ការឆ្លុះបញ្ចាំងលើពិធីរំofកអំពីការបូជាយញ្ញបូជាលោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទវគ្គ ២ - តើអ្នកណាសក្តិសម?

ឈុតមួយពីទស្សនៈរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់៖

អើម៉ាគេដូនឥឡូវបានកន្លងផុតទៅហើយដោយព្រះគុណនៃព្រះអ្នកបានរួចរស់ជីវិតទៅក្នុងឋានសួគ៌ថ្មីរបស់ផែនដី។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលរមូរថ្មីត្រូវបានបើកហើយរូបភាពកាន់តែច្បាស់បង្ហាញពីជីវិតនៅក្នុងពិភពលោកថ្មីអ្នកដឹងតាមរយៈការវិនិច្ឆ័យដោយផ្ទាល់ឬការយល់ដឹងយឺតយ៉ាវដែលអ្នកមិនទាន់ត្រូវបានប្រកាសថាជាមនុស្សសុចរិតដើម្បីទទួលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ អ្នកមានការងឿងឆ្ងល់ពេលដឹងថាអ្នកត្រូវបានគេមើលឃើញថាអ្នកមិនសក្តិសមនឹងអំណោយនៃគុណដ៏វិសេសលើសលប់នេះដូចដែលអ្នកបានរំពឹងទុក។ ផ្ទុយទៅវិញការងារនិងការវិនិច្ឆ័យរបស់អ្នកគឺត្រូវធ្វើការឆ្ពោះទៅរកការ“ ទទួលបានជីវិតនៅចុងបញ្ចប់នៃ ១០០០ ឆ្នាំ” ។ (បប ២០: ៥)

ក្នុងកាលៈទេសៈនេះអ្នកឃើញថាអ្នកដើរដោយស្មើឬជិតស្មើគ្នាជាមួយមនុស្សទុច្ចរិតដូចជាអ្នកដែលរស់នៅមុនព្រះយេស៊ូហើយមិនដែលស្គាល់ការសន្យារបស់ព្រះអង្គអំពីការសង្គ្រោះដោយត្រូវបានប្រកាសថាសុចរិតដោយគុណដ៏វិសេសលើសលប់។ អ្នកយល់ថាខ្លួនអ្នកគ្រាន់តែជាមនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមមនុស្សជាច្រើនដែលបានរួមរស់ជាមួយគ្នាឥឡូវនេះមានឱកាសស្គាល់និងអនុវត្តជំនឿលើព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទប៉ុន្តែក្នុងរយៈពេលមួយពាន់ឆ្នាំក្រោយ។ ត្រូវមែនអ្នកអាចនាំមុខអ្នកដទៃដោយជំនឿនិងការយោគយល់ប៉ុន្តែអ្នកត្រូវរង់ចាំពេលវេលាដូចគ្នារហូតដល់ចុងបញ្ចប់នៃរយៈពេល ១០០០ ឆ្នាំដើម្បីទទួលបាន“ ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច” ។

នៅពេលដែលអ្នកធ្វើការងារប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នកក្នុងការកសាងសង្គមពិភពលោកថ្មីអ្នកនឹងដឹងថាតួនាទីរបស់បូជាចារ្យនិងអ្នកដឹកនាំត្រូវបានអនុវត្តដោយក្រុមគ្រីស្ទានដែលបានទទួលរង្វាន់ដែលជាការរស់ឡើងវិញដំបូង។

អ្នកណាដែលចូលរួមក្នុងដំណើររស់ឡើងវិញលើកដំបូងអ្នកនោះមានសុភមង្គលហើយបរិសុទ្ធ។ សេចក្ដីស្លាប់ទីពីរគ្មានសិទ្ធិអំណាចទេតែគេនឹងទៅជាបូជាចារ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់និងរបស់ព្រះគ្រិស្ដហើយសោយរាជ្យជាស្ដេចជាមួយព្រះអង្គក្នុងរយៈពេលមួយពាន់ឆ្នាំ។ (វិវរណៈ ២០: ៦) 

អ្នកត្រូវបានចោទជាសំណួរថាហេតុអ្វីបានជាអ្នកគិតថាអ្នកជាសមាជិកនៃ“ ហ្វូងចៀមដ៏ទៃទៀត” ដែលត្រូវបានដកចេញពីកិច្ចព្រមព្រៀងសម្រាប់នគរមួយ។ អ្នកមានប័ណ្ណថតចម្លងអ្នកបោះពុម្ពនៅក្នុងឯកសារក្រុមជំនុំរបស់អ្នកដែលមានប្រអប់ធីកសម្រាប់ប្រព័ន្ធប្រតិបត្តិការ "ចៀមផ្សេងទៀត" ។ អ្នកសួរថាហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនមានជំហរល្អជាងអ្នកដែលបានស្លាប់មុនការបូជាលោះឬកូន ៗ របស់អ័ប្រាហាំដែលមិនជឿ - ទាំងពួកយូដានិងអារ៉ាប់ - ឬប្រជាជនមកពីប្រទេសដែលមិនជឿ?

