ការគ្រប់គ្រងការបំផ្លាញបេតអែល

ថ្ងៃទី ១ ខែកុម្ភៈឆ្នាំ ២០១៦ គឺស្ថិតនៅលើពួកយើង។ នេះជាថ្ងៃផុតកំណត់នៃការធ្លាក់ចុះនៃក្រុមគ្រួសារបេតអែលនៅទូទាំងពិភពលោក។ របាយការណ៍គឺថាក្រុមគ្រួសារកំពុងត្រូវបានកាត់បន្ថយ ២៥% ដែលមានន័យថាបេតអែលរាប់ពាន់នាក់កំពុងស្វែងរកការងារធ្វើ។ ភាគច្រើននៃពួកគេស្ថិតនៅក្នុងអាយុ ៥០ ឆ្នាំនិង ៦០ ឆ្នាំ។ មនុស្សជាច្រើនធ្លាប់រស់នៅបេតអែលភាគច្រើនក្នុងជីវិតពេញវ័យរបស់ពួកគេ។ ការធ្លាក់ចុះនៃទំហំនេះគឺមិនធ្លាប់មានពីមុនមកហើយជាទូទៅការអភិវឌ្ឍដែលមិនបានគ្រោងទុកជាមុនចំពោះមនុស្សជាច្រើនដែលមានអារម្មណ៍ថាអនាគតរបស់ពួកគេមានសុវត្ថិភាពហើយពួកគេនឹងត្រូវបានថែរក្សាដោយ“ ម្តាយ” រហូតដល់ថ្ងៃស្លាប់ឬហាម៉ាគេដូនដែលណាមួយបានមកមុនគេ។
នៅក្នុងការប៉ុនប៉ងដើម្បីគ្រប់គ្រងការខូចខាតក្រុមគ្រួសារបេតអែលទទួលបានការពិភាក្សាលើកទឹកចិត្តដែលផ្តល់ដោយអេដវឺនប៊ែលដែលត្រូវបានគេបង្ហោះនៅលើគេហទំព័រ tv.jw.org សម្រាប់ការរីករាយនឹងការទស្សនារបស់អ្នក។ (សូមមើល Edward Aljian: ការរំលឹកសំខាន់)
វាបើកដោយសំណួរថា“ ហេតុអ្វីព្រះអនុញ្ញាតអោយមានការឈឺចាប់?”
មូលហេតុដែលអ្នកថ្លែងសុន្ទរកថាគឺថាព្រះយេហូវ៉ាត្រូវបង្ហាញភាពត្រឹមត្រូវនៃអធិបតេយ្យភាពរបស់លោក។ យើងត្រូវបានរំedកថាដោយផ្អែកលើចម្រៀងមួយបទរបស់យើងគឺ“ ទាហាននៃចាហួយមិនស្វែងរកភាពងាយស្រួលទេ” ។ (ឆ្ពោះទៅមុខសាក្សី - ចម្រៀង 29)
ក្រោយមកបងប្រុសអាល់ជៀនបានរៀបរាប់ឧទាហរណ៍បីក្នុងគម្ពីរអំពីបុគ្គលស្មោះត្រង់ដែលបានរងទុក្ខ។

1. សារ៉ាយបានរងទុក្ខនៅពេលដែលហាការដែលជាអ្នកបំរើរបស់នាងបានចាប់ផ្តើមមើលងាយនាងពីព្រោះនាងជាស្ត្រីអាររីឯនាងហាការមានផ្ទៃពោះជាមួយកូនរបស់អាប់រ៉ាម។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានព្រមានដល់អាប់រ៉ាមអំពីគ្រោះមហន្តរាយដែលជិតមកដល់ទេហើយដូច្នេះក៏មិនបានជួយអាប់រ៉ាម ឲ្យ ចៀសវាងពីការរងទុក្ខដែរ។
2. យ៉ាកុបបានរងទុក្ខនៅពេលដែលយ៉ូសែបត្រូវគេរាយការណ៍ថាស្លាប់។ ទោះជាគាត់បានប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយយ៉ាកុបនៅអតីតកាលក៏ដោយព្រះយេហូវ៉ាមិនបានប្រាប់គាត់ថាកូនប្រុសរបស់គាត់មិនបានស្លាប់ទេហើយដូច្នេះក៏បញ្ចប់ទុក្ខវេទនារបស់គាត់ដែរ។
3. ពេលគាត់រស់ឡើងវិញអ៊ូរីប្រហែលជាតូចចិត្ដនឹងដាវីឌសម្លាប់ដាវីឌយកប្រពន្ធហើយគាត់បានត្រូវប្រោស ឲ្យ រស់ឡើងវិញហើយចាត់ទុកជាស្ដេចដែលមនុស្សទាំងអស់បានវាស់វែង។ គាត់ប្រហែលជាបន្ទោសព្រះ។

