“ គាត់នឹងជាន់ក្បាលអ្នក…” (កេ ៣:១៥)
ខ្ញុំមិនអាចដឹងពីគំនិតរបស់សាតាំងនៅពេលដែលគាត់បានលឺសំដីនោះទេប៉ុន្តែខ្ញុំអាចនឹកឃើញពីអារម្មណ៍ឈឺចាប់ដែលខ្ញុំធ្លាប់មានប្រសិនបើព្រះបានកាត់ទោសខ្ញុំ។ រឿងមួយដែលយើងអាចដឹងពីប្រវត្តិសាស្រ្តគឺថាសាតាំងមិនបានយកការនិយាយនេះមកនិយាយកុហកទេ។ ប្រវត្ដិសាស្ដ្របង្ហាញយើងថាខគម្ពីរទាំងអស់នោះបានក្លាយជាការពិត: « ... ហើយអ្នកនឹងកិនគាត់នៅកែងជើង»។
នៅពេលដែលពូជរបស់ស្ត្រីត្រូវបានបង្ហាញជាបណ្តើរ ៗ សាតាំងបានធ្វើសង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងវាហើយទទួលបានជោគជ័យយ៉ាងខ្លាំង។ គាត់បានទទួលជោគជ័យក្នុងការបំផ្លាញជនជាតិអ៊ីស្រាអែលតាមរយៈអ្នកដែលពូជនេះត្រូវបានទាយថានឹងលេចចេញជាចុងក្រោយដោយសម្រេចបាននូវការបែកបាក់នៃកិច្ចព្រមព្រៀងរវាងពួកគេនិងព្រះយេហូវ៉ា។ ទោះយ៉ាងណាកតិកាសញ្ញាថ្មីបានចូលជាសម្បតិ្តដូចគ្នានឹងអតីតកាលដែលត្រូវបានរំលាយហើយនៅទីបំផុតពូជនេះត្រូវបានគេកំណត់អត្តសញ្ញាណជាមួយនឹងការលាតត្រដាងនៃអាថ៌កំបាំងដ៏ពិសិដ្ឋដែលបានរង់ចាំជាយូរមកហើយ។ (Ro 11: 25,26; 16: 25,26)
ត្រូវនឹងឈ្មោះថ្មីរបស់វាគឺសាតាំង[A] ឥឡូវនេះបានវាយប្រហារសមាសធាតុគោលការណ៍នៃគ្រាប់ពូជនេះ។ គាត់បានល្បួងព្រះយេស៊ូបីដងប៉ុន្តែនៅពេលដែលវាបរាជ័យគាត់មិនបានចុះចាញ់ទេតែគាត់បានចេញទៅរហូតដល់ពេលដ៏ងាយស្រួលផ្សេងទៀតបានបង្ហាញខ្លួន។ (Lu 4: 1-13 ។) នៅចុងបញ្ចប់គាត់បានបរាជ័យទាំងស្រុងហើយមានតែការបញ្ចប់កិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីដែលអាចធ្វើទៅបានដោយការសុគតដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេស៊ូវ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយនេះគឺជាការបរាជ័យដ៏ធំបំផុតរបស់វាសាថាននឹងមិនចុះចាញ់ឡើយ។ ឥឡូវនេះគាត់បានបង្វែរការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកដែលត្រូវបានគេហៅថាជាផ្នែកនៃកូនចៅរបស់ស្ត្រី។ (ឡើងវិញ 12: 17 ។) ដូចជនជាតិអ៊ីស្រាអែលខាងសាច់ឈាមនៅចំពោះមុខពួកគេដែរពួកអ៊ីស្រាអែលខាងវិញ្ញាណទាំងនេះបានចុះចាញ់នឹងឧបាយកលដ៏អាក្រក់របស់សាតាំង។ មានតែពីរបីសតវត្សរ៍ប៉ុណ្ណោះដែលឈរប្រឆាំងនឹងគាត់។ (អេភ។ ៦:១១ អិន។ អិល។ ធី។ )
ពេលលោកយេស៊ូរៀបចំអ្វីដែលយើងហៅថាពិធីអាហារល្ងាចរបស់លោកម្ចាស់លោកបានមានប្រសាសន៍ទៅពួកសាវ័ករបស់លោកថា៖ «ពែងនេះមានន័យថាកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីដោយសារឈាមរបស់ខ្ញុំដែលត្រូវច្រួចជំនួសអ្នក។ (លូ ២២:២០) វាអាចត្រូវបានអះអាងថាកលល្បិចដែលគួរអោយស្អប់បំផុតរបស់សាតាំងគឺដើម្បីបង្ខូចពិធីដែលនិមិត្តរូបនៃសមាជិកភាពរបស់គ្រីស្ទានម្នាក់ៗនៅក្នុងកតិកាសញ្ញាថ្មី។ តាមរយៈការធ្វើឱ្យខូចនិមិត្តសញ្ញាគាត់បានធ្វើឱ្យគ្រីស្ទបរិស័ទសើចចំអកដោយមិនដឹងខ្លួននូវអ្វីដែលជានិមិត្តរូប។