ព្រះរាជាណាចក្រទាំងនេះ។ អ្នកដឹកនាំដឹកនាំអ្នកឱ្យពិនិត្យមើលយ៉ូហានជំពូកទី ១០ ដែលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលនៅក្នុងខ ១៦ ថា៖ «ខ្ញុំមានចៀមឯទៀតៗដែលមិននៅក្នុងក្រោលនេះទេ»។ ហើយអ្នកឆ្លើយទៅពួកគេថា“ ខ្ញុំនៅទីនោះហើយ”

ប៉ុន្តែមេដឹកនាំទាំងនេះចង្អុលបង្ហាញនៅពាក់កណ្តាលទីពីរ“ …ខ្ញុំត្រូវតែនាំអ្នកទាំងនោះមកដែរហើយពួកគេនឹងស្តាប់សំលេងខ្ញុំហើយពួកគេនឹងក្លាយជាហ្វូងតែមួយហើយជាអ្នកគង្វាលតែមួយ។ ¹⁷នេះជាមូលហេតុដែលព្រះបិតាស្រឡាញ់ខ្ញុំព្រោះខ្ញុំសុខចិត្ដលះបង់ជីវិតដើម្បីខ្ញុំអាចទទួលបានជីវិតថ្មីម្តងទៀត»។ (John 10: 16, 17)

អ្នកត្រូវបានជួយឱ្យដឹងថាអ្នកមិនបានក្លាយជាសមាជិកនៃ“ ហ្វូងតែ ១ ដែលមានអ្នកគង្វាលតែមួយ” ដែលបានទទួលអំណោយជាជីវិតអស់កល្បជានិច្ចនោះទេពីព្រោះអ្នកបានបដិសេធសមាជិករបស់អ្នកនៅក្នុង“ សេចក្តីសញ្ញាសំរាប់នគរមួយ” ។ ពេលលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ពាក្យទាំងនោះលោកកំពុងនិយាយទៅកាន់ជនជាតិយូដាពេលលោកជាជនជាតិយូដាហើយលោកបានទទួលភារកិច្ច ឲ្យ ទៅតែចៀមដែលបាត់របស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលប៉ុណ្ណោះ។ ក្រោយពីមរណភាពរបស់គាត់«ចៀមឯទៀត»ដែលមិនមែនជាជនជាតិយូដាឬជនជាតិដទៃបានក្លាយជា«ហ្វូងតែមួយ»នៅក្រោម«គង្វាលតែម្នាក់»ដែលជាផ្នែកនៃក្រុមជំនុំគ្រិស្ដសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំង។ ពួកគេនិងគ្រីស្ទបរិស័ទដទៃទៀតដែលបានទទួលទានវត្ថុតំណាង។ អស់អ្នកដែលបានក្លាយជាសមាជិកនៃសមាគមនិស្សិតព្រះគម្ពីរអន្ដរជាតិនិងពួកអ្នកដែលត្រូវបានគេស្គាល់ថាជា«ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា»នៅឆ្នាំ ១៩៣១ បានបន្ដចូលរួម។ ប៉ុន្ដែសាក្សីភាគច្រើនឈប់បរិភោគនៅឆ្នាំ ១៩៣៥។ តើអ្វីបានផ្លាស់ប្ដូរ? តើមានឧបសគ្គអ្វីភ្លាមៗចំពោះ«កិច្ចព្រមព្រៀងសម្រាប់រាជាណាចក្រមួយ»ដែលបានកើតឡើងនៅឆ្នាំ ១៩២៦?

