ការចូលចិត្ដព្រះគម្ពីរ៖ តើសេចក្ដីពិតសំខាន់ទេ?

ខ្ញុំចង់អានអ្នកពីអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូល។ នេះបានមកពីការបកប្រែថ្មីនៃការរស់នៅម៉ាថាយ ៧:២២, ២៣ ។

នៅថ្ងៃវិនិច្ឆ័យទោសមនុស្សជាច្រើននឹងនិយាយមកខ្ញុំថា "ព្រះអម្ចាស់! លោកម្ចាស់! យើងបានទាយក្នុងនាមរបស់អ្នកហើយដេញអារក្សដោយនូវឈ្មោះរបស់អ្នកនិងធ្វើអព្ភូតហេតុជាច្រើនក្នុងនាមអ្នក› ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំនឹងឆ្លើយថា I ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់អ្នកទេ› ។

តើអ្នកគិតថាមានបូជាចារ្យនៅលើផែនដីនេះទេឬជារដ្ឋមន្រ្តីសង្ឃប៊ីស្សពអាចារ្យស្វ៊ីសគ្រូគង្វាលដែលមានចិត្តរាបទាបឬអ្នកចាស់ទុំក្រុមជំនុំដែលគិតថាគាត់នឹងក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ដែលស្រែកថា“ ព្រះអម្ចាស់! ព្រះអម្ចាស់! គ្មានអ្នកណាដែលបង្រៀនព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះទេដែលគិតថាគេនឹងលឺព្រះយេស៊ូវនិយាយនៅថ្ងៃជំនុំជំរះ“ ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់អ្នកទេ” ប៉ុន្ដែភាគច្រើននឹង words ពាក្យទាំងនោះ។ យើងដឹងហើយព្រោះនៅក្នុងគម្ពីរម៉ាថាយម៉ាថាយដដែលប្រាប់យើងអោយចូលក្នុងនគរព្រះតាមខ្លោងទ្វារតូចពីព្រោះផ្លូវដែលធំហើយធំទូលាយគឺជាផ្លូវដែលនាំទៅដល់ការបំផ្លិចបំផ្លាញហើយមនុស្សជាច្រើនដែលធ្វើដំណើរលើវា។ ចំណែកផ្លូវទៅកាន់ជីវិតចង្អៀតហើយមានមនុស្សតិចណាស់ដែលរកវាឃើញ។ មួយភាគបីនៃពិភពលោកបានអះអាងថាខ្លួនជាគ្រីស្ទានដែលមានចំនួនជាង ២ ពាន់លាននាក់។ ខ្ញុំនឹងមិនហៅទូរស័ព្ទពីរបីនោះទេ?

ការលំបាកដែលមនុស្សមានក្នុងការចាប់យកសេចក្ដីពិតនេះគឺបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងការផ្លាស់ប្តូរគ្នារវាងព្រះយេស៊ូវនិងមេដឹកនាំសាសនានៅសម័យរបស់គាត់។ ពួកគេបានការពារខ្លួនដោយអះអាងថា“ យើងមិនមែនកើតចេញពីអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទទេ។ យើងមានឪពុកតែមួយគឺព្រះ។ [ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេ] ថាអ្នកមកពីអារក្សសាតាំងដែលជាឪពុកអ្នកហើយអ្នកចង់ធ្វើតាមសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នារបស់ឪពុកអ្នក ... នៅពេលដែលគាត់និយាយកុហកគាត់និយាយទៅតាមចេតនារបស់គាត់ពីព្រោះគាត់ជាអ្នកកុហកហើយជាឪពុករបស់ កុហក” ។ នោះមកពីយ៉ូហាន ៨:៤១, ៤៤ ។

នៅទីនោះផ្ទុយស្រឡះអ្នកមានវណ្ណៈឬពូជពីរដែលត្រូវបានទាយនៅលោកុប្បត្ដិ ៣:១៥ ជាពូជរបស់ពស់និងពូជរបស់ស្រ្ដី។ ពូជរបស់សត្វពស់ស្រឡាញ់ការកុហកស្អប់សេចក្តីពិតហើយរស់នៅក្នុងភាពងងឹត។ ពូជរបស់ស្ត្រីគឺជាពន្លឺនៃពន្លឺនិងសេចក្តីពិត។

តើអ្នកជានរណា? អ្នកអាចហៅព្រះថាជាព្រះវរបិតារបស់អ្នកដូចពួកផារិស៊ីដែរប៉ុន្តែគាត់បានហៅកូនប្រុសវិញ? ម៉េចក៏ដឹងថាឯងមិនល្ងីល្ងើខ្លួនឯង? តើខ្ញុំអាចដឹងដោយរបៀបណា?