ជាមួយនឹងឧទាហរណ៍ទាំងនេះនៅក្នុងដៃបងប្រុសអាឡៃបានសួរនៅសញ្ញាសំគាល់ 29 នាទីថា "តើយើងអាចលើកតម្កើងអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដោយរបៀបណា?"
ចម្លើយ៖“ ដោយរក្សាភាពរីករាយនៅក្នុងសេវាកម្មបេតអែលឬយើងអាចនិយាយបានដោយរក្សាសេចក្តីអំណរនៅក្នុងការបំរើដ៏ពិសិដ្ឋលើទាំងអស់” ។
នៅសញ្ញាសំគាល់ 35 នាទីគាត់បានធ្លាក់ចុះសាច់នៃការនិយាយរបស់គាត់នៅពេលគាត់ពិភាក្សាពីអ្វីដែលគាត់ហៅថា "ការផ្លាស់ប្តូរការងារ" ។
តាមការរាយការណ៍មានភាពស្រងាកចិត្តនិងការអាក់អន់ចិត្តកាន់តែខ្លាំងឡើងនៅពេលដែលក្តីសង្ឃឹមនិងក្តីសុបិនរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗដែលមានអារម្មណ៍ថាពួកគេមានសិទ្ធិទទួលឋានៈជាបេតអែល។ អ្វីដែលពួកគេត្រូវការគឺការកែអាកប្បកិរិយាដើម្បីពួកគេអាចទទួលបានសេចក្តីអំណរនៅក្នុងតួនាទីរបស់ពួកគេក្នុងការគាំទ្រអធិបតេយ្យភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទោះបីជាមានការលំបាកក៏ដោយ…តើវាជាអ្វីម្តងទៀត? អូយ ... ការផ្លាស់ប្តូរការងារនេះ។

