Nuk e di se si e humba këtë në kongresin tonë rajonal 2012, por një mik në Amerikën Latine - ku tani po mbajnë kongreset e tyre rrethore për këtë vit - ma solli në vëmendjen time. Pjesa e parë e seancave të mëngjesit të së Shtunës na tregoi se si ta përdorim fletushkën e re për Dëshmitarët e Jehovait. Pjesa përdori termin «nëna jonë shpirtërore» kur i referohej organizatës tokësore të popullit të Jehovait. Tani Shkrimi i vetëm që përdor 'nënën' si term për t'iu referuar një organizate ose një grupi individësh gjendet te Galatasit:

"Por Jeruzalemi më lart është falas dhe ajo është nëna jonë." (Gal 4: 26)

Pra, pse do të shpiknim një rol për organizatën tokësore që nuk figuron në Shkrim?
Unë bëra disa hulumtime për të parë nëse mund t'i përgjigjesha kësaj pyetjeje nga botimet tona dhe u habita kur nuk gjeta asgjë me shkrim për të mbështetur konceptin. Megjithatë, unë kam dëgjuar termin e përdorur në mënyrë të përsëritur nga platformat e asamblesë dhe të kongreseve, dhe madje një mbikëqyrës qarkor e përdori atë një herë kur na inkurajoi të ndiqnim një drejtim të papëlqyeshëm që po merrnim nga Zyra e degës Shërbimi i Tavolinës. Duket se ka hyrë në traditën tonë gojore, ndërsa skajoi doktrinën tonë zyrtare të shkruar.
Remarkshtë e jashtëzakonshme se sa lehtë dhe pa diskutim mund të kalojmë në një mendim. Bibla na thotë të mos 'braktisim ligjin e nënës sonë'. (Pro. 1: 8) Nëse folësi i kongresit dëshiron që audienca t'i bindet Trupit Udhëheqës, kjo i shton shumë peshës së argumentit nëse shohim se udhëzimi nuk vjen nga një skllav i përulur, por nga matriarku i nderuar i familjes . Në shtëpi, nëna është e dyta pas babait, dhe të gjithë e dimë kush është babai.
Ndoshta problemi qëndron te ne. Ne duam të kthehemi në mbrojtjen e mamit dhe babit. Ne duam që dikush të kujdeset për ne dhe të sundojë mbi ne. Kur Zoti është ai dikush, gjithçka është mirë. Sidoqoftë, Zoti është i padukshëm dhe kemi nevojë për besim që ta shohim dhe të ndiejmë kujdesin e tij. E vërteta na çliron, por për disa se liria është një lloj barre. Liria e vërtetë na bën personalisht përgjegjës për shpëtimin tonë. Duhet të mendojmë vetë. Ne duhet të qëndrojmë para Jehovait dhe t'i përgjigjemi Atij direkt. Soshtë shumë më ngushëlluese të besosh se gjithçka që duhet të bëjmë është t'i nënshtrohemi një burri ose një grupi burrash të dukshëm dhe të bëjmë atë që ata na thonë të shpëtohemi.
A po veprojmë si izraelitët e kohës së Samuelit që kishin vetëm një Mbret, Jehova, dhe gëzonin një liri nga kujdesi që ishte unike në histori; dhe megjithatë i hodhi të gjitha me fjalët: "Jo, por një mbret [njerëzor] është ai që do të ndodhë mbi ne". (1 Sam. 8:19) Mund të jetë ngushëlluese të kesh një sundimtar të dukshëm të marrë përgjegjësinë për shpirtin tënd dhe shpëtimin tënd të përjetshëm, por është vetëm një iluzion. Ai nuk do të qëndrojë pranë teje ditën e gjykimit. Timeshtë koha që ne kemi filluar të veprojmë si burra dhe të përballemi me këtë fakt. Timeshtë koha që ne të marrim përgjegjësinë për shpëtimin tonë.
Në çdo rast, herën tjetër që dikush përdor argumentin e "nënës shpirtërore" mbi mua, unë do të citoj fjalët e Jezusit te Gjoni 2: 4:

"Havefarë kam të bëj me ju, grua?"

Meleti Vivlon

Artikuj nga Meleti Vivlon.
    20
    0
    Ju pëlqejnë mendimet tuaja, ju lutemi komentoni.x