សព្វថ្ងៃនេះហើយខ្ញុំលឺវាគ្រប់ពេល - មនុស្សនិយាយថាវាមិនសំខាន់អ្វីដែលអ្នកជឿដរាបណាអ្នកស្រឡាញ់បុរសរបស់អ្នក។ វាជាសេចក្តីស្នេហាទាំងអស់។ សេចក្តីពិតគឺជារឿងដែលមានប្រធានបទខ្ពស់។ អ្នកអាចជឿរឿងមួយខ្ញុំអាចជឿរឿងមួយទៀតប៉ុន្តែដរាបណាយើងស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកនោះជាអ្វីដែលសំខាន់។

តើអ្នកជឿទេ? ស្តាប់ទៅសមហេតុផលមែនទេ? បញ្ហាគឺការកុហកតែងតែធ្វើ។

ប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវនឹងលេចមុខមកអ្នកភ្លាមៗហើយប្រាប់អ្នកពីរឿងមួយដែលអ្នកមិនយល់ស្របតើអ្នកនឹងនិយាយទៅគាត់ថា "ព្រះអម្ចាស់អើយ! មានយោបល់របស់អ្នកហើយខ្ញុំក៏មានយោបល់របស់ខ្ញុំដែរដរាបណាយើងស្រឡាញ់ មួយទៀតនោះជាបញ្ហាទាំងអស់”?

តើអ្នកគិតថាព្រះយេស៊ូវយល់ព្រមទេ? តើគាត់អាចនិយាយថា“ អញ្ចឹងទេអញ្ចឹង”?

តើសេចក្តីពិតនិងសេចក្តីស្នេហាមានបញ្ហាដាច់ដោយឡែកពីគ្នារឺក៏ពួកគេត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយគ្នា? អ្នកអាចមានមួយដោយគ្មានមួយផ្សេងទៀតហើយនៅតែទទួលបានការយល់ព្រមពីព្រះ?

ជនជាតិសាម៉ារីមានគំនិតរបស់ពួកគេអំពីរបៀបដើម្បីផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះ។ ការថ្វាយបង្គំរបស់ពួកគេខុសគ្នាពីការគោរពរបស់ពួកយូដា។ ព្រះយេស៊ូវបានតម្រង់ពួកគេនៅពេលដែលទ្រង់មានបន្ទូលទៅកាន់ស្ត្រីសាសន៍សាម៉ារីថា“ ពេលវេលានឹងមកដល់ហើយឥឡូវនេះគឺជាពេលដែលអ្នកថ្វាយបង្គំពិតនឹងថ្វាយបង្គំព្រះបិតាដោយវិញ្ញាណនិងសេចក្តីពិត។ ដ្បិតព្រះវរបិតាកំពុងតែស្វែងរកមនុស្សបែបនេះដើម្បីថ្វាយបង្គំទ្រង់។ ព្រះជាម្ចាស់ជាវិញ្ញាណដូច្នេះអស់អ្នកដែលថ្វាយបង្គំព្រះអង្គត្រូវតែថ្វាយបង្គំតាមវិញ្ញាណនិងតាមសេចក្ដីពិត»។ (យ៉ូហាន ៤:២៤ NKJV)

ឥឡូវនេះយើងទាំងអស់គ្នាដឹងថាការថ្វាយបង្គំតាមពិតមានន័យអ្វីប៉ុន្តែតើការថ្វាយបង្គំតាមវិញ្ញាណមានន័យដូចម្តេច? ហើយហេតុអ្វីបានជាព្រះយេស៊ូមិនប្រាប់យើងថាអ្នកថ្វាយបង្គំពិតដែលព្រះវរបិតាចង់ថ្វាយបង្គំទ្រង់នឹងថ្វាយបង្គំដោយសេចក្តីស្រឡាញ់និងសេចក្តីពិត? តើអ្នកមិនស្រឡាញ់គុណសម្បត្ដិរបស់គ្រីស្ទានពិតទេឬ? តើលោកយេស៊ូមិនបានប្រាប់យើងទេថាពិភពលោកនឹងស្គាល់យើងដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក?

ដូច្នេះហេតុអ្វីមិននិយាយពីវានៅទីនេះ?

