ធម្មជាតិនៃព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះ៖ តើនរណាជាអ្នកដេញសាតាំងនិងពេលណា?

សួស្តីអេរិចវីលសុននៅទីនេះ។

ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះប្រតិកម្មវីដេអូចុងក្រោយរបស់ខ្ញុំដែលបានផុសចេញពីសហគមន៍សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាការពារគោលលទ្ធិ JW ថាព្រះយេស៊ូវគឺជាមីកែលជាមហាទេវតា។ ដំបូងខ្ញុំមិនគិតថាគោលលទ្ធិនេះមានសារៈសំខាន់ចំពោះទ្រឹស្ដីរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាទេប៉ុន្តែការឆ្លើយតបបានប្រាប់ខ្ញុំថាខ្ញុំមើលងាយតម្លៃរបស់វាចំពោះពួកគេ។ នៅពេលដែលខ្ញុំផលិតវីដេអូបង្ហាញថាគោលលទ្ធិឆ្នាំ ១៩១៤ មិនពិតខ្ញុំមានការជជែកវែកញែកអំពីបទគម្ពីរតិចតួចណាស់។ អូប្រាកដថាមានអ្នកស្អប់ជាមួយនឹងការស្អប់របស់ពួកគេប៉ុន្តែនោះគឺគ្រាន់តែជាការ blot impotent ។ ខ្ញុំទទួលបានការតស៊ូតិចតួចជាងចំពោះវិវរណៈដែលថាគោលលទ្ធិចៀមផ្សេងទៀតគឺក្លែងក្លាយ។ ការព្រួយបារម្ភធំបំផុតគឺថាតើសួនមនោរម្យនឹងនៅលើផែនដី។ (ចម្លើយខ្លី: បាទវានឹងក្លាយជា។ ) ដូច្នេះហេតុអ្វីបានជាវីដេអូអំពីព្រះយេស៊ូវមិនមែនជាទេវតាបានធ្វើឱ្យភ័យដល់សាក្សីនោះ?

ហេតុអ្វីសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាការពារការបង្រៀននេះយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់?

នៅលើពិភពលោកមានវិញ្ញាណពីរ។ មានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើការនៅក្នុងកូនចៅរបស់ព្រះនិងវិញ្ញាណរបស់សាតាំងជាព្រះនៃលោកីយនេះ។ (2 សហ 4: 3, 4)

សាតាំងស្អប់ព្រះយេស៊ូហើយនឹងធ្វើអ្វីដែលវាអាចធ្វើបានដើម្បីរារាំងយើងពីការមានទំនាក់ទំនងជាមួយគាត់និងតាមរយៈគាត់ជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌យើង។ កូនចៅរបស់ព្រះជាម្ចាស់ជាសត្រូវនឹងព្រះអង្គព្រោះពួកគេជាពូជដែលត្រូវបរាជ័យ។ ដូច្នេះគាត់នឹងធ្វើអ្វីដើម្បីរារាំងការអភិវឌ្ឍគ្រាប់ពូជនោះ។ (ហ្គ។ ៣:១៥) ការនិយាយមិនពិតអំពីលោកយេស៊ូគឺជាវិធីដ៏សំខាន់បំផុតមួយរបស់លោកដើម្បីសម្រេចគោលដៅនោះ។ គាត់នឹងធ្វើអ្វីដើម្បីបំផ្លាញឬបង្ខូចទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដែលជាមូលហេតុដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍បង្ខំឱ្យចាប់ផ្តើមស៊េរីនេះលើលក្ខណៈនៃព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះ។

មួយយ៉ាងខ្លាំងអ្នកមានគោលលទ្ធិព្រះត្រីឯក។ ភាគច្រើននៃពិភពគ្រីស្ទសាសនាជឿថាព្រះត្រីឯកតំណាងលក្ខណៈនៃព្រះហើយដូច្នេះធម្មជាតិនៃព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះឬដូចដែលពួកគេសំដៅទៅលើគាត់ថា“ ព្រះជាព្រះរាជបុត្រា” ។ ជំនឿនេះមានសារៈសំខាន់ណាស់ចំពោះជំនឿរបស់ពួកគេដែលពួកគេមិនចាត់ទុកនរណាម្នាក់ដែលមិនព្រមទទួលព្រះត្រីឯកជាគ្រីស្ទានពិត។ (ក្នុងករណីដែលអ្នកឆ្ងល់យើងនឹងពិនិត្យមើលព្រះត្រៃបិដកជាលំអិតនៅក្នុងវីដេអូបន្តបន្ទាប់ទៀត។ )