ការធ្វើឱ្យខូចកិត្តិយសពិធី

ព្រះវិហារកាតូលិកបានក្លាយជាសាសនាគ្រឹស្តដំបូងដែលបានរៀបចំឡើង។[ខ] រហូតដល់មានការផ្លាស់ប្តូរណែនាំដោយវ៉ាទីកង់ទី ២ ពួកគ្រហស្ថមិនបានទទួលទានស្រាទេមានតែនំប៉័ងប៉ុណ្ណោះ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមកការទទួលទានស្រាដោយគ្រហស្ថគឺស្រេចចិត្ត។ មនុស្សជាច្រើននៅតែមិនធ្វើ។ ពិធីអាហារល្ងាចរបស់ព្រះអម្ចាស់បានត្រូវបង្វែរចេញ។ ប៉ុន្តែវាមិនបានបញ្ឈប់នៅទីនោះទេ។ ព្រះវិហារក៏បង្រៀនផងដែរថាស្រាទំពាំងបាយជូរត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងឈាមនៅមាត់អ្នកទទួលទាន។ ការផឹកឈាមពិតប្រាកដត្រូវបានហាមឃាត់នៅក្នុងបទគម្ពីរដូច្នេះជំនឿបែបនេះគឺបំពានច្បាប់របស់ព្រះ។
ក្នុងកំឡុងពេលកំណែទម្រង់សាសនាប្រូតេស្តង់បានលេចចេញមក។ នេះបានផ្ដល់ឱកាសដើម្បីបំបែកចេញពីការអនុវត្តន៍កាតូលិកដែលបានបង្ខូចអាហារពេលល្ងាចរបស់ព្រះអម្ចាស់អស់ជាច្រើនសតវត្សរ៍។ ជាអកុសលឥទ្ធិពលអាក្រក់របស់សាតាំងនៅតែបន្ត។ ម៉ាទីនលូសើរជឿលើ សហជីពសាក្រាម៉ង់មានន័យថា“ រូបកាយនិងព្រះលោហិតរបស់ព្រះគ្រិស្ដ” មានវត្តមាននិងនៅក្រោមទម្រង់យ៉ាងពិតប្រាកដនៃនំប៉័ងនិងស្រាដែលត្រូវបានញែកចេញដើម្បីឱ្យអ្នកប្រាស្រ័យទាក់ទងបរិភោគនិងផឹកទាំងធាតុនិងរូបកាយនិងឈាមពិតរបស់ ព្រះគ្រីស្ទផ្ទាល់នៅក្នុងសាក្រាម៉ង់នៃអរព្រះគុណទោះបីពួកគេជាអ្នកជឿឬមិនជឿក៏ដោយ។
ក្នុងកំឡុងពេល 18th និងth ជាច្រើនសតវត្សរ៍មានការភ្ញាក់ដឹងខ្លួនខាងសាសនាយ៉ាងខ្លាំងដោយសារតែសេរីភាពខាងសាសនានិងនយោបាយកាន់តែមាននៅលើពិភពលោកដែលមួយផ្នែកដោយសារតែការរកឃើញនៃពិភពលោកថ្មីនិងមួយផ្នែកដោយសារតែអំណាចដែលបានផ្តល់ឱ្យមហាជនដោយបដិវត្តឧស្សាហកម្ម។ នៅពេលនិកាយផ្សេង ៗ បានលេចចេញមកម្នាក់ៗមានឱកាសដើម្បីរៀបចំពិធីពិសិដ្ឋនៃពិធីអាហារល្ងាចរបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅរកសភាពត្រឹមត្រូវវិញដើម្បី ឲ្យ គ្រីស្ទបរិស័ទអាចរំitកវាជាថ្មីម្តងទៀតតាមគោលបំណងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ គួរឱ្យសោកស្តាយណាស់នៅពេលនោះហើយឱកាសត្រូវបានខកខាន។
ពិធីនេះគឺសាមញ្ញហើយពន្យល់យ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងបទគម្ពីរដែលពិបាកយល់ពីរបៀបដែលវាអាចងាយខូច។
វិធីដែលមេតូឌីសធ្វើវាគឺអោយអ្នកដើរឡើងទៅអាសនៈហើយទទួលនំប៉័ងពីបព្វជិតហើយបន្ទាប់មកជ្រលក់វាចូលក្នុងពែងស្រា។ ការដក់នំដូណាត់ចូលកាហ្វេមួយប្រហែលជាសមស្របសម្រាប់អាហារពេលព្រឹករហ័សប៉ុន្តែតើនិមិត្តរូបអ្វីដែលអាចធ្វើឱ្យនំប៉័ង (សាច់របស់ព្រះគ្រីស្ទ) ទៅក្នុងស្រា (ឈាមរបស់គាត់) អាចមាន?