ជាមួយនឹងការបរាជ័យនៃសង្គ្រាមលោកលើកទី ១ ដើម្បីបញ្ចប់នៅហាម៉ាគេដូនរ៉ូធើហ្វឺតបានសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើ 1925 ដោយចាប់ផ្តើមផ្សព្វផ្សាយពីផ្ទះមួយទៅផ្ទះមួយជាមួយអ្នកថ្មី យុគសម័យមាស។ ហ្វឺរ័រសម្រាប់សណ្ដាប់ធ្នាប់ថ្មីបានឈានដល់ចំណុចខ្ពស់មួយដែលមនុស្ស ៩០.០០០ នាក់បានចូលរួមទទួលទានវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍នៅឆ្នាំ ១៩២៥ ដោយរំពឹងថានឹងមានការឆ្លងកាត់ភ្លាមៗក្នុងគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង។ នេះគឺជាអត្រាកំណើនមួយដែលនឹងលើសពី ១៤៤,០០០ ដែលជាដែនកំណត់មួយតាមទស្សនៈរបស់រ៉ូធើហ្វឺត។ មកដល់កាលបរិច្ឆេទនេះ Fred W Franz បានក្លាយជាជំនួយការស្រាវជ្រាវនិងគោលលទ្ធិរបស់រ៉េតហ្វដ។ ជាមួយនឹងការបរាជ័យនៃការព្យាករណ៍ទាំងអស់ជុំវិញការរំពឹងទុកឆ្នាំ 1919 បរិយាកាសអាប់អួរបានរីកចម្រើន។ អ្នកដើរតាមរបស់រ៉ូធើហ្វតកាន់តែមានការសង្ស័យ។ ទាំងនេះត្រូវបានគេហៅថាជាថ្នាក់ដែលមិនមានជំនឿពិតប្រាកដលើការចាក់ប្រេងតាំងរបស់ពួកគេហើយតាមរយៈការវិភាគប្រភេទ / ភាពមិនប្រាកដប្រជាដែលហ្វ្រង់ស័រពេញចិត្តពួកគេបានត្រូវគេហៅថាថ្នាក់ចូណាដបតាមគំរូរបស់ស្តេចជូហ៊ូនិងសហការីរបស់គាត់ឈ្មោះចណាណាបជាជនជាតិកេនីនិងមិនមែនអ៊ីស្រាអែល។

យ៉ូណាសដាបមិនមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកឬរហូតដល់ចូលរួមពិធីរំuntilករហូតដល់ឆ្នាំ ១៩៣៤។ នៅពេលនោះផ្លូវទៅកាន់កិច្ចព្រមព្រៀងព្រះរាជាណាចក្រត្រូវបានបិទ។ ផ្លូវថ្មីក្នុងផ្លូវទៅឯព្រះរាជាណាចក្របានត្រូវរៀបចំឡើងដែលនឹង នាំឲ្យមាន ការបដិសេធភ្លាមៗនូវសេចក្ដីបង្គាប់ដ៏សាមញ្ញរបស់ព្រះយេស៊ូក្នុងការទទួលយកនូវគុណដ៏វិសេសលើសលប់ដែលជារបស់បងប្អូនរបស់ទ្រង់ដែលជាអ្នកចាក់ប្រេងតាំង។ ទោះបីជាពាក្យនេះក៏ដោយ ជាគ្រិស្ដសាសនិក បង្កប់ន័យដោយការចាក់ប្រេងតាំងដោយវិញ្ញាណ (ព្រះគ្រីស្ទ = អ្នកដែលបានចាក់ប្រេងតាំង) អ្នកដែលសង្ស័យទាំងនេះត្រូវបានទុកដោយឡែកជាអ្នកសង្កេតការណ៍មិនមែនអ្នកចូលរួមក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីទេ។

“ ប៉ុន្តែពួកគេបាននិយាយថា“ យើងនឹងមិនផឹកស្រាទេពីព្រោះយេហូដាដាសជាបុត្រារបស់រេបិបដែលជាបុព្វបុរសរបស់យើងបានបញ្ជាយើងថា“ អ្នកនិងកូនប្រុសរបស់អ្នកមិនត្រូវផឹកស្រាឡើយ” ។ (យេរេមា 35: 6)

នៅពាក់កណ្តាល 1934 គោលលទ្ធិត្រូវបានដាក់ថាថ្នាក់នេះអាចបង្ហាញខ្លួនសម្រាប់ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកទឹកក្នុងនាមជាមិត្តរបស់ព្រះប៉ុន្តែពួកគេមិនបានទទួលស្មារតីនៃមរតកក្នុងនាមជាកូនរបស់ព្រះទេ។ ពួកគេនឹងឃ្លាតឆ្ងាយពីវណ្ណៈ 144,000 ដែលត្រូវបានចាក់ប្រេងតាំងដោយព្រងើយកន្តើយនឹងការយល់ឃើញពីព្រះគម្ពីរអំពី«មនុស្ស ១ ហ្វូងយ៉ាងធំ»ដែលត្រូវបានប្រកាសថារស់នៅក្នុងត្រសាលរបស់ព្រះដោយសុចរិត។

