Rola kobiet w zborze chrześcijańskim (część 4): czy kobiety mogą się modlić i nauczać?

Z trzech poprzednich filmów z tej serii może wydawać się całkiem jasne, że kościoły i organizacje chrześcijaństwa, takie jak kościoły katolicki i protestancki oraz mniejsze grupy, takie jak Mormoni i Świadkowie Jehowy, nie rozumieją poprawnie roli kobiet w zborze chrześcijańskim . Wydaje się, że odmówili im wielu praw, które są dobrowolnie przyznawane mężczyznom. Mogłoby się wydawać, że kobietom powinno się pozwolić nauczać w zborze, ponieważ prorokowały zarówno w czasach hebrajskich, jak i chrześcijańskich. Może się wydawać, że zdolne kobiety mogą i powinny sprawować pewien nadzór w zborze, jak pokazuje jeden przykład, Bóg posłużył się kobietą Deborah jako sędzią, prorokiem i wybawcą, a także fakt, że Feba była - jako Świadkowie nieświadomie uznajcie - sługę pomocniczego w zborze z apostołem Pawłem.

Jednak ci, którzy sprzeciwiają się rozszerzaniu tradycyjnych ról przypisywanych kobietom w zborze chrześcijańskim, wskazują na trzy fragmenty Biblii, które, jak twierdzą, całkiem wyraźnie przemawiają przeciwko takiemu posunięciu.

Niestety, te fragmenty sprawiły, że wiele osób określa Biblię jako seksistowską i mizoginistyczną, ponieważ zdają się poniżać kobiety, traktując je jako podrzędne kreacje, które muszą kłaniać się mężczyznom. W tym filmie zajmiemy się pierwszym z tych fragmentów. Znajdujemy to w pierwszym liście Pawła do zboru w Koryncie. Zaczniemy od przeczytania Biblii Świadków Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata.

„Albowiem Bóg nie jest [Bogiem] nieporządku, ale pokoju.

Jak we wszystkich zborach świętych, niech kobiety w zborach milczą, bo nie wolno im mówić, ale niech będą podporządkowane, jak mówi Prawo. Jeśli więc chcą się czegoś nauczyć, niech w domu wypytują własnych mężów, bo to hańba, gdy kobieta przemawia w zborze ”. (1 Koryntian 14: 33-35 NWT)

Cóż, to właściwie podsumowuje, prawda? Koniec dyskusji. W Biblii mamy jasne i jednoznaczne stwierdzenie o tym, jak kobiety mają zachowywać się w zborze. Nic więcej do powiedzenia, prawda? Przejdźmy dalej.

Niedawno ktoś skomentował jeden z moich filmów, twierdząc, że cała historia o ukształtowaniu Ewy z żebra Adama to czysty nonsens. Oczywiście komentator nie przedstawił żadnego dowodu, wierząc, że jego (lub jej) opinia była wszystkim, czego potrzeba. Prawdopodobnie powinienem był to zignorować, ale mam słabość do ludzi, którzy trzymają się swoich opinii i oczekują, że zostaną potraktowani jako prawda ewangelii. Nie zrozum mnie źle. Akceptuję, że każdy ma dane od Boga prawo do wyrażania swojej opinii na dowolny temat i uwielbiam dobrą dyskusję, siedząc przed kominkiem popijając whisky single malt, najlepiej w wieku 18 lat. Mój problem dotyczy ludzi, którzy uważają, że ich opinia ma znaczenie, tak jakby przemawiał sam Bóg. Wydaje mi się, że trochę za dużo miałem tego nastawienia z poprzedniego życia jako Świadek Jehowy. W każdym razie odpowiedziałem, mówiąc: „Ponieważ uważasz, że to nonsens, cóż, tak musi być!”

Gdyby to, co napisałem, istniało jeszcze za 2,000 lat, a ktoś przetłumaczył to na dowolny język, który będzie powszechny, czy tłumaczenie oddałoby ten sarkazm? A może czytelnik założyłby, że opowiadam się po stronie osoby, która uważała, że ​​opis stworzenia Ewy jest bezsensowny? To wyraźnie powiedziałem. Sarkazm wynika z użycia słowa „dobrze” i wykrzyknika, ale przede wszystkim z wideo, które wywołało komentarz - wideo, w którym jasno wyrażam, że wierzę w historię stworzenia.

