______________________________________
Par. 2 - Pytanie: Czy ktokolwiek może udowodnić, że było tylko 11 uczniów, kiedy Jezus ustanowił Wieczerzę Pańską? Naprawdę chciałbym wiedzieć, w ten czy inny sposób.
Par. 14 - Przedstawia pomysł, że Jezus uwolnił swoich namaszczonych naśladowców z niewoli do religii fałszywej w 1919 roku. Jestem pewien, że gdyby tysiące namaszczonych wyznawców, którzy przeżyli ten rok, można było przywrócić do życia, drapaliby się po głowach ze zdumienia to oświadczenie. Wszyscy wierzyli, że po chrzcie porzucili religię fałszywą. Z pewnością nie postrzegali siebie jako „wyznawców religii fałszywej” w 1919 roku ani w jakimkolwiek roku wcześniejszym. Zamiast być w niewoli, przez lata angażowali się w energiczne kampanie głoszenia, aby zdemaskować fałsz kościołów. Jestem przekonany, że poczuliby się urażeni myślą, że nadal są w niewoli religii fałszywej. Jeśli chodzi o znaczenie roku 1919, nie podano żadnego wersetu potwierdzającego jego znaczenie. Będziemy musieli po prostu przyjąć to jako artykuł wiary w nauki ludzi.
Paragraf 14 mówi również o jedności, do której Jezus nawoływał w swojej modlitwie, przejawiając się w tym, że dwa stada stają się jednym. Jeśli pasterz ma trzodę, zabiera je do zagrody. Jedno stado; jeden długopis. Mówimy o tym, że dwa stada stają się jednym, ale nie kończą w tym samym zagrodzie. Mają dwa bardzo różne cele.
Czy o tym typie jedności mówił Jezus? Zobaczmy:
(John 17: 22) „Dałem im również chwałę, którą mi dałeś, aby mogli być jednym, tak jak my.”
Czy chwała, którą Jezus otrzymał, i chwała, którą obdarzył namaszczonych naśladowców, jest taką samą chwałą, jak inne owce? (Używam „innych owiec” tu i poniżej w oficjalnym kontekście ŚJ).
(John 17: 23) „Jestem w jedności z nimi, a ty w jedności ze mną, aby mogli zostać udoskonaleni w jedno…”
Jezus został udoskonalony przez to, co wycierpiał. (Hebr. 5: 8,9) Jego naśladowcy stają się doskonali (kompletni) przez cierpienie. Paweł wyjaśnia to, mówiąc, że jesteśmy z Nim zjednoczeni w podobieństwie tej śmierci i jego zmartwychwstania. Jednak nie dotyczy to drugich owiec, które nie są doskonalone w tym samym czasie ani w taki sam sposób, jak pomazańcy i Jezus. Wierząc, jak to robimy, że drugie owce nie osiągną doskonałości do końca tysiąca lat wraz z wieloma niesprawiedliwymi zmartwychwstałymi, jak możemy zastosować słowa Jezusa o byciu „w jedności z Nim i udoskonaleni w jedno”?
(John 17: 24) Ojcze, jeśli chodzi o to, co mi dałeś, chciałbym, aby tam, gdzie ja jestem, oni też mogli być ze mną, aby ujrzeć moją chwałę, którą mi dałeś, ponieważ kochałeś mnie przed założeniem na świecie.
Bardzo trudno jest dostrzec, jak można dostosować nasze nauczanie o drugich owcach do pragnienia Jezusa, aby były z Nim i widziały chwałę, jaką miał od założenia świata. Faktem jest, że nie może, a paragraf 15 nie próbuje tego robić, ale odnosi się tylko do pomazańców. Można by pomyśleć, że jest to sprzeczność z tym, czego właśnie nauczono nas w paragrafie 14, że związek, o którym mówi Jezus, odnosi się zarówno do jego „Maluczkiego Stadka”, jak i do „drugich owiec”. Jest oczywiste, że wersety 24 są częścią równania „zjednoczonego jako jedno”. Jak więc możemy powiedzieć, że dotyczy to innych owiec, jednocześnie stwierdzając, że nie dotyczy innych owiec. W ostatnim zdaniu paragrafu 15 znajduje się sprytne, podwójne przemówienie: „To powoduje radość, a nie zazdrość u drugich owiec Jezusa i jest kolejnym dowodem jedności, jaka istnieje obecnie wśród wszystkich prawdziwych chrześcijan na ziemi. ”
Przeoczony jest fakt, że Jezus nie mówił o jedności ze sobą, ale o jedności z Nim i Jego Ojcem; jedność, której definicja jest ładnie ułożona (i przez nas zignorowana) w porównaniu z 22 do 24.
Ponownie GB czuje potrzebę wpojenia nam, że nasze zbawienie „nie było główną troską” Jezusa lub jego Ojca (akapit 8). Czy to pomaga nam zbliżyć się do naszego niebiańskiego Ojca? Czy Biblia wyraźnie coś takiego mówi, czy też jest to wniosek oparty na naszej potrzebie podniesienia naszego systemu wiary? Nie zaprzeczam, że w szerszej perspektywie suwerenność Boga jest najbardziej istotnym uniwersalnym elementem, aby mogło wydarzyć się cokolwiek dobrego. Rozumiem. Ale jest samą Biblią, która jest listem, który ma nam pomóc narysować... Czytaj więcej "
Bardzo dobrze powiedziane. Dziękuję Ci.
