សួស្តី។ នេះជាផ្នែកទី ១១ នៃសៀវភៅម៉ាថាយ ២៤ របស់យើង។ ចាប់ពីចំណុចនេះតទៅយើងនឹងក្រឡេកមើលរឿងប្រៀបធៀបមិនមែនជាទំនាយទេ។ 

ដើម្បីពិនិត្យឡើងវិញដោយសង្ខេប៖ ចាប់ពីម៉ាថាយ ២៤: ៤ ដល់ ៤៤ យើងបានឃើញព្រះយេស៊ូវបានប្រទានការព្រមាននិងសញ្ញាទំនាយដល់យើង។ 

ការព្រមានមានដំបូន្មានមិនត្រូវយកទៅដោយមនុស្សខ្ជិលដែលអះអាងថាជាហោរាដែលបានចាក់ប្រេងតាំងហើយប្រាប់យើង ឲ្យ កើតមានរឿងទូទៅដូចជាសង្គ្រាមទុរភិក្សរោគរាតត្បាតនិងរញ្ជួយដីជាសញ្ញាដែលព្រះគ្រីស្ទជិតលេចចេញមក។ នៅទូទាំងប្រវត្ដិសាស្ដ្របុរសទាំងនេះបានបង្កើតការអះអាងបែបនេះហើយដោយគ្មានការខកខានអ្វីដែលគេហៅថាសញ្ញារបស់ពួកគេបានបង្ហាញថាមិនពិត។

លោកក៏បានព្រមានដល់ពួកសិស្សរបស់លោកអំពីការបំភាន់ដោយការអះអាងមិនពិតទាក់ទងនឹងការវិលត្រឡប់របស់លោកជាស្តេចទៅនឹងផលប៉ះពាល់ដែលលោកនឹងវិលត្រឡប់តាមរបៀបលាក់កំបាំងឬមើលមិនឃើញ។ 

យ៉ាងណាក្ដីព្រះយេស៊ូបានផ្ដល់ការណែនាំយ៉ាងច្បាស់ដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់អំពីអ្វីដែលបានបង្កើតជាសញ្ញាសំគាល់ពិតដែលនឹងជាពេលវេលាដែលត្រូវធ្វើតាមការណែនាំរបស់ទ្រង់ដើម្បីពួកគេអាចសង្គ្រោះខ្លួនគេនិងក្រុមគ្រួសាររបស់គេពីសេចក្ដីហិនវិនាសដែលជិតនឹងក្រុងយេរូសាឡិម។

លើសពីនេះទៅទៀតគាត់ក៏បាននិយាយអំពីសញ្ញាមួយទៀតដែលជាសញ្ញាសម្គាល់មួយនៅលើមេឃដែលនឹងសម្គាល់វត្តមានរបស់គាត់ជាស្តេច - ជាសញ្ញាដែលអាចមើលឃើញដល់មនុស្សទាំងអស់ដូចជាផ្លេកបន្ទោរដែលកំពុងរះនៅលើមេឃ។

ចុងបញ្ចប់នៅក្នុងខ ៣៦ ដល់ ៤៤ គាត់បានព្រមានយើងអំពីវត្តមានរបស់គាត់ដោយសង្កត់ធ្ងន់ម្តងហើយម្តងទៀតថាវានឹងកើតឡើងដោយមិនបានរំពឹងទុកហើយថាការព្រួយបារម្ភដ៏ធំបំផុតរបស់យើងគួរតែនៅភ្ញាក់និងប្រុងប្រយ័ត្ន។

បន្ទាប់ពីនោះគាត់ផ្លាស់ប្តូរវិធីសាស្ត្របង្រៀនរបស់គាត់។ ចាប់ពីខ ៤៥ តទៅគាត់ជ្រើសរើសនិយាយដោយប្រើពាក្យប្រស្នាពោលគឺប្រើប្រស្នា ៤ យ៉ាង។

• រឿងប្រៀបប្រដូចនៃទាសករស្មោះត្រង់និងចេះពិចារណា;
• រឿងប្រៀបប្រដូចអំពីស្ត្រីព្រហ្មចារី ១០ នាក់;
• ប្រស្នាអំពីទេពកោសល្យ;
• រឿងប្រៀបប្រដូចអំពីចៀមនិងពពែ។