មួយវិញទៀតអ្នកមានស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាប្រឆាំងនឹងព្រះត្រៃឯកឬអ្នករួមជាមួយនិកាយគ្រិស្ដសាសនិកមួយចំនួនតូចដែលក្នុងករណីសាក្សីយ៉ាងហោចណាស់ផ្តល់ការបបោសអង្អែលដល់ព្រះយេស៊ូវជាព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះហើយថែមទាំងទទួលស្គាល់ថាជា ព្រះនៅតែបដិសេធទេវៈរបស់គាត់និងបានធ្វើឱ្យគាត់បាត់បង់ឱកាស។ ចំពោះស្មរបន្ទាល់ណាម្នាក់ដែលមិនយល់ស្របនឹងខ្ញុំខ្ញុំសូមសួរថាមុនពេលដែលអ្នកសរសេរសេចក្តីអធិប្បាយអណ្តាតភ្លើងមកខ្ញុំអ្នកនឹងធ្វើលំហាត់ប្រាណដោយខ្លួនឯង។ នៅពេលដែលអ្នកមិននៅក្នុងក្រុមផ្សព្វផ្សាយបន្ទាប់របស់អ្នកដោយអង្គុយញ៉ាំកាហ្វេនៅពាក់កណ្តាលព្រឹកអ្នកសំដៅទៅលើព្រះយេស៊ូវជំនួសព្រះអម្ចាស់ក្នុងការសន្ទនាធម្មតារបស់អ្នក។ នៅចំណុចណាមួយនៃការសន្ទនាដែលអ្នកនឹងហៅព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជំនួសលោកយេស៊ូ។ ហើយដើម្បីភាពសប្បាយរីករាយសូមចាត់ទុកគាត់ថាជា«ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ»របស់យើងដែលជាឃ្លាដែលមាននៅក្នុងគម្ពីរជាង ១០០ ដង។ គ្រាន់តែមើលលទ្ធផល។ មើលការសន្ទនានេះនឹងបញ្ឈប់ភ្លាមៗដូចជាអ្នកទើបតែប្រើពាក្យជេរ។ អ្នកឃើញទេអ្នកមិននិយាយភាសារបស់ពួកគេទៀតទេ។

នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ NWT“ ព្រះយេស៊ូវ” លេចចេញជា 1,109 ដងប៉ុន្តែនៅក្នុងសាត្រាស្លឹករឹតរបស់គម្ពីរគ្រីស្ទសាសនាអេស។ ធី។ អេ។ អិម។ សមិនបានបង្ហាញឈ្មោះអ្វីទាំងអស់។ ទោះបីជាអ្នកបន្ថែមចំនួនដងនៃគណៈកម្មាធិការបកប្រែ NWT ឃើញថាសមនឹងបញ្ចូលឈ្មោះរបស់គាត់តាមអំពើចិត្ត - ពីព្រោះពួកគេគិតថាវាគួរតែទៅទីនោះអ្នកនៅតែរកឃើញសមាមាត្របួនទៅមួយដែលពេញចិត្តនឹងព្រះនាមព្រះយេស៊ូ។ សូម្បីតែការខិតខំប្រឹងប្រែងដ៏ល្អបំផុតរបស់អង្គការដើម្បីឱ្យយើងផ្តោតអារម្មណ៍លើព្រះយេហូវ៉ាក៏ដោយអ្នកនិពន្ធជាគ្រិស្ដសាសនិកមានយើងស្វែងរកព្រះគ្រីស្ទ។

ឥឡូវសូមក្រឡេកមើលការប្រៀបធៀប។ ប៉មយាម ដើម្បីមើលឈ្មោះណាដែលត្រូវបានសង្កត់ធ្ងន់។

'Nuf បាននិយាយ? ទេ? នៅតែមានការសង្ស័យ? អ្នកគិតថាខ្ញុំនិយាយបំផ្លើសទេ? សូមក្រឡេកមើលឧទាហរណ៍នេះពីថ្ងៃទី ១៥ ខែមេសាឆ្នាំ ២០១៣ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម។

