https://youtu.be/JdMlfZIk8i0

In praecedenti video quod pertinebat 1 huius seriei sabbato et lege Mosaica, didicimus Christianos non teneri sabbatum, sicut veteres Israelitae. Facere sane possumus, sed id consilium personale esset. Non tamen putandum est quod servando exigentiam implemus ad nostram salutem. Salus non venit, quia legem codicem servare conamur. Si hoc cogitamus, si aliis praedicamus, nos ipsi damnamus. Sicut dicit Paulus ad Galatas, qui etiam hoc problema habere videbantur, putantes legem aliquam vel omnes debere servare;

Si enim per legem custodientes vos vultis corrigere, a Christo exciti estis. A Dei gratia excidistis. (Galatians 5:4 NLT)

Auctores igitur sabbati, sicut exJW Mark Martin, vel principatus septimi-diei Adventist ecclesiae, in tenuissima glacie sunt, praedicando gregi suo, qui sabbatis custodiunt, ad salutem postulatio est. Nimirum isti sciunt etiam versus quem modo legimus, sed circumire conantur asserentes legem prae- dicare Sabbati. Dicunt enim institutum esse hominibus tempore creationis, quia Deus requievit in die septimo, et vocavit sanctum. Circumcisio quoque legem praedixit, sed transivit et promotis damnatur. Quomodo sabbatum differt? Ego id nunc non ingrediar, quod iam feci. Si primam rationem non observasti ut videam cur ratio Sabbatariorum ad scripturam scrutinii non pertineat, commendem te hoc video prohibere et nexum superius ut primum video videre. Vinculum etiam dedi in huius video descriptione et nexum iterum adiciam in fine huius video.

Omnia quae dicta sunt, relinquimus adhuc duobus quaestionibus quae in illo primo video non responderunt. Verbi gratia, cum inspicias decalogi praecepta, videbis sabbatum includi quartum praeceptum. Iam lustra aliorum novem indicat ea valida esse. Sicut adhuc prohibemur idolis colere, blasphemare nomen Dei, homicidium, furtum, mendacium, adulterium committere. Cur ergo aliud sabbatum?

Aliqui arguunt decalogi praecepta legem esse aeternam, et sic separatae sunt ab aliis centenis legibus legis Moysis, sed in cogitationibus talis distinctio est. Nusquam in Scripturis christianis umquam Iesus vel apud Scriptores talem distinctionem faciunt. Cum legem loquuntur, tota lex loquuntur.

Quod tales homines neglegunt, Christiani, sine lege non sumus. Adhuc sub lege sumus. Non est lex Mosaica ut sub sumus. Lex illa per superiorem legem substituta est: Decem praecepta superiori decem praeceptis substituta sunt. Hoc Ieremias praedictum est;

Sed hoc erit pactum, quod feriam cum domo Israel post dies illos, dicit Dominus: Dabo legem meam in visceribus eorum et in corde eorum scribam eam; et ero eis in Deum, et ipsi erunt mihi in populum.

Quomodo fuit Dominus Deus accepturus codicem legem in tabulis lapideis scriptam et in cordibus hominum leges quodammodo inscribere?

Etiam periti legis Mosaicae tempore Iesu responsum quaestioni non noverunt, quod per hanc commutationem inter unum illorum et Dominum nostrum Iesum patet.

Et venit unus de scribis et audiebat illos conquirentes. Animadvertens Iesus responsum bonum eis dedisse, dicit ei: "Omnium mandatorum, quod maximum est?"

"Maxime," respondit Jesus, hoc est: Audi, Israel: Dominus Deus noster, Dominus unus est. Dilige Dominum Deum tuum ex toto corde tuo et ex tota anima tua et ex tota mente tua et ex tota virtute tua. Secundum autem simile est huic: Diliges proximum tuum sicut teipsum. Majus horum mandatum non est.

Respondit ille: Magister, bene dixisti. “Vnum dicis Deum esse, et non est alius praeter eum. Ut diligas eum ex toto corde tuo, ex toto intellectu tuo, et ex omnibus viribus tuis, et diligere proximum tuum sicut te ipsum, potior est omnibus holocaustis et sacrificiis ».

