ការសង្គ្រោះមនុស្សជាតិផ្នែកទី ២៖ ជីវិតនិងសេចក្តីស្លាប់ទស្សនៈរបស់អ្នកឬរបស់ព្រះ?

ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតជីវិត។ គាត់ក៏បានបង្កើតសេចក្តីស្លាប់ដែរ។

ឥឡូវនេះប្រសិនបើខ្ញុំចង់ដឹងថាជីវិតគឺជាអ្វីដែលជីវិតតំណាងឱ្យវាមិនសមហេតុផលទេដែលត្រូវទៅរកអ្នកដែលបានបង្កើតវាជាមុនសិន? អាចនិយាយដូចគ្នាសម្រាប់ការស្លាប់។ ប្រសិនបើខ្ញុំចង់ដឹងថាតើសេចក្តីស្លាប់ជាអ្វីតើវារួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ? តើប្រភពព័ត៌មាននោះមិនមែនជាប្រភពច្បាស់លាស់ទេឬ?

ប្រសិនបើអ្នករកមើលពាក្យណាមួយនៅក្នុងវចនានុក្រមដែលពិពណ៌នាអំពីរឿងឬដំណើរការមួយហើយរកឃើញនិយមន័យផ្សេងៗតើនិយមន័យរបស់មនុស្សដែលបង្កើតរឿងនោះឬបង្កើតដំណើរការនោះទំនងជានិយមន័យត្រឹមត្រូវបំផុតទេ?

តើវាមិនមែនជាសកម្មភាពនៃមោទនភាពដែលមានមោទនភាពក្រៃលែងដើម្បីដាក់និយមន័យរបស់អ្នកខ្ពស់ជាងអ្នកបង្កើតមែនទេ? ខ្ញុំសូមពន្យល់វាតាមវិធីនេះ៖ ចូរយើងនិយាយថាមានបុរសម្នាក់ដែលជាអ្នកដែលមិនជឿថាមានព្រះ។ ដោយសារគាត់មិនជឿលើអត្ថិភាពនៃព្រះទស្សនៈរបស់គាត់អំពីជីវិតនិងការស្លាប់គឺមាន។ សម្រាប់បុរសម្នាក់នេះជីវិតគឺជាអ្វីដែលយើងជួបប្រទះនៅពេលនេះ។ ជីវិតគឺជាមនសិការដឹងខ្លួននិងស្គាល់ខ្លួនយើង។ សេចក្តីស្លាប់គឺជាអវត្តមាននៃជីវិតការអវត្តមាននៃស្មារតី។ ការស្លាប់មិនមានភាពសាមញ្ញទេ។ ឥឡូវនេះយើងមកដល់ថ្ងៃនៃការស្លាប់របស់បុរសនេះ។ គាត់ដេកនៅលើគ្រែស្លាប់។ គាត់ដឹងថាឆាប់ៗនេះគាត់នឹងដកដង្ហើមចុងក្រោយរបស់គាត់ហើយរអិលចូលគ្នា។ គាត់នឹងឈប់នៅដដែល។ នេះគឺជាជំនឿរឹងមាំរបស់គាត់។ ពេលនោះមកដល់។ ពិភពលោករបស់គាត់ប្រែជាខ្មៅ។ បន្ទាប់មកក្នុងពេលភ្លាមៗអ្វីៗទាំងអស់គឺស្រាល។ គាត់បើកភ្នែកហើយដឹងថាគាត់នៅតែមានជីវិតប៉ុន្តែនៅកន្លែងថ្មីនៅក្នុងរាងកាយវ័យក្មេងដែលមានសុខភាពល្អ។ វាបង្ហាញថាការស្លាប់មិនមែនជាអ្វីដែលគាត់បានគិតនោះទេ។