ទាំងអស់នេះត្រូវបានផ្តល់ឱ្យក្នុងបរិបទនៃសុន្ទរកថារបស់គាត់នៅលើភ្នំដើមអូលីវហើយទាំងអស់នេះមានប្រធានបទស្រដៀងគ្នា។ 

ឥឡូវអ្នកប្រហែលជាបានកត់សម្គាល់ឃើញថាម៉ាថាយ ២៤ បញ្ចប់ដោយប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចនៃបាវបំរើស្មោះត្រង់និងត្រិះរិះរីឯរឿងប្រៀបប្រដូចបីផ្សេងទៀតត្រូវបានរកឃើញនៅក្នុងជំពូកបន្ទាប់។ មិនអីទេខ្ញុំមានការសារភាពតូចមួយដើម្បីធ្វើ។ សៀវភៅម៉ាថាយ ២៤ ពិតជារួមបញ្ចូលម៉ាថាយ ២៥។ មូលហេតុនៃបរិបទនេះគឺបរិបទ។ អ្នកឃើញទេការបែងចែកជំពូកទាំងនេះត្រូវបានបន្ថែមជាយូរមកហើយបន្ទាប់ពីពាក្យដែលម៉ាថាយបានសរសេរនៅក្នុងគណនីដំណឹងល្អរបស់គាត់។ អ្វីដែលយើងបានពិនិត្យឡើងវិញនៅក្នុងស៊េរីនេះគឺជាអ្វីដែលគេហៅថាជាទូទៅ វិបស្សនាអូលីវពីព្រោះនេះជាលើកចុងក្រោយដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលទៅកាន់សិស្សរបស់ទ្រង់កាលដែលនៅជាមួយនឹងពួកគេនៅលើភ្នំដើមអូលីវ។ សុន្ទរកថានោះរួមបញ្ចូលរឿងប្រៀបប្រដូចទាំងបីដែលមាននៅក្នុងជំពូក ២៥ នៃម៉ាថាយហើយវាអាចជាការមិនសប្បាយចិត្តដែលមិនបញ្ចូលវានៅក្នុងការសិក្សារបស់យើង។

ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយមុននឹងបន្តទៅមុខទៀតយើងត្រូវបញ្ជាក់អ្វីមួយ។ រឿងប្រៀបប្រដូចមិនមែនជាការព្យាករណ៍ទេ។ បទពិសោធន៍បានបង្ហាញយើងថានៅពេលបុរសចាត់ទុកពួកគេជាការព្យាករណ៍ពួកគេមានរបៀបវារៈ។ ចូរយើងប្រុងប្រយ័ត្ន។

រឿងប្រៀបប្រដូចគឺជារឿងប្រៀបធៀប។ ការនិទានកថាគឺជារឿងមួយដែលត្រូវបានពន្យល់ពីមូលដ្ឋានគ្រឹះតាមរបៀបសាមញ្ញនិងជាក់ស្តែង។ សេចក្តីពិតគឺជាធម្មតាខាងសីលធម៌ឬខាងវិញ្ញាណ។ លក្ខណៈប្រៀបធៀបនៃរឿងប្រៀបប្រដូចពិតជាធ្វើឱ្យពួកគេបើកចំហចំពោះការបកស្រាយហើយអ្នកដែលមិនប្រុងប្រយ័ត្នអាចត្រូវបានយកទៅដោយបញ្ញាឆ្លាត។ ដូច្នេះសូមចាំការបង្ហាញរបស់ព្រះអម្ចាស់យើងនេះ៖

 នៅគ្រានោះព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលតបថា៖ «ឱព្រះវរបិតានៃស្ថានសួគ៌និងផែនដីអើយទូលបង្គំសូមសរសើរដល់ទ្រង់ជាសាធារណៈពីព្រោះទ្រង់បានលាក់របស់ទាំងនេះពីពួកអ្នកប្រាជ្ញនិងពួកបញ្ញាវន្តហើយបានសំដែង ឲ្យ កូនក្មេងដឹង។ ត្រូវហើយឱព្រះវរបិតាអើយពីព្រោះការធ្វើបែបនេះបានក្លាយជាការយល់ព្រមពីអ្នក” (ម៉ាថាយ ១១:២៥, ២៦ អិន។ អិ។ ធី។ )