Jesus autem videns quod sapienter respondisset, dixit illi : Non es longe a regno Dei. Mark 12:28-34

Amare! De amore Dei et amore aliorum. Omnia ulcera ad id. Magni interest ut, videns Iesus hoc Pharisaeum, dixerit ei quod non longe esset a regno Dei. Lex duobus praeceptis concluditur: amor Dei et proximi amor. Intellegentes veritatem illam particularem Pharisaeum appropinquantem ad Regnum Dei attulisse. Tria prima praecepta decalogi naturaliter nobis servabuntur si Deum vere diligamus. Reliquae autem septem, etiam quartae, sabbati legem servabunt, quisquis Christianus suam conscientiam amore comprobavit.

Lex moysi, lex moysi, lex Christi, lex dilectionis. Paulus scripsit:

Alter alterius onera portate, et sic adimplebitis legem Christi. Galatians 6:2

Quam legem referimus? Ubi haec scripta sunt? Hoc uno let's satus:

« Nunc mandatum novum praecipio vobis: ut diligatis invicem. Sicut dilexi vos, ut diligatis invicem ». (John 13:34, 35 NLT

Hoc est mandatum novum, quod minime significatum est in lege Moysis codice. Quomodo hoc novum est? Annon dicit nos ut diligamus alterutrum, et quod naturaliter facimus? Cum de inimicis amaret apud Matthaeum 5:43-48, Jesus dixit, "Si salutaveritis fratres vestros tantum, quid mirabile facitis? Nonne et populus gentium idipsum facit? Matth.

Hoc non est. Imprimis in quovis discipulorum coetu, illi sunt quibus naturalem affinitatem sentis, alii vero, quia spirituales fratres ac sorores tui sunt, tolerabis. Sed quantum ad illos amor? Iesus non solum dicit nos omnes nostros spirituales familiares diligere, sed nobis adiunctum dat modum ad illum amorem metiendum. Dicit ergo ut diligatis invicem, sicut dilexi vos.

Jesus omnia nobis tradidit. Scriptura docet quod formam servi assumpsit. Mortem pro nobis etiam cruciatam pertulit. Cum ergo Paulus dixerit ad Galatas portare onera invicem ut possimus implere legem Christi, nunc videmus quomodo lex illa operatur. Non rigido legum scriptorum regitur codice, quia in quavis lege scripta, semper erunt densi. Imo scripsit eam in corde nostro. Lex amoris est lex principiis innixa quae cuilibet rei accommodare potest. Nulla nec pulvinar tortor.

Quomodo ergo lex Christi posuit legem Moysi? Sextum praeceptum tolle: Non occides. Iesus in illo dicens:

Audistis quia antiquis temporibus dictum est: Non occides; Qui autem homicidium fecerit, curie iustitie reddetur. Dico autem vobis: Omnis, qui irascitur fratri suo, reus erit iudicio; qui autem fratrem suum ineffabili despectionis verbo alloquitur, supremae curiae imputabitur; qui autem dicit, "Stulte despecti"; igneus Ge·henʹna tenebitur. Matth.

Sic homicidium, sub lege Christi, non terminatur ad actum carnalem illicite vivendi. Nunc includit fratrem tuum odisse, contemnere hominem Christianum, et damnare sententiam.

Obiter hic usus sum Nova Vulgata propter ironiam. Vides definitionem quam dicunt "Stulte vilis!" hoc est;

« Personam designat turpem, apostatam et rebellem Deo ». (W06 II/XV p. 2 Quaestiones ex lectoribus)

Si ergo ita irasceris et contemnis fratrem tuum ut "apostatam" appellas, de te judicas et damnas te in secunda morte in Gehenna. Nonne fascinat quomodo Regimen Corpus testes Domini ad hanc legem Christi violandam induxerit, ut fratres suos germanos interficiat, eos tamquam apostatas odiose condemnando, quia fortiter pro veritate consistunt et contra falsas gubernationis dogmata. Corpus.