តើព្រះយេស៊ូវនៅឯណា? កុំត្រឡប់មកខ្ញុំដូចអ្នកខ្លះបាននិយាយថាព្រះយេស៊ូវមិនត្រូវបានគេបង្ហាញទេពីព្រោះនេះតំណាងតែផ្នែកនៅលើផែនដីនៃអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះ។ ពិតឬ? ដូច្នេះហេតុអ្វីបានជាព្រះយេហូវ៉ានៅទីនេះ? ប្រសិនបើមានតែផ្នែកនៅលើផែនដីនេះហេតុអ្វីបានជាបង្ហាញព្រះយេហូវ៉ាលើរទេះសេះរបស់លោក។ (ខ្ញុំនិយាយអ្វីដែលគេហៅថាដោយសារកន្លែងណានៅក្នុងចក្ខុវិស័យរបស់អេសេគាលនិងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរដែលមិនមានសំរាប់រឿងនោះទេគឺព្រះយេហូវ៉ាធ្លាប់បានជិះរទេះសេះ។ ប្រសិនបើអ្នកចង់បានរូបព្រះរបស់ព្រះនៅក្នុងរទេះអ្នកត្រូវទៅរកអ្នកមិនជឿ។ ទេវកថាកុំជឿខ្ញុំ? ហ្គូហ្កល!)

ប៉ុន្តែត្រលប់ទៅបញ្ហានេះនៅនឹងដៃ។ ក្រុមជំនុំគ្រិស្ដសាសនិកត្រូវបានហៅថាជាកូនក្រមុំរបស់គ្រិស្ដ។

ដូច្នេះតើយើងមានអ្វីនៅទីនេះ? ប្រសិនបើអ្នកអានអេភេសូរ ៥: ២១-៣៣ អ្នកនឹងឃើញថាព្រះយេស៊ូវត្រូវបានតំណាងដោយស្វាមីជាមួយកូនក្រមុំរបស់គាត់។ ដូច្នេះនៅទីនេះយើងមានរូបភាពកូនក្រមុំនិងឪពុករបស់កូនក្រមុំប៉ុន្តែកូនកំលោះបាត់មែនទេ? អេភេសូរក៏ហៅក្រុមជំនុំថារូបកាយនៃព្រះគ្រីស្ទដែរ។ ព្រះគ្រីស្ទជាប្រមុខនៃក្រុមជំនុំ។ ដូច្នេះតើយើងមានអ្វីនៅទីនេះ? រាងកាយគ្មានក្បាល?

មូលហេតុមួយដែលការថយចុះតួនាទីរបស់ព្រះយេស៊ូអាចធ្វើទៅបានគឺការបន្ទាបខ្លួនរបស់ព្រះអម្ចាស់យើងទៅឋានៈរបស់ទេវតា។

សូមចាំថាមនុស្សជាតិទាបជាងពួកទេវតាបន្តិច។

“ …តើមនុស្សជាអ្វីដែលអ្នកគិតដល់គាត់ឬកូនមនុស្សដែលអ្នកយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះគាត់? អ្នកបានធ្វើឱ្យគាត់ទាបជាងពួកទេវតាបន្តិច។ ព្រះអង្គបានគ្រងរាជ្យលើគេដោយសិរីរុងរឿងនិងកិត្ដិយសដល់ព្រះអង្គ។ (Ps 8: 4, 5 BSB)

ដូច្នេះបើព្រះយេស៊ូវគ្រាន់តែជាទេវតាវាមានន័យថាអ្នកនិងខ្ញុំទាបជាងព្រះយេស៊ូវបន្តិច។ តើវាមើលទៅគួរឱ្យអស់សំណើចហើយថែមទាំងប្រមាថដល់អ្នកដែរឬទេ? វាធ្វើចំពោះខ្ញុំ។

