្រោយហើយដាក់អ្នកឱ្យសួរសំណួរ។

ជាថ្មីម្តងទៀតតើសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងរឿងណាមួយនៅឯណា?

ពួកគេបានថ្កោលទោសព្រះវិហារកាតូលិកចំពោះគោលនយោបាយដែលមានតែប្រាំឆ្នាំក្រោយមកពួកគេបានទទួលយក។ នេះគឺជាករណីសៀវភៅសិក្សាអំពីការលាក់ពុតខាងសាសនា។

ចំពោះវិធីដែលយើងគួរមានទស្សនៈចំពោះការអនុវត្តតុលាការរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាខ្ញុំសូមអោយអ្នកពិចារណាពាក្យទាំងនេះដើម្បីសញ្ជឹងគិតពីព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទជាព្រះអម្ចាស់របស់យើង៖

«អេសាយបានទាយយ៉ាងត្រឹមត្រូវអំពីអ្នកលាក់ពុតអ្នកដូចមានចែងទុកមកថាៈប្រជាជននេះគោរពខ្ញុំដោយបបូរមាត់របស់គេតែចិត្ដគេនៅឆ្ងាយពីយើង។ គឺឥតប្រយោជន៍ទេដែលពួកគេក្រាបថ្វាយបង្គំខ្ញុំពីព្រោះពួកគេបង្រៀនជាបញ្ញត្ដិរបស់មនុស្ស› ។ ទុកឲ្យ បញ្ញត្ដិរបស់ព្រះអ្នកកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់របស់មនុស្ស»។ (ម៉ាកុស ៧: ៦-៨)

អគុណ​ដែល​បាន​ទស្សនា។ ប្រសិនបើអ្នកចូលចិត្តវីដេអូនេះហើយចង់ត្រូវបានជូនដំណឹងនៅពេលមានការចេញផ្សាយកាន់តែច្រើនសូមចុចប៊ូតុងជាវ។ ថ្មីៗនេះខ្ញុំបានដាក់ចេញនូវវីដេអូមួយដែលពន្យល់ពីមូលហេតុដែលយើងមានតំណភ្ជាប់សម្រាប់ការបរិច្ចាគនៅក្នុងផ្នែកពិពណ៌នានៃវីដេអូរបស់យើង។ អញ្ចឹងខ្ញុំគ្រាន់តែចង់យកឱកាសនេះដើម្បីថ្លែងអំណរគុណដល់អ្នកដែលបានជួយយើងបន្ទាប់ពីពេលនោះ។ វាទាន់ពេលវេលាពីព្រោះគេហទំព័ររបស់យើងគឺ beroeans.net ដែលតាមពិតមានអត្ថបទជាច្រើនដែលមិនត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយជាវីដេអូ - គេហទំព័រនោះត្រូវបានគេលួចចូលហើយវាមានតម្លៃមួយកាក់ថ្លៃដើម្បីលុបវាចោល។ ដូច្នេះថវិកាទាំងនោះត្រូវបានគេយកទៅប្រើប្រាស់យ៉ាងល្អ។ យើងបានយកវាទៅទុក។ ទោះយ៉ាងណាសូមអរគុណចំពោះការគាំទ្រដ៏សប្បុរសរបស់អ្នក។ រហូតដល់​ពេលក្រោយ។

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។

អ្នកអាចចូលចិត្តផងដែរ:

លោក James Penton ពិនិត្យមើលភាពលាក់ពុតនិងស្វ័យភាពនៃគណៈប្រធាន Rutherford

ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់បានត្រូវគេល្បងល ឲ្យ ក្បត់ជំនឿ

ការពិនិត្យមើលម៉ាថាយ 24, ផ្នែកទី 5: ចម្លើយ!