Chociaż cytuję, nie ma żadnego wyjaśnienia „… ze względu na twoje własne imię, które mi nadałeś…” (w. 11). Nie widziałem żadnego bezpośredniego wyjaśnienia znaczenia tego w żadnej z publikacji. Wiele mówi się o „Imieniu” w tym opracowaniu i ponownie musimy zapytać, co to naprawdę znaczyło dla chrześcijan pierwszego wieku i co powinno oznaczać dla nas dzisiaj. Z tego jednego stwierdzenia jasno wynika, że kiedy Jezus mówił o „imieniu”, które „objawił”, nie miał na myśli hebrajskiego imienia Boga. A przynajmniej nie... Czytaj więcej "
Meleti, kiedy mówisz: „W ostatnim zdaniu akapitu 15 jest trochę sprytnego podwójnego przemówienia”, dodałbym, że powiedzenie „To powoduje radość, a nie zazdrość” oznacza, że zawiść jest głównym motywem każdego „ inne owce ”, nie będąc zadowolonymi. Następnie, aby upewnić się, że nie ma niezadowolenia, mają czelność sugerować, że skoro nie mogą być zazdrością, to „jest to kolejny dowód na jedność, jaka istnieje obecnie wśród wszystkich prawdziwych chrześcijan na ziemi”. Jedność może istnieć, ale tak samo jest z podświadomym zagrożeniem, że łączy nas lęk przed zazdrością... Czytaj więcej "
Dzisiaj nasz mówca Public Talk wspomniał, że medytacja nie jest spekulacją. Zdefiniował spekulacje, aby wyciągać wnioski lub twierdzić, że są to rzeczy oparte na dwuznaczności. Widzę więc, że ostrzegamy przed spekulacjami, ale Wielka Brytania może swobodnie się w to angażować, a nawet opierać na tym nasze kluczowe doktryny. Ile tekstów potwierdza rok 1914, dwie nadzieje i tożsamość FDS? Żadna z tych doktryn nie opiera się na jasnych naukach naszego Pana. Byłem również przerażony, że nasza osobista relacja z Chrystusem została pochwalona w naszej dyskusji. Wierzę wielu... Czytaj więcej "
Relacje z wieczornego posiłku u Mateusza i Marka wskazują, że dyskusja o tym, kto miał zdradzić Jezusa, miała miejsce, zanim ustanowił on posiłek upamiętniający chleb i wino. W relacji Łukasza rozmowy o zdradzie są rejestrowane po posiłku pamiątkowym. Nic nie wskazuje na to, że Judasz nie brał udziału, wychodząc przed rozpoczęciem posiłku. Judasz mógł równie dobrze opuścić Jezusa i pozostałych 11 uczniów, gdy udali się na Górę Oliwną, a następnie do ogrodu Getsemani. Czy spekulacje w oświadczeniu WT wykraczają poza to, co jest napisane.
Tak, ponieważ przedstawiają bardzo słaby argument, że Łukasz nie zapisywał wydarzeń w porządku chronologicznym, mimo że nie było pisarza ewangelii, który by mu zaprzeczał. WT zawsze wyjaśniało, że „Jezus odprawił Judasza, a następnie ustanowił wieczorny posiłek Pana”. Uważam to za niesamowicie pogardliwe dla Łukasza, biorąc pod uwagę, że jego relacja została napisana, aby wyjaśnić rzeczy, których nie ma u Mateusza i Marka. Dlaczego Łukasz miałby zmienić w tak krótkim momencie zapisów kolejność smutnych słów Jezusa, jak gdyby Judasz nie uczestniczył jeszcze w pamiątce jego śmierci? Szczególnie wydaje mi się to nieprawdopodobne... Czytaj więcej "
Czy relacja Jana nie wyjaśnia wyraźnie odejścia Judasza Iskarioty w momencie posiłku paschalnego, kiedy jeszcze niekwaszony chleb był maczany (w jakim sosie jagnięcy?) (Jana 13: 1-4) 13 Otóż, ponieważ wiedział przed Święto Paschy, kiedy nadeszła jego godzina, aby wyszedł z tego świata do Ojca, Jezus umiłował swoich na świecie, umiłował ich do końca. 2 A gdy trwała uczta wieczorna, gdy szatan włożył ją już w serce Judasza Iskar'iota, syna Szymona, aby go wydać, 3 on wiedząc,... Czytaj więcej "
„Czy relacja Jana nie wyjaśnia odejścia Judasza Iskarioty w momencie posiłku paschalnego, kiedy jeszcze niekwaszony chleb był maczany (w jakim sosie jagnięcy?)” Ponieważ Jan nie zapisuje pełnej sekwencji wydarzeń, w tym posiłku pamiątkowego nie jest jasne, kiedy dokładnie Judasz opuścił Jezusa i innych uczniów. W Mt 26:23 Jezus stwierdza, że „Ten, który ze mną zanurza rękę w misie, ten mnie zdradzi”. W Ewangelii Marka 14:20 Jezus stwierdza, że zdrajca „jest jednym z Dwunastu, który zanurza się ze mną do wspólnej misy”. W związku z tym... Czytaj więcej "
To przygnębiające widzieć, jak bardzo pisma święte są wypaczane, by wspierać nauki Rutherforda. Strony WT mają większy autorytet niż Biblia. Gdybyś miał wskazać niespójności między WT a naukami Jezusa, zostałbyś wykluczony! Używamy dwóch pism świętych, aby wspierać nasze wierzenia w dwóch klasach i przekręcamy te, które obalają nasze przekonania. Po prostu zachęciłem jedną z moich bliskich do przeczytania Ewangelii Jana i modliłem się, aby pozwolono jej zobaczyć prawdziwą prawdę opartą na naukach Jezusa. Przy okazji widzę, że mamy cicho... Czytaj więcej "