ឪពុកប្រាប់យើងថា“ ចូរឆ្លើយទៅមនុស្សល្ងីល្ងើតាមភាពល្ងីល្ងើរបស់គាត់ក្រែងលោគាត់ក្លាយជាមនុស្សមានប្រាជ្ញាវិញ” ។ (ប្រ។ ២៦: ៥ ប៊ី។ ប៊ី។ ប៊ី។ ) ពេលខ្លះវិធីល្អបំផុតដើម្បីបង្ហាញពីភាពមិនសមហេតុផលនៃបន្ទាត់នៃហេតុផលគឺត្រូវយកវាទៅតាមភាពឡូជីខលរបស់វា។ ឧទាហរណ៍ៈប្រសិនបើព្រះយេស៊ូវជាម៉ៃឃើលនោះម៉ៃឃើលជាព្រះពីព្រោះយ៉ូហាន ១: ១ និយាយអំពីការបកស្រាយថា“ កាលពីដើមគឺមហាទេវតាមីកែលហើយអ័កខែលលេកគឺនៅជាមួយព្រះហើយអាឆាំងលេកគឺជាព្រះ” ។ (យ៉ូហាន ១: ១)

អ្វីៗទាំងអស់ត្រូវបានបង្កើតឡើងសម្រាប់ហើយតាមរយៈអេកឆេលមីកែលយោងទៅតាមយ៉ូហាន ១: ៣ និងកូល៉ុស ១:១៦ ។ មហាទេវតាមីកែលបានបង្កើតសកលលោក។ យើងត្រូវមានជំនឿលើមហាទេវតាមីកែលដោយផ្អែកលើយ៉ូហាន ១:១២ ។ មហាទេវតាមីកែលជា«ផ្លូវនិងសេចក្ដីពិតនិងជាជីវិត។ គ្មាននរណាម្នាក់អាចទៅកាន់ព្រះបិតាបានឡើយលើកលែងតែឆ្លងកាត់” មហាទេវតាមីកែល។ (យ៉ូន។ ១៤: ៦) លោកជា«ស្ដេចនៃស្ដេចនិងជាម្ចាស់លើម្ចាស់»។ (ឡើងវិញ ១៩:១៦) មហាទេវតាមីកែលជា“ ឪពុកអស់កល្បជានិច្ច” ។ (អេសាយ ៩: ៦)

ប៉ុន្តែអ្នកខ្លះដែលនៅតែប្រកាន់ខ្ជាប់នូវជំនឿនេះនឹងដកស្រង់ការបើកបង្ហាញ ១២: ៧-១២ ហើយអះអាងថាតើអ្នកណាក្រៅពីព្រះយេស៊ូវគឺជាអ្នកដែលអាចបណ្តេញអារក្សចេញពីស្ថានសួគ៌បាន? សូមក្រឡេកមើលតើយើងឬ?

«សង្គ្រាមក៏ផ្ទុះឡើងនៅលើមេឃ៖ មីកែលនិងពួកទេវតារបស់លោកបានច្បាំងនឹងនាគហើយនាគនិងពួកទេវតាបានច្បាំងគ្នាតែពួកគេមិនអាចឈ្នះបានទេហើយក៏មិនបានរកឃើញកន្លែងមួយនៅស្ថានសួគ៌ទៀតដែរ។ ដូច្នេះនាគដ៏ធំនោះត្រូវបានគេបោះចោលជាពស់ដំបូងបង្អស់ដែលមានឈ្មោះថាអារក្សនិងសាតាំងដែលបានបំភាន់ផែនដីទាំងមូល។ វាត្រូវគេទម្លាក់ចុះមកផែនដីហើយពួកទេវតារបស់វាក៏ត្រូវគេទំលាក់ចុះមកជាមួយដែរ។ ខ្ញុំ heard សំឡេងមួយបន្លឺឡើងយ៉ាងខ្លាំងនៅលើមេឃថា៖ «ឥឡូវនេះយើងបានទទួលការសង្គ្រោះនិងឫទ្ធានុភាពនិងព្រះរាជ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់និងពីព្រះចេស្ដារបស់ព្រះគ្រិស្ដរបស់ព្រះអង្គព្រោះអ្នកដែលចោទប្រកាន់បងប្អូនយើងបានត្រូវគេបណ្តេញចេញទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ។ នៅចំពោះព្រះនៃយើង! ហើយពួកគេបានឈ្នះពួកគេដោយសារឈាមរបស់កូនចៀមនិងដោយសារសក្ខីភាពនៃការធ្វើបន្ទាល់របស់ពួកគេហើយពួកគេមិនបានស្រឡាញ់ព្រលឹងរបស់ពួកគេសូម្បីតែពេលប្រឈមមុខនឹងសេចក្តីស្លាប់។ មេឃនិងអ្នកដែលរស់នៅក្នុងស្ថាននោះអើយចូរមានអំណរឡើង! វេទនាដល់ផែនដីនិងសមុទ្រពីព្រោះអារក្សបានចុះមកឯអ្នករាល់គ្នាទាំងមានសេចក្ដីខ្ញាល់ក្រៃលែងដោយដឹងថាវាមានពេលខ្លីណាស់ហើយ»។ (Re 12: 7-12)