ខ្ញុំសូមជូនមូលហេតុដែលព្រះយេស៊ូមិនប្រើវានៅទីនេះគឺថាសេចក្តីស្រឡាញ់គឺជាផលនៃវិញ្ញាណ។ ដំបូងអ្នកទទួលបានវិញ្ញាណបន្ទាប់មកអ្នកនឹងទទួលបានសេចក្តីស្រឡាញ់។ វិញ្ញាណបង្កើតសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលតំណាងឱ្យអ្នកថ្វាយបង្គំពិតរបស់ព្រះវរបិតា។ កាឡាទី ៥:២២, ២៣ និយាយថា“ ប៉ុន្តែផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណគឺសេចក្តីស្រឡាញ់អំណរសន្តិភាពភាពអត់ធ្មត់សេចក្តីសប្បុរសសេចក្តីស្មោះត្រង់ភាពសុភាពរាបសានិងការចេះទប់ចិត្ត” ។

សេចក្ដីស្រឡាញ់គឺជាផលដំបូងនៃវិញ្ញាណរបស់ព្រះហើយពេលយើងពិនិត្យពិច័យកាន់តែជិតយើងឃើញថាប្រាំបីផ្សេងទៀតគឺជាទិដ្ឋភាពទាំងអស់នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់។ សេចក្តីអំណរគឺជាសេចក្តីអំណរ សន្តិភាពគឺជារដ្ឋនៃភាពស្ងប់ស្ងាត់នៃព្រលឹងដែលជាផលិតផលធម្មជាតិនៃសេចក្តីស្រឡាញ់។ ការអត់ធ្មត់គឺជាទិដ្ឋភាពដ៏យូរអង្វែងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ - សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលរង់ចាំនិងសង្ឃឹមថាល្អបំផុត។ សេចក្តីសប្បុរសគឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់នៅក្នុងសកម្មភាព។ សេចក្ដីល្អគឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់។ សេចក្តីស្មោះត្រង់គឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់ស្មោះត្រង់។ ភាពស្លូតបូតគឺជារបៀបដែលសេចក្តីស្រឡាញ់គ្រប់គ្រងអំណាចរបស់យើង។ ហើយការចេះទប់ចិត្តគឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលរារាំងដល់សភាវគតិរបស់យើង។

យ៉ូហានទី ១ ៤: ៨ ប្រាប់យើងថាព្រះជាសេចក្ដីស្រឡាញ់។ នេះគឺជាគុណភាពកំណត់របស់គាត់។ ប្រសិនបើយើងពិតជាកូនចៅរបស់ព្រះជាម្ចាស់មែននោះយើងនឹងបានដូចព្រះជាម្ចាស់តាមរយៈព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដ។ ចិត្ដដែលកែតម្រង់យើងបំពេញយើងដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលមានគុណភាពដូចព្រះ។ ប៉ុន្តែស្មារតីតែមួយនោះក៏នាំយើងទៅដល់សេចក្តីពិតដែរ។ យើងមិនអាចមានមួយបានទេបើគ្មានរបស់ផ្សេងទៀត។ ពិចារណាអត្ថបទទាំងនេះដែលភ្ជាប់អត្ថបទទាំងពីរ។

អានចេញពីឯកសារអន្តរជាតិថ្មី

យ៉ូហានទី ១ ៣:១៨ - កូនចៅជាទីស្រឡាញ់កុំអោយយើងស្រឡាញ់ពាក្យសំដីរឺសំដីប៉ុន្តែត្រូវធ្វើអ្វីនិងតាមសេចក្តីពិត។

យ៉ូហានទី ២ ១: ៣ - ព្រះគុណមេត្តាករុណានិងសន្តិភាពមកពីព្រះជាម្ចាស់ជាព្រះវរបិតានិងពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះវរបិតានឹងគង់នៅជាមួយយើងដោយសេចក្តីពិតនិងសេចក្តីស្រឡាញ់។

អេភេសូរ ៤:១៥ - ផ្ទុយទៅវិញការនិយាយពាក្យពិតក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់យើងនឹងរីកចម្រើនទៅជាមនុស្សដែលមានភាពចាស់ជរារបស់ព្រះដែលជាក្បាលពោលគឺគ្រិស្ដ។

ថែស្សាឡូនីចទី ២ ២:១០ - និងគ្រប់វិធីដែលអំពើអាក្រក់បោកបញ្ឆោតអ្នកដែលកំពុងតែវិនាស។ ពួកគេវិនាសដោយសារពួកគេបដិសេធមិនស្រឡាញ់សេចក្ដីពិតហើយដូច្នេះពួកគេនឹងបានសង្រ្គោះ។