Widzicie, dlaczego nie możemy wziąć jednego wersetu w oderwaniu i po prostu powiedzieć: „Cóż, masz to. Kobiety mają milczeć ”.

Potrzebujemy kontekstu, zarówno tekstowego, jak i historycznego.

Zacznijmy od bezpośredniego kontekstu. Nawet nie wychodząc poza pierwszy list do Koryntian, Paweł przemawiał w kontekście zebrań zborowych, mówiąc tak:

„. . . każda kobieta modląca się lub prorokująca z odkrytą głową zawstydza głowę. . . ” (1 Koryntian 11: 5)

„. . Osądźcie sami: czy przystoi kobiecie modlić się przed Bogiem bez przykrycia? ” (1 Koryntian 11:13)

Jedynym wymaganiem, jakie proponuje Paweł, jest to, że kiedy kobieta modli się lub prorokuje, powinna to robić z zakrytą głową. (Niezależnie od tego, czy jest to obecnie wymagane, czy nie, to temat, który omówimy w przyszłym filmie). Mamy więc jasno określone postanowienie, w którym Paweł przyjmuje, że kobiety zarówno modliły się, jak i prorokowały w zborze, wraz z innym jasno określonym przepisem, że są milczeć. Czy apostoł Paweł jest tutaj obłudny, czy też różni tłumacze Biblii upuścili piłkę? Wiem, w jaki sposób mógłbym postawić.

Nikt z nas nie czyta oryginalnej Biblii. Wszyscy czytamy dzieło tłumaczy, którzy tradycyjnie są mężczyznami. To, że w równaniu powinno pojawić się pewne nastawienie, jest nieuniknione. Wróćmy więc do punktu wyjścia i zacznijmy od nowego podejścia. 

Po pierwsze, powinniśmy zdać sobie sprawę, że w języku greckim nie było znaków interpunkcyjnych ani przerw w akapitach, jakich używamy we współczesnych językach do wyjaśnienia znaczenia i oddzielenia myśli. Podobnie, podziały rozdziałów zostały dodane dopiero w 13^th wieku, a podziały na wiersze nastąpiły jeszcze później, w XVI^th stulecie. Dlatego tłumacz musi zdecydować, gdzie wstawić znaki końca akapitu i jakiej interpunkcji użyć. Na przykład musi ustalić, czy cudzysłów jest potrzebny, aby wskazać, że autor cytuje coś skądinąd.

Zacznijmy od pokazania, jak łamanie akapitu, wstawione według uznania tłumacza, może radykalnie zmienić znaczenie fragmentu Pisma Świętego.

Połączenia Przekład Nowego Świata, który właśnie zacytowałem, wstawia przerwę w akapicie na środku wersetu 33. W środku wersetu. W języku angielskim i większości współczesnych języków zachodnich używa się akapitów do wskazania, że ​​wprowadzany jest nowy tok myśli. Kiedy czytamy renderowanie podane przez Przekład Nowego Świata, widzimy, że nowy akapit zaczyna się od stwierdzenia: „Jak we wszystkich zborach świętych”. Dlatego tłumacz Pisma Świętego w Przekładzie Nowego Świata, opublikowanego przez Towarzystwo Strażnica, zdecydował, że Paweł zamierzał przekazać ideę, że we wszystkich zborach jego czasów panował zwyczaj milczenia kobiet.

Kiedy przejrzysz tłumaczenia na BibleHub.com, zauważysz, że niektóre są zgodne z formatem, który widzimy w Przekład Nowego Świata. Na przykład angielska wersja standardowa również dzieli werset na dwie części z podziałem na akapity:

„33 Albowiem Bóg nie jest Bogiem zamieszania, ale pokoju.

Jak we wszystkich kościołach świętych, 34 kobiety powinny milczeć w kościołach ”. (ESV)

Jeśli jednak zmienisz położenie końca akapitu, zmienisz znaczenie tego, co napisał Paweł. Robią to niektóre renomowane tłumaczenia, takie jak New American Standard Version. Zwróć uwagę, jaki efekt wywołuje i jak zmienia nasze rozumienie słów Pawła.