សាក្សីបានចោទប្រកាន់ថារឿងនេះបានកើតឡើងនៅក្នុងខែតុលានៃ 1914 ហើយថាមីកែលពិតជាព្រះយេស៊ូវ។

គ្រិស្ដសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងនៅសម័យនេះបានចង្អុលបង្ហាញជាមុនដល់ខែតុលាឆ្នាំ ១៩១៤ ជាកាលបរិច្ឆេទសំខាន់មួយ។ (w១៤ ៧/១៥ ទំព័រ ៣០-៣១ វគ្គ ១០)

ជាក់ស្តែងពីបរិបទការប្រយុទ្ធគ្នានេះបានកើតឡើងពីព្រោះយោងតាមខ ១០“ ឥឡូវបានមកដល់ការសង្គ្រោះនិងព្រះចេស្ដានិងព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះរបស់យើងនិងអំណាចនៃព្រះគ្រីស្ទរបស់គាត់” ។ ដោយហេតុថាស្មរបន្ទាល់បានឡើងគ្រងរាជ្យនិងអំណាចរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅខែតុលាឆ្នាំ ១៩១៤ នោះការប្រយុទ្ធត្រូវតែកើតឡើងនៅពេលនោះឬមិនយូរប៉ុន្មាន។

ប៉ុន្ដែចុះយ៉ាងណាចំពោះ«សេចក្ដីវេទនាដល់ផែនដីនិងសមុទ្រ»?

ចំពោះសាក្សីវិញសេចក្ដីវេទនាចាប់ផ្ដើមដោយសង្គ្រាមលោកលើកទី ១ បន្ទាប់មកបន្ដមានសង្គ្រាមរោគរាតត្បាតទុរ្ភិក្សនិងរញ្ជួយផែនដីថែមទៀត។ និយាយអោយខ្លីទៅព្រោះអារក្សវាខឹងគាត់បណ្តាលឱ្យមានការបង្ហូរឈាមយ៉ាងច្រើនក្នុងចំណោមមនុស្ស ២០ នាក់^th សតវត្ស។

លើសពីនេះទៀតឃ្លាដែលថា“ ពួកគេបានយកឈ្នះគាត់ដោយសារឈាមរបស់កូនចៀមនិងដោយសារពាក្យរបស់ស្មរបន្ទាល់របស់ពួកគេ” ត្រូវតែយកមកអនុវត្តចំពោះស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាពីស៊ីអេសអិច។

បញ្ហាចាប់ផ្តើមភ្លាមៗដោយការបកស្រាយនេះ។ ទីមួយយោងទៅតាមសាក្សីអារក្សមិនអាចត្រូវបានគេបោះចោលមុនខែតុលាឆ្នាំ ១៩១៤ ទេប៉ុន្តែសង្គ្រាម (វេទនា) ដែលគាត់ត្រូវទទួលខុសត្រូវដោយសារការផ្ទុះកំហឹងដ៏ខ្លាំងរបស់គាត់បានចាប់ផ្តើមហើយ។ វាបានចាប់ផ្តើមនៅក្នុងខែកក្កដានៃឆ្នាំនោះហើយប្រជាជាតិនានាបានត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការប្រកួតប្រណាំងសេះដ៏អស្ចារ្យបំផុតមួយនៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តអស់រយៈពេល ១០ ឆ្នាំ។ តើមេកំណាចមានផែនការធ្វើឱ្យខ្ញុំខឹងទេ?