Scio aliquid de argumento, sed dici oportuit. Nunc unum exemplum videamus quomodo lex Christi superet Moysen legem.

Audistis quia dictum est : Non moechaberis. Ego autem dico vobis, quia omnis qui videt mulierem ad concupiscendum eam, iam moechatus est eam in corde suo. Matth.

Item in lege, solum corporalis actus adulterii idoneus est, hic autem Iesus excedit legem Moysi.

Quomodo lex Christi succedit Legem Mosaicam cum venerit ad sabbatum? Dicendum quod ista quaestio est in duabus partibus. Incipiamus dividendo rationem moralem legis sabbati.

Memento ut diem sabbati sanctifices. Sex diebus operaberis et facies omnia opera tua: septimus autem dies sabbatum Domino Deo tuo est. Non facietis super eo omne opus, nec tu, et filius tuus et filia, et servus tuus et ancilla, et iumenta tua, et omnis alienigena qui habitant in oppidis tuis. Sex enim diebus fecit Dominus caelum et terram et mare et omnia, quae in eis sunt, et requievit in die septimo; idcirco Dominus benedixit diei sabbati et sanctificavit eum. Exodus 20:8-11.

Animadverte hanc solam postulationem ab omni labore ad plenam 24 horas quietam esse. Hoc erat pietatis. Etiam servi non possunt vocari ad serviendum dominis sabbatis. Omnis vir et mulier tempus sibi habent. Tempus relaxandi mentaliter, corporaliter, passione et spiritualiter. Tempus meditationis cogitationis. Laboriosam officiis libero tempore.

Id certo tempore servare debebant, quia gens erant. In Canada, duos dies ab opere accipimus. Ea volutpat habemus appellantur. Omnes consentiunt id facere die Sabbati et Dominicae, quia alias tenebrarum esset.

Tempus ab opere est sanum et ad animum reficiendum. Sabbatum pia provisio fuit, sed sub poena mortis urgeri debuit.

Dixitque Dominus ad Moysen: Loquere ad filios Israel, et dices: Sabbata mea custodite. Hoc enim signum est inter me et vos in generationibus vestris, ut sciatis me Sanctificabo te, Domine. Sabbatum custodite, quia sanctum est vobis. Omnis qui polluerit illud, morte morietur. Qui fecerit in eo opus, peribit anima illa de populo suo. Sex diebus facietis opus, septimus autem dies sabbatum requietionis est, sanctum Domino. omnis qui fecerit opus in die sabbati, morte morietur. Custodiet ergo populus Israel sabbatum in generationibus suis, pactum sempiternum. sex diebus fecit Dominus cælum et terram, et in septimo ab opere cessavit.

Cur pia cautio urgenda est poena mortis? Bene scimus ex historia eorum Israelitas populum barbarum fuisse, durae cervicis ac rebellis. Legem non ex amore erga proximum servassent. Sed hoc totum legis observandum fuit, quia lex, etiam decalogi praecepta, inclusa sabbato, ampliori proposito serviebat.

Apud Galatas de hoc legitur;

“Antequam nobis viam fidei in Christum praesto essemus, per legem custoditi sumus. In tutela, ut ita dicam, custodiebamur, donec via fidei revelata erat. Alio modo pone me. Lex nostra custos fuit donec Christus veniret; donec nos cum Deo per fidem corrigi possemus. Et nunc via fidei uenitnon iam lege tutore opus est.' (Galatians 3:23-25 ​​NLT)

Via fidei iam venit. Nunc salvamur non rigido adhaesione Codicis Legis - nullus peccator ullo casu servare potuit, sed fide. Lex codicem paravit gentem ad legem superiorem, lex Christi, lex dilectionis.

Sic cogita. Si paterfamilias Israelita sabbatum servaverit, ne ad mortem condemnetur, sed alios sex dies servos ad os operaverit, sub lege damnaretur. Non, quia litteras legis servavit, sed coram Deo spiritum legis non custodivit. proximi dilectionem non ostendit. Sicut Christiani, densas non habemus quia lex amoris omnia circumstant.