ឥឡូវនេះនៅក្នុងសេណារីយ៉ូនេះប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់នឹងទៅរកបុរសនោះហើយប្រាប់គាត់ថាគាត់នៅតែស្លាប់ថាគាត់បានស្លាប់មុនពេលគាត់រស់ឡើងវិញហើយថាឥឡូវនេះគាត់បានរស់ឡើងវិញគាត់នៅតែត្រូវបានគេចាត់ទុកថាស្លាប់ប៉ុន្តែ គាត់មានឱកាសរស់នៅតើអ្នកគិតថាគាត់អាចមានភាពសក្តិសមជាងមុនក្នុងការទទួលយកនិយមន័យនៃជីវិតនិងសេចក្តីស្លាប់ខុសពីអ្វីដែលគាត់ធ្លាប់មានពីមុន?

តាមទស្សនៈរបស់ព្រះអ្នកជឿថាអ្នកដែលមិនជឿថាមានព្រះបានស្លាប់រួចទៅហើយសូម្បីតែមុនពេលគាត់ស្លាប់ហើយឥឡូវនេះគាត់បានរស់ឡើងវិញគាត់នៅតែស្លាប់។ អ្នកអាចនិយាយថា“ ប៉ុន្តែវាមិនសមហេតុផលសម្រាប់ខ្ញុំទេ” អ្នកអាចនិយាយអំពីខ្លួនអ្នក“ ខ្ញុំមានជីវិតរស់ហើយ។ ខ្ញុំមិនស្លាប់ទេ។ ប៉ុន្តែជាថ្មីម្តងទៀតតើអ្នកកំពុងដាក់និយមន័យរបស់អ្នកខ្ពស់ជាងព្រះទេ? ចាំទេព្រះ? អ្នកដែលបង្កើតជីវិតនិងអ្នកដែលបង្កឱ្យស្លាប់?

ខ្ញុំនិយាយដូច្នេះពីព្រោះមនុស្សមានគំនិតយ៉ាងមុតមាំអំពីអ្វីដែលជាជីវិតនិងអ្វីដែលជាសេចក្តីស្លាប់ហើយពួកគេដាក់គំនិតទាំងនេះទៅលើការអានព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ។ នៅពេលអ្នកនិងខ្ញុំដាក់គំនិតលើការសិក្សាព្រះគម្ពីរយើងកំពុងចូលរួមនៅក្នុងអ្វីដែលហៅថា eisegesis ។។ យើងកំពុងអានគំនិតរបស់យើងចូលទៅក្នុងព្រះគម្ពីរ។ Eisegesis គឺជាហេតុផលដែលមានសាសនាគ្រីស្ទសាសនារាប់ពាន់ដែលមានគំនិតខុសគ្នា។ ពួកគេទាំងអស់គ្នាប្រើព្រះគម្ពីរតែមួយប៉ុន្តែស្វែងរកវិធីដើម្បីបង្ហាញវាដើម្បីគាំទ្រដល់ជំនឿជាក់លាក់របស់ពួកគេ។ សូមកុំធ្វើដូចនោះ។

នៅលោកុប្បត្ដិ ២: ៧ យើងអានអំពីការបង្កើតជីវិតមនុស្ស។

«ព្រះជាអម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្សពីធូលីដីហើយដកដង្ហើមចូលក្នុងរន្ធច្រមុះរបស់គាត់។ ហើយមនុស្សបានទៅជាព្រលឹងរស់នៅ។ (ព្រះគម្ពីរអង់គ្លេសពិភពលោក)

មនុស្សដំបូងនេះមានជីវិតរស់តាមទស្សនៈរបស់ព្រះ - តើមានទស្សនៈណាដែលសំខាន់ជាងទស្សនៈនោះទេ? គាត់មានជីវិតពីព្រោះគាត់បានត្រូវបង្កើត ឲ្យ មានលក្ខណៈដូចព្រះគាត់ជាមនុស្សគ្មានបាបហើយក្នុងនាមជាកូនរបស់ព្រះនឹងទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ពីព្រះវរបិតា។

បន្ទាប់មកព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់បុរសនោះអំពីសេចក្ដីស្លាប់។