អ្នកតវ៉ាដោយនិយាយថា“ ប៉ុន្តែខ្ញុំគឺជាផ្នែកមួយនៃ“ មនុស្សមួយក្រុមធំ” ។

ការអានបទគម្ពីររបស់អ្នកម្តងទៀតត្រូវបានកែសំរួលដោយអ្នកដឹកនាំពីព្រោះពួកគេចង្អុលបង្ហាញថាមនុស្សមួយហ្វូងយ៉ាងធំមិនត្រូវបានបង្កើតឡើងជាថ្នាក់រហូតដល់ពួកគេបានចេញពីទុក្ខវេទនាដ៏ខ្លាំង (Rev 7: 14) ហើយបន្ទាប់មកពួកគេបានឃើញថាខ្លួនគេបានរាប់ជាសុចរិតហើយអង្គុយចុះ។ នៅក្នុងព្រះវិហារនៅមុខបល្ល័ង្ករបស់ព្រះ។ «មនុស្ស ១ ហ្វូងយ៉ាងធំ»ត្រូវបានគេឃើញមិនមែននៅក្នុងទីធ្លាព្រះវិហារនោះទេប៉ុន្តែនៅក្នុងបន្ទប់ខាងក្នុងបំផុតគឺ«ទីជំរករបស់ព្រះ»។

"ពួកគេស្ថិតនៅមុខបល្ល័ង្ករបស់ព្រះជាម្ចាស់និងគោរពបំរើព្រះអង្គទាំងថ្ងៃទាំងយប់នៅក្នុងព្រះវិហាររបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គដែលគង់នៅលើបល្ល័ង្កនឹងអោយគេឃើញនៅមុខព្រះអង្គ។ (Re 7:15 ESV)

«ឥឡូវនេះសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ត្រូវបានសម្តែង ឲ្យ ឃើញខុសពីក្រឹត្យវិន័យទោះបីក្រឹត្យវិន័យនិងព្យាការីបានថ្លែងទុកមកក៏ដោយ - ²²សេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់តាមរយៈជំនឿលើព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដសំរាប់អស់អ្នកដែលជឿ។ សម្រាប់មិនមានភាពខុសគ្នា: ²³មនុស្សទាំងអស់បានធ្វើបាបហើយខ្វះមិនដល់សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ²⁴ហើយព្រះអង្គបានរាប់ជាសុចរិតដោយសារព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គជាព្រះអំណោយទានដែលព្រះអង្គប្រោសលោះដោយព្រះគ្រិស្ដយេស៊ូ ²⁵ព្រះជាម្ចាស់បានតំរូវយើងអោយធ្វើជាយញ្ញបូជាលោះព្រះជាម្ចាស់ដោយព្រះលោហិតរបស់ព្រះអង្គ។ នេះគឺដើម្បីបង្ហាញពីភាពសុចរិតរបស់ព្រះពីព្រោះនៅក្នុងការអត់ធ្មត់ដ៏ទេវភាពរបស់គាត់គាត់បានឆ្លងកាត់អំពើបាបចាស់។ ²⁶វាគឺដើម្បីបង្ហាញពីភាពសុចរិតរបស់គាត់នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះដើម្បី ឲ្យ គាត់បានរាប់ជាសុចរិតនិងជាមនុស្សសុចរិតដែលជឿលើព្រះយេស៊ូ។ (រ៉ូម 3: 21-26)

អំណោយឥតគិតថ្លៃដែលត្រូវបានប្រកាសថាជាមនុស្សសុចរិតនិងចូលរួមជាមួយមនុស្សមួយហ្វូងយ៉ាងធំនៅខាងក្នុងត្រសាលរបស់ព្រះត្រូវបានផ្តល់ជូនដល់មនុស្សជាតិទាំងអស់តាមរយៈការផ្សាយដំណឹងល្អអំពីការសង្គ្រោះតាមរយៈតម្លៃលោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ វាជាគុណដ៏វិសេសលើសលប់ឬព្រះគុណសំរាប់ហេតុផលដែលយើងមិនសក្តិសម។ គ្មានអ្វីដែលជាចំណែករបស់ពួកគេក្រៅពីជំនឿលើគុណសម្បត្តិនៃការលះបង់របស់ព្រះគ្រីស្ទជំនួសយើងគឺត្រូវបានទាមទារ។ មែនហើយមនុស្សមានបាបមិនសក្តិសមទេតែពួកគេត្រូវបានធ្វើឱ្យសក្ដិសមមិនមែនដោយការប្រព្រឹត្ដទេតែដោយសារព្រះគុណរបស់ព្រះវិញ។ នោះគឺជាចំណុចនៃការធ្វើយញ្ញបូជា។ គុណធម៌ដែលមិនទទួលបានគឺដោយធម្មជាតិរបស់វាមិនត្រូវបានអនុវត្តចំពោះមនុស្សដែលសក្ដិសមនោះទេប៉ុន្តែជាមនុស្សដែលមិនសក្តិសម។

ដូច្នេះប្រសិនបើយើងពន្យល់ថាយើងមិនបានទទួលទានវត្ថុតំណាងនៃសម្ពន្ធមេត្រីទេពីព្រោះយើងគិតថាខ្លួនយើងមិនសក្តិសមនោះយើងបង្ហាញថាយើងបានបដិសេធនូវអ្វីដែលត្រូវបានផ្តល់ជាពិសេសអំណោយឥតគិតថ្លៃរបស់ព្រះ។ នេះជាលទ្ធផល គួរឲ្យ អស់សំណើចណាស់ពីព្រោះយើងកំពុងតែប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ខ្ញុំមិនគួរនឹងរាប់ថាមិនគួរនឹងរាប់អានទេ»។

មិនមានសកម្មភាពនៃសេវាកម្មឬភាពស្មោះត្រង់ចំពោះអង្គការណាមួយដែលធ្វើឱ្យលទ្ធផលរបស់យើងខុសគ្នាទេ។ ប្រសិនបើយើងបដិសេធកិច្ចព្រមព្រៀងព្រះរាជាណាចក្រនិងសមាជិកភាពនៅក្នុងវណ្ណៈដែលបានចាក់ប្រេងតាំងដោយវិញ្ញាណ - អ្វីមួយដែលមិនធ្លាប់មានពីមុន 1935 - បន្ទាប់មកយើងមិនអនុវត្តតម្លៃនៃយញ្ញបូជាលោះចំពោះខ្លួនយើងទេ។

ការពិសាវត្ថុតំណាងគឺមិនគ្រាន់តែឃ្លាំមើលបទបញ្ជាមួយដែលថា“ ចូរស៊ីនិងផឹក” ឬ“ ផឹក” ។ វាគឺជាការរួបរួមជាមួយព្រះអម្ចាស់ហើយប៉ុលនិយាយអំពីការដែលបានធ្វើនៅថ្ងៃរបស់ព្រះអម្ចាស់មិនមែនបុណ្យរំលងទេ។

ជាការសង្ខេបពីមូលហេតុដែលអ្នកណាសមនឹងទទួលទានយើងបានពិចារណាចំណុចដូចខាងក្រោមនៅក្នុងបទគម្ពីរ៖

• «ចៀមឯទៀត»នៃយ៉ូហាន ១០:១៦ គឺជាពួកគ្រិស្ដសាសនិកដែលបានចូលរួមជាមួយជនជាតិអ៊ីស្រាអែលគ្រិស្ដសាសនិកដើម្បីបង្កើតជា«ហ្វូងតែមួយ»នៅក្រោមគង្វាលតែមួយដោយគ្រឿងបូជាដែលជាថ្លៃលោះនិងការចាក់សកម្មពលបរិសុទ្ធ (ចាក់ប្រេងតាំង) លើប្រជាជាតិនានា។ ពួកគេសក្តិសមជា«ហ្វូងតែមួយ»ដើម្បីចូលរួមក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីនិងទទួលទាន។
  
• ក្រោយ«អើម៉ាគេដូន»នៅថ្ងៃទី ៧:១៤ ត្រូវបានប្រកាសថាជាមនុស្សសុចរិតដោយទទួលយកសេចក្តីសប្បុរសឬព្រះគុណដែលមិនមានពីគេតាមរយៈជំនឿរបស់គេលើតម្លៃនៃដង្វាយធួនបាបនៃព្រះលោហិតនិងរូបកាយដែលបានបូជា។ ពួកគេត្រូវបានគេចាត់ទុកថាសមនឹងទទួលបានការរាប់ជាសុចរិតពីព្រោះដោយជំនឿពួកគេបានធ្វើតាមបញ្ញត្ដិ៉បរិភោគនិងផឹក។
  