33 Albowiem Bóg nie jest Bogiem zamieszania, ale pokoju, jak we wszystkich kościołach świętych.

34 W kościołach kobiety mają milczeć; (NASB)

W tym czytaniu widzimy, że we wszystkich kościołach był zwyczaj pokoju, a nie zamętu. Nic nie wskazuje na to, opierając się na tej interpretacji, że we wszystkich kościołach panował zwyczaj, że kobiety milczały.

Czy nie jest interesujące, że samo podjęcie decyzji, gdzie złamać akapit, może postawić tłumacza w politycznie niezręcznej sytuacji, jeśli wynik będzie sprzeczny z teologią jego konkretnej instytucji religijnej? Być może dlatego tłumacze Światowa Biblia Angielska zerwać ze zwykłą praktyką gramatyczną, aby przekroczyć barierę teologiczną, wstawiając przerwę w akapicie w środku zdania!

33 Bóg bowiem nie jest Bogiem zamieszania, ale pokoju. Jak we wszystkich zgromadzeniach świętych,

34 niech twoje żony milczą na zgromadzeniachŚwiatowa Biblia Angielska)

Dlatego nikt nie może powiedzieć: „Moja Biblia tak mówi!”, Jakby mówił ostatnie słowo od Boga. Prawda jest taka, że ​​czytamy słowa tłumacza w oparciu o jego zrozumienie i interpretację tego, co pierwotnie zamierzał pisarz. Wstawienie podziału akapitu jest w tym przypadku ustaleniem interpretacji teologicznej. Czy ta interpretacja opiera się na egzegetycznym studium Biblii - pozwalaniu Biblii na interpretację samej siebie - czy też jest wynikiem osobistych lub instytucjonalnych uprzedzeń - eisegezie, wczytaniu do tekstu własnej teologii?

Z 40 lat mojej służby w charakterze starszego w Organizacji Świadków Jehowy wiem, że są oni silnie nastawieni na dominację mężczyzn, więc akapit łamie Przekład Nowego Świata wkładki nie są zaskoczeniem. Niemniej Świadkowie pozwalają kobietom przemawiać w zborze - na przykład komentować studium Strażnicy - ale tylko dlatego, że zebraniu przewodniczy mężczyzna. Jak rozwiązują pozorny konflikt między 1 Koryntian 11: 5, 13 - który przeczytaliśmy - a 14:34 - który właśnie przeczytaliśmy?

Jest coś pożytecznego, czego można się nauczyć czytając ich wyjaśnienia z ich encyklopedii, Insight na Piśmie Świętym:

Spotkania zborowe. Były spotkania, na których te kobiety mogły się modlić lub prorokować, pod warunkiem, że nosiły nakrycie głowy. (1 Kor. 11: 3-16; zob. POKRYCIE GŁOWY) widocznie spotkania publiczne, kiedy „Całe zgromadzenie” jak również „Niewierzący” zgromadzone w jednym miejscu (1 Kor. 14: 23-25) miały być kobiety "bądź cicho." Gdyby „chciały się czegoś nauczyć, mogły zadawać pytania swoim mężom w domu, gdyż mówienie w zborze było haniebne dla kobiety” (1Ko 14: 31-35). (it-2 s. 1197 Kobieta)

Chciałbym skupić się na technikach eisegetycznych, których używają, by zagmatwać prawdę. Zacznijmy od modnego hasła „ewidentnie”. Oczywiście oznacza to, co jest „proste lub oczywiste; wyraźnie widoczne lub zrozumiane ”. Używając go i innych modnych słów, takich jak „niewątpliwie”, „niewątpliwie” i „wyraźnie”, chcą, aby czytelnik zaakceptował to, co zostało powiedziane, za dobrą monetę.

Zachęcam was do przeczytania podanych tutaj odniesień do pism świętych, aby zobaczyć, czy są jakieś wskazania, że ​​były „zebrania zborowe”, na których gromadziła się tylko część zboru, oraz „spotkania publiczne”, na których zbierał się cały zbór, a na byłych kobietach modlić się i prorokować, a na drugim musieli trzymać usta na kłódkę.