បន្ថែមទៅទៀតគ្រិស្ដសាសនិកបាន«ឈ្នះសាថានតាមរយៈបណ្ដាំរបស់ពួកគេដែលបានត្រូវផ្សព្វផ្សាយតាំងពីជំនាន់គ្រិស្ដមក› ។ មិនមានអ្វីប្លែកទេអំពីជំនឿនិងភាពស្មោះត្រង់របស់និស្សិតព្រះគម្ពីរដើម្បីសម្គាល់ពួកគេពីគ្រីស្ទបរិស័ទស្មោះត្រង់រាប់សតវត្សរ៍មកហើយ។

លើសពីនេះទៅទៀតអំណាចរបស់ព្រះគ្រីស្ទមិនត្រឹមតែបានកើតឡើងក្នុងឆ្នាំ ១៩១៤ ប៉ុណ្ណោះទេប៉ុន្តែបានចូលជាធរមានតាំងពីព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ។ តើគាត់មិនបាននិយាយថា«គ្រប់ទាំងអំណាចបានប្រគល់មកខ្ញុំនៅលើមេឃនិងនៅលើផែនដីទេ»។ (ម។ ២៨:១៨) គាត់បានដឹងអំពីរឿងនេះនៅឆ្នាំ ៣៣ ស។ យ។ ហើយវាពិបាកនឹងស្មានថាអាជ្ញាធរមានសិទ្ធិអំណាចច្រើនជាងគាត់នៅពេលក្រោយ។ តើ "សិទ្ធិអំណាចទាំងអស់" មានន័យថា "សិទ្ធិអំណាចទាំងអស់" មែនទេ?

ប៉ុន្តែខ្ញុំគិតថាអ្នកទាត់បាល់ពិតប្រាកដគឺដូចតទៅ៖

គិតអំពីរឿងនេះ។ ព្រះយេស៊ូចាកចេញពីផែនដីដើម្បីត្រឡប់ទៅស្ថានសួគ៌វិញដើម្បីទទួលបានព្រះរាជាណាចក្រដែលទ្រង់រកបានសម្រាប់ដំណើរដ៏ស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់នៅលើផែនដី។ លោកយេស៊ូបានលើកឧទាហរណ៍នេះក្នុងឧទាហរណ៍មួយដែលចាប់ផ្ដើមថា៖ «បុរសមានកំណើតថ្លៃថ្នូរបានធ្វើដំណើរទៅស្រុកឆ្ងាយដើម្បីទទួលបានអំណាចជាស្ដេចសម្រាប់ខ្លួនគាត់ហើយត្រឡប់មកវិញ»។ (លូ ១៩:១២) ពេលគាត់ទៅដល់ស្ថានសួគ៌នៅឆ្នាំ ៣៣ ស។ យ។ បទទំនុកដំកើងដែលបានទាយនេះត្រូវបានសម្រេច៖

ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រកាសប្រាប់ព្រះអម្ចាស់របស់ខ្ញុំថា៖
«ចូរអង្គុយនៅខាងស្ដាំខ្ញុំ
ទំរាំដល់យើងដាក់ខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នកធ្វើជាលាមកដាក់ជើងរបស់អ្នក។
(ទំនុកដំកើង 110: 1)

ព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់លោកយេស៊ូដែលជាស្ដេចដែលទើបតែឡើងគ្រងរាជ្យថ្មី ឲ្យ អង្គុយយ៉ាងតឹងរ៉ឹងពេលដែលលោក (ព្រះយេហូវ៉ា) ដាក់សត្រូវរបស់លោកយេស៊ូនៅក្រោមជើងរបស់លោក។ សេចក្តីជូនដំណឹងព្រះមិនបំផ្លាញសត្រូវរបស់គាត់ទេប៉ុន្តែគាត់បានដាក់ពួកគេនៅជើងរបស់គាត់។ បាតជើងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺផែនដី។ (អេសាយ ៦៦: ១) នេះបញ្ជាក់ថាសត្រូវរបស់ព្រះយេស៊ូនឹងត្រូវគេឃុំឃាំងនៅផែនដី។ វាសមនឹងអ្វីដែលត្រូវបានពិពណ៌នាកើតឡើងចំពោះសាតាំងនិងពួកបិសាចរបស់វានៅក្នុងវិវរណៈជំពូក ១២ ។