ព្រះលាក់រឿងរ៉ាវនៅក្នុងការមើលឃើញធម្មតា។ អ្នកដែលមានអំនួតលើសមត្ថភាពបញ្ញារបស់ពួកគេមិនអាចមើលឃើញរបស់ព្រះទេ។ ប៉ុន្តែកូនរបស់ព្រះអាចធ្វើបាន។ នេះមិនត្រូវនិយាយថាសមត្ថភាពផ្លូវចិត្តមានកំរិតគឺតម្រូវឱ្យយល់ពីរឿងរបស់ព្រះ។ កុមារតូចៗឆ្លាតវៃណាស់ប៉ុន្តែពួកគេក៏ជាមនុស្សគួរឱ្យទុកចិត្តបើកចំហរនិងរាបសាផងដែរ។ យ៉ាងហោចណាស់នៅដើមឆ្នាំមុនពេលពួកគេឈានដល់អាយុនៅពេលដែលពួកគេគិតថាពួកគេដឹងអ្វីៗទាំងអស់ត្រូវដឹងអំពីអ្វីៗទាំងអស់។ ត្រូវហើយឪពុកម្តាយ?

ដូច្នេះសូមឱ្យយើងប្រយ័ត្ននឹងការបកស្រាយបកស្រាយឬស្មុគស្មាញនៃឧទាហរណ៍ណាមួយ។ ប្រសិនបើកុមារមិនអាចយល់ពីអារម្មណ៍របស់វាទេនោះវាប្រាកដជាត្រូវបានបំផ្លាញដោយគំនិតរបស់មនុស្ស។ 

លោកយេស៊ូបានប្រើឧទាហរណ៍គឺដើម្បីពន្យល់គំនិតអរូបីតាមវិធីដែលធ្វើឱ្យពួកគេក្លាយជាការពិតនិងអាចយល់បាន។ រឿងប្រៀបប្រដូចមួយត្រូវការអ្វីមួយនៅក្នុងបទពិសោធន៍របស់យើងក្នុងបរិបទនៃជីវិតរបស់យើងហើយប្រើវាដើម្បីជួយយើងឱ្យយល់ពីអ្វីដែលជាញឹកញាប់ហួសពីយើង។ ប៉ូលដកស្រង់ពីគម្ពីរអេសាយ ៤០:១៣ ពេលគាត់សួរដោយវោហារសាស្ត្រថា«អ្នកណាយល់គំនិតរបស់ [ព្រះអម្ចាស់] » (ព្រះគម្ពីរណេត) តែបន្ទាប់មកគាត់បន្ថែមការអះអាងថា៖ «ប៉ុន្តែយើងមានគំនិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ»។ (កូរិនថូសទី ១ ២:១៦)

តើយើងអាចយល់សេចក្តីស្រឡាញ់សេចក្តីមេត្តាករុណាសេចក្តីអំណរសេចក្តីល្អសេចក្តីជំនុំជំរះឬសេចក្តីក្រោធរបស់ព្រះមុនពេលដែលមានភាពអយុត្តិធម៌ដោយរបៀបណា? គឺតាមរយៈគំនិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទដែលយើងអាចស្គាល់អ្វីៗទាំងនេះបាន។ ព្រះវរបិតារបស់យើងបានប្រទានព្រះរាជបុត្រាតែមួយរបស់យើងដែលជា "ការឆ្លុះបញ្ចាំងសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គ" ដែលជាការតំណាងយ៉ាងពិតប្រាកដនៃព្រះកាយរបស់ព្រះអង្គ "ដែលជារូបភាពនៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់។ (ហេព្រើរ ១: ៣; កូរិនថូសទី ២ ៤: ៤) ពីព្រះយេស៊ូដែលជាបុរសដែលមានវត្ដមានបច្ចុប្បន្នកាលដែលអាចមើលឃើញនិងស្គាល់បាននោះយើងបានយល់ពីអ្វីដែលនៅឆ្ងាយពីយើងគឺព្រះដ៏មានមហិទ្ធិឫទ្ធិ។ 

