Пас аз мутолиаи мақола, унвони дақиқтаре метавонад чунин бошад: "Оё шумо ба заифиҳои инсон дар созмон ба мисли Яҳува муносибат мекунед?" Ҳақиқати оддии масъала дар он аст, ки мо дар байни онҳое, ки дар дохил ва берун аз созмон мавҷуданд, меъёрҳои дукарата дорем.
Агар боз як маслиҳати хуби ин мақоларо паҳн кунем, оё мо ба воизон муқовимат мекунем? Оё нуқтаи назари мо нисбати заифиҳои одамӣ бо Яҳува мувофиқат намекунад?
Масалан, дар параграфи 9 чунин гуфта шудааст: «Вақте ки мотосиклист дар садамаи нақлиёт осеб дид, ба шӯъбаи ёрии таъҷилӣ расад, оё аъзоёни гурӯҳи тиббӣ кӯшиш мекунанд муайян кунанд, ки ӯ садама кардааст ё не? Не, онҳо фавран ёрии тиббии зарурӣ мерасонанд. Ба ин монанд, агар ягон ҳамимонамон аз душвориҳои шахсӣ заиф шуда бошад, пеш аз ҳама бояд кӯмаки рӯҳонӣ кунад ».
Бале, аммо агар шахси сустшуда аз ҷамъомад хориҷ карда шавад? Чӣ бояд кард, агар мисли бисёриҳо вай аз коре, ки боиси аз ҷамъомад хориҷ шуданаш гашт ва ба вохӯриҳои содиқона интизори барқарор шуданро тарк намуд, шурӯъ кунад? Ҳоло вазъи шахсии ӯ ба депрессия, ё вазъи саломатӣ ё мушкилоти молиявӣ овардааст. Оё мо то ҳол ба заифии Яҳува нигоҳ мекунем? Бешубҳа, не!
Мо ҳамчун қисми 1 сархати 5 ба 14 Таслӯникиён 9:XNUMX мехонем, аммо агар танҳо як оятро хонем, мебинем, ки ин маслиҳати Павлус на танҳо ба ҷамъомад дахл дорад.

". . . ҳамеша дар паи некӣ ба якдигар бошед ва ба ҳамаи дигарон"(1Т 5:15).

Сархати 10 дар худи ҳамон раг идома ёфта, намунаи «як модари танҳо мунтазам бо кӯдаки худ ё фарзандонаш ба вохӯриҳо медарояд». Аммо агар модари танҳо аз сабаби гуноҳаш хориҷ карда шавад, вале ба ҳар ҳол мунтазам ба маҷлисҳо ташриф меорад, оё мо мисли « аз имон ва иродаи ӯ ба ҳайрат афтод? " Оё мо бояд аз ин бештар ба ҳайрат оем, дар ҳоле ки ба як париж муносибат карда, имон ва қатъии бештар талаб карда мешавад, ҳамин тавр не? Бо вуҷуди ин, аз тарси пирон, ки ҳанӯз расман дар бораи он, ки модар дар ҳақиқат тавба кардааст, ҳатто як сухани рӯҳбаландӣ дода наметавонад. Мо бояд интизор шавем, ки ба заифиҳои Яҳува бо чашмони худ менигарем.

Назари худро ба нуқтаи назари Яҳува мувофиқат кунед

Дар ин сарлавҳа мо ташвиқ карда мешавем, ки ҳар як ислоҳ кунем, то нуқтаи назари Яҳуваро мувофиқ созем. Мутаассифона, мо омода нестем, ки ин созмонро дар созмоне созем. Намунаи муносибати Яҳува ба Ҳорун ҳангоми сӯзондани гӯсолаи тиллоӣ барои нишон додани он ки чӣ тавр раҳмдилӣ ва фаҳмиши заифиҳои одамии Худои мо аст, нишон дода шудааст. Вақте ки Ҳорун ва Марям Мусоро барои издивоҷ бо хориҷиён танқид карданро сар карданд, Марям гирифтори махав буд, вале заифиашро ба назар гирифт ва тавба кард, ки Яҳува дар давоми ҳафт рӯз саломатиашро барқарор кард.
Агар ягон аъзои ҷамъомад ба фаъолияти монанде машғул мешуд, Ҳайати Роҳбарикунандаро ё пирони маҳаллиро танқид мекард ва аз ҷамъомад хориҷ карда мешуд (на он тавре, ки гирифтори махав аст, аммо мо ин корро мекунем), тавбаи пушаймонӣ дар барқарор кардани дохили он оварда мерасонад. аз ҳафт рӯз?
Вақте ки мо аз ҷамъомади имрӯза барои ташкил кардани ҷамъомад хориҷ кардем, мо ҳеҷ гоҳ чунин муносибат намекунем. [I]