យ៉ាងណាក៏ដោយព្រះយេស៊ូមិនធ្វើដូច្នេះទេ។ គាត់បានត្រូវបង្គាប់ ឲ្យ អង្គុយនៅខណៈពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាធ្វើ។ ដូចស្ដេចឯទៀតដែរព្រះយេហូវ៉ាមានកងទ័ពដែលធ្វើការដេញថ្លៃរបស់គាត់។ គាត់ត្រូវបានគេហៅថា“ ព្រះយេហូវ៉ានៃពួកពលបរិវារ” រាប់រយដងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរហើយកងទ័ពរបស់គាត់គឺទេវតា។ ដូច្នេះដើម្បី ធ្វើឲ្យ ទំនុកតម្កើងនេះក្លាយជាការពិតមិនមែនម៉ៃឃ្យូទេមិនមែនព្រះយេស៊ូវទេដែលធ្វើតាមបញ្ជារបស់ព្រះហើយធ្វើជាស្តេចមួយអង្គក្នុងចំណោមទេវតាដែលនាំមុខកងទ័ពរបស់ព្រះអង្គអោយច្បាំងនឹងអារក្ស។ តាមរបៀបនេះព្រះយេហូវ៉ាបានដាក់ពួកសត្រូវរបស់លោកយេស៊ូដាក់នៅក្រោមព្រះបាទារបស់លោក។

តើ​វា​កើតឡើង​នៅពេល​ណា?

មែនហើយតើសេចក្តីសង្រ្គោះអំណាចនគរនៃព្រះនិងអំណាចរបស់ព្រះគ្រីស្ទកើតឡើងនៅពេលណា? ប្រាកដណាស់មិនមែននៅឆ្នាំ ១៩១៤ ទេ។ យើងទើបតែបានឃើញថាព្រះយេស៊ូវបានអះអាងថាអំណាចទាំងអស់គឺរួចទៅហើយបន្ទាប់ពីការសុគតនិងការរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់។ រាជាណាចក្ររបស់ព្រះនិងគ្រិស្ដរបស់លោកបានចាប់ផ្ដើមនៅគ្រានោះប៉ុន្ដែលោកយេស៊ូបានត្រូវគេប្រាប់ ឲ្យ អង្គុយដោយអត់ធ្មត់រហូតដល់ខ្មាំងសត្រូវរបស់លោកត្រូវគេបំបាក់ធ្វើជាលាមកសម្រាប់ជើងលោក។

ដូច្នេះមានមូលហេតុដើម្បីជឿថាការបណ្តេញសាថានបានកើតឡើងនៅសតវត្សរ៍ទី ១ បន្ទាប់ពីលោកយេស៊ូបានឡើងទៅស្ថានសួគ៌។ ចុះយ៉ាងណាចំពោះចក្ខុវិស័យដែលនៅសល់ដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងវិវរណៈជំពូក ១២? នោះនឹងជាប្រធានបទនៃវីដេអូនាពេលអនាគតដែលព្រះសព្វព្រះហឫទ័យ។ នៅពេលយើងក្រឡេកមើលនៅសល់នៃចក្ខុវិស័យតើយើងអាចមានភាពស៊ីសង្វាក់ជាមួយនឹងការយល់ដឹងដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងសតវត្សទីមួយដែរឬទេ? ខ្ញុំមិនមែនជាបុព្វបុរសម្នាក់ដែលជឿអ្វីៗទាំងអស់នៅក្នុងបទគម្ពីរគ្រីស្ទសាសនាបានកើតឡើងនៅសតវត្សទីមួយ។ ខ្ញុំជឿថាយើងត្រូវតែយកបទគម្ពីរនៅពេលពួកគេមកហើយធ្វើតាមសេចក្តីពិតនៅកន្លែងណាដែលវាដឹកនាំ។ ខ្ញុំមិននិយាយដោយច្របូកច្របល់ថាពាក្យទំនាយនេះត្រូវបានបំពេញនៅគ្រានៃការឡើងគ្រងរាជ្យរបស់ព្រះគ្រីស្ទនោះទេគ្រាន់តែថាវាគឺជាលទ្ធភាពដែលប្លែកហើយបច្ចុប្បន្ននេះហាក់ដូចជាសមស្របនឹងនិទានកថាព្រះគម្ពីរ។

វាជាគោលការណ៍នៃតក្កវិជ្ជាថាទោះបីយើងមិនតែងតែដឹងច្បាស់ថាជាអ្វីក៏ដោយយើងអាចបដិសេធជាញឹកញាប់នូវអ្វីដែលមិនមែន។