Ioannes dicit: « Omnis qui odit fratrem vel sororem, homicida est, et scitis quoniam omnis homicida non habet vitam aeternam in se manentem. In hoc cognoscimus quid sit amor: Christus pro nobis animam suam posuit. animas nostras pro fratribus et sororibus debemus ponere. (1 Io. iii. 3, 15);

Si ergo principium sabbatum in quo innititur obtemperaturus es, efficere studeas cum operariis tuis et non eas exerceas. Regula non opus est ut stricte 24-horas tempus teneat. Sed amor movebit te ad benefaciendum his qui tibi operantur, immo etiam tibi, quia si operari non desinas et nunquam quiescas, perdas tuum gaudium et nocumentum valetudinis tuae.

Hoc admonet me vitae meae testium Iehovae. Quinque conventibus hebdomadam interesse habuimus et expectatum est ministerium ostiolum participare vesperis et weekends. Haec omnia dum familiam curant et officium plenum temporis retinent. quietis dies numquam habuimus, nisi unum ipsi cepimus, et tunc facti sumus noxii quod in acie coetus vel congressum non desideravimus. Sacrificium appellabatur, quamvis de tali sacrificio nihil christianae Scripturae loquatur. Reprehendo eam. Contemplare "sacrificium sui" in programmate speculatorio Bibliothecae — hoc modo cum charactere wildcard ad omnes varietates capiendas est. Plus mille hit in urbe specula Turris invenies, sed non unam in Bibliis, etiam in Novo Mundus Translatione. Dominos, qui nobis persuaserunt, Dominum Deum esse, servivimus. Dux Organizationis Deum fecit acerbum exactorem esse.

Indolem invenio aperiens ultima Scripturae scripturae inspiratae illa esse Ioannis. Quare? Quia scripta illa super omnia amorem intendunt. Perinde ac si nos, cum tota Dei cum hominibus commercium praeberet, Pater noster caelestem Ioannem inspirat ut eam totam perficiat, ut nos ad conclusionem perficiat, quod vere totus est circa amorem.

Et hoc nos ducit ad veram et admirandam veritatem, quae in sabbato revelatur, factorem quem omnes sabbatarii requirunt, sicut boni pharisaei, qui vigent in legibus, praeceptis et praeceptis ad justificationem et fallunt magna imagine Dei plena. latitudo, et longitudo, et sublimitas, et profundum dilectionis Dei. In epistula ad Hebraeos haec nobis dicta sunt;

Umbra est lex futurorum bonorum, non res ipsae. Qua de causa numquam eisdem sacrificiis per singulos annos repetitis, eos qui ad adorandum accedunt, perficiet. (Hebr. 10:1 Clementine_Vulgate)

Si umbra est bonorum quae venit lex, ergo sabbatum, quod est pars illius legis, oportet et quae ventura sunt. Quae sunt bona, quae sabbatum specialiter praefigurat?

Ad quod dicendum est, quod in lege sabbati originali habetur.

Sex enim diebus fecit Dominus caelum et terram et mare et omnia, quae in eis sunt, et requievit in die septimo; idcirco Dominus benedixit diei sabbati et sanctificavit eum. Exodus 20:11

Ut in praecedentibus video, hi non sunt litterae 24-horarum dierum, nec ratio creationis Genesis ad litteram accipienda est sicut quoddam consilium de terraformatione planetarum. Quod hic habemus, est descriptio poetica destinata ut primitivum homines intellegant elementorum processus creantis et notionem introducendam in die sabbati laboris septem dierum finientium. Sabbatum ista requies est Dei, sed quid revera significat?

Iesus nos adducit ad responsionem in qua ipse rursus occurrit contra rigidam regulam Pharisaicam.

Quodam die sabbati Jesus per sata transiret, et discipuli ejus carpere spicas euntes ceperunt. Pharisæi autem dicebant ei: Ecce, quid faciunt sabbatis quod non licet? Respondit Iesus: Numquam legistis quid fecerit David quando esuriit et egenus ipse et socii eius? Per summum sacerdotium Abiathar introivit in domum Dei et panes consecratos comedit, quod solis sacerdotibus licuit. Et sociis suis. Dixit ergo Jesus :Sabbatum propter hominem factum est, et non homo propter sabbatum. Ergo, Dominus est Filius hominis etiam sabbati.» ( Marc.