ដើម្បីនិយាយថាអ្វីដែលសំខាន់គឺថាយើងស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកថាវាមិនសំខាន់អ្វីដែលយើងជឿទេមានតែបម្រើអ្នកដែលជាឪពុកនៃការកុហកប៉ុណ្ណោះ។ សាតាំងមិនចង់អោយយើងព្រួយបារម្ភអំពីអ្វីដែលពិត។ ការពិតគឺជាសត្រូវរបស់គាត់។

ប៉ុន្ដែអ្នកខ្លះនឹងជំទាស់ដោយសួរថា«តើអ្នកណាត្រូវកំណត់ថាតើអ្វីជាការពិត? » ប្រសិនបើព្រះគ្រីស្ទកំពុងតែឈរនៅមុខអ្នកឥឡូវនេះតើអ្នកនឹងសួរសំនួរនេះទេ? ជាក់ស្តែងមិនមែនគាត់មិនឈរនៅមុខយើងឥឡូវនេះទេដូច្នេះវាហាក់ដូចជាសំណួរដែលមានសុពលភាពរហូតដល់យើងដឹងថាគាត់កំពុងឈរនៅមុខយើង។ យើងមានពាក្យរបស់គាត់សរសេរសម្រាប់អ្នកទាំងអស់គ្នាអាន។ ជាថ្មីម្តងទៀតការជំទាស់គឺ "បាទ / ចាសប៉ុន្តែអ្នកបកស្រាយពាក្យរបស់គាត់តាមរបៀបមួយហើយខ្ញុំបកស្រាយពាក្យរបស់គាត់តាមវិធីមួយផ្សេងទៀតដូច្នេះអ្នកណាត្រូវនិយាយថាតើមួយណាជាការពិត?" មែនហើយពួកផារិស៊ីក៏មានសំដីរបស់គាត់ដែរហើយមានច្រើនជាងនេះទៅទៀតពួកគេមានអព្ភូតហេតុនិងវត្តមានរបស់ទ្រង់ហើយនៅតែបកស្រាយខុស។ ហេតុអ្វីបានជាពួកគេមិនអាចមើលឃើញការពិត? ពីព្រោះពួកគេបានប្រឆាំងនឹងស្មារតីនៃសេចក្តីពិត។

ខ្ញុំសរសេរសេចក្ដីទាំងនេះដើម្បីដាស់តឿនអ្នករាល់គ្នាអំពីពួកអ្នកដែលចង់នាំអ្នករាល់គ្នាអោយវង្វេង។ រីឯអ្នករាល់គ្នាវិញអ្នករាល់គ្នាបានទទួលព្រះវិញ្ញាណដ៏វិសុទ្ធហើយព្រះអង្គក៏គង់នៅក្នុងអ្នកដែរដូច្នេះអ្នកមិនត្រូវការអោយនរណាមកបង្រៀនអ្នកអំពីសេចក្ដីពិតទេ។ ព្រោះព្រះវិញ្ញាណបង្រៀនអ្នកនូវអ្វីៗទាំងអស់ដែលអ្នកត្រូវដឹងហើយអ្វីដែលគាត់បង្រៀនគឺជាសេចក្តីពិត - វាមិនមែនជាការកុហកទេ។ ដូច្នេះដូចគាត់បានបង្រៀនអ្នកចូរនៅជាប់នឹងព្រះគ្រិស្ដជានិច្ច។ (យ៉ូហានទី ១ ២:២៦, ២៧ អិន។ អិល។ ធី។ )