«…ប៉ុន្តែអ្នកមិនត្រូវបរិភោគផ្លែពីដើមដឹងខុសត្រូវនោះឡើយ។ ដ្បិតនៅថ្ងៃណាដែលអ្នកបរិភោគនោះអ្នកនឹងត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន»។ (លោកុប្បត្ដិ ២:១៧ ព្រះគម្ពីរប៊ីរែនសិក្សា)

ឥឡូវនេះឈប់មួយនាទីហើយគិតអំពីរឿងនេះ។ អ័ដាមបានដឹងថាថ្ងៃមួយគឺជាអ្វី។ វាគឺជារយៈពេលនៃភាពងងឹតអមដោយរយៈពេលនៃពន្លឺ។ ឥឡូវនេះនៅពេលដែលអ័ដាមបរិភោគផ្លែឈើតើគាត់បានស្លាប់ក្នុងរយៈពេល ២៤ ម៉ោងនោះទេ? ព្រះគម្ពីរប្រាប់ថាគាត់បានរស់នៅអស់រយៈពេលជាង ៩០០ ឆ្នាំហើយ។ ដូច្នេះតើព្រះជាម្ចាស់កុហកទេ? ជាការពិតមិនមែនទេ។ មធ្យោបាយតែមួយគត់ដែលយើងអាចធ្វើកិច្ចការនេះគឺត្រូវយល់ថានិយមន័យនៃការស្លាប់និងការស្លាប់របស់យើងគឺមិនដូចគ្នានឹងព្រះទេ។

អ្នកប្រហែលជាធ្លាប់ the ឃ្លាថា“ បុរសដែលកំពុងដើរស្លាប់” ដែលធ្លាប់ត្រូវបានប្រើសម្រាប់ពិរុទ្ធជនដែលត្រូវបានកាត់ទោសប្រហារជីវិត។ បានន័យថាតាមក្រសែភ្នែករបស់រដ្ឋបុរសទាំងនេះបានស្លាប់បាត់ទៅហើយ។ ដំណើរការដែលនាំទៅដល់ការស្លាប់ខាងសាច់ឈាមរបស់អ័ដាមបានចាប់ផ្តើមនៅថ្ងៃដែលគាត់បានធ្វើបាប។ គាត់បានស្លាប់តាំងពីថ្ងៃនោះតទៅ។ បើនិយាយដូច្នោះវាដូចខាងក្រោមថាកុមារទាំងអស់ដែលកើតមកអ័ដាមនិងអេវ៉ាបានកើតក្នុងស្ថានភាពដូចគ្នា។ តាមទស្សនៈរបស់ព្រះពួកគេបានស្លាប់ហើយ។ បើនិយាយបែបផ្សេងពីទស្សនៈរបស់ព្រះអ្នកនិងខ្ញុំបានស្លាប់ហើយ។

ប៉ុន្តែប្រហែលជាមិនមែនទេ។ ព្រះយេស៊ូវផ្តល់ក្តីសង្ឃឹមដល់យើង៖

ខ្ញុំសុំប្រាប់អោយអ្នករាល់គ្នាដឹងច្បាស់ថាអ្នកណាស្ដាប់ពាក្យខ្ញុំហើយជឿលើព្រះអង្គដែលបានចាត់ខ្ញុំអោយមកអ្នកនោះមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ អ្នកនោះមិនត្រូវទទួលទោសទេគឺបានឆ្លងផុតពីសេចក្ដីស្លាប់ទៅកាន់ជីវិតវិញ»។ (យ៉ូហាន ៥:២៤ ភាសាអង់គ្លេសជាភាសាអង់គ្លេស)