To jak nonsens nakładających się pokoleń. Po prostu zmyślają, a co gorsza, nie podążają nawet za własną interpretacją; ponieważ zgodnie z nią nie powinni pozwalać kobietom na wypowiadanie się na ich spotkaniach publicznych, takich jak studium Strażnicy.

Chociaż może się wydawać, że celuję tutaj tylko w Strażnicę, Towarzystwo Biblijne i Traktatowe, zapewniam was, że to sięga znacznie dalej. Musimy uważać na każdego nauczyciela Biblii, który oczekuje, że zaakceptujemy jego interpretację Pisma Świętego w oparciu o założenia przyjęte na podstawie kilku wybranych „tekstów dowodowych”. Jesteśmy „dojrzałymi ludźmi… którzy dzięki używaniu mają wyszkolone zdolności percepcyjne, aby odróżniać dobro od zła”. (List do Hebrajczyków 5)

Więc użyjmy teraz tych mocy spostrzegawczych.

Nie możemy ustalić, kto ma rację bez dodatkowych dowodów. Zacznijmy od odrobiny perspektywy historycznej.

Pierwsi pisarze biblijni, tacy jak Paweł, nie usiedli, by napisać listy, myśląc: „Cóż, myślę, że napiszę teraz książkę biblijną, z której skorzysta całe potomstwo”. Były to żywe listy pisane w odpowiedzi na aktualne potrzeby. Paweł pisał swoje listy tak, jak mógłby to zrobić ojciec, pisząc do rodziny, która jest daleko. Pisał, aby zachęcić, poinformować, odpowiedzieć na pytania zadane mu w poprzedniej korespondencji i zająć się problemami, których nie mógł rozwiązać samodzielnie. 

Spójrzmy w tym świetle na pierwszy list do zboru w Koryncie.

Lud Chloe (1 Kor 1:11) zwrócił uwagę Pawła na poważne problemy w zborze korynckim. Był notoryczny przypadek rażącej niemoralności seksualnej, którym nie zajmowano się. (1 Kor. 5: 1, 2). Dochodziło do kłótni, a bracia stawiali się przed sądem. Dostrzegł niebezpieczeństwo, że szafarze zboru będą uważać się za wywyższonych nad resztą. (1 Kor. 1: 11, 6, 1, 8). Wydawało się, że mogli wykraczać poza to, co napisano, i chełpić się. (1 Kn 4: 1, 2)

Nietrudno nam zauważyć, że istniały bardzo poważne zagrożenia dla duchowości zboru w Koryncie. Jak Paweł poradził sobie z tymi groźbami? To nie jest miły apostoł Paweł, wszyscy bądźmy przyjaciółmi. Nie, Paweł nie uciska żadnych słów. Nie kręci się wokół problemów. Ten Paweł jest pełen ostrych upomnień i nie boi się używać sarkazmu jako narzędzia, które doprowadzi do celu. 

„Czy jesteś już zadowolony? Czy jesteś już bogaty? Czy zaczęliście rządzić jako królowie bez nas? Naprawdę chciałbym, żebyście zaczęli panować jako królowie, abyśmy i my mogli rządzić z wami jako królowie ”. (1 Koryntian 4: 8)

„Jesteśmy głupcami z powodu Chrystusa, ale wy w Chrystusie jesteście roztropni; jesteśmy słabi, ale wy jesteście silni; jesteście uważani za honoru, ale my w hańbie ”. (1 Koryntian 4:10)

„Czy nie wiecie, że święci będą sądzić świat? A jeśli świat ma być osądzany przez ciebie, czy nie jesteś kompetentny, by zajmować się bardzo błahymi sprawami? " (1 Koryntian 6: 2)

„A może nie wiesz, że niesprawiedliwi ludzie nie odziedziczą Królestwa Bożego?” (1 Koryntian 6: 9)

„A może‚ pobudzamy Jehowę do zazdrości '? Nie jesteśmy silniejsi niż on, prawda? ” (1 Koryntian 10:22)

To tylko próbka. List jest pełen takiego języka. Czytelnik może zauważyć, że apostoł jest zirytowany i zmartwiony postawą Koryntian. 

