Ба назар гирифтани он, ки ҳафтаинаи ҳафта дар мақолаи омӯзиши «Бурҷи дидбонӣ» масъалаҳое мавҷуданд, ки онҳоро барои дастгирӣ кардани ҳақиқат бояд ҳал кунанд. Аз ин рӯ, вақте як мақола ба монанди ин мебарояд, ин хеле сабук аст. Гарчанде ки таҳлили амиқи Навишта нест, он дорои хислати мусбӣ ва баҳснок мебошад. Дуруст аст, ки ҳамроҳи таълимоти бардурӯғ ва пеш бурдани таълимоти бардурӯғ моро аз имконоти пурраи худ бозмедорад, аммо ин як ҳафта барои муҳокима аст. Ин ба он равона шудааст, ки чӣ тавр бародарони моро барои ба воя расидан ташвиқ кардан лозим аст. Пас аз омӯзиш лаззат баред ва мо ҳафтаи оянда бармегардем.
Мутаассифона, тамоми мақола танҳо бо фарогирии талаботи рӯҳ ба иншооте сохта мешавад, ки аз ҷониби одамон сохта шудааст. Дар сурате ки барои одами рӯҳонӣ, рӯҳ бо ягон чунин сохтор маҳдуд намешавад. Пас аз омӯзиш аз ман хоҳиш карданд, ки хоҳари DF'd-ро ба хона ронам (ӯ бемории равонии доимӣ дорад). Вақте ки ман ба мошин омадам, вай аз омӯзиш комилан ғамгин шуд ва омода буд, ки аз қуллаи наздиктарин ҷаҳад. Вай аз тарси он ки маро ба сӯҳбат ҷалб кунад, агар ман некӯаҳволии худро зери хатар гузорам, вай ба суханони ман ба ӯ хомӯш монд: «Танҳо дар хотир доред, ки рӯҳ... Маълумоти бештар "
Умуман хуб, аммо ин суханон ба ман якбора гӯш андохтанд: «Рико фикр мекард, ки бояд то синни балоғат расад, то ба Яҳува пурра хизмат кунад».
Ки қоидаҳои ҷамъомад ба касе монеа мешаванд, ки ба Худо пурра хидмат кунад, зеро танҳо бар хилофи иродаи онҳо, дар ҳолати таъмиднаёфта, эътирофи ҳайратовар аст. Хушбахтона, Рико аз чунин сарнавишт тавассути таъмиди бесобиқа (наздик) навзод наҷот ёфт. Чӣ қадар имонро мустаҳкам мекунад.
Ин қадар барои тамаркуз ба мусбат ...
Пас, яке аз сархатҳои кушода моро фарзандони Худо меномад. Кош GB тасмим мегирифт; мо "фарзанд "ем ё танҳо" дӯст "ем?
Як хуб! Ҳа Ҳа
Жанна, хеле боадабона гузошт. Омин
Ман баъзе бародарон ва хоҳаронеро медонам, ки аз таълимоти бардурӯғ чашм мепӯшанд ва бадтар аз ҳама - онҳо сабабҳои худро доранд ва ин ба худи онҳо вобаста аст. Аммо барои бисёре аз мо мо роҳи дигареро интихоб кардем ва мехоҳем аз ин таълимоти дурӯғ огоҳ бошем, то аз он чизе, ки ба назари мо хато бошад, раҳо шавем - мо мехоҳем Падари Осмонии худро дар рӯҳ ва ростӣ бо дигарон парастиш кунем ва инҷо будан ба ман дар ин кор кӯмак кард ва ман хеле миннатдорам ва ташаккур.
Рост аст, ки ҳеҷ чиз воқеан баҳснок нест. Мақолаи маъмулии хушбӯйшудаи JW