សំខាន់ព្រះយេស៊ូបានប្រៀបប្រដូចពាក្យប្រៀបប្រដូច។ គាត់គឺជាមាគ៌ារបស់ព្រះដែល ធ្វើឲ្យ យើងស្គាល់ខ្លួនយើង។ «ការលាក់កំបាំងរបស់លោកយេស៊ូយ៉ាងយកចិត្ដទុកដាក់គឺជាទ្រព្យសម្បត្ដិទាំងប៉ុន្មានខាងប្រាជ្ញានិងចំណេះ»។ (កូល៉ុស ២: ៣)

មានមូលហេតុមួយទៀតដែលព្រះយេស៊ូប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចជារឿយៗ។ ពួកគេអាចជួយយើង ឲ្យ មើលឃើញរបស់ដែលយើងអាចមើលមិនឃើញប្រហែលជាដោយសារភាពលំអៀងការមិនចូលសាសនាឬប្រពៃណី។

ណាថាន់បានប្រើយុទ្ធសាស្រ្តបែបនេះនៅពេលដែលគាត់ត្រូវតតាំងជាមួយស្តេចរបស់គាត់ដោយសេចក្តីស្មោះត្រង់មិនល្អ។ ស្តេចដាវីឌបានយកប្រពន្ធរបស់អ៊ូរីនិងជនជាតិហេតមកបន្ទាប់មកដើម្បីលាក់បាំងអំពើផិតក្បត់របស់នាងនៅពេលនាងមានផ្ទៃពោះនាងបានរៀបចំធ្វើឱ្យអ៊ូរីបានស្លាប់នៅក្នុងសមរភូមិ។ ជាជាងប្រឈមមុខនឹងគាត់ណាថាន់បានប្រាប់រឿងមួយដល់គាត់។

មានបុរសពីរនាក់នៅក្នុងទីក្រុងមួយគឺអ្នកមានម្នាក់និងអ្នកក្រម្នាក់ទៀត។ បុរសអ្នកមានមានចៀមនិងគោយ៉ាងច្រើន។ រីឯបុរសក្រីក្រវិញគាត់មានកូនចៀមតូចមួយដែលខ្លួនបានទិញ។ គាត់យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះវាហើយវាធំឡើងរួមគ្នាជាមួយគាត់និងកូនប្រុសរបស់គាត់។ វានឹងស៊ីពីអាហារតិចតួចដែលគាត់មានហើយផឹកពីពែងរបស់គាត់ហើយដេកនៅក្នុងដៃរបស់គាត់។ វាបានក្លាយជាកូនស្រីរបស់គាត់។ ក្រោយមកភ្ញៀវម្នាក់បានមករកបុរសអ្នកមានតែគាត់មិនយកចៀមនិងគោផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់មករៀបចំធ្វើម្ហូបសម្រាប់អ្នកធ្វើដំណើរដែលមករកគាត់ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញគាត់បានយកកូនចៀមរបស់បុរសក្រីក្រទៅហើយរៀបចំសម្រាប់បុរសដែលមករកគាត់។

ដាវីឌបានខឹងនឹងបុរសនោះយ៉ាងខ្លាំងហើយគាត់បាននិយាយទៅកាន់ណាថាន់ថា៖ «ដូចជាព្រះយេហូវ៉ាដែលកំពុងតែរស់នៅនោះបុរសដែលធ្វើដូច្នេះសមនឹងស្លាប់។ ហើយគាត់គួរតែបង់លុយ ឲ្យ កូនចៀមបួនដងពីព្រោះគាត់ធ្វើដូច្នេះហើយគាត់មិនអាណិតអាសូរទេ។ (សាំយូអែលទី ២ ១២: ១-៦)

ដាវីឌជាមនុស្សដែលមានចំណង់ចំណូលចិត្តខ្ពស់និងមានយុត្ដិធម៌ខ្ពស់។ ប៉ុន្តែគាត់ក៏មានកន្លែងពិការភ្នែកធំដែរនៅពេលវាទាក់ទងនឹងបំណងប្រាថ្នានិងបំណងប្រាថ្នាផ្ទាល់ខ្លួន។ 

លោកណាថានទូលព្រះ ‌ បាទដាវីឌថា៖ «គឺបុរសនេះហើយ។ ។ ។ ។ (សាំយូអែលទី ២ ១២: ៧)