Illae duae ultimae sententiae tam gravia sunt sensu ut audeam dicere totum librum exponere. Sed tantum pauca minuta habemus. Incipiamus ab initio: Sabbatum propter hominem factum est, non homo propter sabbatum. Non sunt homines creati ut sabbatum custodiant. Sabbatum ad utilitatem nostrum creatus est, at hic Iesus non unum diem hebdomadis significat. Sabbato die sabbati Pharisaei omnes calentes ac moleste ferebant solummodo symbolum esse quod multo maius est, umbram rei.

Nihilominus, tendentia pharisaica multi homines cito laborant, plus symboli quam realitatis significat. Huius rei evidentia sunt praecepta Pharisaeorum hodierni temporis, qui testium Domini Corpus constituunt. Cum ad legem Dei de sanguine fit, plus figurae faciunt quam res quae repraesentat. Sanguis vitam significat, sed vitam potius immolare, quam interpretationem vetitum edendi sanguinem violare. Cum Iesus verbum de sabbato huic Pharisaeorum cohorte sumens ac simplici verbo subrogando nobis praebet: "Sanguis propter hominem factus est, et non homo propter sanguinem". Jehovah Deus nunquam hominibus mortem destinavit ob transfusionem sanguinis recusandam. Non tu rem sacram nisi symbolum servas, credis? Est nugae.

Item, Pharisei antiqui, putaverunt sabbato legem observare plus esse quam alleviare passionem hominis, sive fame sive aegritudine. Recordamini quomodo conquesti sunt multoties Jesus languidos sanavit et caecos visum restituit sabbato.

Exciderunt totum propositum Sabbati ad sublevandam passionem. requies a laboribus nostris.

Quod si Jesus non ad litteram diei 24 horae referebat, cum dixit homini factum sabbatum, quid sabbatum dicebat? Sententia est in consequenti: Dominus est Filius hominis etiam sabbati.

Non loquitur de diebus hebdomadis. Quid est? Estne Dominus Jesus sabbati, sed non alii dies? Quis est ergo Dominus Lunae, Martis, aut Mercurii?

Mementote sabbatum figuratum fuisse diei dominicae requietionis. Sabbatum illud Dei manet.

Legam nunc longam partem ab Hebraeis incipiendo in c. 3 vers. 11 et finiendo cap. 4 vers. 11. Haec omnia meis verbis explicare potui, sed verbum inspiratum tanto plus valet ac sui ipsius explana- torium.

Sic in ira mea iuravi: "Nunquam introibunt in requiem meam." Fac cor tuum malum et incredulum, et avertentem te a Deo vivo. Cotidie vos invicem admonere debetis, dum adhuc « hodie est », ut nemo vestrum peccando decipiatur et contra Deum obduretur. Si enim in finem fideles sumus, tam firmiter Deo confidentes, sicut cum credidimus, communicabimus in omnibus quae sunt Christi. Mementote sermonis eius: Hodie, cum vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra sicut fecit Israel, cum recesserunt a se. Et quis fuit qui contra Deum, etsi vocem eius audierat, rebellavit? Nonne populus, Moyses eduxi de Aegypto? Et quis ad iracundiam provocavit Deum annis quadraginta? nonne populus qui peccavit, cujus cadavera prostrata sunt in deserto? Cui autem locutus est Deus, cum juravit se nunquam introire in requiem eius? nonne populus, qui non obedivit ei? Sic videmus quod propter infidelitatem suam requiem intrare non poterant. Stat adhuc introitus Dei promissio, ut trepidare debeamus ex vobis, ne quid sentiatis. In hoc enim evangelio quod praeparavit Deus hanc requiem, annunciatum est nobis sicut erat illis. Sed non proderunt eis, quia non audierunt fidem audientes Deum. Nam nos soli qui credimus, possumus intrare eius requiem. De aliis autem dixit Deus : In ira mea juravi : non introibunt in requiem meam, quamvis parata sit ista requies, quia fecit mundum. Scimus paratam esse propter locum in Scripturis, ubi septimo die meminit: 'Septima die requievit Deus ab omni opere suo'. Sed alio loco dixit Deus: Non introibunt in requiem meam. Ibi est ergo requies Dei intrantibus, sed non intraverunt qui non audierunt, quia increduli fuerunt Deo. Ideo posuit Deus aliud tempus ad intrandum, et tempus est hodie. Hoc per David multo post Deus annuntiavit his verbis iam allatis: « Hodie, cum audieritis vocem eius, nolite obdurare corda vestra ». Quod si Iosue peruicisset eis hanc quietem dare, non de alia die quietis adhuc futurae locutum fuisset Deus. Ita est requies specialis in populo Dei adhuc exspectans. Omnes enim qui introierunt in requiem Dei, ab operibus cessaverunt, sicut Deus post mundum. Festinemus ergo ad illam requiem ingredi. sin autem obedierimus Deo sicut fecit populus Israel, cademus. (Hebr. 3:11-4:11 NLT)