ភស្តុតាងគឺថាការព្យាករណ៍នេះពិតជាមិនត្រូវបានបំពេញនៅក្នុង 1914 ទេ។ ខ្ញុំជឿថាទំងន់នៃភ័ស្តុតាងចង្អុលបង្ហាញដល់សតវត្សរ៍ទី ១ ប៉ុន្តែប្រសិនបើមានភ័ស្តុតាងលេចចេញដើម្បីផ្តល់ភាពទុកចិត្តដល់កាលបរិច្ឆេទមួយទៀតយើងគួរតែបើកចំហដើម្បីពិចារណា។

តើអ្នកបានកត់សំគាល់ពីរបៀបដោយការរំដោះខ្លួនយើងពីការយល់ឃើញជាមុនដែលបង្ខំឱ្យយើងដាក់ជំនឿសាសនាទៅលើការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់យើងនោះយើងអាចមានភាពងាយស្រួលក្នុងការយល់ដឹងស្របតាមព្រះគម្ពីរជាងអ្វីដែលយើងមាននៅក្រោមជំនឿចាស់របស់យើង? តើវាមិនស្កប់ស្កល់ទេឬ?

នេះគឺជាលទ្ធផលនៃការក្រឡេកមើលអ្វីៗដែលល្អប្រសើរជាជាងការស្រពេចស្រពិល។ តើអ្នកចាំថាពាក្យទាំងពីរនេះមានន័យថាម៉េចទេ? យើងបានពិភាក្សាពួកគេនៅក្នុងវីដេអូមុន ៗ ។

បើនិយាយតាមវិធីមួយផ្សេងទៀតវាជាការស្កប់ចិត្តជាងដែលអនុញ្ញាតឱ្យព្រះគម្ពីរនាំយើងទៅកាន់សេចក្តីពិតជាជាងព្យាយាម បង្ខំឲ្យ ព្រះគម្ពីរគាំទ្រសេចក្តីពិតរបស់ខ្លួនឯង។

តាមពិតមូលហេតុដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជឿថាមីកែលជាមហាទេវតាគឺព្រះយេស៊ូជាលទ្ធផលដោយផ្ទាល់ពីអ៊ីស៊ីសស៊ីសដោយព្យាយាមបង្ខំបទគម្ពីរដើម្បីគាំទ្រសេចក្ដីពិតរបស់ខ្លួន។ ការព្យាករណ៍របស់ស្តេចនៅភាគខាងជើងនិងខាងត្បូងក៏ដូចជារយៈពេល ១.២៩០ ថ្ងៃនិង ១.៣៣៥ ថ្ងៃរបស់ដានីយ៉ែលសុទ្ធតែរងឥទ្ធិពលពីតម្រូវការរបស់ពួកគេក្នុងការគាំទ្រឆ្នាំ ១៩១៤ ។

ទាំងអស់នេះបង្កើតមេរៀនមេរៀនល្អមួយស្តីពីគ្រោះថ្នាក់នៃវិធីសាស្ត្រសិក្សានេះ។ នៅក្នុងវីដេអូបន្ទាប់យើងនឹងប្រើវិធីនេះដើម្បីរៀនពីរបៀបមិនសិក្សាព្រះគម្ពីរហើយបន្ទាប់មកយើងនឹងធ្វើការស្រាវជ្រាវឡើងវិញដោយប្រើវិធីសាស្រ្តត្រឹមត្រូវដើម្បីទទួលបានសេចក្តីពិតពីព្រះគម្ពីរ។ យើងនឹងដាក់អំណាចនៃការរកឃើញនៅក្នុងដៃរបស់អ្នកទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់គ្រីស្ទានម្នាក់ៗដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់វា។ មិនមែននៅក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់អ្នកកាន់សាសនាខាងសាសនាខ្លះប្រកាន់ទោសខ្លះខាលីខាខ្លះអាចារ្យខ្លះឬគណៈអភិបាលខ្លះ។

អគុណ​ដែល​បាន​ទស្សនា។ សូមជួយចុច subscribe ប្រសិនបើអ្នកចង់ទទួលបានការជូនដំណឹងអំពីការចេញវីដេអូបន្ទាប់។