ការប្រើគណនីព្រះគម្ពីរមិនត្រឹមត្រូវ

អង្គការនេះមានភាពប៉ិនប្រសប់ក្នុងការទទួលយកគណនីព្រះគម្ពីរមួយហើយប្រើប្រាស់វាខុសដើម្បីគាំទ្រការបង្រៀនឬគោលនយោបាយថ្មី។ នេះមិនមែនជាករណីលើកលែងនោះទេ។
ពិចារណាគណនីទាំងបីដែលទើបតែត្រូវបានពិនិត្យ។ សួរខ្លួនឯងថា“ ក្នុងករណីនីមួយៗតើអ្វីជាបុព្វហេតុនៃការឈឺចាប់?” តើមានការសម្រេចចិត្ដខ្លះដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើទេ? មិនមែនទាល់តែសោះ។ គាត់មិនទទួលខុសត្រូវតាមរបៀបណាមួយទេ។
សារ៉ាយគឺជាស្ថាបត្យករនៃទុក្ខវេទនាផ្ទាល់ខ្លួនរបស់នាង។ ជំនួសឱ្យការរង់ចាំព្រះយេហូវ៉ាដោយស្មោះត្រង់នាងបានរៀបចំផែនការដើម្បីផ្តល់ជូនអាប់រ៉ាមនូវមត៌កតាមរយៈអ្នកបម្រើស្រីរបស់នាង។
ទុក្ខវេទនានិងការរងទុក្ខរបស់យ៉ាកុបគឺដោយសារតែភាពអាក្រក់របស់កូនប្រុសទាំងដប់នាក់នេះ។ តើគាត់ត្រូវទទួលខុសត្រូវខ្លះចំពោះរបៀបដែលបុរសទាំងនេះចេញមក? ប្រហែលជា។ ប៉ុន្ដែរឿងមួយគឺប្រាកដថាព្រះយេហូវ៉ាមិនមានអ្វីដែលត្រូវធ្វើឡើយ។
អ៊ូរីរងទុក្ខដោយសារដាវីឌបានលួចប្រពន្ធរបស់គាត់បន្ទាប់មកគាត់ក៏ឃុបឃិតគ្នាសម្លាប់គាត់។ ទោះជាក្រោយមកគាត់បានប្រែចិត្ដហើយបានទទួលការអភ័យទោសក៏ដោយក៏គ្មានការសង្ស័យទេថាទុក្ខវេទនារបស់អ៊ូរីគឺដោយសារការប្រព្រឹត្ដដ៏អាក្រក់របស់ស្ដេចដាវីឌ។
ឥឡូវបេតអែលរាប់ពាន់នាក់កំពុងតែរងទុក្ខ។ បើយើងចង់ពង្រីកមេរៀនបីពីសុន្ទរកថានោះយើងត្រូវតែសន្និដ្ឋានថានេះមិនមែនជាការប្រព្រឹត្ដរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទេតែជាសកម្មភាពរបស់មនុស្ស។ តើវាអាក្រក់ទេ? ខ្ញុំនឹងទុករឿងនោះ ឲ្យ ព្រះយេហូវ៉ាវិនិច្ឆ័យតែវាច្បាស់ជាគ្មានបេះដូងទេ។
សូមពិចារណានៅពេលដែលក្រុមហ៊ុនពិភពលោកមួយបញ្ឈប់បុគ្គលិកអចិន្រ្តៃយ៍រយៈពេលយូរពួកគេផ្តល់ជូនពួកគេនូវកញ្ចប់ប្រាក់បំណាច់ហើយពួកគេជួលក្រុមហ៊ុនរកការងារដើម្បីជួយពួកគេក្នុងការស្វែងរកការងារថ្មីហើយពួកគេជួលអ្នកប្រឹក្សាយោបល់ដើម្បីជួយពួកគេជាមួយនឹងអារម្មណ៍ឈឺចាប់ភ្លាមៗ។ ផ្លូវ” ។ គណៈអភិបាលដែលល្អបំផុតអាចធ្វើបានគឺការជូនដំណឹងរយៈពេល ៣ ខែនិងខ្នងនៅលើខ្នងដោយមានការធានាថាព្រះនឹងថែរក្សាពួកគេ។
តើនេះមិនមែនជាអ្វីដែលយ៉ាកុបណែនាំយើងអោយជៀសវាងពីការធ្វើទេឬ?

“ ។ ។ ប្រសិនបើបងប្អូនប្រុសស្រីណានៅអាក្រាតហើយខ្វះអាហារគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ថ្ងៃ ¹⁶ ប៉ុន្តែមានអ្នកណាម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នាបាននិយាយទៅកាន់ពួកគេថា“ ចូរទៅដោយសុខសាន្តសូមអោយបានក្តៅនិងឆ្អែត” ប៉ុន្តែអ្នកមិនបានផ្តល់នូវតំរូវការចាំបាច់ដល់រាងកាយរបស់ពួកគេទេតើវាមានប្រយោជន៍អ្វី? ¹⁷ ដូចគ្នានេះដែរជំនឿប្រសិនបើវាមិនមានការងារធ្វើគឺស្លាប់នៅក្នុងខ្លួនវាហើយ។ (Jas 2: 15-17)