Cum Dominus ab opere suo creando requievit, qualis erat status mundi? Omnia bona sunt. Adam et Eva erant sine peccato et in cuspide genus humanum procreandi. Constituti sunt omnes, qui universam creaturam terrenam regerent, terramque iusto hominum prole complerent. Et plus quam omnia erant ad pacem cum Deo.

Id esse in requie Dei significat: frui pace Dei, in relatione esse cum Patre nostro.

Sed peccaverunt et ejecerunt de paradiso. Hereditarium perdiderunt et mortui sunt. Ut ergo ad quietem Dei ingrediamur, de morte ad vitam transire debemus. Ad quietem Dei per eius gratiam in fide nostra fundatam admittendum est concedendum. Hoc omnia possibilia facit Iesus. Ipse est Dominus sabbati. Ipse est, qui, ut Dominus, ius habet iudicare et admittere in requiem Dei. Sicut dicit Hebraeus, si ita firmiter Deo confidimus, sicut cum primo credidimus, communicabimus in omnibus quae sunt Christi. Haec requies parata est quia Deus mundum hominum fecit. "Optimumus itaque ad illam requiem ingredi."

Lex autem Moysi est umbra bonorum futurorum. Eorum autem bonorum unum, quod est dies sabbati praefiguratus, est facultas ingrediendi sabbatum aeternum Dei. Postquam Deus pro nobis domum condidit, quievit. Homines in illa requie ab initio fuerunt et in ea semper mansissent, quamdiu Patri suo caelesti obediebant. Hoc nos reducit ad veritatem fundamentalem de amore.

« Diligite Deum, et mandata eius servate, et mandata eius gravia non sunt ». (1 John 5:3 NLT)

“Scribo vos, carissimi, admonere, ut diligamus alterutrum. Hoc mandatum novum non est, sed quod habuimus ab initio. Caritas significat facere quod praecepit nobis Deus, et mandavit ut diligamus invicem, sicut audistis ab initio. (2 John 5, 6 NLT).

Mandatum novum quod habuimus ab initio: Mandatum novum dedit nobis Iesus ut diligamus invicem, sicut ipse dilexit nos.

Diabolus nos a Deo disiungit, dicendo nos sine illo modo posse consequi. Vide quomodo evenit. non requievit ab illo die. Quies ab omnibus laboribus nostris non nisi possibilis est cum ad Deum convertimur, illum in vita nostra comprehendimus, Eum amamus et ideo Eius Legi per Christum datam, legem non gravem, studemus obtemperare. Quomodo fieri potest? Tota fundatur in amore!

Nolite ergo audire eos qui vobis dicunt salvos fieri, ad litteram sabbatum observare. Per opera salutem invenire conantur. Recentiores sunt aequipollentes Iudaeis qui primum saeculum congregationem circumcisionis extollebant. Minime! Fide salvati sumus, et oboedientia nostra est legi Christi superiori, quae in amore innititur.

Audienti tibi gratias ago. Gratias etiam tibi ago pro hoc opere sustinendo persevero.