អ្នកមិនអាចឆ្លងផុតពីសេចក្ដីស្លាប់ទៅជីវិតបានទេដរាបណាអ្នកមិនទាន់បានស្លាប់នៅឡើយ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកបានស្លាប់ដូចអ្នកហើយខ្ញុំយល់ពីសេចក្តីស្លាប់នោះអ្នកមិនអាចលឺពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះគ្រីស្ទហើយក៏មិនជឿលើព្រះយេស៊ូវដែរពីព្រោះអ្នកបានស្លាប់ហើយ។ ដូច្នេះសេចក្ដីស្លាប់ដែលគាត់និយាយនៅទីនេះមិនមែនជាសេចក្ដីស្លាប់ដែលអ្នកនិងខ្ញុំយល់ថាជាសេចក្ដីស្លាប់ទេតែជាសេចក្ដីស្លាប់ដូចព្រះបានឃើញសេចក្ដីស្លាប់។

តើអ្នកមានឆ្មាឬឆ្កែទេ? ប្រសិនបើអ្នកធ្វើខ្ញុំប្រាកដថាអ្នកស្រឡាញ់សត្វចិញ្ចឹមរបស់អ្នក។ ប៉ុន្តែអ្នកក៏ដឹងដែរថានៅចំណុចខ្លះសត្វចិញ្ចឹមដែលជាទីស្រឡាញ់នឹងត្រូវបាត់បង់មិនដែលវិលត្រឡប់មកវិញ។ ឆ្មាឬឆ្កែមួយរស់នៅ 10 ទៅ 15 ឆ្នាំហើយបន្ទាប់មកពួកគេឈប់។ មែនហើយមុនពេលដែលយើងស្គាល់ព្រះអ្នកនិងខ្ញុំគឺនៅក្នុងទូកតែមួយ។

សាស្ដា ៣:១៩ អានថា៖

«ចំពោះអ្វីដែលកើតឡើងចំពោះកូនមនុស្សក៏កើតមានចំពោះសត្វដែរ។ រឿងមួយកើតឡើងចំពោះពួកគេ៖ ដូចជាមនុស្សម្នាក់ស្លាប់ដូច្នេះម្នាក់ទៀតស្លាប់។ ប្រាកដណាស់ពួកគេទាំងអស់មានដង្ហើមតែមួយ។ មនុស្សគ្មានប្រយោជន៍អ្វីទៅលើសត្វទេពីព្រោះអ្វីៗទាំងអស់សុទ្ធតែឥតប្រយោជន៍។ (គម្ពី King James ថ្មី)

នេះមិនមែនជាន័យរបស់វាទេ។ យើងបានត្រូវបង្កើតមក ឲ្យ ដូចរូបអង្គព្រះដូច្នេះយើងត្រូវខុសពីសត្វ។ យើងត្រូវបន្តរស់នៅហើយមិនស្លាប់ឡើយ។ សម្រាប់អ្នកនិពន្ធសៀវភៅសាស្ដាអ្វីៗទាំងអស់គឺឥតប្រយោជន៍។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយព្រះបានបញ្ជូនកូនប្រុសរបស់គាត់ឱ្យពន្យល់យើងពីរបៀបដែលអ្វីៗអាចខុសគ្នា។

ទោះបីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគឺជាគន្លឹះក្នុងការទទួលបានជីវិតក៏ដោយវាមិនសាមញ្ញដូចនោះទេ។ ខ្ញុំដឹងថាអ្នកខ្លះអាចអោយយើងជឿហើយបើអ្នកគ្រាន់តែអានយ៉ូហាន ៥:២៤ អ្នកអាចទទួលបានការចាប់អារម្មណ៍នោះ។ ទោះយ៉ាងណាចនមិនបានឈប់នៅទីនោះទេ។ គាត់ក៏បានសរសេរដូចតទៅនេះអំពីការទទួលបានជីវិតពីសេចក្តីស្លាប់។

យើងដឹងថាយើងបានឆ្លងផុតពីសេចក្ដីស្លាប់ទៅជីវិតព្រោះយើងស្រឡាញ់បងប្អូនរបស់យើង។ អ្នកណាមិនចេះស្រឡាញ់អ្នកនោះស្ថិតនៅក្នុងសេចក្ដីស្លាប់»។ (យ៉ូហានទី ១ ៣:១៤ ប៊ី។ ប៊ី។ ប៊ី)