វិធីមួយទៀតដែលអង្គការព្យាយាមឃ្លាតឆ្ងាយពីការទទួលខុសត្រូវចំពោះព្រះនិងមនុស្សគឺដោយប្រើការគិតពិចារណា។ ពួកគេចូលចិត្តដាក់មុខសុភាពជាងអ្វីដែលពួកគេធ្វើ។
អ្វីដែលយើងមាននៅទីនេះគឺការបញ្ឈប់ជាអចិន្ត្រៃយ៍ដោយមានការផ្តល់ហិរញ្ញវត្ថុតិចតួចឬគ្មានរឺក៏មិនមានការងារធ្វើ។ បងប្អូនកំពុងត្រូវគេបញ្ជូនទៅតាមផ្លូវដើម្បីការពារខ្លួន។ ប៉ុន្តែដោយស្នាមញញឹមនៅលើបបូរមាត់របស់គាត់អេដវឺរអាល់ជៀនហៅការផ្លាស់ប្តូរការងារ។
បន្ទាប់មកគាត់ត្រឡប់ទៅមើលគំរូរបស់គាត់វិញដើម្បីពន្យល់ថា Jehovah ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានប្រាប់អ្នកបម្រើទាំងនោះពីវិធីដើម្បីជៀសវាងពីទុក្ខវេទនារបស់ពួកគេទេហើយលោកក៏មិនបានប្រាប់យើងអំពីរឿងទាំងអស់ដែរ។ គាត់មិនប្រាប់យើងពីរបៀបដែលយើងនឹងបម្រើគាត់នៅឆ្នាំក្រោយនោះទេ› ។ ការជាប់ទាក់ទងគឺថាគ្មាននរណាម្នាក់អាចធ្វើបានចំពោះបុរសទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាបាន ឲ្យ ការងារដល់បងប្អូនទាំងនេះនៅបេតអែលហើយឥឡូវនេះគាត់បានយកការងារនេះទៅ ឲ្យ ពួកគេហើយផ្សព្វផ្សាយដល់ពួកគេជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេល។
ដូច្នេះរាល់ការលំបាកនិងការរងទុក្ខដែលបងប្អូនទាំងនេះស៊ូទ្រាំរាល់យប់ដែលមិនបានដេកលក់ឬថ្ងៃដោយមិនមានអាហារបរិភោគរាល់ការលំបាកក្នុងការទទួលបានកន្លែងស្នាក់នៅត្រូវដាក់នៅនឹងជើងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់គឺជាអ្នកដែលបណ្តេញពួកគេចេញពីបេតអែល។
ជាថ្មីម្តងទៀតជេមមានអ្វីដែលត្រូវនិយាយអំពីឥរិយាបថនេះ៖

“ ។ ។ នៅពេលដែលមានការសាកល្បងមិនត្រូវអោយនរណាម្នាក់និយាយថា“ ព្រះជាម្ចាស់កំពុងល្បងលខ្ញុំ” ។ ដ្បិតព្រះជាម្ចាស់ពុំអាចល្បួងនរណាម្នាក់ដោយប្រព្រឹត្ដអំពើអាក្រក់បានឡើយហើយព្រះអង្គក៏មិនដែលល្បួងនរណាដែរ។ ។ ។ (យ៉ាស ១:១៣)

នៅទីបំផុតបងប្រុសអាល់ជៀនព្យាយាមលើកទឹកចិត្ដដោយពាក្យទាំងនេះថា៖ «កុំភ្លេចថាការអនុញ្ញាតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះការរងទុក្ខរបស់មនុស្សគឺគ្រាន់តែបណ្ដោះអាសន្នហើយថាលោកនឹង ឲ្យ រង្វាន់យ៉ាងច្រើនដល់ពួកអ្នកដែលគាំទ្រអធិបតេយ្យរបស់លោក»។
ស្តាប់មើលទៅល្អ។ នេះស្តាប់មើលទៅបទគម្ពីរ។ អ្វីដែលគួរឱ្យខ្មាស់អៀនដែលវាមិនត្រូវបានរកឃើញនៅកន្លែងណាមួយនៅក្នុងបទគម្ពីរ។ អូ! យើងត្រូវត្រៀមខ្លួនដើម្បីរងទុក្ខជំនួសព្រះនាមព្រះយេស៊ូវដែលជាឈ្មោះមិនត្រូវបានគេនិយាយនៅកន្លែងណាទេប៉ុន្តែដើម្បីនិយាយថាយើងត្រូវរងទុក្ខដើម្បីគាំទ្រអធិបតេយ្យរបស់ព្រះ? តើព្រះគម្ពីរនិយាយយ៉ាងដូចម្តេច? តើពាក្យថាអធិបតេយ្យភាពនៅឯណា?
យើងត្រូវតែមើលថាតើឋានៈនិងឯកសារលេបត្របាក់សាររបស់អេដវឺរអាល់ជៀនថានេះជាអ្វីដែលព្រះកំពុងធ្វើហើយយើងគួរយកវាដោយរីករាយឬថាតើទីបំផុតពួកគេនឹងចាប់ផ្តើមដឹងថាទាំងនេះគ្រាន់តែជាសកម្មភាពរបស់បុរសដែលព្យាយាមអភិរក្សបម្រុងដែលកំពុងធ្លាក់ចុះ។ នៃមូលនិធិ។

មីលីធីវីវីឡុល។

អត្ថបទដោយមីលធីវីវីឡុល។