Recibín unha notificación previa de algunha "nova luz".i Non será novidade para moitos de vós. Realmente revelamos esta "nova luz" hai case dous anos. (Tampouco é un crédito para min, xa que case non fun o primeiro en chegar a este entendemento.) Antes de darche a luz sobre esta "nova luz", quería compartir con vostede algo que un dos meus compañeiros maiores me desafiou cun mentres de volta. Mentres trataba de opinar sobre as Escrituras, preguntoulle: "Cres que sabes máis que o Consello de Administración?"

Este é un desafío común; un pretendía silenciar o disidente, porque se responde a "Non", a resposta sería "Entón por que desafías o seu ensino". Por outra banda, se responde "Si", déixase aberto a acusacións de presunción. e un espírito orgulloso.

Por suposto, nunca refrasaríamos esta pregunta para facernos: "Cres que sabes máis que o Papa Católico?" Imos porta a porta contradicindo as ensinanzas do Papa a diario.

O xeito de responder a esta pregunta é con outra pregunta. "Está a suxerir que o Consello de Administración sabe máis que todos os demais?" A quenda de cambios é, ao final, un xogo correcto.

Un xeito mellor e menos enfrontado de respondelo é: "Antes de responder iso, contéstame. ¿Cres que o Consello de Administración sabe máis que Xesucristo ". Se responden, como é probable," Por suposto que non. "Podes responder:" Entón déixame amosar o que Xesús, non eu, ten que dicir sobre a pregunta. estamos a falar. "

Por suposto, o espírito tranquilo e suave responderá así mentres o home que estamos dentro - o home débil da carne - quere coller ao interrogante polos ombreiros e axitalo sen sentido, berrando: "Como podes incluso preguntarme que despois de todo os erros que viron cometer ao longo dos anos? ¿Estás cego ?! "

Pero non deixamos este tipo de urxencias. Respiramos profundamente e intentamos chegar ao corazón.

En realidade, este desafío frecuentemente expresado lévame á memoria outro desafío similar que se puxo en evidencia nunha antiga autoridade.

(Xoán 7: 48, 49) . . .Non un dos gobernantes nin dos fariseos creou nel, verdade? 49 Pero esa multitude que non coñece a Lei é xente maldita. "

Estaban convencidos de que o seu razoamento era inasumible. Como poderían estas persoas tan baixas e malditas saber as cousas profundas de Deus? ¿Non foi esa a única providencia dos sabios e intelectuais, os líderes do pobo xudeu? Por que desde tempos inmemoriais foran as canles de comunicación e revelación de Xehová.

Xesús sabía o contrario e díxolle:

(Matthew 11: 25, 26) . . . "Eu louvo publicamente, Pai, Señor do ceo e da terra, porque ocultaches estas cousas aos sabios e intelectuais e reveláchelas aos nenos pequenos. 26 Si, Pai, porque así aprobaches.

Dado que o xeito aprobado por Deus para revelar cousas ocultas é a través de nenos-as parvas deste sistema-, a crenza actual das testemuñas de Xehová de que toda verdade chega a través do exaltado cargo do Consello de Administración debe estar errada. Ou Xehová cambiou de opinión e a súa forma de facer as cousas?

Envío como proba a "Pregunta dos lectores" no 15 de agosto, Atalaya. En breve podes lelo jw.org. Trata sobre a cuestión de se o resucitado casará. (Lucas 20: 34-36) Por fin, despois de moitas décadas, estamos a ver a razón. Se queres ler o que tiñamos que dicir sobre este tema nos piquetes de Beroean en xuño de 2012, consulta ¿Pódese casar o resucitado? En realidade, ese post non limitaba a poñer en palabras o que criei durante décadas. O feito de que estas verdades fosen evidentes para os escravos de nada como Apolo e o teu, e moitas outras cousas, sen dúbida demostra que o Consello de Administración non pode ser a canle de comunicación de Xehová. Xehová revela a súa verdade aos nenos. É a posesión de todos nós, non duns poucos.

É probable que moitos irmáns e irmás sinceras lidan isto que quizais estean a razoar que estamos a seguir; que deberiamos ter calado; que só agora é o momento de que Xehová revele esta nova verdade, e así teriamos que agardar nel. Segundo o Consello de Administración, eu e outros coma min levamos décadas pecando probando a Xehová no noso corazón só por soster o contrario, aínda que sexa correcta.

É certo que Xehová revelou progresivamente a verdade. Por exemplo, a natureza ea persoa do Mesías formaban parte dun segredo sagrado gardado oculto durante catro mil anos. Non obstante, e este é o punto clave: unha vez que Xehová revela unha verdade oculta, faino a todos. Non hai un pequeno grupo electo que conte cos segredos da sabedoría divina; ningún minúsculo cadro de privilexiados con coñecementos especiais. Certo, o coñecemento divino non é a posesión de todos, pero iso é polo seu desexo, non por Deus. (2 Peter 3: 5) Fai a súa verdade a disposición de todos. O seu espírito santo opera sobre persoas non institucións ou organización, sobre persoas, persoas. A verdade revélase a todos os que realmente teñen sede. Unha vez que o teñas, tes unha obriga divinamente mandada de compartila con outros. Non hai sentado nela á espera de que un grupo de homes que se autoinscriben non se inspiren para que nos dean o paso adiante. (Matthew 5: 15, 16)

Xa que estamos a falar de presuntuosidade, ¿ata qué punto de presuntuosa foi para nós todas estas décadas, desde 1954, polo menos, para afirmar audazmente que sabemos como Xehová tratará a espiñenta cuestión do matrimonio entre os resucitados na terra? Aí tes unha verdade cuxo tempo para ser revelado aínda non chegou. Quen segue adiante agora?

i Agora sempre uso o termo "nova luz" e o seu primo menos agradable, "nova verdade", irónicamente, xa que a luz é luz e a verdade é a verdade. Ningún dos dous pode ser vello nin novo. Cada un simplemente "é".

Meleti Vivlon

Artigos de Meleti Vivlon.
    15
    0
    Encantaríache os teus pensamentos, comenta.x