តើយើងរៀនអ្វីពីនេះ? ខ្ញុំសូមពន្យល់វាតាមវិធីនេះអ្នកដាក់មនុស្សពីរនាក់នៅក្នុងបន្ទប់។ ម្នាក់និយាយថាមនុស្សអាក្រក់ដុតក្នុងភ្លើងនរកហើយម្នាក់ទៀតនិយាយថាទេពួកគេមិនធ្វើទេ។ ម្នាក់និយាយថាយើងមានព្រលឹងអមតៈហើយម្នាក់ទៀតនិយាយថា“ អត់ទេពួកគេមិនមានទេ” ។ ម្នាក់និយាយថាព្រះជាព្រះត្រីឯកហើយម្នាក់ទៀតនិយាយថាទេមិនមែនគាត់ទេ។ ម្នាក់ក្នុងចំណោមមនុស្សពីរនាក់នេះគឺត្រឹមត្រូវហើយម្នាក់ទៀតខុស។ ពួកគេមិនអាចទាំងពីរត្រឹមត្រូវហើយពួកគេក៏មិនអាចខុសទាំងពីរដែរ។ សំណួរសួរថាតើអ្នកស្វែងយល់ថាមួយណាត្រូវហើយមួយណាខុស? ជាការប្រសើរណាស់ប្រសិនបើអ្នកមានវិញ្ញាណរបស់ព្រះនៅក្នុងអ្នកអ្នកនឹងដឹងថាមួយណាត្រឹមត្រូវ។ ហើយប្រសិនបើអ្នកគ្មានវិញ្ញាណរបស់ព្រះនៅក្នុងអ្នកទេអ្នកនឹងគិតថាអ្នកដឹងថាមួយណាត្រូវ។ អ្នកឃើញហើយថាភាគីទាំងសងខាងនឹងចេញឆ្ងាយដោយជឿថាភាគីរបស់ពួកគេគឺត្រឹមត្រូវ។ ពួកផារិស៊ីដែលបានរៀបចំការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវជឿថាពួកគេត្រូវ។

ប្រហែលជានៅពេលដែលទីក្រុងយេរូសាឡិមត្រូវបានបំផ្លាញដូចដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថាវានឹងកើតឡើងនោះពួកគេបានដឹងថាពួកគេបានធ្វើខុសឬប្រហែលជាពួកគេបានស្លាប់ដោយពួកគេនៅតែជឿថាពួកគេត្រូវ។ អ្នកណាដឹង? ព្រះស្គាល់។ ចំណុចសំខាន់គឺថាអ្នកដែលផ្សព្វផ្សាយភាពមិនពិតធ្វើដូច្នេះជឿថាពួកគេត្រូវ។ នោះហើយជាមូលហេតុដែលពួកគេរត់ទៅរកព្រះយេស៊ូវនៅចុងបញ្ចប់ស្រែកថាព្រះអម្ចាស់! លោកម្ចាស់! ហេតុអ្វីបានជាអ្នកដាក់ទណ្ឌកម្មយើងបន្ទាប់ពីយើងបានធ្វើការអស្ចារ្យទាំងនេះសម្រាប់អ្នក?

វាមិនគួរឱ្យយើងភ្ញាក់ផ្អើលទេថានេះជាករណី។ យើងត្រូវបានគេប្រាប់អំពីរឿងនេះជាយូរមកហើយ។

 «នៅគ្រានោះគាត់បានត្រេកអរនឹងសកម្មពលបរិសុទ្ធហើយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ឱបិតាអើយលោកម្ចាស់នៃស្ថានសួគ៌និងផែនដីអើយខ្ញុំសូមសរសើរលោកជាសាធារណៈពីព្រោះលោកបានលាក់អ្វីៗទាំងនេះដោយប្រយ័ត្នប្រយែងពីប្រាជ្ញានិងបញ្ញាហើយបានបើកសម្ដែង ឲ្យ កូនក្មេងស្គាល់។ ត្រូវហើយឱព្រះវរបិតាអើយពីព្រោះការធ្វើបែបនេះបានក្លាយជាការយល់ព្រមពីអ្នក” (លូកា ១០:២១ អិន។ អិល។ ធី។ )

បើព្រះយេហូវ៉ាលាក់អ្វីមួយពីអ្នកអ្នកនឹងមិនរកឃើញទេ។ ប្រសិនបើអ្នកជាមនុស្សមានប្រាជ្ញានិងបញ្ញាហើយអ្នកដឹងថាអ្នកខុសអំពីអ្វីមួយអ្នកនឹងស្វែងរកការពិតប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកគិតថាអ្នកត្រឹមត្រូវអ្នកនឹងមិនស្វែងរកការពិតទេពីព្រោះអ្នកជឿថាអ្នកបានរកឃើញវារួចហើយ។ ។

ដូច្នេះប្រសិនបើអ្នកពិតជាចង់បានសេចក្ដីពិត - មិនមែនជាកំណែនៃសេចក្ដីពិតរបស់ខ្ញុំមិនមែនជាសេចក្តីពិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកទេតែជាសេចក្តីពិតដ៏ពិតពីព្រះខ្ញុំសូមណែនាំអ្នកអោយអធិស្ឋាន។ កុំត្រូវបានដឹកនាំឱ្យវង្វេងដោយគំនិតព្រៃទាំងអស់នេះដែលផ្សព្វផ្សាយនៅទីនោះ។ សូមចងចាំថាផ្លូវដែលនាំទៅរកការបំផ្លិចបំផ្លាញគឺធំទូលាយព្រោះវាទុកឱ្យមានគំនិតនិងទស្សនវិជ្ជាផ្សេងៗគ្នា។ អ្នកអាចដើរនៅទីនេះឬអ្នកអាចដើរនៅទីនោះបានប៉ុន្តែវិធីដែលអ្នកកំពុងដើរក្នុងទិសដៅតែមួយ - ឆ្ពោះទៅរកការបំផ្លាញ។