នោះប្រាកដជាមានអារម្មណ៍ដូចជាដាល់ដល់ដួងចិត្តរបស់ដាវីឌ។ 

នោះជារបៀបដែលណាថាន់ជួយ ឲ្យ ដាវីឌមើលឃើញខ្លួនឯងដូចព្រះបានឃើញ។ 

រឿងប្រៀបប្រដូចគឺជាឧបករណ៍ដ៏មានឥទ្ធិពលនៅក្នុងដៃរបស់គ្រូដែលពូកែម្នាក់ហើយមិនដែលមានជំនាញណាជាងព្រះយេស៊ូជាព្រះអម្ចាស់របស់យើងឡើយ។

មានការពិតជាច្រើនដែលយើងមិនចង់ឃើញប៉ុន្តែយើងត្រូវតែមើលវាប្រសិនបើយើងចង់ទទួលការយល់ព្រមពីព្រះ។ រឿងប្រៀបប្រដូចល្អមួយអាចយកអ្នកខ្វាក់ចេញពីភ្នែករបស់យើងដោយជួយយើង ឲ្យ សន្និដ្ឋានបានដោយខ្លួនឯងដូចណាថាន់បានធ្វើជាមួយស្តេចដាវីឌ។

រឿងដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍អំពីរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូគឺថាពួកគេបានក្លាយជាមនុស្សដែលត្រូវបានអភិវឌ្ឍយ៉ាងពេញលេញនៅពេលបច្ចុប្បន្ននេះជាញឹកញាប់ក្នុងការឆ្លើយតបទៅនឹងបញ្ហាប្រឈមឬសូម្បីតែសំណួរបោកបញ្ឆោតដែលបានរៀបចំយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន។ ឧទាហរណ៍ឧទាហរណ៍អំពីរឿងសាម៉ារីល្អ។ លូកាប្រាប់យើងថា៖ «តែដោយចង់បញ្ជាក់ថាខ្លួនសុចរិតនោះបុរសនោះបានសួរព្រះយេស៊ូថា៖ «តើអ្នកណាជាអ្នកជិតខាងខ្ញុំ? »។ (លូកា ១០:២៩)

ចំពោះជនជាតិយូដាអ្នកជិតខាងរបស់គាត់ត្រូវតែជាជនជាតិយូដាម្នាក់ទៀត។ ប្រាកដជាមិនមែនជាជនជាតិរ៉ូម៉ាំងឬក្រិកទេ។ ពួកគេជាបុរសពិភពលោក។ រីឯជនជាតិសាម៉ារីវិញពួកគេដូចជាអ្នកក្បត់ជំនឿចំពោះសាសន៍យូដា។ ពួកគេបានចុះពីអ័ប្រាហាំប៉ុន្តែពួកគេបានថ្វាយបង្គំនៅលើភ្នំមិនមែននៅក្នុងព្រះវិហារទេ។ ប៉ុន្ដែនៅចុងបញ្ចប់នៃរឿងប្រៀបប្រដូចនេះព្រះយេស៊ូបាន ឲ្យ ជនជាតិយូដាសុចរិតម្នាក់នេះទទួលស្គាល់ថាមនុស្សម្នាក់ដែលគាត់ចាត់ទុកជាអ្នកក្បត់ជំនឿគឺជាមនុស្សដែលមានភាពជិតស្និទ្ធបំផុត។ នេះគឺជាអំណាចនៃរឿងប្រៀបប្រដូច។

ទោះយ៉ាងណាអំណាចនោះដំណើរការបានលុះត្រាតែយើងអនុញ្ញាតឱ្យវាដំណើរការ។ យ៉ាកុបប្រាប់យើងថា៖

«ចូរប្រព្រឹត្ដតាមព្រះបន្ទូលកុំគ្រាន់តែស្ដាប់ទាំងបញ្ឆោតខ្លួនឯងដោយវែកញែកខុសឡើយ។ បើអ្នកណាស្តាប់ពាក្យហើយមិនប្រព្រឹត្ដតាមអ្នកនោះប្រៀបបាននឹងមនុស្សម្នាក់ដែលសំឡឹងមើលមុខគេនៅលើកញ្ចក់។ ព្រោះគាត់ក្រឡេកមើលខ្លួនឯងហើយគាត់ទៅឆ្ងាយហើយភ្លេចថាគាត់ជាមនុស្សប្រភេទណា។ ” (យ៉ាកុប ១: ២២-២៤)