ព្រះជាម្ចាស់ជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ហើយព្រះយេស៊ូជារូបភាពដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ បើយើងត្រូវឆ្លងផុតពីសេចក្ដីស្លាប់ដែលបានទទួលពីអ័ដាមទៅក្នុងជីវិតដែលយើងបានទទួលពីព្រះតាមរយៈព្រះយេស៊ូនោះយើងក៏ត្រូវតែឆ្លុះបញ្ចាំង ឲ្យ ឃើញនូវរូបភាពនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះដែរ។ នេះមិនត្រូវបានធ្វើភ្លាមៗទេប៉ុន្តែបន្តិចម្តង ៗ ។ ដូចប៉ូលបានប្រាប់ដល់អេភេសូរថា៖ « ... ដរាបណាយើងទាំងអស់គ្នាទទួលបាននូវសាមគ្គីភាពនៃជំនឿនិងចំណេះដឹងអំពីព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដល់មនុស្សពេញវ័យរហូតដល់កម្រិតនៃភាពពេញលេញនៃព្រះគ្រីស្ទ ... » (អេភេសូរ ៤ ១៣ ព្រះគម្ពីរព្រះគម្ពីរអង់គ្លេសបេះដូងថ្មី)

សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងកំពុងនិយាយនៅទីនេះគឺសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនសម្រាប់អ្នកឯទៀតដែលលោកយេស៊ូបានធ្វើជាគំរូ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលដាក់ផលប្រយោជន៍អ្នកដទៃជាប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនដែលតែងតែស្វែងរកអ្វីដែលល្អបំផុតសម្រាប់បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់យើង។

ប្រសិនបើយើងជឿលើព្រះយេស៊ូវហើយអនុវត្តសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើងនោះយើងឈប់ស្លាប់នៅក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះហើយឆ្លងទៅជីវិត។ ឥឡូវនេះយើងកំពុងនិយាយអំពីជីវិតពិត។

ប៉ូលបានប្រាប់ធីម៉ូថេអំពីរបៀបចាប់យកជីវិតពិត៖

“ ប្រាប់ពួកគេអោយធ្វើការល្អក្លាយជាអ្នកមានក្នុងការប្រព្រឹត្ដល្អមានទឹកចិត្តសប្បុរសចេះចែករំលែកនិងប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិសំរាប់ខ្លួនឯងជាគ្រឹះដ៏ល្អសំរាប់ពេលអនាគតដើម្បីពួកគេអាចទទួលបានជីវិតពិត” ។ (ធីម៉ូថេទី ១ ៦:១៨, ១៩ អិន។ អិលធី)

នេះ កំណែភាសាអង់គ្លេសសម័យបច្ចុប្បន្ន បង្ហាញខ ១៩ ថា "នេះនឹងចាក់គ្រឹះដ៏រឹងមាំសំរាប់ពេលអនាគតដូច្នេះពួកគេនឹងដឹងថាជីវិតពិតគឺយ៉ាងណា" ។

បើមានជីវិតពិតប្រាកដក៏មានក្លែងក្លាយដែរ។ បើមានជីវិតពិតនោះក៏មានរឿងមិនពិតដែរ។ ជីវិតដែលយើងរស់នៅដោយគ្មានព្រះគឺជាជីវិតក្លែងក្លាយ។ នោះគឺជាជីវិតរបស់ឆ្មាឬឆ្កែ។ ជីវិតដែលនឹងបញ្ចប់។

តើយើងបានឆ្លងផុតពីសេចក្ដីស្លាប់ទៅជីវិតយ៉ាងម៉េចបើយើងជឿលើព្រះយេស៊ូវហើយស្រឡាញ់ពួកគ្រីស្ទានគ្នីគ្នារបស់យើង? តើយើងមិនស្លាប់ទេឬ? ទេយើងមិនធ្វើទេ។ យើងដេកលក់។ លោកយេស៊ូបានបង្រៀនយើងអំពីរឿងនេះពេលឡាសារស្លាប់។ គាត់បាននិយាយថាឡាសារបានដេកលក់ហើយ។