មាននិកាយបាទីស្ទជាច្រើនដែលជឿថាព្រះបានហាមឃាត់ស្រាដូច្នេះសម្រាប់ពួកគេស្រាក្នុងពិធីអាហារល្ងាចរបស់លោកម្ចាស់ត្រូវបានជំនួសដោយទឹកទំពាំងបាយជូរ។ នៅក្នុងនេះពួកគេគឺដូចជាអ្នកផ្សងព្រេងដែលជឿថាស្រាត្រូវតែជាផ្លែឈើដែលមិនចេះរីងស្ងួតឬមិនមានរាងពងក្រពើរបស់វល្លិអ័រហ្គោសទឹកទំពាំងបាយជូរ។ តើវាឆ្កួតយ៉ាងណាទៅ? ដាក់ដបឆ្នុកបាយពីរដាក់នៅក្បែរគ្នាមួយដាក់ពេញទៅដោយ“ ទឹកទំពាំងបាយជូរដែលមិនស្អាត” និងមួយទៀតដាក់ស្រា។ ទុកវាចោលអស់រយៈពេលជាច្រើនថ្ងៃហើយមើលថាតើមួយណាដែលមានជាតិរំងាស់ហើយលេចឡើងឆ្នុករបស់វា។ ភាពបរិសុទ្ធនៃស្រាគឺជាអ្វីដែលអនុញ្ញាតឱ្យវារក្សាទុកអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ ជំនួសទឹកទំពាំងបាយជូរសម្រាប់វាត្រូវបានជំនួសនិមិត្តរូបមិនបរិសុទ្ធដើម្បីតំណាងឱ្យឈាមសុទ្ធរបស់ព្រះយេស៊ូវ។
សាថានច្បាស់ជារីករាយណាស់។
ពេលកំពុងប្រើស្រានិងនំប៉័ងព្រះវិហារអង់គ្លេសធ្វើពិធីអាហារចុងក្រោយដោយបង្វែរវាទៅជាពិធីដែលពេញទៅដោយពិធីនិងសូត្រធម៌ដូចមានចែងនៅក្នុង សៀវភៅនៃការអធិស្ឋានទូទៅ។ ដូច្នេះពិធីអាហារល្ងាចរបស់ព្រះអម្ចាស់ត្រូវបានប្រើជាឱកាសសម្រាប់ការបញ្ចូលជំនឿសាសនាមិនពិតនិងការគាំទ្រនៃរចនាសម្ព័ន្ធអំណាចខាងសាសនា។
ដូចជាព្រះវិហារកាតូលិកដែរសាសនាប្រេសប៊ីធើរៀគាំទ្រដល់ការអនុវត្តពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកដល់ទារក។ ក្នុងនាមជាសមាជិកព្រះវិហារដែលបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកក្មេងៗក្មេងពេកមិនយល់ពីសារៈសំខាន់និងទំនួលខុសត្រូវនៃសមាជិកភាពនៅក្នុងកតិកាសញ្ញាថ្មីត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យទទួលទាននិមិត្តសញ្ញា។
មានឧទាហរណ៍ជាច្រើនទៀតប៉ុន្តែទាំងនេះបម្រើដើម្បីបង្ហាញពីគំរូមួយនិងបង្ហាញពីរបៀបដែលសាតាំងបានធ្វើពិធីដ៏បរិសុទ្ធបំផុតហើយបង្វែរវាទៅចុងរបស់វា។ ប៉ុន្តែនៅមានច្រើនទៀត។