Inną ważną kwestią dla nas jest to, że sarkastyczny lub wyzywający ton tych wersetów to nie wszystko, co ich łączy. Niektóre z nich zawierają greckie słowo eta. Teraz eta może po prostu oznaczać „lub”, ale może być również używane sarkastycznie lub jako wyzwanie. W takich przypadkach można go zastąpić innymi słowami; na przykład co". 

"Co!? Czy nie wiecie, że święci będą sądzić świat? ” (1 Koryntian 6: 2)

"Co!? Czy nie wiecie, że niesprawiedliwi ludzie nie odziedziczą Królestwa Bożego ”(1 Koryntian 6: 9)

"Co!? ‚Czy pobudzamy Jehowę do zazdrości '?” (1 Koryntian 10:22)

Za chwilę zobaczysz, dlaczego to wszystko jest istotne.  Na razie do ułożenia jest kolejny element układanki. Po tym, jak apostoł Paweł upomniał Koryntian w związku z tym, o czym słyszał od ludu Chloe, pisze: „A co do tego, o czym pisaliście…” (1 Koryntian 7: 1)

Od tego momentu wydaje się odpowiadać na pytania lub wątpliwości, które przedstawili mu w swoim liście. Jaki list? Nie mamy żadnego zapisu o żadnym liście, ale wiemy, że był jeden, ponieważ Paweł o nim wspomina. Od tego momentu jesteśmy jak ktoś, kto słucha połowy rozmowy telefonicznej - tylko po stronie Paula. Musimy wywnioskować z tego, co słyszymy, co mówi osoba po drugiej stronie linii; lub w tym przypadku, co napisali Koryntianie.

Jeśli masz teraz czas, radzę zatrzymać ten film i przeczytać cały 1 rozdział 14 Listu do Koryntian. Pamiętaj, że Paweł zajmuje się pytaniami i kwestiami poruszonymi w liście do niego z Koryntian. Słowa Pawła o kobietach przemawiających w zborze nie są pisane oddzielnie, ale stanowią część jego odpowiedzi na list starszych w Koryncie. Tylko w kontekście możemy zrozumieć, co naprawdę ma na myśli. Tym, z czym Paweł ma do czynienia w 1 rozdziale Listu 14 do Koryntian, jest problem nieporządku i chaosu na zebraniach zborowych w Koryncie.

Dlatego w tym rozdziale Paweł mówi im, jak rozwiązać problem. Na szczególną uwagę zasługują wersety prowadzące do kontrowersyjnego fragmentu. Czytali tak:

Cóż więc powiemy, bracia? Kiedy się spotykacie, każdy ma psalm lub naukę, objawienie, język lub interpretację. Wszystko to należy zrobić, aby zbudować kościół. Jeśli ktoś mówi w języku, powinien mówić po kolei dwóch lub najwyżej trzech, a ktoś musi tłumaczyć. Ale jeśli nie ma tłumacza, powinien milczeć w kościele i mówić tylko do siebie i do Boga. Dwóch lub trzech proroków powinno mówić, a pozostali powinni dokładnie rozważyć to, co zostało powiedziane. A jeśli ktoś, kto siedzi, otrzyma objawienie, pierwszy mówca powinien się zatrzymać. Wszyscy możecie po kolei prorokować, aby wszyscy byli pouczeni i zachęceni. Duchy proroków podlegają prorokom. Albowiem Bóg nie jest Bogiem nieporządku, ale pokoju - jak we wszystkich kościołach świętych.
(1 Koryntian 14: 26-33 Berean Study Bible)

Przekład Nowego Świata oddaje werset 32: „A dary ducha proroków mają być kontrolowane przez proroków”.