គាត់បានប្រាប់ពួកគេថា៖ «ឡាសារជាមិត្ដសំឡាញ់របស់យើងបានទៅសំរាកហើយតែខ្ញុំកំពុងធ្វើដំណើរទៅទីនោះដើម្បីដាស់គាត់ពីដំណេក»។ (យ៉ូហាន ១១:១១ អិន។ អិល។ ធី។ )

ហើយនោះគឺជាអ្វីដែលគាត់បានធ្វើ។ គាត់បានធ្វើឱ្យគាត់រស់ឡើងវិញ។ ក្នុងការធ្វើដូច្នេះគាត់បានបង្រៀនយើងនូវមេរៀនមួយដែលមានតំលៃទោះបីជាម៉ាថាជាសិស្សរបស់គាត់ក៏ដោយ។ ពួក​យើង​អាន:

នាងម៉ាថាទូលព្រះយេស៊ូថា៖ «លោកម្ចាស់ប្រសិនបើលោកបាននៅទីនេះប្អូនប្រុសនាងខ្ញុំមិនស្លាប់ទេ។ តែឥឡូវនេះខ្ញុំដឹងថាព្រះជាម្ចាស់នឹងប្រទានអ្វីដែលអ្នកសុំពីអ្នក។

ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា៖ «ប្អូននាងនឹងរស់ឡើងវិញ»។

នាងទូលព្រះអង្គថា៖ «នាងខ្ញុំដឹងហើយនៅថ្ងៃចុងក្រោយបំផុតកាលណាមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញប្អូននាងខ្ញុំក៏នឹងរស់ឡើងវិញដែរ»។

ព្រះយេស៊ូមានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា៖ «ខ្ញុំហ្នឹងហើយដែលប្រោសមនុស្សអោយរស់ឡើងវិញខ្ញុំនឹងផ្ដល់ជីវិត។ អ្នកណាជឿលើខ្ញុំនឹងមានជីវិតរស់ទោះបីអ្នកនោះស្លាប់ទៅក៏ដោយ។ ហើយមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលរស់នៅហើយជឿលើខ្ញុំនឹងមិនស្លាប់ឡើយ។ តើអ្នកជឿទេ?”
(យ៉ូហាន ១១: ២១-២៦ ប៊ី។ ប៊ី។ ប៊ី)

ហេតុអ្វីលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថាលោកមានទាំងការរស់ឡើងវិញនិងជាជីវិត? តើនេះមិនមែនជាការលែងត្រូវការតទៅទៀតទេឬ? តើជីវិតរស់ឡើងវិញទេឬ? អត់ទេ។ ការរស់ឡើងវិញកំពុងតែភ្ញាក់ពីដំណេក។ ជីវិតឥឡូវយើងកំពុងនិយាយនិយមន័យរបស់ព្រះអំពីជីវិតគឺជីវិតមិនដែលស្លាប់ទេ។ អ្នកអាចរស់ឡើងវិញបានប៉ុន្តែអ្នកក៏អាចរស់ឡើងវិញបានដែរ។

យើងដឹងពីអ្វីដែលយើងទើបតែបានអានថាប្រសិនបើយើងជឿលើព្រះយេស៊ូវហើយស្រឡាញ់បងប្អូនយើងនោះយើងនឹងឆ្លងផុតពីសេចក្តីស្លាប់ដល់ជីវិត។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់បានរស់ឡើងវិញដែលមិនដែលជឿលើព្រះយេស៊ូហើយមិនស្រឡាញ់បងប្អូនរបស់គាត់ទោះបីជាគាត់ត្រូវបានគេភ្ញាក់ពីស្លាប់ក៏ដោយតើអាចនិយាយបានថាគាត់នៅរស់ទេ?