ខណៈពេលដែលព្រះវិហារទាំងអស់នេះបានផ្លាស់ប្តូរទៅកម្រិតធំជាងឬតិចជាងពីពិធីពិតនិងសាមញ្ញដែលព្រះអម្ចាស់របស់យើងបានរៀបចំដើម្បីផ្សាភ្ជាប់ពួកសិស្សរបស់គាត់ជាសមាជិកពិតនៅក្នុងកតិកាសញ្ញាថ្មីមានព្រះវិហារមួយដែលមានចំនួនលើសនៅសល់។ ខណៈពេលដែលអ្នកខ្លះអនុញ្ញាតឱ្យសមាជិកទទួលទាននំប៉័ងឬនំប៉័ងដែលមានស្រាខណៈពេលដែលអ្នកផ្សេងទៀតជំនួសស្រាដោយទឹកទំពាំងបាយជូរមានជំនឿពួកគ្រីស្ទានម្នាក់ដែលមិនអនុញ្ញាតឱ្យមនុស្សវណ្ណៈរបស់ខ្លួនទទួលទានអ្វីទាំងអស់។ សមាជិកសាសនាចក្រត្រូវបានគេបដិសេធសិទ្ធិក្នុងការធ្វើច្រើនជាងគ្រប់គ្រងវត្ថុតំណាងនៅពេលពួកគេឆ្លងកាត់ជួរ។
ក្រុមជំនុំទូទាំងពិភពលោករបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់ចែងលុបបំបាត់ការស្ដាប់បង្គាប់របស់ព្រះយេស៊ូទាំងស្រុងនៅក្នុងសមាជិក ៨ លាននាក់។ មានតែជនជាតិភាគតិចតូចមួយប៉ុណ្ណោះដែលមានចំនួនប្រហែល ១៤ ០០០ នាក់នៅពេលរាប់បញ្ចូលគ្នា - បរិភោគវត្ថុតំណាង។ ជាផ្លូវការអ្នកណាក៏អាចទទួលទានបានដែរប៉ុន្តែការចូលក្នុងផ្ទះដ៏មានអានុភាពត្រូវបានប្រើដើម្បីរារាំងពួកគេហើយដែលរួមផ្សំនឹងការរអ៊ូរទាំរអ៊ូរទាំទាំងអស់ដឹងថានឹងរួមជាមួយការបង្ហាញការគោរពប្រតិបត្តិចំពោះព្រះអម្ចាស់គឺគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីការពារមនុស្សជាច្រើនពីជំហរ។ ដូច្នេះពួកគេគឺដូចជាពួកផារីស៊ីពីបុរាណដែល«បានបិទនគរស្ថានសួគ៌នៅមុខមនុស្ស។ ពីព្រោះ [ពួកគេ] មិនចូលហើយពួកគេក៏មិនអនុញ្ញាត ឲ្យ អ្នកដែលចូលទៅក្នុងនោះដែរ” ។ គេត្រូវចាំថាពួកផារិស៊ីត្រូវបានមនុស្សគ្រប់គ្នាចាត់ទុកថាជាមនុស្សដែលកាន់សាសនានិងជាព្រះដែលពេញដោយការគោរពបំផុត។ (ម។ ២៣: ១៣-១៥ អិន។ អិលធី)
ពួកគ្រីស្ទានទាំងនេះបានបដិសេធការថ្វាយបង្គំរូបព្រះរបស់វិហារកាតូលិកនិងគ្រិស្តអូស្សូដក់។ ពួកគេបានរួចផុតពីទាសភាពទៅនឹងលទ្ធិខុសឆ្គងដែលមានលក្ខណៈអាក្រក់ដូចជាព្រះត្រៃឯកព្រះភ្លើងនរកនិងអមតភាពនៃព្រលឹងមនុស្ស។ ពួកគេបានរក្សាភាពស្អាតស្អំពីការបង្ហូរឈាមដែលកើតចេញពីការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងសង្គ្រាមរបស់ប្រជាជាតិនានា។ ពួកគេមិនថ្វាយបង្គំរដ្ឋាភិបាលរបស់មនុស្សទេ។ ប៉ុន្ដែអ្វីៗទាំងអស់នោះគឺគ្មានប្រយោជន៍ទេ។