• «មនុស្ស ១ ហ្វូងយ៉ាងធំ»ត្រូវបានដាក់នៅចំកណ្តាលព្រះវិហារមិនមែននៅក្នុងទីធ្លានោះទេ។ ព្រះបានរាលដាលត្រសាលរបស់គាត់នៅលើពួកគេហើយពួកគេរស់នៅក្នុងកន្លែងដែលគាត់រស់នៅ។ ដូច្នេះក្រោមការគ្រប់គ្រងនៃព្រះរាជាណាចក្រពួកគេនឹងដើរតួជាអ្នកគ្រប់គ្រងនិងជាមេដឹកនាំដូចជាក្រុងយេរូសាឡិមថ្មីចុះពីលើមេឃដើម្បីគ្របដណ្តប់លើផែនដី។
  
• ក្រុមនេះដែលទទួលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចគឺសក្ដិសមមិនមែនសម្រាប់សិទ្ធិរបស់ពួកគេទេប៉ុន្តែដោយជំនឿរបស់ពួកគេលើកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មី។
  
• តាមរយៈការពិសាវត្ថុតំណាងនោះពួកគេបញ្ជាក់ថាពួកគេរួមរស់ជាមួយព្រះយេស៊ូជាបងប្អូននឹងគ្នាជា«បុត្រារបស់ព្រះ»ដែលបានត្រូវរើសតាំងដោយវិញ្ញាណ។

«យើងបានអធិស្ឋានដល់អ្នកជានិច្ចដើម្បី ឲ្យ ព្រះរបស់យើងរាប់អ្នកសមនឹងការត្រាស់ហៅរបស់ទ្រង់ហើយដោយព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដែលទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យនិងរាល់កិច្ចការនៃជំនឿ។ ¹² នេះគឺដើម្បីអោយព្រះនាមព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដជាអម្ចាស់នៃយើងបានសំដែងសិរីរុងរឿងក្នុងបងប្អូនព្រមទាំងបងប្អូនរួមជាមួយព្រះអង្គស្របតាមព្រះគុណនៃព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់នៃយើងនិងព្រះអម្ចាស់យេស៊ូគ្រិស្ដផង។ »

ខ្លឹមសារនៃសុន្ទរកថាអនុស្សាវរីយ៍ឆ្នាំ ២០១៧ ដូចជាយុទ្ធនាការអញ្ជើញដែលមានមុនព្រឹត្តិការណ៍នេះផ្តោតលើការធ្វើឱ្យមនុស្សជឿលើសេចក្តីសង្ឃឹមនៅលើផែនដីដែលត្រូវបានផ្តល់ជូនជាផ្លូវទៅកាន់ឋានសួគ៌។

បទគម្ពីរបានបញ្ជាក់ថាគ្រិស្ដសាសនិកបម្រើជាមួយនឹងគ្រិស្ដក្នុងការគ្រប់គ្រងនៃរាជាណាចក្ររបស់លោកដើម្បី ធ្វើឲ្យ ផែនដីនិងមនុស្សជាតិវិលត្រឡប់ទៅរកគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាវិញ។ មិនថាពួកគេធ្វើរឿងនេះពីលើមេឃឬនៅលើផែនដីនឹងត្រូវបានបង្ហាញឱ្យដឹងតាមពេលវេលាកំណត់របស់ព្រះទេ។

ជម្រើសតែមួយគត់ដែលត្រូវបានផ្តល់ដោយព្រះគ្រីស្ទឥឡូវនេះគឺកិច្ចព្រមព្រៀងព្រះរាជាណាចក្រដើម្បីគ្រប់គ្រងជាមួយគាត់ជាបងប្អូន។ នៅទីបំផុត«មនុស្សស្លាប់ដែលនៅសល់»នឹងទទួលបានឱកាសរបស់ពួកគេដែរតែសម្រាប់ពេលបច្ចុប្បន្ននេះគ្រីស្ទានមានសេចក្តីសង្ឃឹមតែមួយគឺសេចក្តីសង្ឃឹមនៃកិច្ចព្រមព្រៀងខាងព្រះរាជាណាចក្រ។

រូភូស