ផ្លូវនៃសេចក្តីពិតមិនដូចនោះទេ។ វាជាផ្លូវតូចចង្អៀតណាស់ពីព្រោះអ្នកមិនអាចវង្វេងនៅគ្រប់ទីកន្លែងហើយនៅតែដើរលើវានៅតែមានការពិត។ វាមិនប្តឹងឧទ្ធរណ៍ទៅអត្មានេះ។ អ្នកទាំងឡាយណាដែលចង់បង្ហាញថាពួកគេឆ្លាតប៉ុណ្ណាបញ្ញានិងការយល់ឃើញរបស់ពួកគេដោយការបកស្រាយចំណេះដឹងដែលលាក់កំបាំងទាំងអស់អំពីព្រះនឹងបញ្ចប់នៅតាមផ្លូវធំ ៗ គ្រប់ពេលព្រោះព្រះជាម្ចាស់លាក់សេចក្តីពិតចេញពីមនុស្សបែបនេះ។

អ្នកឃើញហើយយើងមិនចាប់ផ្តើមដោយសេចក្តីពិតទេហើយយើងក៏មិនចាប់ផ្តើមស្រលាញ់ដែរ។ យើងចាប់ផ្តើមដោយបំណងប្រាថ្នាសម្រាប់ទាំងពីរ។ ការចង់បានមួយ។ យើងសូមអំពាវនាវដល់ព្រះសម្រាប់សេចក្តីពិតនិងការយល់ដឹងដែលយើងធ្វើតាមរយៈពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកហើយព្រះអង្គប្រទានដល់យើងនូវវិញ្ញាណខ្លះៗដែលបង្កើតឱ្យយើងមានសេចក្តីស្រឡាញ់និងដែលនាំទៅដល់សេចក្តីពិត។ ហើយអាស្រ័យលើរបៀបដែលអ្នកឆ្លើយតបយើងនឹងទទួលបាននូវស្មារតីនោះកាន់តែច្រើនឡើងពីសេចក្តីស្រឡាញ់នោះនិងការយល់ដឹងកាន់តែច្បាស់អំពីការពិត។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើធ្លាប់មានការរីកចម្រើននៅក្នុងខ្លួនយើងដែលជាមនុស្សសុចរិតនិងមានមោទនភាពចំពោះខ្លួនឯងនោះលំហូរនៃវិញ្ញាណនឹងត្រូវរារាំងឬសូម្បីតែត្រូវបានកាត់ផ្តាច់។ ព្រះគម្ពីរប្រាប់ថា

«សូមប្រយ័ត្នបងប្អូនអើយដ្បិតមានមនុស្សអាក្រក់ណាមួយដែលខ្វះសេចក្តីស្មោះត្រង់ដោយគ្មានការភ័យខ្លាចដោយការឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់នោះឡើយ»។ (ហេព្រើរ ៣:១២)

គ្មាននរណាម្នាក់ចង់បានវាទេប៉ុន្ដែតើយើងអាចដឹងយ៉ាងដូចម្តេចថាចិត្តរបស់យើងមិនបញ្ឆោតយើងអោយគិតថាយើងជាអ្នកបំរើព្រះដ៏រាបទាបនៅពេលដែលយើងបានក្លាយជាមនុស្សមានប្រាជ្ញានិងវាងវៃចេះគិតពិចារណានិងពូកែសន្មត? តើយើងអាចពិនិត្យមើលខ្លួនយើងយ៉ាងដូចម្តេច? យើងនឹងពិភាក្សាគ្នានៅវីដេអូបន្ទាប់។ ប៉ុន្តែនេះគឺជាព័ត៌មានជំនួយ។ វាត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងស្នេហា។ នៅពេលដែលមនុស្សនិយាយអ្វីដែលអ្នកត្រូវការគឺស្នេហាពួកគេមិននៅឆ្ងាយពីការពិតទេ។

អរគុណច្រើនដែលបានស្តាប់។

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។