សូមឱ្យយើងមានចិត្តសប្បុរសហើយមើលរំលងអ្វីៗផ្សេងទៀតប៉ុន្តែរឿងនេះសម្រាប់ពេលនេះ។ ក្នុងន័យនេះក្រុមជំនុំទូទាំងពិភពលោករបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាអាចត្រូវបានប្រដូចទៅនឹងក្រុមជំនុំអេភេសូរ។ វាមានអំពើល្អកម្លាំងពលកម្មការស៊ូទ្រាំនិងការអត់ធ្មត់ហើយមិនអត់ធ្មត់នឹងមនុស្សអាក្រក់និងសាវ័កក្លែងក្លាយឡើយ។ ប៉ុន្ដែអ្វីៗទាំងអស់គឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ។ មានរឿងមួយដែលបានបាត់ហើយលើកលែងតែមានការកែតម្រូវវាត្រូវតែចំណាយកន្លែងរបស់ពួកគេនៅចំពោះព្រះអម្ចាស់។ (ឡើងវិញ 2: 1-7 ។)
នេះមិនមែនចង់បង្ហាញថានេះជារឿងតែមួយគត់ដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវដោះស្រាយដើម្បីទទួលការពេញចិត្ដពីព្រះគ្រីស្ទនោះទេតែប្រហែលជារឿងសំខាន់បំផុត។
ខ្ញុំបានធំឡើងក្នុងនាមជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាហើយខ្ញុំដឹងនូវការល្អជាច្រើនដែលយើងបានធ្វើនិងកំពុងធ្វើ។ ប៉ុន្ដែប្រសិនបើក្រុមជំនុំនៅក្រុងអេភេសូរនឹងត្រូវបានគេយកជើងចង្កៀងចេញដោយសារការទុករបស់មួយដែលជាសេចក្តីស្រឡាញ់ដំបូងរបស់ពួកគេចំពោះព្រះគ្រីស្ទតើកាន់តែអាក្រក់យ៉ាងណាសម្រាប់យើងដែលបដិសេធសេចក្តីសង្ឃឹមរាប់លាននាក់ដែលជាកូនរបស់ព្រះនិងបងប្អូនរបស់ព្រះគ្រីស្ទ? ពេលព្រះយេស៊ូវិលត្រឡប់មកលោកវិញតើលោកខឹងយ៉ាងណាពេលយើងដឹងថាយើងបានបញ្ជាបញ្ជាលោកហើយប្រាប់មនុស្សរាប់លាននាក់មិន ឲ្យ បរិភោគ; មិនឱ្យចូលរួមក្នុងកតិកាសញ្ញាថ្មីរបស់គាត់។ មិនទទួលយកការផ្តល់ជូនដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់? ឥឡូវនេះសាថានច្បាស់ជារីករាយណាស់។ អ្វីដែលធ្វើរដ្ឋប្រហារសម្រាប់គាត់! មែនហើយការសើចរបស់គាត់នឹងមានរយៈពេលខ្លីតែនឹងត្រូវវេទនាដល់និកាយគ្រីស្ទានទាំងអស់ដែលបានបង្ខូចពិធីដ៏ពិសិដ្ឋនៃអាហារល្ងាចរបស់ព្រះអម្ចាស់។
_____________________________________
[A] សាតាំងមានន័យថា“ ធន់” ។
[ខ] សាសនាដែលបានចាត់ចែងគឺជាពាក្យ pejorative ដែលមានគោលបំណងដើម្បីពិពណ៌នាអំពីសាសនាមួយដែលត្រូវបានរៀបចំឡើងក្រោមអំណាចនៃឋានានុក្រមខាងសាសនាកណ្តាល។ វាមិនសំដៅទៅលើក្រុមអ្នកថ្វាយបង្គំដ៏ស្មោះត្រង់ដែលចូលរួមក្នុងកិច្ចបំរើដ៏ពិសិដ្ឋរបស់ពួកគេចំពោះព្រះតាមរបៀបដែលបានរៀបចំឡើងនោះទេ។

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។
    15
    0
    សូមជួយផ្តល់យោបល់។x