Tak więc nikt nie kontroluje proroków, tylko sami prorocy. Pomyśl o tym. A jak ważne jest proroctwo? Paweł mówi: „Gorliwie dążcie do miłości i gorliwie pragnijcie darów duchowych, zwłaszcza daru proroctwa… ten, który prorokuje, buduje kościół”. (1 Koryntian 14: 1, 4 BSB)

Zgoda? Oczywiście zgadzamy się. Pamiętajcie, kobiety były prorokami i to prorocy kontrolowali ich dar. Jak Paweł może to powiedzieć, a potem natychmiast założyć kaganiec wszystkim prorokom?   

W tym świetle powinniśmy rozważyć następne słowa Pawła. Czy pochodzą od Pawła, czy może on cytuje Koryntianom coś, co umieścili w swoim liście? Właśnie widzieliśmy, jak Paweł rozwiązuje problem nieporządku i chaosu w zborze. Ale czy to możliwe, że Koryntianie mieli własne rozwiązanie i do tego właśnie mówi Paweł? Czy chełpliwi mężczyźni z Koryntu zrzucali całą winę za chaos w zborze na plecy swoich kobiet? Czy to możliwe, że rozwiązaniem tego zaburzenia było nałożenie kagańca na kobiety, a tym, czego szukali od Pawła, było jego poparcie?

Pamiętaj, w języku greckim nie było cudzysłowów. Dlatego do tłumacza należy umieszczenie ich tam, gdzie powinny. Czy tłumacze powinni umieścić wersety 33 i 34 w cudzysłowie, tak jak to zrobili z tymi wersetami?

A teraz o sprawach, o których pisałeś: „Dobrze jest, aby mężczyzna nie miał stosunków seksualnych z kobietą”. (1 Koryntian 7: 1 NIV)

A teraz o pożywieniu składanym bożkom: wiemy, że „wszyscy posiadamy wiedzę”. Ale wiedza nadyma, a miłość rośnie. (1 Koryntian 8: 1 NIV)

A jeśli głosi się, że Chrystus powstał z martwych, jak niektórzy z was mogą powiedzieć: „Nie ma zmartwychwstania umarłych”? (1 Koryntian 15:14 HCSB)

Zaprzeczanie relacjom seksualnym? Zaprzeczanie zmartwychwstaniu ?! Wygląda na to, że Koryntianie mieli dość dziwne pomysły, prawda? Doprawdy, całkiem dziwne pomysły! Czy mieli też dziwne wyobrażenia o tym, jak powinny się zachowywać kobiety? Gdzie próbują odmówić kobietom w zborze prawa do wielbienia Boga owocem ich ust?

W wersecie 33. jest wskazówka, że ​​nie są to słowa samego Pawła. Sprawdź, czy możesz to zauważyć.

„… Kobietom nie wolno mówić. Muszą milczeć i słuchać, jak naucza Prawo Mojżeszowe ”. (1 Koryntian 14:33 Współczesna wersja angielska)

Prawo Mojżeszowe nic takiego nie mówi i Paweł, jako znawca prawa, który studiował u stóp Gamaliela, wiedziałby o tym. Nie złożyłby tak fałszywego twierdzenia.

Istnieją dalsze dowody na to, że to Paweł cytuje Koryntianom coś naprawdę głupiego, co sami stworzyli - najwyraźniej mieli więcej niż tylko część głupich pomysłów, jeśli ten list jest czymś, do czego warto się udać. Pamiętaj, że w całym tym liście mówiliśmy o używaniu przez Pawła sarkazmu jako narzędzia nauczania. Pamiętaj też, że użył greckiego słowa eta to czasami jest używane szyderczo.

Spójrz na werset następujący po tym cytacie.

Najpierw czytamy z Przekładu Nowego Świata:

„. . Czy to od ciebie pochodzi słowo Boże, czy dotarło tylko do ciebie? " (1 List do Koryntian 14:36)

Teraz spójrz na to w interlinii.  

Dlaczego NWT nie wstawia tłumaczenia pierwszego wystąpienia eta?

Wersje King James, American Standard i English Revised renderują to jako „What?”, Ale podoba mi się to renderowanie najlepiej:

CO? Czy Słowo Boże pochodzi od ciebie? A może przyszło to tylko do ciebie i nikogo innego? (Wierna wersja)

Można prawie zobaczyć, jak Paweł unosi ręce w górę w rozpaczy z powodu absurdalności pomysłu Koryntian, że kobiety mają milczeć. Kim oni myślą, że są? Czy myślą, że Chrystus objawił im prawdę i nikomu innemu?