“Аз ин рӯ, тавсия дода мешавад, ки амали аз ҷамъомад хориҷ шудан на камтар аз як сол боқӣ мемонад…. Имтиёзҳо барои онҳое, ки аз ҷамъомад хориҷ карда шудаанд, аммо ҳоло озмуда мешаванд, имкониятҳои номаҳдуд дар хидмати мавъиза, гуфтугӯи донишҷӯён дар мактабҳои хизматӣ, қисмҳои хурди хизмат, шарҳ додан дар вохӯриҳо ва хондани хулосаҳои сархатҳо. Ин давраи санҷиш одатан як солро дар бар мегирад»(Саволҳо барои хидмати Салтанат, 1961 аз ҷониби WB&TS, саҳ. 33, сарх. 1)

Муҳлати иҷрои ҳадди аққали вақти шахсони аз ҷамъомад хориҷкардашуда ягон асосе надорад. Ин нишон медиҳад, ки мақсади асосии мо ҷазо мутобиқи далелҳои аксари ҳуқуқҳои муосир ҳангоми муайян кардани ҷазои ҳадди аққал барои ҷиноят алайҳи давлат мебошад. Вақте ки шахс аз ҷамъомад хориҷ карда мешавад, тавба карда намешавад. Барои онҳое, ки баҳс мекунанд, ки ин талабот ронда шудааст ва акнун шахси хориҷкардашуда метавонад дар камтар аз як сол баргашта шавад, онҳо бояд кӯшиш кунанд, то фаҳманд, ки мавҷудияти ин вуҷуд вуҷуд дорад де-факто давраи стандартии яксола. Ҳар гуна барқароркунӣ дар тӯли камтар аз як сол, алахусус барои амали ба Мириам муқобили Мусо, ҳадди аққал аз ҷониби CO савол хоҳад гирифт ва эҳтимолан аз ҷониби Хадамоти хидматрасонӣ навишта шудааст. Ҳамин тариқ, ба воситаи маҷбуркунии мулоим давраи яксола дар ҷои худ боқӣ мемонад.
Дар масъалаҳои судӣ, бешубҳа, мо бояд назари худро ба Яҳува ислоҳ кунем. Ин инчунин он чизеро дар бар мегирад, ки чӣ тавр мо аъзои оилаи шахси аз ҷамъомад хориҷкардашудаамонро дастгирӣ мекунем. Тарзи муқаррарии амалиётҳо яке аз беэътиноӣ мебошад. Мо намедонем чӣ кор кунем, бинобар ин мо ҳеҷ кор намекунем; кӯдакони хурдсолро дар вақти мусибат бе кӯмаки рӯҳонӣ ва эҳсосӣ партофтан - вақте ки онҳо бештар осебпазиранд Мо метарсем, ки агар мо афтодем, бо шахси хориҷшудае рӯ ба рӯ мешавем ва мо чӣ кор мекунем. Чӣ хел даҳшатнок! Пас беҳтараш ҳеҷ коре накунед ва вонамуд кунед, ки ҳама хуб аст. Яҳува ба заифӣ чӣ гуна муносибат мекунад? Ӯ ҳеҷ гоҳ ба иблис ҷой намедиҳад, аммо ҷараёни мурофиаи каҷи мо аксаран маҳз ҳамин тавр мекунад. (Eph 4: 27)
Пеш аз навиштани чунин мақолаҳо, мо бояд воқеан хонаи худро дар ҷои аввал гузорем. Суханони Исо қавӣ ва ҳаққанд:

“Риёкор! Аввал чӯбро аз чашми худ дур кунед, ва он гоҳ хоҳед дид, ки чӣ гуна хасро аз чашми бародари худ дур кунед »(Матто 7: 5)

________________________________________________________
[I] Барои гирифтани маълумоти васеъ оиди хусусияти ғайри Навиштаҷоти имрӯзаи аз ҷамъомад хориҷ кардан ва мо аз талаботи Навиштаҳо то чӣ андоза дур шудем, мақолаҳои зери категорияро бубинед, Масъалаҳои судӣ.

Мелети Вивлон

Мақолаҳо аз Мелети Вивлон.
    28
    0
    Оё фикрҳои шуморо дӯст медоред, лутфан эзоҳро шарҳ диҳед.x