ខ្ញុំអាចរស់ពីទស្សនៈរបស់អ្នកឬពីខ្ញុំប៉ុន្តែខ្ញុំមានជីវិតរស់តាមទស្សនៈរបស់ព្រះទេ? នេះគឺជាភាពខុសគ្នាដ៏សំខាន់។ វាគឺជាភាពខុសគ្នាដែលទាក់ទងនឹងសេចក្តីសង្រ្គោះរបស់យើង។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលប្រាប់ម៉ាថាថា“ អ្នកណាដែលរស់នៅហើយជឿដល់ខ្ញុំនោះនឹងមិនស្លាប់ឡើយ” ។ ឥឡូវទាំងម៉ាថានិងឡាសារបានស្លាប់។ ប៉ុន្តែមិនមែនតាមទស្សនៈរបស់ព្រះទេ។ តាមទស្សនៈរបស់គាត់ពួកគេដេកលក់។ មនុស្សដែលដេកលក់មិនស្លាប់ទេ។ នៅគ្រាចុងក្រោយពួកគ្រីស្ទាននៅសតវត្សទីមួយទទួលបានការនេះ។

សូមកត់សម្គាល់ពីរបៀបដែលប៉ុលសរសេរវានៅពេលគាត់សរសេរទៅកាន់បងប្អូននៅទីក្រុងកូរិនថូសអំពីការបង្ហាញផ្សេងៗរបស់ព្រះយេស៊ូវបន្ទាប់ពីការរស់ឡើងវិញរបស់គាត់

បន្ទាប់ពីនោះគាត់បានបង្ហាញខ្លួនដល់បងប្អូនប្រុសស្រីជាងប្រាំរយនាក់ក្នុងពេលតែមួយដែលភាគច្រើនកំពុងរស់នៅទោះបីអ្នកខ្លះដេកលក់ក៏ដោយ” (កូរិនថូសទី ១ ១៥: ៦) កំណែថ្មីអន្ដរជាតិ)

ចំពោះគ្រីស្ទបរិស័ទពួកគេមិនបានស្លាប់ទេពួកគេគ្រាន់តែដេកលក់។

ដូច្នេះព្រះយេស៊ូវគឺទាំងការរស់ឡើងវិញនិងជីវិតពីព្រោះមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលជឿលើព្រះអង្គពិតជាមិនស្លាប់ទេប៉ុន្តែគ្រាន់តែដេកលក់ហើយនៅពេលដែលគាត់ភ្ញាក់ឡើងនោះគឺជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ នេះជាអ្វីដែលចនប្រាប់យើងជាផ្នែកនៃវិវរណៈ៖

ពេលនោះខ្ញុំបានឃើញបល្ល័ង្កហើយអ្នកដែលអង្គុយលើបល្ល័ង្កត្រូវបានផ្តល់អំណាចអោយធ្វើការវិនិច្ឆ័យ។ ខ្ញុំបានឃើញព្រលឹងអ្នកដែលត្រូវគេកាត់ក្បាលធ្វើបន្ទាល់អំពីព្រះយេស៊ូនិងអំពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់និងអ្នកដែលមិនថ្វាយបង្គំរូបសត្វឬរូបចម្លាក់របស់វាហើយមិនបានទទួលសញ្ញាសំគាល់នៅលើថ្ងាសឬដៃរបស់គេឡើយ។ ហើយពួកគេបានរស់ឡើងវិញហើយសោយរាជ្យជាមួយព្រះគ្រីស្ទអស់រយៈពេលមួយពាន់ឆ្នាំ។ នេះគឺជាការរស់ឡើងវិញលើកដំបូង។ អស់អ្នកដែលបានរស់ឡើងវិញនៅលើកទីមួយពិតជាមានសុភមង្គលហើយ! សេចក្ដីស្លាប់ទីពីរគ្មានអំណាចលើពួកគេទេប៉ុន្ដែពួកគេនឹងធ្វើជាសង្ឃរបស់ព្រះនិងរបស់ព្រះគ្រីស្ទហើយនឹងសោយរាជ្យជាមួយទ្រង់ក្នុងរយៈពេលមួយពាន់ឆ្នាំ។ (វិវរណៈ ២០: ៤-៦ ប៊ី។ ប៊ី។ ប៊ី)