ចូរបង្ហាញពីមូលហេតុដែលយើងអាចបញ្ឆោតខ្លួនយើងដោយការវែកញែកខុសហើយមិនឃើញខ្លួនយើងដូចជាយើងពិត។ សូមចាប់ផ្តើមដោយដាក់រឿងប្រៀបប្រដូចនៃសាសន៍សាម៉ារីតទៅក្នុងការរៀបចំទំនើបមួយដែលទាក់ទងនឹងយើង។

ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចជនជាតិអ៊ីស្រាអែលម្នាក់ត្រូវបានវាយប្រហារហើយទុកអោយស្លាប់។ ប្រសិនបើអ្នកជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានោះនឹងត្រូវនឹងអ្នកផ្សាយក្រុមជំនុំទូទៅដែរ។ ឥឡូវមានបូជាចារ្យម្នាក់ដែលដើរឆ្លងកាត់ឆ្ងាយពីផ្លូវ។ នេះប្រហែលជាទាក់ទងនឹងអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំ។ បន្ទាប់មកទៀតពួកលេវីក៏ធ្វើដូចគ្នាដែរ។ យើងអាចនិយាយបានថាបេតអែលឬអ្នកត្រួសត្រាយម្នាក់នៅសម័យទំនើប។ បន្ទាប់មកជនជាតិសាម៉ារីម្នាក់បានឃើញបុរសនោះហើយប្រគល់ជំនួយ។ នេះអាចទាក់ទងនឹងមនុស្សម្នាក់ដែលស្មរបន្ទាល់គិតថាជាអ្នកក្បត់ជំនឿឬអ្នកដែលបានសរសេរលិខិតលែងលះគ្នា។ 

ប្រសិនបើអ្នកដឹងពីស្ថានភាពពីបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកដែលសមនឹងសេណារីយ៉ូនេះសូមចែករំលែកវានៅក្នុងផ្នែកមតិយោបល់នៃវីដេអូនេះ។ ខ្ញុំស្គាល់មនុស្សជាច្រើន។

ចំណុចដែលព្រះយេស៊ូកំពុងតែធ្វើគឺថាអ្វីដែលធ្វើឱ្យមនុស្សម្នាក់ក្លាយជាអ្នកជិតខាងល្អគឺជាគុណធម៌នៃសេចក្តីមេត្តា។ 

ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយប្រសិនបើយើងមិនគិតអំពីរឿងទាំងនេះទេយើងអាចខកខានចំណុចហើយបញ្ឆោតខ្លួនឯងដោយហេតុផលមិនពិត។ នេះជាកម្មវិធីមួយដែលអង្គការបង្កើតនូវឧទាហរណ៍នេះ៖

ខណៈពេលដែលយើងព្យាយាមអនុវត្តភាពបរិសុទ្ធយើងមិនគួរមើលទៅដូចជាពូកែនិងសុចរិតដោយខ្លួនឯងជាពិសេសនៅពេលទាក់ទងជាមួយសមាជិកគ្រួសារដែលមិនជឿ។ យ៉ាងហោចណាស់ការប្រព្រឹត្ដដ៏ល្អរបស់យើងជាគ្រិស្ដសាសនិកគួរជួយពួកគេ ឲ្យ ឃើញថាយើងខុសគ្នាត្រង់លក្ខណៈវិជ្ជមានដែលយើងចេះបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់និងមេត្ដាករុណាដូចគំរូរបស់ជនជាតិសាម៉ារីដែលយកគំរូតាមព្រះយេស៊ូដែរ ។— លូកា ១០: ៣០-៣៧ ” (w៩៦ ៨/១ ទំព័រ ១៨ វគ្គ ១១)

ពាក្យល្អ។ នៅពេលដែលសាក្សីមើលខ្លួនឯងនៅក្នុងកញ្ចក់នេះគឺជាអ្វីដែលពួកគេបានឃើញ។ (នេះជាអ្វីដែលខ្ញុំបានឃើញនៅពេលខ្ញុំជាព្រឹទ្ធាចារ្យ។ ) ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកពួកគេបានចូលទៅក្នុងពិភពពិតពួកគេភ្លេចថាពួកគេជាមនុស្សប្រភេទណា។ ពួកគេប្រព្រឹត្ដចំពោះសមាជិកគ្រួសារដែលមិនជឿជាពិសេសប្រសិនបើពួកគេធ្លាប់ជាស្មរបន្ទាល់អាក្រក់ជាងមនុស្សចម្លែកផ្សេងទៀត។ យើងបានឃើញពីការកត់សំគាល់របស់តុលាការនៅក្នុងគណៈកម្មការ Royal Australia ឆ្នាំ ២០១៥ ថាពួកគេនឹងគេចចេញពីជនរងគ្រោះដោយការរំលោភបំពានផ្លូវភេទកុមារដោយសារតែនាងបានលាឈប់ពីក្រុមជំនុំដែលបន្តគាំទ្រដល់អ្នករំលោភបំពានរបស់នាង។ ខ្ញុំដឹងពីបទពិសោធន៍ក្នុងជីវិតផ្ទាល់របស់ខ្ញុំថាអាកប្បកិរិយានេះមានលក្ខណៈជាសកលក្នុងចំណោមស្មរបន្ទាល់ដែលបានឆ្លុះបញ្ចាំងតាមរយៈការបោះពុម្ពផ្សាយឡើងវិញនិងវេទិកាសន្និបាត។

នេះគឺជាការអនុវត្តមួយទៀតនៃរឿងប្រៀបប្រដូចនៃសាសន៍សាម៉ារីដែលពួកគេបានធ្វើៈ

ស្ថានភាពមិនខុសពីពេលដែលលោកយេស៊ូនៅលើផែនដីទេ។ មេដឹកនាំសាសនាបានបង្ហាញពីការខ្វះការយកចិត្តទុកដាក់ទាំងស្រុងចំពោះជនក្រីក្រនិងអ្នកខ្វះខាត។ មេដឹកនាំសាសនាត្រូវបានពិពណ៌នាថាជាអ្នកស្រឡាញ់ប្រាក់ដែលបានលេបត្របាក់ផ្ទះរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយហើយពួកគេខ្វល់ខ្វាយអំពីការរក្សាប្រពៃណីរបស់ពួកគេជាជាងការមើលថែមនុស្សចាស់និងអ្នកខ្វះខាត។ (លូកា ១៦:១៤; ២០:៤៧; ម៉ាថាយ ១៥: ៥, ៦) ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចរបស់ព្រះយេស៊ូអំពីបុរសជនជាតិសាម៉ារីម្នាក់ដែលជាសង្ឃនិងពួកលេវីពេលឃើញបុរសរងរបួសម្នាក់ដើរតាមគាត់នៅត្រើយម្ខាង។ ផ្លូវជាជាងងាកទៅជួយគាត់ ។— លូកា ១០: ៣០-៣៧ (w០៦ ៥/១ ទំព័រ ៤)

ពីនេះអ្នកអាចគិតថាស្មរបន្ទាល់ខុសគ្នាពី“ មេដឹកនាំសាសនា” ដែលពួកគេនិយាយ។ សំដីងាយស្រួលណាស់។ ប៉ុន្តែការប្រព្រឹត្ដស្រែកសារផ្សេង។ 

ពេលខ្ញុំធ្វើជាអ្នកសម្របសម្រួលនៃក្រុមអ្នកចាស់ទុំប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងមកខ្ញុំបានព្យាយាមរៀបចំវិភាគទានសប្បុរសធម៌ទោះបីក្រុមជំនុំសម្រាប់អ្នកខ្វះខាតខ្លះក៏ដោយ។ ទោះយ៉ាងណាអ្នកត្រួតពិនិត្យមណ្ឌលបានប្រាប់ខ្ញុំថាយើងមិនធ្វើដូច្នោះទេ។ ទោះជាពួកគេមានការរៀបចំជាផ្លូវការក្នុងក្រុមជំនុំនៅសតវត្សរ៍ទី ១ សម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់សេចក្ដីត្រូវការក៏ដោយអ្នកចាស់ទុំជាសាក្សីគឺពិបាកធ្វើតាមគំរូនោះ។ (ធីម៉ូថេទី ១ ៥: ៩) ហេតុអ្វីបានជាអង្គការសប្បុរសធម៌ដែលបានចុះបញ្ជីត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់មានគោលការណ៍ដើម្បីបំផ្លាញការងារសប្បុរសធម៌? 

លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្នាតតម្រាដែលអ្នកប្រើក្នុងការវិនិច្ឆ័យគឺជាខ្នាតតម្រាដែលអ្នកនឹងត្រូវវិនិច្ឆ័យ»។ (ម៉ាថាយ ៧: ២ អិន។ អិលធី)

តោះនិយាយពីបទដ្ឋានរបស់ពួកគេឡើងវិញ៖“ អ្នកដឹកនាំសាសនាបានបង្ហាញពីការខ្វះការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកក្រីក្រនិងអ្នកខ្វះខាត។ អ្នកដឹកនាំសាសនាត្រូវបានពិពណ៌នាថាជា«អ្នកស្រឡាញ់ប្រាក់»ដែលបាន«ស៊ីបំផ្លាញផ្ទះរបស់ស្ត្រីមេម៉ាយ» (w០៦ ៥/១ ទំព័រ ៤)

ឥឡូវសូមពិចារណាឧទាហរណ៍ទាំងនេះពីការបោះពុម្ពផ្សាយទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមថ្មីៗ៖

ផ្ទុយស្រឡះពីភាពជាក់ស្តែងរបស់បុរសដែលរស់នៅក្នុងភាពប្រណីតការលេងកីឡាគ្រឿងអលង្ការថ្លៃ ៗ គួរឱ្យស្អប់និងទិញស្កុតស្កុតដែលមានតំលៃថ្លៃ។

Tមេរៀនសម្រាប់គាត់គឺមិនដែលអានរឿងប្រៀបប្រដូចហើយមើលរំលងវាឡើយ។ មនុស្សទីមួយដែលយើងគួរវាស់ដោយមេរៀនពីរឿងប្រៀបប្រដូចគឺខ្លួនយើងផ្ទាល់។ 

សរុបសេចក្ដីមកព្រះយេស៊ូប្រើប្រស្នា៖

• ដើម្បីលាក់សេចក្តីពិតពីមនុស្សមិនសក្តិសមប៉ុន្តែបើកបង្ហាញដល់មនុស្សស្មោះត្រង់។
• ដើម្បីជំនះភាពលំអៀងភាពមិនលំអៀងនិងគំនិតបែបប្រពៃណី។
• ដើម្បីបង្ហាញពីអ្វីដែលមនុស្សពិការភ្នែក។
• ដើម្បីបង្រៀនមេរៀនសីលធម៌។

ចុងបញ្ចប់យើងត្រូវចងចាំថារឿងប្រៀបប្រដូចមិនមែនជាការព្យាករណ៍ទេ។ ខ្ញុំនឹងបង្ហាញពីសារៈសំខាន់នៃការដឹងថានៅក្នុងវីដេអូបន្ទាប់។ គោលដៅរបស់យើងនៅក្នុងវីដេអូនាពេលខាងមុខនេះគឺដើម្បីមើលរឿងប្រៀបប្រដូចទាំងបួនចុងក្រោយដែលព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលនៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន វិបស្សនាអូលីវ និងមើលពីរបៀបដែលការអនុវត្តនីមួយៗអនុវត្តចំពោះយើងម្នាក់ៗ។ សូមកុំឱ្យយើងខកខានអត្ថន័យរបស់វាដើម្បីកុំអោយយើងរងទុក្ខវាសនាអាក្រក់។

សូម​អរគុណ​ចំពោះ​ពេល​វេលា​របស់​អ្នក។ អ្នកអាចពិនិត្យមើលការពិពណ៌នានៃវីដេអូនេះសម្រាប់តំណភ្ជាប់ទៅនឹងប្រតិចារិកក៏ដូចជាតំណភ្ជាប់ទៅបណ្ណាល័យបណ្ណាល័យបេរ៉ូអេសអេសទាំងអស់។ សូមមើលឆានែលយូធ្យូបអេស្បាញដែលមានឈ្មោះថា“ Los Bereanos” ។ ដូចគ្នានេះផងដែរប្រសិនបើអ្នកចូលចិត្តបទបង្ហាញនេះសូមចុចប៊ូតុង Subscribe ដើម្បីទទួលបានការជូនដំណឹងអំពីការចេញវីដេអូនីមួយៗ។