Naprawdę stawia nogę w następnym wersecie:

„Jeśli ktoś myśli, że jest prorokiem lub jest obdarzony duchem, musi przyznać, że to, co piszę do was, jest przykazaniem Pana. Ale jeśli ktoś to zlekceważy, zostanie zlekceważony ”. (1 Koryntian 14:37, 38 NWT)

Paul nawet nie marnuje czasu, mówiąc im, że to głupi pomysł. To oczywiste. Powiedział im już, jak rozwiązać problem, a teraz mówi im, że jeśli zignorują jego radę, która pochodzi od Pana, zostaną zignorowani.

Przypomina mi to coś, co wydarzyło się kilka lat temu w miejscowym zborze, w którym jest pełno starszych starszych Betel - powyżej 20 lat. Uważali, że komentowanie studium Strażnicy przez małe dzieci byłoby niewłaściwe, ponieważ te dzieci zrobiłyby to przez swoje komentarze , upominajcie tych wybitnych ludzi. Dlatego zabronili komentarzy od dzieci z określonej grupy wiekowej. Oczywiście był wielki krzyk i krzyk rodziców, którzy chcieli tylko pouczać i zachęcać swoje dzieci, więc zakaz trwał tylko kilka miesięcy. Ale to, jak czujesz się teraz, słysząc o takiej inicjatywie, jest prawdopodobnie tym, jak Paul czuł, czytając pomysł starszych korynckich o uciszaniu kobiet. Czasami wystarczy potrząsnąć głową do poziomu głupoty, którą my, ludzie, jesteśmy w stanie wywołać.

Paweł podsumowuje swoje napomnienie w dwóch ostatnich wersetach, mówiąc: „Dlatego, bracia moi, gorąco pragnijcie prorokować i nie zabraniajcie mówić językami. Ale wszystko musi być zrobione prawidłowo i w sposób uporządkowany ”. (1 Koryntian 14:39, 40) New American Standard Bible)

Tak, nie przeszkadzajcie nikomu mówić, moi bracia, ale po prostu upewnijcie się, że wszystko robicie porządnie i porządnie.

Podsumujmy, czego się nauczyliśmy.

Uważne przeczytanie pierwszego listu do zborów w Koryncie pokazuje, że rozwijali oni dość dziwaczne pomysły i angażowali się w bardzo niechrześcijańskie zachowanie. Niezadowolenie Pawła z ich powodu jest ewidentne po jego wielokrotnym używaniu kąśliwego sarkazmu. Jednym z moich ulubionych jest ten:

Niektórzy z was stali się aroganccy, jakbym nie przychodził do was. Ale wkrótce przyjdę do was, jeśli Pan zechce, i wtedy dowiem się nie tylko, co mówią ci aroganccy ludzie, ale także jaką mają moc. Albowiem o królestwie Bożym nie chodzi o gadkę, ale o władzę. Który wolisz? Mam przyjść do ciebie z rózgą, czy zakochany i łagodny? (1 Koryntian 4: 18-21 BSB)

To przypomina mi rodzica zajmującego się niegrzecznymi dziećmi. - Robisz tam za dużo hałasu. Lepiej uspokój się albo ja przyjdę, a ty tak chcesz ”.

W swojej odpowiedzi na ich list Paweł podaje szereg zaleceń dotyczących zachowania odpowiedniego przyzwoitości, pokoju i porządku na zebraniach zborowych. Zachęca do prorokowania i wyraźnie stwierdza, że ​​kobiety mogą się modlić i prorokować w zborze. Stwierdzenie w wersecie 33. rozdziału 14, że prawo wymaga od kobiet milczącej uległości, jest fałszywe i wskazuje, że nie mogło pochodzić od Pawła. Paweł cytuje im ich słowa, a następnie kontynuuje stwierdzenie, które dwukrotnie używa cząstki rozłącznej: eta, co w tym przypadku jest szyderczym tonem tego, co mówi. Karci ich za założenie, że wiedzą coś, czego on nie wie i wzmacnia jego apostolstwo, które pochodzi bezpośrednio od Pana, kiedy mówi: „Co? Czy to od ciebie wyszło słowo Boże? A może przyszło do ciebie sam? Jeśli ktoś uważa się za proroka lub duchowego, niech rozpozna to, o czym wam piszę, że są one przykazaniem Pana. Ale jeśli ktoś jest ignorantem, niech będzie ignorantem ”. (1 Koryntian 14: 36-38 Światowa Biblia Angielska)

Chodzę na kilka spotkań online w języku angielskim i hiszpańskim, używając Zoom jako naszej platformy. Robię to od wielu lat. Jakiś czas temu zaczęliśmy się zastanawiać, czy kobietom można pozwolić modlić się na tych spotkaniach. Po przeanalizowaniu wszystkich dowodów, z których niektórych jeszcze nie ujawniliśmy w tej serii filmów, doszło do ogólnego konsensusu opartego na słowach Pawła z 1 Koryntian 11: 5, 13, że kobiety mogą się modlić.

Niektórzy mężczyźni z naszej grupy mocno się temu sprzeciwili i ostatecznie opuścili grupę. Smutno było patrzeć, jak odchodzą, podwójnie dlatego, że przegapili coś wspaniałego.

Widzicie, nie możemy robić tego, czego Bóg od nas oczekuje, bez błogosławieństw dookoła. Nie tylko kobiety są błogosławione, kiedy usuwamy te sztuczne i niebiblijne ograniczenia ich kultu. Mężczyźni również są błogosławieni.

Mogę bez wątpienia powiedzieć w głębi serca, że ​​nigdy nie słyszałem tak serdecznych i wzruszających modlitw z ust mężczyzn, jakie słyszałem od naszych sióstr na tych spotkaniach. Ich modlitwy poruszyły mnie i wzbogaciły moją duszę. Nie są rutynowe ani formalistyczne, ale pochodzą z serca poruszonego duchem Bożym.

Kiedy walczymy z uciskiem wynikającym z cielesnej postawy mężczyzny z Księgi Rodzaju 3:16, który chce tylko zdominować kobietę, wyzwalamy nie tylko nasze siostry, ale także siebie. Kobiety nie chcą konkurować z mężczyznami. Ta obawa, którą mają niektórzy, nie pochodzi od ducha Chrystusowego, ale od ducha świata.

Wiem, że niektórym trudno to zrozumieć. Wiem, że jest jeszcze wiele do rozważenia. W następnym filmie zajmiemy się słowami Pawła skierowanymi do Tymoteusza, które po przypadkowej lekturze wydają się wskazywać, że kobietom nie wolno nauczać w zborze ani sprawować władzy. Istnieje również dość dziwaczne stwierdzenie, które wydaje się wskazywać, że rodzenie dzieci jest środkiem ratowania kobiet.

Jak już zrobiliśmy w tym filmie, zbadamy biblijny i historyczny kontekst tego listu, aby spróbować wydobyć z niego prawdziwe znaczenie. W filmie, który następuje po tym, przyjrzymy się uważnie rozdziałowi 1 Listu do Koryntian 11: 3, który mówi o zwierzchnictwie. W ostatnim filmie z tej serii postaramy się wyjaśnić właściwą rolę zwierzchnictwa w układzie małżeńskim.

Prosimy o wyrozumiałość i otwartość umysłu, ponieważ wszystkie te prawdy jedynie nas wzbogacą i uwolnią - zarówno mężczyzn, jak i kobiety - i ochronią nas przed politycznymi i społecznymi skrajnościami panującymi na tym naszym świecie. Biblia nie promuje feminizmu ani nie promuje maskulinizmu. Bóg uczynił mężczyznę i kobietę różnymi, dwiema połówkami całości, tak aby każdy mógł uzupełniać się nawzajem. Naszym celem jest zrozumienie postanowienia Boga, abyśmy mogli go przestrzegać dla naszej wzajemnej korzyści.

Do tego czasu dziękujemy za uwagę i wsparcie.