ពេលលោកយេស៊ូប្រោសអ្នកទាំងនេះ ឲ្យ រស់ឡើងវិញនោះជាការប្រោស ឲ្យ រស់ឡើងវិញ។ សេចក្ដីស្លាប់ទីពីរគ្មានអំណាចលើពួកគេទេ។ ពួកគេមិនអាចស្លាប់បានឡើយ។ នៅក្នុងវីដេអូមុននេះ [បញ្ចូលកាត] យើងបានពិភាក្សាអំពីការពិតដែលថានៅក្នុងព្រះគម្ពីរមានសេចក្តីស្លាប់មានពីរប្រភេទជីវិតនៅក្នុងព្រះគម្ពីរពីរប្រភេទនិងការរស់ឡើងវិញពីរប្រភេទ។ ការរស់ឡើងវិញលើកដំបូងគឺដើម្បីជីវិតហើយអ្នកដែលជួបប្រទះវានឹងមិនទទួលរងនូវការស្លាប់ទី ២ ឡើយ។ ទោះយ៉ាងណាការរស់ឡើងវិញលើកទីពីរគឺខុសគ្នា។ វាមិនមែនសម្រាប់ជីវិតទេប៉ុន្តែចំពោះការជំនុំជំរះនិងសេចក្ដីស្លាប់ទីពីរនៅតែមានអំណាចលើអ្នកដែលបានរស់ឡើងវិញ។

ប្រសិនបើអ្នកស៊ាំនឹងការអនុម័តនៅក្នុងវិវរណៈដែលយើងទើបតែបានអានអ្នកប្រហែលជាបានកត់សម្គាល់ឃើញថាខ្ញុំបានទុកអ្វីមួយចោល។ វាជាកន្សោមវង់ក្រចកដ៏ចម្រូងចម្រាសជាពិសេស។ មុនពេលដែលលោកយ៉ូហាននិយាយថា "នេះគឺជាការរស់ឡើងវិញលើកទីមួយ" គាត់ប្រាប់យើងថាអ្នកដែលនៅសល់មិនបានរស់ឡើងវិញទេរហូតដល់មួយពាន់ឆ្នាំបញ្ចប់។

ពេលគាត់និយាយអំពីមនុស្សស្លាប់ឯទៀតតើគាត់កំពុងនិយាយពីទស្សនៈរបស់យើងឬរបស់ព្រះទេ? ពេលគាត់និយាយអំពីការរស់ឡើងវិញតើគាត់កំពុងនិយាយតាមទស្សនៈរបស់យើងឬរបស់ព្រះទេ? ហើយតើអ្វីជាមូលដ្ឋានពិតប្រាកដសម្រាប់ការវិនិច្ឆ័យចំពោះអ្នកដែលបានត្រឡប់មកវិញនៅក្នុងការរស់ឡើងវិញលើកទីពីរ?

ទាំងនេះគឺជាសំណួរដែលយើងនឹងដោះស្រាយ វីដេអូបន្ទាប់របស់យើង។.

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។

អ្នកអាចចូលចិត្តផងដែរ:

កំណត់អត្តសញ្ញាណការថ្វាយបង្គំពិតផ្នែកទី 4៖ ការពិនិត្យមើលម៉ាថាយ 24: 34 ហួសចិត្ត។

ការលាតត្រដាងនូវវិធីសាស្រ្តគ្មានបេះដូងរបស់គណៈអភិបាលក្នុងការបំភ្លឺសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីកេងចំណេញពួកគេ

កំណត់អត្តសញ្ញាណការថ្វាយបង្គំពិតភាគទី 9៖ សេចក្តីសង្ឃឹមរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ។